Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Δεκ 21, 2021 9:35 pm
Το ίδιο ακριβώς είπε και ο Χριστός.
"18 αμήν γάρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα έν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από τού νόμου έως αν πάντα γένηται. 19 ός εάν ούν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτως τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τή βασιλεία των ουρανών·" (Ματθ. ε' 18-19)
Μιλάμε όμως για την ουσία των λόγων του Χριστού και όχι ένα κόμμα ή μια τελεία από το κείμενο. Ιδίως όσον αφορά το βιβλίο της Αποκάλυψης που είναι προφητικό και αλληγορικό. Για παράδειγμα, όταν στην Αποκάλυψη αναφέρονται "χίλια έτη" (Αποκ. κ' 3-7), δεν αναφέρεται σε διάστημα 1000 ετών, αλλά σε μια μεγάλη χρονική περίοδο.
Όπως εξηγεί ο Απόστολος Πέτρος: "3 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι ελεύσονται επ' εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι 4 και λέγοντες· που εστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ' ής γάρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτω διαμένει απ' αρχής κτίσεως. 5 λανθάνει γάρ αυτούς τούτο θέλοντας, ότι ουρανοί ήσαν έκπαλαι και γη εξ ύδατος και δι' ύδατος συνεστώσα τώ τού Θεού λόγω, 6 δι' ών ο τότε κόσμος ύδατι κατακλυσθείς απώλετο· 7 οι δε νύν ουρανοί και η γη τώ αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων. 8 Έν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. 9 ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας, ώς τινες βραδύτητα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενός τινας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι." (Β' Πετρ. γ' 3-9)
Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή, όταν κάποιος προσπαθεί να ερμηνεύσει την Αποκάλυψη, γιατί μπορεί να καταντήσει Χιλιαστής. Εάν ο Κύριος ήθελε να κάνει το κείμενο πιο απλό, θα έλεγε ο ίδιος, πότε θα έλθει και δεν θα απαντούσε: "36 Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος." (Ματθ. κδ' 36) Ήξερε, επειδή ως Θεός γνωρίζει τα πάντα, αλλά ο χρόνος της δεύτερης και ενδόξου έλευσης Του δεν είναι μια γνώση, που ωφελεί την σωτηρία των ανθρώπων, γι αυτό πρέπει να παραμείνει μυστήριο, όπως η γνώση του "καλού και του πονηρού" (Γεν. β' 17) για τον Αδάμ και την Εύα.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.