"14 Καί ότε εγένετο η ώρα, ανέπεσε, και οι δώδεκα απόστολοι σύν αυτώ. 15 και είπε προς αυτούς· Επιθυμία επεθύμησα τούτο το πάσχα φαγείν μεθΆ υμών πρό τού με παθείν· 16 λέγω γάρ υμίν ότι ουκέτι ου μη φάγω εξ αυτού έως ότου πληρωθή εν τή βασιλεία τού Θεού. 17 και δεξάμενος το ποτήριον ευχαριστήσας είπε· Λάβετε τούτο και διαμερίσατε εαυτοίς· 18 λέγω γάρ υμίν ότι ου μη πίω από τού γενήματος της αμπέλου έως ότου η βασιλεία τού Θεού έλθη. 19 και λαβών άρτον ευχαριστήσας έκλασε και έδωκεν αυτοίς λέγων· Τούτό εστι το σώμά μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν." (Λουκ. κεφ. 22)
Η Θεία Ευχαριστία τελείται εις ανάμνησιν του Μυστικού Δείπνου ή είναι η υπέρτατη πράξη Ευχαριστίας και επιβεβαίωσης του άρρηκτου συνδέσμου των μελών της Εκκλησίας με τον Κύριο; Είναι η Θεία Μετάληψη κοινωνία Σώματος και Αίματος Χριστού "εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον" ή μια απλή τελετή, όπως υποστηρίζουν κάποιες αιρέσεις;
Ο Κύριος αναφέρθηκε τόσες φορές στη Θεία Κοινωνία και το σκοπό της που είναι αδύνατον να παρεξηγηθεί η φράση: "τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν":
"47 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον. 48 εγώ ειμι ο άρτος της ζωής. 49 οι πατέρες υμών έφαγον το μάννα εν τή ερήμω και απέθανον. 50 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. 51 εγώ ειμι ο άρτος ο ζών ο εκ τού ουρανού καταβάς, εάν τις φάγη εκ τούτου τού άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σάρξ μου εστιν, ήν εγώ δώσω υπέρ της τού κόσμου ζωής. 52 Εμάχοντο ούν προς αλλήλους οι Ιουδαίοι λέγοντες: Πώς δύναται ούτος ημίν δούναι την σάρκα φαγείν; 53 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς. Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα τού υιού τού ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα. 55 η γάρ σάρξ μου αληθώς εστι βρώσις, και το αίμά μου αληθώς εστι πόσις. 56 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ. 57 καθώς απέστειλέ με ο ζών πατήρ καγώ ζώ διά τον πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι' εμέ. 58 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβάς, ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών και απέθανον, ο τρώγων μου τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα. 59 Ταύτα είπεν εν συναγωγή διδάσκων εν Καπερναούμ." (Ιωαν. κεφ. 6)
"26 Εσθιόντων δε αυτών λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκλασε και εδίδου τοίς μαθηταίς και είπε: Λάβετε φάγετε, τούτό εστι το σώμά μου 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων: Πίετε εξ αυτού πάντες, 28 τούτο γάρ εστι το αίμά μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών." (Ματθ. κεφ. 26)
Ο Απόστολος Παύλος στην Α προς Κορινθίους επιβεβαιώνει τι σημαίνει για τους Χριστιανούς η μετάληψη του Αγίου Ποτηρίου.
"15...ως φρονίμοις λέγω, κρίνατε υμείς ό φημι. 16 το ποτήριον της ευλογίας ό ευλογούμεν, ουχί κοινωνία τού αίματος τού Χριστού εστι; τον άρτον ον κλώμεν, ουχί κοινωνία τού σώματος τού Χριστού εστιν; 17 ότι είς άρτος, έν σώμα οι πολλοί εσμεν, οι γάρ πάντες εκ τού ενός άρτου μετέχομεν. " (Κορινθ. Α, κεφ. 10)
Η περιγραφή του Μυστικού Δείπνου υπάρχει σε 3 Ευαγγέλια (Ματθ, κεφ 26-28, Μαρκ. κεφ. 14, 22-25 και Λουκ. κεφ. 22, 17-20}. Η φράση "τούτο ποείτε εις την εμήν ανάμνησιν" υπάρχει μόνο στο Κατά Λουκάν, όπου η περιγραφή του Μυστικού Δείπνου δεν είναι η πληρέστερη και είναι ελαφρώς διαφορετική απ΄ότι στ΄άλλα 2 ευαγγέλια.
Στο χωρίο από το κεφάλαιο 6 του Κατά Ιωάννη ο Κύριος εξηγεί πλήρως και πέρα από κάθε αμφισβήτηση τη σημασία της Κοινωνίας του Σώματός και του Αίματός του από τους Χριστιανούς: "ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ."(Ιωαν. κεφ. 6, 56) και "Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα τού υιού τού ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα."((Ιωαν. κεφ. 6, 53-54). Η Θεία Ευχαριστία είναι ο σκοπός της ελεύσεως του Κυρίου στον κόσμο. Ο Κύριος δεν ήλθε για ποιήσει και να διδάξει αλλά για να μας δώσει τον Εαυτό Του, τον τρόπο να κοινωνούμε μαζί του δια της μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματός Του. Έτσι γινόμαστε μέλη του Σώματός Του,"έν σώμα οι πολλοί εσμεν" (Κορινθ. Α, κεφ.10,17), της Εκκλησίας, της οποίας ο ίδιος είναι κεφαλή.
Δυστυχώς, οι αιρετικοί εδώ και αιώνες έπαψαν να ζουν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στην παπική εκκλησία το Μυστήριο τελείται αλλά οι πιστοί μεταλαμβάνουν μόνο του σώματος, ενώ οι υπόλοιποι δεν πιστεύουν καν στο Μυστήριο και κάνουν, όποιοι κάνουν, μια τελετή μόνο στην ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου. Με τον τρόπο αυτό "ουκ έχουν ζωήν" και διακινδυνεύουν εξ αυτού του λόγου να μην "αναστηθούν εν τη εσχάτη ημέρα".
Αρκεί όμως η μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων για να σωθεί ένας άνθρωπος; Η απάντηση είναι απλή: "ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ."(Ιωαν. κεφ. 6, 56) Ποιος άλλος είναι ο σκοπός της ζωής του Χριστιανού, από το να κοινωνήσει με τον Κύριο; Όμως για να μπορέσει ν΄αξιοποιήσει την Χάρι της Θείας Κοινωνίας και να τη μετουσιώσει σταδιακά και σταθερά σε αιώνια κοινωνία με το Θεό, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών, πρέπει να κοινωνεί εν μετανοία.
Επειδή δεν είναι δυνατόν σ΄ εμάς τους αμαρτωλούς να κοινωνήσουμε με τον Κύριο αξίως, για αυτό πρέπει οπωσδήποτε να κοινωνούμε εν μετανοία, δηλαδή με συναίσθηση της αναξιότητας μας και της αμαρτωλότητάς μας και σταθερή ελπίδα στο Έλεος του Κυρίου που είπε: "25 ακούσαντες δε οι μαθηταί αυτού εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες: Τίς άρα δύναται σωθήναι; 26 εμβλέψας δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς: Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατόν εστι, παρά δε Θεώ πάντα δυνατά εστι. " (Ματθ. κεφ. 19, 25-26). Έτσι στον άνθρωπο αρκεί η ειλικρινής μετάνοια, για να ελκύσει το Έλεος του Θεού, που αναπληρώνει τα ελλείποντα, και μας καθιστά αξίους να κοινωνήσουμε μαζί Του και να οδηγηθούμε σιγά - σιγά προς τη Βασιλεία των Ουρανών.
