Οπότε μην διαισθάνεσαι ότι προσπαθώ να παρακάμψω τα μυστήρια. Με αδικείς και με προσβάλεις. Καλύτερα όμως να με αδικείς δίκαια, μιλώντας ευθέως, παρά άδικα.
Επειδή τα θέματα αυτά είναι ευαίσθητα Μηνά προτιμώ αυτή την οδό, να αναφέρω κάτι πλάγια και όσο καλυμμένα γίνεται γιατί αν έχω δίκιο ο άλλος θα το πιάσει, οπότε δικαίως το έκανα. Αν όμως έχω άδικο, τότε θα περάσει και δεν ακούμπησε. Από τη στιγμή που δέχεσαι τα Μυστήρια, τα υπόλοιπα περιττεύουν. Στο θέμα αυτό λοιπόν σου ζητώ συγγνώμη.
Με την προσευχή και μόνο δε ξέρω τι θα πετύχω επειδή ούτε Δαυίδ ούτε Ηλίας είμαι.
Θα σου έκανε πολύ καλό να προσπαθούσες να μάθεις. όπως επίσης θα έκανε καλό και σε εσένα και σε όλους το να καταλάβουμε γιατί ο Παύλος έλεγε σε ΟΛΟΥΣ να προσεύχονται και μάλιστα αδιαλλείπτως
Δε σου είπα ότι δεν προσεύχομαι, είπα ότι ΜΟΝΟ με την προσευχή δε ξέρω τι θα πετύχω. Το πόσο και αν προσεύχεται ο καθένας ίσως είναι καλύτερα να μην το λέμε δημόσια όταν:
ΚτΜ ΣΤ 6 σύ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμιείον σου και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τώ πατρί σου τώ εν τώ κρυπτώ· και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι εν τώ φανερώ. 7 Προσευχόμενοι δε μη βαττολογήσητε ώσπερ οι εθνικοί, δοκούσι γάρ ότι εν τή πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται.
Οπότε ας τα κρατήσουμε εν κρυπτώ καλύτερα και θυμίσου αν θες -δίχως εδώ να πεις τίποτε- τη συνάντησή μας πέρυσι τέτοιες μέρες, τι είπαμε και τι e-mail μου έστειλες.
Τώρα για το θέμα της εκκλησίας σαν τυπικό, κανόνες και ιερατείο. Σε καμία περίπτωση δεν παρακάμπτω ούτε το ρόλο που επιτελεί, ούτε το έργο που πράτει ανά τους αιώνες, ούτε τη σημασία της για την διάδοση και συντήρηση της πίστης του λαού. Τη σωτηριώδη όμως προυπόθεση που θέτεις για να σωθεί ο άνθρωπος, πράγματι μπορεί να τη σκέφτομαι πολύ σοβαρά.
Ρε Μηνά όταν μιλάω για Εκκλησία ξέρεις τι εννοώ. Μιλάω για τα Μυστήρια. Ο δεσπότης, ο Παναγιώτης κτλ, δε με ενδιαφέρουν ούτε ποιοι είναι ούτε τι κάνουν. Εγώ μιλάω για την Εκκλησία ως σώμα όπως στη Γραφή περιγράφεται, Χριστός το κεφάλι εμείς τα μέλη, Χριστός η άμπελος εμείς τα κλήματα. Τυπικό κτλ δεν τα πολυγνωρίζω. Όταν λέω -που δεν το είπα έτσι- ότι αν δεν πάει κανείς στην Εκκλησία δεν ξέρω, όχι δε σώζεται, δεν ξέρω αν σώζεται είπα, το είπα με την έννοια ότι η εξομολόγηση γίνεται εκεί, η Θεία Κοινωνία εκεί αλλά και γενικώς τα Μυστήρια γίνονται κατά βάση εκεί. Το αν Μυστήρια μπορούν να γίνουν και αλλού, το ανέφερα στο διπλανό θέμα, μπορείς να το δεις. Εν προκειμένω θα σου πω κάτι πολύ απλό, έχω εξομολογηθεί και στο σπίτι μου, ενώ ευχέλαια γίνονται και στα σπίτια.
Στρατή μου σε αυτόν τον ρόλο έχω διαπρέψει στο παρελθόν. Το να λέω στους άλλους που είναι λάθος
Μηνά δεν είναι κακό αυτό, αρκεί να ακούς όταν στα λένε. Εμένα ένα συγκεκριμένο μου το λένε όλοι, αλλά το ρημάδι δεν κόβεται.
Στο παράδειγμα που αναφέρεις μετά, όχι μόνο ακραίο δεν το θεωρώ αλλά πολλές φορές στο τρένο απογεύματα γυρνώντας σπίτι και συνήθως έχοντας διαβάσει Κ.Δ. στο πήγαινε-έλα, έχω σκεφτεί ποια βιβλία ή τι θα χρειάζεται να έχουμε μαζί μας εκείνες τις ημέρες -αν τις ζήσουμε- ώστε να τελούμε τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία και μάλιστα σκέπτομαι ότι αν θα είμαι, που θα είμαι κτλ κτλ, κάποιος θα πρέπει να χειροτονηθεί ( ; ) αναγορευτεί ( ; ), τέλος πάντων να κάνει τον ιερέα.
Έχω φτάσει πιο μακριά όπως βλέπεις
κι ευτυχώς βλέπω ότι δεν είμαι ο μόνος που το έχω σκεφτεί.Και πάλι όμως στις ειδικές συνθήκες, ο Θεός θα κρίνει ανάλογα. Αν όμως εδώ στην πόλη, πω ότι δεν πάω Λειτουργία, θα κάθομαι στο σαλόνι, θα ανοίξω την ΕΡΤ και θα κάνω ότι κάνουν, ή ακόμη ότι θα τα κάνω όλα μόνος μου γιατί ξέρω καλύτερα, ε τότε με περιμένει πολύ ξύλο κατά το:
ΚτΛ ΙΒ 47 εκείνος δε ο δούλος, ο γνούς το θέλημα τού κυρίου αυτού και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς
