"Η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα"

[stratis]

Βλέπουμε στις επιστολές του αποστόλου Παύλου:

Προς Κορινθίους Α' Ζ : 2 διά δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιον άνδρα εχέτω. 3 τή γυναικί ο ανήρ την οφειλομένην εύνοιαν αποδιδότω, ομοίως δε και η γυνή τώ ανδρί. 4 η γυνή τού ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ' ο ανήρ· ομοίως δε και ο ανήρ τού ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ' η γυνή 5 μη αποστερείτε αλλήλους, ει μη τι αν εκ συμφώνου προς καιρόν, ίνα σχολάζητε τή νηστεία και τή προσευχή και πάλιν επί το αυτό συνέρχησθε, ίνα μη πειράζη υμάς ο σατανάς διά την ακρασίαν υμών. 6 τούτο δε λέγω κατά συγγνώμην, ου κατ' επιταγήν

Εδώ η εξουσία του ενός στο σώμα του άλλου δείχνει μια μορφής ισότητα ή τουλάχιστον ίσων δικαιωμάτων. Βέβαια ο απόστολος αναφέρεται στο θέμα της εγκράτειας από άποψης συνεύρεσης του ζεύγους. Με το να λέει ότι ο ένας εξουσιάζει το σώμα του άλλου δείχνει ότι στο γάμο ο αγώνας και η άσκηση πρέπει να γίνεται και να καθορίζεται απο κοινού και όχι κατά μόνας δίχως να λαμβάνεται υπόψη το έτερον ήμισυ, ώστε να μην υπάρχουν εγωισμοί και ο σατανάς να βρίσκει χαραμάδες. Αυτή πάντως η συμβουλή του αποστόλου αν και παραξευνεύει από πρώτη άποψη, νόμιζω αποτελεί ένα άριστο παράδειγμα ισορροπίας στο γάμο.

Προς Εφεσίους Ε': 28 ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· 29 ουδείς γάρ ποτε την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ' εκτρέφει και θάλπει αυτήν, καθώς και ο Χριστός την εκκλησίαν· 30 ότι μέλη εσμέν τού σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού· 31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 32 το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν. 33 πλήν και υμείς οι καθ' ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.

Από τη στιγμή που ενώνονται οι δύο άνθρωποι είναι φυσικό επόμενο αυτό που απλά ο απόστολος αποσαφηνίζει στο στίχο 28. Μέσα στο γάμο, δεν υπάρχει πια το εγώ του καθενός αλλά είναι και οι 2 ένα. Όπως ένα είναι και ο Ιησούς με την Εκκλησία. Ο δρόμους του γάμου είναι κατά τους Πατέρες η μία από τις δύο οδούς που μπορεί να επιλέξει ο άνθρωπος για να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών. Αγωνίζονται και οι 2 για τον ίδιο σκοπό, τη σωτηρία.

Το "η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα" ίσως εξηγείται λίγο και από το παρακάτω:

Προς Τιμόθεον Α' Β: 11 Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή· 12 γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ' είναι εν ησυχία. 13 Αδάμ γάρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα· 14 και Αδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε· 15 σωθήσεται δε διά της τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εν πίστει και αγάπη και αγιασμώ μετά σωφροσύνης.

Εδώ ο απόστολος δείχνει να δίνει στον άνδρα περισσότερο βάρος και ένα είδος πρωτείου τοποθετώντας τον στην πρώτη θέση της οικογενειακής ιεραρχίας η οποία αποτελεί κύτταρο της Εκκλησίας και κατά συνέπεια οργανώνεται όπως αυτή με κεφαλή εν προκειμένω τον Ιησού Χριστό.

[Κωνσταντίνα]

Το μήνυμα της ορθοδοξίας είναι το μήνυμα της προσφοράς και της θυσίας προς το συνάνθρωπο. Αν θέλει να είναι κάποιος πρωτος πρέπει να γίνει τελευταίος. Το να είναι κάποιος βοσκός είναι κατώτερος από έναν γιατρό στα μάτια του θεού; Εμείς θεωρούμε τον δεύτερο ανώτερο επειδή έχει πτυχία και μόρφωση, αλλά αυτά είναι τα κριτήρια του Θεού;

Ο άντρας και η γυναίκα είναι διαφορετικοί για να συμπληρώνει ο ένας τον άλλο και για να έχει ανάγκη ο ένας τον άλλο. Μπορεί ο άντρας να είναι σωματικά ποιο δυνατός για παράδειγμα αλλά αυτό δεν κάνει τη γυναίκα κατώτερη. Η φύση της γυναίκας είναι πιο ευαίσθητη και συναισθηματική. Το να φέρνεις όμως στη ζωή, να ανατρέφεις και να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο, υπάρχει μεγαλύτερο πράγμα από αυτό;

Φαίνονται λίγο ασυνάρτητα και εκτός θέματος αυτά που λέω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η διαφορετικότητα των ρόλων των δύο φύλων δεν καταργεί την ισότητα. Ο άντρας είναι ο αρχηγός της οικογένειας αλλά η γυναίκα η καρδιά της. Ο άντρας θα στηρίξει τη γυναίκα όταν χρειαστεί και η γυναίκα τον άντρα. Ο ένας βλέπει τον άλλο ως προέκταση του εαυτού του. Δεν είμαι εγώ και ο άλλος, ώστε κάποιος να είναι πιο ψηλά από τον άλλο. Το «εγώ» αγκαλιάζει και τον άλλο. Είμαστε ένα. Και σ’ αυτό το ένα, ο καθένας βάζει το λιθαράκι του με τον δικό του τρόπο.

[Νίκος]

Αδέλφια, στο παντρεμένο ζευγάρι, όταν υπάρχει πραγματική εν Χριστώ αγάπη, δεν μπαίνει θέμα ισότητας, ούτε θέμα φόβου (αφού η αγάπη διώχνει το φόβο), ούτε παιχνίδια εξουσίας, αφού η αγάπη αποκλείει τον εγωισμό κι οδηγεί τον ένα να θυσιάζεται για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του άλλου. Έτσι και των δύο οι ανάγκες πνευματικές και σωματικές ικανοποιούνται και η σχέση τους είναι αρμονική κι οδηγεί στην επίγεια ευτυχία και στην προσδοκία της Βασιλείας των Ουρανών.

Μια τέτοια ευλογημένη σχέση ολοκληρώνουν τα παιδιά, που διδάσκονται από το παράδειγμα της αγάπης των γονιών τους κι έχουν έτσι μεγάλη ελπίδα να προσπαθήσουν να τους μιμηθούν, όταν έλθει η δική τους ώρα να διαλέξουν σύντροφο.

Αμήν (αλλά μη νομίζετε ότι είναι εύκολο να γίνει πράξη).

Ξαναθυμίζω τα λόγια του μακαριστού Γέροντα Παΐσιου, που έχουν ξαναδημοσιευτεί στο topic για Μυστήριο του Γάμου:

Για να δω, θα καταλάβουν τι εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;». «Ή ευγνωμοσύνη», του λέω. Ό ένας αγαπάει τον άλλον γι' αυτό που του χαρίζει. Ή γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ό άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Ή γυναίκα είναι ή αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και ή μεγάλη υπηρέτρια• ό άνδρας είναι ό κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ό χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ό ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει.

[stratis]

Θα συμφωνήσω με το Νίκο. Άλλωστε όταν κοινός στόχος είναι η σωτηρία του ζεύγους και των παιδιών εφόσον υπάρχουν, τότε δε χωρούν εγωισμοί. Επειδή όμως μέσα στον κόσμο και τις μέριμνες πολλές φορές ανοίγονται χαραμάδες και εισέρχεται ο πονηρός ή γιατί εμείς αδυνατούμε να είμαστε όλο τον καιρό ως οφείλουμε, για αυτό ο απόστολος έδωσε αυτές τις εντολές για να υπάρχει μια ιεραρχία. Και αλλού όπως είδαμε ανεβάζει τον άνδρα και αλλού τη γυναίκα ακριβώς για να είναι δίκαιος.

[Zwi]

Ίσως τελικά και να μην τίθεται καν θέμα ισότητα. Από τη στιγμή που έχεις ένα πλέον και όχι δύο. Μάλλον έχεις δύο ίσα μέρη με διαφορετικούς ρόλους το καθένα ώστε αυτό το "ένα" να λειτουργεί σωστά.

Νομίζω Στρατή το έθεσες σε όλη του την έκταση με μία μόνο φράση.
Συμφωνώ.

[Νίκος]

Από το blog της φίλης μας Δόμνας, που έχει κάνει ομολογώ καταπληκτική δουλειά:

" ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΕ ΝΙΟΠΑΝΤΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα , ( την Ολυμπιάδα) ,την κατωτέρω επιστολή σα « δώρο » για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε.Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο. Γράφει:
« Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλλίτερο η συμβουλή του πατέρα:
Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου :

1. Ξέρω ότι θέλεις να είσαι πραγματική χριστιανή . Και μια πραγματική χριστιανή πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται. Γι αυτό ,σε παρακαλώ ,να προσέξης την εξωτερική σου εμφάνιση. Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιής και να την αλλάζης, μόνο και μόνο για να αρέσης. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια και να μένης απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα ,ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πη πνευματική ακτινοβολία . Εσύ ,όμως έβαλες μεγάλους στόχους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου. Κι αυτοί οι στόχοι σου ζητούν όλη τη φροντίδα κι όλη την προσοχή.

2. Με το γάμο , η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη για κείνον, που σου δωσε ο Θεός . Για κείνον, που ‘γινε το μάτι της ζωής σου και σου ευφραίνει την καρδιά. Κι αν καταλάβης πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο απ’ όσο τον αγαπάς εσύ, μη κυττάξης να του πάρης τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο.

3. Εσύ να ξέρης ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβης τα καθήκοντα του γάμου. Στην εφαρμογή τους θα δης πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθής, όπως πρέπει , σ’ αυτά τα καθήκοντα , αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο.

4. Θα ξέρης ,πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες. Είναι ασυγκράτητοι και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ’ αυτό το σημείο η γυναίκα πρέπει να είναι δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζη το ρόλο του θηριοδαμαστή. Τι κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος και με την καλωσύνη καταπραΰνει την οργή. Του μιλάει γλυκά και μαλακά , το χαϊδεύει, το περιποιείται και πάλι το χαϊδεύει κι έτσι το καταπραΰνει

5. Ποτέ μη κατηγορήσης και αποπάρης τον άνδρα σου για κάτι που έκανε στραβό. Ούτε πάλι για την αδράνειά του ,έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήθελες εσύ. Γιατί ο διάβολος είναι αυτός, που μπαίνει εμπόδιο στην ομοψυχία των συζύγων

6. Να έχετε κοινά τα πάντα και τις χαρές και τις λύπες. Γιατί ο γάμος όλα τα σας τα έκανε κοινά. Κοινές οι φροντίδες ,γιατί έτσι το σπίτι θα στεριώση. Να συμβάλλης εκφράζοντας τη γνώμη σου, ο άνδρας όμως ας αποφασίζη.

7. Όταν τον βλέπης λυπημένο, συμμερίσου τη λύπη του εκείνη την ώρα. Γιατί είναι μεγάλη ανακούφιση στη λύπη , η λύπη των φίλων. Όμως αμέσως να ξαστεριάζη η όψη σου και να σαι ήρεμη χωρίς αγωνία. Η γυναίκα είναι το ακύμαντο λιμάνι για το θαλασσοδαρμένο σύζυγο.

8. Να ξέρης ότι η παρουσία σου στο σπίτι σου είναι αναντικατάστατη, γι’ αυτό πρέπει να το αγαπήσης μ’ όλες τις φροντίδες του νοικοκυριού. Να το βλέπης σαν βασίλειό σου ,και να μη συχνοβγαίνης από το κατώφλι σου. Άφησε τις έξω δουλειές για τον άνδρα.

9. Πρόσεχε τις συναναστροφές σου. Πρόσεξε τις συγκεντρώσεις ,που πηγαίνεις. Μη πας σε άπρεπες συγκεντρώσεις, γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος για την αγνότητά σου. Αυτές οι συναναστροφές αφαιρούν την ντροπή κι απ΄ τις ντροπαλές ,σμίγουν μάτια με μάτια, κι όταν φύγη η ντροπή γεννιούνται όλα τα χειρότερα κακά ( « αιδώς οιχομένη, πάντων γενέτειρα κακίστων » ). Τις σοβαρές όμως συγκεντρώσεις με συνετούς φίλους να τις επιζητής , για να εντυπώνεται στο νου σου ένας καλός λόγος, ή κάποιο ελάττωμα να κόψης ή να καλλιεργήσης τους δεσμούς σου με εκλεκτές ψυχές.Μη εμφανίζεσαι ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε, αλλά στους σώφρονες συγγενείς σου, στους ιερείς και σε σοβαρούς νεώτερους ή ηλικιωμένους.Μη συναναστρέφεσαι φαντασμένες γυναίκες , που έχουν στο νου τους στο έξω ,για επίδειξη. Ούτε ακόμα άνδρες ευσεβείς, που ο σύζυγός σου δεν θέλει στο σπίτι, αν και συ τόσο πολύ τους εκτιμάς. Υπάρχει για σένα πιο ακριβό πράγμα από τον καλό σου σύζυγο, που τόσο αγαπάς;

10. Επαινώ τις γυναίκες , που δεν τις ξέρουν οι πολλοί άνδρες. Μη τρέχης σε τραπέζια κοσμικά και ας είναι για γάμο ή για γενέθλια. Εκεί ανάβουν άνομοι πόθοι, με τους χορούς, τους πήδους και τα γέλια, την ψεύτικη ευχαρίστηση , που παραπλανεύουν ακόμη και τους αγνούς και σώφρονες. Και η αγνότητα είναι τόσο λεπτό πράγμα! Σαν το κερί στις ακτίνες του ήλιου! Απόφευγε ακόμα και στο σπίτι σου τα κοσμικά τραπέζια . Αν μπορούσαμε να περιορίσουμε τις ορέξεις της κοιλιάς , θα κυριαρχούσαμε στα πάθη μας.

11. Κράτα τη μορφή σου γαλήνια και μη την αλλοιώνης ούτε με μορφασμούς, όταν είσαι θυμωμένη. Στολίδια τ’ αυτιά νάχουν όχι τα μαργαριτάρια, αλλά ν’ ακούν καλά λόγια και να βάζουν για τα άσχημα λουκέτο στο νου. Έτσι, είτε κλειστά είναι , είτε ανοιχτά, η ακοή θα μένει αγνή.

12. Όσο για τα μάτια, είναι κείνα, που δείχνουν όλο το εσωτερικό της ψυχής. Ας σταλάζη αγνό κοκκίνισμα η παρθενική ντροπή κάτω από τα βλέφαρά σου κι ας προκαλή τη σεμνότητα και την αγνή ντροπή σε όσους σε βλέπουν και σ’ αυτόν ακόμα τον σύζυγό σου. Είναι πολλές φορές προτιμότερο , για πολλά πράγματα, να κρατάς κλειστά τα μάτια, χαμηλώνοντας το βλέμμα.

13. Και τώρα στη γλώσσα. Θάχης πάντα εχθρό τον άνδρα σου, αν έχης γλώσσα αχαλίνωτη, έστω κι αν έχης χίλια άλλα χαρίσματα. Γλώσσα ανόητη βάζει ,πολλές φορές ,σε κίνδυνο και τους αθώους. Προτίμα κι όταν ακόμα έχεις δίκιο, τη σιωπή. Είναι προτιμότερη για να μη ριψοκινδυνεύσης να πης ένα άτοπο λόγο. Κι αν έχεις την επιθυμία να λες πολλά, είναι καλλίτερο να σωπαίνης.
Πρόσεχε ακόμα το βάδισμα σου. Μετράει στη σωφροσύνη.

14. Και τούτο πρόσεξε και άκουσε: Μην έχεις αδάμαστη σαρκική ορμή. Πείσε και τον άνδρα σου να σέβεται τις ιερές ημέρες. Γιατί οι νόμοι του Θεού είναι ανώτεροι από την εικόνα του Θεού. ( … )

15. Αν από μένα το γέροντα πήρες κάποιο λόγο πνευματικό, σου συνιστώ να τον φυλάξης στα βάθη της ψυχής σου. Έτσι με ό,τι πήρες από αυτά που άκουσες και με την ηθική σου ανωτερότητα, θα θεραπεύσης τον εξαίρετο σύζυγό σου και περίφημο πολιτικό άνδρα από την υπερηφάνεια.

16. Αυτό τώρα το παρόν δώρο, κειμήλιο, σου προσφέρω. Αν θέλης πάλι να σου ευχηθώ και το καλλίτερο, σου εύχομαι να γίνης αμπέλι πολύκαρπο, με τέκνα τέκνων, για να δοξάζεται από περισσότερους ο Θεός , για τον οποίο γεννιόμαστε και προς τον Οποίον πρέπει απ’ αυτή τη ζωή να οδεύουμε ».

Από το βιβλίο « ΓΑΜΟΣ - Πνευματικό Γυμναστήριο »
Αρχ. Βασιλείου Π. Μπακογιάννη
Εκδόσεις : Νεκτ. Παναγόπουλος"

http://www.orthodoxos-gamos.blogspot.com/

[Νίκος]

A΄ Πέτρου 3 (1): "Oμοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν."

Προς Kολασσαείς 3 (18 ) : "Aι γυναίκες υποτάσσεσθε τοις ανδράσι, ως ανήκεν εν Kυρίω."

Προς Eφεσίους 5 (22-23): "Aι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Kυρίω, ότι ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός." (24): "Ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Xριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί."

Προς Tίτο 2 (4-5): "Ίνα σωφρονίζουσι τας νέας φιλάνδρους είναι, φιλοτέκνους, σώφρονας, αγνάς, οικουρούς, αγαθάς, υποτασσομένας τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα μη ο λόγος του Θεού βλασφημήται."

A΄ Προς Kορινθίους 11 (3): "Παντός ανδρός η κεφαλή ο Xριστός εστι, κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ." (7-9): "Aνήρ ... εικών και δόξα Θεού ... γυνή δε δόξα ανδρός εστιν. ου γαρ έστιν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός· και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ διά την γυναίκα, αλλά γυνή διά τον άνδρα."

A΄ Προς Tιμόθεο 2 (11-15): "Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή· γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ’ είναι εν ησυχία. Aδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Eύα· και Aδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε· σωθήσεται δε διά της τεκνογονίας."

Ο Θεός έπλασε την γυναίκα από το πλευρό του άνδρα για να δείξει ότι βρίσκεται δίπλα στον άνδρα, σύντροφός του και βοηθός του, κι όχι πάνω ή κάτω από τον άνδρα.

Όμως ο άνδρας και η γυναίκα έλαβαν από το Θεό διαφορετικούς ρόλους και διαφορετικά χαρακτηριστικά (προτερήματα), ώστε ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο.

Από τους ρόλους που δόθηκαν στον άνδρα και τη γυναίκα από το Θεό είναι φανερο ότι στην οικογένεια που θέλει να ζει Χριστιανικά πρέπει να υπάρχει ιεραρχία. Δηλαδή κεφαλή της οικογενείας είναι ο άνδρας και ψυχή της οικογένειας η γυναίκα.

Η αρχηγία για τον άνδρα είναι καθήκον όχι δικαίωμα κι είναι υποχρεωμένος κατά τον Απόστολο Παύλο να την ασκεί κατά την έννοια "Χριστός-Εκκλησία". Όπως, δηλαδή, ο Χριστός αγάπησε τόσο την Εκκλησία ώστε θυσίασε τον Εαυτό του για να τη σώσει, η ίδια ευθύνη βαρύνει και τον άνδρα, να κάνει με αγάπη τα πάντα για τη σωτηρία των ψυχών όλης της οικογένειας.

Η γυναίκα είναι η ψυχή της οικογένειας και η ευθύνη της είναι να στηρίζει με αγάπη και να ενισχύει την προσπάθεια όλων των μελών της οικογένειας στον αγώνα τους για τη σωτηρία της ψυχής τους. Η μη λήψη αποφάσεων για το σύνολο της οικογενείας δεν σημαίνει και μη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, σημαίνει όμως ότι δεν θα προσπαθεί να επιβάλει το θέλημά της στον άνδρα της (όπως έκανε η Εύα στον Αδάμ). Η γυναίκα για να εκπληρώσει το ρόλο της είναι ευλογημένη απ' το Θεό να έχει τεράστια συναισθηματική δύναμη και φυσική αντοχή, όμως το συναίσθημα πολλές φορές υπερβαίνει τη λογική κι αυτό δεν είναι καλός σύμβουλος για τη λήψη αποφάσεων, που αφορούν το σύνολο της οικογένειας. Η υπακοή στον άνδρα την απαλλάσσει από το βάρος μιας ευθύνης, που δεν είναι πλασμένη να φέρει στους ώμους της.

Όταν οι σύζυγοι κάνουν πράξη το "έσονται οι δύο εις σάρκα μία", δηλαδή ζουν σαν ένα σώμα με δυο ψυχές, που αλληλοσυμπληρώνουν η μια την άλλη με αγάπη, δεν υπάρχει κίνδυνος συγκρούσεων. Οι συγκρούσεις εμφανίζονται, όταν ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει ανεξάρτητα της προσωπικές του ανάγκες, χωρίς να λαμβάνει υπ' όψη του τις ανάγκες του άλλου.

Η πραγματική αγάπη τα σκεπάζει όλα και την ιεραρχία και την υπακοή και τις ατομικές ανάγκες. Όταν υπάρχει πραγματική αγάπη οι δυο σύζυγοι συναγωνίζονται στο ποιος θ' αναπαύσει πρώτος τον άλλο. Αυτό πρέπει να ζητάμε στην προσευχή μας απ' το Θεό. Ιδίως, όταν εμφανιστούν συγκρούσεις, να παρακαλούμε με δάκρυα την αποκατάσταση της ειρήνης και της αγάπης με τον/την σύντροφό μας.

Σήμερα δυστυχώς οι σύζυγοι δεν ενώνονται στο Γάμο αλλά διατηρούν ο καθένας το δικό του σώμα και το δικό του θέλημα. Έτσι μπαίνει θέμα αρχηγίας και ιεραρχίας, ισότητας κλπ. Όμως αυτή δεν είναι κατά Χριστόν κατάσταση κι έτσι ότι και να πούμε υπάρχει πάντα κατ' άνθρωπον αντίλογος.

Τα περί ισότητας για τους Χριστιανούς είναι ψευτοδίλημμα και ένδειξη ότι έχουν ξεφύγει από την αληθινή έννοια του Γάμου και της κατά Χριστόν έγγαμης συμβίωσης.

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
«Ο ανήρ» λέει η Γραφή, «εστί κεφαλή της γυναικός» (Εφ. 5,23). Δηλαδή ο Θεός κανόνισε, ώστε ο άνδρας να αφεντεύει στην γυναίκα. Να αφεντεύει η γυναίκα στον άνδρα είναι ύβρις προς τον Θεό. Ο Θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και ο Αδάμ είπε για τη γυναίκα : «Τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου» (Γεν. 2,23). Η γυναίκα, λέει το Ευαγγέλιο πρέπει να φοβάται τον άνδρα, δηλαδή να τον σέβεται και ο άνδρας να αγαπάει την γυναίκα (Εφ. 5,33). Μέσα στην αγάπη είναι ο σεβασμός. Μέσα στον σεβασμό είναι η αγάπη. Αυτό το οποίο αγαπώ, το σέβομαι κιόλας. Και αυτό που σέβομαι, το αγαπώ. Δηλαδή δεν είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ένα πράγμα είναι και τα δυο.
Η ισότητα που ζητούν οι γυναίκες με τους άνδρες μόνον ως ένα σημείο μπορεί να ισχύσει. Σήμερα στις γυναίκες, επειδή εργάζονται και ψηφίζουν, μπήκε ένα αρρωστημένο πνεύμα και νομίζουν ότι είναι ίσες με τους άνδρες. Φυσικά οι ψυχές ίδιες είναι. Αλλά, όταν ο άνδρας δεν αγαπά τη γυναίκα και η γυναίκα δεν σέβεται τον άνδρα δημιουργούνται σκηνές στην οικογένεια. Παλιά, το να αντιμιλήσει η γυναίκα στον άνδρα το θεωρούσαν πολύ βαρύ. Τώρα μπήκε ένα αλήτικο πνεύμα. Τότε τι όμορφα που ήταν! Είχα γνωρίσει ένα ανδρόγυνο που ο άνδρας ήταν πολύ κοντός και η γυναίκα, μια ανδρογυναίκα, ψηλή μέχρι εκεί πάνω. Αφού εκατόν ογδόντα οκάδες σιτάρι το ξεφόρτωνε από το κάρο μόνη της! Μια φορά ένας εργάτης – ψηλός κι εκείνος – πήγε να την πειράξει και εκείνη τον άρπαξε και τον πέταξε πέρα σαν σπιρτόξυλο! Αλλά να βλέπατε τι υπακοή έκανε στον άνδρα της, πώς τον σεβόταν! Έτσι κρατιέται η οικογένεια, αλλιώς δεν γίνεται.

[Νίκος]

Η/Ο σύντροφός μας είναι ο σταυρός μας αλλά και ο στέφανος μας. Μαζί θ' αγιάσουμε ή θα κολαστούμε. Φέρουμε μεγάλη ευθύνη ο ένας για τον άλλο. Δεν μπορεί να πει ο ένας σύζυγος εγώ θ΄αγιάσω κι η/ο σύζυγός μου ας κάνει ότι θέλει, γιατί αυτό αντιβαίνει τόσο στην εντολή της αγάπης όσο και στην πλήρη ένωση των δύο εις σάρκα μία κατά το Μυστήριο του Γάμου.

Την/τον σύντροφό μας δεν τον φοβόμαστε με την έννοια της καταναγκαστικής υποταγής, αλλά τον σεβόμαστε και τον αγαπάμε με όλο μας το είναι ως δεύτερο μετά το Χριστό, επειδή δι αυτού θα προκύψει η σωτηρία μας. Όσοι επιλέγουν τον μοναχισμό επιδιώκουν μόνοι τη σωτηρία της ψυχής τους, ενώ όσοι επιλέγουν το Γάμο επιδιώκουν τη σωτηρία τους μέσω της αγάπης τους στην/στον σύντροφό τους. Όποιος αποτύχει στο Γάμο του έχει σοβαρό πρόβλημα στο να επιτύχει τη σωτηρία του.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα ποιος είναι πρώτος και ποιος δεύτερος, γιατί "αλλ' ός εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος, 27 και ος αν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος" (Ματθ. κεφ. 20, 26-27). Αυτή είναι η έννοια του πρώτου κατά τον Κύριο. Επομένως, αν ο άνδρας θεωρεί τον εαυτό του πρώτο στην οικογένεια πρέπει να είναι αυτός που θα υπηρετεί και θ΄αναπαύει όλα τα μέλη της. Κι αν η γυναίκα έχει την ίδια φιλοδοξία, εμπρός, ας προσπαθήσει να τα καταφέρει καλύτερα στο έργο της διακονίας από τον άντρα της.

[Domna]

Ποιος είναι η κεφαλή στην οικογένεια;

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης π. Παύλος μιλά για την οικογένεια και την εκπαίδευση στο katixitiko.gr.
- Η Ουσία είναι ότι φτιάχτηκε μια γενιά που είναι ανίκανη να ερωτευτεί και να αγαπήσει.
- Είναι κακό να ερωτευτεί κάποιος;
- Τι σημαίνει αγαπώ;
- Γιατί ενώθηκαν η θεία και η ανθρώπινη φύση;



http://santoriniosgamos.blogspot.de/201 ... st_08.html