Αγάπη είναι...

Πνευματικά θέματα της Ορθόδοξης πίστης μας - Spiritual subjects of our Orthodox faith.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Φωτεινή
Δημοσιεύσεις: 2060
Εγγραφή: Παρ Νοέμ 29, 2013 9:01 am
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: Αγάπη είναι...

Δημοσίευσηαπό Φωτεινή » Δευτ Μαρ 10, 2014 6:38 pm

Εδώ θα ήθελα να προσθέσω μια σκέψη μου. Πέρα από το ότι πρέπει να αγαπήσεις πρώτα το Θεό, που αν Τον αγαπήσεις θα τηρείς και τις εντολές Του και θα αγαπάς τον συνάνθρωπό σου, υπάρχει και κάτι άλλο. Να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν εννοώ φυσικά εγωιστικά και με έπαρση, αλλά να αποδέχεσαι και να σέβεσαι τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις, να προσπαθείς να βελτιώνεσαι σαν άτομο. Μόνο τότε θα είσαι σε θέση να αγαπήσεις και τους γύρω σου και να αντέχεις και τα σφάλματα των άλλων. Αν δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, πώς θα τα έχεις καλά με τους γύρω σου;


Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε.
Μάρκος ε' 36

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Αγάπη είναι...

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Μαρ 12, 2014 1:45 pm

Το ν' αγαπάς τον εαυτό σου, ο Χριστός το συμπεριέλαβε έμμεσα στην στην εντολή της αγάπης, λέγοντας: "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν." (Ματθ. κβ' 39) . Επομένως ο Χριστός το θεώρησε αυτονόητο, ότι όποιος αγαπά τον Θεό αγαπά και τον εαυτό του ως εικόνα του Θεού. Δεν το τόνισε όμως ιδιαιτέρως, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι άνθρωποι αγαπούν τον εαυτό τους και μάλιστα υπέρ το δέον και εμπαθώς. Δεν είχαμε επομένως ανάγκη να μας υπενθυμίσει ο Χριστός, ότι πρέπει ν' αγαπούμε και τον εαυτό μας, αλλά κυρίως είχαμε ανάγκη να μας τονίσει, ότι εκτός απ' τον εαυτό μας και τουλάχιστον όσο τον εαυτό μας πρέπει ν' αγαπάμε και τους άλλους, αν θέλουμε να είμαστε παιδιά Του.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Αγάπη είναι...

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Οκτ 30, 2017 2:47 pm

«Εγώ όμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας»
Newsroom 30-10-2017

Εικόνα

του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή

Μην καταφρονήσεις την εντολή της αγάπης, γιατί μ’ αυτή θα γίνεις παιδί του Θεού, ενώ παρα­βαίνοντάς την θα γίνεις παιδί της γέννας. Για τις εξής πέντε αιτίες οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο: Για το Θεό, όπως ο ενάρετος τους αγαπάει όλους, και όπως κάποιος αγαπάει τον ενάρετο, έστω κι αν ο ίδιος δεν έγινε ακόμα ενάρετος.

– Για φυσικούς λόγους, όπως οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, και αντιστρόφως.

– Από κενοδοξία, όπως αγαπάει κάποιος αυτόν που τον δοξάζει.

– Από φιλαργυρία, όπως εκείνος που αγαπάει τον πλούσιο γιατί του δίνει χρήματα.

– Από φιληδονία, όπως εκείνος που αγαπάει ένα πρόσωπο, γιατί του ικανοποιεί τη γαστριμαργία ή τη σαρκική του επιθυμία.
Απ’ αυτές λοιπόν τις αιτίες, η πρώτη είναι αξιέ­παινη, η δεύτερη ούτε επαινετή ούτε αξιοκατάκριτη, ενώ οι υπόλοιπες είναι εμπαθείς.

Σε όλες μας τις πράξεις ο Θεός εξετάζει το σκοπό για τον οποίο τις εκτελούμε, αν δηλαδή τις κάνουμε γι’ Αυτόν ή για κάτι άλλο. Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα καλό, ας μην έχουμε σκοπό ν’ αρέσουμε στους ανθρώπους, αλλά μόνο στο Θεό. Σ’ Αυτόν ν’ αποβλέπουμε και όλα να τα κάνουμε για τη δική Του δόξα. Διαφορετικά, θα κουραζόμαστε χωρίς να κερδίζουμε τίποτα.

Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή που δείχνουμε απέναντί του, καθώς επίσης και η φρόνιμη και συνετή χρησιμοποίηση των πραγμάτων.

Η διάθεση της αγάπης δεν φανερώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων, αλλά πολύ περισσότερο με τη μετάδοση πνευματικού λόγου και με τη σωματική διακονία.

Εκείνος που αγαπάει το Χριστό, Τον μιμείται όσο μπορεί. Ο Χριστός, για παράδειγμα,
– δεν έπαψε να ευεργετεί τους ανθρώπους

– έδειχνε μακροθυμία, όταν Του συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν.

– υπέμεινε, όταν Τον χτυπούσαν και Τον θανάτωναν, χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό που Του έκανε.

Αυτά τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον. Χωρίς αυτά, απατάται εκείνος που λέει ότι αγαπάει το Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του. Γιατί ο Κύριος μας βεβαιώνει: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών εκείνος που μου λέει «Κύριε, Κύριε», αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου» (Ματθ. 7,21). Και πάλι: «Όποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14,15).

«Εγώ σας λέω», είπε ο Κύριος, «αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, προσεύχεστε για όσους σας βλάπτουν» (Ματθ. 5,44). Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές; Για να ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και τη μνησικακία και να σε αξιώσει ν’ αποκτήσεις την τέλεια αγάπη. Αυτή είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους, όπως και ο Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου.

Όποιος έχει την τέλεια αγάπη, δεν κάνει διακρίσεις στους ανθρώπους. Ξέρει πως όλοι μας έχουμε την ίδια ανθρώπινη φύση, και γι’ αυτό ανεξαίρετα τους αγαπάει όλους το ίδιο. Τους εναρέτους τους αγαπάει ως φίλους, ενώ τους κακούς τους αγαπάει ως εχθρούς και τους ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει, αν τον βλάψουν, χωρίς να υπολογίζει καθόλου το κακό που του γίνεται. Αντίθετα, αν το καλέσει η περίσταση, πάσχει για χάρη τους, για να τους κάνει κι αυτούς φίλους, αν είναι δυνατόν. Κι αν αυτό δεν το κατορθώσει, δεν αλλάζει τη διάθεσή του, αλλά συνεχίζει να τους αγαπάει όλους εξίσου.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Αγάπη είναι...

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Δεκ 18, 2017 1:40 pm

Η αγάπη οδηγεί την ανθρωπότητα στον έναν Άνθρωπο
Newsroom 17-12-2017

Εικόνα

Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ

Η Εκκλησία κατέχει τη δική της “επιστήμη”, αυτήν της Θεογνωσίας. Κι αυτή έχει την οδό και τη μέθοδό της, οι οποίες οδηγούν στη γνώση αυτή. Όποιος θέλει να την αποκτήσει, οφείλει να ακολουθήσει την οδό που χάραξε η Εκκλησία, την οδό της πίστεως και της τηρήσεως των εντολών του Χριστού.

Ο Θεός είναι Αγάπη, και δεν είναι δυνατόν να γνωρισθεί και να θεωρηθεί παρά μόνο με την αγάπη και μέσα από την αγάπη. Γι’ αυτό και οι εντολές του Χριστού, που οδηγούν στη γνώση και τη θεωρία του Θεού, είναι εντολές αγάπης.

Το Μυστήριο της Τριάδος παραμένει ακατανόητο μέχρι τέλους, υπερβαίνει τη δυνατότητα του λόγου και των δύνάμεων της κτιστής μας φύσεως. Εντούτοις, παρόλο που είναι ακατανόητο και κεκρυμμένο, μας αποκαλύπτεται συνεχώς κατα τρόπο “υπαρκτικό” με την πίστη και με την εν τη πίστει ζωή, ως η αστείρευτη πηγή της αιώνιας Ζωής. Η πίστη, η οποία εισδύει σε απρόσιτα για το λογικό βάθη, μας καλεί στη γνώση των Θείων Μυστηρίων, όχι με τη χρήση της λογικής, αλλά με την παραμονή στις εντολές του Χριστού: “Εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω Εμώ, αληθώς μαθηταί Μου εστε, και γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωαν. η’ 33,32).

Στην οδό αυτή, στην οδό της “παραμονής στον λόγο του Χριστού”. ο Θεός έρχεται να συναντήσει τον άνθρωπο, κατοικεί μαζί του, και του δίνει την αληθινή γι’ Αυτόν γνώση. Και τότε, ότι φαινόταν προηγουμένως λογικώς ακατανόητο, γίνεται φως που φωτίζει την άγνοια και τις πλάνες μας και μας τις αποκαλύπτει ως συνέπειες της αμαρτίας και της πτώσεώς μας. Τότε παρουσιάζονται μπροστά στα μάτια μας η άπειρη πληρότητα, η σοφία, το κάλλος, και η αλήθεια της Θείας Ζωής που είναι Αγάπη.

ξη. Αυτή αποτελεί γι’αυτόν αναπόφευκτο γεγονός, το οποίο περιορίζει, κατα κάποιον τρόπο από έξω, την ελευθερία, του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τις ικανότητές της φύσεώς του κατά την πορεία μια αναπτύξεως, με διαδικασία ή εξέλιξη, η οποία απουσιάζει τελείως από το Θείο Ον. Πρέπει πάντοτε να το θυμάται κανείς αυτό, όταν σκέπτεται τον Θεό, για να μην πέσει στην πλάνη του ανθρωπομορφισμού. Μολονότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε “κατ’ εικόνα Θεού”, ανατρέπει την ιεραρχία της υπάρξεως, αφότου αρχίζει να μεταφέρει στον Θεό τα δεδομένα γνώσεως τα οποία έχει για τον εαυτό του, “δημιουργώντας” έτσι έναν Θεό σύμφωνα με τη δική του εικόνα και ομοίωση. Η οδός της Εκκλησίας είναι η αντίστροφη: Δεν δημιουργούμε τον Θεόν κατ’ εικόνα δική μας, αλλά ακολουθώντας τις εντολές του Χριστού ανακαλύπτουμε μέσα μας τα ιδιώματα της φύσεώς μας, η οποία είναι πλασμένη κατ’ εικόνα Θεού.

Δύο εντολές του Χριστού οδηγούν τον άνθρωπος που τις τηρεί στην θέωση: “Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου. Αύτη πρώτη εντολή. Και δευτέρα ομοία αύτη· αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν” (Μαρκ. ιβ΄30-31).

Από τις δύο αυτές εντολές, η δεύτερη μας δίνει σε μεγαλύτερο μέτρο τη δυνατότητα να γνωρίσουμε το μυστήριο της ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος. Να γιατί:
Η πρώτη εντολή μας λέει: “Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου”. Δεν λέει: “Θα αγαπήσεις τον Θεόν σου ως σεαυτόν”. Αυτό θα ήταν στοιχείο πανθεϊσμού. Η εντολή αυτή μας καλεί να αγαπούμε τον Θεό με όλο μας το είναι. Γι’αυτό ακριβώς μας καθιστά ικανούς να γνωρίσουμε ότι ο Θεός είναι Αγάπη, αλλά συγχρόνως καθιστά φανερή την “οντολογική απόσταση” μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Μας καθιστά ικανούς να μετάχουμε στην Θεία Ζωή (Ενέργεια), αλλά δεν αίρει τη διαφορά στη φύση (το ετερούσιο).
Η δεύτερη εντολή: “Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν” δεν τονίζει τόσο τον βαθμό ή το μέτρο της αγάπης, όσο συντελεί να προβληθεί το ομοούσιο του ανθρωπίνου γένους, η οντολογική κοινότητα όλης της ανθρώπινης υπάρξεώς μας. Και όταν πραγματοποιηθεί στη ζωή η εντολή αυτή, οδηγεί όλη την ανθρωπότητα να καταστεί ένας μόνον Άνθρωπος.

Η αγάπη μεταφέρει την ύπαρξη αυτού που αγαπά στο αγαπώμενο πρόσωπο, και έτσι αφομοιώνει τη ζωή του. Το πρόσωπο είναι, λοιπόν, διεισδυτό από την αγάπη. Η απόλυτη τελειότητα της αγάπης στους κόλπους της Αγίας Τριάδος μας αποκαλύπτει την τέλεια αμοιβαιότητα της αλληλοπεριχωρήσεως των τριών Προσώπων, σε σημείο ώστε να μην υπάρχει σε Αυτήν, παρά μόνο ένα θέλημα, μία μόνο ενέργεια, μία μόνο δύναμη.

Κατ’ εικόνα της Αγάπης αυτής, η τήρηση της δεύτερης εντολής, “Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν” αποκαθιστά το ομοούσιο του ανθρώπινου γένους, το οποίο διασπάσθηκε από την αμαρτία. Πραγματοποιημένη στην έσχατη τελειότητά της η εντολή αυτή αποδεικνεύει ότι ο Άνθρωπος είναι Ένας, κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδος: μοναδικός στην ουσία του, πολλαπλό στις υποστάσεις του. Όταν κάθε ανθρώπινη υπόσταση, παραμένοντας στην πληρότητα της ομοουσίου ενότητας, γίνεται φορέας όλης της ανθρώπινης υπάρξεως, καθίσταται δυναμικά ίση προς όλη την ανθρωπότητα, κατ’ εικόνα του Χριστού, του τελείου Ανθρώπου, που περιλαμβάνει στον Εαυτό Του όλο τον Άνθρωπο.

Έτσι, στην οδό της τηρήσεως των εντολών του Χριστού, στην οδό της Εκκλησίας, προβάλλει το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, όχι με τρόπο αφηρημένο ή ορθολογιστικό, αλλά σε αυτήν την ίδια την ύπαρξη. Δεν υπάρχει καμία άλλη οδός.

Ενώπιον αυτής της Αποκαλύψεως η Εκκλησία ψάλλει τον θαυμασμό της: “Ξένης ρήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι της Αγίας Τριάδος”.

Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ
Άσκηση και Θεωρία
εκδ.: Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας


Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Αγάπη είναι...

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Ιαν 11, 2018 12:41 pm

Η αληθινή αγάπη
Newsroom 10-01-2018

Εικόνα

Αποτέλεσμα εικόνας για το πλησίασμα και η συναναστροφή με ένα άγιο φέρνει αγιοσύνη.

Κανείς δεν μπορεί να φτάσει στα μέτρα της αγάπης για τον πλησίον, αν δεν ζήσει κρυφά, μέσα του, την ελπίδα του Θεού. Και δεν μπορούν να αγαπήσουν αληθινά τους ανθρώπους όσοι δίνουν την καρδιά τους σ’ αυτό τον εφήμερο κόσμο.

Όταν ένας άνθρωπος αποκτήσει την αληθινή αγάπη, τον ίδιο τον Θεό ντύνεται μαζί μ’ αυτήν. Γίνεται θεοφόρος.

Αυτός λοιπόν που ντύθηκε το Θεό, δεν μπορεί να ντυθεί μαζί με το Θεό και την κοσμική ματαιοδοξία και τα αγαθά του κόσμου. Ο Κύριος είπε ότι «όποιος δεν εγκαταλείψει όλα τα κοσμικά και δε μισήσει την κοσμική ζωή του, δεν μπορεί να γίνει μαθητής μου» (Λούκ. 14, 26).

Αν λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μαθητής του, πως ο Κύριος θα κατοικήσει μέσα του;

Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής». Ο δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος την τιμή της ελεημοσύνης δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να την χάσει. Όταν λοιπόν δώσεις ελεημοσύνη, να ευφραίνεσαι και να πείς: Δόξα σοι ο Θεός, που με αξίωσες να βρω κάποιον να αναπαύσω.

Η αγάπη είναι το δείπνο της βασιλείας του Θεού.

Όποιος βρήκε την αγάπη, κάθε μέρα και ώρα τρώγει το Χριστό κι από αυτό γίνεται αθάνατος (Ιω. 6, 58). Διότι «ο τρώγων από τον άρτο που εγώ θα του δώσω, ποτέ δε θα πεθάνει».

Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος που τρώγει από τον άρτο της αγάπης, που είναι ο Ιησούς διότι «ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιω. 4, 8). Όποιος ζεί στην αγάπη, λαμβάνει από το Θεό ως καρπό τη ζωή, και σ’ αυτό το κόσμο οσφραίνεται από τώρα εκείνο τον αέρα της ανάστασης, στον οποίο εντρυφούν οι κοιμηθέντες δίκαιοι.

Η αγάπη στον αμαρτωλό. Μη μισήσεις τον αμαρτωλό, γιατί όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Και αν από θείο ζήλο κινείσαι εναντίον του, κλάψε μάλλον για λογαριασμό του.

Και γιατί να τον μισείς; Τις αμαρτίες του να μισήσεις και να ευχηθείς γι’ αυτόν, που ο διάβολος τον περιγελα όπως και εμάς που δεν έχουμε αγάπη.

Και γιατί, άνθρωπέ μου, μισείς τον αμαρτωλό μήπως τάχα είσαι δίκαιος εσύ; Και που είναι η δικαιοσύνη σου, αφού δεν έχεις αγάπη; Γιατί δεν έκλαψες γι’ αυτόν, αλλά τον καταδιώκεις;

Πως θα γίνεις όμοιος με τον Χριστό, ο οποίος δεν αγανακτούσε κατά των αμαρτωλών, αλλά προσευχόταν γι’ αυτούς;

Μερικοί άνθρωποι εξαιτίας της ανοησίας τους οργίζονται εναντίον των αμαρτωλών, γιατί πιστεύουν ότι έχουν διάκριση να κρίνουν τα έργα τους.

Η αγάπη είναι καρπός προσευχής. Αρχίζει με τη γεύση της (κατά την προσευχή) και οδηγεί το νού αχόρταγα στον πόθο της.

Η αγάπη δεν είναι λόγια. Δεν είναι συναίσθημα. Δεν είναι έρωτας. Δεν είναι πληγές αβάστακτες. Δεν είναι απογοήτευση. Δεν είναι ενοχές. Η αγάπη του Θεού είναι ζωή, ελπίδα, χαρά.

Είναι παρουσία Θεού, που έρχεται να κατοικήσει μαζί μας και να γίνει ο Νυμφίος της ψυχής μας αιωνίως.

Από το βιβλίο «Τα Ευρεθέντα Ασκητικά» του Οσίου Πατρός ημών Ισαάκ, Επισκόπου Νινευί, του Σύρου.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι - Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου (+1970)

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Δευτ Φεβ 19, 2018 5:08 am

Εικόνα

Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου (+1970):

"Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι. Θα σε αγαπούν όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και αυτά τα άλογα ζώα, γιατί η θεία χάρη όταν βγαίνει έξω, ηλεκτρίζει και μαγνητίζει ότι βρει μπροστά της. Αλλά όχι μόνο θα σε αγαπούν, θα σε σέβονται κιόλας, γιατί στο πρόσωπο το δικό σου θα εικονίζεται το αγνό παρθενικό πρόσωπο Εκείνου, που θα αγαπάς και θα λατρεύεις".

Πηγή:

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Αγάπη είναι...

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μαρ 02, 2018 10:23 am

Η Δύναμη της Αγάπης
2 Μαρτίου 2018

Εικόνα

γράφει η Μίνα Μπουλέκου, Συγγραφέας-Ποιήτρια

Η αγάπη είναι μια λέξη τόσο απλή και τόσο μεγαλειώδης. Αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο της εξελικτικής μας πορείας συνυφασμένο μέσα από μια σειρά πολλαπλών συναισθημάτων.

Περιγράφεται ως ένα ισχυρό συναίσθημα που περικλείει με ένα μοναδικό τρόπο την αυταπάρνηση και την ανιδιοτέλεια. Στις σχέσεις των ανθρώπων ορίζεται μέσα από εκδηλώσεις στοργής, αφοσίωσης, συμπόνιας και θυσίας πολλές φορές.

Θεωρείται ως η σημαντικότερη πτυχή της ζωής που εκφράζει την ανθρώπινη ύπαρξη σε κάθε στάδιο αλλά και σε κάθε βήμα. Ο Γάλλος κληρικός Jean-Baptiste Henri Lacordaire (1802-1861) μας δίνει έναν μοναδικό ορισμό στην αξία της «Η αγάπη είναι στην αρχή, στη μέση και στο τέλος όλων των πραγμάτων».

Η αληθινή αγάπη δεν περιέχει κανένα ίχνος εγωισμού. Είναι απαλλαγμένη από κάθε είδους μνησικακία. Η δύναμη της είναι τόσο καταλυτική που διαμορφώνει και καθορίζει κάθε είδους σχέση προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική. Είναι εκείνη η δύναμη που μας οδηγεί στην Πίστη και στην Θέληση για την ίδια την Ζωή.

Είναι η εφαλτήριος δύναμη που οδηγεί στην ευτυχία και στην αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων. Το αίσθημα της ψυχικής ευφορίας είναι βάλσαμο για κάθε ψυχή που παλεύει να βρει το δικό της φως, το δικό της μονοπάτι.

Θεωρείται δε απαραίτητο συστατικό για την σωματική, ψυχική και πνευματική μας ευεξία. Έχει ευεργετικές ιδιότητες σε όλα τα επίπεδα. Είναι ο θεμέλιος λίθος που δρα θεραπευτικά ενάντια στην θλίψη που βιώνει ο κάθε άνθρωπος, λειτουργεί δε σαν αντίβαρο όταν ο κάθε άνθρωπος παλεύει έχοντας να αντιμετωπίσει τις δικές του προκλήσεις και αντιξοότητες που εμφανίζονται στην ζωή του και να δώσει λύσεις στα προβλήματα που τον ταλανίζουν.

Καλλιεργώντας την αγάπη στην ζωή μας, μας κάνει σίγουρα καλύτερους ανθρώπους και κατά συνέπεια ζούμε πληρέστερα. Οι σχέσεις των ανθρώπων γίνονται πιο βαθιές και πιο ουσιαστικές.

Ωστόσο πολλοί άνθρωποι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους κρύβοντας τα αληθινά τους συναισθήματα γιατί φοβούνται να μοιραστούν, φοβούνται να πληγωθούν, φοβούνται τον κίνδυνο της απόρριψης, το θεωρούν αδυναμία να επιτρέψουν στους άλλους να δουν την δική τους ευάλωτη πλευρά, καθιστώντας τους σε εκείνη την θέση όπου η μοναχικότητα και η δυστυχία είναι απόρροια της δικής τους συνειδητής στάσης και αντίληψης για την ίδια τους την ζωή.

Αποτέλεσε σύμβολο πηγαίας έμπνευσης των μεγαλύτερων δημιουργών στις τέχνες και στα γράμματα, ως γενεσιουργός αιτία επηρέασε βαθιά όλα τα φιλοσοφικά και λογοτεχνικά ρεύματα και μέσα από αυτήν γεννήθηκαν ατόφιες ιδέες που συνέθεσαν έναν πολιτισμό με άξονα ανθρωποκεντρικό.

Ο Νίκος Καζαντζάκης μας λέει: “Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ”. Προϋποθέτει κατά συνέπεια ένα πολύ δύσκολο αγώνα, έναν ανηφορικό δρόμο, επώδυνο πολλές φορές ενάντια στο Εγώ του κάθε ανθρώπου.

Στην φιλοσοφία αντιπροσωπεύει μία από τις ύψιστες αρετές που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια και την γενναιοδωρία ψυχής που αρμόζει σε κάθε ανθρώπινη υπόσταση.

Στην χριστιανική μας θρησκεία ορίζεται ως «ο θεός αγάπη εστίν» μια ανεξάντλητη πηγή ουράνιου φωτός, και τα λόγια του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού «Αγαπάτε Αλλήλους», ένας σπόρος που βλάστησε στις ψυχές των χριστιανών και που με την σταυρική του θυσία απέδειξε ποσό κοντά είναι στα πλάσματα της γης που δημιούργησε δείχνοντας μας, τον δρόμο της μετανοίας, της συγχώρεσης και της Απόλυτης Αγάπης Του προς εμάς.

Αυτή η ενέργεια της αγάπης, αυτή η δύναμη της αγάπης, η οποία είναι η ίδια η ενέργεια της ίδιας της δημιουργίας του κόσμου, συμπυκνώνεται στα λόγια του Χριστού πού έμαθε στους μαθητές του, «Αγαπάτε τους εχθρούς σας» , εξαλείφοντας κάθε ίχνος κακίας, φθόνου, μίσους, απληστίας και αλαζονείας που θα φωλιάζει σαν αγκάθι στις ψυχές μας.

Αν πραγματικά μπορούσαμε σε κάθε λεπτό της ζωής μας να ζούμε ενάρετοι, απαλλαγμένοι από τα ανθρώπινα πάθη που κυβερνούν αδυσώπητα την εποχή μας, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αλλοτριωθεί σε μεγάλο βαθμό και οι άνθρωποι έχουν κλειστεί στον εαυτό τους ζώντας σε μια απέραντη ερημιά, τότε πραγματικά θα ξανακερδίζαμε τον χαμένο παράδεισο που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, εκεί που δεν υπάρχει γήρας, ασθένεια και θάνατος.

Η Αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που χάρισε ο Θεός στους ανθρώπους. Μια φλόγα άσβηστη που πρέπει να κρατήσουμε στις παγωμένες καρδιές μας.

Ένας πολύτιμος θησαυρός, γιατί όποιος ζει χωρίς αυτήν είναι πραγματικά φτωχός. Ο Χαλίλ Γκιμπράν (Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος-1883-1931) έλεγε: «Ζωή χωρίς αγάπη είναι σαν δέντρο χωρίς άνθη και καρπούς».

Επιτρέψτε στους εαυτούς σας να βιώσετε αυτή την χαρά της ζωής. Να αγαπήσετε και να αγαπηθείτε βαθιά και ολοκληρωτικά.

Από το βιβλίο της «Προβληματισμοί του Σύγχρονου Ανθρώπου», εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ 2016

Πηγή: ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Αγάπη – Υπέρβαση

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μαρ 09, 2018 1:49 pm

Αγάπη – Υπέρβαση
Από Dogma 08 Μαρτίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Ο άνθρωπος εξ αιτίας της πτώσης του έγινε εύκολη λεία του διαβόλου.Η αμαρτία εισήλθε στην ζωή του και οι πληγές που του δημιουργεί είναι πολλές.Το φάρμακο είναι η αγάπη.

Η αγάπη σκεπάζει, παρηγορεί και επουλώνει.Πώς μπορεί, όμως, ο πληγωμένος άνθρωπος να αγαπήσει και να αγαπηθεί; Πώς μπορεί ο αποξενωμένος από όλους να νιώσει αγάπη για τον πλησίον;

Η αγάπη περικλείει μέσα της την υπέρβαση. Χωρίς την υπέρβαση δεν μπορεί να εκδηλωθεί η αγάπη.

Υπέρβαση σημαίνει καταπάτηση του εγωισμού. Ο εγωισμός εγκλωβίζει και απομονώνει τον άνθρωπο. Δεν τον αφήνει να δει τίποτα πέραν του εαυτού του. Όλοι φταίνε εκτός απ’ αυτόν.
Υπέρβαση σημαίνει να σηκωθεί από την πτώση του εγωισμού και να ανέβει στην πρώτη του κατάσταση.

Υπέρβαση σημαίνει να δεις τον πλησίον πάνω από τον εαυτό σου.
Υπέρβαση σημαίνει να κατανοήσεις τα λάθη σου και σε τι κατάσταση σε έχουν φέρει.

Είναι δύσκολο στον άνθρωπο να υπερβεί τον εαυτό του. Ο εγωισμός δεν του επιτρέπει να αναγνωρίσει τα λάθη του και να τα διορθώσει. Του δείχνει συνέχεια τα λάθη των άλλων, μένοντας, όμως, ο ίδιος αδιόρθωτος.

Φάρμακο η αγάπη! Η σωστή χρήση του φαρμάκου φέρνει την ίαση. Η αγάπη μόνο στα λόγια δεν είναι αγάπη, αλλά εμπαιγμός.

Ο κόσμος μας πάσχει και μαζί του κι εμείς. Η αγάπη είναι η μόνη απάντηση στα σημερινά προβλήματα.

Ας κάνουμε την υπέρβαση!

Υπέρβαση από την ψεύτικη-υποκριτική ζωή και μετάβαση στην αληθινή, την χαρούμενη ζωή, σε μια κοινωνία αγάπης, στην κοινωνία με τον Θεό!

Πηγή: ΔΟΓΜΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Πώς αγαπούμε

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μαρ 16, 2018 10:34 am

Πώς αγαπούμε
15 Μαρτίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Δεν χρειάζεσαι την άδεια κάποιου για να τον αγαπάς, για να προσεύχεσαι γι’αυτόν, για να ξοδεύεις τα βράδια σου με την ενθύμησή του, για να τον έχεις μπροστά σου κάθε στιγμή και κάθε λεπτό.

Μπορεί να μην καταλάβει ποτέ την αγάπη σου. Ίσως δεν μάθει ποτέ τα δάκρυά σου γι’αυτόν. Αν αγαπάς όμως πραγματικά, ποτέ σου δεν θα τον βγάλεις από την καρδιά σου. Ακόμα και τότε που ίσως απομακρυνθεί από κοντά σου.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι: πώς να αναρριχηθεί κάποιος στα πνευματικά ύψη της αγάπης μ’αυτά τα πήλινα χέρια, μ’αυτήν την χοϊκή καρδιά, μ’αυτόν τον σκοτισμένο νου; Πονά, πονά πολύ το ν’αγαπάς γιατί η αγάπη μας δεν είναι πάντα κατανοητή και αποδεχτή από τον άλλον.

Προκαλεί πόνο η απόρριψη, γεννά σταυρό στην καρδιά μας η ρίξη. Όμως τότε αρχίζουμε και προοδεύουμε στην αγάπη. Αν παρά τον πόνο σου δεν παύεις να νοιάζεσαι, δεν παύεις να αγωνιάς, δεν παύεις να προσεύχεσαι για τον άλλον η αγάπη σου βαθαίνει.

Αγαπάς γι’αυτό και πονάς. Πονάς επειδή αγαπάς. Και μένεις στην αγάπη. Όμως θέλει προσοχή μήπως κάποιες φορές εμείς είμαστε η αιτία ώστε ο άλλος να απομακρυνθεί. Πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως η αγάπη μας εκδηλώνεται με λάθος τρόπο προς τον άλλον και τον τρομάζει, τον προσβάλει, τον πληγώνει με τις απαιτήσεις μας, με την ζήλια μας, με την κτητικότητά μας.

Εάν αγαπάς τον άλλον, τον βάζεις στο κέντρο της ζωής σου, δεν έχεις απαίτηση όμως κι αυτός να σε βάλει στο κέντρο της ζωής του. Αυτό δεν είναι αγάπη, από είναι διαστροφή της αγάπης. Πολλές φορές κάνουμε εμείς οι ίδιοι την αγάπη μας προς τον άλλον έναν σταυρό, έναν πειρασμό λόγο της εγωιστικής μας προσέγγισης της σχέσης μας με τον άλλον άνθρωπο. Θέλουμε ο άλλος να κατακτηθεί από εμάς και όχι να κατακτηθούμε εμείς από αυτόν.
Έλεγξε την αγάπη σου για τον άλλον τις στιγμές όταν ο άλλος «πέρα βρέχει», όταν ο άλλος απομακρύνεται, όταν ο άλλος φτάνει να σε αντιπαθεί.

Έλεγξε την αγάπη σου και δες εάν εκπίπτει, εάν αλλοιώνεται, εάν αρχίζει να ενοχοποιεί τον άλλον. Έλεγξε την αγάπη σου τον καιρό του πειρασμού και δες εάν ρίχνεις την ευθύνη στον άλλον άνθρωπο ή αναλαμβάνεις την ευθύνη των λαθών σου. Έλεγξε την αγάπη σου, ελέγχοντας τον εαυτό σου και όχι τον άλλον υποδεικνύοντάς του τρόπους για να αποδεικνύει ότι σε αγαπά. Θέλει αγώνα και ταπείνωση η αγάπη διότι αλλιώς ενώ θα είμαστε μέσα στην αγάπη θα βιώνουμε έναν συνεχόμενο σταυρό που δεν θα φέρει ποτέ την ανάσταση και αναψυχή.

Πηγή: ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
alexandra519
Δημοσιεύσεις: 19
Εγγραφή: Τρί Μάιος 08, 2018 2:23 pm
Τοποθεσία: ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ

Re: Αγάπη είναι...

Δημοσίευσηαπό alexandra519 » Τετ Μάιος 09, 2018 8:22 pm

Αγάπα για να ζήσεις, ζήσε για ν' αγαπάς

Αγαπάμε αληθινά μόνο όταν αγαπάμε χωρίς λόγο.

Αγαπάτε αλλήλους. -( Ιησούς Χριστός)

Αγάπη είναι αυτό που σου προκαλεί απέραντη και αληθινή ευτυχία σε κάθε στιγμή της ζωής σου... Αυτό πού σε κάνει να πιστεύεις ότι ο κόσμος σου ανήκει!'

Αγάπη είναι... Ό,τι δεν δύναται να εξηγήσεις. Η μόνη λέξη που δεν μπορείς να αιτιολογήσεις, τι σημαίνει και από που πηγάζει, επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχουν τόσο επαρκείς και εύηχες λέξεις που να μπορούν να αποδώσουν την σημασία και την ουσία στην λέξη αγάπη.

Aγάπη είναι να βλέπεις στα μάτια κάποιου ολόκληρο τον κόσμο.

Αγάπη είναι να είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις ακόμα και τον εαυτό σου για αυτόν που αγαπάς.

Αγάπη είναι να μπορείς να κατανοείς και να σέβεσαι τον άλλο και τις αποφάσεις του.

Αγάπη είναι να βλέπεις κάποιον που είναι λάθος και εσύ να του δείξεις τον σωστό δρόμο....

Αγάπη είναι να κάθεσαι σε ένα παγκάκι με τον συνάνθρωπό σου μετά από χρόνια και να κουβεντιάζεις ήρεμα.

Η αγάπη απαιτεί μηδενική δύναμη, μηδενική εξουσία, όπου υπάρχει εξουσία δεν υπάρχει αγάπη. Το ένα είναι σκιά του άλλου, άλλωστε.

Αγαπώ έναν άλλον άνθρωπο σημαίνει τον βοηθώ να αγαπήσει τον Θεό.

Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της.


Πηγή: Βικιπαίδεια




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 5 και 0 επισκέπτες