17 Μαΐου, 2011 — VatopaidiFriend
Γέροντα, ὅταν κάποιος ὑπομένη κατὰ Θεὸν τὶς θλίψεις καὶ τὶς ἀδικίες πού του προξενοῦν οἱ ἄνθρωποι, αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ τὸν καθαρίζει ἀπὸ τὰ πάθη;
Ἂν τὸν καθαρίζη λέει! Τὸν λαμπικάρει! Μά, ὑπάρχει ἀνώτερο ἀπ’ αὐτό; Ἔτσι μπορεῖ νὰ ἐξοφλήση ἁμαρτίες. Βλέπετε, ἕναν ἐγκληματία τὸν δέρνουν, τὸν κλείνουν στὴν φυλακή, κάνει ἐκεῖ τὸν μικρὸ κανόνα του καί, ἐὰν εἰλικρινὰ νὰ μετανοήση, γλιτώνει τὴν αἰώνια φυλακή. Μικρὸ πράγμα εἶναι νὰ ἐξοφλήση μὲ αὐτὴν τὴν ταλαιπωρία ἕναν αἰώνιο λογαριασμό;
Κάθε θλίψη νὰ τὴν ὑπομένετε μὲ χαρά. Οἱ θλίψεις ποὺ μᾶς προκαλοῦν οἱ ἄνθρωποι εἶναι πιὸ γλυκὲς ἀπὸ ὅλα τὰ σιρόπια ποὺ μᾶς προσφέρουν ὅσοι μᾶς ἀγαποῦν.
Βλέπεις, στοὺς μακαρισμοὺς ὁ Χριστὸς δὲν λέει: «μακάριοι ἐστε, ὅταν ἐπαινέσωσιν ὑμᾶς», ἀλλὰ «μακάριοι ἐστε, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς», καὶ μάλιστα «ψευδόμενοι». Ὅταν ὁ ὀνειδισμὸς δὲν εἶναι δίκαιος, ἀποταμιεύει κανείς. Ἐνῶ, ὅταν εἶναι δίκαιος, ξοφλάει. Γι’ αὐτό, ὄχι μόνον πρέπει νὰ ὑπομένουμε ἀγόγγυστα αὐτὸν ποὺ μᾶς πειράζει, ἀλλὰ καὶ νὰ νιώθουμε εὐγνωμοσύνη, γιατί… μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ ἀγωνισθοῦμε στὴν ἀγάπη, στὴν ταπείνωση, στὴν ὑπομονή.
Οἱ συκοφάντες βέβαια ἐργάζονται συνεργαζόμενοι μὲ τὸ ταγκαλάκι. Ἀλλὰ ὁ δυνατὸς ἀέρας συνήθως σπάζει καὶ ξερριζώνει τὰ εὐαίσθητα δένδρα ποὺ δὲν ἔχουν βαθειὲς ρίζες· ἐνῶ ὅσα ἔχουν βαθειὲς ρίζες, τὰ βοηθάει νὰ προχωρήσουν τὶς ρίζες τοὺς πιὸ βαθιά.
Ἐμεῖς πρέπει νὰ προσευχώμαστε γιὰ ὅλους ποὺ μᾶς κακολογοῦν, καὶ νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοὺς δίνη μετάνοια, φωτισμὸ καὶ ὑγεία καὶ νὰ μὴν ἀφήνουμε μέσα μας οὔτε ἴχνος μίσους γι’ αὐτούς. Νὰ κρατοῦμε μόνον τὴν πείρα ἀπὸ τὸν πειρασμό, νὰ πετοῦμε ὅλα τὰ φαρμάκια καὶ νὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν μας τὰ λόγια του Ὁσίου Ἐφραίμ: «Ἐὰν συμβῆ σοὶ συκοφαντία, καὶ μετὰ ταῦτα φανερωθῆ τὸ καθαρόν της συνειδήσεώς σου, μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ δούλευε τῷ Κυρίω ἐν ταπεινοφροσύνη τῷ λυτρουμένω σὲ ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων, ἴνα μὴ πέσης πτῶμα ἐξαίσιον»
Πηγή: vatopaidi.wordpress.com