Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

[Νίκος]

Η Ι.Μ. ΞΑΝΘΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ
Τετάρτη, 09 Οκτώβριος 2013 - εκ της Ι.Μ.



Ζούμε σε μία εποχή όπου τα επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας και της βιοϊατρικής παρέχουν ποικίλες δυνατότητες για την αντιμετώπιση ασθενειών, ιδιαίτερα μέσω των μεταμοσχεύσεων, οι οποίες έχουν δώσει παράταση και ποιότητα ζωής σε χιλιάδες συνανθρώπους μας.

Η Πολιτεία με τον Νόμο 3984/2011 «περί Μεταμοσχεύσεων και Δωρεάς Οργάνων», ο οποίος αντικατέστησε παλαιότερον ισχύοντα, εισήγαγε την έννοια της εικαζομένης συναίνεσης, σύμφωνα με την οποία όποιος δεν δηλώσει εγγράφως εν ζωή, ότι αρνείται την μετά θάνατον δωρεάν των οργάνων του, τότε αυτομάτως θεωρείται και δωρητής.

Στην παραπάνω διάταξη αντέδρασαν για διαφορετικούς λόγους πολλοί αρμόδιοι φορείς, ώστε αυτή να διορθωθεί με τροπολογία στο Νόμο 4075/2012, όπου εισάγεται η έννοια της οικογενειακής συναινέσεως. Επομένως, με την νέα νομοθετική διάταξη απαιτείται η συγκατάθεση των στενών συγγενών δια τας μεταμοσχεύσεις και την δωρεάν οργάνων.

Ο θόρυβος λοιπόν που δημιουργήθηκε από πολλούς ανησυχούντες χριστιανούς, ότι είμαστε δήθεν όλοι «εν δυνάμει ακούσιοι δότες», είναι παντελώς αβάσιμος.

Με την επισήμανση αυτή αφήνουμε την αντιμετώπιση του ζητήματος της δωρεάς οργάνων εις την ευσυνειδησίαν ενός εκάστου χριστιανού, με βάση το κριτήριο της προς τον πλησίον αγάπης.

Πηγή: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

[Toula]

Ένα αγκάθι για τον «Εγκεφαλικό θάνατο»

H διατήρηση στη ζωή εγκεφαλικά νεκρών εγκύων γυναικών για κάποιες εβδομάδες με στόχο το κυοφορούμενο έμβρυο να γίνει βιώσιμο και να γεννηθεί χωρίς προβλήματα, είναι ένα μεγάλο αγκάθι στην αποδοχή του εγκεφαλικού θανάτου. Μέχρι σήμερα στη διεθνή βιβλιογραφία έχουν αναφερθεί περισσότερες από 20 περιπτώσεις, με μέγιστο χρόνο υποστήριξης της ζωής 90 με 110 ημέρες. Μία τέτοια περίπτωση παρουσιάστηκε πρόσφατα στο διαδίκτυο (Νοέμβριος 2013) από πολλούς διαδικτυακούς ισότοπους, όπως το euronews.com, lifenews.com, News.Va και άλλους.

Η πρόσφατη περίπτωση αφορούσε μία 31 ετών έγκυο γυναίκα στην 15η εβδομάδα της κυήσεως, η οποία διακομίσθηκε την άνοιξη του 2013 στο University of Debrecen Medical Center της ανατολικής Ουγγαρίας, με εγκεφαλική αιμορραγία και υποβλήθηκε άμεσα σε χειρουργική επέμβαση. Όμως δύο ήμερες μετά διαπιστώθηκε η εγκατάσταση εγκεφαλικού θανάτου. Η οικογένεια της μαζί με τους γιατρούς αποφάσισαν να την κρατήσουν στη ζωή, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο κυοφορούμενο παιδί της να γίνει βιώσιμο και να γεννηθεί υγιές. Τον Ιούλιο του 2013, ύστερα από 92 ημέρες εντατικής υποστήριξης της μητέρας και ενώ διένυε την 27η εβδομάδα της κυήσεως, το μωρό γεννήθηκε με καισαρική τομή. Η υποστήριξη της μητέρας συνεχίσθηκε για άλλες δύο ημέρες και στη συνέχεια τα όργανα της δόθηκαν σε τέσσερις αναμένοντες ασθενείς. Οι γιατροί και η οικογένεια δεν δημοσιοποίησαν άμεσα την περίπτωση, γιατί ήθελαν να είναι σίγουροι για την υγεία του νεογνού, το όποιο σήμερα είναι απόλυτα υγιές με την οικογένεια του.

Η περίπτωση αυτή, όπως και οι προηγούμενες παρόμοιες περιπτώσεις, υποδηλώνουν τη μεγάλη πρόοδο της υποστηρικτικής αγωγής στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, αλλά ταυτόχρονα θέτουν και το ερώτημα πως μία νεκρή γυναίκα μπορεί να συντηρεί τη ζωή του κυοφορούμενου παιδιού της για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικοί ίσως βιαστούν να απαντήσουν ότι η γυναίκα ήταν όντως νεκρή και απλά το σώμα της έπαιξε το ρόλο μίας σύγχρονης θερμοκοιτίδας, μέσα στην οποία επιβιώνουν τα πρόωρα νεογνά. Όμως τα ιατρικά δεδομένα άλλα δείχνουν και δεν συμφωνούν με την άποψη αυτή.

Σήμερα το όριο βιωσιμότητας ενός νεογνού τοποθετείται στην 24η εβδομάδα της κυήσεως, με μία γκρίζα περιοχή μεταξύ 22ης και 24ης εβδομάδος. Το μικρότερο νεογνό που έχει επιζήσει ήταν 21 εβδομάδων και 6 ήμερων. Οι περισσότεροι νεογνολόγοι δεν επιχειρούν καν ανάνηψη νεογνών μικρότερων των 22 εβδομάδων, γιατί η επιβίωση τους χωρίς μείζονες αναπηρίες, είναι εξαιρετικά σπάνια. Η επιβίωση κάτω της 21ης εβδομάδας είναι πρακτικά μηδενική. Έτσι ένα έμβρυο στην 15η εβδομάδα της κυήσεως, όπως στην ανα-φερόμενη περίπτωση, δεν είχε καμία πιθανότητα επιβίωσης έκτος μήτρας. Όμως μέσα στη μήτρα της εγκεφαλικά νεκρής μητέρας του επέζησε για 12 εβδομάδες και γεννήθηκε χωρίς ανωμαλίες και σήμερα είναι απόλυτα υγιές. Το σώμα της εγκεφαλικά νεκρής γυναίκας προφανώς ήταν βιολογικά ζωντανό, γι' αυτό και συντήρησε τη ζωή του εμβρύου για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι περιπτώσεις των εγκεφαλικά νεκρών εγκύων που συντηρούνται στη ζωή, δείχνουν με τον πλέον εναργή και σαφή τρόπο ότι ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι και βιολογικά νεκρός. Ασφαλώς η ζωή του είναι υποβαθμισμένη και έντονα υποστηριζόμενη από τη σύγχρονη ιατρική γνώση και τεχνολογία, είναι όμως ζωή που μπορεί να συντηρεί μια άλλη ζωή, αυτή του κυοφορούμενου εμβρύου.

τoυ Έμμ. Παναγόπουλου
Άμ. Έπικ. Καθηγητού Χειρουργικής τ.
Συντ/στή Δ/ντή Χειρ/γου ΕΣΥ

Τεύχος 516, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014 περιοδικό "Η Δράση μας"

[Νίκος]

Ο εγκεφαλικα νεκρός που συντηρείται στη ζωή με τεχνητά μέσα, ο οποίος, αν δεν τον συντηρούσαν τα μηχανήματα θα πέθαινε, είναι ζωντανός; Είναι θέλημα Θεού να διατηρείται κάποιος στη ζωή, ακόμη κι αν αυτό δεν γίνεται με φυσικό τρόπο και δεν ωφελεί κανένα. ούτε τον ίδιο ούτε και κανένα άλλο;

Είναι απαντήσεις, που καλείται να δώσει η Εκκλησία κι εμείς πρέπει να υπακούσουμε στις αποφάσεις της.

Ένα είναι το κριτήριο για όλες μας τις αποφάσεις. Το θέλημα του Θεού, όπως το συνόψισε ο ίδιος στην εντολή της Αγάπης. Η επιβίωση του σώματος ενός ανθρώπου δεν είναι αυτοσκοπός. Άλλωστε, ο Χριστιανός καλείται να δώσει τη ζωή του, αν θέλει να τη σώσει (βλ. Ματθ. ιστ' 24-26 και αλλού). Ακούγεται πολύ αντιφατική αυτή η φράση, επειδή αναφέρεται την πρώτη φορά στην επίγεια ζωή και τη δεύτερη στην αιώνια ζωή. Αν, λοιπόν, ο άνθρωπος χρειαστεί να θυσιάσει τη ζωή του για να τηρήσει το θέλημα του Θεού, δεν πρέπει να διστάσει να το κάνει, για να κερδίσει έτσι την αιώνια ζωή. Υπό το πρίσμα αυτό, τι νόημα έχει να διατηρείται σ' αυτή τη ζωή ένας άνθρωπος, που δεν έχει ελπίδες επιβίωσης χωρίς μηχανήματα, ιδίως μάλιστα, αν με την αναχώρησή του μπορεί να βοηθήσει στη σωτηρία της ζωής άλλων ανθρώπων, που έχουν ακόμη υποχρεώσεις σ' αυτή τη ζωή; Διευκρινίζω ότι αναφέρομαι σε ανθρώπους, που διατηρούνται στη ζωή αποκλειστικά με μηχανική υποστήριξη και όχι σ΄αυτούς που βρίσκονται σε κώμα, αλλά επιβιώνουν χωρίς μηχανική υποστήριξη ή σ΄αυτούς που έχουν ανάγκη μηχανικής υποστήριξης προσωρινά λόγω ασθένειας ή ατυχήματος, αλλά η κατάστασή τους δεν έχει σταθεροποιηθεί και έχουν πιθανότητες να βελτιωθεί σύντομα ή και αργότερα.

Η περίπτωση που αναφέρει η Τούλα δεν προσφέρεται για συμπεράσματα, επειδή στην περίπτωση αυτή υπάρχει συγκεκριμένος λόγος διατήρησης σε λειτουργία του σώματος της μητέρας για τη σωτηρία του εμβρύου, που κατά την Ορθόδοξη πίστη είναι άνθρωπος με σώμα και ψυχή. Μετά τον τοκετό όμως τι απέγινε το σώμα της μητέρας; Γιατί δεν αναφέρεται τίποτε γι αυτό; Δεν ήταν "βιολογικά ζωντανή" η μητέρα και μετά τον τοκετό; Η μήπως μετά τον τοκετό το σώμα της μητέρας είχε εκπληρώσει το σκοπό του και η μηχανική υποστήριξη αφαιρέθηκε για να επέλθει το μοιραίο;