Ο ρόλος των λαϊκών στην Εκκλησία

[Achilleas]

Η Εκκλησία είναι ένας θεοσύστατος οργανισμός. Πνευματικός και άγιος είναι ο σκοπός της. Πνευματικά και άγια είναι τα μέσα που μεταχειρίζεται για να πετύχει το σκοπό της. Και πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να είναι τα όργανά της, οι κληρικοί. Ανώτεροι χρημάτων και ανθρωπίνων αδυναμιών. Έτσι θα διαψεύσουν εκείνο που λένε οι άθεοι, πως η Εκκλησία είναι ένα μαγαζί!

Οι εχθροί, εξαιτίας της φιλαργυρίας ορισμένων φιλάργυρων και πλεονεκτών κληρικών, κατηγορούν την Εκκλησία και θέλουν να την ρίξουν στη συνείδηση του λαού, να την παρουσιάσουν εμπορική επιχείρηση με ταπεινές επιδιώξεις. "Παπαδομάγαζο" ονομάζουν την Εκκλησία. Αλλά η Εκκλησία παρ' όλα αυτά τα σκάνδαλα, εξακολουθεί να νικά και να θριαμβεύει σε πείσμα όλων αυτών των δαιμόνων.

Αλλά μήπως όσοι λένε πως είναι χριστιανοί έχουν καταλάβει τι είναι Εκκλησία; Εκκλησία για τους πολλούς είναι οι παπάδες, οι δεσποτάδες, ο ναός, το κτίριο, τα ντουβάρια. Δεν είναι όμως η σωστή έννοια της Εκκλησίας. Εκκλησία είναι όλος ο χριστιανικός λαός. Είναι το σύνολο όλων εκείνων που πιστεύουν στο Χριστό πως είναι ο αληθινός Θεός, ακούνε και εκτελούν όσα ο Χριστός διδάσκει , φωτίζονται από το Πνεύμα του Θεού και μελετούν την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας. Εκκλησία είναι όλοι οι πιστοί. Ανάμεσα σ' αυτούς υπάρχουν τα νεκρά μέλη της Εκκλησίας. Είναι εκείνοι οι χριστιανοί που έχουν βαπτισθεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος και όταν ήταν μικρά παιδιά τρέχανε στην εκκλησία και κοινωνούσαν τακτικά, αλλά όταν μεγάλωσαν έπαψαν πια να εκκλησιάζονται τακτικά και μονάχα παρουσιάζονται σαν κομήτες στην εκκλησία σε πανηγύρια, γάμους, βαφτίσια, κηδείες και μνημόσυνα. Οι κανόνες της Εκκλησίας λένε πως όποιος λείψει από την εκκλησία τρεις συνεχόμενες Κυριακές χωρίς λόγο, αυτός πρέπει να αφορίζεται. Αν αυτή η διάταξη εφαρμοζόταν, θα βλέπαμε πως ένα μικρό ποσοστό χριστιανών είναι τα ζωντανά μέλη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία με τα ζωντανά της μέλη, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, είναι ένα σώμα. Ο χριστιανικός λαός δεν έχει μόνο καθήκοντα, αλλά και δικαιώματα. Στην πρώτη Εκκλησία οι λαϊκοί εξέλεγαν τους Επισκόπους και τους ιερείς. Και ήταν αυτό δίκαιο, γιατί ο Επίσκοπος ή ο ιερέας που πρόκειται να υπηρετήσει σε μία επισκοπή ή ενορία, πρέπει να είναι πρόσωπο που να το αγαπούν και να το εκτιμούν οι χριστιανοί για την πίστη του, τις αρετές του και τα χριστιανικά του έργα.

Αλλά τώρα το δικαίωμα ατό των λαϊκών έχει καταργηθεί και οι Μητροπολίτες μαζεύονται στην Αθήνα και χωρίς καν να ρωτήσουν τον λαό εκλέγουν όποιον θέλουν και το μόνο που έχει να κάνει το πλήρωμα, είναι να φωνάξει "Άξιος"! Και αν φωνάξει "Ανάξιος";
Μήπως πρέπει να έρθει η ώρα που ο ευσεβής λαός θα πρέπει να ανακτήσει πάλι τα δικαιώματά του και να εκλέγει με φόβο Θεού τους Ποιμένες του;

[Νίκος]

Αχιλλέα το κείμενο αυτό είναι δικό σου ή το βρήκες κάπου γραμμένο;

Εν πάση περιπτώσει απαντώ στην ουσία του κειμένου, ανεξάρτητα ποιος το έγραψε. Πράγματι δεν είναι σωστό να υποτιμάται ο ρόλος των λαϊκών στην Εκκλησία. Ποιος όμως τον υποτιμά; Μήπως τα ίδια τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας, αναμένουν τα πάντα από τους κληρικούς και οι ίδιοι αποποιούνται το ρόλο τους;

Είναι αλήθεια ότι ο λαός εξέλεξε τους πρώτους διακόνους και πιθανόν αργότερα εξέλεγε και τους πρεσβυτέρους ποτέ όμως από μόνος του. Πάντοτε τον τελευταίο λόγο στην εκλογή είχαν οι Επίσκοποι. Όσον αφορά την εκλογή των Επισκόπων, αυτή έγινε στην αρχή από τους ίδιους τους Αποστόλους, στη συνέχεια από τους διαδόχους των Αποστόλων και αργότερα επικράτησε το συνοδικό σύστημα. Όποτε ο λαός είχε άποψη στο θέμα αυτό, ήταν για να προτείνει κάποιο πρόσωπο. H απόφαση ανήκε πάντοτε στους χειροτονούντες Επισκόπους ή τη Σύνοδο, επειδή αυτοί φέρουν και την ευθύνη της επιλογής.

Είναι εντελώς άδικο να ρίχνουμε την ευθύνη για τα σκάνδαλα της Εκκλησίας αποκλειστικά στον Ιερό Κλήρο. Μεγάλη ευθύνη γι αυτά φέρουν και οι λαϊκοί, που συνήθως έχουν την ευθύνη της διαχείρισης των οικονομικών της Εκκλησίας.

Τα προβλήματα που οδηγούν στην μη προσέλκυση του λαού στην Εκκλησία σήμερα, τα έχουμε συζητήσει σε άλλα θέματα. Το σίγουρο είναι ότι, ο καθένας από μας έχει την ευθύνη των επιλογών του ακέραιη και δεν μπορεί να κατηγορεί την Εκκλησία για την πνευματική του κατάντια. Όποιος θέλει να βρει του δρόμο προς τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα από την Εκκλησία, τον βρίσκει και δεν τον εμποδίζουν ούτε τα σκάνδαλα ούτε οι τυχόν αδυναμίες ορισμένων κληρικών.

[Achilleas]

Nίκο, το κείμενο που συνέθεσα προέρχεται από ένα παλιό κήρυγμα από άμβωνος που το έχω αρχειοθετημένο σε έντυπη μορφή. Ο προβληματισμός όμως στο τέλος του κειμένου είναι δικός μου. Πάντως επί της ουσίας, συμφωνώ με την απάντησή σου.

Απλά θα ήθελα να αναφερθώ και εγώ στους επιτρόπους, επειδή τους ανέφερες. Ο κύριος ρόλος των επιτρόπων είναι να διαχειρίζονται τα χρηματικά ποσά που προσφέρουν για το ναό οι χριστιανοί. Τα ποσά αυτά δεν θα μπορούσε βέβαια να τα διαχειριστεί μόνος του ιερέας και πέραν των άλλων, θα υπήρχε κίνδυνος, ειδικά στις μέρες μας, να τον κατηγορίσουν εύκολα για κατάχρηση. Έτσι, θα μπορεί και ο ιερέας να ασχολείται με το πνευματικό του έργο. Πέραν αυτού όμως, θα πρέπει να τον ενημερώνουν για τα οικονομικά του ναού του.

Οι επίτροποι είναι προφανές, ότι πρέπει πρώτα απ' όλα να είναι έντιμοι, όλοι θυμόμαστε την κρυφή κάμερα στο ναό της Αγίας Παρασκευής στα Τέμπη, ευσεβείς και να εργάζονται με ζήλο. Δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η εκκλησία δεν είναι μαγαζί, αλλά πνευματικός οργανισμός.

Άρα, στον πνευματικό τομέα οι κληρικοί και στον υλικό, οι επίτροποι.