- Σε τι βαθμό υπάρχει σήμερα σχέση Εκκλησίας και κράτους κι αν η σχέση αυτή εμάς μας ικανοποιεί;
Δε νομίζω ότι υφίσταται καμιά ουσιαστική σχέση κράτους-Εκκλησίας, τουλάχιστον όπως εμείς τη φανταζόμαστε. Εμένα προσωπικά δε με ικανοποιεί διότι όλες οι ενέργειες χτυπούν τη θρησκεία.
- Τι εννοούν η κυβέρνηση κι η ηγεσία της Εκλησίας λέγοντας χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, ποιά τμήματα της σημερινής σχέσης Εκκλησίας και κράτους θα καταργηθούν και ποια θα παραμείνουν;
Π.χ. οι προοδευτικοί εννοούν οι κληρικοί να μην πληρώνονται από το δημόσιο. Να πάμε όμως σε πιο ζουμερά θέματα; Να ξηλωθούν όλες οι εικόνες από τα σχολεία και γενικά τα δημόσια κτίρια, να καταργηθεί η προσευχή, να φύγει ο Σταυρός από τη σημαία, στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές να μην έχουμε στρατιωτικά αγήματα και δοξολογίες, να προχωρήσουμε σε περισσότερο φιλελεύθερες κινήσεις όπως οι γάμοι μεταξύ των ομοφιλοφύλων κλπ., να μην ορκίζει -σε αυτό συμφωνώ λόγω της διδασκαλίας του Ιησού για τον όρκο ενώ κάλλιστα μπορεί να ψάλλεται μια ευχή- ο αρχιεπίσκοπος την κυβέρνηση, να μην τελείται αγιασμός της βουλής και άλλα πολλά.
Τι φαντάζεται η Εκκλησία; Σίγουρα τίποτε από τα παραπάνω.Ανεξάρτητη εκκλησιαστική δικαιοσύνη, επιδοτήσεις από την Ε.Ε., χώρο για νέα μητρόπολη, αναβάθμιση των εκκλησιαστικών σχολών.
Φοβάμαι ότι θα πάμε σε "διαπραγματεύσεις" όπου η Εκκλησία θα δει να ικανοποιούνται 1-2 αιτήματά της αλλά δε ξέρω σε πόσα θα έχει κάνει πίσω. Άρα στα σημεία -και για μένα στην ουσία- θα χάσει.
- Εμείς ποια θα θέλαμε να είναι η σχέση Εκκλησίας και κράτους;
Αυτή που ήταν μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες. Ευσεβείς πολιτικοί με φόβο Θεού και εκκλησιαστικοί ποιμένες που θα σώζουν ψυχές και δε θα χρειάζεται να υποκαθιστούν αυτοί την κάθε κυβέρνηση λόγω έλλειψης αναστήματος του κάθε ένα που ανεβαίνει στην κυβέρνηση. Να γίνουν μόνο οι πραγματικά απαιτούμενες αλλαγές που θα οδηγήσουν σε καλύτερη σχέση και όχι διαχωρισμός.
Μιλάμε δηλαδή για ‘χωρισμό’ ενώ ποτέ κατά τη γνώμη μου δεν ήταν ενωμένα αυτά τα δύο. Γιατί εάν είσαι με την Εκκλησία έχεις κεφαλή το Χριστό, εάν είσαι με το κράτος, τον πρωθυπουργό ή το βασιλέα αυτού.
Πολύ σωστά. Κακώς μιλάμε για διαχωρισμό, μάλλον για επαναπροσδιορισμό θα έπρεπε να μιλάμε. Ειδικά σήμερα όποιος είναι με την πολιτική ηγεσία είναι με τη Νέα Τάξη είναι δηλαδή με τον αντίχριστο.
Νομίζετε ότι στην εποχή του βυζαντίου οι αυτοκράτορες επειδή είχαν σχέση με την τότε εκκλησία, ήταν απαραίτητα και ενωμένοι;
Καθόλου ενωμένοι δεν ήταν από όσο γνωρίζω, χρησιμοποίησαν όμως οι αυτοκράτορες την Εκκλησία γιατί οι πολλές και διαφορετικές φυλές και ομάδες που αποτελούσαν την αυτοκρατορία χρειάζονταν ένα συνεκτικό κρίκο που θα εξασφάλιζε την αποφυγή επαναστάσεων και απεξαρτήσεων. Ποιος ήταν αυτός ο κρίκος; Ο Ιησούς Χριστός. Και το καλύτερο όργανο; Η Εκκλησία Του. Όχι ότι δεν πίστευαν, και πίστευαν και ευσεβείς υπήρξαν οι περισσότεροι συνδυάζοντας όμως το τερπνόν μετά του οφελίμου.
Αναφορικά τώρα με τους ιεράρχες ελπίζω να έχουν στο μυαλό τους, τον Ιησού τον Ναζωραίο και τα λόγια Αυτού:
18 Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν.
Και ας μη πλανώνται νομίζοντας απλά, ότι οι πολιτικοί δυσαρεστούνται με τους ιδίους. Τον Ιησού τον ίδιο μισούν.
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Το Ναζωραίο μισούν, Αυτόν δε θέλουν. Απόδειξη; Με τους ισλαμιστές εδώ δεν έχουν πρόβλημα. Ίσα ίσα που τους προστατεύουν, τους δίνουν χώρο για τζαμί κτλ αλλά από την άλλη οι καμπάνες προκαλούν ηχορύπανση! Οι ανώτατοι ιεράρχες πρέπει να κατανοήσουν τη μεγάλη αυτή αλήθεια και να συσπειρωθούν μαζί μας γύρω από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό καθώς "ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ' ημών;" (Προς Ρωμαίους Η' 31).
Εν γένει ένας διαχωρισμός σε κάποια άλλη εποχή ίσως να μην πείραζε κανέναν, σήμερα όμως με τα σημεία των καιρών να πληθαίνουν και όλα όσα εδώ εμείς μελετούμε-ερευνούμε τόσο καιρό, ένας διαχωρίσμος κρίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνος, ανεπιθύμητος και δημιουργεί φόβο ως προς την επόμενη μέρα αυτού.