Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Γενικότερα θέματα που αφορούν την Ορθοδοξία και το Χριστιανισμό.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
heavenandearth
Δημοσιεύσεις: 303
Εγγραφή: Τρί Ιαν 02, 2018 1:19 pm
Τοποθεσία: Νεκταρία, Αθήνα

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό heavenandearth » Παρ Φεβ 09, 2018 9:34 am

Εντωμεταξύ στα μέσα πάει το συλλαλητήριο, ξεχάστηκε. Όπως και οι φόροι, η φτώχεια κλπ. Τώρα έχουμε τη νοβάρτις, και επειδή εμπλέκονται τόσοι από τους πολιτικούς δικαίως ή αδίκως, με αυτό θα ασχολούνται. Μην περιμένετε άλλο.


Αγαπάτε αλλήλους.

Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Παρ Φεβ 09, 2018 11:04 am

Aυτός είναι ο ορισμός του όρου "Αντιπερισπασμός".



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Φεβ 10, 2018 6:25 pm

Αποστολος0 έγραψε:Και τι παραπάνω να έκανε το Οικουμενικό Πατριαρχείο;Να ευλογουσε το συλλαλητήριο/α;Πολύ σωστά έκανε και παρέμεινε ουδέτερο. Τα συλλαλητήρια παντός είδους δεν αφορούν την δικαιοδοσία του. Ηταν δουλειά της εκκλησίας της Ελλάδας να το χειριστεί γιατί αφορούσε την επικράτεια της.Η Ορθοδοξία έχει ένα σωρό αυτοκέφαλες εκκλησίες σε διάφορες χώρες δεν μπορούν να ασχολούνται με το τι γίνεται στην Ελλάδα. Ορθοδοξία δε σημαίνει απαραίτητα Ελληνισμός γιατί τότε μόνο οι Ελληνες θα ήταν Ορθόδοξοι κάτι που δεν ισχύει. Ορθοδοξία είναι βίωμα, τρόπος ζωής δεν έχει σχέση με συλλαλητήρια και αλλα παρόμοια.

Το Πατριαρχείο έχει τόσες χώρες ν' ασχοληθεί, αλλά ο Πατριάρχης επιλέγει να ασχοληθεί με την Ελλάδα μόνο όταν πρόκειται να υποστηρίξει τις επιλογές της κυβέρνησης.

Η Ορθοδοξία είναι παγκόσμια, αλλά οι Έλληνες Ορθόδοξοι έχουμε το δικαίωμα να εκφραζόμαστε όπως νομίζουμε, ιδίως στα εθνικά θέματα.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Φεβ 19, 2018 4:58 pm

Δράμας Παύλος: «Η Μακεδονία δεν είναι μαχαλάς, είναι το θεμέλιο του παγκόσμιου πολιτισμού»
Newsroom 18-02-2018

Εικόνα

Σε μια έντονα συγκηνισιακή ομιλία ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος κατά τη διάρκεια του μνημοσύνου στην Καστοριά για τον Παύλο Μελά και τους Μακεδονομάχους αναφέρθηκε στην ιστορία της Μακεδονίας στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα τόσο στους γείτονες όσο και στο εσωτερικό της Ελλάδας για το μεγάλο εθνικό αυτό θέμα.



Αναλυτικά ο λόγος του Σεβασμιωτάτου…

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Ιεράρχαι,
Σεβασμιώτατοι, τίμιον πρεσβυτέριον, ευλαβέστατοι διάκονοι,
Εντιμώτατοι πολιτικαί και στρατιωτικαί αρχαί,
Αγαπητοί μου αδελφοί.

Ιερή υποχρέωση της Εκκλησίας είναι η τέλεση μνημοσύνων για τους πεσόντες στους αγώνες του Έθνους.

Η Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος συνεχίζοντας την παράδοση αυτή βρίσκεται σήμερα στη βυζαντινή πόλη της Καστοριάς, όπου κάθε δρόμος με το γραφικό του εκκλησάκι, κομψό και τοιχογραφημένο, είναι τρανή απόδειξη της ευσέβειας των κατοίκων της και αδιάψευστο τεκμήριο της συνεχούς και ακατάλυτης ελληνικότητας του ακριτικού αυτού τμήματος της πατρίδας μας.

Προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ εκφράζω την ευχαριστία της Ιεράς Συνόδου για την άρτια διοργάνωση του μνημοσύνου, την αβραμιαία φιλοξενία και τον δίκαιο έπαινό της για την επί μία εικοσαετία τίμια και ευσυνείδητη ποιμαντορία του στην ιστορική και ακριτική αυτή επαρχία. Φρυκτωρεί πάνω στις αδαμάντινες επάλξεις της πίστεως και της πατρίδος έχοντας την τιμή να είναι φύλακας του τάφου του Παύλου Μελά και των ιερών εκείνων καθιδρυμάτων της Εκκλησίας όπου τελεσιουργήθηκαν τα της διασώσεως του Ελληνισμού μυστήρια, ως άξιος διάδοχος όχι μόνον του θρόνου, αλλά και του τρόπου των μακαρίων προκατόχων του.

Όταν ο από την Κερασούντα του Πόντου Μητροπολίτης Κορυτσάς Φώτιος στις 9 Σεπτεμβρίου 1906 με το τίμιο αίμα του καθαγίασε, ως πρώτο θύμα, τη χορεία των ιεραρχών εκείνων που έπεσαν στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα (1903-1908) – αφού την εποχή εκείνη η Κορυτσά υπαγότανε στο βιλαέτι του Μοναστηρίου, στον Μακεδονικό δηλαδή χώρο – συγκινώντας ολόκληρο τον Ελληνισμό, ελεύθερο και δούλο, δεν έμεινε πόλη ή χωριό που να μην τέλεσε μνημόσυνο «υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του», σύμφωνα με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, που όριζε στις 24-9-1906 να τελεσθούν μνημόσυνα «ιερουργούντων των πανιερωτάτων κατά τόπους αρχιεπισκόπων και επισκόπων» με πρώτη την ίδια, η οποία επιβλητικό τέλεσε μνημόσυνο στον Μητροπολιτικό ναό των Αθηνών, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών για τον Εθνομάρτυρα που είχε πεί : «Δι’ αυτό θέλω να υπάγω εις την Μακεδονίαν, διά να δράσω έστω και με θυσίαν της ζωής μου, διότι εβαρύνθην πλέον να γράφω εις τα πρακτικά της Ιεράς Συνόδου τα δεινοπαθήματα των αδελφών μας. Αν σκοτωθώ μίαν φοράν, θα σκοτωθώ εν Μακεδονία, ενώ εδώ εις τα Πατριαρχεία η ψυχή μου καθ’ εκάστην σχεδόν σφαγιάζεται υπό των δεινοπαθημάτων των σφαγών των εν Μακεδονία αδελφών μας». Μακαριώτατε, και στην έδρα της παλαιάς σας Μητροπόλεως, την Λιβαδειά, ο προκάτοχός σας Ιερώνυμος και αυτός τέλεσε το μνημόσυνο με όλο τον κλήρο της πόλεως, με τη συμμετοχή των αρχών και πλήθος λαού.

Ο Μακεδονικός Αγώνας υπήρξε η θρυλική εποποιία του νεότερου ελληνισμού, μία από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας μας, χάρη στην οποία σώθηκε η Μακεδονία από τις αρπακτικές διαθέσεις των γειτόνων μας και πάντοτε οφείλουμε να απονέμουμε τον δίκαιο έπαινο και την προσήκουσα τιμή στους μάρτυρες και ήρωες που θυσίασαν τη ζωή τους για την επιτυχία του αγώνα εκείνου. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη: «Δίκαιον γαρ αυτοίς και πρέπον δε άμα εν τω τοιώδε την τιμήν ταύτην της μνήμης δίδοσθαι». Δηλαδή «είναι δίκαιο, αλλά συγχρόνως και πρέπον σε μία τέτοια περίσταση σαν τη σημερινή (κατά την οποία εγκωμιάζουμε τους νεκρούς μας), να τους απονέμεται η τιμή αυτή της ανάμνησης». (Θουκυδίδου Ξυγγραφή, τ.1ος, εκδ. Δημητράτου, Αθήναι 1939, σ. 287).

Γι’ αυτό ήλθαμε σήμερα στην Καστοριά, ταπεινοί προσκυνητές του Αποστόλου της Μακεδονικής ελευθερίας, του Παύλου Μελά. Ο λόφος αυτός της Καστοριάς με το ναό των Ταξιαρχών, όπου αναπαύεται ο πρώτος Ταξίαρχος της Μακεδονικής φάλαγγας, είναι Πανελλήνιο προσκύνημα. Λυγίζουν τα γόνατα μπροστά στην απέριττη κρύπτη των οστέων του πρώτου αρχοντόπουλου της Αθήνας, που άφησε σύζυγο, παιδιά, πλούτη και αξιώματα, και ήλθε και θυσιάστηκε για τα ιδανικά του Γένους.

Ταπεινός ο τάφος που δέχθηκε το μαρτυρικό σώμα του ευγενεστέρου τέκνου της νεότερης Ελλάδας, στον οποίο το κατέθεσαν ευλαβικά ο θρυλικός Δεσπότης της Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης με τον πρωτοσύγκελλό του Πλάτωνα, που έλαβε και αυτός το στεφάνι του Εθνομάρτυρα στις 8 Σεπτεμβρίου του 1921, απαγχονισθείς μαζί με τους προκρίτους του Πόντου στην Αμάσεια.

Τον έθαψαν όρθρου βαθέος, κρυφά, χωρίς τη συνοδεία των παλληκαριών του. Η Εθνική όμως ψυχή απ’ άκρου σ’ άκρον της Ελλάδας και όπου γης υπήρχε Έλληνας πατριώτης, έχυσε το θερμότερο δάκρυ και δεν έμεινε μέγαρο και καλύβα που να μην είχε εθνικό προσκυνητάρι την εικόνα του καπετάν Ζέζα με τον Μακεδονικό ντουλαμά. Από αυτό το δάκρυ εμπνεύστηκε ο Κωστής Παλαμάς, και το έκανε ύμνο στον αντρειωμένο:

«Σε κλαίει ο λαός. Πάντα
χλωρό να σείεται το χορτάρι.
Στον τόπο, που σε πλάγιασε
το βόλι ω παλληκάρι».
Αλλά και η μακεδονική μούσα έκλαψε τον λεοντόκαρδο αρχηγό :
«Βαρειά βουίζουν τα βουνά και οι κάμποι ανταριάζουν,
το Βίτσι και η Καστοριά κλαίγουν κι’ αναστενάζουν.
Γλυκιά πατρίδα, σκόρπιζε λουλούδια στο παιδί σου,
την λεβεντιά του πένθησε και μεσ’ στα μαύρα ντύσου».

Και η προτομή του πίσω από το ιερό μαρτυρεί ότι η Μακεδονία δέχθηκε στα σπλάχνα της το σώμα ενός αγνότατου ήρωα και από τον τάφο του προήλθε η αφύπνιση και η ζωή του ελληνισμού. Το πρόσωπό του θα καθρεπτίζεται αιώνια στα νερά της λίμνης αγναντεύοντας τα αγαπητά λημέρια των Μακεδονομάχων ανταρτών.

Ω πανέμορφη πόλη της Καστοριάς, ας φουσκώνουν τα στήθη σου από περηφάνεια. Όπως η Τρίπολη έχει εθνικό κειμήλιο τα λείψανα του Κολοκοτρώνη, η Ρούμελη τον τάφο του Καραισκάκη, η Δυτική Ελλάδα την τέφρα του Βύρωνα, έχεις κι εσύ τον τάφο και τα λείψανα του Παύλου Μελά. Κεφάλαιο εθνικό, ακατάλυτο και διδασκαλείο της ελληνικής νεότητας.

Ο Μελάς και όλοι οι αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα μας δώρισαν την ελευθερία. Αυτοί μας έδωσαν το δικαίωμα να περπατάμε με το κεφάλι ψηλά σ’ ανατολή και δύση.

Αυτοί ανάγκασαν φίλους και εχθρούς ν’ αποκαλύπτονται, όταν περνούν οι Έλληνες. Ορισμένοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η λογική απαιτεί να είμαστε ενδοτικοί στην ληστρική πνευματική έφοδο των ισχυρών ενάντια στην ελληνική κληρονομιά, την ταυτότητά μας, την ιστορία. Ο λαός μας απέδειξε ότι τη λογική αυτή την απεχθάνεται.

Έχει την λογική του Λεωνίδα και των Σπαρτιατών του στις Θερμοπύλες. Την λογική του Παπαφλέσσα και των παλληκαριών του στο Μανιάκι. Την λογική της εποποιίας του 1940, των οχυρών και της Εθνικής Αντίστασης.

Επειδή πολλοί κατά τις μέρες μας προσπαθούν να βρούν συμμάχους και επιστηρικτές των επιλογών τους, χρησιμοποιούν κατά το δοκούν την Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο οποίο οφείλεται η διάσωση της Μακεδονίας μας με την πολιτική που εφάρμοσε ο μεγάλος Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄ κατά τη δεύτερη Πατριαρχία του (1901-1912).

Πρέπει εδώ να πούμε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος το 2004 με αφορμή το επετειακό συνέδριο που πραγματοποίησε η Μητρόπολη Καστοριάς για τα εκατό χρόνια από το θάνατο του Παύλου Μελά, με Πατριαρχικό ευχετικό και συγχαρητήριο γράμμα προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ έγραψε μεταξύ άλλων τα εξής: «Οι άχρι τότε σύμπνοες αδελφοί εν Χριστώ ήγειραν φονικάς χείρας κατά αθώων ομοπίστων, προξενήσαντες μεγίστην και πολυχρόνιον ταραχήν εις τον ευαίσθητον και εύφλεκτον χώρον της πνευματικής επιρροής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ευρεθέντος προ δυσκολωτάτων καταστάσεων και αναγκασθέντος να λάβη προστατευτικά μέτρα υπέρ διασώσεως του παραμένοντος και διαρ¬κως κινδυνεύοντος πιστού ποιμνίου εις τας ρηθείσας περιοχάς.

Διά της αποστολής εις αυτάς γενναιοψύχων και ικανοτάτων Αρχιερέων, προσεπάθησε να εμψύχωση τα λιποψυχούντα τέκνα αυτού και να διαφύλαξη ταύτα εκ του σωματικού θανάτου και του ψυχικού κινδύνου του σχίσματος.

Εις την προσπάθειαν δε ταύτην μεγάλως συνέδραμον και φιλογενείς άνδρες εκ της ελευθέρας Πατρίδος, εν εθελοντική αυτο¬θυσία πορευθέντες και δραστηριοποιηθέντες εις τας κινδυνευούσας περιοχάς, θέντες την ζωήν αυτών εν διαρκεί κινδύνω υπέρ των ομαιμόνων και ομοπίστων αδελφών.

Μεταξύ των γενναίων τούτων μορφών πρωτεύουσαν θέσιν κα¬τέχει ο ηρωικός και ευγενέστατος αξιωματικός Παύλος Μελάς, ανήρ πλήρης πίστεως και αγάπης προς τον Χριστόν και την Πα¬τρίδα, όστις αρνησάμενος πάσαν κοσμικήν ευημερίαν και οικογενειακήν θαλπωρήν, εθυσιάσθη προ εκατονταετίας αγωνιζόμενος εν Μακεδονία υπέρ βωμών και εστιών, γενόμενος και παραμείνας ούτω θρύλος εις τας συνειδήσεις και τα στόματα των συνελλήνων, μεγάλως εντυπωσιασθέντων εκ της ηρωικής αυτού θυσίας.

Όθεν, άριστα επράξετε, Ιερώτατε και τιμιώτατε αδελφέ, και εν συνεργασία και μετά των άλλων εκείσε Εντίμων ‘Αρχών ητοιμάσατε εορτίους εκδηλώσεις μνήμης του αοιδίμου τούτου τέκνου της Εκκλησίας και της Πατρίδος, προς φρονηματισμόν των συγ¬χρόνων ομογενών, πρεσβυτέρων και νεωτέρων.

Συγχαίροντες εκ καρδίας διά την πρωτοβουλίαν των εορτα¬σμων πάντας τους σχόντας την ευθύνην της οργανώσεως, προτρεπόμεθα άπαντας πατρικώς και δη τους νεοσσούς της Εκκλησίας, όπως φρονηματίζωνται εκ του ηρωικού προσώπου του Παύ¬λου Μελά, πληρούμενοι θυσιαστικής αφοσιώσεως εις τε την Πατρίδα και εις την Εκκλησίαν, ειρηνεύοντες εν αγάπη, αλλά και μηδόλως διαπραγματευόμενοι και παραβλέποντες τα αδιαπραγμάτευτα, υπέρ ων τοσούτοι ποταμοί προγονικών αιμάτων εχύθησαν, και επότισαν και ηύξησαν το δένδρον της συγχρόνου ελευθερίας».

Αλλά και πρόσφατα, στις 10 Φεβρουαρίου, μετά τον εσπερινό στον πάνσεπτο πατριαρχικό ναό του αγίου Γεωργίου απευθυνόμενος στους από την Μακεδονία προσκυνητές είπε: «Γνωρίζετε εσείς οι Μακεδόνες τι έχει προσφέρει αυτή η μαρτυρική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως σε εσάς, στον τόπο σας, για να παραμείνει ελληνικός. Από εδώ σας απεστάλησαν ο Γρεβενών Αιμιλιανός Λαζαρίδης, ο Δράμας Χρυσόστομος Καλαφάτης, ο Καστορίας Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Κορυτσάς Φώτιος και όλοι αυτοί οι ήρωες Ιεράρχες, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στον Μακεδονικό αγώνα και υποστήριξαν, προτάσσοντας τα στήθη τους, το Γένος μας και την Πίστη μας.

Από τη μία ήταν οι Εξαρχικοί και από την άλλη ήταν οι Πατριαρχικοί, οι οποίοι με κατεύθυνση και οδηγίες από το κλεινόν Φανάριον, το άσημον κατά κόσμον, διεξήγαγον ένα ηρωικόν αγώνα. Και το ξέρω ότι εσείς είσαστε πάντοτε ευγνώμονες προς το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον». Γι’ αυτό ας μην εμπλέκουμε στην ελλαδική μιζέρια τον ιερό αυτό θεσμό. Το έχει πληρώσει πολύ ακριβά αυτό.

Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και πιστά της Εκκλησίας τέκνα ακολουθούμε την Ευαγγελική εντολή που λέει: « … αγαπάτε τους εχθρούς υμών … » (Μτθ. 5,44) και ενστερνιζόμαστε τον όρο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη το 1872, που λέγει: «Αποκηρύττομεν κατακρίνοντες και καταδικάζοντες τον φυλετισμόν, τουτέστι τας φυλετικάς διακρίσεις και τας εθνικάς έρεις και ζήλους και διχοστασίας εν τη του Χριστού Εκκλησία, ως αντικείμενον τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και τοις ιεροίς κανόσι των μακαρίων Πατέρων ημών, «οι και την αγίαν Εκκλησίαν υπερείδουσι, και όλην την χριστιανικήν πολιτείαν διακοσμούντες προς θείαν οδηγούσιν ευσέβειαν».

Σαφέστατα μέσα στον όρο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου καταδικάζονται προφητικά ο φασισμός και ο ναζισμός που έχουν ως ρίζα τον εθνοφυλετισμό.

Γι’ αυτό και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τόνισε την προσήλωσή της στους ιερούς κανόνες και ότι δεν δύναται ν’ αναγνωρίσει την Φραγκεσταινικού τύπου Εκκλησία των Σκοπίων ως Μακεδονική, διότι είναι προιόν πνευματικής τερατογενέσεως. Στην εκκλησιαστική πτυχή του Μακεδονικού έχουμε δύο παράδοξα: 1)Όπως η Βουλγαρική Εξαρχία δημιουργήθηκε πριν από οποιαδήποτε ύπαρξη επίσημης κρατικής οντότητας, έτσι και αυτή δημιουργήθηκε μέσα στην Γιουγκοσλαβία ως εφαλτήριο για τα επιδιωκόμενα. Το παράδειγμα υπήρχε, γι’ αυτό και τώρα έσπευσαν να ζητήσουν χείρα βοηθείας από τους πρώτους, και 2) Όπως η Εξαρχία ιδρύθηκε με αυτοκρατορικό φιρμάνι (1870) αλλοθρήσκου ηγεμόνα, έτσι και η «ψευδομακεδονική» Εκκλησία ιδρύθηκε με απόφαση του άθεου σατραπίσκου της Γιουγκοσλαβίας Τίτο.

Οι Έλληνες αγαπάμε όλους τους λαούς, και ειδικά τους γειτονικούς, και το έχουμε αποδείξει. Θέλουμε ο λαός των Σκοπίων να στηρίξει την κρατική του ύπαρξη σε θεμέλια στερεά, να αναπτυχθεί με αξιοπρέπεια και να μην παρουσιάζει η πρωτεύουσά του εικόνα Disneyland.

Το ελληνικό Έθνος πιστεύει σταθερά στα δίκαιά του. Δεν εποφθαλμιά κανενός το δίκαιο, αλλά και δεν ανέχεται άλλοι να καταπατούν το δικό του.

Η μοίρα της Ελλάδας είναι να θυσιάζεται, να καταστρέφεται χάριν των ιερών και οσίων, να αυτοκτονεί χάριν των φίλων και συμμάχων της, και εν τέλει να εγκαταλείπεται από αυτούς χάριν ποταπών σκοπών και ιδιοτελών συμφερόντων. Αυτοί οι μεγάλοι, οι δυνατοί της γης, χάριν των οποίων θυσιάστηκε ο ελληνικός λαός επανειλημμένα, είναι οι στραγγαλισταί των δικαίων του.

Εάν αυτοί οι έμποροι των Εθνών δεν είχαν τα ανόσια συμφέροντά τους, δεν θα πίεζαν τόσο πολύ με κυνισμό, που τον προκαλεί η ιστορική αμάθεια και η προκρούστεια λογική, να γίνει η ονοματοδοσία όπως – όπως, δηλαδή η μεγαλύτερη πλαστογραφία της ιστορίας στα Βαλκάνια.

Η ιστορία έχει δείξει ότι ειρήνη στα Βαλκάνια σημαίνει σταθερότητα και ειρήνη στην Ευρώπη.

Τα συμφέροντα των εταίρων μας δεν υπηρετούνται με το στραγγαλισμό της ιστορικής αλήθειας. Ένας έντιμος Έλληνας με βαθειά πολιτική παιδεία και όραμα για την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη τονίζει: «Δεν χρειάζεται να παραχαραχθεί η ιστορία της ίδιας της Ευρώπης, να φθάσουμε σε πολέμους, για να πωλούνται στα Σκόπια τα ιταλικά σπαγγέτι, τα γαλλικά τυριά, τα γερμανικά βιούστελ και τα αμερικανικά Μάρλμπορο και η κόκα – κόλα. Αυτά εξ άλλου δεν αποτέλεσαν ποτέ τις κινητήριες δυνάμεις της ανθρώπινης ιστορίας προς τα εμπρός».

Το Μακεδονικό έχει οικουμενική διάσταση. Δεν πρόκειται εδώ για την ονοματοδοσία ενός μαχαλά. Να τον πούμε Άνω ή Κάτω. Η Μακεδονία δεν είναι μαχαλάς, είναι το θεμέλιο του παγκόσμιου πολιτισμού, είναι η οικουμένη. Η Ελλάδα, η ελληνική επιστήμη και η ελληνική πολιτική οφείλουν να υπερασπιστούν την ιστορία την δική μας, αλλά και όλων των λαών.

Κράτη που στήθηκαν μέσα από την παραχάραξη της ιστορίας είναι φορείς βίας και παρακμής, και δεν έχουν διάρκεια. Κράτος με το όνομα Μακεδονία, θεμελιωμένο στην παραχάραξη θα είναι εκβιάσιμο από τους προστάτες του. Η ηγεσία του δοτή και εξαρτώμενη, και ο λαός του δούλος στο σύγχρονο νεοφεουδαλισμό των ισχυρών.

Όσοι θεωρούν ότι είναι Μακεδόνες, σημαίνει ότι είναι μέρος ενός ιστορικομαρτυρικού τμήματος του Ελληνισμού, του Μακεδονικού, που διά του Μεγάλου Αλεξάνδρου ένωσε το Ελληνικό Έθνος και κατέστησε τον ελληνικό πολιτισμό παγκόσμιο.

Για δείτε την μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στην Αλεξάνδρεια από τον Πτολεμαίο και τους εβδομήκοντα. Αν η Σκοπιανή πλαστογράφηση ισχύει, γιατί δεν χρησιμοποίησαν τη διάλεκτο που θέλουν να επιβάλλουν ως μακεδονική γλώσσα; Γι’ αυτό τα σαθρά, χωρίς έρεισμα στην ιστορία, επιχειρήματα αποτελούν ύβρη προς ένα λαό που τόσα προσέφερε στα Βαλκάνια και την οικουμένη, και παρά τα όσα έπαθε, έχει διαθέσεις ειρήνης και αδελφοσύνης και προς τους εχθρούς του ακόμη.

Σήμερα, για να αποβεί επωφελής η εδώ παρουσία μας, θα πρέπει να αντλήσουμε τα ανάλογα διδάγματα από τη θυσία του Παύλου Μελά αλλά και όλων των αγωνιστών του Μακεδονικού Αγώνα τους οποίους στο πρόσωπό του τιμάμε, και κυρίως των απλών χωρικών μακεδόνων, των οποίων τον ηρωισμό, την αυτοθυσία και αγωνιστικότητα θαύμασε ο Παύλος Μελάς.

Σύμφωνα με τον Ίωνα Δραγούμη, «ο θάνατός του είναι η ζωή στους κουρασμένους από τη μετριότητα του κόσμου. Ο θάνατός του ανασταίνει τους κοιμισμένους, δυναμώνει τους αδυνάτους, δροσίζει τους διψασμένους, ο θάνατος του Νέου, ο θάνατος του Ωραίου, ο θάνατος του Ανδρείου».

Ας πάρουμε δύναμη, λοιπόν, και ας σταθούμε όρθιοι με εθνική αξιοπρέπεια απέναντι στους εμπόρους των εθνών. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουμε ότι: «Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών επικαλεσόμεθα. Αυτοί συνεποδίσθησαν και έπεσαν, ημείς δε ανέστημεν και ανωρθώθημεν». (Ψλμ. 19).

Αδελφοί μου, η γραφίδα μου είναι αδύναμη, ο λόγος μου πενιχρός ̇ γι’ αυτό θα κλείσω την ομιλία μου με ένα δυνατό κείμενο που το άκουσε στις 8-4-1959 η νηπιαγωγός Σοφία Δήμκου, το κατέγραψε και το κάρφωσε στο χαγιάτι του σπιτιού που ξεψύχησε το παλληκάρι: «Ο Παύλος Μελάς δεν είναι οποιοσδήποτε από την μεγάλη στρατιά των ηρώων μας. Είναι ο εκλεκτός, ο Έλληνας, ο άνθρωπος.

Πάρε θάρρος από το φτωχό προσκυνητάρι αυτό και μιμήσου τις πράξεις του. Εγώ που τον στεφάνωσα την τελευταία στιγμή με το αμαράντινο στεφάνι της αθανασίας και τον γνώρισα στην κάθε εκδήλωση της ζωής του, σε προτρέπω …. Ο Παύλος Μελάς ας κατοικεί πάντα στην ψυχή σου, όπως κατοικεί στην σκέψη μου: Ποιος είμαι εγώ ; Μα … Η ΔΟΞΑ».

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Ιουν 21, 2018 8:35 am

Μονή Κουτλουμουσίου για τη Μακεδονία: «Προδοσία της αλήθειας»
Newsroom 20-06-2018

Εικόνα

Ως βαθύτατο πλήγμα στην αξιοπρέπεια των Ελλήνων χαρακτηρίζει τη συμφωνία την ονομασία των Σκοπίων η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Ορους, σε σχετικό μήνυμα.

Χαρακτηριστικά αναφέρει:

Εδώ και αρκετά χρόνια οι ακτίνες του ηλίου φωτίζουν στην Ελλάδα έργα ανθρώπων που μόνο ντροπή μπορούν να προκαλέσουν. Αυτό συνέβη και με την πρόσφατη συμφωνία, κατά την οποίαν ένα κράτος άσχετο με την ιστορία και τη γλώσσα των Μακεδόνων βαπτίσθηκε Μακεδονία.

Μια εξουσία ασθενική και εγκλωβισμένη, κάτι σαν εκτελεστές – με όλη την πολυσημία της λέξεως – ή προσομοιωτές, παρά τις όποιες προθέσεις τους, με σειρά πολιτικών επιλογών που εκφράζουν χαμηλό δείκτη διανοητικής και συναισθηματικής νοημοσύνης, επιχειρούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εικονική πραγματικότητα, δηλαδή προσομοίωση μιας Ελλάδας που ήταν κάποτε, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων ιστορία, ιδέες, αγώνες, εθνική συνείδηση και πνευματική ταυτότητα, και αναρτώντας στη θέση τους κάτι που μοιάζει με όλα αυτά, ενώ στην πραγματικότητα είναι η σημαία μιας παγκόσμιας αγοράς.

Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν, αν θέλουν, να ισχυρίζονται ότι δεν εγκλωβίζονται στην ιστορία αλλά ανήκουν στο μέλλον. Ακριβέστερα, είναι εγκλωβισμένοι στην ηθελημένη άγνοια και αμνησία. Και δεν ανήκουν στο μέλλον, διότι κανείς δεν ανήκει σε κάτι που δεν υπάρχει ακόμη, αλλά υπηρετούν, ως καλοί υποτακτικοί, τον σχεδιασμό ενός μέλλοντος κατά τα συμφέροντα κάποιων – όχι πάντως των λαών. Γίνονται όμως ανεπίτρεπτα κυνικοί και προκλητικοί, όταν φτύνουν κατά πρόσωπο τον πάσχοντα Ελληνικό λαό, λέγοντας ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί Έλληνες.

Η Ιερά Μονή μας, ως καθίδρυμα δέκα αιώνων, με παρουσία στην ιστορία και στον πολιτισμό, κομμάτι της Μακεδονίας και της ευρύτερης Ελλάδος, δεν μπορεί να μην εκφράσει βαθειά λύπη για το βαθύτατο πλήγμα της αξιοπρέπειας των Ελλήνων, αλλά ακόμη περισσότερο για την προδοσία της αλήθειας.

Κανένα επιχείρημα δεν φαίνεται να επηρεάζει τις αποφάσεις των κέντρων εξουσίας, αλλοδαπών και εγχωρίων. Το μόνο που μένει είναι η προσευχή για τη φιλάνθρωπη παρέμβαση του Θεού. Όχι ενός «από μηχανής Θεού». Αλλά του Θεού που ζει εν μέσω ημών, εν μέσω των Ελλήνων και όλων των Ορθοδόξων, και μοιράζεται και αγιάζει το ψωμί και τον κόπο τους. Με Αυτόν μόνο προστάτη, οι Έλληνες μπορούν να πασχίσουν της ταλαιπώρου πατρίδος να σώσουν τον στέφανον, την δε ενδημούσα βλακεία να συνοδεύσουν στην τελευταία της κατοικία.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

«Προδοσία της εθνικής συνείδησης του Ελληνισμού»

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Ιουν 27, 2018 8:19 am

Ηχηρή παρέμβαση Αγιου Ορους για τη Μακεδονία: «Προδοσία της εθνικής συνείδησης του Ελληνισμού»
Newsroom 26-06-2018

Εικόνα

Ξεκάθαρη θέση για το θέμα της ελληνικότητας της Μακεδονίας και της συμφωνίας των Πρεσπών από το Αγιο Ορος. Μετά από κοινή Σύναξη των Αντιπροσώπων των Ιερών Μονών εκδόθηκε ανακοίνωση για το θέμα στην οποία χαρακτηρίζεται προδοτική η αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσης» και «μακεδονικής εθνικότητος» από την Ελλάδα.

Η ανακοίνωση αναφέρει:

Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους μετά πολλής συνοχής καρδίας και θλίψεως επληροφορήθη την, παρά τας αντιδράσεις συσσώμου του ελληνικού λαού, συνυπογραφήν της Συμφωνίας των Πρεσπών περί της ονομασίας της γείτονος χώρας των Σκοπίων.

Ασφαλώς ως χριστιανοί οφείλομεν να επιδιώκωμεν με όλας τας δυνάμεις μας την ενότητα όλων των Ορθοδόξων, την θεραπείαν των σχισμάτων, την ειρηνικήν κατάστασιν και την παντί τρόπω αποφυγήν δημιουργίας εστιών θρησκευτικού και εθνοφυλετικού φανατισμού και μίσους. Ούτως η επίλυσις του χρονίζοντος προβλήματος της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων και η πλήρης αποκατάστασις των σχέσεων των δύο χωρών είναι επιθυμητή, πολλώ μάλλον καθώς το Αγιώνυμον Όρος επισκέπτονται κατ’ έτος πολλοί προσκυνηταί εκ της γείτονος χώρας, οι οποίοι ευρίσκουν εις αυτό πνευματικήν ανάπαυσιν, εις ατμόσφαιραν γνησίας πνευματικής ενότητος και αγάπης.

Εν τούτοις, δεν είναι δυνατόν, εν ονόματι των ως άνω αγαθών στόχων, η επίλυσις αυτού του μείζονος εθνικού προβλήματος να επιχειρήται με προχείρους, αδιαφανείς και συνοπτικάς διαδικασίας, με την υιοθέτησιν θέσεων αντιθέτων προς την επιστημονικήν αλήθειαν, την ιστορικήν πραγματικότητα και την ιστορικήν μνήμην, με τρόπον ο οποίος προσβάλλει την εθνικήν συνείδησιν του ελληνικού λαού. Δεν είναι δυνατόν να υιοθετώνται υπό της Ελληνικής Πολιτείας δεσμευτικαί διεθνείς συμφωνίαι, αι οποίαι, όπως αποδεικνύουν και αι συνεχιζόμεναι και κλιμακούμεναι λαϊκαί αντιδράσεις, δεν είναι αποδεκταί υπό της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας.

Ειδικώτερον, ως Αγιορείται μοναχοί, φορείς και φύλακες μιας υπερχιλιετούς ιστορικής, πνευματικής και πολιτιστικής παραδόσεως και κληρονομίας, δεν είναι δυνατόν να αποδεχθώμεν την εκχώρησιν της μακεδονικής ταυτότητος εις γλώσσαν και εις έθνος ουδεμίαν σχέσιν έχοντα προς την αρχαίαν ελληνικήν μακεδονικήν διάλεκτον και το ελληνικόν φύλον των αρχαίων Μακεδόνων.

Αδυνατούμεν να κατανοήσωμεν ότι είναι δυνατόν Έλληνες πολιτικοί, κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων, μεταξύ αυτών δε Καθηγηταί Πανεπιστημίου, να συνυπογράφουν την εκχώρησιν της μακεδονικής γλώσσης και ιθαγενείας εις λαόν αποδεδειγμένως σλαβικής, ως επί το πλείστον, γλώσσης και εθνικής καταγωγής! Καλούμεν το Ελληνικόν Κοινοβούλιον και την Ελληνικήν Κυβέρνησιν να σεβασθούν την βούλησιν του ελληνικού λαού και την ιστορικήν αλήθειαν.

Το Άγιον Όρος, ως εν ανεκτίμητον πνευματικόν και ιστορικόν κέντρον της Μακεδονίας και της πατρίδος μας, ένθα από αρχής της συστάσεως αυτού συνυπάρχουν ειρηνικώς Ορθόδοξοι διαφορετικής γλώσσης και εθνοφυλετικής καταγωγής, θεωρεί ως περιφρόνησιν της ιστορίας και της αληθείας και ως προδοσίαν της εθνικής συνειδήσεως του Ελληνισμού, την αναγνώρισιν «μακεδονικής γλώσσης» και «μακεδονικής εθνικότητος» υπό της Ελληνικής Πολιτείας.

Είθε η Έφορος του Αγίου Όρους Υπεραγία Θεοτόκος να φωτίση τους κρατούντας, ώστε να συνειδητοποιήσουν τα σφάλματά των, να προβούν εις την διόρθωσίν των και να επιτευχθή εν τέλει μία συμφωνία, η οποία θα σέβεται την αλήθειαν και θα αποτελέση την βάσιν δια την ενότητα και την ειρηνικήν συμπόρευσιν των δύο ομοδόξων λαών, εντός των κόλπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι
των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.


Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 5436
Εγγραφή: Παρ Αύγ 04, 2017 1:57 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Αναστάσιος » Τετ Ιουν 27, 2018 10:30 am

Καλά που υπάρχουν και οι Αγιορείτες Πατέρες, αλλιώς...


«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Ιούλ 03, 2018 9:03 am

Μήνυμα για τη Μακεδονία από την Εκκλησία Κρήτης
Newsroom 02-07-2018

Εικόνα

Το ανακοινωθέν αναφέρει:

Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, συνήλθε σήμερα 2 Ιουλίου 2018 στο Ηράκλειο σε Συνεδρία και ασχολήθηκε με τρέχοντα υπηρεσιακά θέματα της αρμοδιότητός Της.

Η Ιερά Σύνοδος, για μια ακόμη φορά, συζήτησε το θέμα των Σκοπίων, και επανέρχεται στη θέση την οποία και στο πρόσφατο παρελθόν διατύπωσε, ότι η Μακεδονία είναι μία, Ελληνική και αδιαπραγμάτευτη!

Η Ιερά Σύνοδος εκφράζει εκ νέου τη θέση της για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας και υπενθυμίζει στους αρμοδίους τα λόγια του μεγάλου Εθνάρχου, Ελευθερίου Βενιζέλου, πριν τους αγώνες του 1912-13, ότι: «ο Μακεδονικός αγώνας πρέπει να γίνει το Ευαγγέλιο της Ελληνικής Φυλής».

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Ιούλ 04, 2018 8:28 am

Ναυπάκτου Ιερόθεος: «Μακεδονικό» ή «Σκοπιανό» ζήτημα;
Newsroom 03-07-2018

Εικόνα

του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Στην συζήτηση που έγινε και γίνεται αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα και στα Σκόπια για την επίλυση του θέματος της ονομασίας της «γείτονος χώρας», όπως έλεγαν οι περισσότεροι, ετέθησαν πολλά ζητήματα, τα οποία δεν είναι σκοπός του άρθρου αυτού. Ετέθησαν, δηλαδή θέματα ιστορικά, ιδεολογικά, εθνικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κομματικά, εμπορικά κ.α.

Δεν είναι πρόθεσή μου να ασχοληθώ με όλα αυτά τα ζητήματα. Απλώς θέλω να ενημερώσω τους αναγνώστες ότι υπηρέτησα ως Ιεροκήρυξ στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας για 18 χρόνια (1969-1987), μαζί με τον τότε Ιεροκήρυκα π. Ιωήλ Φραγκάκο και σημερινό Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, και γνωρίζω πολλές πτυχές του σοβαρού και ευαίσθητου αυτού θέματος.

Ο μακαριστός Γέροντάς μου Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρός Καλλίνικος πέρασε μέσα από πολλές μαρτυρικές δοκιμασίες από τους Σκοπιανούς και φιλοσκοπιανούς, τους «Σλαβομακεδόνες», όπως τους έλεγαν τότε, οι οποίες δοκιμασίες τον εξαγίασαν κυριολεκτικά.

Αφήνω προς το παρόν αυτό το θέμα και θα θίξω μόνον μερικά άλλα ζητήματα που παρατήρησα κατά την πορεία των συζητήσεων.

1. Ρωμανία και Εθνικά Κράτη

Θα σημειωθούν μερικές ιστορικές απόψεις, όπως μας τις δίδαξε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, ύστερα από έρευνα που έκανε στις πηγές σχετικά με την Ρωμηοσύνη.

Οι Φράγκοι που ήθελαν να διασπάσουν την Ρωμαική Αυτοκρατορία, μας αποκάλεσαν από Ρωμαίους Γραικούς τον 8ο αιώνα και αργότερα τον 19ο αιώνα διέσπασαν τα Βαλκάνια για την μη επανασύσταση της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο).

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μέγας Αθανάσιος τον 4ο αιώνα σε επιστολή του, αναφερόμενος στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, γράφει ότι συμφώνησε με αυτές τις αποφάσεις «πάσα η οικουμένη», δηλαδή η τότε Ρωμαική Αυτοκρατορία, και όσοι κατοικούν στις Επαρχίες της, ήτοι «κατά την Δαλματίαν και Δαρδανίαν και Μακεδονίαν, Ηπείρους τε και Ελλάδα και Κρήτην και τας άλλας νήσους, Σικελίαν τε και Κύπρον και Παμφυλίαν, Λυκίαν τε και Ισαυρίαν και πάσαν τε την Αίγυπτον και τοις Λιβίοις και πλείστοι των εν τη Αραβία ταύτην επέγνωσαν».

Από όλες τις ιστορικές μαρτυρίες γνωρίζουμε ότι η Κύπρος, η Ελλάδα, η Ήπειρος, η Θράκη, ολόκληρη η Μακεδονία ήταν Επαρχίες (Θέματα) της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας, αλλά είχαν Ορθόδοξη πίστη, ανήκαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, είχαν Ελληνική παράδοση και πολιτισμό και οι κάτοικοί τους ήταν δίγλωσσοι.

Οι Τούρκοι μέχρι τον 19ο αιώνα ονόμαζαν Ρούμελη ολόκληρη την Μακεδονία, την Ήπειρο, όλες τις εκτάσεις από το Βελιγράδι ως την Πελοπόννησο, δηλαδή όλο το Ευρωπαικό μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επομένως, μέχρι τον 19ο αιώνα επικράτησε η Ρωμηοσύνη με την ενιαία πίστη, την Ελληνορθόδοξη παράδοση (μουσική, αγιογραφία κλπ.), παρά τις γλωσσικές διαφορές.

Επειδή υπηρέτησα στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας και διάβασα όλους τους Κώδικες με τα Πρακτικά της Δημογεροντίας των Βοδενών, που διασώζονται στο παλαιό Αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως, βρήκα ότι στην Μητρόπολη Βοδενών (Εδέσσης) με την Ορθόδοξη παράδοση και την Ελληνική αυτοσυνειδησία της υπαγόταν και η Γευγελή, και μάλιστα ο τότε Μητροπολίτης, κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, άφησε την έδρα του και πήγε να εορτάση το Πάσχα εκεί, προφανώς γιατί υπήρχε ανάγκη.

Επίσης, διάβαζα για την ηρωική δράση και στάση των Επισκόπων, των Δημογερόντων και των κατοίκων της περιοχής να ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και αντιδρούσαν με όλες τις δυνάμεις τους σε όλες τις εθνικιστικές προπαγάνδες.

Η διάσπαση της Ρωμηοσύνης των Βαλκανίων σε Κράτη και της Μακεδονίας έγινε τον 19ο και 20ο αιώνα κάτω από την επίδραση του δυτικού διαφωτισμού και της πολιτικής των δυτικών δυνάμεων, της Ρωσίας και της Σερβίας, και αντέδρασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με την Σύνοδο του 1872, που αποφάσισε εναντίον του εθνοφυλετισμού.

Οπότε, είναι φανερόν ότι όλοι οι άλλοι λαοί γράφουν την ιστορία τους με ιστορική ακρίβεια και εμείς δυστυχώς υποχρεωνόμαστε να την περιγράψουμε με ψευδή ονόματα. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των ημερών μας.

2. Έλλειμμα δημοκρατικής διαδικασίας

Το θέμα αυτό, εκτός από ιστορικό, είναι και πολιτικό. Για μένα συνιστά έλλειμμα δημοκρατικής διαδικασίας και έλλειμμα πολιτικής διαχειρίσεως ο τρόπος με τον οποίο η υπεύθυνη Κυβέρνηση αντιμετώπισε το θέμα αυτό.

Να θυμίσω ότι το 1992 χαράχθηκε η εθνική γραμμή αντιμετώπισης του θέματος, ύστερα δύο Συμβούλια Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ακόμη και το 2008 καθορίσθηκαν «οι κόκκινες γραμμές» για το θέμα αυτό από την τότε Κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων, παρά τις οξύτατες πολιτικές διαφωνίες που είχαν μεταξύ τους σε άλλα εσωτερικά ζητήματα.

Όμως, στην παρούσα φάση, οι διπλωματικές συζητήσεις γίνονταν εν αγνοία των άλλων Κομμάτων, και μάλιστα τα κόμματα βρίσκονταν σε κατάσταση έντονης αντιπαράθεσης που δεν δημιουργούσαν το μίνιμουμ εθνικής συναίνεσης. Επίσης, δεν υπήρχε ενιαία κυβερνητική γραμμή, δεν συζητήθηκε το θέμα στην Κοινοβουλευτική ομάδα της Κυβερνητικής παράταξης. Ούτε συζητήθηκε στην Βουλή, παρά μόνον εμμέσως ύστερα από πρόταση δυσπιστίας εναντίον της Κυβερνήσεως. Δεν έγινε κάποιο δημοψήφισμα για να ακουσθή η γνώμη του λαού κλπ. Αγνοήθηκαν δε και οι διαμαρτυρίες του λαού με τις μεγάλες κινητοποιήσεις. Αντίθετα, όλα αυτά προβλέφθησαν να γίνουν στο γειτονικό Κράτος και ύστερα να αποφασίση η Ελλάδα.

Αυτό είναι απρεπές, εκτός και αν οι υπεύθυνοι διαχειριστές εκ μέρους της Πατρίδας μας ενήργησαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε και οι έξωθεν ενδιαφερόμενες δυνάμεις να ικανοποιηθούν και το Κράτος της «Βορείου Μακεδονίας» να στηριχθή για να μη διαλυθή, και να ψηφίση τελικά την συμφωνία η επόμενη Ελληνική Κυβέρνηση ή να την καταψηφίση, αν εν τω μεταξύ οι Σκοπιανοί δεν τηρήσουν όλα τα σημεία της συμφωνίας αυτής.

Εν πάση περιπτώσει το να μη υπάρχη συνεννόηση των Πολιτικών Κομμάτων στα Εθνικά θέματα, αν και υπήρχαν οι δυνατότητες και οι δεσμεύσεις να τεθούν οι «κόκκινες γραμμές», και αντίθετα να αντιμετωπίζονται μικροκομματικά, το να μη λαμβάνεται η γνώμη του λαού, είναι, κατά την άποψή μου, έλλειμμα δημοκρατικής διαδικασίας και πολιτικού διαλόγου.

3. Η «Βόρεια» και η «Νότια» Μακεδονία

Τελικά επελέγη να ονομασθή η «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε «Βόρεια Μακεδονία». Θεωρήθηκε ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση και για την Ελλάδα.

Όμως, ο όρος «Βόρεια Μακεδονία» συνειρμικά οδηγεί την σκέψη στην «Νότια Μακεδονία», αφού δεν υπάρχει προσδιορισμός Βόρεια αν δεν υπάρξη Νότια. Επίσης, το Βόρειο και το Νότιο παραπέμπει σε ένα ενιαίο λαό με κοινή γλώσσα, κοινή παράδοση, ενιαίο πολιτισμό, όπως Βόρεια και Νότια Κορέα, παρά το ότι είναι χωρισμένα Κράτη. Στην Πατρίδα μας γίνεται λόγος για Βόρεια Ελλάδα και Νότια Ελλάδα, Βόρεια Πελοπόννησο και Νότια Πελοπόννησο κλπ. και όχι Βόρεια και Νότια Μακεδονία.

Τελικά, αφού προσδιορίσθηκε η «Βόρεια Μακεδονία», ποια είναι η «Νότια Μακεδονία» και ποια είναι η σχέση μεταξύ της «Βόρειας Μακεδονίας» των Σκοπίων και της Μακεδονίας που ανήκει στην Ελλάδα; Εφ’ όσον με την συμφωνία αυτή υπάρχει «Βόρεια Μακεδονία», τότε πως μπορεί να διευκρινισθή για το ποια περιοχή της Ελλάδος θα χαρακτηρισθή ως «Νότια Μακεδονία» και ποια θα είναι η σχέση μεταξύ τους;

Νομίζω ότι και ο όρος «Βόρεια Μακεδονία» με την νοούμενη και μη χαρακτηριζόμενη, προς το παρόν, «Νότια Μακεδονία» υπονοεί τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών, που τους άκουγα πολλά χρόνια πριν, από τους «Σλαβομακεδόνες», ότι οι Έλληνες κατέκτησαν την Μακεδονία και υποδούλωσαν τους «Μακεδόνες», οι οποίοι πρέπει κάποτε να απελευθερωθούν!

Θυμάμαι, την δεκαετία του 1970 και 1980, στην Αριδαία Αλμωπίας μερικοί αυτοχαρακτηριζόμενοι ως «Μακεδόνες» θεωρούσαν ότι είναι υπόδουλοι στους Έλληνες και πολεμούσαν κάθε ελληνικό στοιχείο, και μεταξύ αυτών και τον Γέροντά μου Μητροπολίτη Καλλίνικο.

Τελικά, οι κάτοικοι της Ελληνικής Μακεδονίας θα είναι «Νότιοι Μακεδόνες»; Και όσοι δήθεν «Σλαβομακεδόνες» κατοικούν στην Ελληνική Μακεδονία, θα θεωρούνται υπόδουλοι στους Έλληνες; Ή αμφότεροι θα αγωνισθούν για να ενώσουν την Βόρεια και Νότια Μακεδονία σε ένα «ελεύθερο Κράτος»;

Αυτά είναι ζητήματα σοβαρά και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται επιπόλαια.

4. Κράτος, Εθνικότητα και Ιθαγένεια

Από όσους ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό, άλλοι ομιλούσαν για «Μακεδονικό ζήτημα» και άλλοι για «Σκοπιανό ζήτημα». Αυτή η διαφορά δεν είναι λεκτική, αλλά εννοιολογικά σημαντική.

Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι προσπαθούσαν να κάνουν επιχειρηματολογώντας; Να απαντήσουν στο τι σημαίνει ο όρος Μακεδονία και Μακεδόνες ή στο τι είναι οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων; Τελικά, είναι από πλευράς ιστορίας υπαρξιακό θέμα των Μακεδόνων ή των Σκοπιανών; Ποιοί τέλος πάντων έχουν πρόβλημα εθνικό και πρέπει να το επιβεβαιώσουν ή να το απορρίψουν;

Το ότι η πλειοψηφία των Σκοπιανών πανηγύρισε ότι η Ελλάδα τους έδωσε την «μακεδονική γλώσσα» και την «μακεδονική εθνότητα», και οι υπεύθυνοι της ελληνικής πολιτείας έλεγαν ότι δεν δώσαμε εθνικότητα, αλλά ιθαγένεια, δείχνει ότι είναι θέμα υπαρξιακό. Φαίνεται ότι υπάρχει σύγχυση μεταξύ εθνικότητας και ιθαγένειας-υπηκοότητας.

Όπως έχει παρατηρήσει ο Δημήτριος Γάτης, ενώ στην αγγλική έκδοση του κειμένου της συμφωνίας το «Nationality Macedonia», αντιστοιχεί με το «Εθνικότητα Μακεδονική», εν τούτοις στην ελληνική γλώσσα μεταφράσθηκε σε «ιθαγένεια Μακεδονική», που αντιστοιχεί στον αγγλικό όρο «Citizen/Citizenship». Έτσι στο αγγλικό κείμενο στο σημείο αυτό γράφεται: «Nationality Macedonia/Citizen of Republic of North Macedonia», ενώ στην ελληνική μετάφραση γράφεται: «Ιθαγένεια Μακεδονική/ Πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας».

Έτσι, στην συμφωνία αυτή, που υπεγράφη μεταξύ των Υπουργών των Εξωτερικών των δύο Κρατών, υπάρχει σύγχυση μεταξύ Εθνικότητας και Ιθαγένειας δηλαδή υπάρχε μια πρωτοτυπία, ως προς το όνομα του Κράτους και το όνομα των πολιτών του.

Για το θέμα αυτό κάνει εύστοχες παρατηρήσεις ο Άγγελος Συρίγος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, σε πρόσφατο άρθρο του (Καθημερινή 24 Ιουνίου 2018) με τίτλο «Νοτιοαφρικανοί, Νοτιοσουδανοί, Μακεδόνες». Γράφει ότι η ΠΓΔΜ θα είναι «το πέμπτο Κράτος του ΟΗΕ με γεωγραφικό προσδιορισμό στο όνομά του». Τα άλλα τέσσερα Κράτη είναι η Νότιος Αφρική, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Ανατολικό Τιμόρ και το Νότιο Σουδάν.

Στα τέσσερα αυτά Κράτη «το όνομα του Κράτους ταυτίζεται με το όνομα των πολιτών της Χώρας», δηλαδή γράφεται: «ο λαός της Νότιας Αφρικής», «ο Κεντροαφρικανικός λαός», «ο λαός του Νοτίου Σουδάν», «ο λαός του Ανατολικού Τιμόρ». Αντίθετα, με την συμφωνία των δύο Υπουργών Εξωτερικών, ενώ η ΠΓΔΜ «θα ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία», «οι κάτοικοί της δεν θα λέγονται «Βορειομακεδόνες», αλλά «Μακεδόνες» με παύλα «πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας»». Και φυσικά θα επικρατήση το πρώτο. Έτσι, θα είναι το μόνο Κράτος στον ΟΗΕ με αυτήν την διαφοροποίηση μεταξύ ονόματος του Κράτους και ονόματος των πολιτών του.

Στο επιχείρημα μερικών ότι υπάρχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού κάθε λαού, στο οποίο δεν μπορούμε να παρέμβουμε, ο καθηγητής παρατηρεί ότι «το όνομα των πολιτών του Κράτους, –η ιθαγένεια/υπηκοότητα– δεν αποτελεί δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. Είναι ο νομικός δεσμός με το Κράτος». Αυτό σημαίνει ότι αφού επελέγη να ονομασθή το γειτονικό Κράτος «Βόρεια Μακεδονία», η ιθαγένεια-υπηκοότητα θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται ως «Βορειομακεδονική», που δείχνει την σχέση του πολίτη με το Κράτος και όχι να έχη ένα όνομα που προσδιορίζεται «βάσει της ευρύτερης γεωγραφικής περιφέρειας, στην οποία κατοικεί».

Μάλιστα χρησιμοποιεί και ένα επιχείρημα. «Οι εναπομείναντες Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως ή της Ίμβρου, όσο και να θέλουν να αυτοπροσδιορισθούν, Τούρκοι πολίτες θα είναι. Εκεί που υπάρχει δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού είναι ως προς την εθνοτική τους ταυτότητα. Είναι Τούρκοι πολίτες ελληνικής καταγωγής (ή Έλληνες ως προς την εθνότητα)».

5. Διαφωτισμός και Αριστερά

Κατά την πρόσφατη συζήτηση που έγινε για το θέμα αυτό, διατυπώθηκε η άποψη ότι οι αριστεροί πολιτικοί είναι απαλλαγμένοι από τον εθνικισμό, τον οποίο φορτώνουν στους αντιπάλους τους, και γι’ αυτό είναι ελεύθεροι, επηρεασμένοι από τις αρχές του διαφωτισμού και του υπερεθνικισμού.

Το θέμα είναι ότι ο διαφωτισμός συνδέεται με τον εθνικισμό. Με την εμφάνιση του διαφωτισμού στην Ευρώπη αφυπνίσθηκαν οι εθνικισμοί και πραγματοποιήθηκε η δημιουργία μικρών Κρατών για να ελέγχονται οι καταστάσεις και να κυριαρχούν οι τοπικές παραδόσεις. Η διάσπαση των Βαλκανίων σε πολλές εθνικότητες και σε πολλά μικρά Κράτη ήταν απόρροια των ιδεών του διαφωτισμού.

Ο Μέγας Ναπολέων με το επιτελείο του, και οι τότε Ευρωπαικές δυνάμεις, επηρεασμένες από τον διαφωτισμό και τον ρομαντισμό θέλησαν να διασπάσουν την πολυεθνική Ρωμανία, την δυναμική Ρωμηοσύνη, καθώς επίσης έκαναν τα πάντα για να αποτρέψουν στο μέλλον την ανασύσταση της Χριστιανικής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) με την ενότητα όλων των λαοτήτων σε μια ενιαία Αυτοκρατορία. Η Χριστιανική Ρωμανία ήταν διαιρεμένη σε «θέματα» με ενότητα πολιτιστική, εκκλησιαστική, παρά την διαφορά των γλωσσών, ενώ οι αρχές του διαφωτισμού την διέσπασαν.

Όμως, σπάνια ακούγονται τα σχετικά με την πολιτιστική ενότητα της Χριστιανικής Ρωμανίας (Βυζάντιο), παρά την γλωσσική διαφορετικότητα, καθώς επίσης σπάνια ακούγεται ότι ο διαφωτισμός χαρακτηρίζεται από τον εθνικισμό και δυστυχώς οι αριστεροί θεωρούνται δήθεν τέκνα του διαφωτισμού, και παράλληλα είναι διεθνιστές.

Ύστερα από τα ανωτέρω διερωτώμαι: Το θέμα αυτό είναι «Μακεδονικό» ή «Σκοπιανό»; Υπάρχει «Βόρεια Μακεδονία» χωρίς «Νότια Μακεδονία»; Υπάρχει «Βόρεια ελεύθερη Μακεδονία» και «Νότια υπόδουλη Μακεδονία»; Συνδέεται ο διαφωτισμός με τον διεθνισμό ή συνδέεται ο διαφωτισμός με τον νεοφιλελεύθερο εθνικισμό;

Μέσα στην θλίψη των ημερών αυτών και την αδράνεια πολλών ή την πενία ενός συγκροτημένου λόγου, παρέδωσα όλη την μέριμνά μου και την ελπίδα μου στον Θεό, τον «υπερασπιστή» της ζωής μας, τον άρχοντα της ειρήνης, τον Κύριο του ουρανού και της γης.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Η Μακεδονία είναι Ελλάδα

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Ιούλ 09, 2018 8:43 am

Μακεδονία και Εκκλησία
Newsroom 08-07-2018

Εικόνα

του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ασχολήθηκε με το πρόβλημα της ονοματοδοσίας του κράτους της πΓΔΜ. Όμως στο κείμενο αυτό θα ασχοληθώ με μια άλλη παράμετρο του θέματος.

Η όλη συζήτηση για το θέμα αυτό αρχικά ξεκίνησε από την σαφή προϋπόθεση να μην υπάρχει στην ονομασία του νέου κράτους ο όρος Μακεδονία, γιατί όπως υποστηρίχθηκε η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Στην συνέχεια κατέληξε στο να δοθεί σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις («Βόρεια Μακεδονία») και να γίνει αλλαγή του Συντάγματος, ώστε να αποφευχθούν αλυτρωτικές βλέψεις.
Τα δύο ογκώδη συλλαλητήρια, στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, υποστήριξαν την μη χρησιμοποίηση της λέξεως Μακεδονία για το Κράτος των Σκοπίων, με οποιανδήποτε σύνθετη ονομασία, γιατί η Μακεδονία είναι μία και ελληνική.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος πάνω στο θέμα αυτό έλαβε συγκεκριμένη απόφαση: «Η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει με το λόγο και το αίμα κλήρου και λαού την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου “ Μακεδονία” ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της “Μακεδονίας”».

Και αυτή υποστηρίχθηκε κατά το συλλαλητήριο στην Αθήνα. Επίσης, πολλοί Ιεράρχες που ποιμαίνουν σε περιοχές της Μακεδονίας υποστήριξαν ότι δεν θα αποδεχθούν την λέξη Μακεδονία για το Κράτος των Σκοπίων, έστω και ως σύνθετη ονομασία, με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να δοθεί σε άλλο Κράτος το όνομα αυτό, και το κυριότερο ότι δεν μπορούν να αποδεχθούν εθνότητα και γλώσσα Μακεδονική.

Μέχρι εδώ τα πράγματα από πλευράς Εκκλησίας είναι ξεκάθαρα. Όμως, αρχίζουν να εμπλέκονται όταν μελετήσουμε το θέμα της Εκκλησίας με το ίδιο σκεπτικό. Τι ακριβώς εννοώ.

Στη Συνεδρία της Ιεραρχίας του Νοεμβρίου 2016 υποστήριξα ότι «δεν υπάρχει ονομασία χωρίς ύπαρξη, γιατί διαφορετικά εκφράζεται ένας εκκλησιολογικός νομιναλισμός. Τότε, ας δεχθούμε και την ονομασία Μακεδονία στο Κράτος των Σκοπίων, επειδή επικράτησε πολλά χρόνια… Αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό ακόμη και σε εθνικά θέματα, γι’ αυτό η Ελλάδα αρνείται να αναγνωρίσει το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια, αν και χρησιμοποιείται αυτό το όνομα από το Κράτος των Σκοπίων πολλά χρόνια, και η Κύπρος αρνείται να αναγνωρίσει την «Τουρκική Δημοκρατία στην Βόρεια Κύπρο», καίτοι παρήλθε ένα χρονικό διάστημα που την κατέλαβε».

Στη Συνεδρία της Ιεραρχίας της 27ης Ιουνίου 2017 ομίλησα για το μάθημα των Θρησκευτικών και υποστήριξα τα ακόλουθα: «Αυτή η αποδόμηση δεν γίνεται μόνον στα θρησκευτικά, αλλά και στην ιστορία. Διότι και για το μάθημα της ιστορίας εισάγεται η θεματική μέθοδος Σπουδών. Έχουν δημοσιευθεί στον Τύπο απόψεις των υπευθύνων για την αναμόρφωση του μαθήματος της ιστορίας, όπου υποστηρίζονται … τα Σκόπια να μετονομασθούν σε Μακεδονία…».

Επίσης, στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της 24-25 Μαΐου 2016 υποστήριξα ότι δεν μπορούμε ως Ιεράρχες να δίνουμε το όνομα-όρο Εκκλησία σε άλλες ετερόδοξες Χριστιανικές Κοινότητες, αφού μάλιστα ομολογούμε κατά την χειροτονία μας σε Επίσκοπο, και κατά την θεία Λειτουργία, ότι η Εκκλησία είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική.

Οπότε τίθεται σοβαρό ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι να αγωνίζονται και να ομολογούν ότι μία είναι η Μακεδονία και αυτή είναι ελληνική, και διακηρύσσουν ότι δεν θα δεχθούν το όνομα Μακεδονία να το «κλέψουν» άλλοι λαοί, ενώ ταυτοχρόνως όχι μόνον δεν κάνουν το ίδιο για την Εκκλησία, αλλά ευχαρίστως δέχονται να ονομάζονται Εκκλησίες και όσες έπαυσαν να είναι ορθόδοξες, αφού δεν ακολουθούν τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων;

Επίσης, τα ερωτήματα επεκτείνονται.

Είναι λιγότερης σημασίας και σπουδαιότητας τα θεολογικά και εκκλησιολογικά θέματα από τα πατριωτικά και εθνικά;

Μπορούμε να σιωπούμε για σοβαρά θεολογικά θέματα, και μάλιστα όταν υποστηρίζεται ότι και οι άλλες Ομολογίες που καταδικάστηκαν από τις Οικουμενικές και «Καθολικές» Συνόδους είναι Εκκλησίες, ενώ ταυτόχρονα διακηρύσσουμε διαπρυσίως ότι δεν θα δεχθούμε προδοσία σε θέματα εθνικά; Ποια προδοσία είναι μεγαλύτερη και ποια έχει αιώνιες συνέπειες, η προδοσία στα εθνικά ζητήματα ή η προδοσία στην αμώμητη και άσπιλη αιωνία καλλονή, που είναι η Εκκλησία;

Ερωτώ και απορώ.

Αναδημοσίευση του κύριου άρθρου της εφημερίδας Εκκλησιαστική Παρέμβαση / Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 5 και 0 επισκέπτες