Ταπεινός ή αμαρτωλός;

[Athanasios]

Ενα θέμα πραγματικα πολυ δυσκολο.
Υπάρχει περιπτωση ο Θεος να μας προτιμά αμαρτωλους, και με την συναισθηση του οτι ειμαστε αμαρτωλοι;
Ή μας προτιμα αγαθους συμφωνα με τις πραξεις μας;
Υπαρχει περιπτωση να αφηνε τους πειρασμους να εφερναν ένα ανθρωπο στην πρωτη κατασταση από τις δυο, με σκοπο να σωθει;

[Athanasios]

Και για να γινω σαφεστερος.
Υπαρχει Αγιος που να λεει οτι του αξιζει η Βασιλεια των Ουρανων;
Ποιους σωζει;
Αυτους που πιστευουν τους εαυτους τους αμαρτωλους;
Ή αυτους που ακολουθουν τις Γραφες και θεωρουν εαυτους δικαιους;

[Νίκος]

Υπάρχει περιπτωση ο Θεος να μας προτιμά αμαρτωλους, και με την συναισθηση του οτι ειμαστε αμαρτωλοι;
Ή μας προτιμα αγαθους συμφωνα με τις πραξεις μας;

Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να μας πρoτιμά αμαρτωλούς, γιατί μας έπλασε αναμάρτητους. Αλλά μια κι επιλέξαμε, ως ανθρώπινο γένος, να γνωρίσουμε την εμπειρία της αμαρτίας κι έτσι είμαστε ούτως ή άλλως μαρτωλοί, προτιμά να έχουμε συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και της εξ αυτής αδυναμίας μας να σωθούμε από μόνοι μας, για να μπορεί να μας βοηθήσει.

Υπαρχει περιπτωση να αφηνε τους πειρασμους να εφερναν ένα ανθρωπο στην πρωτη κατασταση από τις δυο, με σκοπο να σωθει;

Ναι, επιτρέπει μερικές φορές να μας προσβάλουν πειρασμοί για να δοκιμαστούμε. Η δοκιμασία αυτή είναι απαραίτητη για να φανεί η αφοσίωσή μας στο στόχο της Βασιλείας των Ουρανών, το αν έχουμε ή όχι τη συναίσθηση ότι χωρίς τη Χάρι του Θεού δεν μπορούμε να σωθούμε, και για ν΄αποκτούμε εμπειρία πνευματικών αγώνων ώστε στο μέλλον ν΄αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς ευκολότερα.

Υπαρχει Αγιος που να λεει οτι του αξιζει η Βασιλεια των Ουρανων;

Όχι βέβαια, δεν υπάρχει γιατί τότε θα σήμαινε ότι δεν έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητας του ως άνθρωπος και της αδυναμίας του να σωθεί χωρίς τη βοήθεια του Θεού.

Ποιους σωζει;
Αυτους που πιστευουν τους εαυτους τους αμαρτωλους;
Ή αυτους που ακολουθουν τις Γραφες και θεωρουν εαυτους δικαιους;

Ναί, σώζει αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους αμαρτωλούς και γι αυτό υψώνουν τα χέρια προς το Θεό και ζητούν το Έλεος Του, ανοίγοντας Του έτσι την πόρτα της σωτηρίας τους.

Δεν είναι δυνατόν κάποιος ν΄ακολουθεί τι Γραφές και ταυτόχρονα να θεωρεί τον εαυτό του δίκαιο. Τους ανθρώπους τους δικαιώνει ο Θεός κι όχι ο εαυτός τους, ούτε οι άλλοι άνθρωποι. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του δίκαιο (βλέπε Φαρισαίος) αυτός δεν έχει την ταπείνωση που προκαλεί η συναίσθηση της αμαρτωλότητας, κι έτσι δεν ανοίγει στο Θεό την πόρτα της σωτηρίας του.

[stratis]

Υπάρχει περιπτωση ο Θεος να μας προτιμά αμαρτωλους, και με την συναισθηση του οτι ειμαστε αμαρτωλοι;
Ή μας προτιμα αγαθους συμφωνα με τις πραξεις μας;

Όταν βάζεις το ή, υποθέτω ότι λες ή το ένα ή το άλλο. Εδώ όμως αυτό που γράφεις Θανάση δεν μπορεί να ισχύσει. Ή αμαρτωλοί ή αγαθοί. Αυτό δεν ισχύει, όλοι αμαρτωλοί είμαστε. Ουδείς γαρ αναμάρτητος ει μη Συ ο δυνάμενος. Ο βαθμός της αμαρτωλότητας του καθενός ποικίλλει και θα κριθεί από το Θεό.

Υπαρχει Αγιος που να λεει οτι του αξιζει η Βασιλεια των Ουρανων;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι άγιος με βάση την Αγία Γραφή σημαίνει πιστός, αξιόπιστος. Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν που αποδείχθηκαν τέτοιοι στην πράξη έλαβαν αυτό τον τίτλο. Αλλά και οι άγιοι μας υπήρξαν και αυτοί αμαρτωλοί, έδωσαν όμως αγώνα μεγάλο και πολλοί άγγιξαν υψηλά πνευματικά μέτρα. Για το ερώτημά σου, εγώ όσους άγιους έχω διαβάσει, όχι μόνο δε δήλωναν άξιοι της Βασιλείας των Ουρανών αλλά πίστευαν ότι τύχουν της αιώνιας κόλασης. Και δεν ταπεινοφρονήσουν για να τους θαυμάζουν οι άλλοι, ειλικρινά το πίστευαν! Τόσο ψηλά είχαν φτάσει και είμαστε πολύ ευλογημένοι που τους έχουμε πρεσβευτές.

Ποιους σωζει;
Αυτους που πιστευουν τους εαυτους τους αμαρτωλους;
Ή αυτους που ακολουθουν τις Γραφες και θεωρουν εαυτους δικαιους;

Ο Θεός το ξέρει ποιους σώζει. Πιστεύω όμως ότι σώζει αυτούς που αγωνίζονται. Ένας που δηλώνει αμαρτωλός και δεν αγωνίζεται, πολύ φοβάμαι ότι ακολουθεί μονοπάτι που δεν οδηγεί στη σωτηρία. Με τα λόγια άλλωστε χτίζω ανώγια και κατώγια. Το να δηλώνω αμαρτωλός για να δικαιολογώ την απραξία μου και να μην προσπαθώ έστω τα 2, άντε το 1 στα 100 στραβά μου να διορθώσω, ίσως αγγίζει και τα όρια της κοροϊδίας τόσο του Θεού όσο και του εαυτού μας γιατί βυθίζει και μας κοιμίζει σε μια πλάνη που βολεύει την επίγεια ζωή μας.

Ένας που ακολουθεί την Αγία Γραφή, δηλ προσπαθεί να την κάνει πράξη αλλά δεν κοκορεύεται, θεωρώ ότι είναι σε καλό δρόμο. Έπειτα αυτός που ακολουθεί σωστά τη Γραφή μόνο δίκαιο δε θα αποκαλέσει εαυτόν. Αντίθετα όσο τη μελετά τόσο θα βλέπει πόσο πολύ ακόμη πρέπει να προσπαθήσει.

[Athanasios]

Ή αμαρτωλοί ή αγαθοί. Αυτό δεν ισχύει, όλοι αμαρτωλοί είμαστε.

Kαι βεβαια θα συμφωνησω.

Ας παρουμε τις περιπτωσεις δυο ανθρωπων.
Και οι δυο ξερουν τι πρεπει να κανουν.
Ο ενας αδυνατος χαρακτηρας και με συναισθηση του οτι ειναι αμαρτωλος.
Προσπαθει και σκονταφτει σηκωνεται και ξαναπεφτει και αντε παλι. Νοιωθει αδυνατος, και αυτο του βγαζει μια ταπεινοτητα.

Ο αλλος ποιο δυνατος ξερει τι πρεπει να κανει και με την προσπαθεια του, (που ξερει οτι θα καταφερει) προχωρα σε καλο δρομο.
Τηρει τις εντολες,τηρει τις γραφες, και το ξερει. Ειναι ποιο σιγουρος.
Τι μετρά και με ποιο μέτρο για το Θεο? Λιγο δυσκολο να το κατανοησουμε εμεις
οι ανθρωποι.
Και ποιος ειναι αμαρτωλος για τον Θεό;
Ποιος ειναι λαθος για τον Θεο;

[Athanasios]

Και εδω ερχομαι και ρωταω.
Υπαρχει περιπτωση στον δευτερο ανθρωπο να του επιτραπουν δοκιμασιες, που να του δωσουν να καταλαβει οτι δεν ειναι ταπεινος, αλλα αμαρτωλος;

Δηλαδη να του επιτραπουν δοκιμασιες, που να του δειξουν οτι για κανεναν ο δρομος δεν ειναι ευκολος;

[Athanasios]

Και γιατι αν ειναι ετσι ο δευτερος ανθρωπος δεν ειναι αμαρτωλος;
Και αφου γεννηθηκαμε αναμαρτητοι και τηρουμε τις εντολες (μερικα τουλαχιστον αλλα σιγουρα περισσοτερο απο τους αλλους) ειμαστε ενταξει.
΄Η δεν ειναι ετσι;
Μπορει να χασαμε κατι στον δρομο;
Και τι κοστος μπορει να υπαρξει γι΄αυτο;

[Νίκος]

Ας παρουμε τις περιπτωσεις δυο ανθρωπων.
Και οι δυο ξερουν τι πρεπει να κανουν.
Ο ενας αδυνατος χαρακτηρας και με συναισθηση του οτι ειναι αμαρτωλος.
Προσπαθει και σκονταφτει σηκωνεται και ξαναπεφτει και αντε παλι. Νοιωθει αδυνατος, και αυτο του βγαζει μια ταπεινοτητα.

Ο αλλος ποιο δυνατος ξερει τι πρεπει να κανει και με την προσπαθεια του, (που ξερει οτι θα καταφερει) προχωρα σε καλο δρομο.
Τηρει τις εντολες,τηρει τις γραφες, και το ξερει. Ειναι ποιο σιγουρος.
Τι μετρά και με ποιο μέτρο για το Θεο? Λιγο δυσκολο να το κατανοησουμε εμεις
οι ανθρωποι.
Και ποιος ειναι αμαρτωλος για τον Θεό;
Ποιος ειναι λαθος για τον Θεο;

Αν κατάλαβα καλά τις υποθέσεις που κάνεις, αμαρτωλοί είναι κι οι δυό. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί. Η διαφορά είναι αν ο άνθρωπος έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του κι αν έχει σκοπό να κάνει κάτι γι αυτό.

Ο πρώτος σύμφωνα μ΄αυτά που λες έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του και προσπαθεί να κάνει κάτι γι αυτό και ή δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αλλά έχει εμπιστοσύνη στο Έλεος και τη Δύναμη του Θεού, οπότε είναι απλά ταπεινός κι έχει πολλές πιθανότητες να σωθεί, ή δεν έχει εμπιστοσύνη στο Έλεος του Θεού και γι αυτό αισθάνεται ανασφαλής οπότε η ταπεινοφροσύνη δεν αξιοποιείται σωστά πνευματικά και μπορεί να καταλήξη σε απελπισία ή οπισθοδρόμηση και εγκατάλειψη της προσπάθειας.

Ο δεύτερος έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του και κάνει κάτι γι αυτό κι είναι σίγουρος, ότι αυτό που κάνει είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτός ή έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στο Έλεος και τη Δύναμη του Θεού κι έτσι σίγουρα έχει πάρει το σωστό δρόμο προς τη σωτηρία του ή εξ αιτίας κάποιων επιτυχιών στο πνευματικό επίπεδο απέκτησε εμπιστοσύνη στον εαυτό του, άρα έχει υποκύψει στον εκ δεξιών πειρασμό της υπερηφάνειας και κινδυνεύει από πνευματική καταστροφή.

Σύμφωνα με την πιο πάνω ανάλυση ο αμαρτωλός, αν αναγνωρίζει την αμαρτωλότητά του και προσπαθεί να κάνει κάτι γι αυτό έχοντας εμπιστοσύνη στο Έλεος και τη Δύναμη του Θεού, τότε βαίνει στο σωστό δρόμο. Αν όμως δεν έχει εμπιστοσύνη στο Έλεος του Θεού ή έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του έχει ξεστρατίσει και κινδυνεύει.

Οι δοκιμασίες είναι για όλους αναπόφευκτες. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παρακαλούμε τον Κύριο, όταν έλθουν οι δοκιμασίες να μας ενδυναμώσει για να τις αντιμετωπίσουμε.

Μόνη εξαίρεση είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν συναίσθηση της αμαρτωλότητάς τους, γιατί αυτοί είναι χαμένοι από χέρι. Όσο αισθάνονται έτσι δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας κι ούτε οι δοκιμασίες μπορούν να τους βοηθήσουν στο στάδιο αυτό. Γι αυτό είναι πιθανόν αυτοί οι άνθρωποι να μην δοκιμάζονται και να φαίνονται επιτυχημένοι κι ευτυχισμένοι. Το πρόβλημά τους όμως είναι η αλαζονεία, που τους δημιουργεί αυτή η κατάσταση, που γρήγορα θα τους οδηγήσει σε σύγκρουση με τους άλλους ανθρώπους και θα καταστρέψει την εικόνα της ευτυχίας τους. Τότε μπορεί μ΄αυτόν τον τρόπο κάποτε ν΄ αντιληφθούν το λάθος του και ν΄ αποκτήσουν συναίσθηση της αποτυχίας και της αμαρτωλότητάς τους.

[dionisis]

Τι μετρά και με ποιο μέτρο για το Θεο? Λιγο δυσκολο να το κατανοησουμε εμεις
οι ανθρωποι.
Και ποιος ειναι αμαρτωλος για τον Θεό;
Ποιος ειναι λαθος για τον Θεο;

Θανασάκο μου, την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος ο Κύριος..

Μη κρίνετε, ίνα μη κριθίτε· 2 εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρο μετρείτε μετρηθήσεται υμίν. 3 τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;

[Athanasios]

Βρε Διονυση σκεφτηκες να εχεις κακο ταιμινγκ;
Πότε δηλαδη να φερνω παραδειγμα τον εαυτο μου για να μην αναφερθω σε τριτους.
Και αλλες φορες παλι να ειμαι εγω το παραδειγμα επειδη ψαχνω τον εαυτο μου.
Και στις δυο περιπτωσεις ομως δεν τηρεις αυτο που γραφεις γιατι προσωποποιεις την συζητηση σε ατομα. Κατα συνεπεια τους παρατηρεις.
Μην ψαχνεις να βρεις καποιους απο πισω. Ψαχνομαστε με την κουβεντα για να γινουμε καλυτεροι απλα.
Διαφορετικα δεν υπηρχε καν λογος συζητησεως.