Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Συζήτηση γύρω από τα αμαρτήματα και τα πάθη.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Σάβ Αύγ 25, 2012 8:52 am

Mαθητεία στον Άγιο Νικόδημο τον Αγορείτη
Άς σκεφτούμε τ' αμαρτήματα εκείνα που ονομάζουν μερικοί "ελαφρά" και που δεν είναι βέβαια θανάσιμα, έχουν όμως κάποιο βάρος ενοχής. Σ' αυτά πέφτουμε άλλοτε από απροσεξία και άγνοια, άλλοτε από χαυνότητα και ασθενική θέληση και άλλοτε συνειδητά, με απόλυτη γνώση και θέληση. Στην τελευταία περίπτωση υπάρχει το μεγαλύτερο βάρος ενοχής.
Ένα αμάρτημα θεωρείται ελαφρό, όταν συγκριθεί με μια θανάσιμη αμαρτία. Δεν είναι όμως ελαφρό, όταν το δούμε μεμονωμένο και καθεαυτό.
Λοιπόν αγαπητοί μου, πώς μπορούμε να θεωρούμε μικρά τα συνηθισμένα αμαρτήματά μας, όπως είναι τα "αθώα ψέματα", ο θυμός, η ανευλάβεια στην εκκλησία, η λύπη και η μικροζήλεια για τα καλά του διπλανού μας, η αργολογία, τα πολλά αστεία και γέλια και πειράγματα, ο χορτασμός της κοιλιάς, ο στολισμός του σώματος κ.α. Κάθε αμαρτία, όσο μικρή κι αν φαίνεται, μας χωρίζει από το Χριστό, όπως αναφέρει και ο προφήτης: "τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν διϊστῶσιν ἀναμέσον ὑμῶν καὶ ἀναμέσον τοῦ Θεοῦ, καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀφ᾿ ὑμῶν τοῦ μὴ ἐλεῆσαι." (Ησ. 59:2).
Μικρό μας φαίνεται π.χ. αν κοιτάξουμε απρόσεκτα ένα όμορφο πρόσωπο. Ας μετρήσουμε όμως τις αμαρτίες που γενιόνται από αυτό: Η παρατήρηση της ομορφιάς του προσώπου εκείνου γέννησε την προσβολή. Η προσβολή τον ηδονικό συνδυασμό. Ο συνδυασμός τη συγκατάθεση. Η συγκατάθεση την πτώση. Η πτώση τη συνήθεια. Η συνήθεια την έξη. Η έξη την ανάγκη. Η ανάγκη την απελπισία. Η απελπισία την κόλαση!
Πώς μπορούμε ακόμα να πούμε, ότι δεν εναντιωνόμαστε στο θείο θέλημα με τα άτακτα γέλια μας, τη στιγμή που ο ίδιος ο Κύριος όχι μόνοπ δεν γέλασε ποτέ σαν άνθρωπος, αλλά και τέσσερις φορές έκλαψε και με το στόμα Του μας προειδοποίησε: " οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε." (Λουκ. 6:25).
Πώς μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι αντίθετα στο θέλημα του Θεού τα ψέματα και τα φαγοπότια, τη στιγμή που ο Κύριος προειδοποιεί: " ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος." (Ψαλμ. 5:7) και καταριέται τους χορτασμένους:"οὐαὶ ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε" (Λουκ. 6:25).
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Οκτ 30, 2014 10:16 am

Η μεγάλη παρεξήγηση βρίσκεται στο τι είναι αμαρτία. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη και Χριστιανοί, νομίζουν ότι έχουν υποχρέωση να τηρούν κάποιους κανόνες ηθικής ή καλής συμπεριφοράς κι αν το κάνουν δεν έχουν αμαρτίες. Όμως αμαρτία σημαίνει αστοχία. Χριστιανός είναι όποιος αγαπά το Χριστό. Επομένως ο στόχος κάθε Χριστιανού είναι να εκφράσει την αγάπη αυτή τηρώντας το θέλημά Του. Κάθε τι που κάνουμε ή δεν κάνουμε σ' αυτή τη ζωή, που δεν είναι μέσα στο στόχο αυτό είναι αμαρτία. Κάθε λεπτό της ζωής μας που δεν υπηρετεί το στόχο αυτό είναι αμαρτία.

Οι περισσότεροι από μας, όχι μόνο δεν έχουμε αφιερωμένη κάθε στιγμή της ζωής μας στο Χριστό, αλλά κάνουμε συμβιβασμούς ακόμη και στην τήρηση των 12 εντολών, ως ελάχιστων προϋποθέσεων για τη διατήρηση της πορείας μας εντός στόχου. Δηλαδή και δεν βάζουμε το Θεό πάνω απ' όλα και τους γονείς μας δεν τιμούμε όπως τους αξίζει και πορνεύουμε με το μυαλό μας και επιθυμούμε αυτά που έχει ο πλησίον μας, αλλά δεν έχουμε εμείς, και κλέβουμε απ' αυτούς που δεν έχουν αυτά που εμάς μας περισσεύουν και ... Αν κάνουμε μια αυστηρή κριτική της ζωής μας σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, θα δούμε ότι πολύ συχνά ξεφεύγουμε από την τήρηση του θελήματός Του. Άρα πολύ συχνά αντί να κάνουμε βήματα προς το Χριστό, απομακρυνόμαστε απ' Αυτόν.

Όμως εμείς οι άνθρωποι των εσχάτων χρόνων έχουμε την ευλογία να μπορούμε κάνουμε διόρθωση πορείας, να απαλλαγούμε από τις αμαρτίες μας με την Εξομολόγηση και να συνεχίσουμε το δρόμο μας προς το Χριστό με τη βοήθεια του Πνευματικού μας. Το να αρνούμαστε αυτή την ευκαιρία στον εαυτό μας, που μας την εξασφάλισε με το Αίμα Του ο Χριστός, είναι μάλλον αφροσύνη προερχόμενη από κακώς νοούμενη υπερηφάνεια. Δυσκολευόμαστε να παραδεχτούμε τον εαυτό μας σαν φταίχτη και χρεώστη απέναντι στον Ουράνιο Πατέρα μας. Όμως χρεώστες είμαστε σ' Αυτόν ούτως ή άλλως, γιατί, ότι κι αν κάνουμε, δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε την άπειρη Αγάπη Του προς εμάς. Μπορούμε όμως με ταπείνωση να Τον παρακαλέσουμε να παραβλέψει τη αδυναμία μας και τη ανεπάρκειά μας και να μας χαρίσει την απαλλαγή από τις αμαρτίες μας και τη Βασιλεία Του, που ετοίμασε για μας από την αρχή του κόσμου.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Μάιος 11, 2016 9:25 am

Υπάρχει μικρή και μεγάλη αμαρτία;
Τρίτη, 10 Μάιος 2016 19:14 Από pentapostagma.gr

Εικόνα

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι πατέρες της εκκλησίας διακρίνουν τα αμαρτήματα σε 2 κατηγορίες:

Τα θανάσιμα που είναι αμαρτήματα, τα οποία αποχωρίζουν τον άνθρωπο από το Θεό και διώχνουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Θεωρούνται δε τα εξής επτά: υπερηφάνεια, πλεονεξία, πορνεία, φθόνος, γαστριμαργία, μνησικακία και η πνευματική αδιαφορία (ακηδία) και τα συγγνωστά.

Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει σχετικά με τα συγγνωστά αμαρτήματα ότι αδυνατίζουν τις δυνάμεις της ψυχής, καταστρέφουν την ευλάβεια, εμποδίζουν την χάρι που προέρχεται από τον Θεό, ανοίγουν θύρα στους πειρασμούς, και αν δεν θανατώνουν την ψυχή, όμως την κάνουν να ασθενή και ιδιαιτέρως όταν κανείς παραμένη σ' αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα με την κλίσι που έχει και με την θέλησί του. Γιατί άλλο είναι το να πής μία ή δυό φορές ένα ελαφρύ ψέμα και άλλο το να λέγης ψέμα για κάθε υπόθεσι και να έχη κάποια κλίσι και χαρά σε τέτοιο ελάττωμα.

Το μικρό και το μεγάλο έχει να κάνει με τον βαθμό της αμαρτίας (της παράβασης των εντολών του Θεού και την διάκριση της σε θανάσιμη και συγγνωστή) και όχι με την κλίμακα μικρή-μεσαία-μεγάλη αμαρτία.

Δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη αμαρτία. Η αμαρτία είναι πάντα αμαρτία. Είναι δυνατόν π.χ. κάποιος να κλέψει 1 ευρώ και κάποιος άλλος να κλέψει 1.000 και ο Θεός να τους ξεχωρίσει σε μικρό και σε μεγάλο κλέφτη; Όχι βέβαια…

Ευτυχώς για μας όλες οι αμαρτίες συγχωρούνται με την εξομολόγηση και την μετάνοια.

Το άσχημο είναι ότι τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα για μας (ποιός θα ασχοληθεί με 1 ευρώ λιγότερο ή περισσότερο;;) είναι και τα πιο επικίνδυνα ακριβώς γιατί δεν σπουδαιολογούνται... έτσι μένουν μέσα μας μικρά αγκαθάκια-παράσιτα για τα οποία πρέπει με αυτοεξέταση και αυτοέλεγχο να καταπολεμούμε... πολύ σοφά το αναφέρει ο 50ος ψαλμός: «ότι την αμαρτία μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί δια παντός».

Ο Γέροντας Παΐσιος στην πνευματική του διαθήκη αναφέρει:
«Του λόγου μου ο Μοναχός Παΐσιος, όπως εξέτασα τον εαυτό μου, είδα ότι όλες τις εντολές του Κυρίου τις παρέβην. Όλες τις αμαρτίες τις έχω κάνει. Δεν έχει σημασία εάν ορισμένες έχουν γίνει σε μικρότερο βαθμό διότι δεν έχω καθόλου ελαφρυντικά, επειδή με έχει ευεργετήσει πολύ ο Κύριος...» (!!!)

(αντί να σχολιάσουμε το παραπάνω, με κίνδυνο να ζημιωθούμε κιόλας, ας αρκεστούμε να το διαβάσουμε ξανά και ξανά, μήπως διδαχθούμε και συμμορφωθούμε).

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

papamixalis
Δημοσιεύσεις: 1
Εγγραφή: Τετ Μάιος 11, 2016 10:29 am

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό papamixalis » Πέμ Μάιος 12, 2016 12:59 pm

Νίκος έγραψε:Η μεγάλη παρεξήγηση βρίσκεται στο τι είναι αμαρτία. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη και Χριστιανοί, νομίζουν ότι έχουν υποχρέωση να τηρούν κάποιους κανόνες ηθικής ή καλής συμπεριφοράς κι αν το κάνουν δεν έχουν αμαρτίες. Όμως αμαρτία σημαίνει αστοχία. Χριστιανός είναι όποιος αγαπά το Χριστό. Επομένως ο στόχος κάθε Χριστιανού είναι να εκφράσει την αγάπη αυτή τηρώντας το θέλημά Του. Κάθε τι που κάνουμε ή δεν κάνουμε σ' αυτή τη ζωή, που δεν είναι μέσα στο στόχο αυτό είναι αμαρτία. Κάθε λεπτό της ζωής μας που δεν υπηρετεί το στόχο αυτό είναι αμαρτία.

Οι περισσότεροι από μας, όχι μόνο δεν έχουμε αφιερωμένη κάθε στιγμή της ζωής μας στο Χριστό, αλλά κάνουμε συμβιβασμούς ακόμη και στην τήρηση των 12 εντολών, ως ελάχιστων προϋποθέσεων για τη διατήρηση της πορείας μας εντός στόχου. Δηλαδή και δεν βάζουμε το Θεό πάνω απ' όλα και τους γονείς μας δεν τιμούμε όπως τους αξίζει και πορνεύουμε με το μυαλό μας και επιθυμούμε αυτά που έχει ο πλησίον μας, αλλά δεν έχουμε εμείς, και κλέβουμε απ' αυτούς που δεν έχουν αυτά που εμάς μας περισσεύουν και ... Αν κάνουμε μια αυστηρή κριτική της ζωής μας σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, θα δούμε ότι πολύ συχνά ξεφεύγουμε από την τήρηση του θελήματός Του. Άρα πολύ συχνά αντί να κάνουμε βήματα προς το Χριστό, απομακρυνόμαστε απ' Αυτόν.

Όμως εμείς οι άνθρωποι των εσχάτων χρόνων έχουμε την ευλογία να μπορούμε κάνουμε διόρθωση πορείας, να απαλλαγούμε από τις αμαρτίες μας με την Εξομολόγηση και να συνεχίσουμε το δρόμο μας προς το Χριστό με τη βοήθεια του Πνευματικού μας. Το να αρνούμαστε αυτή την ευκαιρία στον εαυτό μας, που μας την εξασφάλισε με το Αίμα Του ο Χριστός, είναι μάλλον αφροσύνη προερχόμενη από κακώς νοούμενη υπερηφάνεια. Δυσκολευόμαστε να παραδεχτούμε τον εαυτό μας σαν φταίχτη και χρεώστη απέναντι στον Ουράνιο Πατέρα μας. Όμως χρεώστες είμαστε σ' Αυτόν ούτως ή άλλως, γιατί, ότι κι αν κάνουμε, δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε την άπειρη Αγάπη Του προς εμάς. Μπορούμε όμως με ταπείνωση να Τον παρακαλέσουμε να παραβλέψει τη αδυναμία μας και τη ανεπάρκειά μας και να μας χαρίσει την απαλλαγή από τις αμαρτίες μας και τη Βασιλεία Του, που ετοίμασε για μας από την αρχή του κόσμου.

Εύγε! Αυτό ακριβώς!



Sparrow
Δημοσιεύσεις: 81
Εγγραφή: Τετ Μαρ 23, 2016 5:32 pm

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Sparrow » Παρ Μάιος 13, 2016 6:55 am

Αχιλλέα νομίζω ότι δεν σκέφτεσαι σωστά... Να μην γελάμε να έχουμε τύψεις που μας αρέσει ένα όμορφο πρόσωπο, που τρώμε, όταν περνάμε καλά, όταν δηλαδή δεν έχουμε κατάθλιψη... Και όταν έχουμε θα λέμε ότι φταίνε οι αμαρτίες μας... Και όταν δεν έχουμε κατάθλιψη και φόβο θα αποκτούμε επί τούτου....
Δεν είμαι διαβασμενος, αλλά που είναι γραμμένο ότι δεν γέλασε ποτέ ? Ο Ο. πορφυριος λέει να χαιρόμαστε μαζί Του τη ζωή, ο Χριστός δεν πήγε σε ένα γάμο, δεν έκανε το νερό κρασί δεν είπε οίνος ευφραίνει καρδιά ?
Να κάνουμε και παιδιά να τα μάθουμε να μη γελάνε και ξέρουν τα πάντα για την κόλαση,και να την φαντάζοντε για τα Χαρούμενα πρόσωπα γύρω τους? Για τον φίλο τους που "τα χει" με την διπλανή του?
Πρέπει όντως να προσέχω τι διαβάζω όπως μου είπε ο πνευματικός μου για να μη σκανδαλίζομαι...



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μάιος 13, 2016 11:53 am

Sparrow, αυτά που έγραψε ο Αχιλλέας δεν είναι δικές του σκέψεις, αλλά του Άγιου Νικόδημου του Αγιορείτη!

Δεν μπορώ να καταλάβω πάντως την άποψή σου. Θεωρείς ότι, η αποφυγή της αμαρτίας εμποδίζει το Χριστιανό να χαίρεται; Μα η αμαρτία προκαλεί συνήθως θλίψη δυσανάλογη της όποιας απόλαυσης έχει προσφέρει. Αντίθετα η τήρηση του θελήματος του Θεού δημιουργεί εσωτερική ειρήνη και χαρά εντελώς διαφορετική (θα μπορούσα να πω φωτεινή, σε αντίθεση με την απόλαυση την αμαρτίας που θα την χαρακτήριζα σκοτεινή, αν μπορείτε να με καταλάβετε).


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Sparrow
Δημοσιεύσεις: 81
Εγγραφή: Τετ Μαρ 23, 2016 5:32 pm

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Sparrow » Παρ Μάιος 13, 2016 3:48 pm

Ίσως παρερμήνευσα κάτι... εμένα αυτό το post μου έβγαλε το εξής νόημα... Να είστε σφιγμένοι όταν γελάτε, γιατί είναι αμαρτία... το ίδιο και όταν τρώτε καλά... Το ίδιο και στη σχέση σας... ή και στο γάμο σας...
Αμαρτίες κάνουμε... Το θέμα είναι να μην είναι ο σκοπός μας, έτσι νομίζω... Όταν νόμιζες καταλάθος οτι κάνω πολύ άσκηση δεν είπες συζήτα το με τον πνευματικό σου για να μη το παρακάνεις? Φαντάσου να χώριζα για να μη κάνω αμαρτίες εκεί γιατί αυτό θα γινόταν με τις δυνάμεις μου, να μην έκανα πλάκες με τους φίλους μου, να να να να να.... θα έμενα χωρίς φίλους, χωρίς σχέση, χωρίς γέλιο... Τα δευτερογενή συμπτώματα άστα..
Η επαφή μας με τους ανθρώπους έχει αμαρτίες γιατί είμαστε άνθρωποι...Έχει όμως και έναν κήπο γεμάτο ζωή και αγάπη... αν κοιτάξουμε να φύγει και το τελευταίο μικρόβιο απο το χώμα, θα βγάλουμε όλο το χώμα απο τον κήπο... Δεν θα μυρίσουμε κανένα λουλούδι...
Ίσως φταίνε οι ευαισθησίες που έχω αποκτήσει και παρερμήνευσα κάποια πράγματα, αλλά ένιωσα το κείμενο αυτό σαν μια κατηγορία για όποιον ζεί (κατάλαβες τι εννοώ).
Γιατί τα λέω αυτά και ασχολούμαι? Προσπαθώ να χτίσω την Χριστιανική λογική μου, ώστε να έχω τουλάχιστον έναν καλό οδηγό μέσα μου, που να με οδηγεί σε μια ψυχικά υγιή ζωή, και άσχετα απο την ζωή μου, ο χάρτης μου τουλάχιστον να είναι καθαρός... Ναι είναι αμαρτία ελαφριά όταν ξεχνάω τα παιδιά στην Αφρική, τους αρρώστους , και γελάω με τη παρέα μου, όταν θα πω κάτι πειραχτικά που θα πειράξει κάποιον, ή όταν θυμώνω...Θα πώ στην προσευχή μου Θεέ μου φώτιζε με και συγχώρεσέ με, αλλά θα χαρώ και θα πρέπει να αξιοποιήσω και την ευλογία που μου δίνει να μην πεινάω, να έχω υγεία, να έχω έναν άνθρωπο που με αγαπά και αγαπώ, φίλους που με αγαπάνε και τους αγαπάω (και ας είναι πολλοί μη θρησκευόμενοι)... Πρέπει να αποχωριστώ όλα αυτά τα καλά επειδή μέσα απο αυτά κάνω και αμαρτίες?
Θα μου πεις ποιος το είπε αυτό? Μα άμα αρχίσω να σκέφτομαι όλα αυτά, κάθε στιγμή κυριολεκτικά της ζωής μου ή θα σκέφτομαι οτι κάνω κάποια αμαρτία... Όπως όταν είσαι σε έναν ωραίο κήπο, εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ ταυτόχρονα να κοιτάω την παραμικρή τρύπα στο φύλο και ταυτόχρονα να χαρώ την ομορφιά του...
Μπορώ να προσπαθήσω ενώ απολαμβάνω τον κήπο, και να είμαι και ένας καλός κηπουρός...
Αλλά πρέπει να καταλήξω τι πρέπει να ζητάω τελικά...αν ακούσω την καρδιά μου, πρέπει να σκέφτομαι όπως σου είπα... Νιώθω ακόμα οτι δεν ξέρω τι σημαίνει σαν τρόπος σκέψης ο Χριστιανός... Πέρα απο τα τυπικά...Είναι αυτά που νομίζω και ανέφερα ή είναι μόνο η προσωπική μου σκέψη-γνώμη?
Μου αρέσει που μιλάμε εδώ για πνευματικά θέματα, αλλά φοβάμαι ακόμη οτι ίσως αυτά που γράφω κάνουν κακό σε κάποιον...οτι τα δεί με άλλο πνεύμα απο αυτό που τα γράφω... Αυτό για μένα θα ήταν βαριά αμαρτία... Αν σας ενόχλησε κάτι σκεφθείτε οτι ίσως δεν διατύπωσα καλά κάτι, και αν μπορείτε να κάνετε παραπάνω πράγματα απο μένα, είστε πιο δυνατοί, αυτά που για μένα είναι πρόβλημα ίσως για εσάς δεν είναι...
Ίσως μπορείτε να κρατάτε τον κήπο που ανέφερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση απο μένα, και να λέω, μα για να τα κάνει αυτά κάποιος πρέπει να δυστυχήσει, και σας σκανδαλίζω, ενώ είστε καλύτεροι κηπουροί και στο... 8ωρό σας κάνετε όσα εγω θα ήθελα 24 ώρες. Για αυτό μην σκανδαλίζεστε απο μένα.



Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Παρ Μάιος 13, 2016 4:54 pm

Πιστεύω πως η λέξη «σφιγμένοι» είναι πολύ διαφορετική από τη λέξη «εγκράτεια».
«Σφιγμένος» είναι όποιος έχει βάρος μέσα του. Αντίθετα, εγκρατής είναι αυτός που τα έχει καλά με τον εαυτό του και ξέρει να απολαμβάνει τη ζωή στην ουσία της και όχι επιφανειακά.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
nickzark
Δημοσιεύσεις: 969
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 02, 2012 1:19 pm
Τοποθεσία: Νικόλαος, θεσσαλονίκη

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό nickzark » Παρ Μάιος 13, 2016 11:02 pm

Ο Θεος ειναι αγάπη.Ολα τα συγχωρεί.Ανθρωποι ήμαστε και ως το τελος αμαρτίες θα κάνουμε.Μόνο Ο Χριστός δέν εκανε.Ελπιζουμε στο έλεος του Κυριου.Θα ζήσουμε την ζωή μας και θα κάνουμε αμαρτιες.Δεν γινεται αλλιως.και ο Θεος το ξέρει.Αλλα μας αγαπα και τα συγχωρει


«Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα,καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν.... »

Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: Οι "ελαφριές" αμαρτίες

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Δευτ Μάιος 16, 2016 2:13 pm

Θα πρέπει να παρακαλούμε συνέχεια τον Χριστό να μας δωρήσει την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 10 και 0 επισκέπτες