Φόνος

[stratis]

Με αφορμή μια εκπομπή που έτυχε να παρακολουθήσω σχετικά με ένα φόνο χάριν παράνομης σχέσης αναρωτιέμαι...

Τι οδηγεί έναν άνθρωπο στο φόνο; Να επιτεθεί σε κάποιον και αυτός σε δευτερόλεπτα να πέσει νεκρός και εκεί που η καρδιά του χτυπούσε να σταματήσει; Μπορεί να μετανοήσει; Αν μετανοήσει, μετά πώς είναι να ζει με το μεγάλο αυτό βάρος; Μπορεί να το σηκώσει;

[Νίκος]

Να η ιστορία του πρώτου φόνου:

"1 Και ο Αδάμ γνώρισε τη γυναίκα του Εύα• κι εκείνη συνέλαβε, και γέννησε τον Κάιν• και είπε: Απέκτησα άνθρωπον με τη βοήθεια του Κυρίου. 2 Κι επιπλέον γέννησε τον αδελφό του τον Άβελ. Και ο Άβελ ήταν βοσκός προβάτων, ενώ ο Κάιν ήταν γεωργός. 3 Και ύστερα από ημέρες ο Κάιν πρόσφερε από τους καρπούς της γης προσφορά στον Κύριο. 4 Και ο Άβελ πρόσφερε κι αυτός από τα πρωτότοκα των προβάτων του, και από το πάχος τους. Και ο Κύριος κοίταξε με ευμένεια επάνω στον Άβελ, κι επάνω στην προσφορά του. 5 Επάνω στον Κάιν, όμως, κι επάνω στην προσφορά του δεν κοίταξε. Τότε ο Κάιν λυπήθηκε πάρα πολύ, και κατσούφιασε το πρόσωπό του. Και ο Κύριος είπε στον Κάιν: Γιατί αγανάκτησες; Και γιατί κατσούφιασε το πρόσωπό σου; 7 Αν εσύ ενεργείς σωστά, δεν θα είσαι ευπρόσδεκτος; Αν, όμως, δεν ενεργείς σωστά, στην πόρτα βρίσκεται η αμαρτία. Αλλά, σε σένα θα είναι η επιθυμία του, κι εσύ θα εξουσιάζεις επάνω του. 8 Και ο Κάιν είπε στον Άβελ τον αδελφό του: Πάμε στην πεδιάδα • κι ενώ ήσαν στην πεδιάδα, αφού ο Κάιν σηκώθηκε ενάντια στον αδελφό του, τον φόνευσε. 9 Και ο Κύριος είπε στον Κάιν: Πού είναι ο Άβελ, ο αδελφός σου; Κι εκείνος είπε: Δεν ξέρω• μήπως φύλακας του αδελφού μου είμαι εγώ; Και ο Θεός είπε: Τι έκανες; Η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά σε μένα από τη γη• και, τώρα, επικατάρατος να είσαι από τη γη, που άνοιξε το στόμα της για να δεχθεί το αίμα του αδελφού σου από το χέρι σου• όταν εργάζεσαι τη γη, στο εξής δεν θα σου δίνει τον καρπό της• περιφερόμενος και φυγάδας θα είσαι επάνω στη γη. Και ο Κάιν είπε στον Κύριο: Η αμαρτία μου είναι μεγαλύτερη από ό,τι να συγχωρεθεί• δες, εσύ με καταδιώκεις σήμερα από το πρόσωπο της γης, και από το πρόσωπό σου θα κρυφτώ, και θα είμαι περιφερόμενος και φυγάδας επάνω στη γη• και οποιοσδήποτε με βρει, θα με φονεύσει. Και ο Κύριος είπε σ' αυτόν: Γι' αυτό, οποιοσδήποτε φονεύσει τον Κάιν θα τιμωρηθεί επταπλάσια. Και ο Κύριος έβαλε ένα σημάδι στον Κάιν, για να μη τον φονεύσει οποιοσδήποτε τον βρει. Και ο Κάιν βγήκε έξω από το πρόσωπο του Κυρίου, και κατοίκησε στη γη Νωδ, προς τα ανατολικά της Εδέμ." (Γέννεση κεφ. 4, 1-16)

Ο πρώτος φόνος, επομένως, έγινε από ζήλια. Η ζήλια ή μάλλον ο υπέρμετρος εγωισμός που έδιωξε τους πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο, όπλισε και το χέρι του αδελφοκτόνου Κάιν. Κι ενώ η ζήλια αφορούσε την εύνοια του Θεού προς τον Άβελ - οι πρωτόπλαστοι και οι γιοι τους όπως φαίνεται τον πρώτο καιρό εξακολουθούσαν να έχουν άμεση επικοινωνία με το Θεό - η πράξη του φόνου όμως, αλλά κυρίως η αμετανοησία του έστειλε τον Κάιν μακριά απ΄το Θεό χωρίς καμιά επικοινωνία πια μαζί Του. Κι ο Θεός δεν επέτρεψε σε κανένα να φονεύσει τον Κάιν, για να ζήσει με τις τύψεις του, όσα χρόνια θα έμενε πάνω στη γη.

Έπειτα ο Κύριος είπε στο Νώε μετά τον κατακλυσμό:

"1 Τότε ο Θεός ευλόγησε τον Νώε, και τους γιους του• και τους είπε: Αυξάνεστε και πληθύνεστε, και γεμίστε τη γη και κυριαρχήστε πάνω σ’ αυτή. 2 Θα είστε ο φόβος σας και ο τρόμος σας για όλα τα ζώα τής γης, κι όλα τα πουλιά τού ουρανού, κάθε τι που σέρνεται επάνω στη γη κι όλα τα ψάρια τής θάλασσας. Στα χέρια σας τα έχω δώσει όλα αυτά. 3 Κάθε ερπετό, το οποίο ζει, θα είναι σε σας για τροφή. Και τα βρώσιμα φυτά, σας τα έδωσα όλα. 4 Όμως κρέας ωμό από έμψυχο, δεν θα φάτε. Γιατί τότε θα ζητήσω εξάπαντος το αίμα σας από το χέρι κάθε ζώου και από το χέρι του διπλανού ανθρώπου θα ζητήσω τη ζωή τού ανθρώπου. 6 Όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, θα χυθεί το αίμα του σε ανταπόδοση, επειδή κατ' εικόνα Θεού έπλασα τον άνθρωπο. 7 Εσείς, λοιπόν, να αυξάνεστε και να πληθύνεστε και να γεμίσετε τη γη, και να κυριαρχήσετε πάνω σ' αυτή." (Γέννεση κεφ. 9, 1-7)

Κατόπιν στις 10 εντολές επανέλαβε το "ου φονεύσεις", αλλά οι φόνοι συνεχίζονταν, γιατί έλειπε ο τρόπος της αντιμετώπισης της αιτίας του φόνου. Ο τρόπος αυτός είναι η Αγάπη, που είχε χαθεί απ΄τους ανθρώπους γιατί είχαν απομακρυνθεί πολύ απ΄το Θεό.

Την Αγάπη ξανάφερε στον κόσμο ο Νέος Αδάμ, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, με την ενανθρώπισή Του, δια του τιμίου Αίματός του το οποίο χύθηκε από Αγάπη για μας.

Ο Κύριος προχώρησε πολύ πέρα απ΄την εντολή "ου φονεύσεις" χτυπώντας την αιτία του φόνου:

"21 Ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ου φονεύσεις· ός δ' αν φονεύση, ένοχος έσται τή κρίσει. 22 εγώ δε λέγω υμίν ότι πάς ο οργιζόμενος τώ αδελφώ αυτού εική ένοχος έσται τή κρίσει· ός δ' αν είπη τώ αδελφώ αυτού, Ρακά, ένοχος έσται τώ συνεδρίω· ός δ' αν είπη, Μωρέ, ένοχος έσται εις την γέενναν τού πυρός. 23 εάν ούν προσφέρης το δώρόν σου επί το θυσιαστήριον κακεί μνησθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, 24 άφες εκεί το δώρόν σου έμπροσθεν τού θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τώ αδελφώ σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρόν σου. 25 ίσθι ευνοών τώ αντιδίκω σου ταχύ έως ότου εί εν τή οδώ μετ' αυτού, μήποτέ σε παραδώ ο αντίδικος τώ κριτή, και ο κριτής σε παραδώ τώ υπηρέτη, και εις φυλακήν βληθήση· 26 αμήν λέγω σοι, ου μη εξέλθης εκείθεν έως αν αποδώς τον έσχατον κοδράντην.
.....
43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, 45 όπως γένησθε υιοί τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γάρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν; 48 Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ως ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν." (Ματθ. κεφ. 5, 21-26, 43-48 )

Και σε μετάφραση: "21 Ακούσατε ότι λέχθηκε στους αρχαίους (η εντολή): Να μη διαπράξεις φόνο. Όποιος διαπράξει φόνο θα κηρυχτεί ένοχος στην Κρίση. 22 Εγώ όμως σας λέω, ότι ο καθένας που οργίζεται κατά του αδελφού του, το ίδιο ένοχος θα είναι στην Kρίση. Και όποιος πει στον αδελφό του: ηλίθιε, θα κηρυχτεί ένοχος στο Δικαστήριο. Και όποιος τον πει: βλάκα, θα κηρυχτεί ένοχος για τη γέεννα της φωτιάς. 23 Αν λοιπόν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο, κι εκεί θυμηθείς πως ο αδελφός σου έχει κάτι σε βάρος σου, 24 άφησέ το εκεί το δώρο σου, μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου και τότε να έρθεις να προσφέρεις το δώρο σου. 25 Bιάσου να δείξεις καλές διαθέσεις στον αντίδικό σου όσο είσαι ακόμα μαζί του στο δρόμο, μηπως και σε παραδώσει ο αντίδικός σου στο δικαστή κι ο δικαστής σε παραδώσει στο δεσμοφύλακα και ριχτείς στη φυλακή. 26 Σε βεβαιώνω πως δε θα βγεις από εκεί μέχρι που να ξεπληρώσεις και την τελευταία δεκάρα.
......
38 Aκούσατε πως ειπώθηκε: Mάτι σου έβγαλαν, μάτι να βγάλεις, δόντι σου έβγαλαν, δόντι να βγάλεις. 39 Eγώ όμως σας λέω να μην αντιστέκεστε στον κακόβουλο, αλλά όποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, στρέψε του και το άλλο. 40 Και σ’ εκείνον που θέλει να σε πάει στο δικαστήριο και να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το σακάκι σου. 41 Kαι όποιος σε αγγαρέψει ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δυο μίλια. 42 Σ’ εκείνον που σου ζητά δίνε κι σ’ εκείνον που θέλει να δανειστεί από σένα μην τον αποφύγεις. 43 Ακούσατε πως δόθηκε η εντολή: Nα αγαπήσεις τον πλησίον σου και να μισήσεις τον εχθρό σου. 44 Eγώ όμως σας λέω ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται, να φέρεστε καλά σ’ εκείνους που σας μισούν και να προσεύχεστε για εκείνους που σας προσβάλλουν και σας κατατρέχουν, 45 για να γίνετε γιοι του Πατέρα σας του ουράνιου, γιατί αυτός τον ήλιο του τον ανατέλλει σε κακούς και σε καλούς, και δίνει τη βροχή σε δίκαιους και σε άδικους. 46 Άλλωστε, αν αγαπήσετε μόνο εκείνους που σας αγαπούν, ποια θα είναι η ανταμοιβή σας; Το ίδιο δεν κάνουν και οι τελώνες; 47 Κι’ αν χαιρετάτε τους αδελφούς σας μόνο, τι παραπάνω κάνετε; Μήπως δεν κάνουν το ίδιο και οι τελώνες; 48 Εσείς, λοιπόν, να είστε τέλειοι, ακριβώς όπως ο Πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος."

Και όλα αυτά δεν είναι παρά διευκρινήσεις για την εφαρμογή της εντολής της αγάπης:

"36 Διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; 37 ο δε Ιησούς έφη αυτώ· Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τή καρδία σου και εν όλη τή ψυχή σου και εν όλη τή διανοία σου· 38 αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή. 39 δευτέρα δε ομοία αυτή· αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. 40 εν ταύταις ταίς δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται." (Ματθ. κεφ. 22, 36-39}

Και σε μετάφραση: "36 Δάσκαλε, ποια είναι η μεγαλύτερη εντολή του νόμου; 37 Κι ο Ιησούς του αποκρίθηκε: Ν’ αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη τη διάνοιά σου. 38 Αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη εντολή. 39 Και δεύτερη, όμοια μ’ αυτή, είναι: Ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. 40 Σ’ αυτές τις δύο εντολές στηρίζονται όλος ο νόμος και οι προφήτες."

Και ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή εξηγεί:

"8 μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους. ο γάρ αγαπών τον έτερον νόμον πεπλήρωκε· 9 το γάρ ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις, και εί τις ετέρα εντολή, εν τούτω τώ λόγω ανακεφαλαιούται, εν τώ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. 10 η αγάπη τώ πλησίον κακόν ουκ εργάζεται· πλήρωμα ούν νόμου η αγάπη." (Ρωμαίους κεφ. 13, 8-10)

Και σε μετάφραση: "8 Σε κανέναν μη χρωστάτε τίποτε εκτός από το να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, γιατί, αυτός που αγαπάει τον άλλο, έχει κιόλας τηρήσει το νόμο ολόκληρο. 9 Επειδή, οι εντολές να μην διαπράξεις μοιχεία, να μη φονεύσεις, να μην κλέψεις, να μην, όπως και κάθε άλλη εντολή συμπεριλαμβάνονται σε αυτή: «Nα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». 10 H αγάπη δεν κάνει κακό στον άλλο. Άρα, η αγάπη είναι η εκπλήρωση ολόκληρου του νόμου."

Αρκεί όμως να μην κάνουμε ή να μην σκεφτούμε κακό για τους αδελφούς μας; Όχι δεν αρκεί, η Αγάπη είναι στάση ζωής θετική κι όχι παθητική. Γι αυτό ο Απόστολος Παύλος στην ίδια επιστολή στο προηγούμενο κεφάλαιο έχει πει:

"9 Η αγάπη ανυπόκριτος. αποστυγούντες το πονηρόν, κολλώμενοι τώ αγαθώ, 10 τή φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τή τιμή αλλήλους προηγούμενοι, 11 τή σπουδή μη οκνηροί, τώ πνεύματι ζέοντες, τώ Κυρίω δουλεύοντες, 12 τή ελπίδι χαίροντες, τή θλίψει υπομένοντες, τή προσευχή προσκαρτερούντες, 13 ταίς χρείαις των αγίων κοινωνούντες, την φιλοξενίαν διώκοντες. 14 ευλογείτε τους διώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε. 15 χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων. 16 το αυτό εις αλλήλους φρονούντες, μη τα υψηλά φρονούντες, αλλά τοίς ταπεινοίς συναπαγόμενοι. μη γίνεσθε φρόνιμοι παρ' εαυτοίς. 17 μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· 18 ει δυνατόν, το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. 19 μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τή οργή· γέγραπται γάρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος. 20 εάν ούν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· τούτο γάρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού. 21 μη νικώ υπό τού κακού, αλλά νίκα εν τώ αγαθώ το κακόν." (Ρωμαίους κεφ. 12, 9-21)

Και σε μετάφραση: "9 H αγάπη σας να είναι απροσποίητη. Να απεχθάνεστε το κακό και να μένετε σταθερά προσκολλημένοι στο καλό. 10 Να είστε στοργικοί ο ένας στον άλλο με αδελφική αγάπη. Να τιμάται του άλλους προσπαθώντας το κάνετε πρώτοι. 11 Να μην βαριέστε την προσπάθεια. Το πνεύμα σας να είναι πάντα έτοιμο για δράση. Να εργάζεστε για τον Κύριο. 12 Να χαίρεστε με την ελπίδα. Στη θλίψη να δείχνετε υπομονή. Να προσεύχεστε με επιμονή. 13 Να συμμετέχετε στις ανάγκες των άλλων πιστών. Να επιδιώκεται τη φιλοξενία. 14 Να εύχεστε για το καλό εκείνων που σας καταδιώκουν. Να εύχεστε το καλό τους και μην τους καταριέστε. 15 Nα χαίρεστε μ’ εκείνους που χαίρονται και να λυπάστε μ’ εκείνους που λυπούνται. 16 Μη μεροληπτείτε μεταξύ σας. Μην είστε υπερήφανοι αλλά να ελκύεστε από το παράδειγμα των ταπεινών. Μην καυχιέστε για τα χαρίσματά σας. 17 Σε κανέναν να μην ανταποδίδετε το κακό που σας έκανε κάνοντάς του κακό κι εσείς. Να είστε πάντα έτοιμοι να συμπεριφερθείτε καλά απέναντι σ’ όλους τους ανθρώπους. 18 Όσο εξαρτάται από σας, να ζείτε ειρηνικά με όλους τους ανθρώπους. 19 Μην εκδικείστε εσείς οι ίδιοι, αγαπητοί, αλλά καταπνίξτε την οργή σας, γιατί είναι γραμμένο: «Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω την ανταπόδοση, λέει ο Κύριος». 20 Αν, λοιπόν, πεινάει ο εχθρός σου, δώσ’ του να φάει. Aν διψάει, δώσ’ του να πιει. Κάνοντάς το αυτό, είναι σαν να βάζεις αναμμένα κάρβουνα στη συνείδησή του. 21 Μη νικιέσαι από το κακό, αλλά νικάς το κακό με το καλό."

Λοιπόν, ο Απόστολος Παύλος τα λέει όλα, για το πως θ΄αποφύγουμε την υπερηφάνεια και την οργή, που μας στρέφει εναντίον των αδελφών μας και για το πως ν΄ανταποδίδουμε το κακό με καλό και θα βγούμε μ΄αυτό τον τρόπο νικητές.

[Κωνσταντίνα]

[Athanasios]

Απλά με τα "νεύρα" εκδηλώνεται από που υπάρχει μέσα σε κάποιον. Ένας πχ που μέσα του είναι γαλήνιος και ήρεμος, ποτέ δε θα γινόταν επιθετικός. Η εσωτερική ταραχή βγαίνει προς τα έξω.

O νομοθέτης ωστόσο ξεχωρίζει το φόνο.
πχ. εν βρασμώ ψυχής.
Φόνος από άμυνα.
Φόνος σε καιρό πολέμου.
Φόνος εξ αμελείας.κλπ,κλπ.
Γιατί άραγε;

Ποτέ ας μην πει κάποιος εγώ δεν πρόκειται να κάνω αυτό το πράγμα, γιά οτιδήποτε και αν είναι αυτό.
Για τον λόγο του ότι με το που θα το πει, θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τους άλλους. Με μιας χάνει την ταπεινωσή του, το κυριότερο για να κερδίσει την ψυχή του.
’γιοι θεωρούσαν τους εαυτούς των ως τους χειρότερους όλων.
Και έλεγαν ότι έχουν διαπράξει όλες τις αμαρτίες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που έχουν κάνει με την σκέψη.

Φίλοι μου μην προκαλείτε τον διάβολο λέγοντας ότι εγώ δεν πρόκειται να κάνω κάτι, και μην υποτιμάτε ποτέ τον Θεό ότι δεν μπορεί να σας αναπαύσει για κάτι που έχετε κάνει.

Το μόνο όπλο που έχει ο άνθρωπος είναι η προσευχή η μετάνοια και η εξομολόγηση.

«Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου» και τα λοιπά του Ψαλμού (ψαλμ. ν΄ 3) Δαυιδ.

[stratis]

Θα συμφωνήσω με το Θανάση. Ο φόνος είναι φόνος αλλά οι δρόμοι που μπορεί να σε οδηγήσουν σε αυτόν, εντελώς διαφορετικοί. Την ίδια αντιμετώπιση θα έχει κάποιος που σκότωσε κάποιον σε άμυνα για να σώσει πχ τη γυναίκα του με αυτόν που σκοτώνει το σύζυγο της ερωμένης του για να τον βγάλει εκτός παιχνιδιού;

Το θέμα είναι, τι ακολουθεί μετά το φόνο στην ψυχή του δολοφόνου. Τι γίνεται; Τι συμβαίνει; Φαντάζομαι ότι ένας φόνος σε άμυνα ή εν βρασμώ ψυχής ή έστω μετά από ένα ηλίθιο μεθύσι και τρακάρισμα που στέρησε τη ζωή ενός πεζού, είναι πολύ πιο δυσβάστακτος.

[Athanasios]

Ας ερθουμε σε ενα αλλο θεμα σε σχεση με τον φονο.

Ποσους φονους εξ αδιαφοριας εχουμε πραξει πολλοι, αν οχι ολοι απο εμας;
Παιδια που πεινανε.
Αστεγοι.
Αβοηθητοι γεροντες στα νοσοκομεια.
Σεισμοπαθεις
Aνθρωποι που χρειαζονται μια μπουκαλα αιμα.
........
........
.......

Δεν θα δωσουμε λογο για αυτα;
Ειναι αυτα φονος;

[Νίκος]

Θανάση βεβαίως και δεν θα πληρώσουμε μόνο για τα κακά που κάναμε. αλλά και για τα καλά που δεν κάναμε, αφού η εντολή του Θεού είναι σαφής:

"36 Διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; 37 ο δε Ιησούς έφη αυτώ· Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τή καρδία σου και εν όλη τή ψυχή σου και εν όλη τή διανοία σου· 38 αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή. 39 δευτέρα δε ομοία αυτή· αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. 40 εν ταύταις ταίς δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται." (Ματθ. κεφ. 22, 36-39}

Δεν είναι εντολή αρνητική (μην κάνετε κακό στους άλλους), αλλά θετική "αν με αγαπάτε εκφράστε το αγαπώντας τους αδελφούς σας". Και μάλιστα δεν περιορίζεται μόνο σ' εκείνους που ανταποδίδουν την αγάπη μας, αλλά περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους, ακόμη κι εκείνους που μας κάνουν κακό.

Πιστεύω, ότι θα δώσουμε λόγο για κάθε φορά, που μας δόθηκε η δυνατότητα να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας και δεν το κάναμε.

[stratis]

Θανάση, τελικά είναι αυτά φόνος;

[Athanasios]

Ναι ειναι.

Περπαταω στην ερημο και εχω οχι ενα παγουρι νερο που θα με βγαλει απο αυτη, αλλα δυο.
Βρισκω εναν ετοιμοθανατο απο διψα και δεν δινω ουτε απο το πλεονασμα ουτε απο το υστερημα.

Ειναι φονος αυτο;

Aπλα μερικες φορες επειδη εμεις εχουμε και δυο και τρια παγουρια δεν αντιλαμβανομαστε την αναγκη που εχει ο αλλος μεσα στην ερημο του και την διψα του.
Για μας δεν ειναι ερημος ισως ειναι απλα μια περιπετεια. Και ετσι προσπερναμε τον συνανθρωπο αλλα ισως και τον καταδικαζουμε σε θανατο.

[stratis]

Σίγουρα πάντως ο φόνος είναι μια ακόμη διαβολική ενέργεια -εξαιρώ ίσως την αυτοάμυνα, τον πόλεμο κτλ- που ενσαρκώνει την κακία, τη ζήλια και τον εγωισμό. Από ζήλια και κακία δεν έγινε και ο πρώτος φόνος στην ανθρωπότητα;