Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Βίοι Αγίων, Θαύματα, Κείμενα, Λόγοι και Εικόνες

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Μαρ 12, 2014 7:26 pm

ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
Εικόνα
῏Ηταν μεγάλος ἀσκητής, πολύ ἐνάρετος καί εἶχε τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. ῾Η ἁγιότητα τοῦ βίου τόν εἶχε κάμει γνωστό παντοῦ καί εἶχε μεγάλο κῦρος. Τοῦτο φαίνεται καί ἀπό τό γεγονός, ὅτι μέ τό κῦρος τῆς ἁγιότητός του ἔλυσε τήν μακρά ἔχθρα μεταξύ τοῦ ἰσχυροῦ αὐτοκράτορος Κων/νου Δ´ Πωγωνάτου (668-685 μ.Χ.) καί τῶν ἀδελφῶν του ῾Ηρακλείου καί Τιβερίου πού ἦταν κατ’ ὄνομα μόνο συμβασιλεῖς. ῾Η ἀρχιερατεία του τοποθετεῖται μεταξύ τῶν ἐτῶν 670-680 μ.Χ. ᾿Αγωνίσθηκε ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας πολεμώντας τίς αἱρέσεις τῶν Μονοθελητῶν καί Εὐτυχιανῶν. Μετέβη στή Ρώμη καί ἀπό ἐκεῖ χωρίς τή θέλησή του στή Θηβαΐδα ὅπου καί ἐκοιμήθη. Κατά τήν ἐπιθυμία του, πρό τῆς κοιμήσεώς του ἀποδόθηκαν στήν ᾿Εκκλησία Γορτύνης τά ῾Ι. Λείψανά του καί ἐναπετέθησαν δίπλα στόν τάφο τοῦ ῾Αγίου Κυρίλλου τοῦ ῾Ιερομάρτυρος στή θέση Ράξος. ῾Η μνήμη του τιμᾶται στίς 18 Σεπτεμβρίου ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξη καί τή Ρωμαιοκαθολική ᾿Εκκλησία. Ναοί τοῦ ῾Αγίου Εὐμενίου στήν ῾Ι. Μητρόπολη Γορτύνης καί ᾿Αρκαδίας ὑπάρχουν τέσσερις· α) ᾿Ενορίας ῾Αγίου Κυρίλλου, β) ᾿Ενορίας Ροτασίου, γ) ᾿Ενορίας Σίβα καί δ) ᾿Ενορίας Βουρβουλίτου, στήν περιοχή ῾Αλμυρῆς, τήν ὁποία ἐγκαινίασε ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Γορτύνης καί ᾿Αρκαδίας Κύριλλος.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Πέμ Μαρ 13, 2014 11:05 am

ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ
Εικόνα
Τό ὄνομα τοῦ Εὐτυχίου δέν συμπεριλαμβάνεται σέ κανένα ἐπισκοπικό κατάλογο οἰασδήποτε ἐποχῆς. Στή διδακτορική του διατριβή «Οἱ ῞Αγιοι τῆς πρώτης Βυζαντινῆς περιόδου τῆς Κρήτης καί ἡ σχετική πρός αὐτούς φιλολογία» ὁ σεβαστός καθηγητής κ. Θεοχάρης Δετοράκης στοῦ ὁποίου τήν ἔρευνα καί ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Κρήτης ὀφείλει πολλά, καλῶς δέν ἀναφέρεται. Μόνη πηγή, εἶναι ἡ ἰσχυρή ἐπί αἰῶνες Τοπική ᾿Εκκλησιαστική Παράδοση τήν ὁποία βεβαιώνει ὁ ῞Οσιος Κύρ ᾿Ιωάννης ὁ Ξένος (970-1027) ἀπό τό Σίββα Πυργιωτίσσης τό 10ο αἰῶνα. ῾Ο ᾿Ιωάννης γεννήθηκε ἀμέσως μετά τήν ᾿Αραβοκρατία καί γνώριζε ὡς σχετικῶς νωπή τήν παράδοση περί τῶν ῾Αγίων Εὐτυχιανῶν (Εὐτυχίου ᾿Επισκόπου, Εὐτυχιανοῦ ῾Οσιομάρτυρος καί Κασσιανῆς τῶν αὐταδέλφων), ἡ ὁποία παράδοση ἤθελε τούς ῾Αγίους νά ἔζησαν κατά τή σκοτεινή περίοδο τῶν διωγμῶν τῆς ᾿Αραβοκρατίας. ῾Η θεόθεν βεβαίωση ἔγινε μέ τήν δι’ ἀποκαλύψεως εὕρεση τῶν τάφων τῶν ῾Αγίων Εὐτυχίου καί Εὐτυχιανοῦ, ὅπου ὡς νέος ἀσκητής ὁ ᾿Ιωάννης ὁ Ξένος, ἔκτισε Ναό καί Μονή, ὅμως ὁ βίος των ἦταν γνωστός. ῾Η τοποθέτησή του χρονολογικά στούς πρώτους μεγάλους διωγμούς εἶναι ἀστήρικτη ἄν καί πέρασε στά σύγχρονα κείμενα, ὅπως ἀστήρικτος πρός τήν ᾿Εκκλησιαστική Παράδοση τήν καί μόνη πηγή, εἶναι καί ὅτι παραιτήθηκε ἀπό τό θρόνο του γιά νά ἀσκητεύσει.
῾Ο Εὐτύχιος μαζί μέ τά κατά σάρκα ἀδέλφια του, Εὐτυχιανό καί Κασσιανή, ἀσκήτευσαν στά ᾿Αστερούσια ὄρη, στά περίχωρα τῆς Μ. ῾Οδηγητρίας (κτίσθηκε πολύ ἀργότερα) καί στό ὄρος Ράξος, λόγῳ διωγμῶν, ἀσκώντας καί τά ἐπισκοπικά του καθήκοντα. ᾿Εκήδευσε τόν ῾Οσιομάρτυρα ἀδελφό του Εὐτυχιανό, καί κατά τήν ἐπιθυμία του ἐτάφη ὅπου καί ὁ ἀδελφός του ὅταν ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ. ῾Η Κασσιανή ἀπομονωμένη σέ ἀπόκρημνο σπήλαιο ὡς ἀσκήτρια, ἐκοιμήθη, χωρίς ποτέ νά γίνει λόγος περί τῶν Λειψάνων της. ῾Η μνήμη καί τῶν τριῶν ἑορτάζεται στίς 17 Αὐγούστου. Στήν ῾Ι. Μητρόπολη Γορτύνης καί ᾿Αρκαδίας ὑπάρχει· α) ῾Ο ἐρειπωμένος Ναός τῶν ῾Αγίων, κτῖσμα τοῦ ῾Οσίου ᾿Ιωάννου τοῦ Ξένου καί β) ὁ ᾿Ενοριακός Ναός τῆς ᾿Ενορίας Λιστάρου Πυργιωτίσσης. Εἰκόνες των παλαιές καί νέες ὑπάρχουν σέ πολλούς Ναούς τῆς ῾Ι. Μητροπόλεως.
᾿Εδῶ πρέπει νά σημειώσουμε, ὅτι τό θέμα περί τῶν ῾Αγίων Εὐτυχιανῶν δέν ἀποτελεῖ γιά τήν Κρήτη ἁπλά ἰσχυρή ᾿Εκκλησιαστική Παράδοση, ἀλλά ἀσάλευτη ᾿Εκκλησιαστική Συνείδηση ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τή μόνη αὐθεντία στήν ᾿Εκκλησία, καί ἡ ὁποία ἐρείδεται στό φωτισμό καί τήν καθοδήγηση τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας (κλήρου καί λαοῦ) καί ὄχι μόνο τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως.
Αὐτή, λοιπόν, ἡ ᾿Εκκλησιαστική Συνείδηση ἀποφαίνεται ἀπαρασαλεύτως γιά τό θέμα τοῦτο ἐπί μία χιλιετία καί μάλιστα λατρευτικῶς (μνήμη, προσκύνημα, ᾿Ακολουθίες ἐγκεκριμένες Συνοδικῶς, εἰκόνες, παλαιές τοιχογραφίες, κ.ἄ.)


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Παρ Μαρ 14, 2014 7:58 pm

Ὁ Ὅσιος Νικόλαος ὁ Ὁμολογητής ὁ Στουδίτης.
Εικόνα
Ὁ Ὅσιος Νικόλαος ὁ Ὁμολογητὴς ἐγεννήθηκε στὴν Κυδωνία τῆς Κρήτης τὸ 792 μ.Χ. Σὲ νεαρὴ ἡλικία οἱ γονεῖς του τὸν ἔστειλαν στὴν Κωνσταντινούπολη, στὸν θεῖο του Θεοφάνη, ποὺ ἦταν μοναχὸς στὴν περιώνυμη μονὴ τοῦ Στουδίου, ὅπου καὶ ἔγινε καὶ αὐτὸς μοναχός. Στὴν ἡσυχία τῆς Μονῆς, ὁ Νικόλαος εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ λάβει μεγάλη θεολογικὴ καὶ φιλολογικὴ παιδεία, νὰ διακριθεῖ στοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες καὶ νὰ φθάσει στὰ ὕψη τῆς ἠθικῆς τελειότητος. Ὁ Ὅσιος ἀναδείχθηκε καὶ στὴν τέχνη τῆς ἀντιγραφῆς χειρογράφων.
Κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, ἡ Μονὴ Στουδίου καὶ οἱ μοναχοί της ὑπέστησαν μεγάλες διώξεις γιὰ τὴν προσήλωσή τους στὸν ἀγώνα ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος (806 – 815 μ.Χ.) ἀντιστάθηκε, ὁ δὲ αὐτοκράτορας Λέων ὁ Ε’ (813 – 820 μ.Χ.) συνεκάλεσε Σύνοδο ἡ ὁποία κατεδίκασε τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν ἐξόρισε στὴν Προικόννησο. Διάδοχός του ἐχειροτονήθηκε ὁ Θεόδοτος ὁ Μελισσηνὸς (815 – 821 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος συγκρότησε Σύνοδο, γιὰ νὰ καταδικάσει τοὺς προμάχους τῆς Ἐκκλησίας.
Στὴ Σύνοδο προσεκάλεσε τὸν ἡγούμενο τῆς Μονῆς Στουδίου Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιδράσεως ἐναντίον τῶν εἰκονομάχων. Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος δὲν προσῆλθε στὴ Σύνοδο, ὄχι γιατὶ ἐφοβόταν, ἀλλὰ γιατὶ ἤθελε νὰ στιγματίσει διὰ τῆς ἀποχῆς του τὴν παράνομη συγκρότηση τῆς Συνόδου. Ὁ Ὅσιος Νικόλαος ἐξορίσθηκε μαζὶ μὲ τὸν ἡγούμενο τῆς Μονῆς Θεόδωρο. Λίγο μετὰ ἐφυλακίσθηκε γιὰ τρία χρόνια, παλεύοντας μὲ τὴ δίψα καὶ τὴν πείνα, καὶ στὴ συνέχεια ἐξορίσθηκε στὴ Σμύρνη. Καὶ ἐκεῖ τὸν ἔριξαν στὴ φυλακή.
Ὁ διάδοχος τοῦ Λέοντος τοῦ Ε’, Μιχαὴλ Β’ ὁ Τραυλός (820 – 829 μ.Χ.), ἐπέτρεψε τὴν ἐπάνοδο σὲ ὄλους τοὺς ἐξορισθέντες ὑπὸ τοῦ Λέοντος Ε’. Κατὰ τὴν ἐπιστροφή του ὁ Ὅσιος ἐπισκέφθηκε στὴν Χαλκηδόνα τὸν Πατριάρχη καὶ συναγωνιστή του Νικηφόρο. Ἀκολούθως ἔμεινε γιὰ λίγο χρόνο στὸν Ἀστακηνὸ Κόλπο, καὶ τέλος ἐπανῆλθε στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου. Ἀλλὰ γιὰ λίγο μόνο, ἀφοῦ ὁ αὐτοκράτορας ἀρνήθηκε νὰ ἀποδώσει στοὺς Ὀρθοδόξους τὶς ἀφαιρεθεῖσες ἀπὸ αὐτοὺς ἐκκλησίες καὶ νὰ ἐπιτρέψει τὴν ἀνάρτηση εἰκόνων σὲ αὐτές. Ἀκολουθεῖ τὸν αὐτοεξόριστο Γέροντά του, Ὅσιο Θεόδωρο, στὴ νῆσο Πρίγκηπο. Ὁ Ὅσιος Νικόλαος, μὲ τὴν λήξη τῆς εἰκονομαχίας καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.), ἐπέστρεψε στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου καὶ ἐξελέγη ἡγούμενος αὐτῆς. Λίγο ἀργότερα παραιτεῖται, προτείνοντας ὡς διάδοχό του τὸν πρεσβύτερο Σωφρόνιο.
Μετὰ ἀπὸ πολλὲς διώξεις καὶ αὐτοεξορία σὲ μετόχι τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου, στὸ Πραίνετο τῆς Νικομήδειας, ἱδρύει, τὸ ἔτος 859 μ.Χ., τὸ μοναστήρι τοῦ Κονορωβίου βοηθούμενος ἀπὸ κάποιον πλούσιο καὶ εὐσεβὴ ποὺ ὀνομαζόταν Σαμουήλ. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐδῶ τὸν παρέσυραν οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἔριδες μεταξὺ τῶν ὀπαδῶν τῶν Πατριαρχῶν Ἰγνατίου καὶ Φωτίου. Μετέβη λοιπόν, ἀπὸ ἐδῶ στὴν Προικόννησο, μετὰ στὴ Μυτιλήνη καὶ στὴ συνέχεια στὸ Ἑξαμίλι τῆς Θρακικῆς Χερσονήσου, ἀπ’ ὅπου ὁδηγήθηκε μὲ συνοδεία φρουρᾶς, τὸ ἔτος 866 μ.Χ., ὡς αἰχμάλωτος κατὰ κάποιο τρόπο, στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου. Τὸ ἑπόμενο ἔτος ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος ὁ Α’ (867 – 886 μ.Χ.) καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰγνάτιος, κατὰ τὴ δεύτερη πατριαρχία του (867 – 877 μ.Χ.), προσέφεραν στὸν πολυπαθὴ Ὅσιο τὴν ἡγουμενία τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου. Ἐκεῖνος, λυπούμενος γιὰ τὴν ἀκαταστασία τῆς ἐποχῆς, ἀρνήθηκε.
Ὁ Ὅσιος Νικόλαος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 868 μ.Χ. καὶ τὸ τίμιο λείψανό του κατατέθηκε κοντὰ στὰ ἱερὰ σκηνώματα τῶν ἐνδόξων Στουδιτῶν Ναυκρατίου καὶ Θεοδώρου.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θεῖον βλάστημα, τῆς Κυδωνίας, καὶ ὑπόδειγμα, ὁσίου βίου, ἀνεδείχθης Στουδῖτα Νικόλαε· καὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβόμενος, ὀμολογίας ἀγῶσι διέπρεψας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθε ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιο. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ἐκ Κυδωνίας ὡς φωστὴρ λαμπρὸς ἀνέτειλας
Καὶ Ἐκκλησίας καταυγάζεις τὰ πληρώματα
Τῇ στερρᾷ ὁμολογίᾳ σου Θεοφόρε.
Τῆς Εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ γὰρ τὴν προσκύνησιν
Τοῖς ἀγῶσί σου καὶ πόνοις κατετράνωσας.
Ὅθεν κράζομεν, χαίροις Πάτερ Νικόλε.

Μεγαλυνάριο.
Χαίροις Κυδωνίας θεῖος βλαστὸς, καὶ Μονῆς Στουδίου, τύπος ἔμπνους πρὸς ἀρετήν· τῆς ὁμολογίας, τὸ θεῖον χαῖρε στόμα, Νικόλαε παμμάκαρ, Κρητῶν ἀγλάϊσμα.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Σάβ Μαρ 15, 2014 6:55 pm

Νεομάρτυς Γεώργιος Διβόλης (Κρητικός)
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ό Κρητικός

Εικόνα
Ό νεομάρτυρας αυτός της πίστης μας, γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1846 στο χωριό Άλικιανοϋ της επαρχίας Κυδωνιάς Κρήτης. Ό πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Νικόλαος Δεβόλης, ή δε μητέρα του Αίκατερίνα. Κατά την επανάσταση πού έγινε στην Κρήτη το 1866, ό Γεώργιος συνελήφθη από τους Τούρκους μαζί με άλλους επαναστάτες. Και με κάθε μέσο προσπαθούσαν να τον κάνουν να αρνηθεί τον Χριστό και να ασπασθεί τον μουσουλμανισμό για να σώσει τη ζωή του. Άλλ' ό Γεώργιος, παρ' όλες τις απειλές και τα φρικτά βασανιστήρια, έμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη και έτσι τον αποκεφάλισαν το 1867, δεχόμενος το στεφάνι του μαρτυρίου. Ακολουθία του Άγιου αυτού, έγραψε ό υμνογράφος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Κυρ Μαρ 16, 2014 3:18 pm

Άγιος Θεόφιλος Κρήτης
Εικόνα
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Τη μνήμη του βρίσκουμε στον Παρισινό Κώδικα 1575 και στους Λαυριωτικούς Η 76, Δ 25 και Δ 45, οπού υπάρχει και πλήρης ακολουθία του.

Ο Άγιος Θεόφιλος μαρτύρησε με την οικογένειά του στην Κρήτη. Στο α' στιχηρό του Εσπερινού υπάρχει πληροφορία περί του μαρτυρίου της συζύγου του: «…καὶ νυμφῶνος θείου ἐχώρησας ἔνδον, νενυμφευμένην τῷ Χριστῷ διὰ βασάνων τοῦ σώματος τὴν σύζυγον ἀγόμενος…».. Στο α' τροπάριο της γ' Ωδής του Κανόνος γίνεται λόγος περί μαρτυρίου και των τέκνων του. Προφανώς έχουμε περίπτωση οικογενειακού μαρτυρίου ανάλογο προς εκείνου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου (τιμάται 20 Σεπτεμβρίου) και του Αγίου Εσπέρου (τιμάται 2 Μαΐου). Πιθανότατα οι Άγιοι μαρτύρησαν κατά την εποχή των διωγμών της αρχαίας Εκκλησίας. Εορτάζει στις 31 Μαρτίου.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Δευτ Μαρ 17, 2014 8:17 pm

Ὁσιομάρτυρες καί Ὅσιοι οἱ ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Καλυβιανῆς
Εικόνα
Οἱ Ὅσιοι αὐτοί διέλαμψαν στήν Ἱ. Μονή Καλυβιανῆς, κατά τούς δυσχειμέρους καιρούς τῆς Ἑνετικῆς καί Ὀθωμανικῆς κατοχῆς τῆς Κρήτης. Ἐμφανίστηκαν σέ πολλούς διηγούμενοι τόν βίο καί τήν ἐν Χριστῷ τελείωσή τους.
Τό 1993 στόν αὔλειο χῶρο τῆς Ἱ. Μονῆς ξεράθηκε ἕνα κυπαρίσσι τό ὁποῖο ἔπρεπε νά κοπεῖ γιά λόγους ἀσφαλείας. Ὅταν ἔγινε ἡ ἐκρίζωση τοῦ δένδρου βρέθηκαν τάφοι καί λείψανα τά ὁποῖα ἀπέπνεαν εὐωδία. Τότε πλήθυναν τά σημεῖα τῆς ἐμφανείας τους σέ μοναχές, εὐσεβεῖς χριστιανούς, ἐργάτες, τεχνίτες καί προσκυνητές ἀπό τήν Κρήτη καί ἐκτός αὐτῆς.
Στίς 28-9-2008 ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γορτύνης καί Ἀρκαδίας κ. Μακάριος καθαγίασε κατά τήν Θ. Λειτουργία τήν Ἱ. Εἰκόνα τους καί καθιέρωσε τό πρῶτον τήν ἑορτή τῆς συνάξεώς των, ἐνῶ στίς 28-9-2012 ἐγκαινίασε τόν Ἱ. Ναό τοῦ Ὁσ. Χαραλάμπη, δίπλα στόν ὁποῖο βρέθηκαν οἱ τάφοι τους καί στόν ὅνομα τῶν ἐν λόγῳ Ὁσιομαρτύρων καί Μαρτύρων. Τά λείψανά τους, βρύουν ἰάσεις.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τρί Μαρ 18, 2014 7:39 pm

Όσιος Γεράσιμος ο Βυζάντιος
Εικόνα
Ο Όσιος Γεράσιμος, ο διδάσκαλος, καταγόταν από ευσεβές γένος. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στα λεγόμενα Υψωμάθεια, από γονείς ευσεβείς. Συναναστράφηκε στην πατρίδα του με σοφούς άνδρες, ήλθε στην Πάτμο, όπου μαθήτευσε κοντά στον πιο σοφό δάσκαλο του Γένους, τον Όσιο Μακάριο τον Καλογερά, στην περιώνυμη Πατμιάδα Σχολή και ανέλαβε την καθοδήγησή της μετά την οσιακή κοίμηση του Οσίου Μακαρίου. Αφού απομακρύνθηκε από τις βιοτικές μέριμνες, έγινε μοναχός στη βασιλική και πατριαρχική Μονή του Ευαγγελιστού και Θεολόγου Ιωάννου στην Πάτμο, στην οποία και χειροτονήθηκε ιερέας.

Πολιτεύθηκε με όσιο και καλό τρόπο, υπήρξε άριστος παιδαγωγός των νέων και φώτισε τους πάντες. Αφού αρρώστησε από λιθίαση, αναχώρησε για τη Σμύρνη προς θεραπεία της αρρώστιας του. Επειδή δεν πέτυχε τον σκοπό του, πήγε στην Κρήτη, όπου κοιμήθηκε οσιακώς το έτος 1770 μ.Χ. και τάφηκε στην Ιερά Μονή της Παναγίας Τριάδος, την επονομαζόμενη των Τζαγκαρόλων. Μόλις έμαθαν οι μοναχοί στην Πάτμο την κοίμηση του Οσίου κατέφθασαν με πλοίο στην Κρήτη, ζητώντας το τίμιο λείψανό του. Όταν αρνήθηκαν οι Πατέρες της Μονής της Αγίας Τριάδος να αποδώσουν τον πολύτιμο θησαυρό «ὃν ἀπέστειλεν αὐτοὶς ὁ Θεός» έγινε αγρυπνία και κατά την διάρκεια του χερουβικού Ύμνου εκόπη αυτομάτως το ιερό δεξί χέρι του Οσίου, το οποίο έλαβαν και μετέφεραν οι μοναχοί στην Πάτμο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, αναβλύζοντας τις δωρεές της χάριτος σε όσους προσέρχονται σε αυτή με πίστη.

Το χαριτόβρυτο λείψανο του Οσίου που φυλασσόταν κάτω από την αγία Τράπεζα του Καθολικού της σεβασμίας Μονής των Τζαγκαρόλων, μαζί με το λείψανο του οσίου πατρός ημών Ακακίου, που έζησε οσιακώς στη Μονή και τελειώθηκε ο βίος του σε αυτήν, παραδόθηκε στη φωτιά από μιαρούς Αγαρηνούς που επέδραμαν εναντίον της Ιεράς Μονής το έτος 1821 μ.Χ. και την έκαψαν. Χάθηκε έτσι ο σπουδαίος αυτός θησαυρός της χάριτος.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Μαρ 19, 2014 7:09 pm

Αγιος Σεργιος Ο Δικαιος Ο Μαγιστρος
Εικόνα

O Σέργιος μάγιστρος ων πριν εν βίω,
Θεού μάγιστρος νυν δέδεικται εν πόλω.

Ο Άγιος και δίκαιος Σέργιος, καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια της Αμάστρισου, του Εύξεινου Πόντου. Η οικογένεια του ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και συνδεόταν με συγγενικούς δεσμούς με εκείνη της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεόφιλου. Έκανε λαμπρές σπουδές και γρήγορα έφθασε σε υψηλά στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα. Αν και ο Θεόφιλος ήταν θερμός υποστηρικτής των εικονομάχων, ο Σέργιος παρέμεινε πιστός στην ορθόδοξη πίστη και κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για την αναστύλωση των Ιερών Εικόνων. Αναδείχθηκε δε και προστάτης πολλών υπερασπιστών των αγίων εικόνων, κατά τον από του Θεόφιλου διωγμό. Μετά δε το θάνατο του Θεόφιλου, συνετέλεσε τα μέγιστα και εξάντλησε όλη την επιρροή του για να ενισχυθεί η γνώμη της Θεοδώρας για τη σύγκληση Οικουμενικης Συνόδου, για την αναστύλωση των Εικόνων. Εκοιμήθη ειρηνικά στην Κρήτη και ετάφη στη μονή του Μαγίστρου. Αργότερα τα άγια λείψανά του μετακομίσθηκαν με μεγάλες τιμές και ετάφησαν στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου την οποία έκτισε ο ίδιος στον κόλπο της Νικομήδειας, η οποία λεγόταν του Νικητιάνου επειδή ο κτήτοράς της καταγόταν από την κωμόπολη Νικήτια.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Πέμ Μαρ 20, 2014 6:38 pm

Ο Άγιος Λεόντιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Εικόνα
Ο Άγιος Λεόντιος καταγόταν από την Τιβεριούπολη της Φρυγίας και γεννήθηκε από γονείς πλούσιους και ευσεβείς κατά το δεύτερο μισό του του 12ου αιώνα μ.Χ. Όταν πέθανε ο πατέρας του, αφού εγκατέλειψε την γενέτειρά του και φοίτησε κοντά σε ευλαβή ιερέα, πήγε στη μονή του Πτελιδίου, όπου έγινε μοναχός. Αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη και συνδέθηκε με τον Μητροπολίτη Τιβεριάδος, στον οποίο και υπετάγη. Αφού ακολούθησε τον γέροντά του, ο οποίος επέστρεφε στην Επισκοπή του, κατέπλευσε μαζί του στην Πάτμο, για να προσκυνήσει στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Ξεκίνησε το ταξίδι του για την Κύπρο, αλλά το θέλημα του Θεού τον οδήγησε και πάλι πίσω στην Πάτμο. Εκεί, με πνευματική καθοδήγηση του ηγουμένου της μονής Θεοκτίστου,έγινε υπόδειγμα αδελφικής αγάπης και ταπεινοφροσύνης. Όταν ο ηγούμενος Θεόκτιστος πέθανε, ο Λεόντιος εξελέγη διάδοχός του με ομόφωνη απόφαση των μοναχών.

Ο Άγιος Λεόντιος επισκεπτόταν για τις υλικές ανάγκες της μονής και την Κρήτη. Είχε σαν ορμητήριο στην Κρήτη το μονύδριο του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου,μέσα στην αρχαία πόλη Άπτερα, επάνω από το τουρκικό φρούριο Ισδεζίν (Καλάμι), που ήταν τότε μετόχι της μονής Πάτμου.

Μεριμνώντας για τις υποθέσεις της μονής, ο Άγιος Λεόντιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί προκάλεσε τον σεβασμό και την εκτίμηση του αυτοκράτορα Μανουήλ του Κομνηνού (1143- 1180 μ.Χ.) για το πρόσωπό του, κατά σύσταση και υποστήριξη του οποίου εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων το 1170 μ.Χ., σε καιρούς κατά τους οποίους η Σιωνίτιδα Εκκλησία δοκιμαζόταν από την κυριαρχία των Λατίνων.

Ο Άγιος Λεόντιος κοιμήθηκε ειρηνικά το 1190 μ.Χ.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Παρ Μαρ 21, 2014 9:24 pm

Άγιος Γεράσιμος ο Παλλαδάς Πατριάρχης Αλεξανδρείας
Εικόνα
Ο Άγιος Γεράσιμος ο Παλλαδάς γεννήθηκε το 1633 μ.Χ. γεννήθηκε στο χωριό Σκιλλούς της Πεδιάδος Κρήτης από ευγενείς και ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του Θεόδωρος υπήρξε πρωτοπαπάς και ιεροκήρυκας στον Χάνδακα και είναι γνωστή μία ομιλία του που εξεφώνησε στη μνήμη των Αγίων δέκα μαρτύρων των εν Κρήτη το 1633 μ.Χ. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του. Κατόπιν μετέβη για σπουδές στην Κέρκυρα και την Βενετία. Γνώριζε ελληνικά, λατινικά και εβραϊκά· «φιλότιμος γαρ ων και δεξιάς φύσεως δια το μνημονικόν, εν λόγοις μέγας εγένετο τη μαθήσει πάντας τους κατ’ εκείνου καιρού υπερβαίνων».

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δεν κατάφερε να μεταβεί στην Κρήτη λόγω της αλώσεως της από τους Τούρκους. Έτσι δίδασκε και κήρυττε στην Πελοπόννησο, τα Ιωάννινα, την Άρτα και την Παραμυθία. Άγνωστο πότε, εξελέγη μητροπολίτης Καστορίας, στην οποία χρημάτισε διδάσκαλος, παρέχοντας δείγματα της σοφίας και της αγιότητός του. Τον Μάϊο του 1686 μ.Χ. του δόθηκε επιτροπικώς η μητρόπολη Αδριανουπόλεως. Ο Καισάριος Δαπόντες γράφει ότι ο Μαυροκορδάτος «έκαμεν Αδριανουπόλεως τον από Καστορίας σοφώτατον Γεράσιμον».

Στις 25 Ιουλίου 1688 μ.Χ. εξελέγη πατριάρχης Αλεξανδρείας, διαδεχθείς τον αποθανόντα στο σεισμό της Σμύρνης Πατριάρχη Παρθένιο (1678 - 1688 μ.Χ.) τον από Βηθλεέμ. Κύριο μέλημά του ήταν η διάδοση του θείου λόγου. Σώζονται πολλές χειρόγραφες ομιλίες του. Λόγω μεγάλων χρεών του πατριαρχείου αναγκάσθηκε να περιέλθει τις ρου­μανικές χώρες και τη Ρωσία διενεργώντας εράνους. Οι άρχοντες τον δέχονταν με τιμές και του προσέφεραν πλούσια δώρα, εξασφαλίζοντας τα εκεί μετόχια του πατριαρχείου. Εργάσθηκε για την επίλυση του χρονίζοντος σιναϊτικού προβλήματος και συνέταξε κανονισμό για το πτωχοκομείο της μονής Αγίου Γεωργίου Καΐρου. Ανέπτυξε πλούσια αλληλογραφία με προσωπικότητες της εποχής του, όπως τον Μέγα Πέτρο της Ρωσίας, τον πάπα Ρώμης Κλήμεντα ΙΑ΄, την Εκκλησία της Κύπρου και της Κρήτης.

Στις 20 Ιανουαρίου 1710 μ.Χ., μετά 22 ετών γόνιμη πατριαρχεία, παραιτείται λόγω ασθενείας, γήρατος και χάριν της ησυχίας υπέρ του Επισκόπου Χίου Σαμουήλ: «Γήρατι όμως ήδη κατακαμφθείσα - η μετριότητα του, όπως γράφει στην παραίτηση του ο ίδιος - και πάθεσι νοεροίς περιπεσούσα, την του σώματος δύναμιν εγνώρισεν ατονήσασαν και εις μνήμην έχουσα το τέλος της ζωής και το του θανάτου άφευκτον και άδηλον και άωρον, τοις πάσι χάριν κέκρικεν ειπείν, και μόνην της ησυχίας ασπάσασθαι, ως φίλην θεώ και την της ψυχής προξενούσαν σωτηρίαν… Τούτων δε πάντων λύπη συσχεθέντων εν δάκρυσι θερμοίς και πνεύματι συντετριμμένω ουκ εδέξαντο την αγγελίαν, αλλ’ ηξίουν ημάς μεταβαλείν τον σκοπόν και την αιτίαν του τοιούτου απροσδοκήτου αυτών απορφανισμού επυνθάνοντο μήποτε δια λύπην η παραπικρασμόν η ενόχλησίν τινος των πατέρων η των χριστιανών, προετράπημεν εις τούτο, ημείς δε παντοίοις τρόποις και λόγοις βεβαιώσεως επιστώσαμεν τους πάντας, ότι δια μόνην την ησυχίαν και την της ψυχής ημών σωτηρίαν τούτο γίνεται μόλις ουν κατένευσαν τω ημετέρω σκοπώ, ω εν ονόματι του μεγάλου θεού».

Ο πατριάρχης Γεράσιμος παρέμεινε στο Ταμιάθιο ως τον Μάϊο του 1712 μ.Χ. Κατόπιν μετέβη για εφησυχασμό, μελέτη και προσευχή στην ιερά μονή Βατοπαιδίου, όπου και ανεπαύθη οσιακώς τον Ιανουάριο του 1714 μ.Χ. Στον τάφο του υπήρχε η επιγραφή: «Εκοιμήθη ο δούλος του θεού και μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας κυρ Γεράσιμος εν έτει αψιδ’΄μηνι Ιανουαρίω ιε’΄ Ινδικτιώνος». Η κάρα του φυλάγεται σε ασημένια λειψανοθήκη στο άγιο βήμα του Καθολικού της μονής.

Οσοι αναφέρονται σε αυτόν τον εγκωμιάζουν για τη λογιότητα και την αγιότητά του: Ο μοναχός Καισάριος Δαπόντες ο Ξηροποταμηνός γράφει: «Ανήρ σοφώτατος και αγιώτατος, θεολόγος, φιλόσοφος, ανιχνευτής του βάθους των θείων Γραφών, δαημονέστατος της ελληνικής, εβραϊκής και λατινικής γλώσσης εχρημάτισε…». Ο έξ Απορρήτων Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος έγραφε προς τον ίδιο: «Τον δε λειμώνα των αρετών και των χαρίτων, ώσπερ αυτώ τέθηλε και επανθεί και κοσμεί ποικίλοις καρποίς, και την αθάνατον υμίν ευωδίαν αποπνέει.. διοφρήδην έπεισιν εκείνο γε΄ ότι το της οικουμένης κριτήριον, την θεοφρούρητον ρήσιν καθέδραν των Αλεξανδρέων, εν καιροίς ιδίοις, αξιολογωτάτην ανδρών ουδέποτε κατέλιπιν έρημον η θεία πρόνοια..». Αξιοσημείωτοι είναι και οι λόγοι του Γερασίμου Μαζαράκη: «Ο Γεράσιμος πρέπει να συναριθμηθή μεταξύ των μεγάλων της Ανατολής Πατριαρχών και προμάχων της Ορθοδοξίας, ως δια του λόγου, της γραφίδος και του παραδείγματος καταπολεμήσας επιτυχώς τας προσπαθείας της Δύσεως. Μη δε τις νομίση ότι ο κίνδυνος, ον διέτρεχεν η Ανατολή, ήτο τότε μικρότερος του επί Κυρίλλου. Η Εκκλησία της Ρώμης διδαχθείσα εκ των πραγμάτων ότι ουδέν ηδύνατο να κατορθώση δια της βίας, μετεχειρίζετο νυν πολιτικήν διαλλαγής και δια ιεραποστόλων, συστάσεως σχολείων εν Ανατολή και εκδόσεως συγγραμμάτων, εξηκολούθει να επιδιώκη την πραγματοποίησιν των προαιωνίων πόθων της. Μεγάλως τότε κατερραδιουργούντο ο ημέτεροι, ιδία δε εν Παλαιστίνη και Συρία… Τας ενεργείας ταύτας επολέμησεν ο Γεράσιμος δια τε της προς τους εν Τριπόλει της Συρίας επιστολής του και του μεγάλου σεβασμού, ου παρά τοις εν Συρία και Παλαιστίνη απήλαυε».

Έργα του αγίου Γερασίμου σώζονται: θεολογικά, υμνογραφικά, φιλοσοφικά και φιλολογικά. Βιογράφος του είναι ο συνώνυμος και ένας των διαδόχων του Γεράσιμος Γ΄ ο Γηράρης (1783 - 1788 μ.Χ.), ο όποιος στις 20 Μαΐου 1785 μ.Χ. γράφει: «Βίος του εν Αγίοις Πατρός ημών Γερασίμου Πατριάρχου Αλεξανδρείας του Κρητός και Παλλαδά καλουμένου Μητροπολίτου πρότερον Καστορίας». Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Απήλθεν εις τας αιωνίους και μακαρίους των δικαίων σκηνάς, ίνα κατατρυφά της θείας ελλάμψεως, ελλαμφθείς πρότερον εντεύθεν, ως έμαθε παρ’ αυτού του αγίου Πνεύματος, ως και ημάς εδίδαξεν. Αλλ’ ω πάτερ άγιε και σεβάσμιε, ο ελλαμπόμενος και δεχόμενος τας θείας ελλάμψεις εντελώς, δος και ημίν άπασι τοις αγαπώσι τα σα ένθεα προτερήματα, όπως διά σου χειραγωγούμενοι, φωτισθώμεν και ημείς μη ετέρως σε βλέπειν, μηδ΄εις δεξιά η αριστερά παρεκκλίνειν…».

Ακολουθία συνέθεσε ο νυν μητροπολίτης Ρόδου Κύριλλος Κογεράκης. Η επίσημη αναγνώριση του έγινε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας στις 17 Σεπτεμβρίου 2002 μ.Χ.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες

cron