Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ό θαυματουργός, επίσκοπος Γορτύνης
Από νεαρή ηλικία ό Εύμένιος υπέβαλλε τον εαυτό του σε πολλές σκληραγωγίες και ασκήσεις. Ή εγκράτεια ήταν εκείνη πού τον διέκρινε περισσότερο. Διότι στο μυαλό του, είχε πάντα τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, "πάς ό αγωνιζόμενος πάντα έγκρατεύεται"1. Καθένας, δηλαδή, πού αγωνίζεται, έγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και στην τροφή και στο ποτό, προκειμένου να πετύχει τον πνευματικό του σκοπό. Και ό Εύμένιος, ακολουθώντας τα λόγια του θεόπνευστου Αποστόλου, πέτυχε. Αξιώθηκε να ιερωθεί και να γίνει επίσκοπος Γορτύνης στην Κρήτη. Από τη νέα του θέση, ή αρετή του έλαμψε ακόμα περισσότερο και ό Θεός του έδωσε τη χάρη και τη δύναμη να θαυματουργεί. Και όπως αναφέρει ή παράδοση, μια φορά με αναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε έναν δράκοντα, πού όρμησε εναντίον του. Έπειτα ό Εύμένιος πήγε στη Ρώμη, όπου με τη θεία του διδασκαλία και με θαύματα στερέωσε τους πιστούς. Ποθώντας, όμως, περισσότερη σκληραγωγία και άσκηση, πήγε στη Θηβαΐδα της Άνω Αιγύπτου, κοντά στους μεγάλους ασκητές. Εκεί παρέδωσε και το πνεύμα του στο Θεό. Το δε λείψανο του μεταφέρθηκε και θάφτηκε με τιμές στην έδρα της επισκοπής του, στην Κρήτη.
1. Α' προς Κορινθίους, θ' 25.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ταχύν προμηθέα σε, και άρωγόν ευμενή, κεκτήμεθα Όσιε ως του Χριστού μιμητήν, Εύμένιε ένδοξε· συ γαρ άναβλυστάνων, συμπαθείας τα ρείθρα, βρύεις τη Εκκλησία, Ιαμάτων πελάγη. Άλλα και τοις τιμώσι σε, σκέπη γενήθητι.