Ορθοδοξία

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ!

Χαμογέλα!
Αγάπα!
Συγχώρα!
Ξύπνα!
Ζήσε!!
Τόλμησε!
Κλάψε!
Τραγούδα!
Χόρεψε!
Αγκάλιασε!
Δώσε φιλιά παντού! 

Άσε 
όλο αυτό 
το ρεύμα του Φωτός 
και της θείας Αγάπης 
να σε διαπεράσει.

Όλα αυτά, 
δεν γίνονται μαγικά, 
απλά και μόνο 
επειδή ήρθε στο ημερολόγιο 
η Ανάσταση.

Διότι, 
και πέρυσι ήρθε.
Και πρόπερσι.
Και κάθε χρόνο 
απ' το 33 μ.Χ. έρχεται.

Η Ανάσταση είναι 
αυτό που ζω ή ακυρώνω 
την κάθε μέρα 
μέσα μου.

Ο Χριστός 
δεν είναι 
πυροτέχνημα στιγμής 
και λαμπάδα 
τρίωρης λάμψης, 
μα άθλημα 
ισόβιο.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ

Μαζί με τους κακούργους
εβάζουνε τον γιο της
απάνω στον σταυρό.
Του κόσμου τους πανούργους
ο ανθός της νιότης
τους συγχωρεί, θαρρώ.

Ο Ιωάννης δίπλα της
ο πρώτος μαθητής
τον πόνο να μοιράζεται.
Αυτός έχει την έγνοια της.
Των ψυχών ο πορθητής
στους ουρανούς αρπάζεται.

Της Παναγιάς ο πόνος
τάγματα αγγελικά,
συμπαντικά ταράζει.
Γιος του Θεού και μόνος.
Δάκρυα αυθεντικά
σταλάζουν μα χαράζει.

Ελισαίος.

ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ

Πεντακόσια τόσα χρόνια
στα σωθικά της γης
πομείναν τα οστά σου.
Πήγαν - ήρθαν χελιδόνια
ήπιαν νεράκι της πηγής
πετάξανε, μα στάσου.

Όλοι σε λησμονήσανε.
Κανείς δε σε θυμάται.
Μονάχα ο Θεός.
Αγγέλοι αδημονήσανε
είπανε : << Κοιμάται.
Ήτανε μοναχός φαιός >>.

Νάσου γυναίκα απλο΄ι΄κιά
σε βλέπει στ' όνειρό της
να την καθοδηγείς.
Τα είχε τα συλλο΄ι΄κά
και για οχυρό της
οι άγιοι της γης.

Ταχιά αποκαλύπτεται
τ' άγιο σκήνωμά σου
το τέλος το μαρτυρικό.
Ο πόνος απαλύνεται
μαθαίνει τ' όνομά σου
ο κόσμος κι είναι γιατρικό.

Ολόλαμπρη προβάλλει
η άγια ζωή σου
της Λέσβου θείο βλάστημα.
Αιώνια τα κάλλη
η αύρα της μορφής σου
Ορθοδοξίας καύχημα.


Ελισαίος.

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ.

Ο Ιησούς κι οι μαθητές
στο Δείπνο το σεπτό, το Μυστικό.
Ο νους
και οι καρδιές
σε τόπο μυσταγωγικό.

Ο άρτος της ζωής.
Το σώμα
και το αίμα.
Διδάσκαλος ολκής.
Αγώνας
για το πνεύμα.

Ανάμνηση αιώνια
στων Χριστιανών τη ρότα.
Ομόνοια, ενότης.
Φωνάζουνε τα χρόνια
Χριστέ μου φωτοδότα
Ιούδας ο προδότης !

Ελισαίος.

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

Σε τόπο ερημικό
φαγητό
μέλι κι ακρίδες.
Νικάς το θυμικό
των παθών τον οχετό
έξω απ' του κόσμου τις παγίδες.

Στον λαό κηρύττεις :
<< Μετανοείτε. Ήγγικε
η βασιλεία των ουρανών >>.
Ανάγκης της αδήριτης
κόσμε ανήθικε
κόσμε των ουτιδανών.

Τον Μεσσία μας βαφτίζεις.
Τ' Άγιο Πνεύμα
αποκαλύπτεται.
Τ' ανήθικο ραπίζεις
το ψέμα.
Η υποκρισία πλήττεται.

Σε περιμένει αποτομή
αλλά και δόξα θε΄ι΄κή.
Η γη και η βροχή της.
Είναι ετούτη η αποστολή
μια άνωθεν επιταγή
ν' αναδειχθείς προφήτης.


Ελισαίος.

ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΑΝΕΣΤΗΣΕΣ.......

Τον Λάζαρο ανέστησες
σαφές κατέστησες
πως είσαι Θεός.
Τον θάνατο νίκησες
την ανθρωπότη προίκισες
με πίστη. Εμπρός !

Στη λίμνη περπάτησες
τον άνεμο κράτησες.
Το διηγήθηκαν.
Ανέτρεψες τους νόμους
της φύσεως τους μόνους
που προηγήθηκαν.

Έκαμες το νερό κρασί
και γω που κάθομαι καρσί
να σε κοιτάζω,
θέλω στον γάμο της Κανά
να ρθω απρόσκλητος ξανά
να σε θαυμάζω.

Το Δείπνο σου το μυστικό
θέλω με τρόπο πειστικό
να παραστήσω.
Μα τον Ιούδα τρέμω όλος
μήπως ο δικός του ρόλος
με κάνει να παραστρατήσω.


Ελισαίος.