Μεταξύ σοβαρού και αστείου - Between serius an funny

[Κωνσταντίνα]

Υπάρχει Θεός;

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας μιλάει στην τάξη του για το πρόβλημα της επιστήμης με το Θεό, τον «Πανίσχυρο». Ζήτησε σε έναν από τους νέους σπουδαστές του να σηκωθεί όρθιος και.....

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στο Θεό?
Φοιτητής: Απολύτως, Κύριε.

Καθηγ: Είναι καλός ο Θεός?
Φοιτητής: Σίγουρα.

Καθηγ: Είναι ο Θεός παντοδύναμος?
Φοιτητής: Ναι.

Καθηγ: Ο αδελφός μου πέθανε από καρκίνο κι ας προσευχήθηκε στο Θεό για να τον θεραπεύσει. Οι περισσότεροι από μας θα προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε όσους είναι άρρωστοι. Αλλά ο Θεός δεν το΄κανε. Τότε πώς ο Θεός είναι καλός, ε?
Φοιτητής: (Ο σπουδαστής μένει σιωπηλός.)

Καθηγ: Δε μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι? Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ. Είναι ο Θεός καλός?
Φοιτητής: Ναι.

Καθηγ: Είναι ο Σατανάς καλός?
Φοιτητής: Όχι.

Καθηγ: Από που προέρχεται ο Σατανάς?
Φοιτητής: Από...τον Θεό...
Καθηγ: Πολύ σωστά. Πες μου τώρα αγαπητέ μου, υπάρχει κακό στον κόσμο?
Φοιτητής: Ναι.

Καθηγ: Το κακό υπάρχει παντού, έτσι δεν είναι? Και ο Θεός έφτιαξε τα πάντα. Σωστά?
Φοιτητής: Ναι.

Καθηγ: Οπότε ποιος δημιούργησε το κακό?
Φοιτητής: (Ο σπουδαστής δεν απαντά.)

Καθηγ: Υπάρχει αρρώστεια? Ανηθικότητα? Έχθρα? Ασχήμια? Όλα αυτά τα φοβερά πράγματα υπάρχουν στον κόσμο, έτσι δεν είναι?
Φοιτητής: Ναι, κύριε.

Καθηγ: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε?
Φοιτητής: (Ο σπουδαστής δεν απαντά.)

Καθηγ: Η επιστήμη λέει ότι έχεις 5 αισθήσεις για να τις χρησιμοποιείς ώστε να προσδιορίζεις και να παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου. Πες μου... Έχεις δει ποτέ το Θεό?
Φοιτητής: Όχι, Κύριε.

Καθηγ: Πες μας αν άκουσες ποτέ το Θεό σου.
Φοιτητής: Όχι, Κύριε.

Καθηγ: Ένιωσες ποτέ το Θεό σου, γεύτηκες το Θεό σου, τον μύρισες? Είχες ποτέ κάποια αισθητήρια αντίληψη του Θεού με τέτοιο τρόπο;
Φοιτητής: Όχι, Κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθηγ: Παρ’όλα αυτά εσύ πιστεύεις σε Κείνον?
Φοιτητής: Ναι.

Καθηγ: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελέγξιμο, αποδείξιμο πρωτόκολλο, η επιστήμη λέει ότι ο ΘΕΟΣ σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να πεις γι’αυτό αγαπητέ μου?
Φοιτητής: Τίποτα. Έχω μόνο την πίστη μου.

Καθηγ: Ναι. Πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα που έχει η επιστήμη.

Φοιτητής: Κύριε Καθηγητά, υπάρχει κάτι που ονομάζεται θερμότητα?
Καθηγ: Ναι.

Φοιτητής: Και υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζεται ως κρύο?
Καθηγ: Ναι.

Φοιτητής: Όχι Κύριε. Δεν υπάρχει.
(Το ακροατήριο γίνεται πολύ ήσυχο μ’αυτήν την τροπή των γεγονότων.)

Φοιτητής: Κύριε, μπορείτε να έχετε πολλή θερμότητα, ακόμη περισσότερη θερμότητα, υπερθέρμανση, τεράστια θερμότητα, λευκή θερμότητα, λίγη θερμότητα ή καμία θερμότητα. Αλλά δεν έχουμε τίποτα που να αποκαλείται κρύο. Μπορούμε να φτάσουμε τους 458 βαθμούς κάτω από μηδέν που αντιστοιχεί στη μηδενική θερμότητα, αλλά δε μπορούμε να πάμε παραπέρα απ’αυτό. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το κρύο. Το κρύο είναι απλά μια λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία της θερμότητας. Δε μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, Κύριε, αλλά απλά η απουσία της.
(Επικρατεί απόλυτη σιωπή στο ακροατήριο).

Φοιτητής: Σχετικά με το σκοτάδι, κύριε Καθηγητά. Υπάρχει τέτοιο πράγμα που να αποκαλείται σκοτάδι?
Καθηγ: Ναι. Τι θα ήταν η νύχτα αν δεν υπήρχε το σκοτάδι?

Φοιτητής: Κάνετε λάθος Κύριε. Το σκοτάδι είναι η απουσία από κάτι. Μπορείτε να έχετε χαμηλό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.... Αλλά αν δεν έχετε καθόλου φως συνεχώς, δεν έχετε τίποτα και αυτό αποκαλείται σκοτάδι, έτσι δεν είναι? Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σκοτάδι. Αν υπήρχε, θα μπορούσατε να κάνετε το σκοτάδι πιο σκοτεινό, έτσι δεν είναι?

Καθηγ: Και λοιπόν ποιο είναι το θέμα που θίγεις, νεαρέ μου?
Φοιτητής: Κύριε, το θέμα μου είναι ότι η φιλοσοφική προϋπόθεσή σας δε στηρίζεται κάπου.

Καθηγ: Δε στηρίζεται? Μπορείς να μου εξηγήσεις πώς?
Φοιτητής: Κύριε, εργάζεστε με βάση την προϋπόθεση της δυαδικότητας. Θεωρείτε ότι υπάρχει ζωή, κι ότι υπάρχει θάνατος, ένας καλός Θεός κι ένας κακός Θεός. Αντιλαμβάνεστε την έννοια του Θεού ως κάτι το πεπερασμένο, κάτι που μετριέται. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί ακόμα να εξηγήσει μια σκέψη. Χρησιμοποιεί τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό, αλλά δεν έχει δει, και πολύ περισσότερο δεν έχει κατανοήσει πλήρως, κανένα από τα δύο. Το να βλέπει κανείς το θάνατο ως το αντίθετο της ζωής αγνοεί το γεγονός ότι ο θάνατος δε μπορεί να υπάρξει απο μόνος του ως κάτι βασικό. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: απλά είναι η απουσία της.

Πείτε μου τώρα, Κύριε. Διδάσκεται στους σπουδαστές ότι προέρχονται από τον πίθηκο?
Καθηγ: Αν αναφέρεσαι στη φυσική εξελικτική διαδικασία, ναι, φυσικά και το διδάσκω.

Φοιτητής: Παρατηρήσατε ποτέ αυτή την εξέλιξη με τα ίδια τα μάτια σας, κύριε?
Καθηγητής: (Σιωπηλός).
(Ο καθηγητής κουνά το κεφάλι χαμογελώντας, αρχίζοντας να καταλαβαίνει που θέλει να καταλήξει το επιχείρημα).

Φοιτητής: Δεδομένου ότι κανένας δεν έχει παρατηρήσει ποτέ τη διαδικασία της εξέλιξης στην εργασία ούτε μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία είναι μια τρέχουσα προσπάθεια, διδάσκετε τι γνώμη σας κύριε? Δεν είστε επιστήμονας αλλά ιεροκήρυκας?

Καθηγ: (Στην αίθουσα επικρατεί αναστάτωση).

Φοιτητής: Υπάρχει κανείς στην αίουσα που να έχει δει ποτέ το μυαλό του κυρίου καθηγητή?

Καθηγ: (Η αίθουσα ξεσπά σε γέλιο).

Φοιτητής: Υπάρχει κανείς εδώ που να έχει ακούσει το μυαλό του καθηγητή, το αισθάνθηκε, το άγγιξε ή το μύρισε?.....

Κανείς δε φαίνεται να το έχει κάνει. Οπότε, σύμφωνα με τους θεσπισμένους κανόνες του εμπειρικού, σταθερού, αποδείξιμου πρωτόκολλου, η επιστήμη λέει ότι δεν έχετε καθόλου μυαλό Κύριε.

Με όλο το σεβασμό Κύριε, πώς μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις διαλέξεις σας?

Καθηγ: (Στο δωμάτιο επικρατεί σιωπή. Ο καθηγητής κοιτάζει έντονα το μαθητή, στο πρόσωπό του εκδηλώνεται αμηχανία).

Καθηγ: Υποθέτω ότι πρέπει να το πιστέψετε.

Φοιτητής: Αυτό ακριβώς είναι Κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κρατά όλα τα πράγματα ζωντανά και κινούμενα.

[Κωνσταντίνα]

Τα Θαύματα της Πίστεως

Εσύ που ερευνάς τη ζωή και τη γνώση και βασανίζεσαι από τόσα φοβερά ερωτηματικά, θα θέλαμε να πειραματισθείς και να αναζητήσεις μαζί μας μερικά σημεία που έχουν σχέση με την Αλήθεια που κατά τη γνώμη μας η Αλήθεια είναι μία και λέγεται Χριστός.

Όπως ξέρεις πολύ καλά ο δρόμος της Επιστήμης λέγεται πείραμα και κάθε επιστημονική γνώση στηρίζεται στο πείραμα.

Σου προτείνουμε λοιπόν ένα πείραμα που είναι πολύ εύκολο. Πάρε νερό από όπου θέλεις και κλείσε το σε ένα μπουκαλάκι για ορισμένο διάστημα. Από τη Βιολογία και την Επιστήμη γνωρίζουμε ότι το νερό αυτό σε λίγο καιρό θα μυρίσει και θα χαλάσει.
Ταυτόχρονα όμως πάρε Μεγάλο Αγιασμό, δηλαδή νερό που αγιάζεται από Ορθόδοξο ιερέα την 6η Ιανουαρίου, την ημέρα των Θεοφανείων και κλείσε το και αυτό σε ένα μπουκάλι και άφησέ το αρκετό καιρό. Τότε θα παρατηρήσεις ότι όσα χρόνια και να μείνει το Αγιασμένο αυτό Νερό, δε θα χαλάσει, ούτε θα μυρίσει ούτε θα σκουληκιάσει!
Πρέπει να σου πούμε πως ευρέθηκε Αγιασμός σε μπουκάλια μέσα σε παλαιούς τοίχους σπιτιών φυλαγμένος από τους χριστιανούς προ εκατό(100) ετών και τριακοσίων(300) ετών και το νερό αυτό ήταν καθαρότατο σαν να το είχες βάλει εκείνη την ώρα! Η Ιατρική επιστήμη μας λέει ότι το αποστειρωμένο νερό που έχει καθαριστεί από τα μικρόβια αντέχει μόνο έξι(6) χρόνια και μετά καταστρέφεται.

Πώς εξηγείς εσύ λοιπόν αυτό το φαινόμενο; Εσύ που λες πως δεν υπάρχει «τίποτε» ….και πρέπει να γλεντήσουμε; Όπως βλέπεις είναι αδύνατο το κοινό νερό να χαλάει και το άλλο να διατηρείται με τον απλό λόγο και την ευλογία ενός οποιουδήποτε Ορθοδόξου ιερέα.

Μπορεί καμιά φορά να περνάει από το νου σου η εξής σκέψη. Υπάρχουν τόσες θρησκείες στη γη, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, Βουδιστές, Ινδουιστές, κ.λ.π. Ποιός έχει την Αλήθεια; Αλλά και οι Χριστιανοί είναι χωρισμένοι: Ορθόδοξοι, Παπικοί, Διαμαρτυρόμενοι… τι θα γίνουν οι άλλοι άνθρωποι; Και σιγά σιγά αυτή η συλλογιστική οδός μπορεί να οδηγήσει στους σκοτεινούς δρόμος της αμφιβολίας πρώτα και τέλος στο κανάλι της απιστίας.

Εμείς όμως πέραν από μια θεωρητική απάντηση –που δεν είναι του παρόντος- σου προτείνουμε το εξής. Αν νομίζεις πως η Αλήθεια δια την Ορθόδοξη Πίστη είναι σημαντική υπόθεση θα σου λέγαμε να κάνεις ένα ταξίδι το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα. Εκεί θα δεις με τα μάτια σου ένα συνεχιζόμενο θαύμα. Την τελετή του Αγίου Φωτός.

Αν και έχουν περάσει ολόκληροι αιώνες το θαύμα αυτό συνεχίζεται. Κάθε χρόνο το Άγιο Φως ανάβει μόνο του στον Πανάγιο Τάφο με Θεϊκή Δύναμη. Η Επιστήμη, η Τεχνολογία και η Λογική, δεν μπορούν να δώσουν καμμίαν εξήγηση στο φαινόμενο αυτό δεδομένου ότι το θαύμα είναι υπέρ την φύσιν και δεν επιδέχεται έρευνα. Εκεί παρευρίσκονται χιλιάδες προσκυνητές από τον κόσμο για να δουν το μεγάλο αυτό γεγονός.

Την στιγμή που το Άγιο Φως εμφανίζεται τρέχει σαν αστραπή ήσαν περιστέρι ή φτερουγίζει στα σβηστά κανδήλια και τα ανάβει. Ή ανάβει τα κεριά χριστιανών ξαφνικά, ενώ αυτοί βρίσκονται πολύ μακριά. Μόλις πρωτοεμφανίζεται έχει χρωματισμό γαλάζιο, διαφορετικό από το σύνηθες φως. Τα τρία πρώτα λεπτά το Άγιο Φως δεν καίει. Μπορείς να το ακουμπήσεις στο πρόσωπό σου, στα μαλλιά σου, μπορείς να το πιάσεις με τα χέρια σου χωρίς να πάθεις τίποτε. Βλέπεις παπάδες να το βάζουν στα γένια τους και να μην πιάνουν φωτιά!

Πρώτα όμως απ’ όλα αυτά ο Ορθόδοξος Πατριάρχης αφού λεπτομερώς ψαχθεί από Εβραίους Αστυνομικούς εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο και εκεί προσεύχεται για να κατέλθει το Άγιο Φως και αφού εμφανισθεί όπως το περιγράψαμε, ανάβει ο Πατριάρχης ένα μάτσο από 33 κεριά και το δίδει στους πιστούς.
Να σημειωθεί όμως πως το Άγιο Φως ανάβει μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη! Όσες φορές επεχείρησαν εκπρόσωποι άλλων δογμάτων και θρησκειών να το λάβουν, το Άγιο Φως δεν άναβε!! Η όλη ιστορία του Άγιου Φωτός έχει προβληματίσει πολλούς και τους οδήγησε τελικά εις την Πίστιν προς τον Χριστό και την Αλήθεια.

•Θα θέλαμε να σου πούμε επίσης για το Όρος Σινά. Εκεί θα βρεις στους βράχους του Σινά ζωγραφισμένη την καιομένη βάτο του Μωυσή. Σπάζοντας οποιαδήποτε πέτρα βλέπεις αποτυπωμένη στο εσωτερικό της πέτρας τη βάτο του Μωυσή. Θα μπορούσαμε επίσης να σου πούμε για το ψάρι «Γουλιανός» που ζει στη λίμνη Γεννησαρέτ και πάνω στο κεφάλι του (κάτω από το δέρμα) έχει αποτυπωμένη τη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό!

•Ένα άλλο θαύμα που μπορείς να δεις γίνεται στη Μονή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα. Εκεί όταν πεθαίνουν οι καλόγεροι, το σώμα τους δεν παγώνει ούτε ξυλιάζει, ούτε μυρίζουν σαν τα πτώματα που συνήθως συμβαίνει στους νεκρούς. Δεν τους θάβουν στο χώμα σε μνήματα, αλλά απλώς τους τοποθετούν σε ένα δωμάτιο όπως είναι. Εκεί στο δωμάτιο, ούτε μυρίζουν, ούτε σκουληκιάζουν κατά την αποσύνθεση και τελικά κατά θαυμαστό τρόπο λιώνουν σιγά σιγά οι σάρκες τους και μένουν μόνον τα γυμνά κόκκαλα. Πώς το εξηγείς εσύ αυτό το φαινόμενο;

•Αν θα πήγαινες στο Άγιο Όρος στην Μονή Ιβήρων εκεί θα έβλεπες την κανδήλα της Παναγίας να κινείται μόνη της δια θεϊκής δυνάμεως προκειμένου να προειδοποιήσει ότι κάτι κακό θα συμβεί στην Ελλάδα ή στον κόσμο. Οι κινήσεις γίνονται για αρκετές ημέρες όπως συνέβη και προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως και το 1974 πριν εισβάλουν οι Τούρκοι στην Κύπρο και πολλές άλλες φορές.

•Στην Πελοπόννησο κοντά στην Τρίπολη, στο Μοναστήρι της Παναγίας της Μαλεβής είναι μία αρχαία εικόνα της Παναγίας που συνεχώς και μυστηριωδώς εξέρχεται από αυτήν Άγιο Μύρο. Το άρωμα αυτού του Μύρου είναι άριστης ποιότητος και μεγάλης διάρκειας. Η ευωδία δε του Μύρου είναι ασυνήθης και η διάρκεια του για πολλά χρόνια ενώ τα δυνατότερα αρώματα σε 48 ώρες εξατμίζονται. Η Επιστήμη αδυνατεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό και όσες φορές προσπάθησαν να χημίσουν το Μύρο της Παναγίας της Μαλεβής σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια δεν μπόρεσαν να δώσουν καμμίαν ικανοποιητική απάντηση. Πού βρήκατε αυτό το άρωμα; ρωτούσε ένας Βούλγαρος χημικός κάποιον Έλληνα που πήγε στη Βουλγαρία να το χημίσει χωρίς όμως να αποκαλύψει ότι ήταν το Μύρο της Παναγίας και όταν ο Έλληνας του εξήγησε, ο Βούλγαρος χημικός έμεινε άφωνος! Το Μύρο αυτό είναι θαυματουργό. Πολλοί άνθρωποι μα βαριές και ανίατες αρρώστιες όπως καρκίνο στον εγκέφαλο, στο λαιμό, στο αίμα, στην κοιλιά, μόλις έβαλαν και εχρίσθησαν με αυτό το Άγιο Μύρο βρήκαν αμέσως τη θεραπεία τους.

•Θα σου έλεγα για ένα θαύμα που γίνεται στη νήσο Χίο στην ακροθαλασσιά εκεί που μαρτύρησε η Αγία Μαρκέλλα. Εκεί όταν ο ιερέας διαβάζει την Παράκληση της Αγίας , το νερό της θάλασσας αρχίζει να βράζει σαν να έβαλε δυνατή φωτιά, γεμίζει ατμούς και φυσαλίδες. Όταν όμως η Παράκληση τελειώσει, υποχωρεί το βράσιμο και επανέρχεται το νερό στη φυσική του κατάσταση. Αν θες πήγαινε να το δεις.

Άλλα θαύματα που με αυτά συνδέονται εντυπωσιακά και τρομακτικά γεγονότα που έκαναν τους ισχυρούς της γης και τους απίστους να υποτάξουν τη βούληση τους σε κάποια άλλη, αόρατη και ακαταμάχητη δύναμη, είναι αυτά που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συμβεί σε πολλά σημεία της γης και τα οποία είναι πολυάριθμα.

•Αυτά είναι μερικοί Ορθόδοξοι Ναοί που δεν γκρεμίζονται. Οι Εκκλησίες αυτές μόλις αντιμετώπισαν κατεδάφιση την εξουδετέρωσαν με τρόπο που προκάλεσε θάμβος. Αναφερόμαστε σε μια από τις πολλές αυτές περιπτώσεις που είναι η Εκκλησία της Αγίας Πέτκας (Παρασκευής) που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της Σοφίας στη Βουλγαρία.

Το 1963 αποφάσισαν οι αρμόδιοι να πλατύνουν τον δρόμο και έπρεπε το Εκκλησάκι που εμπόδιζε να κατεδαφισθεί. Μόλις το συνεργείο κατεδαφίσεως ετοιμάστηκε και η μπουλντόζα πήγαινε να το γκρεμίσει όταν πλησίαζε στο Ναό αμέσως έσπασε κάτι στη μηχανή και σταμάτησε. Επιχείρησαν πολλές φορές να το γκρεμίσουν αλλά οι μηχανές της μπουλντόζας έσπαζαν, προτού να το πλησιάσουν! Εν τω μεταξύ ο υπεύθυνος της επιχειρήσεως πληροφορήθηκε όλα τα ανωτέρω και έμαθε τις λεπτομέρειες και τα συμβάντα και του εφάνησαν όλα αυτά ανοησίες. Αγριεμένος τότε άρχισε να φωνάζει και με θυμό πήρε ο ίδιος την μπουλντόζα και με ορμή και μανία αφού έβριζε εβάδιζε με ταχύτητα προς την Εκκλησία για να την κατεδαφίσει αλλά όμως προτού πλησιάσει τον τοίχο αμέσως σπάζει η μηχανή και σταματά αυτομάτως και ξαφνικά ευρέθηκε και ο ίδιος ΝΕΚΡΟΣ. Επέθανε την ίδια στιγμή.

Τότε κατέλαβε όλους φόβος και τρόμος μπροστά στο υπερφυσικό αυτό φαινόμενο και δεν απέμεινε τίποτε άλλο παρά να υποχωρήσουν στην ακαταμάχητη αυτή δύναμη και να ανακαλέσουν την διαταγή της κατεδαφίσεως. Και έτσι ο Ναός έμεινε άθικτος μέχρι σήμερα. Ένα ταξίδι στη Σόφια σου επιβεβαιώνει τα ανωτέρω.

•Ένα μεγάλο θαύμα που γίνεται κάθε χρόνο στο Όρος Θαβώρ (στα Ιεροσόλυμα) είναι που κατά την νύχτα της Εορτής της Μεταμορφώσεως –6 Αυ εμφανίζεταιγούστου μια Φωτεινή Νεφέλη η οποία καλύπτει τον χώρο της Μόνης και φωτίζει όλη τη νύχτα το περιβάλλον. Μετά δε το τέλος της εορτής η νεφέλη χάνεται. Αυτό μπορείς να πας να το δεις.

Είναι τόσα πολλά τα θαύματα και τα υπερφυσικά φαινόμενα που γίνονται τώρα μάλιστα τελευταίως μέσα στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας που το σύντομο αυτό μέσον που διαλέξαμε για την επικοινωνία μαζί σου δεν επαρκεί να τα απαριθμήσουμε. Πάντως εμείς κάναμε τις δικές μας προσπάθειες να σε βοηθήσουμε να γνωρίσεις την Αλήθεια που είναι ο Χριστός και η Ορθόδοξος Εκκλησία Του που τόσο συστηματικά και επίμονα πολεμείται, κακοποιείται και αποκρύπτεται….

Αν θες μια οποιαδήποτε επικοινωνία με κάποιον πνευματικό άνθρωπο, οδηγό και συμπαραστάτη στη ζωή σου δεν θα αργήσεις να τον βρεις. Αρκεί να θέλεις και ο Κύριος θα σε βοηθήσει.

Πάντως τα πράγματα από τα σημερινά γεγονότα όπως τα βλέπεις είναι δύσκολα και ένας Παγκόσμιος Πόλεμος απειλεί την ανθρωπότητα.

Ο Θεός μας προειδοποιεί να μετανοήσουμε, να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας και να αλλάξουμε ζωή γιατί έρχεται η Οργή Του με θυμό να τιμωρήσει την αποστασία και την αμαρτία του ανθρωπίνου γένους.

Εις την Αποκάλυψη στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης στο κεφάλαιο ΙΣΤ΄ 8-9 γράφει ότι έγινε μεγάλος καύσωνας και ότι οι άνθρωποι εζεματίσθησαν και αντί να μετανοήσουν, αυτοί βλασφημούσαν τον Θεό με τα αμαρτωλά έργα τους!

Αυτό το ερώτημα το τελευταίο πρέπει να σε προβληματίσει ιδιαιτέρως. Πώς ο Άγιος Ιωάννης που έγραψε την Αποκάλυψη προ 2.000 ετών γνώριζε ότι θα γίνει καύσωνας ή ότι θα συμβεί το Τσερνομπίλ(Αποκ. Η΄ 11) ή ότι θα έχουμε τηλεοράσεις(Αποκ. ΙΑ΄ 9) και τόσα αλλά που συμβαίνουν επί των ημερών μας.

Ένας είναι ο δρομος. Η Πίστη και η Μετάνοια που μας ζητάει ο Κύριος και αλλάζοντας ζωή να δώσουμε δόξα στο Θεό. «ΕΡΧΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΕ» (Ιωάννη Α΄47)

Ιεροδιάκονος ΕΚΤΑΡΙΟΣ Τιβερίας Ισραήλ- Ιεροσόλυμα

[Κωνσταντίνα]

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ

Οι πιο νέοι γονείς στον κόσμο ήταν 8 και 9 ετών στην Κίνα το 1910.

111.111.111 x 111.111.111 = 12.345.678.987.654.321

Το άγαλμα ενός ανθρώπου πάνω σε άλογο όπου το άλογο έχει και τα δυο μπροστινά του πόδια στον αέρα, σημαίνει πως αυτός πέθανε στη μάχη.

Εάν το άλογο έχει το ένα μπροστινό πόδι στον αέρα ,τότε ο άνθρωπος πέθανε από τραύματα που υπέστη στην μάχη.
Εάν το άλογο έχει και τα 4 πόδια στη γη, τότε το άτομο είχε φυσικό θάνατο.

'I am.'
Είναι η πιο σύντομη ολοκληρωμένη πρόταση στην Αγγλική γλώσσα.

Ερώτηση:
Αν συλλαβίσεις στα αγγλικά τους αριθμούς, πότε θα βρεις για πρώτη φορά το γράμμα
" a";
Aπάντηση: One thousand.

Ερώτηση:
Tι κοινό έχουν το αλεξίσφαιρο γιλέκο, ο υαλοκαθαριστήρας αυτοκινήτου, η έξοδος κινδύνου και οι εκτυπωτές laser;
Aπάντηση:
Oλα έχουν επινοηθεί από γυναίκες.

Ερώτηση:
Ποιο είναι το μόνο φαγητό που δεν χαλάει?
Aπάντηση:
Το μέλι

Στα χρόνια του Shakespeare , τα στρώματα των κρεβατιών κατασκευάζονταν από σχοινιά. Όταν τραβούσαν τα σχοινιά, έσφιγγε το στρώμα και έκανε το κρεβάτι σταθερό για ύπνο.
Έτσι βγήκε η φράση ' goodnight, sleep tight'.

Στην Βαβυλώνα 4.000 χρόνια πίσω συνηθιζόταν για τον μήνα μετά τον γάμο, ο πατέρας της νύφης να προσφέρει στον γαμπρό ένα <υδρομέλι> για να πίνει.
Το υδρομέλι ήταν μπύρα με μέλι και επειδή το ημερολόγιο τότε βασιζόταν στην σελήνη (moon), ο μήνας αυτός ονομάστηκε honeymoon.

Στη Σκοτία, ένα νέο παιχνίδι επινοήθηκε. Ο τίτλος του ήταν “Gentlemen Only, Ladies Forbidden” έτσι η λέξη GOLF εισήχθη στην Αγγλική γλώσσα.

[Κωνσταντίνα]

Μία ομάδα επαγγελματιών ερεύνησε ένα δείγμα παιδιών 4-8 ετών ως προς την ερώτηση : «Τί σημαίνει αγάπη». Οι απαντήσεις ήταν οι εξής:

Ρεββέκα 8 ετών
Όταν κάποιος σε αγαπά ο τρόπος πού προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του.

Κάρολος 5 ετών
Αγάπη είναι όταν βγαίνεις γιά φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του.

Χριστίνα 6 ετών
Αγάπη είναι αυτό πού σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.

Λευτέρης 4 ετών
Αγάπη είναι όταν η μαμά φιάχνει καφέ γιά τον μπαμπά και πίνει πρώτα μιά γουλιά εκείνη γιά να δεί αν τον πέτυχε.

Αιμιλία 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα, αν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.

Πάνος 7 ετών
Αν θέλεις να μάθεις ν’ αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από ένα φίλο πού μισείς.

Νίκη 6 ετών
Υπάρχουν δύο είδη αγάπης. Η αγάπη των ανθρώπων και η αγάπη του Θεού. Αλλά ο Θεός τα έχει φιάξει και τα δύο.

Ελλη 7 ετών
Η αγάπη είναι σαν το γέρο και τη γριά πού μετά από τόσα χρόνια πού γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι.

Θωμάς 6 ετών
Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου μ΄έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ηταν ο μόνος πού το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος.

Μαρία 8 ετών
Η μαμά μου με αγαπάει πιό πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω γιά ύπνο.

Κλαίρη 6 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στο μπαμπά την καλύτερη μερίδα φαί.

Χρήστος 7 ετών
Αγάπη είναι όταν το σκυλάκι σου, σου γλύφει το πρόσωπο ακόμα κι αφού το άφησες μόνο του όλη μέρα.

Μαριάννα 4 ετών
Ξέρω ότι η αδελφή μου μ’ αγαπά γιατί μου δίνει όλα τα ρούχα της ακόμα κι άν πρέπει να βγεί έξω και να αγοράσει άλλα.

Μάρκος 6 ετών
Δεν πρέπει να λές σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς. Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.

Ο συγγραφέας Λέο Μπουσκάλια έκανε κάποτε ένα διαγωνισμό. Ο σκοπός του διαγωνισμού ήταν να βρεθεί το πιό συμπονετικό παιδί. Το βραβείο κέρδισε ένα τετράχρονο αγοράκι πού έκανε το εξής: Το παιδάκι είχε ένα παππού γείτονα του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει πρόσφατα. Μόλις το παιδάκι τον είδε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει πήγε και απλά έκατσε στην αγκαλιά του. Όταν η μαμά του το ρώτησε τι είχε πεί στον παππού το παιδάκι είπε «τίποτα απλώς τον βοήθησα να κλάψει».

[stratis]

Δεν ήξερα που να το ποστάρω και μου φάνηκε πως εδώ ταιριάζει καλύτερα. Βασικά είναι μια εικόνα που είδα στο δρόμο. Περπατούσα προχθές το πρωί στο δρόμο και διασταυρώθηκα με ένα νεαρό άτομο από αυτά που από πλευράς εμφάνισης όπως λένε οι πολλοί δε σου γεμίζουν το μάτι. Καταλαβαίνετε τι εννοώ... Μοιραία τον πρόσεξα κι εγώ. Είδα όμως και κάτι άλλο. Παρατήρησα το χέρι του καθώς περπατούσε που κρατούσε ένα κομποσκοίνι και μετρούσε τους κόμπους. Κάποιος μπορεί να πει ότι το έστριβε όπως το κομπολόι. Εγώ δεν το πιστεύω. Καθόμουν μόνο και τον κοιτούσα καθώς απομακρυνόταν κι έβλεπα πως η κάθε στιγμή μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ώρα προσευχής στο Θεό. Κι αφού θαύμασα, συνέχισα το δρόμο μου...

[Νίκος]

Ο ενάρετος Ιερεύς

Πέθανε κάποτε ένας ενάρετος Ιερέας και φτάνει στην Πύλη του Παραδείσου όπου τον περίμενε ο Απ. Πέτρος για την δέουσα αξιολόγηση...

Απ. Πέτρος: Καλώς τον! Ας ξεκινήσομε τώρα την αξιολόγηση σου. Για να εισέλθεις στον Παράδεισο χρειάζεται να μαζέψεις 1000 μονάδες. Ξεκινάμε λοιπόν. Λέγε μου τα έργα σου και εγώ θα αρθρίζω τις μονάδες.

Ο Ιερεύς με αυτοπεπίθεση και δυνατό τόνο φωνής: "Έζησα ενάρετα όλη μου την ζωή!"

Απ. Πέτρος: "Καλώς, πέρνεις 2 μονάδες γι'αυτό. Πάρακατω!"

Ο Ιερεύς με συγκρατημένη πιά αισιοδοξία: "Έφτυαξα μια Χριστιανική Οικογένεια και ανάθρεψα με σωστές αρχές τα παιδιά μου!"

Απ. Πέτρος: "Καλώς, πέρνεις άλλες 2 μονάδες γι'αυτό! Έχεις τώρα 4 μονάδες σύνολο."

Ο Ιερεύς με ταπεινό πλέον φρόνημα και χαμηλό τόνο φωνής: "Έκανα κατηχητικά στην ενορία και οργάνωσα συσσίτιο για τους φτωχούς!"

Απ. Πέτρος: "Καλώς, άλλες 2 μονάδες γι'αυτά! Έχεις τώρα 6 μονάδες σύνολο. Άλλο;"

Ο Ιερεύς συντεθλημένος τότε αναφωνεί: "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ!"

Απ. Πέτρος: "Πολύ Καλά! Άλλες 996 μονάδες γι'αυτό!
Περνάς στον Παράδεισο με 1002 μονάδες!"

(Το έστειλε ο Χρήστος Νικολάου)

[Γεώργιος]

Ενδιαφέρον αυτό το κείμενο, αλλά μπορούμε να δίνουμε τη δόξα στο Κύριο χωρίς φτιαχτές ιστορίες (απ' ότι καταλαβαίνω), καθότι έτσι εισάγονται και άλλα μαζί με τη δόξα στο Κύριο. Η πραγματικότητα είναι πιστεύω αρκετή για να την επεξεργαζόμαστε. Υπεραρκετή για να δοξάζουμε το Θεό σε αυτήν και την άλλη ζωή. Σε σχέση με το προηγούμενο κείμενο του Νίκου, αρκεί να δούμε το πως σώθηκε ο ληστής στο σταυρό.
Επιπρόσθετα, μιας και ομοιάζει με ιστορία από το "Γεροντικό", θα ήθελα να πω, πως δε ξέρω πόσο αληθινές και πραγματικές είναι αυτές οι ιστορίες στο σύνολό τους. Το λέω επειδή έχω διαβάσει "Γεροντικό", και μερικές φορές, πάντα κατά τη γνώμη μου, εντοπίζω σημεία που τουλάχιστον ομοιάζουν να αντιβαίνουν το θέλημα το Θεού.
Δεν εννοώ να σου επιτεθώ Νίκο, αντιθέτως.

[Γεώργιος]

Διάβασα αυτά που λέει το μήνυμα της Ntina, δεν το είχα κάνει παλαιότερα. Ήμουν έτοιμος να αμφισβητήσω την γνησιότητα της έρευνας για το τι είπαν τα μικρά παιδιά για την αγάπη. Λίγο το υψηλό επίπεδο της γλώσσας, λίγο οι σύντομες και περιεκτικές απαντήσεις με ταυτόχρονη απλότητα με έβαλαν σε σκέψη. Έκπληκτος έμεινα από πολλές απαντήσεις, στο μυαλό μου όμως καρφώθηκε αυτό:
Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα, αν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.

Όπως και αυτό,
Το παιδάκι είχε ένα παππού γείτονα του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει πρόσφατα. Μόλις το παιδάκι τον είδε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει πήγε και απλά έκατσε στην αγκαλιά του. Όταν η μαμά του το ρώτησε τι είχε πεί στον παππού το παιδάκι είπε «τίποτα απλώς τον βοήθησα να κλάψει».
που θεωρείται από τους ψυχολόγους ενδεδειγμένη 'τεχνική' στις πλείστες των περιπτώσεων, στο να βοηθάς κάποιον όταν πενθεί. Δηλάδη να τον ΑΚΟΥΣ πραγματικά και όχι να τον βομβαρδίζεις με "όχι μη κλαίς", "θα ξαναγίνουν όλα καλά", "θα ξεχάσεις", που εμείς οι μεγάλοι που "ξέρουμε" λέμε και δε το βουλώνουμε μια φορά να ακούσουμε.

Ήμουν λοιπόν έτοιμος να αμφισβητήσω, θα ήταν όμως σα να αμφισβητούσα το λόγο του Κυρίου, που η θύμηση της αλήθειας του πίκρανε κατάβαθα τον εγωισμό και την αμφισβήτηση μου.

Κατά Ματ. Κεφ. Ια΄
25 Εν εκείνω τώ καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπεν· Εξομολογούμαί σοι, πάτερ, Κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις· 26 ναί, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου. 27 Πάντα μοι παρεδόθη υπό τού πατρός μου· και ουδείς επιγινώσκει τον υιόν ει μη ο πατήρ, ουδέ τον πατέρα τις επιγινώσκει ει μη ο υιός και ώ εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι.

Βέβαια νήπια στην καρδιά μπορούμε να γίνουμε όλοι ευτυχώς.

Προς Κοριν. Α΄Κεφ. Ιδ΄
20 Αδελφοί, μη παιδία γίνεσθε ταίς φρεσίν, αλλά τή κακία νηπιάζετε, ταίς δε φρεσί τέλειοι γίνεσθε.

Δεν έχει σημασία τώρα για μένα αν είναι γνήσια ή όχι η έρευνα.

[Κωνσταντίνα]

ΤΟ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΔΟΧΕΙΟ

Μια ηλικιωμένη κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία, κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο. Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η ηλικωμένη γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε και ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.

Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γιαγιά. «Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!»
«Μα γιατί;» ρώτησε η ηλικιωμένη. «Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;»
«Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»
Εκείνη χαμογέλασε: «Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.» «Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!»

Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γιαγιάς να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του. Ο καθένας μας έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας. Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας. «Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.

Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν τη γυναίκα εκείνη τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλλίτερος.

[Γεώργιος]

Ο βουδισμός, ινδουισμός, και γενικά οι ανατολικές θρησκείες έχουν μια τάση στο να δημιουργούν ιστορίες με στόχο να βρουν σοφία. Έξυπνη λοιπόν ιστορία, αλλά βρίσκει άραγε αυτό που σκοπεύει; Βέβαια τη σοφία την παίρνουμε από το Θεό, γι’ αυτό όσο και να ψάχνουμε σε βιβλία και θεωρίες, ακόμη και σε γραπτά και λόγια πραγματικά γεμάτα από σοφία, μέσα δε μένει τίποτα αν Εκείνος δε θελήσει.

Η ρωγμή του δοχείου που παρουσιάζεται ως αδυναμία του για το σκοπό που πρέπει να επιτελέσει, έχει σημασία να εξεταστεί από ορθή σκοπιά. Ποιος τη λέει ‘αδυναμία’ καταρχήν. Το λέει ο κουβάς, η γιαγιά, τα λουλούδια ή ο υποθετικός γείτονας; Θέλω να πω πως κάτι που είναι αδυναμία για τον ένα, δεν είναι απαραίτητα για τον άλλο. Εξετάζω δηλαδή, ποιό/ποιος είναι το μέτρο. Για το γείτονα π.χ. που δεν ήξερε, ο με ρωγμή ήταν ο σωστός γιατί αυτός πότιζε τα λουλούδια και ο άλλος δεν έκανε τίποτα. Εγώ που δεν έχω φωνή τραγουδιστή έχω αδυναμία ή ο τραγουδιστής έχει χάρισμα; Ας μη χαθούμε όμως σε φιλοσοφικές αναλύσεις.

Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι το σωστό ήταν ο κουβάς να μεταφέρει το νερό σε όλη τη ποσότητα του χωρίς απώλειες. Το δεύτερο και σημαντικότερο κομμάτι των παρατηρήσεών μου έχει ως εξής. Η αδυναμία λοιπόν κατά το δοχείο και κατά την γιαγιά, ‘χρησιμοποιήθηκε’ για να φυτρώσουν λουλούδια. Κατά τον απόστολο Παύλο βλέπουμε:

Προς Κοριν. Β΄ Κεφ. Ιβ΄
7 Καί τή υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τή σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι. 8 υπέρ τούτου τρίς τον Κύριον παρεκάλεσα, ίνα αποστή απ' εμού· 9 και είρηκέ μοι· αρκεί σοι η χάρις μου· η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται. ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ' εμέ η δύναμις τού Χριστού.

Υπό την έννοια της αδυναμίας που δίνει το απόσπασμα της επιστολής του Παύλου, είναι κατανοητό πως και γιατί μπορεί να πηγάζει καλό και για τον Παύλο και φυσικά για τους γύρω του (τα λουλούδια που ποτίζονται από την ταπεινότητα του).

Το πρόβλημα όμως προκύπτει κατά τη γνώμη μου, όταν αυτή η αδυναμία είναι ένα πάθος, μια αμαρτία.
Μπορεί το δοχείο που στόχος του είναι να μεταφέρει νερό και που έχει ρωγμή και δε κάνει σωστά τη δουλειά του, εν τέλει να κάνει κάτι σωστό ποτίζοντας λουλούδια; Αντίστοιχα, μπορεί κάποιος άνθρωπος που στόχος του είναι να υπακούει στο Θεό και που έχει ‘ρωγμή’ αμαρτίας, εν τέλει να υπακούει με άλλο τρόπο και μάλιστα να βοηθάει και τους γύρω του με το πάθος του;
Θα το προχωρήσω λίγο ακόμα, εξηγώντας με ένα παράδειγμα. Ένας που αδικεί κάποιον και αυτός ο κάποιος το δέχεται χωρίς ενστάσεις αλλά με πίστη στο Θεό, λέμε πως μαζεύει μισθό πνευματικό. Είναι γεγονός, αλλά αυτός που αδίκησε δεν είναι καθόλου ευεργέτης! Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η παρανόηση που αφήνεται στο κείμενο. Το ότι ο Θεός χρησιμοποιεί κάποιους ανθρώπους που με τα σφάλματά τους, συνετίζουν, διδάσκουν, βοηθούν με τον ένα ή άλλο τρόπο τους συνανθρώπους τους, δε νομίζω να τους κάνουν αγίους, σωστά; Ο τρύπιος κουβάς εν προκειμένω βγαίνει και από πάνω από τον άλλο!
Συνεπώς δε μπορούμε να επιμένουμε στα σφάλματά μας βαυκαλιζόμενοι ότι κάνουμε καλό στους γύρω μας και στον εαυτό μας ή ακόμα και ότι υπηρετούμε το Θεό. Το τι κάνει Αυτός με τα λάθη μας, είναι άλλο θέμα. Απλά ήθελα να το διευκρινήσουμε αυτό.

Αν θέλετε να προσθέσετε ή να σχολιάσετε σχετικά, ευχαρίστως.

ΥΓ: ntina ελπίζω να μην σε ενοχλεί που αναλύω τόσο πολύ το κείμενο που ανέβασες. Δεν αμφισβητώ την καλή προαίρεσή σου, αλλά θέλω να συζητάμε όσο μπορεί ο καθένας τις σκέψεις του, με σκοπό να βρούμε τι πραγματικά θέλει ο Θεός.