ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ του π. Επιφάνιου

[gkou]

Από τη συμπεριφορά μας στο τέλος μένει η σκληρότης μας


Συχνά ερωτούσαν τον Γέροντα με ενδιαφέρον να μας εξηγήση πώς ενεργούσε κατά τις περιπτώσεις εκείνες, όπου μικροαπατεώνες προσεπάθουν να αποσπάσουν διάφορα ποσά χρησιμοποιώντας πονηρά τεχνάσματα. Εκείνος φυσικά πολύ εύκολα με την οξύνοιά του αντελαμβάνετο τις πλεκτάνες, αλλά έπραττε το δέον.
- Φυσικά παιδί μου δίδω το βοήθημα, διότι δεν δύνασαι να παίζης με τη δυστυχία των πτωχών ανθρώπων. Δίδω ό,τι πρέπει ακόμη και εάν πρόκειται για επαγγελματία επαίτη. Εγώ κάνω το χρέος μου και ας κάνει εκείνος καλά με τον Θεό. Πόση δυστυχία πρέπει να έχη κανείς για να ζητά και να απλώνη το χέρι; Μόνο ο Θεός το γνωρίζει.
- Η σκληρότητά μας μένει σε αυτές τις περιπτώσεις σαν μια πικρή γεύσι εις τόσους φτωχούς αδελφούς μας.
Να ενθυμηθούμε τα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου , ο οποίος μας παρατηρεί: «Άνθρωπε, για να δώσης μία μικρή βοήθεια θα πρέπει, άραγε, να αναζητήσης όλο το γενεαλογικό δένδρο του πτωχού και να μάθης όλα τα αίτια της δυστυχίας του;».
Πόσες φορές άραγε και εμείς δεν υποπίπτουμε εις αυτό το σκληρό και αδιάκριτο παράπτωμα! Ας παρέχουμε λοιπόν αυτό που πρέπει και ας αφήνουμε τις ανακριτικές διαδικασίες και τις αγένειες. Σίγουρα δεν θα επιθυμούσαμε να ευρεθούμε ποτέ εις την ίδια κατάστασι με τον συγκεκριμένο αδελφό μας.

Από το βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
του π. Επιφάνιου»
Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη
Ιεροκήρυκος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΥΠΑΚΟΗ”

[gkou]

Τα χριστιανόπουλα υποχρεούνται να μελετούν και να μορφώνονται

Πολλοί εχθροί της Εκκλησίας επιθυμούν να αφήσουν αυτήν χωρίς μορφωμένος κληρικούς και Πατέρες, ώστε εύκολα να την πολεμούν και να τη διασύρουν. Είναι λίαν χαρακτηριστικό αυτό που έπραξε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ένα από τα πρώτα μέτρα τα οποία έλαβε εναντίον των Χριστιανών ήτο να τους απαγορεύση να μορφώνονται. Εγνώριζε τι αποτελέσματα θα επέφερε αυτό το καθεστώς. Αλλά, βεβαίως ο Κύριος δεν επέτρεψε την εφαρμογή αυτής της διατάξεως και των άλλων σκληρών διωκτικών μεθοδεύσεων του ανθρώπου εκείνου.
Η άποψις των παλαιών Πατέρων ήτο ότι οι Χριστιανοί οφείλουν να μελετούν και να είναι καλλιεργημένοι. Αυτή η θέσις εκυριάρχει και μέσα εις τη ζωή του π. Επιφανίου. Προωθούσε εντόνως την παιδεία, τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τα πνευματικά του τέκνα που διέθετον τη δυνατότητα να μορφωθούν και να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους.
Κατά τη γνώμη του, η μελέτη και η μόρφωσις προφέρουν τη δυνατότητα να αντιλαμβανώμεθα και να εμβαθύνουμε στην Ιερά Βίβλο και στα Πατερικά συγγράμματα. Η απουσία των καταλλήλων γνώσεων οδηγεί τον Χριστιανό να ερμηνεύει τα Ιερά Κείμενα πλημμελώς ή εσφαλμένα και ενίοτε να καταλήγη εις ερμηνείες παντελώς γελοίες.
Πολλές φορές ο Γέροντας μας επαρουσίαζε παραδείγματα γελοιοποιήσεως ανθρώπων που διέθετον μεν ζήλο, αλλά όχι την απαραίτητο μορφωτικό υποδομή. Διετύπωναν φανατικές απόψεις και προέβαλλον, λόγω ελλείψεως παιδείας, τις δικές τους ανοησίες ως Πατερικές ή Αγιογραφικές ερμηνείες.
Κάποιος αμόρφωτος ζηλωτικός τύπος, εμνημόνευε ο Γέροντας, αποκαλούσε το Ιερόν Πηδάλιον ως Βηδάλιον:
- Το «Βηδάλιον γράφει…», έλεγε, και διετύπωνε άσχετες απόψεις που υποτίθεται ότι περιέχονταν μέσα εις αυτό το βιβλίο του οποίου δεν εγνώριζε ούτε καν το όνομα.
Ο ίδιος άνθρωπος ηρμήνευε κάποιες σχετικά δυσνόητες λέξεις κατά το ακουστικό του αισθητήριο. Για παράδειγμα, «μυσταγωγός» λέγεται κάποιος γιατί έχει μύστακα!
Αυτές τις εκφράσεις τις εμνημόνευε συχνά, όχι, διότι ήθελε να προσβάλλη τους αδελφούς μας που για κάποιους αντικειμενικούς λόγους δεν είχαν μορφωθή. Όχι, προς Θεού! Αλλά προσεπάθει να ωθήση προς τη μελέτη εκείνους οι οποίοι ήσαν λιγώτερο αμαθείς. Όσους απλώς διέθεταν κάποιο πτυχίο, αλλά εγκατέλειψαν τη φοίτησί τους εις το ισόβιο πανεπιστήμιο της διαρκούς μελέτης.
Τέλος, ο Γέροντας μας προέτρεπε να επιδεικνύωμε σύνεσι ταπεινώσεως, ώστε να αναζητούμε απαντήσεις για τα ακανθώδη ζητήματα από τους μορφωμένους αδελφούς και Πατέρες.

Από το βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
του π. Επιφάνιου»
Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη
Ιεροκήρυκος
ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΥΠΑΚΟΗ”

[mark]

Διάλογος του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου με ένα φοιτητή της Ιατρικής.
Τετάρτη, 09 Οκτώβριος 2013 - από sophia-siglitiki.blogspot.gr



Φοιτητής: Εσείς οι Χριστιανοί αδιαφορείτε λίγο-πολύ για τα προβλήματα αυτής της ζωής. Συνέχεια μιλάτε για την αιώνια βασιλεία. Αιώνια βασιλεία εδώ, αιώνια βασιλεία εκεί, ενώ ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα.

Ο γέροντας τον κοίταξε με το διαπεραστικό του βλέμμα και είπε:

Γέροντας: Παιδί μου, για να μη μιλάμε αφηρημένα, για πες μου ένα πρόβλημα αυτής της ζωής, για το οποίο δεν έχει δώσει απάντηση η Εκκλησία του Χριστού;

Φοιτητής: Ναι να σας πω. Η φτώχεια. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεινούν, είναι γυμνοί κι εσείς τους μιλάτε για τη αιώνια βασιλεία. Λες και μπορεί κανείς να χορτάσει ή να ντυθεί με την αιώνια βασιλεία.

Γέροντας: Καλό μου παιδί, και σ’αυτό έχει απαντήσει η Εκκλησία. Αν οι άνθρωποι τηρούσαν τις εντολές της «ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι» (Λουκ. 3, 11) και «εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 5, 20), δεν θα μιλούσαμε αυτή τη στιγμή για φτώχεια! Φαντάσου ότι η δικαιοσύνη των Ιουδαίων έδινε στους φτωχούς το 1/10 από τα εισοδήματα τους. Αν λοιπόν οι άνθρωποι, τηρούσαν τις εντολές της Εκκλησίας και έδιναν περισσότερα από το 1/10 δεν θα υπήρχε ούτε φτώχεια, ούτε πείνα ούτε γύμνια στον κόσμο.

Φοιτητής: Πάτερ, κοιτάξτε. Αυτά είναι ευχόλογα. Τα έχουν πει κι’ άλλοι.

Γέροντας: Το ξέρω παιδί μου, ότι τα έχουν πει κι’ άλλοι. Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Μίλησαν για δικαιοσύνη, για αγάπη, για ελευθερία, απευθυνόμενοι στην απρόσωπη μάζα που λέγεται ανθρωπότητα. Ενώ ο Χριστός μίλησε γι’ αυτά απευθυνόμενος στα πρόσωπα. Στον Βασίλη, στον Κώστα, στον Δημήτρη, στην Μαρία. Γι’αυτό, ενώ τα διάφορα κοινωνικά συστήματα δεν κατάφεραν να πείσουν κανέναν, ο Χριστός έπεισε χιλιάδες ανθρώπους να μοιράσουν τις περιουσίες τους στους φτωχούς, να εφαρμόσουν κοινωνική δικαιοσύνη, να συμπαρασταθούν στον ανθρώπινο πόνο, να θυσιάσουν και τη ζωή τους για την αγάπη των άλλων. Κατάφερε και τελώνες και πόρνες και ληστές και φονιάδες να τους αλλάξει τελείως και να τους κάνει αγίους. Και μια και αναφέρεσαι στα προβλήματα της ζωής, να σε ρωτήσω και γω κάτι: Ο θάνατος είναι ή δεν είναι πρόβλημα αυτής της ζωής;

Φοιτητής: - Δεν ξέρω.

Γέροντας: Ε, πως δεν ξέρεις; Ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής και μάλιστα από τα οξύτερα. Τι έχεις να πεις εσύ ή κάποιος άλλος στη χαροκαμένη μάνα που κατεβάζει στον τάφο το παιδί της; Τι έχεις να πεις εσύ στο παιδί που κατευοδώνει στην τελευταία του κατοικία τον πατέρα του;

Φοιτητής: Εσείς τι έχετε να πείτε;

Γέροντας: Όχι εγώ. Η Εκκλησία. Η Εκκλησία παιδί μου, γεμίζει την ψυχή αυτών με την ελπίδα ότι ο χωρισμός αυτός είναι τελείως προσωρινός. Μετά από λίγο καιρό θα ξανασυναντηθούν. Γι’αυτό και τους φέρνει στα χείλη το: «Καλό ταξίδι παιδί μου», «Καλή αντάμωση πατέρα’». Το έχεις λίγο αυτό;

Φοιτητής: Πάτερ, εγώ σας μιλάω για την ζωή, εσείς με πάτε στον θάνατο.

Γέροντας: Παιδί μου, αν έχεις απάντηση σ’αυτό, απάντησε μου. Σε ρώτησα αν ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής αυτής. Δεν μου απάντησες. Και επειδή δεν έχεις απάντηση, προσπαθείς να ξεφύγεις. Ας επανέλθουμε σ’εκείνα που απασχολούν εσένα ως «προβλήματα αυτής της ζωής».

Δε μου λες παιδί μου, ακόμα κι αν απαριθμήσεις όλα τα προβλήματα αυτής της ζωής ένα προς ένα, πως μπορείς να τα εξηγήσεις χωρίς, την μετά θάνατο, προοπτική; Τις αδικίες, τις συκοφαντίες, το φθόνο, τη φτώχεια, τις αρρώστιες… Τι νόημα έχει να τα υπομένει κανείς όλα αυτά και στο τέλος να φθάνει να καλύπτει δύο μέτρα γης και να φθάνει στην ανυπαρξία; Τι νόημα έχει; Κανονικά θα’πρεπε, λογικά σκεπτόμενος να αυτοκτονήσει! Ενώ με τον Χριστό όλα αυτά αποκτούν ένα νόημα. Όλα! Και ο πόνος και τα δάκρυα και οι αρρώστιες και ο θάνατος. Όλα αποτελούν προετοιμασία για το ταξίδι προς την αιωνιότητα.

Φοιτητής: Πάτερ, συνέχεια στα μνήματα με φέρνετε.

Γέροντας: Δε σε φέρνω στα μνήματα. Σου μίλησα για τη ζωή. Ή δεν είναι αυτά προβλήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους; Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο αφού θέλεις να «σου μιλήσω για την ζωή». Το αν θα γίνεις εσύ αύριο καρδιολόγος, μικροβιολόγος ή χειρούργος, το αν θα νυμφευθείς ή όχι, το αν θα πετύχεις στο γάμο σου ή όχι, αυτό είναι ένα ενδεχόμενο. Μπορεί να συμβεί, μπορεί όχι.

Εκείνο όμως που είναι απόλυτα σίγουρο είναι ότι κι εγώ και εσύ κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός της ζωής μας. Δεν μπορείς να μένεις αδιάφορος στο πιο σίγουρο γεγονός της ζωής σου. Δεν μπορείς….

Φοιτητής: Πάτερ, δεν μ’ενδιαφέρει!

Γέροντας: Δεν μπορείς να λές ότι δεν σ’ενδιαφέρει.

Φοιτητής: Τι σχέση έχει τώρα αυτό με τη ζωή;

Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση με την ζωή; Απάντησε μου στο ερώτημα: Ανάμεσα σε μένα και σένα είναι το μνήμα σου. Κοίταξε το και πες μου: Αρχίζεις ή τελειώνεις;

Φοιτητής: Μα, πάτερ. Τι σχέση έχει αυτό μ’εκείνο που συζητάμε;

Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση; Από την απάντηση που θα δώσεις σ’αυτό το ερώτημα, θα εξαρτηθεί η ζωή σου. Αν πεις ότι στο μνήμα σου θα αρχίσεις, θα πρέπει να προετοιμαστείς γι’αυτό το ταξίδι. Αν πεις ότι τελειώνεις, τότε δεν μπορείς να βρεις νόημα στην ζωή σου.

Φοιτητής: Ε, πάτερ, πως δεν έχει νόημα; Εγώ τη γλεντάω τη ζωή μου.

Γέροντας: Καημένο παιδί! Έχεις την εντύπωση ότι όλη σου η ζωή θα είναι μία διαρκής χαρά και ευφροσύνη; Έχεις την εντύπωση ότι υπάρχουν άνθρωποι σ’αυτό τον κόσμο που πέρασαν όλη τη ζωή τους γλεντώντας; Αν ξέρεις τέτοιους ανθρώπους, φέρε μου έναν να τον γνωρίσω κι’ εγώ. Εγώ δεν ξέρω κανέναν! Και σε διαβεβαιώ ότι στα τριάντα χρόνια της ιερατικής μου διακονίας, πέρασαν εκατοντάδες άνθρωποι από το εξομολογητήριο μου, άλλα δεν γνώρισα ούτε έναν που να μην κουβαλούσε κάποιο σταυρό. Όλοι κουβαλούσαν τον σταυρό τους. Άλλος μικρότερο, άλλος μεγαλύτερο. Άλλος βαρύτερο, άλλος ελαφρύτερο. Δεν ήταν όμως κανένας που να μην είχε τον σταυρό του. Πως λοιπόν εσύ πιστεύεις ότι θα περάσεις όλη σου τη ζωή με γλέντια και ευτυχία;

Φοιτητής: Πάτερ, έχετε τα επιχειρήματα σας, αλλά εμένα δεν με απασχολεί το θέμα.

Γέροντας: Όταν παιδί μου σ’ απασχολήσει, έλα να σε βοηθήσω όσο μπορώ.

Και πραγματικά κάποτε ήλθε η στιγμή που τον απασχόλησε…

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/30049-dialogos-tou-p

[gkou]

Πάτερ, γιατί να μην τρώμε κρέας στις νηστείες;

Κάποτε εις το Μοναστήρι της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, κατά την ημέρα επισήμου εορτής ευρισκόμεθα εις την επίσημο τράπεζα, τόσο οι Πατέρες και αδελφοί, όσο και αρκετοί λαϊκοί. Ανάμεσα στους λαϊκούς υπήρχε κι κάποιο παιδί , από όσο ενθυμούμαι, του δημοτικού σχολείου.
- Γέροντα, θα ήθελα να κάνω μία ερώτησι, είπε ο μικρός μαθητής.
- Να σε ακούσω παιδί μου, απεκρίθη ο Γέροντας , χωρίς να περιφρονήση την ηλικία του.
- Η Εκκλησία εκανόνισε κατά τη νηστεία να τρώμε μερικά φαγητά και μερικά άλλα όχι. Γιατί, λοιπόν, τα ερρύθμισε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί δεν έβαλε το αντίθετο ακριβώς πρόγραμμα και, όταν νηστεύουμε , να τρώμε κρέας;
Οι πατέρες ήρχισαν να χαμογελούν ,με την πρωτότυπη πράγματι ερώτησι: Γιατί να μην είναι νηστήσιμο το κρέας και αρτύσιμα τα φασόλια;
- Μη γελάτε συνεβούλευσε με σοβαρότητα ο Γέροντας: Το ερώτημα είναι πολύ αξιόλογο.
- Άκουσε παιδάκι μου. Εάν υποθέσουμε ότι έτσι απεφάσιζαν οι Πατέρες , τότε όλοι μόνιμα θα «ενηστεύαμε» και ποτέ δεν θα «κατελύαμε».
Και αμέσως άρχισε να αναλύη γιατί η εκκλησία τα όρισε κατ’ αυτόν τον τρόπο και όχι αντιστρόφως.
Με επιχειρήματα επεξηγούσε∙ διατί προς εξάσκηση πρέπει να καταλύωμε τα πιο απλά και όχι τα πιο εύγευστα φαγητά.
Μετά ανέφερε και αρκετά επιχειρήματα με τα οποία εσυσχέτισε τη νηστεία με την πνευματική ανάβασι του ανθρώπου και με τη διανοητική πρόοδο δια της μελέτης.
- Το πολύ και καλό φαγητό , κατέληξε, δεν υποβοηθά ούτε εις την πνευματική ζωή ούτε και εις την ανάγνωσι. Διότι κατά τους αρχαίους «πλατεία γαστήρ λεπτόν νουν ου τίκτει».
- Το πλήρες στομάχι με τερψιλαρύγγια φαγητά δεν επιτρέπει εις τον νου να χρησιμοποιή όλες του τις δυνάμεις και δυνατότητες. Η πολυφαγία εξασθενίζει τη βούλησί μας. Τότε εκδηλώνουμε μειωμένη αντίστασι προς τις προκλήσεις του ποτού, του τσιγάρου, των ηδονών, της αμαρτίας και κάθε είδους διαφθοράς.
Έτσι η συζήτηση έφτασε ες μεγάλο βάθος και με αρκετές προεκτάσεις!
Η άσκησις, η σωματική και η διανοητική, αποτελεί βασικό στοιχείο της προόδου του ανθρώπου. Ασφαλώς δε, η λιτή διατροφή υποβοηθά σημαντικά αυτήν την άσκησι.
Εδώ υπογραμμίζουμε ότι η άσκησις δεν αποτελεί αυτοσκοπό , αλλά μέσο και μέθοδο ανόδου και προόδου του ανθρώπου που είναι συνάμα διττής συνθέσεως, ήτοι χοϊκός και πνευματικός.



Πηγή: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
του π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ»
Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη
Ιεροκήρυκος
Εκδόσεις “ ΥΠΑΚΟΗ”

[gkou]

Ένα νέο παιδί, επαρχιώτη φοιτητή, προσεπάθει με διάφορες πονηρές πλεκτάνες να τυλίξη η σπιτονοικοκυρά του και να τον υποχρεώση να παντρευτή την κόρη της. Αυτή η κοπέλα ήτο κατά πολύ μεγαλύτερη από τον νεαρό, σχεδόν αγράμματη και επιπλέον δεν έβλεπε καλά.
Όταν ο Γέροντας αντελήφθη τις μηχανορραφίες, επέστησε την προσοχή προς αυτόν και προέτρεψε να απομακρυνθή πάραυτα από το σπίτι εκείνο. Τότε ο νέος αντέτεινε:
- Μα Γέροντα, δεν είναι δυνατόν να με τυλίξη η μάννα, δεδομένου ότι αυτή η κοπέλα , εκτός των άλλων, είναι στραβή.
- Ναι, παιδάκι μου, είναι αλήθεια ότι κοιτάζει στραβά, αλλά εσένα σε βλέπει ίσια, απεκρίθη με ευστοχία ο Γέροντας.
Πολλές φορές εκείνος επαναλάμβανε πως κατά τους αρχαίους «εκ του οράν τίκτεται το εράν». Δηλαδή δια των οφθαλμών εύκολα οδηγείται κανείς εις το ερωτικό πάθος. Και βεβαίως τότε μειώνεται δραματικά η κρίσις και η ελευθερία του. Τότε οδηγός του ανθρώπου καθίσταται το τυφλό και ισχυρό πάθος. Αδυνατεί να διακρίνη τα πιο εμφανή απαγορευτικά χαρακτηριστικά , τα οποία υπάρχουν εις το ερώμενο άτομο.
Ο Θεός εχάρισε εις τον άνθρωπο τον νου και τον ώρισε βασιλιά και επίσκοπο των παθών και των επιθυμιών, ώστε να επιβάλλεται επάνω εις αυτά με σύνεσι και διάκρισι. Επομένως, αυτός οφείλει να υπακούη πάντοτε εις τον έλλογο νου και να μη παρασύρεται από άλογα πάθη.
Με δεδομένο ότι «το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη» αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πρέπει να προσέχουμε και να φυλαγώμαστε από αυτόν τον κίνδυνο. Πολλάκις κατεγράψαμε τις απόψεις του Γέροντος σχετικώς με τα σαρκικά πάθη. Υπενθυμίζουμε ότι προτείνει να αντιμετωπίζουμε τα θανατηφόρα βέλη της σαρκός με τρεις αποτελεσματικούς τρόπους∙ με τακτική τη φυγή, με στρατηγική πάλι τη φυγή και με μέθοδο επίσης τη φυγή!


Πηγή: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
του π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ»
Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη
Ιεροκήρυκος
Εκδόσεις “ ΥΠΑΚΟΗ”

[gkou]

Ακόμη και εάν το Ιερό Ευαγγέλιο δεν έλεγε τίποτε περί πορνείας.



Ο μακαριστός Γέροντας πάντοτε προέβαλλε ένα θαυμάσιο επιχείρημα για το ζήτημα της πορνείας και των προγαμιαίων σχέσεων.
- Έλεγε ότι πολλοί ισχυρίζονται ανοήτως ότι ο Χριστός δεν απαγορεύει τις προγαμιαίες σχέσεις. Βεβαίως και τις καταδικάζει ρητώς. Άλλοι άνθρωποι μάλιστα, χειροτερεύουν το πράγμα και ισχυρίζονται ότι και αυτές τις παρά φύσιν σχέσεις δεν τις κατακεραυνώνει το Ιερό Ευαγγέλιο.
- Ακόμη και εάν υποθέσουμε προς στιγμήν, εδίδασκε, ότι το Ιερό Ευαγγέλιο δεν εντέλλεται το «οὐ πορνεύσεις», όμως σημειώνει κάτι άλλο πιο αυστηρό από αυτό:
«᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐ μοιχεύσεις. ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.»( =ηκούσατε ότι ελέχθη από τον Μωσαϊκό Νόμο ου μοιχεύσεις. Εγώ δε σας λέγω ότι καθένας που κοιτάζει γυναίκα – εννοείται ή άνδρα- με σκοπό να επιθυμήση αυτή, ήδη εμοίχευσε μέσα εις την καρδία του) ( Ματθ. ε΄ 27-28 ) .
- Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζη με τόσο βαρύ λόγο, κάτι τόσο «σύνηθες», ένα βλέμμα, μία σκέψι, και συγχρόνως να επιτρέπη τα βαρύτερα σαρκικά πάθη, ήτοι τις πορνείες, τις μοιχείες, τις ομοφυλ… κ. τ. λ.; Θα ήτο παράλογο να ισχυρισθούμε πως απαγορεύεται να κλέψης μία κότα από τον γείτονα, αλλά επιτρέπεται να του κλέψης όλο το κοπάδι με τα πρόβατα. Ή ότι απαγορεύεται να δώσης εις κάποιον μία σφαλιάρα, αλλά επιτρέπεται να τον φονεύσης!
- Ο Κύριος, εσυνέχιζε, μας προτρέπει να γίνωμε τέλειοι. Ακόμη και για τα πιο μικρά σαρκικά παραπτώματα, πρέπει να κάνουμε πνευματικόν αγώνα. Και από τα μεγάλα και βαρειά να φεύγουμε πολύ μακριά, όπως ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος που έφυγε γυμνός για να μη πέση εις τη μοιχεία.
Σημειώνουμε πως μόνον εις την Καινήν Διαθήκη μνημονεύεται η λέξις «πορνεία» 56 φορές και κατακεραυνώνεται απόλυτα ως βαρύτατο αμάρτημα. Παραθέτουμε ενδεικτικώς μόνο ένα χωρίο:
«ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βασφημίαι.» ( Ματθ. ιε΄19 ).
Εις τα Ιερά Κείμενα πολλές φορές οι όροι «πορνεία» και «μοιχεία», έχουν την αυτή έννοια της σαρκικής πράξεως ανεξαρτήτως εάν συμβαίνει προ του γάμου ή μετά από αυτόν. Για παράδειγμα, εις το χωρίον «᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ, μοιχᾶται.» ( Ματθ. ε΄32 ) . Εν προκειμένω αναφέρει τη φράση «παρεκτὸς λόγου πορνείας», αλλά εφ’ όσον αναφέρεται εις ύπανδρο γυναίκα σημαίνει «μοιχεία». Στην ίδια πρότασι δύο λέξεις παρακάτω χρησιμοποιεί τη λέξι «μοιχᾶσθαι», προφανώς κατά κυριολεξίαν.
Εάν λοιπόν στις 56 αναφορές της Καινής Διαθήκης περί «πορνείας» προσθέσουμε και τις 32 αναφορές περί «μοιχείας», τότε το σύνολο φθάνει εις τον αριθμό των 88.
Και εάν προσθέσουμε και τις 206 αναφορές της Παλαιάς Διαθήκης ( «πορνεία» 167, «μοιχεία» 39 ), τότε το σύνολον φθάνει στις 294 («πορνεία» 223, «μοιχεία» 71 ) . Να προσέξουμε μάλιστα ότι οι αναφορές της «πορνείας» είναι περίπου διπλάσιες από εκείνες της «μοιχείας» εις την Καινή Διαθήκη, εις δε την Παλαιά είναι υπερδιπλάσιες.
Οι τριακόσιες περίπου αναφορές της Αγίας Γραφής περί «πορνείας-μοιχείας» , είναι τόσο λίγες (!) που μερικοί δεν τις βλέπουν!
Να προσθέσουμε και κάτι ακόμη όσον αφορά το βάρος της σαρκικής αμαρτίας. Γνωρίζουμε βεβαίως ότι ο φόνος είναι βαρύτερος από την «πορνεία-μοιχεία». Όμως ο Κύριος , όταν απαντά ποιες εντολές πρέπει να τηρή κανείς για να εισέλθη εις την Βασιλεία, μνημονεύει αυτές κατά σειράν βαρύτητος. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος- όπως και ο Ευαγγελιστής Μάρκος, Μάρκ. Ι΄19 – καταγράφει το «οὐ φονεύσεις» , πρώτον και μετά το «οὐ μοιχεύσεις»: «ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» ( Ματθ. ιθ΄17-19 ). Ο Ευαγγελιστής όμως Λουκάς τοποθετεί πριν από το «οὐ φονεύσεις» το «οὐ μοιχεύσεις», προφανώς για να δώση μεγαλυτέρα έμφασι εις τα σαρκικά παραπτώματα: «τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου.» ( Λουκ. Ιη΄20 ) .
Μαζί με τα υπόλοιπα φαιδρά που ηκούσθησαν εσχάτως προεβλήθη –δυστυχώς και από θρασείς ρασοφόρους- και η τρελή άποψις ότι «πορνεία» είναι μόνον η πράξις η τελούμενη επί χρήμασι. Μα, ω ανόητοι. Εάν αυτό ήτο δεκτόν από τον Θεόν, τότε κανείς δεν θα αμάρτανε, εφ’ όσον «δεν πληρώνει»∙ ο σύζυγος δεν αμαρτάνει, όταν πηγαίνει με άλλη γυναίκα αφού … «δεν πληρώνει»∙ ο νέος δεν αμαρτάνει με μία φιλενάδα εφ’ όσον… «δεν πληρώνει»∙ ακόμα και ο άγαμος κληρικός δεν αμαρτάνει καθ΄ ότι …«δεν πληρώνει»!!! Πόσο οικτρά πράγματα ακούγονται από εκείνους που δεν θέλουν να μετανοήσουν ή τουλάχιστον να σιωπήσουν .
Ενθυμούμεθα μία προφητεία του Αγίου Κοσμά που ανέφερε ότι θα έλθη μία εποχή που «οι κληρικοί θα γίνουν χειρότεροι από τους λαϊκούς».
Επανερχόμενοι εις το όλον ζήτημα των σαρκικών πειρασμών , υπενθυμίζουμε πως όλα τα Πατερικά κείμενα, η Φιλοκαλία και άλλα μας συμβουλεύουν με ποίους τρόπους θα πολεμούμε και τους πιο μικρούς λογισμούς ή τους άλλους πειρασμούς. Μάλιστα, τα δύο υπέροχα βιβλία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, το «Περί φυλακής των πέντε αισθήσεων» και το «Αόρατος Πόλεμος», καταγράφουν όλοι τη μεθοδολογία της αποφυγής των σαρκικών παγίδων και μεθοδεύσεων.



Πηγή: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
του π. Επιφάνιου»
Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη
Ιεροκήρυκος
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΥΠΑΚΟΗ»