Μονή Αγίου Γεωργίου ΒραχασώτηΗ μονή του Αγίου Γεωργίου του Βραχασώτη βρίσκεται 1km νοτιοδυτικά του χωριού Βραχασίου, κοντά στη Νεάπολη.961: Ο μετέπειτα βυζαντινός αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς ιδρύει τη μονή, μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Άραβες.
1365-1367: Οι Ενετοί καίνε την εκκλησία κατά τη διάρκεια της επανάστασης των Καλλεργών στο Οροπέδιο Λασιθίου, γιατί εδώ έβρισκαν καταφύγιο κατά τις μετακινήσεις τους στο οροπέδιο.
1540: Ο μοναχός Γεδεών ξανακτίζει τον ναό του Αγίου Γεωργίου πάνω στα ερείπια της παλιάς εκκλησίας.
1558: Κτίζεται το δεύτερο κλίτος του Αγίου Δημητρίου.
Η μονή συμμετείχε ενεργά στις επαναστατικές δράσεις κατά των Τούρκων, όταν και καταστράφηκε.
1770: Κατά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη, ο ηγούμενος Γαβριήλ απαγχονίζεται στον Χάνδακα για την επαναστατική του δράση. Τα κτήματα της μονής κατάσχονται και ξαναγοράζονται από τους κατοίκους της περιοχής (για να τα επιστρέψουν αργότερα, το 1859).
1820: Οι Τούρκοι σκοτώνουν 19 μοναχούς και καταστρέφουν το μοναστήρι, καθώς εδώ λειτουργούσε εργαστήριο κατασκευής μπαρουτιού από τους επαναστάτες.
1823: Σε μάχη κοντά στη μονή σκοτώνεται ο Ιωάννης Μιχελιδάκης Σφακιανάκης.
1859: Ο ηγούμενος Μανιδοπατέρας ανασυγκροτεί την μονή και οι κάτοικοι επιστρέφουν την περιουσία της.
1866: Από εδώ ξεκινάει τον επαναστατικό του αγώνα ο Κωνσταντίνος Σφακιανάκης, γιος του Ιωάννη με τα παλικάρια του.
1875: Ο μοναχός Άνθιμος ανοικοδομεί το μοναστήρι και οι αδελφοί Μακράκη κατασκευάζουν το νεώτερο τέμπλο του ναού.
1909: Η μονή σταματάει την λειτουργία της οριστικά.
1940: Οι αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ χρησιμοποιούν τον Άγιο Γεώργιο ως λημέρι.
Σήμερα δεν κατοικείται, αλλά έχουν αναστηλωθεί αρκετά κελιά, η κεντρική εκκλησία, ο χώρος εστίασης, το ελαιοτριβείο, ο φούρνος και μερικά άλλα κτίσματα. Ο ναός είναι δίκλιτος με το δεύτερο κλίτος αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο. Στη βόρεια μεριά του υπάρχουν παμπάλαιες τοιχογραφίες του 14ου- 15ου αιώνα. Επίσης, στη νότια μεριά του ναού υπάρχει μια υπέροχη ανάγλυφη παράσταση του Αγίου Γεωργίου που φονεύει ένα λιοντάρι.
2006: Στη μονή ορκίζεται το συμβούλιο της Κοινότητας Βραχασίου μετά το πολύχρονο αγώνα για την ανεξαρτητοποίηση του Βραχασίου από το Δήμο Νεάπολης (σύμφωνα με τον τότε νόμο Καποδίστρια).