ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Παρακλητικοί Κανόνες στον Κύριο, την Παναγία και τους Αγίους. Κείμενα και ηχογραφήσεις.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Δεκ 02, 2015 8:24 pm

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Ποιηθείς υπό Κωνσταντίνου Κογεράκη του Κρητός

Ευλογήσαντος του Ιερέως λέμε το «Κύριε Εισάκουσον» μεθ' ο το Θεός Κύριος και τα επόμενα τροπάρια

Ήχος δ'. Ο υψωθείς
Της ευθυμίας ο φερώνυμος πάτερ, της εν Χριστώ με ευθυμίας δοχείον, ανάδειξον ταις θείαις σου Ευθύμιε ευχαίς, ίνα ευγνωμόνως σε, εν ψαλμοίς μεγαλύνω και ευσήμω στόματι ανακράζω τοιαύτα: χαίροις Οσίων κλέος το λαμπρόν και μοναζόντων σεπτόν ακροθίνιον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Της ευθυμίας ο φερώνυμος πάτερ, της εν Χριστώ με ευθυμίας δοχείον, ανάδειξον ταις θείαις σου Ευθύμιε ευχαίς, ίνα ευγνομόνως σε, εν ψαλμοίς μεγαλύνω και ευσήμω στόματι ανακράζω τοιαύτα: χαίροις Οσίων κλέος το λαμπρόν και μοναζόντων σεπτόν ακροθίνιον.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν' ψαλμός και ο Κανών του Οσίου φέρων ακροστοιχίδαν εν τοις Θεοτοκίοις και τη θ' ωδή «Κωνσταντίνου»

Ωδή α'. Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ευθύμιε πάτερ αγγελικώς, βιώσας εν κόσμω, θείων έτυχες δωρεών, και δόξης ηξίωσαι αφράστου, εν ουρανοίς συν Οσίων τοις τάγμασι.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Τρωθείς τη αγάπη του Ιησού, ηγήσω τα πάντα όναρ Όσιε και σκιάν, διο της αυτών πάτερ μερίμνης ταις σαις πρεσβείαις τους παίδας σου λύτρωσαι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Φωνή υπακούσας τη Θεϊκή, καλώς επορεύθης την ευθείαν πάτερ οδόν, ήν δίδου καμοί καλώς βαδίζειν σαις ικεσίαις τρισμάκαρ Ευθύμιε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Κινδύνοις χειμάζομαι χαλεποίς και θλίψις με έχει Παντευλόγητε Μαριάμ, συ δ' η γηγενών παραμυθία, τον σον οικέτην καλώς παραμύθησον.

Ωδή γ'. Συ ει το Στερέωμα

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Όσιε Ευθύμιε, των λογισμών των θλιβόντων με, απάλλαξον θείαις σου πρεσβείαις, προς Χριστόν ον εδόξασας.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Δίδου μοι ταπείνωσιν, δίδου μοι πάτερ κατάνυξιν, δίδου σωτηρίας μοι τον πόθον, σαις λιταίς, ώ Ευθύμιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Φρόνημα το άστατον, εκ της ψυχής μου εκρίζωσον ευχών σου αγίων τη αξίνη, Θεοφόρε Ευθύμιε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ω Μήτερ Πανάμωμε, τον κεκλεισμένον Παράδεισον, διήνοιξας ου καμέ πολίτην, ταις ευχαίς σου ανάδειξον.


Διάσωσον τους υμνητάς σου Ευθύμιε Θεοφόρε, από κινδύνων δεινών και κακώσεων, ταις προς τον Κτίστην πρεσβείαις σου ευπροσδέκτοις.

Επίβλεψον εν ευμενία Πανύμνητε Θεοτόκε επι την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι, της ψυχής μου το άλγος.


Αίτησις και το Κάθισμα
Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή

Πρεσβεία τη ση, Ευθύμιε μακάριε, ημάς τους πιστώς υμνούντας σε διάσωσον, συμφορών και θλίψεων, και παντοίων άλλων κακώσεων. Τη γαρ Οσία πάτερ σου ζωή, Χριστόν τον Θεόν ημών εδόξασας.


Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Χαμερπές έχων φρόνημα, εν τη γή τρισμάκαρ δεινώς καθέλκομαι, αλλά συ ουν με ανάστησον, ταις αγίαις ευχαίς σου Ευθύμιε.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Της ψυχής κατερρύπωσα, τον λευκόχρουν πάτερ χιτώνα πταίσμασι, αλλά σύ αυτόν Ευθύμιε, τη αγία σου χάριτι κάθαρον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Την ειρήνην σου δώρησον, ώ Χριστέ τω κόσμω σεπταίς δεήσες, Ευθυμίου του Θεόφρονος, του ψυχή ολική σε ποθήσαντος.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Νοσημάτων και θλίψεων, ρύσαι τους οικέτας σου Μητροπάρθενε, τους κυρίως Θεοτόκον σε ανυμνούντας αει και γεραίροντας.

Ωδή ε'. Φώτισον ημάς

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Στήριξον ημάς, των ευχών σου το στηρίγματι, του εχθρού γαρ του δεινού ταις προσβολαίς, παμμακάριστε Ευθύμιε κλονούμεθα.


Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Θλίψις με δεινή, περιέσχε ώ Ευθύμιε, ήν εκδίωξον ταις Θείαις σου λιταίς, συμπαθείας γαρ υπάρχεις μάκαρ έμπλεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Δάκρυα Χριστέ, μετανοίας δος τω δούλω σου, ικεσίαις Ευθυμίου του σοφού, του εν γή ασκητικώς σε μεγαλύνατος.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Σώσον με Αγνή, εκ παντοίων περιστάσεων, τον Σωτήρα γαρ εκύησας Χριστόν, απειράνδρως και αφράστως Μητροπάρθενε.


Ωδή στ'. Την δέησιν εκχεώ

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Δεσμοίς με της αμαρτίας έδησεν, ο εχθρός ο παλαμναίος δολίως, και εν ειρκτή παναθλία κρατούμαι, ην τοις εμοίς κατεσκεύασα πταίσμασι, σπεύσον ούν πάτερ και γενού, λυτρωτής μου ταις Θείαις πρεσβείαις σου.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ανήλθες των αρετών τη κλίμακι, προς ουράνιον Ευθύμιε ύψος, ένθα Χριστός τω στεφάνω της νίκης, την κεφαλήν σου ενδόξως κατέστεψεν, όθεν στεφάνωσον ημάς, αρετών τω στεφάνω πρεσβείαις σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ο τόκος σου ευθυμίας πρόξενος, τοις γονεύσι σου εγένετο πάτερ, όθεν λιταίς σου Ευθύμιε θείαις, της εν Χριστώ ευθυμίας με πλήρωσον, ίνα αυτόν δοξολογώ και γεραίρω τα ξένα σου τρόπαια.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Τεκούσα τον της ειρήνης πρύτανιν, σοι προσφεύγω Μαριάμ ανακράζων, το των πολέμων Θεόνυμφε νέφος τας των ανθρώπων καρδίας εκάλυψεν, ό της σης χάριτος φωτί, ικετεύω Παρθένε διάλυσον.

Διάσωσον τους υμνητάς Ευθύμιε Θεοφόρε, από κινδύνων δεινών και κακώσεων, ταις προς τον Κτίστην πρεσβείαις σου ευπροσδέκτοις.

Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος β'. Τοις των αιμάτων

Καταλιπών τα εν κόσμω ως πάνσοφος, υπερκοσμίων χαρίτων ηξίωσαι, διο σε τρισμάκαρ Ευθύμιε, ανευφημούμεν και πόθω κραυγαζομεν, ιλέωσαι πάτερ τον Κύριον.

Προκείμενον Ήχος δ

Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού

Στίχος: Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον, εν ταις εντολές αυτού
θελήσει σφόδρα.

Ε Υ Α Γ Γ Ε Λ Ι Ο Ν

Εκ του κατά Ματθαίον (ΙΑ'. 27-30)

Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ταις του σου Οσίου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβαίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχος: Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος
των οικτιρμών σου εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Όλην αποθέμενος, την κοσμικήν πραγματείαν, ως εχέφρων Όσιε, του Χριστού τοις ίχνεσι, ηκολούθησας και καλώς ώδευσας, την ευθείαν τρίβον, δι' ήλθες προς την άφθαρτον πόλιν Ευθύμιε, ένθα των σων πόνων απέλαβες τα γέρα και ηρίθμησαι, τοις των Ασωμάτων στρατεύμασι. Όθεν τους τελούντας, την μνήμην σου την πάντιμον πιστώς, ταις ιεραίς σου δεήσεσι, τω Χριστώ προσάγαγε.

Σώσον ο Θεός των λαόν σου…

Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Αθυμίας με πάτερ, περιέχει η ζάλη, Θείε Ευθύμιε, ην θείαις σου πρεσβείαις, εκδίωξον εν τάχει, απ' εμού του οικέτου σου, της ευθυμίας γαρ συ, επώνυμος υπάρχεις.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Αμαράντινον στέφος, τη σεπτή κορυφή σου, Χριστός επέθηκε, βραβεύσας σου τους πόνους ούς δι' αυτόν ανδρείως εν ασκήσει υπήνεγκας.Αυτόν ουν πάτερ αεί, υπέρ ημών δυσώπει.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Νοσημάτων ποικίλων, συμπτωμάτων παντοίων, και πάσης θλίψεως, απάλλαξον τους πίστει, τιμώντας σε βαθεία, και βοώντας τω Κτίσαντι ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Αειπάρθενε Κόρη, γηγενών προστασία, η ακαταίσχυντος, εν βίου τη πορεία, καμέ τον σον οικέτην, ικετεύω προστάτευσον, εξ ορατών τε εχθρών, και αοράτων άμα.

Ωδή η'. Τον Βασιλέα

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Κατανοήσας, των εν τω βίω πραγμάτων, το επίκηρον Ευθύμιε Θεόφρον, έσπευσας συνάψαι σαυτόν Χριστώ προθύμως.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Τας αλγηδόνας, της παναθλίας ψυχής μου, τη βοτάνη των αγίων ευχών σου, ίασαι και σώσον, Ευθύμιε τρισμάκαρ.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Τη συντονία, των εναρέτων σου τρόπων, ευηρέστησας Ευθύμιε τον Κτίστην, όν ως παρρησίαν πλουτών αεί δυσώπει.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Νοός μου Κόρη, την χαλεπήν σκοτομήνην, διασκέδασον τη ση αγλαΐα, η το φως του κόσμου, τεκούσα απειράνδρως.


Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Τους πίστει ευφημούντας, σε ψαλμοίς και ύμνοις, της εν Χριστώ σωτηρίας αξίωσον, ο της ερήμου πολίτης Θείε Ευθύμιε.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Ισχύν Χριστέ παράσχου, ημίν τοις παναθλίως, πολεμουμένοις κακία του δράκοντος, του Ευθυμίου πρεσβείαις, του σου θεράποντος.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
Νοσούντα με κατ' άμφω Όσιε Κυρίου, της θεραπείας αξίωσον δέομαι, συ ιατρός γαρ υπάρχεις πάντων πανάριστος.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
Ο Όσιος Κυρίου ο δεδοξασμένος, ας σοι αιτήσεις προσήνεγκον πλήρωσον, και των της γης φθειρομένων δείξον ανώτερον.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.
Υπερευλογημένη, Άχραντε Μαρία, όν απειράνδρως εκύησας Κύριον υπέρ ημών εκδυσώπει, οία φιλεύσπλαχνος.


Το Άξιον εστί και τα Μεγαλυνάρια

Χαίροις μοναζόντων η καλλονή, ασκητών η δόξα, και Οσίων η χαρμονή, χαίροις εκκλησίας, Χριστού το Θείον κλέος, σε ουν ανευφημούμεν, πάτερ Ευθύμιε.

Χριστού το θελήματι νουνεχώς , υπείκων Θεόφρον, κόσμου έλιπες τα τερπνά, και την τεθλιμμένην εβάδισας πορείαν καρτερικώς εν κόσμω Θείε Ευθύμιε.

Εκ της Αρμενίας ώσπερ αστήρ, εξήστραψας πάτερ, και ακτίσι σων αρετών, των φαεινοτάτων, την Οικουμένην πάσαν, λαμπρώς καταφωτίζεις Θείε Ευθύμιε.

Δάκρυσι, νηστείαις και προσευχές, Όσιε καθάρας φιλοπόνως την σην ψυχήν, οίκος λαμπρός ώφθης Τριάδος της Αγίας, διό σε ανυμνούμεν πάτερ Ευθύμιε.

Της σαρκός το βρίθος ασκητικώς, Όσιε λεπτύνας ανεπτέρωσας σην ψυχήν, προς της απαθείας, Ευθύμιε το ύψος, διό θείων χαρίτων, εδείχθης τέμενος.

Σαυτόν καθοπλίσας τη του Σταυρού, σοφέ παντευχία, ως εχέφρων και νουνεχής, φοβερός εφάνης, εχθροίς τοις αοράτοις, Ευθύμιε Θεόφρον ούς και ετρόπωσας.

Ευθύμιε κλέος των ασκητών, και Ανδρέα πάτερ ο της Κρήτης θείος ποιμήν, συν τω Ιωάννη τω Βαπτιστή απαύστως Χριστόν υπέρ του κόσμου καθικετεύετε.

Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.


Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος γ'. Θείας Πίστεως.

Θεία χάριτι ηγλαϊσμένος, θείον ήνυσας εν κόσμω βίον, των μοναζόντων το κλέος Ευθύμιε, της κοσμικής εκφυγών γαρ συγχύσεως, ασκητικώς τον εχθρόν κατεπάλαισας, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Είτα εκετενής παρά του Ιερέως και απόλυσις μεθ' ήν ψάλλομεν το κάτωθι τροπάριον.

Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου

Κόσμου τα ηδέα και τερπνά, έλιπες Χριστόν αγαπήσας, τελειωτάτω νοΐ, χαίρων δε κατώκησας, εν τη ερήμω σοφέ, ένθα θείοις παλαίσμασι, και πόνοις ατρύτοις, ανδρικώς ενίκησας, τον πολυμήχανον. Όθεν της αυτού κακουργίας, λύτρωσαι ημάς ευχαίς σου, Όσιε Ευθύμιε μακάριε.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Ο Ιερεύς: Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς

Ο Χορός: Αμήν.

ΔΙΣΤΙΧΟΝ


Πρόσδεξαι Ευθύμιε τάς ικεσίας
ας Κωνσταντίνος σοι ύφανεν πίστει


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Δεκ 03, 2015 7:35 pm

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το «Κύριε εισάκουσον», μεθ' ο το «Θεός Κύριος» και το επόμενον.

Ήχος Δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ
Των Αθηναίων ο προστάτης ο θείος, την αρωγή αυτού και πρεσβείαν καλέσωμεν εκ μίας ψυχής λύτρωσον δεόμεθα, χαλεπής ασθενείας, φόβου και καταπτώσεως και δεινών αφθονίας και πειρασμών επιβουλής, Εφραίμ Όσιε, πάντας τους οικέτας Σου.

θεοτοκίον
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε...
Ψαλμός Ν' 50
Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. ‘Οτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. ‘Oτι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα, τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.

Και ο Κανών Ωδή α'. Ήχος πλ. δ' «Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν».

Αγγέλων τον φίλον και μαθητήν του νοός μου,την νόσον,
Εφραίμ ιατρέ, απάλειψον ταις Σαις εντολαίς Σου και κάτοπτρον του θείου τούτον μετάβαλε.

Δεσμά του θανάτου, οδυνηρώς μαρτύρων, ανδρείως ως Αθάνατος έθλασας, ζηλωτά του Χριστού και θεόπτα, της φθοράς απηλλάχθης ως νέος Αγγελος.

Κομίζεις ως δώρον την Σην χαράν, προσφέρεις ως μάγος
χρυσόν εις Χριστόν το "Αγιόν Σου σώμα και πρεσβεύεις αεί προς τον Κύριον.
θεοτοκίον
Μήτερ του Ηλίου Πανευκλεής, έμπλησον Κόρη ερειπωθείσαν μου την ψυχήν δια της Σης Παρουσίας ως Πανάχραντος Δέσποινα.

Ωδή Γ'. Ουρανίου αψίδος.
Ενεφανίσθης εν φωτί ιερεί και εξέπληξας δια της Σης Παρουσίας την τούτου αντίληψιν. Σπεύσον ταχύτατα ως κεραυνός καταπλήττων εχθρών την μανίαν και οποίαν αίρεσιν.

Υπεδείχθη ο τόπος του μαρτυρίου Σου και η σορός η Αγία Των Σων Λειψάνων Σου μοναχή, εν φωνή, και απεκαλύφθη η δόξα των σεπτών αγώνων Σου, Μάρτυς Πολύαθλε.

Των αδικούμενων προστάτης ο ενδοξότατος, επισκέπτης και ρύστης των εγκλείστων στα έσχατα, Πάνοπλον Δάκρυ, θαυματουργέ "Αγιε, ελευθέρωσαν όλους τους αδίκως πάσχοντας.

θεοτοκίον
Προστασία του κόσμου και χαρά ανεκλάλητος διάρρηξον την λύπην, Μήτερ Παράκλητε, όπως δοξάζωμεν την Αμάραντον χάριν, την "Αρρητον και απερίγραπτον.

Διαφύλαξον, Ευεργέτα "Αγιε Μεγαλομάρτυς, πάσης κακής επήρειας τους δεομένους Σου,όπως υμνούν την Σην Παρρησίαν.

Επίβλεψον εν ευμενεία... Αίτησις και το κάθισμα.


Ήχος Β'. Πρεσβεία θερμή...
Μαγειών λύεις την σκοτόμαιναν, Εφραίμ Ιεράρχα, Ιατρέ Περίφημε, και πάντες δοξάζουσιν την άπειρον ευσπλαχνίαν Σου• Συ γαρ υπάρχεις ημών, θαυματουργέ, φύλαξ και αδιάτρητος "Αμυνα.

Ωδή Δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Ανιάτοις νοσήμασιν απαλείφεις, Παρήγορε, στειρευόντων την ανάσχεσιν καταλύεις ως φιλάνθρωπος.

Εισακούεις ως εύσπλαχνος των επικαλουμένων το θείον Σου όνομα, επανάφερε τους πλάνητας εις οδόν Κυρίου δεόμεθα.

Μίση αφάνισον δια της σεπτής ευλογίας Σου και ως άνεμος διασκόρπισον διχασμών τα μηχανεύματα.

θεοτοκίον
Αγλαύμορφη Δέσποινα, αιτήσεις των δεομένων Σου πειρασμών απάλλαξον ως προστάτιδα Δύναμις.

Ωδή Ε'. Φώτισον ημάς
Λάμπρυναν ημάς δια οσίου προτύπου Σου και οδήγησον στερρώς εις τα ίχνη των βημάτων Σου.

Ενίκησας θανών του θανάτου την στέρησιν και ανήλθες εις το φως μυροφόρος και αήττητος.

Ανοιξον οδόν εις απίστους, ίνα προσέλθωσιν, δίδαξον σκοπόν, της θεώσεως την εύρεσιν.
θεοτοκίον
Λύτρωσον ημάς εκ παντοίων πολεμούντων, Μήτερ Του θεού Ελεούσα, προστασία των αμέτρητων μετανοούντων. ημίν ίνα ανθέξωμεν, ως κραταιοί, τας πανουργίας των εχθρών, των ανόμως πολεμούντων μας.


Ωδή ΣΤ'. Την δέησιν.
Οίκου μου την συμφοράν αφάνισον και σύζευξον των πνευμάτων τον τόνον,τη συμβολή Σου φώτισον ταύτα και την ενότητα άμα ποίησον, Εφραίμ ειρηνοποιέ,Ιεράρχα και Μέγα Προστάτη ημών.

Δέομαι καταδίκης άφεσιν και απονομήν θείας χάριτος δος μοι, τη απείρω Σου προσφεύγω αγάπη και ως λεπρός την ίασιν δέχομαι, "Αγιε φοβερέ, αποκάλυψις θεία η Δόξα Σου.

Κάλεσον εις μετάνοιαν τον δράστην και συνέτισον αυτού την πορείαν, προστάγματι ιδίω κέλευσον, ίνα ομολογήσει τον φόνον, ον βέβηλος διέπραξεν.

θεοτοκίον
Ευαγγελίου το απύθμενον έλεος, δια Σου φανέρωσον Κόρη, ο Κριτής των απάντων και Δίκη, ο Παντοδύναμος, ελευθέρωσαν ημάς 'Αγίω Όρει και ασφαλεί Μεσιτεία.

Διάσωσον, Ιεράρχα Χριστού και φίλε, πάσης βλάβης, παθών και επιθέσεων, τους την σεμνήν Σου υμνούντας Παρουσίαν.

"Αχραντε η δια λόγου... Αίτησις και το κοντάκιον.

Ήχος Β'. Προστασία των χριστιανών.

Πανοπλία των χριστιανών, ευθυμία των νοών αδιάκοπος, το συν Σκήνωμα παρέδωκας Φύλαττον, "Αγιε Πάτερ, και θέσε εις αχρηστίαν της φαρμακείας την αρχήν, φίλε Παράκλητε.

Προκείμενον.
Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η μελέτη της καρδίας μου σύνεσιν. Στίχος. θαυμαστός ο θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Εκ του κατά Ιωάννην. (Ι, 9-16).
Είπεν ο Κύριος• Εγώ ειμί η θύρα• δι' εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται και νομήν ευρήσει. Ο κλέπτης ουκ έρχεται, ειμή ίνα κλέψη και θύση και απολέση• εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν. Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν, ου ουκ είσι τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει• και ο λύκος αρπάζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα. Ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστί και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός, και γιγνώσκω τα εμά και γιγνώσκομαι υπό των εμών, καθώς γιγνώσκει με ο Πατήρ καγώ γιγνώσκω τον Πατέρα, και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων. Και αλλά πρόβατα έχω, α ουκ εστίν εκ της αυλής ταύτης, κακείνά με δει αγαγείν, και της φωνής μου ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν.

Δόξα. Ταις του Αθληφόρου...
Και νυν. Ταις της θεοτόκου...
Προσόμοιον.
Ήχος Πλ. Β ' . Όλην αποθεμένοι. Στίχος. Ελέησον με ο θεός κατά το μέγα έλεός Σου...

Αγγελος Πανθαύμαστος, δόξη Χριστού ωραιώθης, της Αμύνης κράτιστος, ταις ψυχαίς ημών περιφρούρησον, Εκκλησίας ήρως, Αθηναίων ρύστης δια τούτο Σου προσπίπτομεν. Ημάς ελέησον εκ θανατηφόρων παθημάτων, σκευωριών των δολίων και μυρίων επιθέσεων, ίνα Σ'ευλαβώμεν, Πανφρόσυνε του πάθους φονευτή, Εφραίμ αξιάγαστε,νεοφανέντα Όσιε.


Ωδή Ζ ' . Οι εκ της Ιουδαίας.
Ασθενείας το βάρος και νοών ηττημένων την αλλοτρίωσιν
θεράπευσαν, τρισμάκαρ, και απρόσβλητους χρίσε τους προστρέχοντας ευλαβώς εν πίστει εις την μονήν Σου.

Οραμάτων την πόλιν και ονείρων την γέφυραν διήνυσας, Πάτερ, ελθών πάλιν εις τον κόσμον, ίνα σώσης τους δύσπιστους,

Σφράγισον μυστικώς ημάς τη χάριτί Σου Αρμονία και στίχους εν κρυφώ εμοί εδίδαξας, μη παύσης ποτέ, Πάτερ, ίνα ανάπτης εν τω νω μου την κανδήλαν του Λόγου Σου, αδιαλείπτως παρέχων μοι την Σην ευφράδειαν.

Ταπεινός ως το χόρτον καί αμετρήτως Θεόφιλος, εις τον οίκον της Παρθένου, υπηρέτης ο έμπιστος, πρέσβευε υπέρ ημών αεί την Δέσποινα μας.
θεοτοκίον
Την Ύπέρμαχον Πτέρυγα και Άκύμαντον θάλασσαν υμνήσωμεν εντόνως, πρεσβεύσωμεν εν πίστει. Υπεραμύνου των ψυχών ημών, Θεοτόκε.

Ωδή Η'. Τον Βασιλέα.
Πνευματικόν εύρον Εσέ, τον Μεγιστάνα της υπέρτατης θεογνωσίας, και ευγνωμόνως, Πάτερ, εκφράζω την χαράν μου.

Ει των Ορθοδόξων το καύχημα το νέον, Μεγαλομάρτυς, ιατρός και Σωτήρ και ο ανηψωτήρ των εμών πεπτωκότων.

Ανταποδίδεις, Πάτερ, τας επισκέψεις των Σων φίλων, των ερχομένων πόθω εις το "Αλιωτο Σκήνωμα και ορατός εφάνης πολλάκις εις τους οίκους.

θεοτοκίον
Υψηλότερα των Αγίων Πάντων, ως εδάνεισας την σάρκαν εις τον Υιόν θεόν Σου, απάλειψον την θλίψιν, ω χάριτος Έμπεπλησμένη.

Το Άξιον εστίν και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.

Χαίροις της ανδρείας ο φοβερός και της θεωρίας ο Αφράτης ο μυστικός. Χαίροις Αθηναίων αγλάισμα και κλέος, του Λόγου η φαρέτρα, Εφραίμ
Παμμέγιστε.

Αλιωτος παρέμεινας Ζωντανός δια παρρησίας, ην απέκτησας εις Χριστόν, Αριστος θαυμάτων, η άρσις της αράς μας, Εφραίμ Μεγαλομάρτυς, Ασυναγώνιστε.

Αλας απεδείχθης το νοερόν, που δεν εμωράνθη εις των βαρβάρων τον καιρόν, αντοχής αρίστης, ο Μέγας αθληφόρος και των νεομαρτύρων ο κύριος Έξαρχος.

Αφθαστον το ύψος Σων αρετών, που ανύψωσαν Σε ως τον Ήλιον τον νοητόν και δεν κατεκαύθης ως "Ικαρος δεν πέφτεις, άλλ' ως ακτίς του Ηλίου ενηρμονίσθης.

Πάσαι των Αγγέλων... Το τρισάγιον.

Το απολυτίκιον. Ήχος Δ'.
Εν όρει των Αμώμων ώσπερ ήλιος έλαμψας, και μαρτυρικώς, θεοφόρε, προς Θεόν εξεδήμησας, βαρβάρων υποστάς επιδρομάς. Εφραίμ Μεγαλομάρτυς του Χριστού δια τούτο αναβλύζεις χάριν αεί, τοις ευλαβώς βοώσι σοι δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

Ήχος Δ'.
Φάτνη ένθεος της καρτερίας, φίλος έμπιστος Ορθοδοξίας, Εφραίμ Πατέρων απαύγασμα, αγωνισθείς εναντίον της Αβύσσου ακοίμητος, ως αστήρ διέλαμψας. Πάτερ, φύλαττε ημάς ως Ατρόμητος, δώρισον δια παντός την ειρήνην.
Είτα εκτενής και απόλυσις, μεθ' ην ψάλλομεν το εξής:

Ήχος Β'. Ότε εκ του ξύλου...
Λίθου της ταφής, παρά Χριστού απηλλάχθης εσχάτως Αναστησάμενος και εύθις έδραμες, ως ιέραξ, και συνέντριψας αδίκων αγέλην, η μας εκύκλωσε, ως ταχύτατος, ίνα προσκυνούμεν απαύστως πάντοτε την Δόξαν Σου, ώ Εφραίμ Ουρανόδοτε.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Δεκ 04, 2015 11:28 am

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ


ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ
ΑΓΙΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ
(ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου)


Ευλογήσαντος του Ιερέως.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Είτα τα παρόντα Τροπάρια.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ΄ ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)

Ήχος δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)

Τους προσιόντας τω αγίω Ναώ σου, Ιερομάρτυς του Κυριού Θεράπων, και την θερμήν αιτούντας προστασίαν σου, πάσης απολύτρωσαι, επηρείας και νόσου, και παθών και θλίψεων, και παντοίων κινδύνων, συ γαρ μεγίστην χάριν προς Χριστού, έχεις παμμάκαρ, τελείν τα θαυμάσια.

Δόξα πατρί…. «Απολυτίκον»
Ήχος α’ (Του λίθου σφραγισθένος)

Ως εν λυχνία ετέθης παρά Θεού λύχνος άσβεστος, καταφωτίζων πλουσίως τα λογικά Αυτού πρόβατα, δογμάτων ορθοδόξων διδαχαίς, Θεράπων του Χριστού Ιερουργέ. Δια τούτο, συγχορεύεις ματά των Ασωμάτων, διπλοίς στεφάνοις κοσμούμενος. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, τον δρόνον του μαρτυρίου διελθείν, πρεσβεύων μη ελλίπης, υπέρ ημών των τιμώντων Σε.




Και νύν «Θεοτοκίον»

Ου σιωπήσομεν, ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μη γαρ Συ προίστασο πρεσβέβουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων: Τις δε διεφύλαξεν εως νύν ελευθέρους: Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα , εκ Σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός Ν΄ (50)

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.
Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφις της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί τηνα αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.


Είτα ο κανών ου η ακροστιχίς.
Θεράπον δίδου μοι θεραπείαν. Γερασίμου.

Ωδή α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν διοδεύσας….»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Θεόν, εκδυσώπει υπέρ ημών, Θεράπον θεόφρον, των τιμώντων σε ευλαβώς,
διδόναι ημίν πταισμάτων λύσιν, και των παθών απολύτρωσιν Άγιε.


Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εν νόσοις πλουτούντες σε Ιατρόν, πιστώς σοι βοώμεν, Ιεράρχα θαυματουργέ,
ίασαι ψυχών ημών τους πόνους, και των σωμάτων οδύνας δεόμεθα.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ροαίς των αγίων σου πρεσβειών, κατάσβεσον Πάτερ, των παθών μου φλόγαν πικράν,
και όμβρησον δρόσον ευφροσύνης, τη τεθλιμμένη ψυχή μακάριε.


Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Αγία Παρθένε Μήτερ Θεού, Κεχαριτωμένη, Παντευλόγητε Μαριάμ, ρύσαι εναγών με νοημάτων, και την ρυπώσαν ψυχήν μου αγίασον.


Ωδή γ’ «Ουρανίας αψίδος»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Πλήρης ών θείας δόξης, τη του Χριστού χάριτι, πάσης αδοξίας Θεράπον, παθών θλιβόντων με, λύτρωσαι δέομαι, και την κατ΄ άμφω υγείαν, και ρώσιν παράσχου μοι,
ως συμπαθέστατος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ο Ναός σου ο θείος, οία λιμήν άκλυστος, πρόκειται Θεράπον τοις πάσι, επιφοιτήσει σου, ώ προσευχόμενοι τρικυμιών των του βίου, τάχος εκλυτρούμεθα, υμνολογήσαι σε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Νοσημάτων ποικίλων, και συμφορών Άγιε, ως Ιερομάρτυς Θεράπον, Χριστού περίδοξος, ρύου εκάστοτε, τους τη θερμή σου πρεσβεία, πίστει καταφεύγοντας, και ευφημούντας σε.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Δυναστείας με ρύσαι, της του εχθρού Άχραντε, δι’ ης καθ’ εκάστην ημέραν, τω νώ μολύνομαι, και μετανοίας το πύρ, άναψον νυν τη ψυχή μου, ως αν της λαμπρότητος, τύχω του Πλάστου μου.

Διάσωσον, Ιερομάρτυς, Θεράπον ταις σαις πεσβείαις, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, τους αδιστάκτω καρδία σοι προσιόντας.

Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Ήχος β’ «πρεσβεία θερμή»

Προστάτην θερμόν, κεκτήμεθά σε Άγιε, εκ πάσης οργής, ημάς απολυτρούμενον, διο πιστώς βοώβμεν σοι, Ιεράρχα Θεράπον πανθαύμαστε, μη διαλίπης παρέχειν αεί, ημίν την ταχείαν σου βοήθειαν.

Ωδή δ΄ «εισακήκοα, Κύριε»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ιατρεύειν εκάστοτε, τους τετρυχωμένους δεινοίς νοσήμασι, μη ελλείπης αξιάγαστε, πίστει προσιόντας τη εικόνι σου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Δοξασθείς πολλοίς θαύμασιν, ως Ιερομάρτυς Χριστού αήττητος, αναβλύζεις χάριν άφθονον, Άγιε Θεράπον τοις οικέταις σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Οι εν θλίψει προσπέσατε, τη εικόνι πίστει τη του Θεράποντος, ίνα λάβητε την ίασιν, και απαλλαγήτε πάσης μάστιγος.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Υπερύμνητε Δέσποινα, εκτενώς δυσώπει τον εκ λαγόνων σου, προελθόντα υπέρ έννοιαν, ίνα σωτηρίας πάντες τύχωμεν.


Ωδή ε’ «φώτισον ημάς»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Μέγας αρωγός, και προστάτης ετοιμότατος, τοις προστρέχουσι τω θείω σου Ναώ, ως κλεινός Ιερομάρτυς ώφθης Άγιε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Όμβρησον ημίν, ουρανόθεν αγαλλίασιν, τοις εν θλίψεσι και πόνοις χαλεποίς, ώ Θεράπον και ειρήνην αστασίαστον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ίδε συμπαθώς, τους προσπίτοντας εκ πίστεως, τη αγία εικόνι και σεπτή, και την δέησιν αυτών πλήρωσον Άγιε.


Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Θραύσον του εχθρού, την μανλιαν και τα βέλεμνα, του ως λέοντος ορμώντος καθ’ ημών, Θεοτόκε εν ειρήνη ημάς σκέπουσα.


Ωδή στ΄ «Την δέησιν»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εξ ‘ ύψους, Ιερομάρτυς Κυρίου, τους πελάζοντας τω θείω σοι Οίκω, εν ιλαρότητος όμματι βλέψον, και τας φωνάς τούτων πρόσδεξαι Άγιε, και δίδου τούτοις συμπαθώς, τας αιτήσεις και πάν άλλο δώρημα.


Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρημάτων, εκ κατωδύνου ψυχής μου, ενωτίσθητι δεήσεως Πάτερ, και συνεχούσης με θλίψεως ρύσαι, επιφερούσης μοι πόνοις και δάκρυα, και λύτρωσαί με των δεινών, τη θερμή αντιλήψει σου Άγιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Απάσης επιβουλής των δαιμόνων, και κακίας των τα φαύλα φιλούντων, Ιερομάρτυς Κυρίου Θεράπον, τη οξυτάτη πρεσβεία σου λύτρωσαι, τους σε προστάτην αληθή, εν κινδύνοις και θλίψεσιν έχοντας.


Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Πληγείς μεν, τη του Βελίαρ μανία, καταπέπτωκα εις βάθη κακίας, την δε πολλήν σου χρηστότητα Κόρη, εις νούν λαβόμενος πίστει κραυγάζω σοι. Εξάρπασόν με των χειρών, του εχθρού Θεοτόκε και σώσον με.

Διάσωσον, Ιερομάρτυς, Θεράπον ταις σαις πεσβείαις, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, τους αδιστάκτω καρδία σοι προσιόντας

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ΄εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον

Ήχος β’ «Τοις αιμάτων σου ρείθροις»

Ιερομάρτυς Θεράπον μακάριε, της Εκκλης΄΄ιας προστάτα και πρόβολε, απείργων μη παύση δεόμεθα, τας καθ΄ημών επιθέσεις του δράκοντος. Συ γαρ βοηθός ημών έτοιμος.

«Προκείμενον»

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού

«Στίχος» Τοις Αγίοις τοις εν τη γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού

«Ευαγγέλιον»

Έκ του κατά Λουκάν (12, 8-12)

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. Πας ος αν ομολογήσει εν εμοι έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο Υιός του ανθρώπου ομολογήσει εν αυτώ έμπροσθεν των Αγγέλων του Θεού. Ο δε αρνησάμενός με ενώπιον των ανθρώπων, απαρνηθήσεται ενώπιον των Αγγέλων του Θεού. Και ος ερεί λόγον εις τον Υιόν του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ΄ τω δε εις το Άγιον Πνεύμα βλασφημήσαντι ούκ αφεθήσεται. Όταν δε προσφέρωσιν υμάς επί τας συναγωγάς, και τας αρχάς, και τας εξουσίας, μη μεριμνάτε πως ‘η τι απολογήσησθε, ή τι είπητε. Το γαρ Άγιον Πνεύμα διδάξει υμάς εν αυτή τη ώρα, α δεί ειπειν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ταις του Ιεράρχου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων


«Προσόμοιον» Ήχος πλ’β
(Όλην αποθέμενοι)

«Στίχος» Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.

Όλην την του Πνεύματος, ως Ιεράρχης θεόφρον, χάριν εισδεξάμενος, τον Χριστόν εδόξασας δι αθλήσεως, και πολλαίς χάρισι, δοξασθείς Θεράπον, ενεργείς πάσιν ιάματα, και παύεις Άγιε, πάθη και δεινά αρρωστήματα, τοις πίστει προσπελάζουσι, τω σεπτώ Ναώ σου εκάστοτε, διό σοι βοώμεν’ Μη παύση ικετεύων τον Χριστόν, αμαρτιών δούναι άφεσιν, τοις σε μακαρίζουσιν.

Ο Ιερεύς : Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου….

Ωδή ζ’ «Οι εκ της Ιουδαίας»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εξ’ εχθρών αοράτων, και δεινών συντριμμάτων Θεράπον ένδοξε, και πάσης αθυμίας, απήμονας συντήρει, τους βοώντας εκάστοτε’ Ο των Πατέρων ημών,
Θεός ευλογητός ει.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών


Ιαμάτων τα ρείθρα, η αγία εικών σου Θεράπον βλύζουσα, παθών τας διεκχύσεις, ξηραίνει και παρέχει, την υγείαν τοις κράζουσιν’ Ο των Πατέρων ημών,
Θεός ευλογητός ει.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Αλγυνόμενος σφόδρα, ταις πολλαίς αμαρτίαις Θεράπον Άγιε, προστρέχω τω Ναώ σου, τυχείν της θεραπείας, ήν παράσχου μοι κράζοντι’ Ο των Πατέρων ημών,
Θεός ευλογητός ει.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Νεκρωθείς Θεοτόκε, ταις πολλαίς αμαρτίαις άπνους κατάκειμαι, αλλά προς σε εκτείνω, και χείρας και καρδίαν, και την δέησιν Άχραντε, ‘ινα σωθείς του εχθρού, ζήσω ζωήν όσίαν.


Ωδή η’ «Τον Βασιλέα των ουραννών»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Γενού Θεράπον, ημών μεσίτης και πρέσβυς, προς τον Κύριον τον σε ενισχυκότα,
ίνα των πταισμάτων, ληψώμεθα την λύσιν.


Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εν τω Ναώ σου, άπας πιστός καταφεύγον, ών περ δέεται κομίζεται την κτήσιν’ όθεν σου Θεράπον, κηρύττομεν την χάριν.


Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ρύπον κακίας, τη ρυπτική σου πρσβεία, αποκάθαρον ψυχήν μου την ρυπώσαν, ίνα σε γεραίρω κλεινέ Ιερομάρτυς.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Αδιαφθόρως, τον πάντων Κτίστην τεκούσα, τον φθαρέντα με απάτη του Βελίαρ, καίνισον Παρθένε, δια της μετανοίας.

Ωδή θ’ «Κυρίως Θεοτόκον»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Συνών Αγγέλων δήμοις, συν αυτοίς δυσώπει, Ιερομάρτυς Θεράπον μακάριε, πάσης ανάγκης λυτρούσθαι, τους σε γεραίροντας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ιάτρευσον τον νούν μου, Άγιε Θεράπον, και τας οδύνας του σώματος κούφισον,
τη σοι δοθείση πλουσία, θεόθεν χάριτι.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Μεγάλως εδοξάσθης, ως Ιερομάρτυς, παρά Κυρίου Θεράπον μακάριε,
Όθεν μεγάλων κινδύνων, ημάς απάλλατε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Οι πίστει προσιόντες, τη ση προστασία, πάσης ανάγκης την λύσιν κομίζονται’
διο Θεράπον απαύστωςσε μακαρίζομεν.


Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Υψώσασα την φύσιν, του Αδάμ πεσούσαν, τω πανυψίστω σου τόκω Πανάμωμε,
πρός αρετών τας υψώσεις τον νούν μου ύψωσον.


Το «Άξιον εστίν»
και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια

Ώφθης Ιεράρχης θεοειδής, και στερρώς αθλήσας, Αθλοφόρος περιφανής, και εν αμφοτέροις, Χριστόν λαμπρώς δοξάσας, αξίως εδοξάσθης, Θεράπον ένδοξε.

Χρίσμα περικείμενος το σεπτόν, εν Αρχιερεύσι, διαπρέπεις ποιμαντικώς, και υπέρ Κυρίου, νομίμως εναθλήσας, πολλών χαρίτων ώφθης, Θεράπον έμπλεως.

Ήσχυνας της πλάνης τας μηχανάς, έν λόγοις και έργοις, και αγώσιν αθλητικοίς,
Άγιε Θεράπον, διο τοις σε αιτούσι, παρέχεις ουρανόθεν, χάριν αέναον.

Χαίροις ιερέων κλέος σεπτόν, χαίροις Αθλοφόρων, εγκαλλώπισμα ιερόν,
Άγιε Θεράπον, σοφέ Ιερομάρτυς, προστάτα των εν πίστει, ανευφημούντων σε.

Πάσι τοις προστρέχουσιν ευλαβώς, τω θείω Ναώ σου, δίδου Πάτερ ως Ιατρός,
νόσων θεραπείαν, και βίου αρμονίαν, και ψυχικήν γαλήνην, Θεράπον Άγιε.

Πρέσβευε απαύστως υπέρ ημών, Θεράπον παμμάκαρ, τω των όλων Δημιουργώ,
ως αν τω εν βίω , δυσχερειών ρυσθώμεν, και λάβωμεν πταισμάτων, την απολύτρωσσιν.

Ρώσιν δος τω δούλω σου, Ιατρέ, ένδοξε Θεράπον, ως την χάριν παρά Θεού,
του σώζειν αξίως, λαβών παντός κινδύνου, τους τη σεπτή Πηγή σου, θερμώς προστρέχοντας.

Παθών ταραττόμενος προσβολαίς, προς σε καταφεύγω, την ανάρρωσιν εκζητώ,
Θεράπον Κυρίου, Μάρτυς και Ιεράρχα, εκ τούτων ουν απάντων, συ με απάλλαξον.

Χαίροις θεραπείας ο χορηγός, χαίροις των νοσούντων, ο Ανάργυρος Ιατρός,
λύει πάσας νόσους, η Ιερά εικών σου, την πίστει προσκυνούντες, Θεράπον Άγιε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τω σωθήναι ημάς.

«Τρισάγιον»

«Απολυτίκιον»
Ήχος α’ (Του λίθου σφραγισθένος)

Ως εν λυχνία ετέθης παρά Θεού λύχνος άσβεστος, καταφωτίζων πλουσίως τα λογικά Αυτού πρόβατα, δογμάτων ορθοδόξων διδαχαίς, Θεράπων του Χριστού Ιερουργέ. Δια τούτο, συγχορεύεις ματά των Ασωμάτων, διπλοίς στεφάνοις κοσμούμενος. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, τον δρόνον του μαρτυρίου διελθείν, πρεσβεύων μη ελλίπης, υπέρ ημών των τιμώντων Σε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ήχος πλ α’ (Τον συνάναρχον Λόγον)

Θεραπεύσας ενθέω, ζήλω τον Κύριον, αληθώς ανεδείχθης, Θεράπον τούτου πιστός,
διό γέγονας ημίν τοις τιμώσι σε, ακεσώδυνος πηγή, και πολυχεύμων ποταμός, θαυμάτων και ιαμάτων, Θεράπον, Ιερομάρτυς Κυρίου, πρέσβευε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ήχος α’ (Του λίθου σφραγισθένος)

Ως εν λυχνία ετέθης παρά Θεού λύχνος άσβεστος, καταφωτίζων πλουσίως τα λογικά Αυτού πρόβατα, δογμάτων ορθοδόξων διδαχαίς, Θεράπων του Χριστού Ιερουργέ. Δια τούτο, συγχορεύεις ματά των Ασωμάτων, διπλοίς στεφάνοις κοσμούμενος. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, τον δρόνον του μαρτυρίου διελθείν, πρεσβεύων μη ελλίπης, υπέρ ημών των τιμώντων Σε.

«Απόλυσις και ψάλλομεν τα εξής»

Ήχος β’ (Ότε εκ του ξύλου)

Πάντας τους προστρέχοντας πιστώς, τη ση οξυτάτη πρεσβεία, Θεράπον ένδοξε,
πάσης απολύτρωσαι, βλάβης και θλίψεως, και τοις πάσχουσιν δώρησαι, χαράν και Υγείαν, και πταισμάτων άφεσιν, αίτησαι άπασι, συ γαρ, ως καλώς αριστεύσας, έλαβες θεόθεν την χάριν, εκπληρούν απάντων τα αιτήματα.


Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.



Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Δεκ 05, 2015 8:35 am

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ



(ποιήμα Δανιήλ Μοναχού)

Ευλογήσαντος του Ιερέως.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Είτα τα παρόντα Τροπάρια.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ΄ ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)

Ήχος δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)

Τω Ιωάννη, οι πιστοί νυν προσδράμωμεν, οι εν δεινοίς και συμφοραίς, και προσπέσωμεν, εν ευσεβεία κράζοντες, εκ βάθους ψυχής’ Όσιε, βοήθησον, εφ’ ημίν σοις ικέταις, πρόφθασον και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης, μη παραβλέψης δέησιν οικτράν των προσφευγόντων τη σλέπη σου, Άγιε.

Δόξα πατρί…. «Απολυτίκον»
Ήχος δ’ (Ταχύ προκατάλαβε)

Εκ γής ο καλέσας σε, προς ουρανίους μονάς, τηρεί και μετά θάνατον αδιαλώβητον, το σκήνος σου Όσιε. Συ γαρ εν τη Ασία, ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ωκειώθης, τω Χριστώ Ιωάννη. Αυτόν ούν ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Και νύν «Θεοτοκίον»

Ου σιωπήσομεν, ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μη γαρ Συ προίστασο πρεσβέβουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων: Τις δε διεφύλαξεν εως νύν ελευθέρους: Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα , εκ Σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός Ν΄ (50)

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφις της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί τηνα αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.



Ωδή α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν διοδεύσας….»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Δειναίς πιεζόμενος, συμφοραίς, προς σε επιρρίπτω, και το σώμα και την ψυχήν, δεόμενος σου, όσιε Πάτερ, εκ λυπηρών και δεινών με λυτρώσασθαι.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Σαρκός με του κλύδωνος προσβολή, μάκαρ Ιωάννη, εκταράττει διηνεκώς, ειρήνευσον πάτερ τη γαλήνη, ταις του Θεού συμπαθέσι πρεσβείαις σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Δαινόνων τα στίφη τα πονηρά, καταπολεμούσι, τον σον δούλον ανηλεώς, κατάλυσον τούτους τη δυνάμει, τη του Σταυρού φιλανθρώποις πρεσβείαις σου.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Παρθένε, η πύλη η του Θεού, άνοιξόν μοι πύλην, ευσπλαχνίας και εκ πυλών, της θανατηφόρου αμαρτίας, τη μητρική παρρησία σου ρύσαι με.

Ωδή γ ’
«Ουρανίας αψίδος….»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Πονηρίας ανθρώπων οδυνηρών πάντοτε, απειλάς πνεόντων δυσφήμως, συ με διάσωσον, την αυτών θηριώδη μανίαν διασκεδάσας, ευσεβών το στήριγμα, πάτερ πενένδοξε.


Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ευτρεπίσας πανσόφως το της ψυχής οίκημα, και διαφερόντως κοσμήσας, θεομακάριστε, χάριν του Πνεύματος εισδεδεγμένος ωράθης, και φωτός πληρέστατος, ως στύλος πύρινος.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Καθαράς παρθενίας αποπεσόν, Πάναγνε, όλως εμολύνθην τω πάθει, της ασωτίας μου, η τετοκυία Κριτήν, αμαρτανόντων ανθρώπων, πάσης κατακρίσεως, Παρθένε, σώσον με.

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου, Θεοφόρε, τους εν πίστει ειλικρινεί προς Σε καταφεύγοντας, ως έτοιμον βοηθόν εν ανάγκαις.

Eπίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.

«Πρεσβείαν θερμήν»

Προστάτης θερμός και πύργος απροσμάχητος, εδείχθης, σοφέ, τοις πίστει εκβοώσι σοι, και σεπτώς κραυγάζουσι, Θεοφόρε Ιωάννη, πρόφθασον και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, αεί τη Τριάδι παριστάμενος.

Ωδή δ’
«Εισακήκοα Κύριε….»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ιαμάτων χαρίσματα, τω σεπτώ τεμένει σου οι προσφεύγοντες, αρυόμεθα ευφρόσυνα, και δοξάζομέν σε θαυματόβρυτε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Καππαδόκων συστήματα, και των Προκοπέων πλήθη τα ευλαβή, αντιλήπτορα γινώσκουσι, και προστάτην πάντες ευφημούσι σε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Διαβάς ανδρικότατα, νέφος της σαρκός σου δια σης της πράξεως, είσω γέγονας αοίδημε, του φωτός του θείου, ως επόθησας.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Οίκος γέγονας, άχραντε, του Θεού των όλων ως Αειπάρθενος, οίκον όθεν με ανάδειξον, αρετών ενθέων, θεία χάριτι.


Ωδή ε’
«Φώτισον ημάς….»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Φρούρησον ημάς ταις πρεβείαις σου, μακάριε, και τω βραχίονί σου τω κραταιώ, πικρούς δαίμονας κατάβαλε, υπερθαύμαστε.




Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Δώρησαι ημίν, την υγείαν δεομένοις σου, και της ψυχής και του σώματος αει, και την μυρίπνοον ρώσιν, πάτερ πανόλβιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ίασαι λαόν προσδραμόντα σοι, θαυμάσιε και λοιμικής νόσου και πυρετών, και αλγηδόνων παντοίων όλως διάσωσον.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Χαίρει επί σοι, Θεοτόκε, κτίσις άπασα, των Αγγέλων τα συστήματα, και των ανθρώπων γλώσσαι πάσαι δοξάζουσι.


Ωδή στ’
«Την δέησιν, εκχεώ..»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Θαυμάτων σε θυσαυρόν επίσταμαι, και πηγήν των αγαθών, Ιωάννη, αρρωστιών, ιατρεύοντα πάθη, και ενεργείας δαιμόνων ελαύνοντα, και δέομαι σωθήναι νυν, εκ φθοράς με κακών, χαριτώνυμε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Προστάτιν σε των πτωχών κηρύττομεν, και φρουρόν Καππαδοκίας απάσης, των πειρασμών διαλύοντα όχλον, και δυσσεβών επηρείας διώκοντα, και πάντας νυν τους ευσεβείς, των δεινών λυτρωθήναι δεόμεθα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Λιμένα σε εν κινδύνοις έχομεν, και εν θλίψεσι προστάτην, παμμάκαρ, και παντελή συμφορών σωτηρίαν, και ποταμόν δωρεών ανεξάντλητον, και βρύσιν ευεργεσιών, και πηγήν ιαμάτων αέναναον.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Αγκάλαις σου και μαστοίς, ώ Δέσποινα, τω Υιώ σου μεσιτεύουσι σείξον, σοις τέκνοις τα εκείνου Παρθένε, σταυρόν και λόγχην και σπόγγον και κάλαμον, ούτως δ’ ιλέωσων αυτόν, εφ’ ημίν τοις πολλά αμαρτήμασι.



Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου, Θεοφόρε, τους εν πίστει ειλικρινεί προς Σε καταφεύγοντας, ως έτοιμον βοηθόν εν ανάγκαις.


Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.






«Κοντάκιον»

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν ποιητήν αμετάθετε, μή παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον ώς αγαθή, εις την βοήθειαν ημών των πιστώς κραυγαζόντων σοι, Τάχυνον εις πρεσβείαν και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε, των τιμώντων σε.
«Προκείμενον»

Τίμιος εναντίον Κυρίου, ο θάνατος του Οσίου Αυτού.

«Στίχος» Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον……..»


«Ευαγγέλιον»


Έκ του κατά Λουκάν

Τω καιρώ εκείνω έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος’ οί ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πταισμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ’ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας. Και αυτός επάρας τους οφθαλμούς αυτού έλεγεν «Μακάριοι οι πτωχοί ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού. Μακάριοι οι πεινώντες νυν ότι χορτασθήσεσθαι. Μακάριοι οι κλαίοντες νυν ότι γελάσετε. Μακάριοι έστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν αφορίσωσιν υμάς και ονειδίσωσι και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα του υιού του ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα και σκιρτήσατε, ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ».



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ταις του σου Οσίου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων

«Προσόμοιον»

«Στίχος» Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου

Μη αποστερήσεις με, της σης θερμής προστασίας, Ιωάννη όσιε αλλά θραύσον δέομαι τη ισχύι σου, θράση τα ανίσχυρα, και τα τοξεύματα, των δαιμόνων τα ανέλπιστα, νόσων απάλλαξον, και πειρατηρίων και θλίψεων, και πάντας ελευθέρωσον, των σατανικών επιθέσεων, ίνα σε γεραίρω, και πόθω ανυμνώ και προσκυνώ, και μεγαλύνω σου, Άγιε, έργα τα θεάρεστα.




Ο Ιερεύς : Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου….






Ωδή ζ’
«Οι εκ της Ιουδαίας»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Την ψυχήν θυμηδίας, και χαράς απάσης ανάδειξον έμπλεω, θεόφρον Ιωάννη, των σε θερμώς υμνούντων, και βοάν αεί δίδαξον, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Λαμπρυνθείς τω σω πάθει, σκοτισθέντα με αμαρτήμασι λάμπρυνον, τον πόθω προσιόντα, τω σω σεπτώ λειψάνω, και κραυγάζειν αξίωσον, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Πειρασμών και κινδύνων, και ανάγκης και θλίψεως ελευθέρωσον, και βλάβης των δαιμόνων, τους ση σεπτή θαρρούντας, και εν πίστει κραυγάζοντας, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Των ανθρώπων ο πλάστης, εν γαστρί σου σκηνώσας, Θεοχαρίτωτε, απάντων προστασίαν, των ζάλαις κλονουμένων, και βοώντων αξίωσον, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η’
«Τον Βασιλέα…»

Αγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τοις ποντουμένοις βιωτικαίς τρικυμίαις, χείρα δίδου, παμμάκαρ, υμνούσι, και υπερυψούσι Χριστόν εις τους αιώνας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Των σων λειψάνων των ευαγών απτομένους, ευωδίας πλήρωσον θείας, Κύριον υμνούντες πιστώς εις τους αιώνας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Τους δεομένους εκτενώς, Θεοφόρε, και την χάριν αιτούντας προσδέχου, και δοξολογούντας Θεόν εις τους αιώνας.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Των μολυσμάτων μου την καρδίαν, Παρθένε, μετανοίας καθάρισον νίπτροις, ίνα σε δοξάζω εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ’
«Κυρίως Θεοτόκον…»

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Αστέρα, Ιωάννη, σε σημειοφόρον, ομολογούμεν ημίν φώς αυγάζοντα, οι ευσεβείς ορθοδόξως Χριστώ λατρεύοντες.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εν σάλω, Θεοφόρε, τοις κυματουμένοις, πολλών κακών σοις ικέταις βοήθησον, διασκεδάζων τα βέλη του πολεμήτορος.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Την δέησίν μου δέξαι, του ταπεινωθέντος και χαλεπών, Θεοφόρε, κακώσεων, και αμαρτίας με λύτρωσαι.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ελπίδα σωτηρίας, των εκπεπτωκότων, αι γενεαί, Θεοτόκε, γινώσκουσαι, δια παντός ομοφρόνως σε μακαρίζουσι.


Το «Άξιον εστίν»
και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια

Τους συναθροισθέντας τω σω ναώ, αοράτων πάντας, ορατών τε επιβουλής, ημάς τυραννούντων, δεόμεθα ρυσθήναι, υπό την σην αιγίδα, θερμώς προσφεύγοντας.

Τα πεπυρωμένα βέλη εχθρού, βροτοκτόνου, πάτερ, απομάκρυνον αφ΄ημών, ταις προς την Τριάδα, θερμαίς σου ικεσίαις, όπως ρυσθέντες τούτων, σε μεγαλύνωμεν.

Τον αστέρα πάντες τον φαεινόν, τον εκ Προκοπίου, απαστράψαντα νοητώς, οσίων το κλέος, και Καππαδόκων δόξαν, τον θείον Ιωάννην, ύμνοις τιμήσωμεν.

Αίτησαι ειρήνην παρά Θεού, πνευμάτων γαλήνην, μέχρι τέλους υπομονήν, ψυχών σωτηρίαν, ημίν τοις σοις ικέταις, τοις ευφημούσι πόθω, τα σα θαυμάσια.


Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τω σωθήναι ημάς.


«Τρισάγιον»

«Απολυτίκον»

Ήχος δ’ (Ταχύ προκατάλαβε)

Εκ γής ο καλέσας σε, προς ουρανίους μονάς, τηρεί και μετά θάνατον αδιαλώβητον, το σκήνος σου Όσιε. Συ γαρ εν τη Ασία, ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ωκειώθης, τω Χριστώ Ιωάννη. Αυτόν ούν ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.










«Απόλυσις και ψάλλομεν τα εξής»

Ήχος β’ (Ότε εκ του ξύλου)

Δεύτε προσκυνήσωμεν, πιστοί, και μετ’ ευλαβείας και πόθου κατασπαζόμενοι, λείψανον περίσεπτον και πανυπέρτιμον, Ιωάννου θεόφρονος, αγνίσωμεν χείλη, όμματα και μέτωπα, και ικετεύσωμεν, όπως και ημάς αξιώση, τέλους σωτηρίου και θείου, ταις αυτού προς Κύριον δεήσεσιν.

Άνω των Αγγέλων τοις χοροίς, και των αθλοφόρων τοις δήμοις, η ση αγία ψυχή, τέρπεται μακάριε, και συναγάλλεται, και οσίων τοις πλήθεσι, χοροίς προφητών τε, και ιεραρχών ομού τοις θείοις τάγμασι, κάτω δε το πάνσεπτον σώμα, ύμνοις και ωδαίς επαξίως, υφ’ ημών τιμώμενον δοξάζεται.


Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.



Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Κυρ Δεκ 06, 2015 11:13 am

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑΙΑΣ



Μετά το ευλογητόν, το Κύριε εισάκουσον. Είτα το, θεός Κύριος, και το τροπάριον.


Ήχος δ'. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως Ιεράρχης του Χριστού αιγληφόρος, και ιατρός των ασθενούντων μερόπων και πρεσβευτής Λουκά προς τον Φιλάνθρωπον, τους επιζητούντας σου την θεόσδοτον χάριν, μη ελλείπεις άγιε από πάσης ανάγκης και χαλεπών του βίου αναγκών διαφυλάττων ταις θείαις πρεσβείαις σου.


Δόξα. Και νυν. Θεοτόκιον. Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε …

Ο Ν' ψαλμός και ο Κανών


ΩΔΗ Α' Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.

Άγιε του Θεού..

Λουκα αρχιθύτα τον Ιησούν, πάντοτε δυσώπει υπέρ πάντων υμών λιταίς ,νόσων λυτρωθήναι δυσιάτων, και δυσπραγίας του βίου πανόβλιε .


Άγιε του Θεού…

Ορμάς τας άτακτους των ηδονών, Λουκά και εννοίας, ψυχοφθόρους των γεηρών, τη ση προστασία Ιεράρχα, εκ της ψυχής μου ανάσπασον πρόρριζον.


Δόξα Πατρί…

Υφερπων δολίως ο πονηρός, προσβάλλει με όντως αρρωστήμασι τοις δεινοίς ,αλλ' ως θεοκίνητος ακέστωρ, την ιατρείαν Λουκά δος μοι τάχιστα.


Και νύν…

Καμάτου του σώματος και ψυχής, τους δούλους σου μήτε, ελευθέρωσον σαις λιταίς και χάρισε πάσιν την ελπίδα του πλατυσμού και ανέσεως δέσποινα.


ΩΔΗ Γ' Ουρανίας αψίδος.

Άγιε του Θεού…

Απορρήτως την χάριν, τα σα οστά δίδωσι, τοις προσερχομένοις εν πίστει, ταύτα ασπασασθαι εν Σαγματα τη μονή, και εν τη χώρα Ρωσίας, ως πηγή αεΊρροος, Λουκά αοίδιμε.


Άγιε του Θεού…

Ιαθήναι λιταις σου ,παρακαλώ άγιε , εκ της ταραχής του νοός μου και της δειλίας μου, συ γαρ ως εύτολμος εν τοις καιροις τοις εσχατοις, Χριστού την αλήθεια, Λουκά εκήρυξας.


Δόξα Πατρί…

Αρχιθύτης υπάρχων, εν ουρανώ έπαρον, τας σεπτάς σου χείρας θεόφρον, προς τον Φιλάνθρωπο, απαλλαγήναι με, αμπλακημάτων παντοίων, ως αν την σωτήριον, τρίβον πορεύσομαι.


Και νύν…

Tας συμβάσεις του βίου και δυσμενή σκάνδαλα, τας επιφοράς του βελίαρ και μηχανήματα γήινων θέλγητρα και των ματαίων ορέξεις αφ' ημών αποστησον Παντοβασίλισσα.


Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κνδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ' αμφω σημειοφόρε.


Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.


Αίτησις και το κάθισμα.

Πρεσβεία θερμή


Εν χρόνοις τοις νύν, Λουκά Αρχιεπίσκοπε, εφάνης πιστοις παραμυθια άφατος διο μη παύση άγιε συντηρών προμηθεία τη κρείττονι, ως παρρησίαν σχών εν ουρανώ, τους πόθω φωνούντας το σον όνομα.


Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.



Άγιε του Θεού…

Ρίζαν έκοψον Άγιε της δαιμονικής σαφώς αθεότητος και Λουκά προς αγαθότητα ιθυνας ψυχάς των ανυμνουντων σε.

Άγιε του Θεού…

Επι σοι τας ελπίδας μου έχων Ιεράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγνόν της ραθυμίας μου, στήσαι ο φιλόυλος εφίεμαι.

Δόξα Πατρί…

Τω φλογμώ παραβασεων και ασεβημάτων Λουκά Επίσκοπε εκτακεισαν την καρδίαν μου δρόσισον ρανίσι του ελέους σου.

Και νύν…

Ο υπάρχων αχώρητος και πληρών τα πάντα Θεός εχώρησεν εν τη μήτρα σου Πανάμωμε ον υπέρ ημών αει ικέτευε.


Ωδή ε'. Φώτισον ημάς.



Άγιε του Θεού…
Ύψωσον Λουκά προς την άνωθεν λαμπρότητα τα νοηματα ημων των εμπαθών διαλύων αμαρτίας τα φαντάσματα.

Άγιε του Θεού…

Στόνον των ψυχών και σωματων τα αλγηματα Ιεράρχα ζωηφόροις σου λιταις μη ελλιπης ιατρεύσαι των τιμ,ωντων σε.

Δόξα Πατρί…

Νυν εν Σαγματά τας μερίδας των λειψάνων σου οι μονάζοντες κατέχοντας Λουκά τοις ευχαίς εκζητούσι την ειρήνευσιν.

Και νύν…

Όν υπερφυώς Θεοτόκε απεκύησας δυσωπουσα μη ελλιπης εσαει εκλυτρώσασθε ημάς εξ απογνώσεως.


Ωδή ς'. Την δέησιν.



Άγιε του Θεού…
Συστήματα πονηρων εκύκλωσαν τας ψυχας ημων Λουκά Ιεράρχα και σαρκικων τα αμέτρητα πάθη προς ακρασίας τον λάκκον καθελκουσι ημας τους κραζοντας προς σε εκ φθορας τους ικετας σου λυτρωσον

Άγιε του Θεού…

Οδήγησον προς λιμενα ευδιον Ιεράρχα του Χριστού τους πεσόντας εν κλυδωνίω της ζάλης του βίου και εν αβύσσω παγιδων του οφεως ως κεκτημενος προς Θεόν την καλην παρησίαν πανεύφημε.

Δόξα Πατρί…

Υπαρχων τωνλογισμών αναπλεως Ιεραρχα πολυφρόντιδος βιου και μερίμνων καθ' εκάστην ο τάλας εν ηδοναίς ψυχοφθόροις του σώματος εκ βαθους αίρω την φωνήν προς το θείον με φως καθοδηγησον.

Και νύν…

Νυν βαρει των εμπαθών πταισμάτων μου καλυφθησα η καρδία μου σθενει, και μη τολμών ατενίσαι προς ύψος του ουρανού Θεοτόκε ο άσωτος αιτούμαι αφεσιν κακών πανσενει σου πρεσβεία Θεόνυμφε.


Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ' άμφω σημαιοφόρε.


Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, έπ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.


Αίτησις και το Κοντάκιον. Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σου.


Ως Ιεράρχης Λουκά αξιάγαστε Συμφερουπόλεως πασης ο προεδρος τοις προσιούσιν εν πίστει τη λάρνακα των σων λειψάνων αγίασον χαριτι παρέχων κατ' άμφω την ίασιν.


Και ευθύς τό Προκείμενον. Ήχος δ'

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.



Στίχος. Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.


Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (ΣΤ΄. 17-19)

Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού, από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθαν ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτει απτεσθαι αυτού∙ ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. (Θ΄. 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα Μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια, και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλέν αυτούς κηρύσειν την βασιλείαν του Θεού, και ιάσθαι τους ασθενούντας. (Ι΄. 16-21). Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούν υμών , εμού ακούει∙ και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί∙ ο δε εμέ αθετών , αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς , λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίνων , και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού , και υμάς ου μη αδικήση. Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πεύματα υμίν υποτάσσεται∙ χαίρετε δε μάλλον , ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς , και είπεν∙ Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις∙ ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.



Δόξα.

Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.


Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.


Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.





Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι

Άγιε Ανάργυρε Ρωσίας πάσης το κλέος της Συμφερουπόλεως ένδοξε διδάσκαλε και Επίσκοπε τας δεινάς μάστιγας των αρρωστηματων πυρετών τε και τα τραύματα των προσιοντων σοι ίασαι Λουκά τω ελέει σου και ταις ικετηρίαις προς τον σον Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε ακέστορ ελπις κεκμηκότων αρραγής μη επιλάθη δωρήσασθε πάσι τα ευφρόσυνα.


Το «Σώσον ο Θεός τον λαόν σου» κ.τ.λ.



Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.



Άγιε του Θεού…
Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδιάν μου την γεμουσαν ακάνθας της υπερηφανίας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου.

Άγιε του Θεού…

Αγιώτατε Πάτερ νοητών Αιθιόπων και κακοτρόπων βροτών συμβασως αλόγου και της κακοπραγίας ανωτέρους συντήρησον τους εξαιτούντας Λουκά την σην επικουρίαν.

Δόξα Πατρί…

Στηριγμόν εν τη θλίψει εν πελάγει του βίου του Σαγματά η μονή τα λείψανα σου πατερ κατεχουσα το θαρσος καθ' εκαστην αρύεται. Ίνα προς πλάτος χαρας της όντως καταντήση.

Και νύν…

Ιησού τας αγκάλας της θερμής σου αγάπης και θυμηδίας ομού υπάνοιξον μοι Σώτερ λιταίς της σης τεκούσης ίνα ψάλλω γηθόμενος ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.


Ωδή η'. Τον Βασιλέα.



Άγιε του Θεού…
Ατρέμας Πάτερ προ των βημάτων αθέων ωμολόγησας Χριστόν Εσταυρωμένον ον μη διαλίπης υπέρ ημών λιτάζων.

Άγιε του Θεού…

Σοφίας μάκαρ της θεικής ων δοχείον τον θυμόν και ταραχώδεις εννοήσεις θραύσον της ψυχής μου Λουκά σημειοφόρε.

Δόξα Πατρί…

Άγιε λύσον της ταλαιπώρου ψυχής μου και του σώματος τους πονους και οδύνας, συ γαρ, Αρχιθύτης τυγχάνεις και ακέστωρ.

Και νύν…

Ισχύς η όντως και η ελπίς και το φάος ,η παράκλησης και ίαμα κατ' άμφω Δέσποινα υπάρχεις ημών των ορθοδόξων.




Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.



Άγιε του Θεού…

Ιάτρευσον τας νόσους των ψυχοπασχόντων και αλγουμένων Λουκά υπέρ έννοιαν διευθετών τας εννοίας αυτών μακάριε.

Άγιε του Θεού

Ως μέλισσα ετρύγεις την σοφίαν πάσσαν επί της γης Ιεράρχα αοίδιμε διο νοός μοου απέλασον την σκοτόμαιναν.

Δόξα Πατρί…

Ηδέως οι Πατέρες μάνδρας Σαγματίου τα σα οστά ως μαργάρους κατέχοντες επιζητούσιν θεόφρον την σην αντίληψιν.

Και νύν…

Λαόν των ορθοδόξων φύλαττε εκ λύκων αιρετικών Παναγία Πανύμνητε αποκαλύπτουσα πάσαν αυτών κακότητα.



Το «Άξιον εστί», και τα Μεγαλυνάρια.


Χαίροις επισκόπων ο κοινωνός της Ρωσίας πάσης ο θεόσοφος ιιατρός χαίροις της Κριμαίας ο θείος ποιμενάρχης Λουκά των Ορθοδόξων ο νέος άγιος.


Έχων την σοφίαν παρά Θεού των νενοσηκότων εθεράπευες τα δεινά και τους πεπτοκότας εν λάκκω των αθέων τη ση δυνάμει Πάτερ Λουκά εξήρπασας.


Πάντα τα ονείδη δια Χριστόν, φύλακας διώξεις και αικίας σωματικάς σκύβαλα ηγήσω και έφερες γενναίως Λουκά σημειοφόρε και ακατάβλητε.


Θαύματα τεράστια τω λαώ η σεπτή σωρρός σου εν Ρωσία επιτελε'ι, και εν Σαγματίω, εκ ταύτης αι μερίδες εκβλύζουσιν ιάσεις Λουκά τοις πάσχουσι.


Ηύγασας ως ήλιος παμφαής εν Συμφερουπόλει τας χορείας των ευσεβών και της αθεΐας εμείωσας το σκότος, εν χώρα της Ρωσίας Λουκά αοίδιμε.


Μάνδρα των θρεμμάτων των λογικών εν τω Σαγματίω ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν φύλαττε θεόφρων εκ πάσης κακουργίας δαιμόνων των εχθίστων Λουκά πανάριστε.


Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί…



Τρισάγιον, είτα…



Απολυτίκιον. Ήχος πλ. Του α'. Τον συνάναρχον λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ' εσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Άγιον.


Εκτενής και Απόλυσις, μεθ' ην το εξής.



Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.


Πάτερ Ιεράρχα του Χριστού, ένδοξε Λουκά μη κατόκνει, επιστασίαις σου, εν ποικίλαις θλίψεσι και περιστάσεσι, συντηρών τον φιλόχριστον λαόν του Κυρίου, τον επικαλούμενον εν ευλαβεία πολλή, όνομα το σον θεοφόρε, και υμνολογούντα ενθέως, θαύματα και βίον σου τον άγιον.



Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου,
και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Δεκ 07, 2015 7:29 pm

Χαιρετισμοί Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του θαυματουργού


ΟΙΚΟI ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ

Ποιημα Γερασιμου Μοναχου Μικραγιαννανιτου

Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ΄. Τη υπερμάχω.

Ορθοδοξίας τον αστέρα τον νεόφωτον
Και εκκλησίας το νεόδμητον προτείχισμα
Ανυμνήσωμεν καρδίας εν ευφροσύνη•
Δοξασθείς γαρ ενεργεία τη του πνεύματος
Αναβλύζει ιαμάτων χάριν άφθονον
Τοις καραυγάζουσιν χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Άνθρωπος ουρανόφρων, ανεδείχθης εν κόσμω, Νεκτάριε Χριστού Ιεράρχα (τρις)• ζωήν γαρ οσίαν διελθών, ακέραιος όσιος και θεόληπτος, εν πάσιν εχρημάτισας• εντεύθεν παρ΄ ημών ακούεις•

Χαίρε, δι΄ ου οι πιστοί υψούνται•
χαίρε, δι΄ ου οι εχθροί θαμβούνται•
Χαίρε, της σοφίας ο κρατήρ ο χρυσότευκτος•
χαίρε, της κακίας ο πρηστήρ ο νεότευκτος.
Χαίρε, οίκος αγιότατος ενεργείας θεϊκής•
χαίρε, βίβλος θεοτύπωτος πολιτείας της καινής.
Χαίρε, ότι αρτίως ημιλλήθης Αγίοις•
χαίρε, ότι εμφρόνως εχωρίσθης της ύλης.
Χαίρε, λαμπρόν της πίστεως τρόπαιον
χαίρε, σεπτόν της χάριτος όργανον.
Χαίρε, δι΄ ου εκκλησία χορεύει•
χαίρε, δι΄ ου νήσος Αίγινα χαίρει•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Βλέμματι διανοίας, έτι ων νεανίας, κατωπτεύσας τη θείαν ακτίνα, υφ΄ ης καταλαμθφείς την ψυχήν, τω φωτί των θειων εντολών Όσιε, ηρετίσω πορεύεσθαι, εκ νεότητος Χριστώ ψάλλων•

Αλληλούια.

Γέγονας εν τη πόλει, Κωνσταντίνου θεόφρον, τω θείω ιθυνόμενος φόβω, εν η τα κρείττονα μελετών, φρονήσεως θείας έμπλεως πέφηνας, ευφραίνων εν τοις λόγοις σου, τους εκβοώντας σοι ταύτα•

Χαίρε, το κλήμα της αφθαρσίας•
χαίρε, το νέκταρ της αμβροσίας.
Χαίρε, Του Σωτήρος θεράπον θεόληπτε•
χαίρε, των Πατέρων των πάλαι ομότροπε.
Χαίρε, πέτρα νεοσμίλευτος νοητής οικοδομής•
χαίρε, στέφος το νεόπλοκον Εκκλησίας της σεπτής.
Χαίρε, ότι εφάνης ως νεόδρεπτον ρόδον•
χαίρε, ότι εδείχθης ως θεόδεκτον δώρον.
Χαίρε, αστήρ ο νέος της πίστεως•
χαίρε, λαμπτήρ της δόξης Του Κτίσαντος.

Χαίρε, ηθών ουρανίων ταμείον•
χαίρε, σεπτόν αρετών εκμαγείον•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Δόξαν την της σοφίας, ολοτρόπως ποθήσας, και ταύτην εκ παιδός εκζητήσας, Τον Χριστόν ικετεύεις τυχείν, του καλλίστου εφετού θερμοίς δάκρυσι, και τυχών της εφέσεως, Νεκτάριε πιστώς εβόας•

Αλληλούια

Εύφρανας την ψυχήν σου, ως οι πάλαι Πατέρες, Βασίλειος συν τω Γρηγορίω, παιδευμάτων τη κτήση σαφώς, εν Αθήναις μαθητεύσας Νεκτάριε• διό τοις σοις χαρίσμασιν, ηδόμενοι σοι εκβοώμεν•

Χαίρε, φωτός ουρανίου τέκνον•
χαίρε, τερπνόν ευσεβείας δένδρον.
Χαίρε, της του κόσμου απάτης υπέρτερος•
χαίρε, τη μεθέξει του κρείττονος ένθεος.
Χαίρε, νούς ο θεοφόρητος πλήρης θειων εννοιών•
χαίρε, άνθραξ Θειου Πνεύματος πυρ ανάπτων νοερόν.
Χαίρε, ότι αμέμτως την ζωήν διανύεις•
χαίρε, ότι την πλάνην του Βελίαρ εκλύεις.
Χαίρε, Χριστού δεχθείς την αγάπησιν•
χαίρε, καλών ενέγκας την άνθησιν.
Χαίρε, πιστών νεοστήρικτον έρκος•
χαίρε, εχθρών καιριώτατον βέλος•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε

Ζήλω θείω θεόφρον, των Οσίων Πατέρων, ποθησας τον ισαγγελων βιον, εν Χίω ημφιάσω σεπτώς, των μοναχών το σχήμα το ουράνιον, και τον εχθρόν εγύμνωσας, εν τω ψάλλειν αεί Κυρίω•

Αλληλούια
Ήκουσε προσευχής σου, ο Δεσπότης εξ ύψους, βοήσαντος Αυτώ εκ καρδίας, και Επέταξε τη θαλάσση, και έστη εις αύραν ο κλύδων Όσιε, θαυμάσαντες δε άπαντες, οι σωθέντες πιστώς εβόων•

Χαίρε, Θεού ο θειος θεράπων•
χαίρε, πηγή ποικίλων θαυμάτων.
Χαίρε, Εκκλησίας ο φωστήρ ο νεόφωτος•
χαίρε, των Αγίων απάντων ισότιμος.
Χαίρε, σκεύος πολυτίμιτον ουρανίων δωρεών•
χαίρε, κήπος ο νεόβλαστος μακαρίων αρετών.
Χαίρε, ότι θαλάσσης κατευνάζεις τον σάλον•
χαίρε, ότι λόγω απελέγχεις παν φαύλον
Χαίρε, Χριστού το νέον εκλόγιον•
χαίρε, ηθών οσίων γεώργιον
Χαίρε, ζωής θιασώτης οσίας•
χαίρε, χαράς βραβευτής ουρανίας•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Θαυμαστός ανεδείχθης, εν εσχάτοις ημέρες, εν βίω Ιεράρχα αγίω, των πάλαι Αγίων την ζωήν, χαρακτηρίσας εμφανώς τοις τρόποις σου, και δοξασθείς τοις θαύμασι, κινδύνων σώζεις τους βοώντας•

Αλληλούια

Ιεράρχης θεόφρον, εκλογή θεοκρίτω, εδείχθης αληθώς εν Αιγύπτω, και της Πενταπόλεως ποιμήν, κατά Παύλον τον μέγαν ώφθης ένθεος• διό την πολιτείαν σου, εθαύμαζον πιστοί βοώντες•

Χαίρε, ο ένθους τη πολιτεία•
χαίρε, ο τύπος τη ευσεβεία.
Χαίρε, των Οσίων Πατέρων εφάμιλλος•
χαίρε, ιερέων ο νέος διάκοσμος.
Χαίρε, σκήνωμα πραότητος και αγάπης θησαυρός•
χαίρε, ιλαρότητος και ελέους χορηγός.
Χαίρε, ότι εφάνης Εκκλησίας λαμπρότης•
χαίρε, ότι τυγχάνεις ευσεβούντων φαιδρότης.
Χαίρε, εικών αρίστης βιώσεως•
χαίρε, τυχών σαφώς της θεώσεως.
Χαίρε, κανών της αρχιερωσύνης•
χαίρε, λαμπτήρ της θεορρημοσύνης•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Κόσμος της εν Αιγυπτω, Εκκλησίας ωράθης, ως του Ευαγγελίου εργάτης• εντεύθεν των πιστών οι χοροί, υφηγητήν σε θείον Πάτερ κτησάμενοι, τα κρείττω επαιδεύοντο, βοώντες συν σοι Τω Κυρίω•

Αλληλούια

Λάμψας εν τη Ελλάδι, ως Απόστολος άλλος, λαμπρύνεις ευσεβών τας καρδίας, τω φέγγει των θειων διδαχών, και τας ακτίσι του βίου σου Όσιε• διό τη ση λαμπρότητι, φωταγωγούμενοι βοώμεν•

Χαίρε, το άστρον της Εκκλησίας•
χαίρε, η σάλπιγξ της αληθείας.
Χαίρε, Αποστόλων τον ζήλον κτησάμενος•
χαίρε, ιαμάτων την χάριν δεξάμενος.
Χαίρε, ρήτωρ ενθεότατος των ρημάτων της ζωής•
χαίρε, λόγου του της χάριτος ο σοφός υφηγητής.
Χαίρε, ότι καθαίρεις ψυχικάς διαθέσεις•
χαίρε, ότι ρυθμίζεις καρδιών τας εφέσεις.
Χαίρε, πιστών ο μέγας διδάσκαλος•
χαίρε, Χριστού ο μύστης ο άριστος.
Χαίρε, πολλούς πειρασμούς υπομείνας•
χαίρε, ψυχάς προς Θεόν οδηγήσας•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Μέγας εν Ιεράρχαις, και σοφοίς διδασκάλοις, ως μύστης ταπεινώσεως ώφθης• διόπερ ως κλήρον πατρικόν, τας σας θεογράφους δέλτους κατέλιπες, τη Εκκλησία Άγιε, εν αίς πιστώς εντρυφώντες Τω σε δοξάσαντι βοώμεν.

Αλληλούια

Νέκταρ δικαιοσύνης, και ζωής θειας δρόσον, τη θεια επομβρία θεόφρον, οια νεφέλη πνευματική, εν αυχμώδει καιρώ ημίν επώμβρησας, ευφραίνων τας ψυχάς ημών, και διεγείρων του βοάν σοι•

Χαίρε,η δρόσος της θυμηδίας•
χαίρε, η αύρα της αφθαρσίας.
Χαίρε, ο πηγάσας το ύδωρ της χάριτος•
χαίρε, ο εμφράξας το στόμα του δράκοντος.
Χαίρε, έαρ αγιότητος εν χειμωνι νοητώ•
χαίρε, σέλας νεοφώτιστον εν τω σκότει τω δεινώ.
Χαίρε, ότι συγχέεις ασεβών τας εννοίας•
χαίρε, ότι ευφραίνεις ευσεβών τας καρδίας.
Χαίρε, λαών Ορθοδόξων στήριγμα•
χαίρε, πολλών κακοδόξων σύντριμμα.
Χαίρε, χορών κενολόγων η πτώσις•
χαίρε, πολλών ασθενούντων η ρώσις•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Ξένα θαύματα Πάτερ, η ση θήκη πηγάζει, και σώζει τους εν πόνοις τελούντας• διό της ση αγία Μονή, πανταχόθεν συρρέουσιν άνθρωποι, και ίασιν και λύτρωσιν, κομίζονται παρά σου βοώντες•

Αλληλούια

Όρμον άκλυστον Πάτερ, εν τη νήσω Αιγίνης, ανέδειξας την θείαν Μονήν σου, και εν ταύτη σεπτών μοναστριών, κυβερνήτης σοφός εχρημάτισας• Χριστώ γαρ ταύτας Όσιε, σοφώς ωδηγήσας βοώσας•

Χαίρε, ο νους ασκήσεως θειας•
χαίρε, αδάμας της καρτερίας.
Χαίρε, ταπεινώσεως έμψυχον άγαλμα•
χαίρε, καθαρότητος θείον θησαύρισμα.
Χαίρε, απαθείας έσοπτρον και αγνείας λαμπηδών•
χαίρε, εγκρατείας τέμενος και ταμείον αρετών.
Χαίρε, ότι διέπεις εν Θεώ την Μονήν σου•
χαίρε, ότι παρέχεις πασι τη αρωγή σου.
Χαίρε, λαμπρός της Αιγίνης έφορος•
χαίρε, πιστών αντιλήπτωρ έτοιμος.
Χαίρε, πολλούς εκ κινδύνων αρπάσας•
χαίρε, εχθρού την οφρύν κατασπάσας•

Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.

Πλήρης χάριτος θειας, και οσμής ουρανίας, η θήκη των λειψάνων σου πέλει• εν οίς ου μόνον η ση Μονή, αλλά και πασα η Αίγινα γάνυται, και πάντες αγιάζονται, τη τούτων χάριτι βοώντες•

Αλληλούια

Ρείθρα βλύζουσι θεια, τα σεπτά σου οστέα, πλουσία δωρεά ουρανία, ιαμάτων εσαεί πολλών, και νοσημάτων τον ρύπον εκπλύνουσι• διό σου εκπληττόμενοι, ην εύρες δόξα εκβοώμεν•

Χαίρε, ρείθρον των ιαμάτων•
χαίρε, η λύσις των νοσημάτων.
Χαίρε, παν
ταχού ο προφθάνων καλούμενος•
χαίρε, ο και όναρ και ύπαρ φαινόμενος.
Χαίρε, βρύσις η πολύρρυτος συμπαθείας πατρικής•
χαίρε, βότρυς ο γλυκύτατος ευφρόσυνης ψυχικής.
Χαίρε, ότι καρκίνου χαλεπόν παύεις πάθος•
χαίρε, ότι δαιμόνων καταλύεις το θράσος.
Χαίρε, σοφών ματαίων η σύγχυσις•
χαίρε, πιστών η άρρηκτος σύναψις.
Χαίρε, δι΄ ου Ιεράρχαι κοσμούνται•
χαίρε, δι΄ ου μωρολόγοι τροπούνται•

Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Σκέπην σε και προστάτην, πας πιστός ονομάζει, τυχών της παρά σου βοηθείας• τις γαρ καλέσας σε ευλαβώς, και ουκ έτυχε της σης Πάτερ χάριτος; άπασι γαρ τάχιστα, τας αιτήσεις δίδως εν τω κράζειν•

Αλληλούια

Των πολλών σου θαυμάτων, εις την σύμπασαν κτίσιν, εξήλθε θεοφόρε ο φθόγγος• συ γαρ τοις εγγύς και τοις μακράν, τάχος επιφαίνη βοηθών Άγιε, και σώζεις κινδυνεύοντας, και προΐστασαι των βοώντων•

Χαίρε, ο μέγας εν θαυμάσιοις•
χαίρε, ο ένδοξος εν Αγιοις.
Χαίρε, ο αρτίως κυρώσας το πρόπαλαι•
χαίρε, των αρχαίων Πατέρων ομόστεφε.
Χαίρε, θρίαμβος της πίστεως, έπαλξις των ευσεβών•
χαίρε, έκφανσις της χάριτος, έκπληξις των ασεβών.
Χαίρε, ότι εμφαίνεις αληθείας την δόξαν•
χαίρε, ότι εμφράτεις ανομίας το στόμα.
Χαίρε, χαρά πιστών και κραταίωμα•
χαίρε, ψυχών κλονουμενων έδρασμα.
Χαίρε, δι’ου ο Χριστός εδοξάσθη•
χαίρε, δι’ου ο σατάν κατησχύνθη•

Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε

Ύμνον ευχαριστίας, σοι προσάδομεν Πάτερ, σωζόμενοι ταις σαις προστασίαις• εν πάση γαρ ανάγκη ημάς, επερχομένων απαλλάττεις θλίψεων• διο την σην αντίληψιν, κηρύττομεν Χριστώ βοώντες•

Αλληλούια

Φλέγεις την των δαιμόνων, φρυγανώδη μανίαν, πυρί των ιερών σου θαυμάτων, και ταχύ βοηθών τοις πιστοίς, χαλεπών νόσων σβεννύεις τον καύσωνα, ιώμενος τους πάσχοντας, βοώντες σοι εν κατανύξει•

Χαίρε, η ρώσις των ασθενούντων•
χαίρε, η λύσις των δαιμονώντων.
Χαίρε, πυρεσσόντων τελεία απάλλαξις•
χαίρε, παρειμένων ταχεία ανόρθωσις.
Χαίρε, ότι εν τω φρέατι ύδωρ βρύεις δαψιλές•
χαίρε, ότι επευλόγησας Αίγιναν ταις σαις ευχαίς.
Χαίρε, ο διανοίξας την Θεού ευσπλαχνίαν•
χαίρε, ο διαλύσας την δεινήν ανομβρίαν.
Χαίρε, πηγή πηγάζουσα χάριτας•
χαίρε, λαμπάς φωτίζουσα άπαντας
Χαίρε, Μονής της σεπτής σου κοσμήτωρ•
χαίρε, των σων υμνητών αντιλήπτωρ•

Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε

Χάρις του Παρακλήτου, δαψιλώς εξεχύθη, τη θήκη των σεπτών σου λειψάνων• όθεν ως αείρυτος πηγή, αναβλύζεις απαύστως τα ιάματα, και αρδεύεις Νεκτάριε, θείοις νάμασι τους βοώντας•

Αλληλούια

Ψάλλων παναρμονίως, τον τρισάγιον ύμνον, Θεώ συν τοις χοροίς των Αγγέλων, επίβλεψον άνωθεν ημίν, και δίδου πανάγιε τα αιτήματα, τοις πίστει σοι προστρέχουσι, και ου παύουσι του βοάν σοι•

Χαίρε, ο γόνος της Σηλυβρίας•
Χαίρε, το κλέος της Εκκλησίας
Χαίρε, της Αιγίνης το μέγιστον καύχημα•
Χαίρε, της Ελλάδος απάσης ωράισμα.
Χαίρε, τύπος και υπόδειγμα των σεπτών Ιεραρχών•
Χαίρε, σκέπη και διάσωσμα ευλαβών μοναζουσών.
Χαίρε, της Εκκλησίας εωσφόρος ο νέος•
Χαίρε, της ευσεβείας θεοδώρητον σθένος.
Χαίρε, δι’ου παθών καθαρθήσομαι•
Χαίρε, δι’ου Θεώ προσαχθήσομαι.
Χαίρε, πιστών ο προστάτης εν πάσι•
Χαίρε, καμού πρεσβευτής προς Τον Πλάστην•

Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Ω θεσπέσιε Πάτερ, Ορθόδοξων λαμπρότης Νεκτάριε Χριστού Ιεράρχα (τρις), τω θρόνω Του Κυρίου παρεστώς, αίτει ημίν την των πταισμάτων άφεσιν, και την θείαν οικείωσιν, ως αν Τω Σωτήρι βοώμεν•

Αλληλούια.
Και αύθις το ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ
Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.

Ορθοδοξίας τον αστέρα τον νεόφωτον, και Εκκλησίας το νεόδμητον προτείχισμα, ανυμνήσωμεν καρδίας εν ευφροσύνη δοξασθείς γαρ ενεργεία τη του Πνεύματος, αναβλύζει ιαμάτων χάριν άφθονον, τοις κραυγάζουσι
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Δεκ 08, 2015 9:22 am

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΝ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ



Μετά τον ευλογητόν, το Κύριε εισάκουσον…(Ψαλμ 142)

Είτα το, Θεός Κύριος∙ και το Τροπάριον Ηχος Δ΄

Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ…

Ως στρατιώτην του Χριστού γενναιότατον, και Αναργύρων Ιατρόν τον σοφώτατον, ανευφημούμεν άπαντες εκ βάθους ψυχής, πόθω εορτάζοντες, την αγίαν σου Μνημην, Παντελεήμων ένδοξε, και πιστώς σοι βοώμεν∙ τας νόσους πάντων ίασαι ημών, ταίς προς Χριστόν τον Θεόν, θερμαίς σου δεήσεσι.

Δόξα, Και νύν Θεοτόκιον . Ου σιωήσωμεν ποτε….

Ο Ν. (Ψαλμ 50). Και ο Κα΄νων.

Ωδή Α΄Ηχος Πλ. Δ΄. Υγράν διοδεύσας

Πρό του Μαρτυρίου του σου , Σοφέ, ως περ, τον θανόντα , ανεζώωσας εν Χριστώ, ούτω νεκρωθέντας δήγματι αμαρτίας, ημάς ταίς σαίς πρεσβείαι πάντας ανάστησον.

Αφθόνως την χάριν παρά Θεού , λαβών ιαμάτων , τας ιάσεις πάσας Σοφέ, παρέχεις αφθόνους τοίς εν πίστει , Παντελεήμων προσιούσι τη Εικόνι σου.

Νεκρωθείς τω Κόσμω και τον Χριστόν , ω Παντελεήμων , ενδυσάμενος εν χαρά, γέγονας δοχείον του Πνεύματος θεόφρον, τοίς πάσιν αναργύρως βραβεύων ίασιν.

Θεοτόκιον

Σταγόνα κατανύξεως τω οικτρώ, όμβρησόν μοι , Κόρη, αναστάλλουσα βλαβερόν , καύσωνα καρδίας μου Παρθένε, εξαίρουσα πάθη τα πολεμούτα με.

Ωδή Γ΄. Συ ει το στερέωμα.

Τας νόσους θεράπευσον , Παντελεήμων , του δούλου σού , και την εμήν , ευχαίς σου καρδίαν , τη δυνάμει σου εύφρανον.

Ένδοξε, συ καύχημα, του προσιόντος σοι πέφυκας, συ Ιατρός, εμού τηκομένου , υπό νόσων και θλίψεων.

Λαβών , ω Ανάργυρε, παρά Χριστού χάριν άφθονον, δούναι πιστοίς, ιάσεις των νόσων , τούτων συ με διάσωσον.

Θεοτόκιον

Έχεις εν αγκάλαις σου, τον Ποιητήν πάσης Κτίσεως∙ τούτον διό, δυσώπει , Παρθένε, εκ κινδύνων ρυσθήναί με.

Ωδή Δ΄. Εισακήκοα Κύριε…

Επί σε νύν κατέφυγον , ω Παντελεήμων θείε Ανάργυρε, μη παρίδης με τον άθλιον, αλλ’ ευχαίς σου θείαις διαφύλαξον.

Ηρεμίαν μοι δώρησε, Μάρτυς εν τω βίω και νόσων ίασιν, ταίς ενθέρμοις σου εντεύξεσι τω τη ση Εικόνι προσπελάζοντι.

Μάρτυς ένδοξε πρόφθασον , και της αμαρτίας με κυματούμενον, δεινώ σάλω ταίς πρεσβαίαις σου, όρμον προς ακύμαντον οδήγησον.

Θεοτόκιον

Ράβδον θείαν ο ένδοξος, πάλαι Ησαΐας σε κατωνόμασεν, άνθος φέρουσαν τον Κύριον, Θεοτόκε Μήτερ Αειπάρθενε.

Ωδή Ε΄. Φώτισον ημάς.

Όμβρησον μοι νύν , υετόν τον του ελέους σου, και της αμαρτίας μου τα οβρήματα, Παντελεήμων , ταίς ευχαίς σου καταξήρανον.

Νύν αι δωρεαί, ως πηγαί Πιστοίς ιάσεων , ταίς λιταίς σου επιχέονται , Παντελεήμων , εκ Θεού τοίς προσιούσι σε.

Απαντας ημας, πεπτωκότας εις τα χάσματα, της αμαρτίας τα βαθύτατα, ταίς προς Θεόν σου , πρεσβείαις έγειρον Άγιε.

Θεοτόκιον

Αχραντε ψυχής , της εμής τα αρρωστήματα, και του σώματος μου ίασαι, ταίς Μητρικαίς σου πρεσβείαις , Κόρη Πανάμωμε.

Ωδή ΣΤ. Ιλάσθητί μου.

Τα νάματα σου, Σοφέ, ως περ πηγή Σιλωάμ ποτέ, εκβλύζουσι τοίς Πιστοίς , παντοία ιάματα, παύων τα νοσήματα, των προσπελαζόντων , τη ση σκέπη , Παναοίδιμε.

Οι προσιόντες, Παντελεήμων Μακάριε, εν τω σεπτώ σου Ναώ, την ρώσιν λαμβάνουσι, και την απολύτρωσιν, πάντων των κινδύνων, και δεινών ταίς ικεσίαις σου.

Νοός μου του ασθενούς, ως θησαυρός των ιάσεων , Παντελεήμων κλεινέ, αφθόνως την ίασιν , δώρησαιι του κάμνοντος, και οδυνωμένου , τη του Πνεύματος χάριτι.

Θεοτόκιον

Φιλάγαθε Μαριάμ, ταίς σαίς πρεσβείαις αγάθυνον, την ρυπαράν μου ψυχήν, και ρύσαι κολάσεως, και πάσης κακώσεως, σον θερμόν οικέτην , τον εκ πόθου ανυμνούντα σε.

Προς το Διάσωσον

Ανάργυρε Παντελεήμων , ταίς θείαις λιταίς σου, τα της ψυχής ημών πάθη θεράπευσον , και δώρησαι ίασιν τοίς νοσούσιν.

Θεοτόκιον

Αχραντε Ευλογημένη Μαρία, ταίς ικεσίαις Παντελεήμονος του κλεινού διαφύλαξον , εκ νόσων τε και κινδύνων σούς δούλους.

Ο Ιερεύς μνημονεύει∙ είτα το Κοντάκιον Ηχός Β΄.


Θείον Ιατρόν εν γη πλουτούντές σε, Ανάργυρε, εν θερμοτάτη πίστη και ευσέβεια σου δεόμεθα∙ πάντα νοσούντα και καταπονούμενον , ταίς λιταίς σου διάσωσον , τας ρίζας των επωδύνων παθών , τη του Σωτήρος ισχύϊ εκτέμνων , και αναστέλλων τας χαλεπάς της αθυμίας επικλύσεις, Παντελεήμων Μάρτυς αξιάγαστε.

Και ευθύς το Προκείμενον. Ηχος Δ΄.

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει , και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Στίχος: Πεφυτευμένος εν τω Οίκω , εν ταίς αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (ΣΤ΄. 17-19)

Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού, από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθαν ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτει απτεσθαι αυτού∙ ότι δύναμις παρ’ αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. (Θ΄. 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα Μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια, και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλέν αυτούς κηρύσειν την βασιλείαν του Θεού, και ιάσθαι τους ασθενούντας. (Ι΄. 16-21). Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούν υμών , εμού ακούει∙ και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί∙ ο δε εμέ αθετών , αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς , λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίνων , και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού , και υμάς ου μη αδικήση. Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πεύματα υμίν υποτάσσεται∙ χαίρετε δε μάλλον , ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς , και είπεν∙ Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις∙ ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.

Δόξα

Ταίς του Αναργύρου …

Και νύν

Ταις της Θεοτόκου.

Στίχος. Ελεήμων , ελέησόν με ο Θεός. Και το παρόν

Ηχος .Πλ. Β΄. όλην αποθέμενοι…

Δεύτε οι Ορθόδοξοι , πνευματικών ευρανθώμεν, δεύτε τον Ανάργυρον πάντες καταστέψωμεν θείοις άσμασι, προς αυτόν λέγοντες∙ ω Παντελεήμων , ιατρέ νοσούντων άριστε, λιμήν τε εύδιε, των χειμαζομένων τοίς πταίσμασι, προφθάσας δός την ίασιν , πάσι τοίς θερμώς σοι προστρέχουσι, και δεινών παντοίων , απάλλαξον ημάς ταίς σαίς ευχαίς, και ειρηναίαν κατάστασιν , τω Κόσμω πρυτάνευσον.

Το σώσοιν ο Θεός τον λαόν σου κλπ.

Ωδή Ζ΄. Παίδες Εβραίων…

Θείαις , Ανάργυρε, ευχαίς σου, προς τον Κτίστην διάσωσον σον δούλον∙ συνταράσσει με γαρ, βυθός αμαρτημάτων , χειμάζει και κλυδώνιον , και φλογμός των παθημάτων.

Έφθασαν άπαντες εν πίστει, , εις λιμένα του θείου Αναργύρου, οι εν νόσοις δειναίς , ποντούμενοι βοώντες∙ ευχαίς σου , ω Ανάργυρε, την υγείαν ημίν δίδου.

Ίνα , Ανάργυρε, τιμώ σε, και δοξάζω τα ένδοξα σου άθλα, ασθενείας δεινάς, σον δούλον τυραννούσαν , ιάτρευσον και δώρησαι, την κατ’ άμφω υγείαν.

Θεοτόκιον

Έστησας ρύμην του θανάτου , τον αθάνατον Θεόν και Βασιλέα, ως τεκούσα Αγνή, ον πάντες ανυμνούμε, ευλογημένος λέγοντες, ο καρπός της σης κοιλίας.

Ωδή Η΄. Τον Βασιλέα…

Όσοι εν πίστει, ειλικρινεί προσιούσι, τω Ναώ σου Παντελεήμων Μάρτυς, ψυχών και σωμάτων λάμβάνουσι την ρώσιν.

Ναός του θείου, επί γης Αναργύρου, ιατρείον πρόκειται τοις πάσι, παύων αυτών νόσους, ψυχών τε και σωμάτων.

Σαίς προς τον Κτίστην, Παντελεήμων πρεσβείαις , τοίς τυφλοίς παρέχεις ιατρείαν ,και νοσούσοις πάσι την ποθητήν υγείαν.

Θεότόκιον

Ικεσίαις, ταίς προς Θεόν σου, Παρθένε, των του βίου δυσχερών με συ σώσον, και τον σάλον παύσον ασθενειών παντοίων.


Ωδή Θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ευχαίς σου τας σειράς μου , των πτασμάτων λύσον, και το χειρόγραφον Μάρτυς, διάρρηξον, της αμαρτίας του σοι πιστώς προσπελάζοντος.

Βοηθείας χείρα, προφθάσας όρεξόν μοι, και αδοκήτων δεινών με απλάλλαξον, Παντελεήμων , ταίς θείαις όντως πρεσβείαις σου.

Ω Παντελεήμων , στήσον μου τον σάλον , των λογισμών και την λύπην κατάπαυσον , της ταλαιπώρου ψυχής μου , θείε θείε Ανάργυρε.

Θεοτόκιον.

Μαρία , μη με δείξης, επίχαρμα δαιμόνων, εν τη της Κρίσεως ώρα, Πανάμωμε, αλλ’ ευμενώς τον Σωτήρα μου εξιλέωσαι.

Το. Άξιον εστί…Και τα παρόντα Μαγαλυνάρια.

Τους μετ’ ευλαβείας την ιεράν , εικόνα σου Μάρτυς, προσκυνούντας σαίς ιεραίς, προς Θεόν πρεσβείαις, σώζε δεινών παντοίων , Παντελεήμων θείε, Ιατρέ μέγιστε.

Δόξη , Αθλοφόρε, Μαρτυρική, παρεστώς τω θρόνω, του Παντάνακτος και Θεού, μέμνησο των πίστει, την Μνήμην σου τελούντων , Παντελεήμων θείε, Ιατρέ άμισθε.

Ως αστήρ ανέτειλας νοητός, άθλοις Μαρτυρίου, απαστράπτων και των παθών, την αχλύν διώκων, Παντελεήμων Μάρτυς, των επικαλουμένων σε μετά πίστεως.

Τους ανεφημούντας σε ευλαβώς, τους λαμπρούς αγώνας και τους άθλους , Μάρτυς Χριστού, την τε θείαν μνήμην , τελούντας ετησίως, Παντελεήμων Μάκαρ, σώζε πρεσβείαις σου.

Και το , Πάσαι των Αγγέλων…
Τρισάγιον. Και το Τροπάριον. Ηχος Γ΄.

Αθλοφόρε άγιε και ιαματικέ Παντελεήμων , πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν , παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

Ο Ιερεύς ποιεί εκτενή ,και απόλυσιν , καθ’ ήν ψάλλομεν το Παρόν Προσομοιον. Ηχος Β΄.

Ότε εκ του ξύλου Σε Νεκρόν

Χάριν συ παρέχεις τοίς Πιστοίς, αναργύρως Μάρτυς Παμμάκαρ, Παντελεήμων Σοφέ, και τη ικεσία σου διώκεις πνεύματα, και τυφλοίς την ανάβλεψιν, ένδοξε βραβεύεις, ως θεράπων γνήσιος, του Παντεπόπτου Χριστού∙ όθεν Ιατρέ Ορθοδόξων , πάντας τους πιστώς σε ανυμνούντας, ρύσαι εκ παντοίας περιστάσεως.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Δεκ 09, 2015 9:32 am

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

Μετά το ευλογητόν, το Κύριε εισάκουσον. Είτα το, θεός Κύριος, και το τροπάριον.

Ήχος δ’. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τον ιεράρχην του Χριστού τον πανένδοξον και τροπαιούχον ευσεβείας αήττητον, των ορθοδόξων καύχημα, Σπυρίδων σοφόν, πάντες ανυμνήσωμεν, προς αυτόν εκβοώντες, ρύσαι ικεσίαις σου, πειρασμών και κινδύνων, τους μετα πόθου, Πάνσεπτε, το σον, καταφιλούντας ιερόν εκτύπωμα.

Δόξα. Και νυν. Θεοτόκιον. Τη Θεοτόκω εκτενώς …

Ο Ν' ψαλμός και ο Κανών


ΩΔΗ Α’ Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.

Άγιε του Θεού..

Σπυρίδων Μακάριε των πιστών, αντιλήπτωρ μέγα ,την πρεσβεία σου συνεργόν, ημίν πάσι δίδου τοις εκ πόθου, ασπαζομένοις την θεια Εικονα σου.

Άγιε του Θεού..

Πάσαι ευσεβούντων ω θαυμαστέ, Σπυρίδων αι τάξεις, ανυμνούσι σε αληθώς, Θεός γαρ ο πλάστης και δεσπότης, αξιοχρέως σε πάτερ εδόξασε.

Φωτί τω αυλω εν ουρανώ, Σπυρίδων Παμμάκαρ, συν αγγέλοις συ εντρυφών, ταις προς τον Δεσπότην ευπροσδέκτοις, ημάς λιταίς σου φωταγώγησον.

Θεοτοκίον.

Συνέχομαι κινδύνοις και πειρασμοίς, και προς σε Παρθένε, καταφεύγων επιζητώ, την λύσιν αυτών και σωτήριαν, διο λιταίς σου τον δούλον σόν οίκτηρον.


ΩΔΗ Γ’

Άγιε του Θεού..

Νεκράν συ εφώνησας, εκ του μνημείου Σπυρίδων Όσιε, ούτω καμέ, πταίσμασι θανόντα, σαις λιταίς εξανάστησον.

Άγιε του Θεού..

Κόρος ου προσγίνεται, τοις σε τιμώσι Σπυρίδων Όσιε, Συ γαρ ημών, προστάτης και ρύστης, και τιμή και αντίληψης.

Άπασης με θλίψεως, και εκ κινδύνων, Σπυρίδων Όσιε, σαις προσευχαίς και παντοίων νόσων και κολάσεως λύτρωσε.

Θεοτοκίον.

Έχων την ελπίδα μου εν σοι Πανάσπιλε Δέσποινα όλην προς σε, ανατείλω χαίρων την ψυχήν και διάνοιαν.


ΩΔΗ Δ’

Άγιε του Θεού..

Ώι πολύφωτε ήλιε των Πατέρων κλέος Σπυρίδων Όσιε , τους τιμώντας σε αξίωσον, φωταγωγηθήναι ταις πρεσβείαις σου.

Άγιε του Θεού..

Παρεστώς του Παντάνακτος, θρόνω αιωνίω τους ανυμνούντας σε, ω Σπυρίδων ελευθέρωσον, εκ παντός κινδύνου ικεσίαις σου.

Ως τον όφιν μετέβαλες, εις χρυσόν Σπυρίδων Παναγιώτατε, ούτω δέομαι μετάβαλε, από των κακών με εις μετάνοιαν.

Θεοτοκίον.

Ρύσαι Μήτερ τον δούλον σου, εκ των κατεχόντων δεινών με θλίψεων, επι σοι γαρ ανατίθημι πάσαν την ελπίδαν Αειπάρθενε.


ΩΔΗ Ε’

Άγιε του Θεού..

Λύσον των παθών, την ομίχλη Αγιώτατε, τη φωταγωγία των σεπτών σου λιτών, και προς τρίβους, βίου με οδήγησον.

Άγιε του Θεού..

Νόσων ιατρός, και κινδύνων ρύστης ένθεος, συ ανεδείχθης Σπυρίδων Ιερέ. Διο ψυχήν μου, ταις λιταίς σου νυν θεράπευσον.

Ρυσαι με δεινών, ω Σπυρίδων ιερώτατε τον σοι ευλαβώς καταφεύγοντα και ταις λιταίς σου, πάσης θλίψεως απάλλαξον.

Θεοτοκίον.

Άχραντε ημίν, τοις οικέταις σου χορηγήσον, τοις κατεχομένοις υπο των θλίψεων την σωτηρίαν, μεσιτείαις σου προς Κύριον.


ΩΔΗ ΣΤ’

Άγιε του Θεού..

Νεκρώσας, σου της σαρκός τας κινήσεις, εξανέστησας νεκρούς ω Σπυρίδων, ζωοποιώ και ενθέω σου λόγω. Όθεν καμού την ψυχήν Πάτερ Άγιε, ταις σαις λιταίς ως συμπαθής, νεκρωθείσαν τοις πάθεσι ζώωσον.

Άγιε του Θεού..

Συνέχει με των πταισμάτων θάλασσα, και χειμάζει τρικυμία κινδύνων, και προς βυθόν απωλείας καθέλκει, των ανιάτων παθών η αντίπνοια, Θεόν ο κυρήξας τον Χριστόν, ω Σπυρίδων των κλύδωνα κόπασον.

Προστάτα των θλιβωμένων Σπυρίδων, μολυνθείσαν ηδοναίς την ψυχήν, μου δια λουτρού κατανύξεως Θειας, καθαρτικών τε δακρύων απόλουσον. Και ρύσαι με της φοβεράς ,σαις λιταίς και ασβέστου κολάσεως.

Θεοτοκίον.

Φυγάδευσον εκ της αθλίας σαρκός μου, την ανίατον ασθένειαν Κόρη και των δεινών αλγηδόνων με ρύσαι και θεραπείαν τελείαν μοι δώρησαι και σώσον με τον επι σοι, πεποιθότα ταις θείαις πρεσβείαις σου.

Διάσωσον.

Εκ θλίψεων και εκ παντοίων κινδύνων λύτρωσαι Ιεράρχα τους την θείαν Μνήμην σου θερμώς εορτάζοντας ως ρύστης των θλιβωμένων Σπυρίδων.

Και Θεοτοκίον. Άχραντε…

Ο Ιερεύς μνημονεύει. Είτα το κοντάκιον Ήχος δ’

Τοις λόγοις εκόσμησας ,την εκκλησίαν Χριστού, τοις έργοις ετίμησας το κατ’ εικόνα Θεού, Σπυρίδων Μακάριε. Έλαμψας εν τω κόσμω, τη εν τη σωφροσύνη, χάριτας ιαμάτων απαστράπτων τοις πάσι. Διο και νυν γεραίρομεν πίστει την Μνήμην σου.

Και ευθύς το Προκείμενον. Ήχος δ’

Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η μελέτη της καρδίας μου σύνεσιν.

Στίχος. Ακούσατε ταύτα πάντα τα έθνη, Ενωτίσασθε πάντες οι κατοικούντες την Οικουμένην.

Ευαγγέλιον.

Εκ του κατά Ιωάννην (ι' 9-16)

Είπεν ο Κύριος. Εγώ είμι η θύρα, δι εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται, και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει. Ο κλέπτης ουκ έρχεται ειμή ίνα κλέψη, και θύση, και απολέση• εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν. Εγώ είμι ο Ποιμήν ο καλός• ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων. Ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον, και αφίησι τα πρόβατα, και φεύγει• και ο λύκος αρπάζει αυτά, και σκορπίζει τα πρόβατα. Ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστί, και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο καλός, και γινώσκω τα εμά, και γινώσκομαι υπό των εμών. Καθώς γινώσκει με ο Πατήρ καγώ γινώσκω τον Πατέρα, και την ψυχήν μου τίθημι, υπέρ των προβάτων. Και αλλά πρόβατα έχω, ά ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης, κακείνά με δει αγαγείν, και της φωνής μου, ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν.

Δόξα.

Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.

Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ελεήμων, ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.

Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.

Πλούτον αναφαίρετον έχει σε Κέρκυρα νήσος, ταύτην αξιάγαστε φαεινοίς αυγάζοντα ταις λαμπρότησιν. η και νυν δώρησαι την ειρήνην Πάτερ, και τροπαίων αύτην έμπλησον, εχθρών την έπαρσην και παρεμβολάς κάμψας βέλεσι, Σπυρίδων Θεοδόξαστε και της συμπαθούς μεταδόσεως. πλήσον τας καρδίας, ημών των ανυμνούντων σε πιστώς εν παρρησία δεόμενος υπέρ των ψυχών ημών.

Το «Σώσον ο Θεός τον λαόν σου» κ.τ.λ..


Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.
Άγιε του Θεού..

Σώσον τους σε ανευφημούντας ,Οσιώτατε Σπυρίδων Ιεράρχα, και τω θείω φωτί καταύγασον σους δούλους, και ταις λιταίς εξάρπασον, της σατάν μηχανουργίας.

Άγιε του Θεού..

Ρύσαι Σπυρίδων Ιεράρχα, σαις πρεσβείαις, δαιμόνων επηρείας, λογισμών πονηρών σος δούλους και κινδύνων, όπως αει σωζόμενοι, καταχρέως σε υμνώμεν.

Παύσον, Σπυρίδων σαις πρεσβείαις, της ψυχής μου την άρρητον οδύνην, και δεινών συμφορών σον δούλον και κινδύνων, και των παθών απάλλαξον, ως πατήρ των θλιβομένων.

Θεοτοκίον.

Έμμονον έχων την κακίαν, και δουλούμενος ατόποις συνηθείαις, ευσπλαχνία τη ση προστρέχω ανακράζων διάσωσον με, Πάναγνε, Μητρικαίς σου ικεσίαις.


ΩΔΗ Η’

Άγιε του Θεού..

Ασθενειών τε, χαλεπών και κινδύνων, Ιατρόν σε γινώσκω ω Σπυρίδων. Ρύσαι ουν ψυχήν μου, λιταίς σου αθυμίας.

Άγιε του Θεού..

Των κατεχόντων, ανιαρών τους σους δούλους ελευθέρωσον Σπυρίδων Ιεράρχα, θείαις σου πρεσβείαις, αυτοίς διδούς την λύσιν.

Μη διαλείπης, τον Ιησούν ικετεύων, ως προστάτης Πιστών ω Σπυρίδων, διαφυλαχθήναι ημάς εκ πάσης βλάβης.

Θεοτοκίον.

Ίλαθι Κόρη, τω οικτροτάτω σου δούλω, και εκ νόσων ανιάτων με ρύσαι. Ινα σε δοξάζω εις πάντας τους αιώνας.


ΩΔΗ Θ’

Άγιε του Θεού..

Τους πόθω τη ση σκέπη, Άγιε Σπυρίδων καταφυγόντας κινδύνων διάσωσον, και εκ παθών και των νόσων, λιταίς σου λύτρωσαι.

Άγιε του Θεού..

Φρουρών μη διαλίπης, Όσιε Σπυρίδων, τους σε τιμώντας πιστώς και δοξάζοντας, και σαις πρεσβείαις κινδύνων, αυτούς λυτρούμενος.

Λυτρούμενος ως ώφθης, πρότερον Σπυρίδων, τους εν Κερκύρα πιστώς σοι προστρέξαντας. Ούτω και νυν πάσης, ρύσαι με περιστάσεως.

Θεοτοκίον.

Μαρία σωτηρίας, λιμένα σε ειδότες, τη Παναχράντω σου σκέπη προστρέχομεν, και εκ των νόσων, ρυσθήναι σε ικετεύομεν.


Το Άξιον εστί και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.

Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή, χαίροις ασθενούντων και πασχόντων ο ιατρός, χαίροις των Πατέρων, ωράισμα και κλέος, τρισόλβιε Σπυρίδων, σε μεγαλύνομεν.

Πρέσβευε Σπυρίδων Θαυματουργέ, υπέρ Ορθοδόξων, και εμού του αμαρτωλού, όπως των πταισμάτων την λύτρωσιν, λαβόντες παρά Θεού σε πάντες πόθω γεραίρωμεν.

Δέησιν προσάγαγε τω Θεώ, Σπυρίδων Παμμάκαρ, υπέρ δούλων των σων Σοφέ, των τυραννουμένων, υπό παντοίων νόσων, θλίψεων και κινδύνου, και τούτους λύτρωσαι.

Σπυρίδων τα όμματα της εμής, ψυχής τυφλωθέντα, αμαρτήμασι χαλεποίς, φώτισον λιταίς σου, φωτί θεογνωσίας, και ρύσαι με των Άδου, πικρών κολάσεων.

Πάσαι των αγγέλων…

Τρισάγιον. Και το τροπάριον.


Είτα Εκτενής και Απόλυσις, μεθ' ην το εξής.


Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.

Σκεύος απετέλεσας σαυτόν, Πνεύματος Αγίου τρισμάκαρ, καθαράς σου την ψυχήν, χρίσμα θείον έλαβες, Αρχιερεύς γεγονώς, και προστάτης θερμότατος, λαού Ορθοδόξου, του εγκαυχωμένου σου. τη παναγία Σωρώ, όθεν ω Σπυρίδων θεόφρον, εύχου τω Θεώ υπέρ πάντων, ημών των τιμώντων και ευφημούντων σε.

Δι ευχών…


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Δεκ 10, 2015 10:17 am

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΚΜΟΝΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Ψαλλόμενος εν πάση δσχερεία και θλίψει.

Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μ. Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Ευλογήσαντος του Ιερέως το <<Κύριε εισάκουσον>>, μεθ' ο το <<Θεός Κύριος>>, ως συνήθως, και το εξής:

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Καθυπομένειν πειρασμούς καθ' εκάστην τους σους οικέτας, την απείθειαν τέκνων γονείς αυτών αξίωσον και άλγη δεινά τους εν κλίναις στένοντας ασθενείας, Χριστέ μου, Ιησού γλυκύτατε, ο στερρώς υπομείνας, της προδοσίας άλγος και Σταυρόν δι' ευσπαγχνίαν και άκραν συμπάθειαν.

Δόξα. Το αυτό. Και νυν. Θεοτόκιον.
Ού σιωπήσομέν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γάρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου. σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Είτα ο Ν' Ψαλμός και ο Κανών, ου η ακροστιχίς.
<<Αρετήν υπομονής δίδαξόν, Ιησού μου. Χ.>>.


Ωδή ά. Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.
Αθάνατε Δέσποτα, Ιησού, ο πλούσιος πέλων εν ελέει και οικτιρμοίς πτωχείαν υπέμεινας ως βρέφος, ίνα πλουτίσαις χρηστότητι πένητας.

Ρωγμάς στέγης οίκου εμής ψυχής διόρθωσον, Σώτερ, της αγάπης της σής πηλώ, ο στέγων το σύμπαν εί και στέγην εν Βηθλεέμ ουχ ευρών του τεχθηναί συ.

Επάκουσον δούλου σου, Ιησού, και θέρμανον τάχος την καρδίαν μου την ψυχράν, ο ψύχος εν φάτνη υπομείνας ίνα θερμάναις βροτών την ψυχρότητα.

Θεοτόκιον.
Ταπείνωσιν, Μήτερ, υπομονήν έν βίου ταις ζάλαις, προθυμίαν και αρετήν, αγνή Θεοτόκε, δίδαξόν με το σε λαμπρώς μεγαλύνοντα πάντοτε.

Ώδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ηδονών χαμαιζήλων δείον, Χριστέ, δούλους σου πάντας υπερτέρους και ζόφον πόρρω απέλασον παντοειδών συμφορών, ο πειρασμούς υπομείνας εν ερήμω Κύριος ων πάσης κτίσεως.

Νεύσον πάντων προσφύγων ταις προσευχαίς, Κύριε, παύων ξενιτείας το άλγος, ο εις την Αίγυπτον καταφυγών, Ιησού, ως βρέφος και ξενιτείας πόνους ο γευσάμενος, Σώτερ φιλεύσπλαγχνε.

Υψιπέτας αγάπης δούλους τους σούς ποίησον αετούς, ευΐλατε Σώτερ, και καταξίωσον ημάς φιλείν σε αεί, τον προδοθέντα δολίων μαθητού φιλήματι του σου, Θεάνθρωπε.

Θεοτοκίον.
Προστατεύουσα πάντας τους χοϊκούς, Δέσποινα, Κεχαριτωμένη, μη παύση τους καταφεύγοντας τη σή θερμή αρωγή και ταχινή προστασία εν του βίου κλύδωσι και περιστάσεσιν.

Αξίωσον τους πειρασμούς υπομένειν τους καθ' ημέραν σε ως λίθον υπομονής, Χριστέ, τους δοξάζοντας, Παντάναξ και Κύριε Ζωδότα.

Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής του το άλγος.

Αίτηση και το Κάθισμα.
Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή.
Χριστέ Ιησού, αράς δια του πάθους σου της πάλαι βροτούς ο σώσας του τιμίου σου, υπομένειν αξίωσον τους οικέτας σου ρύμην των θλίψεων και πειρασμούς εχθρού του νοητού ημάς κατατρύχοντας εκάστοτε.

Ωδή δ'. Εισακήκοα, Κύριε.
Ο τας ύβρεις δεξάμενος Ιουδαίων ώσπερ επαίνους, Κύριε, Ιησού μου, υβρίζομεν το σον δούλον χαίρειν καταξίωσον.

Μύρα ώσπερ ηδύπνευστα εμπτυσμούς ανόμων ο λογισάμενος, δυσωδίαν εξαφάνισον καταπτύστων λόγων μου και πράξεων.

Ο αδίκως ραπίσματα εν ταις πατειαίς σου ταίς θείαις, Κύριε, δι' ημάς καταδεξάμενος, κρίσεως αδίκου με εξάρπασον.

Θεοτόκιον.
Νεοσσούς, Μητροπάρθενε, ως επισυνάγει υπό τάς πτέρυγας τάς αυτής η όρνις, δέξαι με υπό την σκιάν της προστασίας σου.


Ωδή ε'. Φώτισον υμάς.
Ή των ευσεβών, Ιησού Χριστέ, ομήγυρις υπομένειν ασεβών κολαφισμούς δυσωπεί σε τον δεχθέντα κολαφίσματα.

Σε τους εμπαιγμούς υπομείναντα δι' άφατον. εύσπλαγχνίαν ικετεύω, Ιησού, εμπαιγμούς απίστων φέρειν με ικάνωσον.

Διαμερισμόν, Ιησού, του ιματίου σου υπομείνας αγαθών διανομήν εκζητάν ημίν δικαίως καθυπέδειξας.

Θεοτόκιον.
Ίθυνον ημάς πεφυσιμένου, Δέσποινα, εκ του πλούτου του φθαρτού προς σωστικήν ταπεινώσεως οδόν την θεοβάδιστον.

Ωδή στ'. Την δέησιν.
Ό στέφανον οίμοι, τον ακάνθινον υπομείνας ακλινώς, Ιησού μου, εν κεφαλή ση σεπτή και τιμία, εξ ακανθών των θλιβόντων με λύτρωσαι οικείων, τέκνων και παντός της ψυχής μου πτερά τρώσαι θέλοντος.

Απάλλαξον τους σούς δούλους, Κύριε, χλευασμών, ειρωνειών και γελώτων των άνευ ήθους θελόντων συντρίψαι τους τηρητάς εντολών των αγίων σου, ο Φαρισαίων βδελυρών ταπεινώς υπομείνας τους γέλωτας.

Ξενήκουστον, πως, Παντάναξ Κύριε, Βασιλεύ απάντων βασιλευόντων, περπαιχθείς ενεδύθης κοκκίνην χλαμύδα, ο αφθαρσίαν τους δούλους σου ενδύσας και της ουρανών αξιώσας αυτούς βασιλείας σου.

Θεοτοκίον.
Οδύρομαι και θρηνώ, πανάμωμε Θεοτόκε, εννοών του θανάτου την ώραν και την αδέκαστον κρίσιν του σου Υιού και Θεού ο τρισδύστηνος, εν η των έργων μου καρπών απολαύσειν, αγνή μέλλω, Δέσποινα.

Αξίωσον τους πειρασμούς υπομένειν τους καθ' ημέραν σε ως λίθον υπομονής, Χριστέ, τους δοξάζοντας, Παντάναξ και Κύριε, Ζωοδότα.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σου.
Εσταυρωμένε Θεού Λόγε άχραντε, ο υπομείνας ακάνθινον στέφανον, Χριστέ Ιησού μου, αξίωσον ημάς καλώς υπομένειν αείποτε δαιμόνων δεινά πειρατήρια.

Προκείμενον.
Πάντες οι υπομένοντες σε ου μη καταισχυνθώσι, Κύριε.

Στίχος. Σύ εί ο Θεός ο Σωτήρ μου και σε υπέμεινα όλην την ημέραν.
Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον. (Κεφ. ι' 16-22).
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς΄ Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων΄ γίνεσθε ούν φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί. Προσέχετε δε από των ανθρώπων΄ παραδώσουσι γαρ υμάς εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς΄ και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς και τοις έθνεσιν, όταν δε παραδώσουσιν υμάς, μη μεριμνήσητε πως ή τι λαλήσετε΄ δοθήσεται γαρ υμίν εν εκείνη τη ώρα τι λαλήσετε. Ου γαρ υμείς έστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του πατρός υμών το λαλούν εν υμίν. Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστατήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς΄ και έσεθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου΄ ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.
(Ζήτει τη Τετάρτη της Γ' Εβδομάδος).

Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν. Θεοτοκίον.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχος. Ελεήμον, ελέησον με, ο Θεός,
κατά το μέγα ελεός σου και
κατά το πλήθος των οικτιρμών σου
εξάλειψον το ανόμημά μου.

Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.
Εμπτυσμούς, ραπίσματα, ύβρεις, κοκκίνην χλαμύδα, στέφανον ακάνθινον, σπόγγον, όξος, κάλαμον, λόγχην, σταύρωσιν, ήλους και θάνατον, ο θανάτου άρχων, Ιησού μου, καθυπέμεινας, ίνα τους δούλους σου απάντας διδάξαις την άφατον υπομονήν εν θλίψεσι βίου και δειναίς περιστάσεσι και καθοδηγήσης προς δόμους παμφαείς των ουρανών τους ακλινώς υπομένοντας πειρασμούς εκάστοτε.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου…

Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.
Ναζωραίε ωραίε, εν χερσίν, Ιησού μου, ταις παναχράντοις σου ως σκήπτρον ο βαστάσας προς χλευασμόν, Παντάναξ, αταράχως τον κάλαμον, διάλυσόν μου παθών τον τάραχον ανόμων.

Μεταλήψεως, Σώτερ, σων φρικτών μυστηρίων αξίους ποίησον σους αχαρίστους δούλους, μετά χολής ο όξους μεμιγμένου γευσάμενος εν τω Σταυρώ πριν, Χριστέ, τετέλεσται φωνήσαι.

Ελογχεύθης, Χριστέ μου, την αγίαν πλευράν σου ως ανομώτατος υπό των φυλασσόντων στρατιωτών σε, Σώτερ, ίνα της προστασίας σου λόγχη κεντήσαις ημάς τους δοξολογούντας.

Θεοτοκίον.
Ιλαστήριον πάντων των εις σε προστρεχόντων, Θεογεννήτρια, της μετανοίας δείξον οδούς τοις σοις οικέταις τοις πιστώς μεγαλύνουσι των θαυμασίων πληθύν των σων εις αιώνας.

Ωδή η'. Τον Βασιλέα.
Ήλοις των ξύλω ο του Σταυρού, Ιησού μου, Σώτερ, προσηλωθείς, ευσπλαγχνίας σης σαρκός μου πάθη προσήλωσον τω ξύλω.

Σταυρώ, Χριστέ μου, ο κρεμασθείς δι' αγάπην του σου πλάσματος σταύρωσον μίσος συν οργή αδίκω οργίλου σου οικέτου.

Ο σπόγγου οίνου εσμυρνισμένου, Χριστέ μου, Σώτερ, πλήρη γευσάμενος, δίδου γεύσασθαι σώ δούλω τρυφής των οικτιρμών σου.

Θεοτοκίον.
Υπεραγία Παρθένε, κάμψον ψυχής μου γόνυ, όπως Υιού σου το κράτος ταπεινώς δοξάζω εν κατανύξει άκρα.

Ώδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Μη έρμαιον εάσης κρίσεως αδίκου τόν σόν οικέτην, ο ών, Σώτερ, δίκαιος, και συκοφάντας μου τάχος μακράν φυγάδευσον.

Ο θάνατον πατήσας και αθανασία επιβραβεύσας βροτοίς, Σώτερ, λύτρωσαι του αιωνίου θανάτου τους σε δοξάζοντας.

Υπομονής αφάτου δείξον εκμαγεία, υπομονής λίθε τίμιε, Κύριε, παιδαγωγούς νουθετούντας τους νέους σήμερον.

Θεοτοκίον.
Χρωτός μου θεραπεία, Κεχαριτωμένη, και ψυχικής ασθενείας μου ίαμα, κυθυπομένειν με άλγη δεινά αξίωσον.

Άξιόν εστι… και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Δόξα σοι, κραυγάζω πανευλαβικώς, Ιησού Χριστέ μου, ο ατίμωσιν του Σταυρού υπομείνας χαίρων, ίνα ημίν τον δρόμον υπομονής αφάτου δείξαις τόν δύσβατον.

Δόξα σοι, Θεάνθρωπε Ιησού, πλούσιος ο πέλων έν ελέει και οικτιρμοίς και πτωχός τεχθήναι δεξάμενος έν φάτνη, ίνα πτωχούς πλουτίσαις έν αγαθότητι.

Τους γονείς τα τέκνα παιδαγωγείν έν τη ση παιδεία καταξίωσον, Ιησού, και καθυπομένειν απείθειαν και θράσος αυτών, ο υπομείνας ύβρεις και σταύρωσιν.

Την αγνωμοσύνην σου μαθητού ο καθυπομείνας, παντευλόγητε Ιησού, ευγνωμόνως στρέφειν τα όμματα προς πάντας υμάς τους νουθετούντας, Σώτερ, αξίωσον.

Δίκαιε και πάνσοφε Ιησού, κρίσεως αδίκου απολύτρωσαι τους πιστώς επικαλουμένους σόν όνομα το θείον και δεχομένους κρίσιν σου την αδέκαστον.

Δόξα σοι, προσφύγων σών αρωγών και χειμαζομένων αντιλήπτορι ταχίνω, Ιησού Χριστέ μου, τώ ξενιτείας πείραν ως βρέφος γευσαμένω πόθω κραυγάζομεν.

Πάσαι των Αγγέλων αί στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων ή δωδεκάς, οί Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν είς το σωθήναι υμάς.

Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Υπομένειν αξίωσον τους υμνούντάς σε, εσταυρωμένη αγάπη, Σώτερ, Χριστέ Ιησού, χλευασμούς δεινούς και βίου πειρατήρια, ο υπομείνας εμπαιγμούς, ραβδισμούς, κολαφισμούς και κρέμασιν επί ξύλου διά βροτών σωτηρίαν και αγαλλίασιν αιώνιον.

Εκτενής και Απόλυσις, μεθ' ήν ψάλλομεν το εξής
Ήχος β'. Ότε έκ του Ξύλου.
Σώτερ, Ιησού μου, Λυτρωτά γένους των βροτών έκ θανάτου, ο άκμων υπομονής και καταδεξάμενος Σταυρού ατίμωσιν, υπομένειν αξίωσον προς δόξαν σού θείου και σεπτού ονόματος ημάς τους γέλωτας και τους χλευασμούς των απίστων την ζωήν μη είναι αγήρω και χαράν λεγόντων αδιάπτωτον.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου είς σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δίστιχον
Υπομένειν, Σώτερ, πειρασμούς βίου
αξίωσον δούλον τον σόν, -------------------------


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Δεκ 11, 2015 9:42 am

ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ

Ωδή α'
Βοηθός και σκεπαστής
εγένετό μοι εις σωτηρίαν
αυτός μου Θεός
και δοξάσω αυτόν
Θεός του πατρός μου
και υψώσω αυτόν
ενδόξως γάρ δεδόξασται.
Πόθεν άρξομαι θρηνείν
τας του αθλίου μου βίου πράξεις,
ποίαν απαρχήν
επιθήσω, Χριστέ,
τη νύν θρηνωδία;
Αλλ' ως ευσπλαγχνός μοι δός
παραπτωμάτων άφεσιν.
Τον πρωτόπλαστον Αδάμ
τη παραβάσει παραζηλώσας,
έγνων εμαυτόν
γυμνωθέντα Θεού
και της αϊδίου
βασιλείας και τρυφής
διά τας αμαρτίας μου.
Οί μοι τάλαινα ψυχή!
Τι ωμοιώθης τη πρώτη Εύα;
Είδες γάρ κακώς
και ετρώθης πικρώς
και ήψω του ξύλου
και εγεύσω προπετώς
της παραλόγου βρώσεως.
Αντί Εύας αισθητής
η νοητή μοι κατέστη Εύα
ο εν τη σαρκί
εμπαθής λογισμός
δεικνύς τα ηδέα
και γευόμενος αεί
της πικράς καταπόσεως.
Ο λησταίς περιπεσών
εγώ υπάρχω τοις λογισμοίς μου
όλως υπ' αυτών
τετραυμάτισμαι νύν
επλήσθην μωλώπων.
Αλλ' αυτός μοι επιστάς,
Χριστέ, σωτήρ ιάτρευσον.
Ιερεύς με προϊδών
αντιπαρήλθε και ο λευΐτης
βλέπων εν δεινοίς
υπερείδε γυμνόν.
Αλλ' ο εκ Μαρίας
ανατείλας Ιησούς,
σύ επιστάς με οίκτερον.
Ωδή β'
Πρόσεχε,
ουρανέ και λαλήσω
και ανυμνήσω Χριστόν,
τον εκ Παρθένου,
σαρκί επιδημήσαντα.
Ζάλη με
των παθών περιέχει,
εύσπλαγχνε Κύριε,
αλλ' ως τω Πέτρω
καμοί την χείρα έκτεινον.
Ημαύρωσα,
της ψυχής το ωραίον
ταίς των παθών ηδοναίς
και όλως όλον
τον νούν χούν απετέλεσα.
Ενδέδυμαι
διερρηγμένον χιτώνα
ον εξυφάνατό μοι
ο όφις
τη συμβουλή και καταισχύνομαι...
Απώλεσα
τον πρωτόκτιστον κάλλος
και την ευπρέπειάν μου
και άρτι
κείμαι γυμνός και καταισχύνομαι...
Περίκειμαι
τον στολισμόν της αισχύνης
καθάπερ φύλλα συκής
εις έλεγχον
των εμών αυτεξουσίων παθών.
Κατέχρωσα
της πριν εικόνος το κάλλος
Σώτερ τοίς πάθεσιν
αλλ' ως πότε
την δραχμήν αναζητήσας ευρέ.
Ίδετε, ίδετε
ότι εγώ ειμί Θεός
η μάννα επομβρήσας
και το ύδωρ εκ πέτρας
πηγάσας πάλαι
εν ερήμω τω λαώ μου
τη μόνη δεξιά
και τη ισχύϊ τη εμή.
Τέτρωμαι, πέπληγμαι
ιδού τα βέλη του εχθρού
τα καταστίξαντά μου
την ψυχήν και το σώμα
ιδού τα τραύματα,
τα έλκη, αι πηρώσεις
βοώσι τας πληγάς
των αυθαιρέτων μου παθών.
Ωδή γ'
Επί την ασάλευτον, Χριστέ,
πέτραν των εντολών σου
την Εκκλησιαν σου στερέωσον.
Σύ ει ο ποιμήν ο καλός
ζήτησόν με τον άρνα
και πλανηθέντα μη παρίδης με.
Σύ εί ο γλυκύς Ιησούς
ο Πλαστουργός μου
εν σοί Σωτήρ δικαιωθήσομαι.
Στερέωσον, Κύριε,
επί την πέτραν των εντολών σου,
σαλευθείσαν την καρδίαν μου,
ότι μόνος άγιος υπάρχεις και Κύριος.
Μη μένης στήλη αλός
ψυχή στραφείσα εις τα οπίσω
το υπόδειγμα φοβείτω σε
των Σοδόμων άνω
εις Σηγώρ διασώθητι.
Μονάς άκτιστε απλή
φύσις η εν Τριάδι
υμνουμένη υποστάσεων
ημάς σώσον πίστει
προσκυνούντας το κράτος σου.
Τον εκ πατρός άχρονον,
Υιόν εν χρόνω θεοκυήτορ
απειράνδρως απεκύησας
ξένον θαύμα μείνασα
Παρθένος θηλάζουσα.
Ωδή δ'
Ακήκοεν ο Προφήτης
την έλευσίν σου, Κύριε, και εφοβήθη
ότι μέλλεις εκ παρθένου τίκτεσθαι
και αγγέλοις δείκνυσθαι και έλεγεν
Ακήκοα την ακοήν σου και εφοβήθην
Δόξα τη δυνάμει σου, Κύριε.
Εγγίζει ψυχή το τέλος,
εγγίζει και ου φροντίζεις ουχ ετοιμάζη
ο καιρός συντέμνει διανάστηθι
εγγύς επί θύραις ο Κριτής έστιν
ως όναρ, ως άνθος ο χρόνος του βίου τρέχει.
Τί μάτην ταραττόμεθα;
Εντεύθεν και κατεκρίθην,
εντεύθεν κατεδικάσθην εγώ ο τάλας
υπό της οικείας συνειδήσεως,
ης ουδέν εν τω κόσμω βιαιότερον
Κριτά, λυτρωτά μου και γνώστα,
φείσαι και ρύσαι
και σωσόν με τον δουλόν σου.
Η κλίμαξ ην είδε πάλαι
ο μέγας εν Πατριάρχαις δείγμα ψυχήν μου
πρακτικής υπάρχει επιβάσεως,
γνωστικής τυγχάνει αναβάσεως.
Ει θέλεις ουν πράξει και γνώσει και θεωρία
βιούν ανακαινίσθητι.
Το σώμα κατερρυπώθην,
το πνεύμα κατεσπιλώθην, όλως ηλκώθην
αλλ' ως ιατρός, Χριστέ, αμφότερα
διά μετανοίας μοι θεράπευσον
απόλουσον, πλύνον, δείξον χιόνος,
Σωτήρ μου, καθαρώτερον.
Το σώμά σου και το αίμα
σταυρούμενος υπέρ πάντων έθηκας, Λόγε,
το μεν σώμα ίνα αναπλάσης με,
το δε αίμα ίνα αποπλύνης με
το πνεύμα παρέδωκας ίνα εμέ προσάξης
Χριστέ, τω σω γεννήτορι.
Γενέσθω μοι κολυμβήθρα,
το αίμα το εκ πλευράς σου άμα και πόμα,
το πηγάσαν ύδωρ της αφέσεως
ίνα εκατέρωθεν καθαίρωμαι
χριόμενος, πίνων, ως χρίσμα και πόμα, Λόγε,
τα ζωηρά σου λόγια.
Κρατήρα η εκκλησία
εκτήσατο την πλευράν συ την ζωηφόρον,
εξ ης ο διπλούς ημίν εξέβλυσε
κρουνός της αφέσεως και γνώσεως
εις τύπον της πάλαι και νέας τω δύο άμα
διαθηκών, Σωτήρ ημών.
Αμέριστον τη ουσία
ασύγχυτον τοις προσώποις θεολογώ σε
την Τριαδικήν μίαν Θεότητα
ως ομοβασίλειον και σύνθρονον
βοώ σοι το άσμα το μέγα το εν υψίστοις
τρανώς υμνολογούμενον.
Και τίκτεις και παρθενεύεις
και μένεις δι' αμφοτέρων φύσει παρθένος
ο τεχθείς καινίζει νόμους φύσεως,
η νηδύς δε κύει μη λοχεύουσα.
Θεός όπου θέλει
νικάται φύσεως τάξις
ποιεί γάρ όσα βούλεται.
Ωδή ε'
Εκ νυκτός ορθρίζοντα, φιλάνθρωπε,
φώτισον δέομαι
και οδήγησον καμέ
εν τοίς προστάγματί σου
και δίδαξόν με, Σωτήρ,
ποιείν' το θέλημά σου.
Ιωσήφ τον δίκαιον και σώφρονα
μίμησαι τάλαινα
και αδόκιμε ψυχή
και μη ακολασταίνου
ταις παραλόγοις ορμαίς,
αεί παρανομούσα.
Ει και λάκκω ώκησέ ποτε
Ιωσήφ, Δέσποτα,
αλλ' εις τύπον της ταφής
και της εγέρσεώς σου.
Εγώ δε τι σοί ποτε
τοιούτο προσενέγκω;
Δι' εμέ Θεός ων εμορφώθης εμέ
έδειξας θαύματα;
ιασάμενος λεπρούς
και παραλύτους σφίγξας,
αιμόρρου στήσας, Σωτήρ,
αφή κρασπέδου ρύσιν.
Ει και φρέαρ, δέσποτα, υπάρχεις βαθύ
βλυσόν μοι νάματα
εξ αχράντων σου φλεβών
ιν' ως η Σαμαρείτις
μηκάτι πίνων διψώ
ζωής γάρ ρείθρα βλύζεις.
Σέ, Τριάς, δοξάζομεν τον ένα Θεόν
Άγιος άγιος
Άγιος ει ο Πατήρ
ο Υιός και το Πνεύμα
απλή ουσία μονάς
αεί προσκυνουμένη.
Εκ σού ημφιάσατο το φύραμά μου
άφθορε, άνανδρε,
Μητροπάρθενε, Θεός
ο κτίσας τους αιώνας
και ήνωσεν εαυτώ
την των ανθρώπων φύσιν.

Ωδή στ'
Εβόησα εν όλη καρδία μου
προς το οικτίρμονα Θεόν
και επήκουσέ μου,
εξ άδου κατωτάτου
και ανήγαγεν
εκ φθοράς την ζωήν μου.
Η χείρ ημάς Μωσέως πιστώσεται
ψυχή πως δύναται Θεός
λεπρωθέντα βίον
λευκάναι και καθάραι
και μη απογνώς
σαυτήν καν ελεπρώθης.
Ως έπληξε Μωσής ο θεράπων σου
ράβδω την πέτραν τυπικώς
την ζωοποιόν σου
πλευράν προδιετύπου
εξ ης πάντες πόμα
ζωής, Σωτήρ, αντλούμεν.
Ωδή ζ'
Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν
ηδικήσαμεν ενώπιόν σου
ουδέ συνετηρήσαμεν
ουδέ εποιήσαμεν
καθώς ανετείλω ημίν
Αλλά μη παραδώης ημάς εις τέλος
ο των Πατέρων Θεός.
Τα κρύφια της καρδίας μου
εξηγόρευσα σοί τω Κριτή μου
ιδε μου την ταπείνωσιν
ίδε και την θλίψιν μου
και πρόσχες τη κρίσει μου νυν
και αυτός με ελέησον ως εύσπλαγχνος
ο των Πατέρων Θεός.
Κατέχρωσα την εικόνα σου
και παρέμφθειρα την εντολήν σου
όλον απημαυρώθη
το κάλλος και τοίς πάθεσιν
εσβέσθη, Σωτήρ, η λαμπάς.
Αλλ' οικτείρας απόδος μοι ως ψάλλει
Δαβίδ την αγαλλίασιν.
Εξέλιπον αι ημέραι μου
ως ενύπνιον εγειρομένου
όθεν ως Εζεκίας
δακρύω επί κλίνης μου
προσθείναί μοι χρόνους ζωής.
Αλλά τις Ησαΐας παραστήσεταί σοι, ψυχή,
ει μη ο πάντως Θεός;
Τριάς απλή, αδιαίρετε,
ομοούσιε και φύσις μία,
φώτα και φως και άγια τρία
και εν άγιον υμνείται Θεός η Τριάς,
Αλλ' ανύμνησον, δόξασον ζωήν και ζωάς
ψυχή των πάντων Θεόν.
Υμνούμέν σε, ευλογούμεν σε,
προσκυνούμεν σε, θεογεννήτορ ότι
της αχωρίστου Τριάδος
απεκύησας τον ένα Υιόν και Θεόν
και την προηγέωξας ημίν
τοις εν γη τα επουράνια.
Ωδή η'
Ον στρατιαί
ουρανών δοξάζουσι
και φρίττει τα Χερουβίμ
και τα Σεραφίμ
πάσα πνοή και κτίσις
Υμνείτε, ευλογείτε
και υπερυψούτε
εις πάντας τους αιώνας.
Τους Νινευίτας
ψυχή ακήκοας
μετανοούντας Θεώ
σάκκω και σπουδώ
τούτους ουκ εμιμήσω
αλλ' ώφθης σκαιοτέρα
πάντων των προ νόμου
και μετά νόμον επταικότων.
Της παλαιάς
Διαθήκης άπαντας
παρήγαγόν σοι ψυχή
προς υπογραμμόν
μίμησαι των δικαίων
τας φιλοθέους πράξεις
έκφυγε δε πάλιν
των πονηρών τας αμαρτίας.
Ως εκ βαφής
αλουργίδος, άχραντε,
η νοητή πορφυρίς,
του Εμμανουήλ,
ένδον εν τη γαστρί σου,
η σάρξ συνεξυφάνθη
όθεν Θεοτόκον
εν αληθεία σε τιμώμεν.
Ωδή θ'
Ασπόρου συλλήψεως
ο τόκος ανερμήνευτος
μητρός ανάνδρου
άφθορος η κύησις.
Θεού γάρ η γέννησις
καινοποιεί τας φύσεις
διό σε πάσια αι γενεαί
ως Θεόνυμφον μητέρα
ορθοδόξως μεγαλύνομεν.
Ο νους τετραυμάτισται,
το σώμα μεμαλάκισται,
νοσεί το πνεύμα,
ο λόγος ησθένησεν,
ο βίος νεν έκρωται,
το τέλος επί θύραις
διό μοι, τάλαινα ψυχή,
τι ποιήσεις όταν έλθη
ο κριτής ανερευνήσαι τα σά.
Ο νόμος ησθένησεν,
αργεί το ευαγγέλιον,
Γραφή δε πάσα,
εν σοί παρημέληται.
Προφήται ητόνησαν,
και πάς δικαίου λόγος
αι τραυματίαι σου,
ω ψυχή επληθύνθησαν
ουκ όντος ιατρού του υγιούντός σε.
Χριστός επειράζετο
Διάβολος επείραζε
δεικνύς τους λίθους
ίνα άρτοι γένωνται
εις όρος ανήγαγεν
ιδείν τας βασιλείας
του κόσμου πάσας εν ριπή
φοβού, ω ψυχή, το δράμα,
νήφε, εύχου πάσαν ώραν Θεώ.
Τελώνης εσώζετο,
και πόρνη εσωφρόνιζε
και φαρισαίος
αυχών κατεκρίνετο
ο μεν γαρ Ιλάσθητι
η δε Ελέησον
ο δε εκόμπαζε βοών
Ο Θεός ευχαριστώ σοι
και εξής τα της ανοίας ρητά.
Ληστής κατηγόρει σου,
ληστής εθεολόγει σοι
αμφότεροι γαρ
σταυρώ συνεκρέμαντο
Αλλ' ω πολυεύσπλαγχνε,
ως τω πιστώ ληστή σου
των επιγνόντι σε Θεόν
καμοί άνοιξον την θύραν
της ενδόξου βασιλείας σου.
Τριάς ομοούσιε
Μονάς η τρισυπόστατος
σε ανυμνούμεν,
Πατέρα δοξάζοντες,
Υιόν μεγαλύνοντες
και Πνεύμα προσκυνούντες,
τον ένα φύσει αληθώς
Θεόν ζωήν τε και ζωάς
βασιλείαν ατελεύτητον.
Την πόλιν σου φύλαττε
θεογεννήτορ άχραντε.
Εν σοί γάρ αύτη
πιστώς βασιλεύουσα
εν σοί και κρατύνεται
και διά σού νικώσα
τροπούται πάντα πειρασμόν
και σκυλεύει πολεμίους
και διέπει το υπήκοον.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες