Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος . Ἀμήν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον,
καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.
Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σου. Εὐλογημένη Σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας Σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες, τῶν ψυχῶν ἠμῶν.
Βαπτιστά τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἠμῶν μνήσθητι, ἴνα ρυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν, σοί γάρ ἐδόθη χάρις, πρεσβεύειν ὑπέρ ἠμῶν.
Βίον ἔνθεον, καλῶς ἀνύσας, σκεῦος τίμιόν του Παρακλήτου, ἀνεδείχθης θεοφόρε Ἀρσένιε, καί τῶν θαυμάτων τήν χάριν δεξάμενος,
πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι, ἠμίν τό μέγα ἔλεος
Δεῦτε προσκυνήσομεν καί προσπέσωμεν τῷ Βασιλεῖ ἠμῶν Θεῶ.
Δεῦτε προσκυνήσομεν καί προσπέσωμεν Χριστό τῷ Βασιλεῖ ἠμῶν Θεῶ.
Δεῦτε προσκυνήσομεν καί προσπέσωμεν Αὐτῶ Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ καί Θεῶ ἠμῶν.
Ψαλμός 32
Ἀγαλλιάσθε, δίκαιοι, ἐν Κυρίω τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω ἐν κιθάρα, ἐν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψάλατε αὐτῶ. Ἄσατε αὐτῶ ἄσμα καινόν,
καλῶς ψάλατε αὐτῶ ἐν ἀλαλαγμῶ. Ὅτι εὐθύς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, καί πάντα τά ἔργα αὐτοῦ ἐν πίστει ἀγαπᾶ ἐλεημοσύνην καί κρίσιν, τοῦ ἐλέους Κυρίου πλήρης ἡ γῆ.
Τῷ λόγω τοῦ Κυρίου οἱ οὐρανοί ἐστερεώθησαν καί τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πάσα ἡ δύναμις αὐτῶν συνάγων ὡσεί ἀσκόν ὕδατα θαλάσσης, τιθεῖς ἐν θησαυροῖς
ἀβύσσους. Φοβηθήτω τόν Κύριον πάσα ἡ γῆ, ἀπ’ αὐτοῦ δέ σαλευθήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τήν οἰκουμένην ὅτι αὐτός εἶπε καί ἐγενήθησαν, αὐτός ἐνετείλατο
καί ἐκτίθησαν. Κύριος διασκεδάζει βουλᾶς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δέ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλᾶς ἀρχόντων ἡ δέ βουλή τοῦ Κυρίου εἰς τόν αἰώνα μένει, λογισμοί τῆς
καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεάν καί γενεάν. Μακάριον τό ἔθνος, οὐ ἔστι Κύριος ὁ Θεός αὐτοῦ, λαός, ὄν ἐξελέξατοεις κληρονομίαν ἐαυτῶ. Ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος,
εἶδε πάντας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ ἐπέβλεψεν ἐπί πάντας τούς κατοικοῦντας τήν γῆν, ὁ πλάσας κατά μόνας τάς καρδίας
αὐτῶν, ὁ συνιεῖς πάντα τά ἔργα αὐτῶν. Οὐ σώζεται βασιλεύς διά πολλήν δύναμιν, καί γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ. Ψευδής ἵππος εἰς σωτηρίαν,
ἐν δέ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται. Ἰδού οἱ ὀφθαλμοί Κυρίου ἐπί τούς φοβουμένους αὐτόν τούς ἐλπίζοντας ἐπί τό ἔλεος αὐτοῦ, ρύσασθαι ἐκ θανάτου
τάς ψυχᾶς αὐτῶν καί διαθρέψαι αὐτούς ἐν λιμῶ. Ἡ ψυχή ἠμῶν ὑπομένει τῷ Κυρίω, ὅτι βοηθός καί ὑπερασπιστής ἠμῶν ἔστιν ὅτι ἐν αὐτῶ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία
ἠμῶν, καί ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίω αὐτοῦ ἠλπίσαμεν. Γένοιτο, Κύριε, τό ἔλεός σου ἐφ’ ἠμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπί σέ.
Ψαλμός 123
Εἰ μή ὅτι Κύριος ἤν ἐν ἠμίν, εἰπάτω δή Ἰσραήλ εἰ μή ὅτι Κύριος ἤν ἐν ἠμίν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ’ ἠμᾶς, ἄρα ζώντας ἄν κατέπιον ἠμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι
τόν θυμόν αὐτῶν ἐφ’ ἠμᾶς ἄρα τό ὕδωρ ἄν κατεπότισεν ἠμᾶς, χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχή ἠμῶν ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχή ἠμῶν τό ὕδωρ τό ἀνυπόστατον. Εὐλογητός Κύριος,
ὅς οὐκ ἔδωκεν ἠμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδούσιν αὐτῶν, ἡ ψυχή ἠμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων ἡ παγίς συνετρίβη, καί ἠμεῖς ἐρρύσθημεν.
Ἡ βοήθεια ἠμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρανόν καί τήν γῆν.
Ψαλμός 9
Ἰνάτι, Κύριε, ἀφέστηκας μακρόθεν, ὑπερορᾶς ἐν εὐκαιρίαις, ἐν θλίψεσιν; Ἐν τῷ ὑπερηφανεύεσθαι τόν ἀσεβῆ ἐμπυρίζεται ὁ πτωχός, συλλαμβάνονται ἐν
διαβουλίοις, οἶς διαλογίζονται. Ὅτι ἐπαινεῖται ὁ ἁμαρτωλός ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καί ὁ ἀδικῶν ἐνευλογεῖται παρώξυνε τόν Κύριον ὁ
ἁμαρτωλός κατά τό πλῆθος τῆς ὀργῆς αὐτοῦ οὐκ ἐκζητήσει οὐκ ἔστιν ὁ Θεός ἐνώπιον αὐτοῦ. Βεβηλοῦνται αἵ ὁδοί αὐτοῦ ἐν παντί καιρῶ, ἀνταναιρεῖται τά κρίματά
σου ἀπό προσώπου αὐτοῦ, πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κατακυριεύσει εἶπε γάρ ἐν καρδία αὐτοῦ οὐ μή σαλευθῶ, ἀπό γενεᾶς εἰς γενεάν ἄνευ κακοῦ. Οὐ ἀρᾶς
τό στόμα αὐτοῦ γέμει καί πικρίας καί δόλου, ὑπό τήν γλώσσαν αὐτοῦ κόπος καί πόνος. Ἐγκάθηται ἐνέδρα μετά πλουσίων, ἐν ἀποκρύφοις τοῦ ἀποκτεῖναι
ἀθῶον οἱ ὀφθαλμοί αὐτοῦ εἰς τόν πένηντα ἀποβλέπουσιν ἐνεδρεύει ἐν ἀποκρύφω ὡς λέων ἐν τή μάνδρα αὐτοῦ, ἐνεδρεύει τοῦ ἁρπᾶσαι πτωχόν, ἁρπᾶσαι
πτωχόν ἐν τῷ ἐλκύσαι αὐτόν ἐν τή παγίδι αὐτοῦ ταπεινώσει αὐτόν, κύψει καί πεσεῖται ἐν τῷ αὐτόν κατακυριεῦσαι τῶν πενήτων. Εἶπε γάρ ἐν καρδία αὐτοῦ
ἐπιλέλησται ὁ Θεός, ἀπέστρεψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ἐπιλέλησται ὁ Θεός, ἀπέστρεψε τό πρόσωπον αὐτοῦ του μή βλέπειν εἰς τέλος. Ἀναστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου,
ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μή ἐπιλάθη τῶν πενήτων. Ἕνεκεν τίνος παρώργισεν ὁ ἀσεβής τόν Θεόν; Εἶπε γάρ ἐν καρδία αὐτοῦ οὐκ ἐκζητήσει. Βλέπεις, ὅτι σύ πόνον
καί θυμόν κατανοεῖς τοῦ παραδοῦναι αὐτούς εἰς χειράς σου σοί ἐγκαταλέλειπται ὁ πτωχός, ὀρφανῶ σύ ἤσθα βοηθός. Συντριψον τόν βραχίονα τοῦ ἁμαρτωλοῦ
καί πονηροῦ, ζητηθήσεται ἡ ἁμαρτία αὐτοῦ, καί οὐ μή εὑρεθῆ. Βασιλεύσει Κύριος εἰς τόν αἰώνα καί εἰς τόν αἰώνα τοῦ αἰῶνος, ἀπολεῖσθε ἔθνη ἐκ τῆς γής αὐτοῦ.
Τήν ἐπιθυμίαν τῶν πενήτων εἰσήκουσε Κύριος, τήν ἑτοιμασίαν τῆς καρδίας αὐτῶν προσέσχε τό οὖς σου κρίναι ὀρφανῶ καί ταπεινῶ, ἴνα μή προσθῆ ἔτι
μεγαλαυχεῖν ἄνθρωπος ἐπί τῆς γής.
Εὐαγγέλιο
Κατά Λουκᾶν, Κεφάλαιο 18/1-8
Ἔλεγε δέ καί παραβολήν αὐτοῖς πρός τό δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτούς καί μή ἐκκακεῖν, λέγων• κριτής τίς ἤν ἕν τινι πόλει τόν Θεόν μή φοβούμενος καί
ἄνθρωπον μή ἐντρεπόμενος. χήρα δέ ἤν ἐν τή πόλει ἐκείνη, καί ἤρχετο πρός αὐτόν λέγουσα• ἐκδίκησον μέ ἀπό τοῦ ἀντιδίκου μου. καί οὐκ ἠθέλησεν ἐπί χρόνον•
μετά δέ ταῦτα εἶπεν ἐν ἐαυτῶ• εἰ καί τόν Θεόν οὐ φοβοῦμαι καί ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι, διά γέ τό παρέχειν μοί κόπον τήν χήραν ταύτην ἐκδικήσω αὐτήν,
ἴνα μή εἰς τέλος ἐρχομένη ὑποπιάζη μέ. εἶπε δέ ὁ Κύριος• ἀκούσατε τί ὁ κριτής τῆς ἀδικίας λέγει• ὁ δέ Θεός οὐ μή ποιήση τήν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν
αὐτοῦ τῶν βοώντων πρός αὐτόν ἡμέρας καί νυκτός, καί μακροθυμῶν ἔπ αὐτοῖς; λέγω ὑμίν ὅτι ποιήσει τήν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου
ἐλθῶν ἄρα εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γής;
Κομβοσχοίνι: Τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ» & «Ἅγιε Ἀρσένιε, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν»
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.
Τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκη