Σχέση άθεου με Χριστιανή. Τι λέει η θρησκεία μας?

[xrist34]

Καλησπέρα σε όλους και καλώς σας βρήκα!

Είμαι προβληματισμένος τον τελευταίο καιρό και ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρέθηκα στη σελίδα σας που απ΄ όσα διάβασα μου φαίνεται ενδιαφέρουσα και θεωρώ πως μπορείτε να με βοηθήσετε. Θα παρακαλούσα για τις απόψεις σας.

Καταρχάς είμαι θρησκευόμενος και προσπαθώ όσο μπορώ να ακολουθώ τον χριστιανικό τρόπο ζωής και ν’ ακολουθώ τα μυστήρια της πίστης μας (εξομολόγηση, θεία κοινωνία κτλ) αλλά δεν έχω πνευματικό (το γνωρίζω ότι θα έπρεπε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), ούτε έχω διαβάσει θρησκευτικά βιβλία πέρα από την Καινή Διαθήκη, που όμως δεν μπορώ να πω ότι είμαι άριστος γνώστης της. Θα ήθελα να σας απευθύνω κάποιες ερωτήσεις σχετικά μ’ ένα σοβαρό θέμα που με απασχολεί, θα εκτιμούσα ιδιαίτερα την άποψη ιερέων ή ακόμα καλύτερα Πνευματικών αλλά κάθε άποψη που μπορεί να με φωτίσει είναι δεκτή.

Έχω μια καλή φίλη, γνωριζόμαστε από παιδιά καθώς μεγαλώσαμε σε διπλανά διαμερίσματα και παράλληλα πηγαίναμε μαζί σχολείο. Μας συνδέει μια αγνή και αδερφική φιλία, συνεπώς ενδιαφέρομαι γι’ αυτή την κοπέλα ως φίλος και αδερφός.

Ας περάσω όμως στο προκείμενο. Η κοπέλα αυτή είναι σήμερα 35 χρονών, πιστεύει στον Χριστό μας και θα έλεγα πως είναι καλή χριστιανή, δίνει ελεημοσύνη όσο μπορεί, είναι πονόψυχη για τους γύρω της, προσεύχεται, ανάβει το καντήλι της, νηστεύει τις μεγάλες νηστείες, εκκλησιάζεται κάπου-κάπου, κοινωνεί, εξομολογείται, διαβάζει βιβλία σχετικά με το Χριστιανισμό και έχει έναν πνευματικό που όπως λέει τον σέβεται πολύ. Βέβαια δεν ακολουθεί όλες τις διδαχές της πίστης μας (με λύπη μου αναγνωρίζω πως ούτε εγώ το κάνω) αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα ήθελα να θίξουμε καθώς πιστεύω πως δεν πρέπει να κρίνουμε τους άλλους, ο καθένας βρίσκει το δρόμο του. Αυτά για να γνωρίζετε ορισμένα πράγματα σχετικά με τη θρησκευτική πίστη του ανθρώπου για τον οποίο θ’ αναφερθώ στη συνέχεια και όπως έγραψα νοιάζομαι σαν να ήταν αδερφή μου.

Η Ε. λοιπόν είναι 37χρ. μορφωμένη, με καλή δουλειά, ανεξάρτητη, εδώ και λίγους μήνες σύναψε σχέση με ένα παιδί συνομήλικο της, ο οποίος όπως μου εκμυστηρεύτηκε η ίδια είναι άθεος, όταν μου το είπε σοκαρίστηκα, καθώς δεν περίμενα ποτέ να κάνει σχέση με κάποιον που δεν πιστεύει στο θεό. Μου είπε πως είναι ερωτευμένη και πως για πρώτη φορά στη ζωή της νιώθει έτσι για κάποιον, πως νιώθει ευτυχισμένη μαζί του (κάτι που φαίνεται και από τη ψυχολογία της) και πως σκέφτεται το μέλλον μαζί του. Στο διάστημα που είναι μαζί έχουνε συζητήσει θρησκευτικά θέματα και διαφωνούνε κάθετα, αυτές οι διαφωνίες προκαλούν και στις δυο πλευρές μια μικρή ένταση, αλλά χωρίς υπερβολές, χωρίς δηλαδή να έρθουν σε ρήξη και να τσακωθούν. Η Ε. φυσικά δεν αρνείται τίποτα από τη πίστη της και αυτός από την μεριά του είναι αμετανόητος σε κάποια πράγματα, λέει τη γνώμη του αλλά χωρίς όμως να την προσβάλλει. Μέχρι στιγμής αυτός δείχνει να μην στέκεται εμπόδιο στην πίστη της Ε. και όπως της έχει υποσχεθεί από την αρχή, σέβεται τις επιλογές της και επιθυμεί και αυτή να σέβεται τις δικές του και να μην προσπαθήσει να τον αλλάξει γιατί δεν θα καταφέρει τίποτα. Ο καθένας λέει ας έχει τις απόψεις του. Της είπε πως πηγαίνει κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα στην εκκλησία μόνο και μόνο για να ευχαριστήσει τους δικούς του ανθρώπους, αλλά μέχρι εκεί. Γνωρίζω επίσης πως στην ευρύτερη οικογένεια του υπάρχει κάποιος ιερέας με τον οποίον έχουνε καλές σχέσεις, κάτι που δείχνει ότι τουλάχιστον δεν είναι εμπαθής απέναντι σε ανθρώπους της εκκλησίας. Τέλος η Ε. μου είπε ότι την στενοχωρεί που αυτός ο άνθρωπος δεν πιστεύει στο θεό αλλά το έχει αποδεχτεί καθώς τον θεωρεί ιδανικό σύντροφο, όμως ανησυχεί ότι αυτό το θέμα μπορεί μελλοντικά να τους δημιουργήσει προβλήματα.

Αυτά όλα τα ξέρω από τη φίλη μου. Με το παλικάρι έχουμε κάποιους κοινούς γνωστούς και έμαθα πως είναι καλό παιδί και από καλή χριστιανική οικογένεια, μάλιστα το έχω γνωρίσει και παρότι αρχικά ήμουν δύσπιστος απέναντι του λόγω των πεποιθήσεων του και θεωρούσα πως μπορεί να παρασύρει και τη φίλη μου στην αθεΐα, στη πορεία τον συμπάθησα γιατί κατάλαβα πως είναι καλός άνθρωπος, δίκαιος, ευγενικός, ήρεμος, πονόψυχος που βοηθάει τον πλησίον του και που ενώ συζητάει ανοιχτά κι υποστηρίζει με πάθος τις αθεϊστικές απόψεις του δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου να προσβάλλει τον συνομιλητή του ή να προσπαθεί να τον παρασύρει.

Η Ε. τελευταία μου εκμυστηρεύτηκε πως έχει αναφέρει στον πνευματικό της πως γνώρισε ένα παιδί που δεν πιστεύει και ότι έχουνε σαρκικές επαφές (η Ε. είχε σαρκικές επαφές και με την προηγούμενη σχέση της, συνεπώς ξέρω πως δεν την παρέσυρε αυτός). Φυσικά ο Πνευματικός, όπως ακριβώς όφειλε της είπε ότι η εκκλησία μας απαγορεύει τις προγαμιαίες σχέσεις γιατί είναι μεγάλη αμαρτία και πως όσο τις συνεχίζει δεν τις δίνει την ευλογία του να λαμβάνει τη θεία κοινωνία. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, είναι πως της είπε ότι αν αυτός την σέβεται και δεν στέκεται εμπόδιο στην πίστη της και η ίδια νιώθει ευτυχισμένη μαζί του δεν χρειάζεται να χωρίσει.

Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τέτοια απάντηση, καθώς παρότι γνωρίζω καλά την Ε. και ξέρω ότι είναι δυνατή σε θέματα πίστης και βλέπω πως και ο φίλος της δεν έχει διάθεση να την παρασύρει στο δικό του δρόμο με φοβίζει αυτή η σχέση…φοβάμαι να μην πληγωθεί η Ε. ή να μην παρασυρθεί και φύγει απ το δρόμο του θεού…

Οι προβληματισμοί μου είναι οι εξής:

1.Τι λέει η θρησκεία μας για τις σχέσεις μεταξύ ενός πιστού και ενός άθεου?

2.Μια τέτοια σχέση μπορεί να έχει μέλλον με την προοπτική να καταλήξει σε γάμο? Η πίστη μας δέχεται έναν τέτοιο γάμο εφόσον γίνει σύμφωνα με το μυστήριο της εκκλησίας μας?
Το παιδί είπε στη φίλη μου πως θα δεχόταν να υποχωρήσει και να κάνει ορθόδοξο γάμο καθώς και να βαφτίσει τα παιδιά του παρότι δεν πιστεύει, για να ευχαριστήσει την μέλλουσα σύζυγο του και την μάνα του που είναι που είναι θεοσεβούμενη. Εμένα αυτό μου κάνει ως προσβολή στην πίστη μας, αλλά δεν είμαι ο κατάλληλος για να κρίνω.

3.Αν το ζευγάρι αποκτήσει παιδιά, δεν θα είναι πρόβλημα η διαπαιδαγώγηση τους?
Άραγε θα συνεχίσει αυτός ο άνθρωπος να είναι το ίδιο διαλλακτικός όπως κάνει μέχρι τώρα με την Ε. Σε συζήτηση που είχανε της είπε ότι δεν θέλει τα παιδιά του να έχουνε πολλές επαφές με τη θρησκεία, αλλά αν η σύζυγος του είναι διαφορετικών αντιλήψεων, θεωρεί υποχρέωση του να κάνει μικρές υποχωρήσεις σε κάποια θέματα και πως δεν θα τον πείραζε να νηστεύουν για λίγες μέρες, να εκκλησιάζονται και να κοινωνούν κάπου-κάπου.

4. Υπάρχει περίπτωση αυτό ο άνθρωπος ν' αλλάξει?

5.Τέλος, εγώ από την πλευρά μου τι πρέπει/μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τη φίλη μου σ’ αυτό το θέμα?

Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένος.

[Anastasios68]

Κατ' αρχάς, καλώς ήλθες αδελφέ στο φόρουμ μας.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως εφόσον η κοπέλα έχει πνευματικό και εκείνος ήδη τη συμβουλεύει και την ενισχύει μέσω της εξομολόγησης, ίσως εσύ δεν πρέπει να ανησυχείς.
Περί του ερωτήματος αν ένας άνθρωπος, οποιοσδήποτε, μπορεί να αλλάξει νομίζω πως μας απαντά σε αυτό το πλήθος αγίων που έζησαν επί πολλά χρόνια ως αμαρτωλοί και όμως έγινε σε αυτούς όχι απλή μεταστροφή αλλά έφτασαν στο ύψος της αγιότητας.

[xrist34]

[Sparrow]

Καλησπέρα φίλε μου και μπράβο για τον καλό χειρισμό του γραπτού λόγου...
Επι του θέματος... Την εποχή εκείνη του Χριστού φαντάζομαι οτι θα ήταν σπάνιο φαινόμενο οι άθεοι... Απλώς υπήρχαν αλλόθρησκοι...
Βρήκα ένα απόσπασμα απο το oode.gr (ορθόδοξο site) http://oodegr.co/oode/grafi/kd/pavlos_gynaikes_1.htm
«…Ο άνδρας να προσφέρει στη γυναίκα την εύνοια που της οφείλει, το ίδιο και η γυναίκα στον άνδρα» (εύνοια, εδώ = συζυγική αγάπη). «Η γυναίκα δεν εξουσιάζει το σώμα της, αλλά ο άνδρας× ομοίως, και ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα. Μη στερείτε ο ένας τον άλλον» [ενν. από την ερωτική πράξη –επειδή συχνά τα μέλη θρησκευτικών ομάδων τηρούσαν υποχρεωτική ασκητική εγκράτεια μέσα στο γάμο, επειδή θεωρούσαν το σώμα κακό (άποψη που απορρίφθηκε αμέσως από το χριστιανισμό)], «εκτός αν το κάνετε με κοινή συμφωνία προσωρινά, για να αφοσιώνεστε στην προσευχή και τη νηστεία, και πάλι να σμίγετε, για να μη σας πειράζει ο διάβολος για τη μικρή αντοχή σας… Εάν ένας χριστιανός έχει γυναίκα άπιστη” (=ειδωλολάτρισσα) “και αυτή συμφωνεί να μείνει μαζί του, να μην τη χωρίσει× και γυναίκα εάν έχει άνδρα άπιστο και αυτός συμφωνεί να μείνει μαζί της, να μην τον χωρίσει. Γιατί ο άπιστος άνδρας έχει αγιαστεί μέσα από τη γυναίκα και η γυναίκα η άπιστη έχει αγιαστεί μέσα από τον άνδρα… Εάν ο άπιστος θέλει να χωρίσει, ας χωρίσει. Δεν είναι δεσμευμένος ο αδελφός ή η αδελφή σε κάτι τέτοιο. Ο Θεός μας έχει καλέσει εν ειρήνη. Γιατί, πού ξέρεις, γυναίκα, αν δε σώσεις τον άνδρα; Ή πού ξέρεις, άνδρα, αν δε σώσεις τη γυναίκα;…» (Α΄ Κορ. 7, 3-16)
Αφήνω τα σχόλια σε πιο έμπειρα άτομα εντός του orthodoxos.com.gr...

Προσωπικά μιλώντας θα μου έκανε κακή εντύπωση ένα άτομο που θα άφηνε ένα άλλο άτομο διαφορετικού φύλου όταν υπάρχει αμοιβαία αγάπη, έρωτας και σεβασμός, λόγο πεποιθήσεων...
Ποια συστατικά έχει ένας καλός Χριστιανός? Πίστη και αγάπη... αν σε κάποια περίπτωση το ένα να φέρει το άλλο ποιο νιώθεις οτι είναι πιο εύκολο να φέρει τί? Μια ερώτηση για προβληματισμό... Αν κάποιος έχει μόνο ένα απο τα δύο ποιόν θα προτιμούσες? Θα ήσουν βέβαιος οτι κάποιος που δηλώνει πιστός θα φερθεί ανάλογα?Δηλαδή ψάχνεις κάποια σιγουριά για την φίλη σου? Νομίζω οτι αν τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφεις απο τον τύπο μπορούμε αφαιρέσουμε την υποκρισία απο τυχόν ελαττώματά του, τουλάχιστον σε όσα περιέγραψες...
Ακόμη νιώθεις οτι θα ήτανσυνεπής στο καθήκον του φίλου ή του αδερφού μια έντονη επιμονή σου να τον αφήσει (εφόσον πίστευες οτι πρέπει) ενώ εκείνη δηλώνει οτι έχει λάβει την απόφασή της σε αυτήν την προσωπική επιλογή?
Δεν ρωτάω για να δώσεις αναφορά εδώ, απλώς νομίζω ίσως βοηθήσουν αυτά τα ερωτήματα στα δικά σου ερωτήματα...
Δεν είμαι Ιερέας ούτε άτομο έμπειρο στα θεολογικά και ποιο πολύ στα γράφω αυτά σαν συζήτηση...

[Πέτρος]

[nickzark]

Συμωνω με προλαλισαντες.οτι πει ο πνευματικος της.και μπορει με την προσευχη της σιγα σιγα να τον γυρισει που λενε.Καλο ειναι ολοι να εχουν πνευματκο.

[xrist34]

[xrist34]

[xrist34]

[Sparrow]

Εάν ένας χριστιανός έχει γυναίκα άπιστη” (=ειδωλολάτρισσα) “και αυτή συμφωνεί να μείνει μαζί του, να μην τη χωρίσει× και γυναίκα εάν έχει άνδρα άπιστο και αυτός συμφωνεί να μείνει μαζί της, να μην τον χωρίσει. Γιατί ο άπιστος άνδρας έχει αγιαστεί μέσα από τη γυναίκα και η γυναίκα η άπιστη έχει αγιαστεί μέσα από τον άνδρα… Εάν ο άπιστος θέλει να χωρίσει, ας χωρίσει. Δεν είναι δεσμευμένος ο αδελφός ή η αδελφή σε κάτι τέτοιο. Ο Θεός μας έχει καλέσει εν ειρήνη. Γιατί, πού ξέρεις, γυναίκα, αν δε σώσεις τον άνδρα; Ή πού ξέρεις, άνδρα, αν δε σώσεις τη γυναίκα;…» (Α΄ Κορ. 7, 3-16)

Η γραφή δεν είναι Θεόπνευστη μόνο όπου κρίνουμε εμείς, έτσι δεν είναι? Είναι όλη...
Εμένα προσωπικά αυτό το κομμάτι μου απαντάει στην ερώτηση, και αν ήταν δικό μου θέμα θα το συζητούσα με τον πνευματικό μου για διευκρινίσεις, αν και δεν θα άφηνα ποτέ ο ίδιος αυτήν που μου αρέσει και την θεωρώ καλή...
Προσωπική άποψη είναι οτι ότι αν ο ένας σέβεται και αγαπάει τον άλλο και δεν έχουν μικροεγωισμούς θα πάει καλά...
Ακόμη και να χωρίσουν, όλα στη ζωή είναι... Λάθη δεν κάνει όποιος δεν προσπαθεί...