Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Ανάλυση και συζητήσεις των βιβλίων της Καινής Διαθήκης

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:22 am

"Σοφία ορθή ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου, ειρήνη πάσι"

αναφωνεί ο ιερέας και με τη Θεία Λειτουργία να αντιπροσωπεύει κατά τον πατέρα Ματθαίο Χάλαρη τη ζωή του Χριστό, η ανάγνωση του Ευαγγελίου είναι τα 3 χρόνια που κήρυξε ο Θεάνθρωπος στον κόσμο.

Είχε λοιπόν ο Θανάσης μια εξαιρετικά ωφέλιμη ιδέα, την οποία ανέβαλλα να υλοποιήσω, να ανοίξουμε ένα θέμα όπου θα αναλύεται το Ευαγγέλιο της Κυριακής που μας πέρασε. Ο καθένας θα μπαίνει και θα γράφει σχετικά με την ευαγγελική περικόπη που ανεγνώσθη.

Κυριακή μετά την νέα Λειτουργία θα ανεβάζουμε το επόμενο ευαγγελικό ανάγνωσμα και θα ακολουθείται η ίδια διαδικασία. Το κείμενο θα είναι όπως το έχει η φυλλάδα της Φωνής Κυρίου που μοιράζεται στους εκκλησιαζόμενους κατά την προσέλευσή τους στο ναό.

Καλή αρχή κι ευλογημένη.



Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:23 am

Κατά Μάρκον (Η' 34-38, Θ' 1)

Η σωτηρία της ψυχής

Είπεν ο Κύριος· Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και τού ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τι γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; Ός γάρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τή γενεά ταύτη τή μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός τού ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τή δόξη τού πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Καί έλεγεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες ώδε των εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν τού Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:24 am

Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν



Όποιος θέλει Τον ακολουθεί. Η πίστη στον Ιησού δεν είναι υποχρεωτική καθώς ο Θεός σέβεται το αυτεξούσιο του ανθρώπου και εδώ έχουμε μια ουσιαστική διαφορά εν σχέσει με άλλες θρησκείες που το "όστις θέλει" γίνεται "όστις θέλει και δε θέλει". Δεν είναι λοιπόν υποχρεωτική η νέα θρησκεία. Όποιος πραγματικά το αισθάνεται καλείται να ακολουθήσει τον Ιησού, αλλά:

απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι.



δε θα Τον ακολουθήσει όπως θέλει ο καθένας ή για να το πούμε ξεκάθαρα όπως εξυπηρετεί και δεν ενοχλεί την άνεση του καθενός. Θα σηκώσεις το Σταυρό σου κι εσύ, κι εγώ και όλοι όσοι πραγματικά θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε. Ο σταυρός αυτός δεν επιλέγεται αλλά δίδεται από τον Κύριο στον καθένα ξεχωριστά και ο Κύριος γνωρίζει το μέγεθος του Σταυρού που μπορούμε να σηκώσουμε και μας δίδει τον ανάλογο. Μια ιστορία λέει ότι κάποιος κάποτε μη αντέχοντας το σταυρό του παρακάλεσε τον Κύριο να τον απαλλάξει από αυτόν και να του δώσει κάποιον άλλο. Τότε εμφανίστηκε ο Ιησούς και τον οδήγησε σε ένα δωμάτιο το οποίο ήταν γεμάτο σταυρούς και του είπε να διαλέξει όποιον θέλει και μπορεί να σηκώσει. Πράγματι μετά από λίγη ώρα έρχεται ο άνθρωπος αυτός και του λέει: "αυτόν θα πάρω Κύριε, αυτόν μπορώ να τον σηκώσω". Φεύγοντας λοιπόν τον φωνάζει ο Ιησούς και του λέει: "καλά παιδί μου αλλά να ξέρεις ότι ο σταυρός που μόλις πήρες ήταν ο ίδιος που άφησες όταν μπήκες μέσα".

Ξέρει λοιπόν ο Θεός τι αντέχει η πλάτη μας και επομένως δεν πρέπει να γογγύζουμε αγαπητοί αδερφοί όταν κάτι δε μας πάει καλά. Βέβαια άνθρωποι είμαστε, θα πέσουμε και λίγο αλλά ας σηκωθούμε γρήγορα, διότι τι να πει και ο Θεός που ο λαός του Τον πρόδιδε συνέχεια ενώ Αυτός τον ευεργετούσε; Ή όταν έκατσε και έφαγε το ξύλο, το φραγγέλιο, τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τον ακάνθινο στέφανο και τον ατιμωτικό σταυρικό θάνατο; Εμείς θα καθόμασταν; Δε νομίζω.

Λέει παρακάτω:

Ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και τού ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν



Να απολέσει την ψυχή του όχι με την έννοια να αυτοκτονήσει ή να αρχίσει να πέφτει σε αμαρτίες και μολονότι κουτό ας το πούμε αυτό διότι πολλοί δυστυχώς ερμηνεύουν κατά γράμμα. Να μισήσω την ψυχή μου, εννοεί τα πάθη της, να την κάνω να αρκείται στο πνεύμα και όχι να νιώθει χαρά από τις σαρκικές ουσιαστικά ηδονές όπως η μέθη, η γαστριμαργία, η μοιχεία, η πορνεία κτλ. Όποιος χάσει την ψυχή του υπερασπιζόμενος τον Κύριο και τη διδασκαλία του αυτός θα σωθεί, άλλος όχι.

Τι γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;



Πράγματι, τι ωφελούν οι κοσμικές μέριμνες και τα άγχη του κόσμου τούτου; Τρέχει κάποιος από το πρωί ως το βράδυ. Πουλά την ψυχή του στο διάβολο, πατά επί πτωμάτων, να πάρει αξιώματα, να πάρει λέφτα, να έχει γυναίκες/άνδρες και γενικώς να καλοπερνάει και όλα αυτά προς ένα στόχο >>> την ικανοποίηση του εγώ. Και ξαφνικά ένα τροχαίο, ένα έμφραγμα, ένας καλπάζων καρκίνος και πας από κει που ήρθες, ή μάλλον δεν πας από κει που ήρθες αλλά ακριβώς αντίθετα, παρέα με το διάβολο, τους δαίμονες και τους όμοιούς σου. Διότι μετά όπως λέει ο Κύριος αντάλλαγμα δεν υπάρχει. Ότι κάνουμε εδώ. Αν φύγουμε τόσο αμετανόητοι, δύσκολα θα υπάρξει σωτήρια και δύσκολα κάποιος θα μνημονεύει το όνομά μας ώστε έστω και λίγο να αναπαύεται η ψύχη εκεί που θα είναι.

Ός γάρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τή γενεά ταύτη τή μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός τού ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τή δόξη τού πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων.



Εδώ ο Κύριος λέει το αυτονόητο, όποιος Τον αρνηθεί και συγκεκριμένα Τον ντραπεί, την ίδια ανταπόδωση θα λάβει τον καιρό του θερισμού. Σημαντικό σε αυτό το χωρίο θεωρώ τον χαρακτηρισμό της εδώ ζωής, την αποκαλεί αμαρτωλή και μοιχαλίδα. Αμαρτωλή γιατί όλο προς την αμαρτία μας τραβά και μοιχαλίδα γιατί απατούμε το Θεό και προσκολλόμαστε την εδώ ζωή θεωρώντας ότι δεν υπάρχει τέλος στον επίγειο βίο.

Καί έλεγεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες ώδε των εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν τού Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.



Δύσκολο χωρίο. Προσωπικά από όσο έχω καταλάβει στην ως τώρα μελέτη μου πρέπει να εννοεί την ανάληψή Του όπου οι απόστολοι και αρκετοί μαθητές Τον είδαν εν πλήρει δόξει να Τον ανεβάζουν άγγελοι στους ουρανούς. Οι εστηκότες ήταν: 34 Καί προσκαλεσάμενος τον όχλον σύν τοίς μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς·

Η βασιλεία του Θεού είχε ήδη έρθει σύμφωνα και με το κήρυγμα του Προδρόμου αλλά και του Ιησού. Και είδαν οι εστηκότες ένα δείγμα της λαμπρής αυτής βασιλείας.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:25 am

Λέει παρακάτω:


Ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και τού ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν



Να απολέσει την ψυχή του όχι με την έννοια να αυτοκτονήσει ή να αρχίσει να πέφτει σε αμαρτίες και μολονότι κουτό ας το πούμε αυτό διότι πολλοί δυστυχώς ερμηνεύουν κατά γράμμα. Να μισήσω την ψυχή μου, εννοεί τα πάθη της, να την κάνω να αρκείται στο πνεύμα και όχι να νιώθει χαρά από τις σαρκικές ουσιαστικά ηδονές όπως η μέθη, η γαστριμαργία, η μοιχεία, η πορνεία κτλ. Όποιος χάσει την ψυχή του υπερασπιζόμενος τον Κύριο και τη διδασκαλία του αυτός θα σωθεί, άλλος όχι.



Η φράση αυτή υπάρχει και στα τέσσερα ευαγγέλια και με προβλημάτισε ιδιαίτερα.

Ματθ.Κεφ. 10, "39 ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν."

Ματθ. Κεφ. 16 "25 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν."

Μαρκ.Κεφ. 9 "35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν."

Λουκ. Κεφ. 9 "24 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, οὗτος σώσει αὐτήν."

Λουκ. Κεφ, 14 "26 Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν, οὐ δύναταί μου μαθητής εἶναι. 27 καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής."

Λουκ. Κεφ. 17 "33 ὃς ἐὰν ζητήσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολέσῃ αὐτήν, ζῳογονήσει αὐτήν."

Ιωαν. Κεφ. 12 "25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν."


Κάποιοι απ' τους μεταφραστές τη μεταφράζουν: "όποιος θέλει να σώσει την ζωή του θα τη χάσει, κι όποιος χάσει τη ζωή του για τη δική μου χάρη και του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει"

Άλλοι τη μεταφράζουν: "όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα δεχτεί να χάσει τη ζωή του, κι όποιος χάσει τη ζωή του για τη δική μου χάρη και του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει".

Ειλικρινά Στρατή εγώ νομίζω ότι η σωστή μετάφραση είναι:"όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα δεχτεί ν΄απαρνηθεί το θέλημά του (το εγώ του), κι όποιος απαρνηθεί το θέλημα του για τη δική μου χάρη και του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει".

Γιατί η λέξη ψυχή στο ευαγγέλιο χρησιμοποιείται με δύο έννοιες, με την έννοια που τη χρησιμοποιούμαι και σήμερα, δηλαδή το κέντρο του πνευματικού ανθρώπου, και με την έννοια της έκφρασης του εγώ του ανθρώπου, δηλαδή το θέλημα, η θέλησή του.
(όπως λέμε σήμερα: "Αυτός ο άνθρωπος έχει ψυχή." εννοώντας έχει δυνατή θέληση).

Στην παραπάνω φράση λοιπόν η λέξη ψυχή χρησιμοποιείται πότε με τη μία έννοια και πότε με την άλλη.

Γιατί Στρατή, πιστεύω ότι ο Κύριος δε ζητά από μας να θυσιάσουμε ούτε την ψυχή, ούτε τη ζωή μας, αλλά να κόψουμε το θέλημά μας, να του παραδώσουμε από αγάπη τον εαυτό μας σ' Αυτόν για να τον κάνει ότι Εκείνος νομίζει, με πίστη στην απέραντη αγάπη Του και το έλεος Του. Ότι κι αν μας συμβεί για την αγάπη αυτή δυσκολίες, πειρασμοί, βάσανα, χλευασμοί, ταπεινώσεις, ακόμη και ο σωματικός θάνατος θα μας οδηγήσουν στην αιώνια ζωή και την παντοτινή αγάπη Του.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:26 am

Καί έλεγεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες ώδε των εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν τού Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.



Δύσκολο χωρίο. Προσωπικά από όσο έχω καταλάβει στην ως τώρα μελέτη μου πρέπει να εννοεί την ανάληψή Του όπου οι απόστολοι και αρκετοί μαθητές Τον είδαν εν πλήρει δόξει να Τον ανεβάζουν άγγελοι στους ουρανούς. Οι εστηκότες ήταν: 34 Καί προσκαλεσάμενος τον όχλον σύν τοίς μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς·


Η έλευση της Βασιλείας των ουρανών αναγγέλεται τόσο από τον ίδιο τον Κύριο όσο κι από τον Ιωάννη των Βαπτιστή και τους μαθητές:

Ματθ. Κεφ. 3 "1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας 2 καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν."

Ματθ. Κεφ. 4 "17 Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν."

Ματθ. Κεφ. 10 "7 πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν."

Ματθ. Κεφ. 12 "28 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ' ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ."

Μαρκ Κεφ. 1 "14 Μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ 15 καὶ λέγων ὅτι Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ."

Λουκ. Κεφ. 10 "9 καὶ θεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς, καὶ λέγετε αὐτοῖς· ἤγγικεν ἐφ' ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ....11 καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἀπὸ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἡμῶν ἀπομασσόμεθα ὑμῖν· πλὴν τοῦτο γινώσκετε, ὅτι ἤγγικεν ἐφ' ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. "

Λουκ. Κεφ 11 "20 εἰ δὲ ἐν δακτύλῳ Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ' ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ."

Λουκ Κεφ. 17 "20 Ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ εἶπεν· Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, 21 οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε ἤ ἰδοὺ ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν."

Λουκ. Κεφ 19 "11 Ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶς εἶπε παραβολὴν, διὰ τὸ ἐγγὺς αὐτὸν εἶναι Ἱερουσαλὴμ καὶ δοκεῖν αὐτοὺς ὅτι παραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀναφαίνεσθαι·"

Λουκ. Κεφ. 21 "31 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ἴδητε ταῦτα γινόμενα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 32 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα γένηται."

Λουκ. Κεφ. 22 "18 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως ὅτου ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ."


Όλα αυτά τα χωρία πλήν των Λουκ. 17, 20-21 και Λουκ. 21,31-32 , είναι φανερό ότι με τη φράση "ήλθε (θα έλθει) η βασιλεία των Ουρανών" ενοούν την έλευση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον Κόσμο την σταυρική του θυσία και ιδιαιτέρως την Ανάσταση του μέσω της οποίας άνοιξαν οι πύλες της βασιλείας των Ουρανών για τους ανθρώπους. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στο Λουκ. 22, 18, όπου ο Ιησούς σαφώς αναφέρεται στην Ανάστασή του.

Στα άλλο χωρίο Λουκ. 17, 20-21 ο Κύριος αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία.

Όσο για το "εν δυνάμη" μπορεί ν' αναφέρεται στην Ανάσταση του Κυρίου ή την Ανάληψη ή ακόμη και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.

Το ποιο δυσνόητο χωρίο είναι το Λουκ. 21,31-32 γιατί ενώ φαίνεται ότι ο Κύριος αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία στη συνέχεια λέει ότι όλα αυτά θα συμβούν πριν παρέλθει η γενεά που τον ακούει και τα πράγματα μπερδεύονται.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:27 am

Δυο ορους θετει ο Κυριος στον καθενα απο εμας, που θελουμε
Να τον ακολουθησουμε ως μαθητες και οπαδοι του. Την καταφατικη απαντηση και την απορριψη του παλαιου διεφθαρμενου εαυτου μας και την αρση του σταυρου των δοκιμασιων και των θλιψεων, που ο Θεος θα μας στειλει. Χωρις αυτες τις δυο προυποθεσεις, δεν ειναι δυνατον να γινουμε μιμητες και γνησιοι οπαδοι του.
Πραγματικα ειναι αδυνατο με ακαθαρτη καρδια, με κακες επιθυμιες, με σκεψεις και φρονηματα σαρκικα, με διεστραμμενη θεληση, δηλαδη με την ψυχη προσηλωμενη στον αμαρτωλο κοσμο, να ακολουθησουμε τον Παναγιο Κυριο στο δρομο προς την θεωση. Αλλωστε , για το ζητημα αυτο ο Κυριος ελεγε. <<δεν ειναι δυνατον να δουλευετε σε δυο κυριους, στον Θεο και στην αμαρτια>>.
Ειναι αναγκη να ελευθερωθουμε απο ολα αυτα τα δεσμα και να αφησουμε να μας οδηγει και να μας εμπνεει ο Χριστος. Η θεληση μας πρεπει να ειναι τελειως ενωμενη με την θεληση του Κυριου, ωστε να αγαπουμε και να πραττουμε μονον οσα θελει Εκεινος και να αποφευγουμε και να μισουμε οσα μισει και αποστρεφεται Εκεινος. Ο Θεος αποστρεφεται και μισει τα εργα της αμαρτιας, τα οποια κανουν τον ανθρωπο δουλο, του αφαιρουν την χαρα, τον καταστρεφουν και τον οδηγουν στην απωλεια. Αντιθετα τα εργα που εμπνεει το Αγιο Πνευμα, δηλαδη η εγκρατεια η μακροθυμια, η υπομονη…, του δινουν χαρα, ειρηνη και αληθινη μακαριοτητα.
Η καταφατικη απαντηση του εαυτου μας και η παραδοση στα χερια του Θεου δεν ειναι ευκολο πραγμα, αλλα και ο εναρετος βιος δεν θα μας απαλλασσει παντοτε απο τον πονο και τις θλιψεις. Γιατι, αφενος ο παλιος, κακος ανθρωπος, <<το σωμα της αμαρτιας>>, θα αντιδρα και θα επαναστατει στη χαρη και στο νομο του Θεου, και αφετερου ο Θεος θα επιτρεψει να μας βρουν πολλες δυσκολιες, πολλοι πειρασμοι, μεγαλες θλιψεις.
Η συμμορφωση μας με τις εντολες του Κυριου θα προσκρουσει συχνα σε πολλα εμποδια. Η προσηλωση μας ς’ αυτον θα δοκιμασθει ποικιλοτροπως και με πικριες, αμφιβολιες, απογοητευσεις, υβρεις, περιφρονησεις, στενοχωριες καθε ειδους. Πιθανον να δοκιμασουμε και την <<εγκαταλειψη>> του Θεου. Σε κατι τετοιες θα βγει και απο τα χειλη μας η πονεμενη κραυγη: <<Θεε μου, ινα τι με εγκατελειψες;>>.
Ολα αυτα ειναι ο σταυρος, που μας καλει ο Κυριος να σηκωσουμε. Σταυρος πολυ βαρυς, αλλα ελαφρυτερος απο το σταυρο, που θετει στους ωμους μας η αμαρτια. Αλλωστε, ας μη λησμονουμε οτι θα εχουμε διαρκως στο πλευρο μας, για να μας βοηθαει στο σηκωμα του σταυρου μας, τον ιδιο τον Ιησου Χριστο.
Τι ευτυχια, ομως, για την πιστη ψυχη, να μπορει να ακολουθει τον Κυριο της, οχι μονο στις ευτυχισμενες στιγμες των πνευματικων αναστασεων αλλα και στα οδυνηρα βαθη του πονου! Να ανεβαινει μαζι του, οχι μονο στο δοξασμενο και φωτεινο Θαβωρ αλλα και στον περιφρονημενο και σκοτεινο Γολγοθα!
Κανενα πραγμα, δεν ειναι περισσοτερο ευπροσδεκτο στον Θεο, κανενα περισσοτερο σωτηριωδες για τον πιστο σ’ αυτον τον κοσμο, οσο να υποφερει μετα χαρας για τον Χριστο. Και αν επροκειτο να διαλεξει, θα επρεπε να προτιμησει να υποφερει αντιξοα χαρη του Χριστου, παρα να εχει πολλη παρηγορια, γιατι με τα πρωτα γινομαστε ομοιοι με το Χριστο και με ολους τους αγιους.
Ομως, το παθος του Σταυρου οδηγει παντοτε στην Ανασταση. Επειδη ο Χριστος μας υπεμεινε σκληρο θανατο, οπως ειναι ο σταυρικος, <<ο Θεος αυτον υπερυψωσε>>. Ετσι, καθε πιστος που υποφερει με υπομονη το σταυρο των δοκιμασιων και των θλιψεων για χαρη του Χριστου, θα νεκρωθει και θα ειναι σαν να μην υπαρχει για τον αμαρτωλο και φθαρτο κοσμο. Ο Θεος ομως, θα τον αναστησει δοξασμενο σε μια ωραιοτερη, λαμπροτερη και παντοτεινη μερα….



Άβαταρ μέλους
ORTHODOXIA
Δημοσιεύσεις: 355
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό ORTHODOXIA » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:28 am

Περνάμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή

Κατά Λουκάν (ε 1-11)

Η ανταμοιβή της υπακοής

Τω καιρώ εκείνω εστώς ο Ιησούς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην· οι δε αλιείς αποβάντες απ’ αυτών απέπλυνον τα δίκτυα. Εμβάς δε εις έν των πλοίων, ό ήν Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γής επαναγαγείν ολίγον· και καθίσας εδίδασκεν εκ τού πλοίου τους όχλους. Ως δε επαύσατο λαλών, είπε προς τον Σίμωνα· Επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν. Και αποκριθείς Σίμων είπεν αυτώ· Επιστάτα, δι' όλης νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν· επί δε τώ ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. Και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ· διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. Και κατένευσαν τοίς μετόχοις τοίς εν τώ ετέρω πλοίω τού ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς· και ήλθον, και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά. Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοίς γόνασιν Ιησού λέγων· Έξελθε απ' εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε. Θάμβος γάρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους σύν αυτώ επί τή άγρα των ιχθύων ή συνέλαβον· ομοίως δε και Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οί ήσαν κοινωνοί τώ Σίμωνι. και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς· Μή φοβού· από τού νύν ανθρώπους έση ζωγρών. Και καταγαγόντες τα πλοία επί την γήν, αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:29 am

Μετα τις ολονυκτιες κοπιαστικες προσπαθειες του Πετρου και των συντροφων του να ψαρεψουν στα νερα της λιμνης, η εντολη του Κυριου Ιησου θα νομιζε κανεις οτι ηταν αστοχη.
Αλλα εκτος απο το γεγονος οτι την δινει ο <<Επιστατης>>, δηλαδη ο Κυριος, ο Διδασκαλος, και επομενως, πρεπει να ειναι σεβαστη, παντως και απο τα αποτελεσματα που διηγειται στη συνεχεια ο ιερος Ευαγγελιστης σημερα αποδεικνυεται ποσο απαραιτητη ειναι και ποσο ωφελιμη και αποδοτικη αποβαινει η επαναληψη της προσπαθειας, και μαλιστα <<εις βαθος>>. Δεν υπαρχει περιπτωση σε οποιοδηποτε εργο και να εργαζεται, κανεις, οποιαδηποτε αποστολη και αν ειναι υποχρεωμενος να επιτελεσει, οποιοδηποτε σκοπο και αν εχει βαλει στη ζωη του, που να ειναι περιττη και περιφρονητεα η συμβουλη, η εντολη: <<επαναγαγε εις το βαθος>>.
Για τα πιο συνηθισμενα και εφημερα εργα της καθημερινης μας ζωης, μεχρι και τα αλλα, εκεινα που εχουν οχι μονο προσωπικη και περιορισμενη, αλλα και καθολικοτερη και αιωνια την προοπτικη και τη διαρκεια, χρειαζεται παντοτε, εκτος απο τις πρωτες προσπαθειες, εκτος απο τις αρχικες καταβολες, μια προοδευτικη και συνεχως εντατικοτερη και επιμελεστερη επανεξεταση. Χρειαζεται επαναληψη και καλλιεργεια οχι επιφανειακη πια και κατ’ επεκταση μονον αλλα και ουσιαστικοτερη, αθορυβη ισως, βαθυτερη μεχρι ολοκληρωσεως του εργου, της αποστολης ή τουλαχιστον προς ικανοποιηση του εντονου ποθου, οτι για την ολοκληρωση του εργου και της αποστολης μας καμαμε ο,τι και περισσοτερο μπορουσαμε.
<<Επαναγαγε λοιπον εις το βαθος>> εσυ που ασχολεισαι με τα βιοτικα και εισαι υποχρεωμενος να εξασφαλισεις για σενα και τους δικους σου και το ευρυτερο περιβαλλον σου καλυτερες συνθηκες της ζωης. Αναπτυξε ολη σου την δραστηριοτητα παλι και παλι, και μαλιστα <<επι τω ρηματι του Κυριου>>, δηλαδη κατω απο την εντολη, το βλεμμα και την ευλογια του <<τεκτονος της Ναζαρετ>>, του <<εως αρτι εργαζομενου>> Κυριου Ιησου, και θα δεις οτι, παρα τις δυσκολιες ή τις αναποφευκτες απογοητευσεις, θα σε καταλαμβανει συχνα <<θαμβος επι τα αγρα>>, θα ευγνωμονεις με θαυμασμο τον Δωροδοτη Θεο.
<<Επαναγαγε λοιπον εις το βαθος>> εσυ ο επιστημων και σοφος του κοσμου τουτου και ειτε ερευνητης των κρυμμενων μυστικων της επιστημης σου και της σοφιας εισαι, ειτε την πειρα και τον ιδρωτα αλλων ερευνητων στην πραξη χρησιμοποιεις, θα αντιληφθεις, οτι καινουργιοι κοσμοι της αληθειας, πρακτικοτεροι και καλυτεροι, και μεσα για μια ευτυχισμενη και ανωτερη κοινωνικη εξυπηρετηση και συμβιωση θα σου παρουσιαζονται και τα πιο ευχαριστα αποτελεσματα θα παρατηρουνται.
<<Επαναγαγε λοιπον εις το βαθος>> εσυ ο υπευθυνος να κυβερνας και να διοικεις και να εξουσιαζεις τα ατομα και τις κοινωνιες, την Εκκλησια και το Εθνος. Ξαναγυρισε συχνα να ακουσεις τους παλμους των καρδιων και των ποθων, των στεναγμων και των ονειρων, των αναγκων και των δυσκολιων ολων εκεινων, μαζι και χωριστα στον καθενα, για τους οποιους εταχθης υπευθυνος. Οσο και αν ειναι κουραστικο και, πολλες φορες, αχαρο το εργο σου αυτο, λογω των μεγαλων δυσκολιων του, θα βλεπεις συχνα, οτι <<πληθος ιχθυων πολυ>> θα μαζευεται γυρω στο φως της φωτεινης σου πορειας και θα σε αναγνωριζει, θα πορευεται μαζι σου προς την ευτυχια.
<<Επαναγαγε λοιπον εις το βαθος>> ο διδασκαλος και ο πνευματικος, ο γονευς και ο παιδαγωγος, ο ευαγγελιστης του λαου και ο κοινωνικος εργατης, που ψαχνει στα βαθη των καρδιων και στις πτυχες των χαρακτηρων, <<νυχτα και ημεραν μετα δακρυων νουθετων ενα εκαστον>>, ως ο Αποστολος Παυλος, και σμιλευε τις ψυχες << εν Κυριω>>, για να συντηρουν τον κοσμο, σαν αλατι και φως, και να στολισουν να γεμισουν καποτε τους κοσμους των ουρανων.
<<Επαναγαγε λοιπον εις το βαθος>> οικογενεια, συζυγοι, γονεις και παιδια. Ετσι μεσα στου Θεου το θελημα συχνα ξαναβαφτιζεσαι, ωστε να βρισκεις παντα το δρομο το σωστο μεσα στη δαιδαλωδη συγχρονη ζωη σου, να τηρεις την ιεραρχια, την την ταξη μεσα σου, συμφωνα με το πνευμα και το γραμμα της Καινης Διαθηκης, να σωζεσαι καθε φορα απο τη συμφορα της διαλυσεως και να γινεσαι <<κατ’ οικον εκκλησια>>.
<<Ας επαναγαγουμε λοιπον εις το βαθος>> της ψυχης μας, στο βαθος του θεληματος του Θεου και των γεγονοτων που συμβαινουν γυρω μας και φωτισμενοι με το <<γνωθις σαυτον>>, οδηγουμενοι σωστα απο τον θειο Λογο, ατσαλωμενοι απο την παλη και τον αγωνα για την τελειοποιηση μας, θα ακολουθησουμε τον Κυριο Ιησου, εδω στη γη και στην αιωνιοτητα. Μακαρι να τα καταφερουμε.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:29 am

Σε 2 φράσεις της σημερινής ευαγγελικής περικοπής θα ήθελα να σταθώ.

Η πρώτη είναι "Επανάγαγε εις βάθος". Θεωρώ ότι η όλη ιστορία είναι εντελώς συμβολική με την έννοια ότι πέρα από τα δίχτυα και τα ψάρια έχει σκοπό να μας διδάξει άλλα πράγματα. Επανάγαγε εις βάθος, δηλαδή όχι επιφανειακά, βαθύτερα, προσπάθησε πάλι, κάνε το ξανά μέχρι να δεις αποτέλεσμα. Επανάγαγε εις βάθος στην πνευματική προσπάθεια που κάνεις να πάψεις να προσφέρεις ικανοποίηση στο διάβολο και να αρχίσεις να ευαρεστείς το Θεό, στην προσπάθεια από τσουκνίδα να γίνεις άνθος. Επάναγε εις βάθος διότι στα πνευματικά επιφανειακές προσπάθειες ή απόπειρες δίχως επιμονή και υπομονή αποτέλεσμα δε φέρουν. Η δε αρχική αντίδραση του Πέτρου μας δείχνει το πόσο εμείς οι άνθρωποι κάποιες φορές το βάζουμε κάτω και εγκαταλείπουμε τον αγώνα, την ώρα που ακριβώς πρέπει να τον εντείνουμε.

Η δεύτερη φράση που θέλω να σταθώ είναι η τελευταία του σημερινού ευαγγελίου: "αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ". Οι μαθητές δεν το σκέφτηκαν πολύ και τα άφησαν όλα, γυναίκα, παιδιά, δουλειά και ακολούθησαν τον Χριστό, εμείς θα το είχαμε κάνει αυτό; Αυτοί το έπραξαν, ίσως γιατί πραγματικά έκαναν πράξη το "επανάγαγε εις βάθος".



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Σάβ Αύγ 18, 2012 11:30 am

Οι μαθητες αφου υπακουσαν στο πρωτο με προθυμια ειχαν επιτυχια, επιασαν αναριθμητο πληθος ιχθυων. Υπακουοντες δε και στο δευτερο εγιναν αμεσως συνθρονοι του Ιησου Χριστου.
Τουτο αποδεικνυει επαρκως οτι, οσοι υποτασσονται στα θεια προσταγματα, οχι μονον κληρονομουν την αιωνια Βασιλεια, αλλα γινονται ευτυχεις και σε αυτη την προσκαιρη ζωη. Επειδη ομως μερικοι, στοχαζομενοι οτι το ανθρωπινο γενος απο την αμαρτια του προπατορος εξοριστηκε σ’ αυτη την γη για να πασχει παντοτε και να ειναι σε τιμωρια, νομιζουν οτι ολοι οι νομοι και τα προσταγματα του Θεου δεν αποβλεπουν καθολου στην ειρηνικη και ευτυχη κατασταση του ανθρωπου στον κοσμο αυτο, αλλα αφορουν ειδικως και μονο στην ψυχικη σωτηρια μας.
Ειναι αναριθμητα τα ρητα των Θειων γραφων τα οποια υποσχονται στους εργατες των Θειων εντολων αμοιβες επουρανιες συγχρονως δε και επιγειες.
<<εαν θελητε>>, ειπε ως εκ στοματος Θεου ο προφητης Ησαιας <<και εισακουσητε μου, τα αγαθα της γης φαγεσθε εαν δε μη θελητε, μηδε εισακουσητε μου, μαχαιρα υμας κατεδεται το γαρ στομα Κυριου ελαλησε ταυτα>>.
Το δευτερο ειπε ο Δαυιδ. <<μακροτητα ημερων>>, λεγει <<εμπλησω αυτον>>, επειτα και την επουρανια <<και δειξω αυτω το σωτηριον μου>>.
Ο Ιησους Χριστος ο οποιος ηρθε στον κοσμο οχι <<ινα καταλυση, αλλ’ ινα πληρωση τον νομον>>, δηλαδη για να διδαξει τα μαθηματα της τελειοτητας τα οποια δεν περιεχονται στον νομον-<<ουδεν γαρ ετελειωσεν ο νομος>>, λογω της αδυναμιας εκεινων που τον δεχτηκαν, υποσχεθηκε φανερα και ολα τα αγαθα της γης σε οσους με την δικαιοσυνη και αρετη ζητουν την κληρονομια της Βασιλειας του Θεου: <<ζητειται>>, ειπε,<<πρωτον την Βασιλειαν του Θεου και την δικαιοσυνην αυτου, και ταυτα παντα προστεθησεται υμιν>>.
Μιλωντας δε για εκεινους, οι οποιοι για την αγαπη του εγκαταλειπουν υπαρχοντα και συγγενεις, κηρυξε και βεβαιωσε οτι αυτοι θα λαμβανουν αμοιβες και σε αυτο τον κοσμο:
<<αμην λεγω υμιν ουδεις εστιν, ος αφηκεν οικιαν ή αδελφους ή αδελφας ή πατερα ή μητερα ή γυναικα ή τεκνα ή αγρους ενεκεν εμου και του Ευαγγελιου, εαν μη λαβη εκατονταπλασιονα νυν εν τω καιρω τουτου,οικιας και αδελφους και αδελφας και μητερας και τεκνα και αγρους, μετα διωγμων, και εν τω αιωνι τω ερχομενω ζωην αιωνιον>>.
Προσταζει ο Θεος τον Αβρααμ λεγοντας: <<εξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενειας σου και εκ του οικου του πατρος σου και δευρο εις γην, ην σοι δειξω>>. Ο Αβρααμ πιστεψε και υπακουσε στον Θεο και ο Θεος εδωσε ς’ αυτον πολυ πλουτο. <<Ααβρααμ δε ην πλουσιος σφοδρα κτηνεσι και αργυριω και χρυσιω>> αυτο ειναι αγαθο επιγειο. Του χαρισε νικη κατα των εχθρων του κτυπησε τεσσερεις βασιλιαδες <<και κατεδιωξεν αυτους εως Χοβα η εστιν εν αριστερα Δαμασκου και απεστρεψε πασαν την ιππον Σοδομων και Λωτ αδελφιδουν αυτου απεστρεψε και παντα τα υπαρχοντα αυτου και τας γυναικας και τον λαον>>, αυτο ειναι αγαθο επιγειο. Του εδωσε υιο απο τη Σαρα την στειρα γυναικα του και επληθυνε τους απογονος του σαν τα αστερια του ουρανου. <<ιδου Σαρα η γυνη σου τεξεται σοι υιον και καλεσεις το ονομα αυτου Ισαακ>>, <<αριθμησον τους αστερας, ει δυνηση εξαριθμησαι αυτους και ειπεν, ουτως εσται το σπερμα σου>> αυτα ειναι αγαθα επιγεια.
Βλεπε τον Ιακωβ οπου αυτος αναχωρει απο την πατρικη οικια του, χωρις να εχει τιποτα αλλο εκτος απο την ραβδο του, αλλα ανεγειρει στηλη και προσευχεται και υποσχεται στο Θεο το δεκατο ολων των μελλοντικων κτηματων του. Και ο Θεος του εδωσε βοδια και ονους και προβατα και υπηρετες και υπηρετριες <<ικανουσθω μοι>>, φθανει, ελεγε, οταν ευχαριστουσε τον Θεο, <<απο πασης δικαιοσυνης και απο πασης αληθειας, ης εποιησας τω παιδι σου εν γαρ τη ραβδω μου ταυτη διεβην τον Ιορδανη τουτον, νυνι δε γεγονα εις δυο παρεμβολας (κατασκηνωσεις)>>, αυτα ειναι αγαθα επιγεια.
Μετα απο αυτα τα λογια των Γραφων και τα παραδειγματα αναγκαζομαστε να πιστεψουμε, οτι εαν ο Θεος δεν χαριζει τα αγαθα της γης στους φιλους του, οι οποιοι τηρουν τις εντολες του και πραττουν το θελημα του, τοτε σε ποιους τα χαριζει; στους εχθρους του; στους παραβατες των νομων του; αν δε ουτε οι φιλοι του ουτε οι εχθροι του απολαμβανουν τα επιγεια αγαθα, ματαιως ο Θεος δημιουργησε τοσα ανθη, τοσους καρπους, τοσα πολυποικιλα και αμετρητα κτισματα, ματαιως εδωσε τοση σοφια στον νου και τοσες τεχνες στα χερια του ανθρωπου ωστε να κατασκευαζει τοσα αναριθμητα πραγματα, τα οποια προξενουν καθε ανεση και τερψη, αλλα ποιος θα πεισθει ποτε οτι ο Θεος ο οποιος ειναι πανσοφος και προνοητικοτατος, δημιουργησε πραγματα αχρηστα και εποιησε τοσα κτισματα ματαια;
Αληθως η αμαρτια του προπατορος μας κατεστησε φθαρτους και μας εξορισε απο τον παραδεισο. Αληθως για την αμαρτια του προπατορος ο Θεος καταραστηκε την γη και ειπε: <<επικαταρατος η γη εν τοις εργοις σου>> ειπε <<εν λυπαις φαγη αυτην πασας τας ημερας της ζωης σου>> ειπε <<ακανθας και τριβολους ανατελει σοι>>. Ναι αληθως, αλλα γιατι αυτα; ειναι φανερο για την αμαρτια. Αν λοιπον λειψει η αμαρτια και αντι αυτης ερθει η αρετη, αραγε παλι και μετα την αρετη η γη επικαταρατος και λυπες και ακανθοι και τριβολοι; οχι η αρετη ανεβαζει τον ανθρωπο στην κατασταση του προπατορος, την προπτωτικη, εκεινη την κατασταση της ευλογιας, της χαρας της ανεσης. Σε αυτην την κατασταση βρισκοταν ο Δαυιδ, οταν επραττε το θελημα του Θεου. Οταν ομως επραξε την αμαρτια, τοτε αισθανθηκε την καταρα της γης και τις λυπες και τα αγκαθια και τα τριβολια της. Γι’ αυτο ικετευοντας με δακρυα ελεγε; <<αποδος μοι την αγαλλιασιν του σωτηριου σου και πνευματι ηγεμονικω στηριξον με>>. Αυτο το ηγεμονικο πνευμα το οποιο ειχε ο ανθρωπος πριν την αμαρτια, ερχεται παλι στην καρδια του μετα την αρετη. Αυτο τον κανει ανωτερο απο ολα τα γηινα, αυτο τον πειθει να τα θεωρει ολα σαν απορριμματα. <<και ηγουμαι παντα σκυβαλα ειναι>>, ελεγε ο ανθρωπος του Θεου, <<ινα Χριστον κερδισω>>. Αυτο το πνευμα το ηγεμονικο εχει την ιδιοτητα να στηριζει τοσο πολυ, ωστε και η καταρα της γης και οι λυπες και οι ακανθες και οι τριβολοι της να προξενουν χαρα. <<νυν>>, ελεγε ο ιδιος ο ανθρωπος του Θεου Παυλος, τωρα, οταν εφθασα στην τελειοτητα της αρετης, <<χαιρω εν τοις παθημασι μου>>.

Πολλοι πιστευουν οτι απεναντιας η ακριβης τηρηση του νομου του Θεου εμποδιζει την απολαυση των επιγειων αγαθων. Πως μπορει λενε οι κυβερνητες να εχουν επιτυχια του κρατους αν μερικες φορες δεν καταφευγουν στο ψεμμα και την αδικια παρακινουμενοι απο τις περιστασεις; επισης λενε οτι ο εμπορος χωρις την απατη την αδικια και το ψεμμα δεν πλουτιζει.
Ετσι εμεις βλεπουμε οτι ορισμενοι τηρουν τους νομους του Θεου και ομως δυστυχουν. Ενω αλλοι τους παραβαινουν και ειναι ευτυχισμενοι. Για τους πρωτους μας αποκρινετε ο Αποστολος Παυλος, λεγοντας: <<τις γαρ οιδεν ανθρωπων τα του ανθρωπου ειμη το πνευμα του ανθρωπου το εν αυτω;>> κανεις δεν γνωριζει τα αποκρυφα του ανθρωπου. Αλλα μηπως εκεινος που εμεις νομιζουμε δικαιο και αγιο ειναι υποκρτης και ψευτης και καθαριζει οπως οι Φαρισαιοι, <<το εξωθεν του ποτηριου και του πινακος, το δε εσωθεν γεμει αρπαγης και αδικιας>>; μηπως αυτος ειναι αλλος Ιωβ, που δοκιμαζεται απο το Θεο και με την δοκιμη μακαριζεται και ευλογειται τα εσχατα (τα αορατα) περισσοτερο απο τα εμπροσθεν (τα ορατα); Πραγματι ο Θεος δοκιμαζει τους δικαιους <<ως χρυσον εν χωνευτηριω>> και αυτοι <<ολιγα παιδευθεντες, μεγαλα ευεργετηθησονται>>. Γιατι ο Θεος τους βρηκε αξιους του εαυτου του και τους στεφει βασιλεις της επουρανιας Ιερουσαλημ, οπου θα λαμψουν σαν φωστηρες.
Για τους δευτερους μας αποκρινετε ο Προφηταναξ λεγοντας.
<<Μη παραζηλου εν πονηρευομενοις μηδε ζηλου τους εργαζομενους την ανομιαν>> γιατι; <<οτι ωσει χορτος ταχυ αποξηρανθησονται και ωσει λαχανα χλοης ταχυ αποπεσουνται>>. Ο αδικος πλουτος φθειρεται γρηγορα σαν τα χορτα, η ευτυχια η ανομος διασκορπιζεται σαν τον καπνο.
<<ειδον τον ασεβη υπερυψουμενον κι επαιρομενον ως τας κεδρους του Λιβανου και παρηλθον και ιδου ουκ ην και εζητησα αυτον, και ουχ ευρεθη ο τοπος αυτου>>.
Επισης παλι. <<ο μη συναγων μετ’ εμου σκορπιζει>>
Και ο Θεος υποσχεται
<<ζητειται πρωτον την βασιλειαν του Θεου και την δικαιοσυνην αυτου και ταυτα παντα προστεθησεται υμιν>>.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες