Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Βίοι Αγίων, Θαύματα, Κείμενα, Λόγοι και Εικόνες

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Δευτ Φεβ 10, 2014 10:19 pm

Όσιος Γρηγόριος ο εν Ακρίτα

Εικόνα
Ὁ Γρηγόριος ἀρεταῖς λάμψας μέγα,
Λαμπρῶς μεταστάς, καὶ μέγα πλουτεῖ κλέος.


Ο Όσιος Γρηγόριος καταγόταν από τη νήσο Κρήτη και γεννήθηκε περί το 755. Ο πατέρας του ονομαζόταν Θεοφάνης και η μητέρα του Ιουλιανή . Και οι δύο γονείς του ήταν πολύ ευσεβείς άνθρωποι.

Ο Γρηγόριος πέρασε αρκετά χρόνια της ζω ής του μαθαίνοντας γράμματα. Κάποτε όμως η ψυχή του θερμάνθηκε από θείο ζήλο, που τον έκανε να σηκωθεί και να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στη Σελεύκεια. Εκεί έμεινε αρκετό χρόνο και τρεφόταν με πολύ λίγο ψωμί και νερό. Στο εικοστό έκτο έτος της ηλικίας του, όταν απέθανε ο αυτοκράτορας Λέων Δ΄ ο Χάζαρος (775-780) και εθριάμβευσε η Ορθοδοξία, πήγε στα Ιεροσόλυμα, επειδή είχε τον πόθο να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Εκεί επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια υπέστη πλείστα δεινοπαθήματα από τους Αγαρηνούς και τους Εβραίους.

Από τους Αγίους Τόπους πήγε στη Ρώμη. Εκεί, είχε την ευτυχία να λάβει και το αγγελικό σχήμα, δηλαδή να γίνει μοναχός. Όταν μετά το θάνατο του Σταυρακίου έγινε αυτοκράτορας ο Μιχαήλ Α΄ ο Ραγκαβές (811-813) και το πηδάλιο της Εκκλησίας είχε στα χέρια του ο ’γιος Νικηφόρος (806-815) απεστάλη στον Πάπα της Ρώμης αντιπροσωπεία. Η τριμελής αντιπροσωπεία, την οποία αποτέλεσαν ο πατρίκιος Θεόγνωστος, ο Αρσάφιος και ο Επίσκοπος Συνάδων Μιχαήλ, εστάλη στο Ακυισγράνο προς τον Κάρολο τον Μέγα, μετά του οποίου συνέγραψε συμφωνία, κατά την οποία ο Κάρολος παραχωρούσε στο Βυζάντιο τη Βενετία και τα παράλια της Αδριατικής, σε αντάλλαγμα δε αναγνωριζόταν σε αυτόν ο τίτλος του αυτοκράτορος .

Ο Επίσκοπος Συνάδων Μιχαήλ συνάντησε εκεί τυχαία τον μακάριο Γρηγόριο, τον οποίο πήρε μαζί του επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη. Μόλις έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη, ο Επίσκοπος Μιχαήλ παρέδωσε τον Γρηγόριο στην περίφημη μονή που βρισκόταν στην περιοχή του Ακρίτα και τον συγκαταρίθμησε μεταξύ των μοναχών αυτής. Ήταν το έτος 812. Ίσως η μονή να ήταν αφιερωμένη στη Θεοτόκο και ήταν πατριαρχική και σταυροπηγιακή. Εκεί, λοιπόν, ο ’γιος περνούσε τη ζωή του πολύ ασκητικά. Αλλά και σε άλλες σκληρές δοκιμασίες υπέβαλε τον εαυτό του. Για αρκετό χρονικό διάστημα διέμεινε σε έναν πολύ βαθύ λάκκο, όπου έκλαψε πολύ για την ταραχή που είχε παρουσιασθεί στην Εκκλησία. Έζησε το νέο σάλο τον οποίο δημιούργησε η εγκανιασθείσα δεύτερη εικονομαχική περίοδος υπό του αυτοκράτορος Λέοντος Ε΄του Αρμενίου. Όταν βγήκε από το λάκκο, κλείσθηκε σε ένα πάρα πολύ μικρό κελλί και κάλυπτε το σώμα του μόνο με ένα δερμάτινο χιτώνα. Στον κήπο υπήρχε ένα μεγάλο πιθάρι. Αυτό το πιθάρι το γέμιζε νερό και μόλις βράδιαζε, αφού έβγαζε το χιτώνα του, έμπαινε μέσα και διάβαζε το Ψαλτήριο. Όταν τελείωνε την ανάγνωση του Ψαλτηρίου, έβγαινε πάλι έξω από το πιθάρι. Και έτσι έπραττε όλες τις ημέρες της ζωής του ο Όσιος Γρηγόριος .
Κατ' αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, αφού καλώς αγωνίσθηκε, εναπέθεσε την αγία ψυχή του στα χέρια του κυρίου.

Ημερομηνία εορτής: 05/01/2014

Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Βίου λαμπρότητι καλλωπιζόμενος, σκεύος πολύτιμον της θείας Χάριτος και καί αρετών υπογραμμός εδείχθης δι' εγκρατείας, Όσιε Γρηγόριε, Κρήτης άγιον βλάστημα, της Ακρίτα Μάνδρας δε ιερόν εγκαλώπισμα. Και νυν μη διαλίπης πρεσβεύων, Πάτερ, υπέρ των σε τιμώντων


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τρί Φεβ 11, 2014 10:28 pm

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Γ΄, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ο
ΠΑΤΕΛΑΡΟΣ

Εικόνα
Ο Άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε περί το 1580.
Καταγόταν από την Αξό Μυλοποτάμου και ήταν υιός του Γεωργίου Πατελάρου γνωστού νοταρίου της εποχής, στο Ρέθυμνο. Η οικογένεια του κατείχε υψηλή κοινωνική θέση και αυτό τον βοήθησε στις σπουδές
του. Την εγκύκλιο μόρφωσή του έλαβε στο Ρέθυμνο και στη συνέχεια σπούδασε στην Σχολή του Σιναϊτικού Μετοχίου της Αγ. Αικατερίνης του Χάνδακα
.Εκεί Εκάρη Μοναχός με το όνομα Ανανίας και χειροτονείται διάκονος. Σπούδασε Αρχαία Ελληνική Φιλολογία, Φιλοσοφία και ΘεολογίαΕγκαταλείπει την Κρήτη και μεταβαίνει στο Άγιον Όρος, όπου
εγκαταβιώνει αρχικά στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Από εκεί επισκέπτεται για προσκύνημα τους Αγίους τόπους και το όρος Σινά και επιστρέφει στο Άγιον Όρος. Την ίδια περίοδο χειροτονείται Πρεσβύτερος με το όνομα Αθανάσιος
όπου έμεινε και γνωστός στην ιστορία της ΕκκλησίαςΗ φήμη του εξαπλώνεται και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρης, μαθαίνοντας για τον ένθεο ζήλο του τον καλεί στο Πατριαρχείο και του αναθέτει τα καθήκοντα του προσωπικού του γραμματέα και συμβούλου. Το 1630 εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και τέσσερα χρόνια αργότερα το 1634, εκλέγεται Οικουμενικός Πατριάρχης, ως Αθανάσιος ο Γ΄
Θα παραμείνει όμως στον θρόνο μόνο για σαράντα μέρες όπου αναγκάζεται να παραιτηθεί, λόγω των δυσμενών συνθηκών που επικρατούσαν στο Πατριαρχείο την εποχή εκείνη.Το 1639 ο πατριάρχης Παρθένιος Α΄ παραχώρησε στον Αθανάσιο για 2η φορά την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και την Ι. Μ. Βλατάδων, αλλά το 1643 ο Αθανάσιος ευρισκόμενος στη Μολδαβία, κέρδισε την συμπαράσταση του ηγεμόνος Βαλείου και με τη βοήθειά του αναρριχήθηκε πάλι εις τον Πατριαρχικό Θρόνο (1652) Την ίδια ημέρα της εκθρονίσεως εκήρυξε με βάση το χωρίο «Σύ εἰ Πέτρος καί ἐπί ταύτη τή Πέτραοἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν» και αντέκρουσε με ιδιαίτερη οξύτητα το παπικό πρωτείο. Τα ισχυρά επιχειρήματα του ανάγκασαν τον λατινόφρονα Αθανάσιο τον Κύπριο να συντάξει ειδική πραγματεία με τίτλο, «Αντιπατελλάριον»,το οποίο κυκλοφόρησε το 1655. Μετά τη νέα του αυτή παραίτηση αποσύρεται στο Άγιο Όρος, όπου ανακαινίζει το καθολικό του Αγίου Ανδρέα στην Ιερά Μονή Ξύστρου στις Καρυές. Το 1653 μεταβαίνει στη Μόσχα όπου τον υποδέχονται με μεγάλες τιμές ο Τσάρος Αλέξιος Μιχαήλοβιτς και ο Πατριάρχης Νίκωνας.
Ένα χρόνο αργότερα φεύγει από την Μόσχα και καταφεύγει στην Ουκρανία στη Μονή Μεταμορφώσεως της Πόλης Λούμπνην της περιοχής Poltana. Εκεί εξασθενημένος από τον βαρύ χειμώνα κοιμήθηκε οσιακά την 5η Απριλίου του 1654.
Ο Μητροπολίτης Γάζης Παΐσιος σε επίσκεψή του σε αυτήν την Μονή, 8 χρόνια αργότερα, είπε στους μοναχούς ότι τον επισκέφθηκε στον ύπνο του ο Άγιος, και ζήτησε να ανοιχθεί ο τάφος του. Οι Μοναχοί άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν το σκήνωμα του Αγίου άφθαρτο και ευωδιάζον. Έτσι δόθηκε άδεια την ίδια χρονιά το 1662 από τον Μητροπολίτη Κιέβου να τοποθετηθεί επίσημα το σκήνωμα στο Καθολικό
της Μονής για προσκύνημα και ορίστηκε ως ημέρα μνήμης του η 2αΜαΐου, ημέρα μνήμης της ανακομιδής των Λειψάνων του Ομώνυμου του, του Μεγάλου Αθανασίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας..
Εξαιτίας ποικίλων περιπετειών της Μονής το Σκήνωμα γνώρισε διάφορες μετακινήσεις, και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος. Μόλις το 1930 αποδόθηκε στην Εκκλησία, κατόπιν ενεργειών του Μητροπολίτου Χαρκόβου και Μπογοδούχωφ κ.κ. Νικοδήμου.
Σήμερα το Σκήνωμα φυλάσσεται Άφθαρτο στο καθεδρικό ναό Χαρκόβου της Ουκρανίας και αποτελεί πηγή αγιάσματος και ιαμάτων προς του Ορθόδοξους Χριστιανούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας αλλά και όλων των Ορθοδόξων.
Στις 21 Αυγούστου του 1993 τμήμα του Ιερού λειψάνου του μετακομίστηκε στη γενέτειρά του. Από τότε, κατά την ημέρα αυτήν, καθιερώθηκε η εορτή της μετακομιδής των λειψάνων του στην Αξό
Μυλοποτάμου
Την 21ην Αυγούστου 2008 ημέρα μνήμη του Αγίου τελέστηκαν τα Εγκαίνεια του επ΄ ονόματι του, νεόδμητου ναού στη γενέτειρά του, Αξό Μυλοποτάμου. Τα Εγκαίνια ετέλεσε ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος.
Απολυτίκιον
Ποίημα Μητρ. Ρεθ. & Αυλ. Ανθίμου Συριανού
15
Ἦχος πλδ΄ Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ
Γέννημα θεῖον τῆς Ἀξοῦ, Κρητῶν ἁπάντων σέμνωμα εὐκλεώτατον.
Βασιλευούσης ὁ ποιμήν, καί τοῦ Χαρκόβου πολύτιμον θησαύρισμα. Ἀθανάσιε
σοφέ, χάριν πλουσίαν ἄνωθεν ἔλαβες ἀθανατίζουσαν. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ
Θεῷ σωθῆναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν. γειών του Μητροπολίτου Χαρκόβου και Μπογοδούχωφ κ.κ. Νικοδήμου


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Φεβ 12, 2014 10:33 pm

Οἱ Τρεῖς Νεομάρτυρες Ἀπόστολος, Ζαχαρίας καί Δημήτριος ἐξ Ἄνω Μουλίων
Εικόνα
Τούς βλαστούς τῶν Μουλίων, καί τῆς Κρήτης ἀδάμαντας, σύν τῷ θαυμαστῷ Ἀπoστόλῳ, Ζαχαρίαν, Δημήτριον, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις εὐσεβῶς, ὡς νέους Ἀθλοφόρους τοῦ Χριστοῦ˙ ἀναβλύζουσι γάρ χάριτος δωρεᾶς, τοῖς εὐσεβῶς κραυγάζουσι˙ δόξα τῷ θαυμαστώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι δι᾽ ὑμῶν, ἔλεος ἄνωθεν.

Στήν ἐπιστημονική σειρά «Κρητικά Χρονικά», τ. Η΄, 1954, σελ. 23, ἡ Κ. Τσατσαρωνάκη δημοσίευσε «Ἔκθεση ὠμοτήτων τοῦ 1866» στήν ὁποία ἀναφέρεται: «Μούλια, Ἐκ τῶν 20 οἰκιῶν τάς 10 ἔκαυσαν, τήν Ἐκκλησίαν «Ἅγιοι Ἀπόστολοι» βεβηλώσαντες κατεύκασαν. Κατά τόν Αὔγουστον τοῦ 1867 συλλαβόντες τούς ὑποτεταγμένους Δημήτριον Μανουσάκην, Ἀπόστολον Χοιρομουριδάκην καί Ζαχάρην Κορνιλάκην δέσαντες τάς χεῖρας, ἐξωρύξαντες τούς ὀφθαλμούς, ἀπεκόψαντες τάς χεῖρας, τήν ῥίνα, τά ὦτα, τά χείλη άπεκεφάλισαν».
Μικρό 4/σέλιδο ἔντυπο μέ πληροφορίες τῆς περιοχῆς γιά τήν θυσία τῶν Ἁγίων κυκλοφόρησε ὁ π. Ἐμμ. Λεκάκης, Ἐφημέριος Ἄ. Μουλίων. Βιβλίο μέ ἀναλυτικές παρουσιάσεις συνέγραψε ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Παπαδάκης, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας, μέ τίτλο: «Τῶν Ἁγίων Τριῶν Κρητῶν Νεομαρτύρων τῶν ἐκ Μουλίων Ἀποστόλου, Δημητρίου καί Ζαχαρίου, βίος, ἀκολουθία, παρακλητικοί κανόνες, ἔκδοσις Ἐνορίας Ἄ. Μουλίων, 2004».
Οἱ ὠμότητες εἶχαν ἔντονο χαρακτῆρα. Οἱ χριστιανικές οἰκογένειες τῶν Ἄ. Μουλίων ἀναγκάστηκαν νά φύγουν μόλις ἐντάθηκε ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1866. Οἱ οἰκογένειες τῶν Νεομαρτύρων, κατέφυγαν στό φαράγγι πάνω ἀπό τό Ζαρό στόν Ἅγ. Νικόλαο.
Ὅταν ἔφθαναν στό Μουλιανό Πόρο, ἔπεσαν σέ περίπολο τήν ὁποία ἀποτελοῦσαν Ἀξεντιανοί ὀθωμανοί, οἱ ὁποῖοι φημίζονταν γιά τά βάρβαρά τους ἔνστικτα. Οἱ ἔφιπποι τῆς περιπόλου τούς ἔφθασαν στήν περιοχή Ἅγ. Βασίλειος. Οἱ τρεῖς δέν κρατοῦσαν ὅπλα, οὔτε δημιούργησαν συμπλοκή. Συνελήφθησαν ὁ Δημήτριος καί ὁ Ἀπόστολος. Ἀρνήθηκαν νά ἀλλαξοπιστήσουν καί τούς ὑπέβαλλαν σέ φρικτά βασανιστήρια. Τούς χτύπησαν ἀλύπητα, τούς ἔκοψαν τά χέρια, τή μύτη καί τά αὐτιά, τούς ἔβγαλαν τά μάτια καί τέλος τούς θανάτωσαν διά σφαγῆς. Τόν Ζαχαρία τόν ἄφησαν τελευταῖο γιά νά δεῖ τά βασανιστήρια τῶν ἄλλων καί νά λυγίσει. Συνέβη ὅμως τό ἀντίθετο, γι᾽ αὐτό ἀφοῦ τοῦ πέρασαν γύρω ἀπό τήν μέση ἕνα σχοινί, τό ἔδεσαν στή σέλα ἑνός ἀλόγου καί τόν ἔσερναν μέ ταχύτητα πάνω στά βράχια καί τά κλαδιά. Κρατήθηκε ἀπό τόν κορμό μιᾶς ἀγριαχλαδιᾶς καί τότε τοῦ ἔκοψαν μέ σπαθί καί τά δυό χέρια. Ἐκεῖ τόν ἀποτέλειωσαν χτυπώντας τον στό κεφάλι ἑπτά φορές. Αὐτές οἱ ἑπτά σπαθιές φαίνονται στό κρανίο του. Κάποιοι χριστιανοί ἔσπευσαν στούς τόπους τοῦ μαρτυρίου. Δίπλα ἀπό τόν τόπο πού μαρτύρησαν οἱ δυό πρῶτοι, βρισκόταν ἕνα ρυάκι. Στήν κοίτη του πού ἦταν τό χῶμα μαλακό ἔσκαψαν πρόχειρα καί ἔθαψαν καί τούς τρεῖς.
Κάθε βράδυ παρουσιάζονταν τρία φῶτα πάνω ἀπό τόν τόπο τῆς ταφῆς. Ἄλλαξε ὁ ροῦς τοῦ ρυακιοῦ καί τοῦτο γιά νά μήν παρασύρουν τά νερά τό ἁπαλό χῶμα τῶν τάφων καί παρασύρουν τά ἱ. σκηνώματα. Μέ ἐνύπνιο σέ συγχωριανό τους, ζήτησαν οἱ Ἅγιοι νά γίνει ἡ ἐκταφή τους καί νά μεταφερθοῦν τά ἱ. λείψανα στό Ν. τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων. Ἔγινε ἡ ἐκταφή καί τοποθετήθηκαν τά λείψανα σέ ἕνα σεντούκι. Μεταφέρθηκαν στό Ναό τοῦ χωριοῦ καί τοποθετήθηκαν στήν ἀριστερή κόγχη πρό τοῦ ἱ. Βήματος. Μέ τόν καιρό, ἄρχισε νά παρουσιάζεται πάνω ἀπό τό σεντούκι ἕνα παράδοξο θέαμα, ἐμφανίστηκε ἱστός ἀράχνης πού μέρα μέ τή μέρα πύκνωνε καί πάνω σ᾽ αὐτόν σχηματίστηκαν τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων.
Μετά τό μαρτύριο, οἱ ὀθωμανοί δέν εἶχαν ἡσυχάσει, γι᾽ αὐτό καί προξένησαν δεινά στίς οἰκογένειες τῶν Ἁγίων, ὅπως ἡ ἀπαγωγή μιᾶς ἀπό τίς τρεῖς θυγατέρες τοῦ μάρτυρα Ζαχαρία, πού τήν ἔλεγαν Παπαδιά, τήν ὁποία πούλησαν σκλάβα στήν Κων/πολη. Ἐκεῖ παντρεύτηκε κάποιο χριστιανό καί ἔκανε οἰκογένεια. Αὐτή εἶδε σέ ἐνύπνιο τόν πατέρα της, ὁ ὁποῖος τῆς εἶπε νά σκάψει ὁ Ἰωσήφ Χασουράκης, τότε παιδί, (διππάπους τοῦ σημερινοῦ Ἐφημερίου Ἄ. Μουλίων, π. Ἰωάν. Χασουράκη) μέσα στήν Ἐκκλησία καί στόν τόπο ὅπου εἶχαν τοποθετηθεῖ ἀρχικά τά ἅγ. λείψανα, διότι θά εὕρισκαν ἁγίασμα μέ τό ὁποῖο θά γίνονταν πολλές θεραπεῖες. Ἡ Παπαδιά ἦλθε ἀπό τήν Κων/πολη καί διηγήθηκε τό ἐνύπνιό της. Πράγματι, σέ βάθος δυό μέτρων, βρέθηκε τό ἁγίασμα καί πολλοί ἀσθενεῖς ἔρχονταν ἀπό πολλά μέρη τῆς Κρήτης καί γιατρεύονταν. Ὁ χῶρος αὐτός τοῦ ἁγιάσματος σήμερα εἶναι προστατευμένος.
Τό 1946, ὁ π. Μιχ. Τσαφαντάκης ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας, ἔβαλε τόν ἀνιψιό του Κων. Π. Ἀποστολάκη νά ἀντικαταστήσει φθαρμένο σοβά στά χαμηλά μέρη τοῦ Ἱ. Βήματος. Χτυπώντας κατάλαβε ἀπό ὑπόκωφο θόρυβο πού ἄκουσε, ὅτι μέσα στόν τοῖχο ὑπῆρχε κενό. Φώναξε τό θεῖο του Ἱερέα καί ἀφοῦ ἀφαίρεσαν τό λεπτό κτῖσμα, βρῆκαν τό ἐντοιχισμένο ντουλαπάκι καί μέσα σ᾽ αὐτό τό σεντούκι μέ τά ἅγ. λείψανα. Καθώς τό ἄνοιξαν, ὁ Ναός πλημμύρισε ἀπό ἔντονη θεία εὐωδία ἡ δέ ὀροφή τοῦ Ναοῦ, γέμισε μυροβόλες σταγόνες ἁγιάσματος. Τό σεντούκι εἶχε ὑποστεῖ φθορά καί θεώρησαν καλύτερο νά τοποθετήσουν τά λείψανα, μέσα σέ μεταλλικό δίσκο καί στή συνέχεια νά τά βάλλουν στό ἴδιο κούφωμα.
Στίς 23 Αὐγούστου 1981, λειτούργησε στά Μούλια ὁ μακαριστός Μητροπ. Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Κύριλλος, ἔγινε τό ἄνοιγμα τῆς μικρῆς αὐτῆς κρύπτης καί ἡ μετακομιδή τῶν λειψάνων στόν κυρίως Ναό.
Στίς 23 Αὐγούστου 2011, ὁ Σεβ. Μητροπ. Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος, τέλεσε μέ τεμάχια τῶν ἱ. λειψάνων τῶν Ἁγ. Τριῶν Νεομαρτύρων τά ἱ. ἐγκαίνια τοῦ πρός τιμήν τους ἀνεγερθέντος Ἱ. Ναοῦ στά Ἄ. Μούλια, μέ δαπάνες τῶν ἐκ τῶν συγγενῶν τῶν Ἁγίων, Κων/νου Ἀποστολάκη καί Ἐμμ. Ἀναγνωστάκη.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Πέμ Φεβ 13, 2014 10:30 pm

Ο Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε»
Εικόνα
Ο Όσιος Νίκων γεννήθηκε σε ένα χωριό του Πόντου, κοντά στην Τραπεζούντα στις αρχές του 10ου μ.Χ. αιώνος. Ήταν γόνος επιφανών και ευσεβεστάτων γονέων και από μικρός ήταν αφοσιωμένος στα θεία με όλη του τη ψυχή, ακολουθώντας το παράδειγμα των γονέων του. Σαν παιδί περιφρονούσε τις διασκεδάσεις, τους χορούς και γενικά τις κοσμικές τέρψεις της εποχής του και ζούσε βίο εγκρατή επιθυμώντας να αφιερωθεί στο Θεό. Ο πατέρας του ήταν πολύ πλούσιος γαιοκτήμονας και θα μπορούσε να εξασφαλίσει στο γιο του όλα τα μέσα για μια άνετη ζωή. Πλην όμως ο μικρός Νικήτας – έτσι ήταν το όνομα του Αγίου πριν γίνει μοναχός – θεωρούσε ως μάταια και απατηλά τα αγαθά του παρόντος κόσμου και επιθυμούσε την κατάκτηση της αιωνιότητος και της σωτηρίας, ψάχνοντας για την κατάλληλη ευκαιρία.
Μια ημέρα, λοιπόν, ο πατέρας του τον έστειλε να επισκεφθεί την αγροτική περιουσία του. Η αφθονία των κτημάτων όμως δεν προξένησε καμιά ευχαρίστηση στην ψυχή του, αλλά αντίθετα η αθλιότητα την οποία παρατήρησε στους φτωχούς εργάτες, γέννησε μέσα στην ψυχή του ένα αίσθημα συμπαθείας μεν προς τους φτωχούς καλλιεργητές, και αποστροφής από την άλλη προς τη ζωή, του κόσμου και της ύλης. Έτσι, εγκατέλειψε τα πλούτη, την οικογένειά του, την πατρίδα του, ακολούθησε δύσβατους δρόμους και έφτασε στο μοναστήρι της Χρυσής Πέτρας. Εκεί έλαβε το αγγελικό σχήμα του μοναχού και από Νικήτας ονομάστηκε Νίκωνας. Στη μονή ο Νίκων προόδευε συνεχώς πνευματικά, τόσο με την προσευχή και τη μελέτη, όσο και με την εργασία και την εγκράτεια. Η παραμονή του όμως δεν διάρκεσε πάνω από 12 χρόνια. Οι αναζητήσεις του πατέρα του τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το μοναστήρι και να διαμείνει για τρία ολόκληρα χρόνια σε τόπους έρημους και άγνωστους.
Στη συνέχεια ο Όσιος Νίκων αναλαμβάνει ιεραποστολική δράση, γίνεται μέγας κήρυκας του ευαγγελίου και συνισταμένη του κηρύγματός του είναι η μετάνοια. Σαν άλλος, λοιπόν, Ιωάννης Πρόδρομος, κήρυττε στα πλήθη και τους ζητούσε να μετανοήσουν. Γι’ αυτό ακριβώς έλαβε και την προσωνυμία Νίκων “ο Μετανοείτε”.
Ο Νίκων, αφού περιήλθε πολλές χώρες της Ανατολής, έφθασε στη νήσο Κρήτη, όπου παρέμεινε επτά (7) χρόνια και κατόρθωσε να οδηγήσει πολλούς από τους κατοίκους του νησιού στην αληθινή χριστιανική πίστη, ενώ έχτισε ναούς και εγκατέστησε ιερείς μετά τήν ἀπελευθέρωσή της ἀπό τόν Νικηφόρο Φωκᾶ (961), γιά τήν ἐνίσχυση τῆς πίστης τοῦ χειμαζόμενου χριστιανικοῦ ποιμνίου. Ἐπειδή καλοῦσε μέ τά κηρύγματά του συνεχῶς στή μετάνοια, ὀνομάστηκε «ὁ Μετανοεῖτε».
«Για τη στερέωση του θρησκευτικού φρονήματος ο Νίκων έκτισε πολυάριθμες εκκλησίες. Αναφέρεται συγκεκριμένα η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής, που έκτισε ο Νίκων σε απόσταση τριών ημερών πορείας από τη Γόρτυνα». Θεοχ. Δετοράκη, Ιστορία της Κρήτης . Μέχρι σήμερα ἄνθρωποι τῆς περιοχῆς τοῦ οἰκισμοῦ Ἁγιά Φωτιά τῆς Μεσαρᾶς, μέ Ἱ. Ν. τῆς Ἁγ. Φωτεινῆς, μέ τοιχογραφίες τοῦ 12ου αἰ., ἀναφέρονται σέ συγκεκριμένο θαῦμα, μέ ἐνδιαφέρουσες πτυχές καί ἐκεῖ διαμονή καί διεύλευση τοῦ Ἁγ. Νίκωνος. Από την Κρήτη ο Όσιος πήγε στην Επίδαυρο της Αργολίδος και κατόπιν στην Αθήνα, όπου έτυχε καλής υποδοχής. Μετά πήγε στην Εύβοια, όπου έκανε πολλά θαύματα. Κατόπιν μετέβη στη Θήβα και από εκεί στο κύριο μέρος της δράσης του την Πελοπόννησο. Πέρασε από την Κόρινθο, το Άργος, το Ναύπλιο, πήγε στη Σπάρτη όπου έχτισε δύο ναούς και κατόπιν μετέβη στη Μάνη, Καλαμάτα, Κορώνη, Μεθώνη και Μεσσήνη. Μετά κατευθύνθηκε προς την Αρκαδία, όπου κήρυξε για αρκετό καιρό και τελικά εγκαταστάθηκε στην πόλη των Λακώνων, στη Σπάρτη.
Στη Σπάρτη ο Όσιος ανέπτυξε αξιόλογη δράση, ενώ την απήλλαξε και από τη μάστιγα των Ισραηλιτών, που με την άσχημη διαγωγή τους επηρέαζαν τον πληθυσμό και αποτελούσαν εμπόδιο στην ηθικοπλαστική προσπάθεια που έκανε ο Νίκων. Επίσης έκανε και θαύματα. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με την ίαση ασθενών που πήγαιναν σ’ αυτόν ή που πήγαινε ο ίδιος σ’ αυτούς, ενώ τα θαύματα συνεχίζονται και μετά τον θάνατό του, που τοποθετείτε το 998 μ.Χ..
Ο Όσιος Νίκων “ο Μετανοείτε”, είναι ο πολιούχος και προστάτης της πόλεως της Σπάρτης και η μνήμη του τιμάται με ιδιαίτερες τιμές από την τοπική μας Εκκλησία, στις 26 Νοεμβρίου.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νίκωνος
Ἦχος γ’ - Θείας Πίστεως
Χαίρει ἔχουσα ἡ Λακεδαίμων, θείαν λάρνακα, τῶν σῶν λειψάνων, ἀναβρύουσαν πηγὰς τῶν ἰάσεων, καὶ διασώζουσαν πάντας ἐκ θλίψεων, τοὺς σοὶ προστρέχοντας Πάτερ ἐκ πίστεως. Νίκων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Παρ Φεβ 14, 2014 10:38 pm

Άγιος Υάκινθος , ο κρητικός Άγιος του έρωτα
Εικόνα
Ο Άγιος Υάκινθος είναι ο ορθόδοξος άγιος του έρωτα, ο προστάτης των ζευγαριών, και εορτάζει στις 3 Ιουλιου.
Πριν από πολλούς αιώνες, το 98μ.X., δώδεκα χιλιόμετρα νότια από τα κρητικά Aνώγεια, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, ο εικοσάχρονος Yάκινθος δέχτηκε πρόθυμα να μαρτυρήσει για την κοινή πίστη, για την αγάπη του στο Θεό.
Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117), τον οποίο υπηρέτησε ως κουβικουλάριος. Αν και ζούσε στα παλάτια, όλη του η ψυχή ήταν δοσμένη στον Ιησού Χριστό.
Έτσι, όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό των χριστιανών, ο Υάκινθος δε δίστασε να ομολογήσει μπροστά στον αυτοκράτορα ότι είναι χριστιανός.
Ο Τραϊανός, θεωρώντας τη στάση του νεαρού αχάριστη, διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν φαγητό, παρά μόνο ειδωλόθυτα.
Ο Υάκινθος κατέληξε μετά από σαράντα μέρες ασιτίας.
Η σύγχρονη λατρεία του Αγίου Yακίνθου ξεκινάει από τα Aνώγεια της Kρήτης και απλώνεται σιγά-σιγά και στην υπόλοιπη Eλλάδα.
Ο ναός είναι πέτρινος, κυκλικός, σε σχήμα κρητικού “μιτάτου”, στηριζόμενος στους κανόνες της υστερομινωικής αρχιτεκτονικής. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1200μ. 12χλμ νότια από τα Ανώγεια στον Ψειλορίτη.
Εικόνα
Θεωρείται πλέον ο ‘Αγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης.
Εορτασμοί προς τιμήν του Yάκινθου γινόταν και στην αρχαιότητα, στην Tύλισσο, αλλά και στη Mεσσηνία.
Στην αρχαιότητα, γιόρταζαν το θάνατο και την ανάστασή του, καθώς θεωρούνταν ως μια από τις θεότητες της βλάστησης και της γονιμότητας.
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Υάκινθος είναι γνωστός ένας ωραιότατος νέος από τις Αμύκλες, μαθητής του θεού Απόλλωνα , τον οποίο ο θεός σκότωσε κατά λάθος ρίχνοντας το δίσκο. Ο ωραίος Υάκινθος παίζει στο δάσος και ρίχνει το δίσκο του όσο πιο μακριά μπορεί να ξεπεράσει το δάσκαλό του Απόλλωνα.
Κι ο Θεός γοητευμένος από την ομορφιά του νεαρού ξεχνάει ολότελα το παιχνίδι. Ζηλεύει ο Ζέφυρος,
κάνει το δίσκο να παρεκκλίνει απ’ την τροχιά του κι ο Υάκινθος πέφτει νεκρός. Ο Απόλλων έσκαψε ο ίδιος με τα χέρια του τον τάφο του Υακίνθου και από το σώμα του ή από το αίμα του έκανε να φυτρώσει για πρώτη φορά το ομώνυμο φυτό και λουλούδι. Πάνω στα φύλλα του φυτού αυτού λεγόταν ότι διακρίνονταν τα γράμματα ΥΑ ή ΑΙ, που τα συσχέτιζαν ερμηνευτικά με το «ΥΑκινθος», «υΑκΙνθος», το σχετλιαστικό μόριο «αι» ή και τον ΑΙαντα.

Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται και τα Υακίνθεια, πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του αγίου τα οποία αναβιώνουν τα τελευταία χρόνια, σε ένα συγκερασμό της αρχαιοελληνικής και της χριστιανικής γιορτής, στον ναό του Αγίου Υακίνθου, με πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις..
Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ εμπνευστής και οργανωτής του φεστιβάλ
…ο Αγιος Υάκινθος σαν ιδεολογία λέγεται με τρεις κουβέντες: ο Αγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας τους. Γι’ αυτό τους λέω, όταν θα πηγαίνετε στον Αγιο Υάκινθο θα ανάβετε δυο κεριά, ένα στην ανάμνηση και ένα στην προσδοκία. Σ’ έναν τέτοιο χώρο παράκλησης οφείλω, από τη μια, να θυμηθώ μιαν αγάπη μεγάλη που έχασα, αλλά μπορώ από την άλλη, να παρακαλέσω να με επισκεφθεί πάλι το αίσθημα. Επομένως, δεν είναι ο Αγιος του Έρωτος ο Υάκινθος, αλλά ο Αγιος της ανάμνησης των αισθημάτων και της προσδοκίας τους”.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Σάβ Φεβ 15, 2014 11:26 am

Η Αγία Νεομάρτυς Μαρία η Μεθυμοπούλα
Εικόνα
Μαρτύρησε στις 29 Μαϊου

Η Αγία καταγόταν από το χωριό Κάτω Φουρνή της επαρχίας Μεραμβέλλου της Κρήτης. Την ερωτεύτηκε ένας Τούρκος χωροφύλακας, ο οποίος ήθελε να την κάνει σύζυγό του, αφού, εννοείται, εκείνη εξισλαμιζόταν πρώτα. Η κοπέλα ούτε που ν’ ακούσει ήθελε κάτι τέτοιο, γι’ αυτό και δεν του έδινε καμιά σημασία. Εκείνος κυριολεκτικά την παρακολουθούσε, όποτε έβγαινε από το σπίτι της για δουλειές της και προσπαθούσε με χίλιες δυο υποσχέσεις να την κάνει να τον δεχτεί .

Είδε κι απόειδε πως όχι μόνο δεν τον αποδεχόταν αλλά τον αποστρεφόταν μάλιστα και αποφάσισε να την εκδικηθεί.

Κάποια μέρα που η Μαρία είχε ανέβει σε μια μουριά για να μαζέψει φύλλα για τους μεταξοσκώληκες την πυροβόλησε κατάστηθα. Η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά που δεν είχε κατορθώσει να υποτάξει με τις απειλές του και η αγνή κόρη έπεσε από κλαδἰ σε κλαδί στο έδαφος ενώ η αγία της ψυχή πέταξε στον ουράνιο Νυμφίο της. Τον δε φονιά ούτε καν ρώτησε η Διοίκηση, για ποιο λόγο έκανε τέτοιον άδικο φόνο.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Κυρ Φεβ 16, 2014 11:33 am

Βίος καὶ Μαρτύριον τῶν Ἁγίων Πέντε Κανονικῶν Παρθένων ἐν Κρήτῃ
Εικόνα

Ἡ μνήμη τους τιμᾶται στὶς 9 Ἰουνίου.

Ἡ πεντάριθμη αὐτὴ χορεία ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Σαβωρίου, Βασιλέως τῶν Περσῶν τὸ 330 μ.Χ. Τόπος καταγωγῆς τους ἡ Ἀργυρούπολη Ρεθύμνης1, ὅπου ὑπάρχει μέχρι καὶ σήμερα ἀρχαιολογικὸς χῶρος μὲ ναΰδριο ἀφιερωμένο στὴ μνήμη τους. Τὰ ὀνόματά τους τὰ ὁποῖα γράφτηκαν στὴν αἰωνιότητα εἶναι Μάρθα, Μαρία2, Ἐνναθά, Θέκλα καὶ Μαριάμνη.

Ἔζησαν στοὺς χρόνους τῶν διωγμῶν. Καὶ ἐνῶ οἱ Χριστιανοὶ διώκονταν, ἡ πεντάκλωνη αὐτὴ χορεία μοναζουσῶν ἀνέβαινε τὴν κλίμακα τῆς ἁγιότητας μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση καὶ τὴν ἄθληση. Ἔζησαν τὸν μοναχικὸ βίο, πρὶν ἀκόμα ὀργανωθοῦν συστηματικὰ τὰ μοναστικὰ ἰδεώδη. Μέσα ἀπὸ τὴν κοινοβιακὴ ζωὴ τοὺς νέκρωναν τὰ πάθη τοῦ σώματος καὶ δυνάμωναν τὸ πνεῦμα τους. Ἀνδρώνεται, δυναμώνεται, καὶ σκληραγωγεῖται ὁ μοναχὸς τόσο, ὅσο ἀγωνίζεται στὸν αὐτοέλεγχο, στὴν περισυλλογή, στὴν αὐτογνωσία καὶ αὐτοεξετάζεται συνειδητὰ στὸν κώδικα τῶν κανόνων καὶ κανονισμῶν τῆς μοναστικῆς ἰδιοτυπίας. Ἔτσι καλλιεργεῖται ἡ ἠθικὴ φιλοσοφία τῆς μοναστικῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι θεολογία ἀνόθευτης Ὀρθοδοξίας. Καὶ ἐνῶ αὐτὲς πρόκοβαν πνευματικά, ὁ λειτουργός τους, ὁ Ἱερέας τους Παῦλος, κυριευόταν ἀπὸ φιλαργυρία. Στάθηκε προδότης τῆς χριστιανικῆς βιωτῆς τους, φιλάργυρος Ἰούδας καὶ βρόχος τρισάθλιος τῆς ὡραίας ψυχῆς τους.

Ἡ φιλαργυρία τοῦ Ἱερέα γίνεται ἀντιληπτὴ στὸν ἀρχιμάγο τοῦ Βασιλέως, ὁ ὁποῖος τὸν καταδίδει στὸν ἄρχοντά του μὲ σκοπὸ νὰ κερδηθεῖ ὁ συναγμένος πλοῦτος του. Διότι ὅσοι δὲν προσκυνοῦσαν τὰ εἴδωλα καὶ ἰδιαίτερα οἱ Χριστιανοὶ ποὺ δὲν ἀρνοῦνταν τὴν πίστη τους, οἱ εἰδωλολάτρες βασιλεῖς τοὺς καταδίκαζαν σὲ μαρτυρικὸ θάνατο καὶ ἔτσι κέρδιζαν τὰ πλούτη τους καὶ τὶς περιουσίες τους.

Τὸ πρόσταγμα δόθηκε, νὰ παρουσιαστεῖ ὁ ἱερέας μὲ τὴ συνοδεία τοῦ μπροστὰ στὸν Ἄρχοντα καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸ Θεὸ Ἥλιο. Οἱ παρθένες ἀρνήθηκαν, ἐνῶ ὁ Ἱερέας, ὡς δεύτερος Ἰούδας, ὑπολόγισε στὰ ἀργύρια, καὶ στὴν διάσωση καὶ διασφάλιση τῆς περιουσίας του. Ἔτσι προσκυνᾶ τὰ εἴδωλα, γεύεται αἷμα θυσιῶν, καὶ ὑπακούει ἀναντίρρητα σὲ κάθε πρόσταγμα. Ταυτόχρονα παροτρύνει καὶ τὶς παρθένες νὰ πράξουν τὸ ἴδιο, αὐτὲς ἀντιστέκονται σθεναρὰ μὲ πρῶτο τίμημα νὰ δαρθοῦν ἀνηλεῶς ἐπὶ πολλὲς ὧρες. Ἡ ἀπάντησή τους ἦταν ὅτι προσκυνοῦμε μόνο τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Τότε ὁ πονηρὸς καὶ μιαρὸς Βασιλιὰς σκέφτεται δόλια καὶ προτείνει στὸ φιλάργυρο ἱερέα νὰ φονεύσει μὲ ξίφος αὐτὸς τὶς πέντε παρθένες γιὰ νὰ κερδίσει τὸν πλοῦτο του.

Αὐτὸς μπροστὰ στὸ φόβο νὰ χάσει τὸ θησαυρό του, ὑπακούει στὸν δυνάστη καὶ ἀποκεφαλίζει τὶς ἀγωνίστριες τῆς εὐσεβείας. Τελικὰ τὸ μόνο ποὺ κέρδισε ὁ φιλάργυρος ἱερέας ἦταν νὰ χάσει καὶ αὐτὸς τὸ κεφάλι τοῦ ἀφοῦ πίστευσε τὸν δόλιο Ἄρχοντα ὅτι, ἂν πράξει αὐτὸ ποὺ τὸν πρόσταξε, θὰ τὸν ἄφηνε ἐλεύθερο μὲ ὅλο τὸ συναγμένο πλοῦτο του. Ὅμως ἐκείνη τὴ νύχτα τὸν σκότωσαν καὶ τὸν ἔριξαν στὰ σκυλιὰ ὡς βορὰ καὶ ἅρπαξαν καὶ τὴν περιουσία του. Ἔτσι ζημιώθηκε δίπλα ὁ τρισάθλιος Παῦλος, ἐνῶ τὰ ἅγια λείψανα τῶν πέντε ὁσιομαρτύρων, τὰ πῆραν οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοὶ καὶ τὰ τοποθέτησαν σὲ ἰσάριθμες λάρνακες καὶ τὰ ἐνταφίασαν μὲ μεγάλες τιμές.

Σεμνύνεται τὸ Ρέθυμνο στὴν ἑορτὴ τῶν πέντε Παρθένων, στὴ μικρὴ Ἐκκλησία τους στὴν κοιλάδα τῆς Ἀργυρουπόλεως. Ὁ ἀρχαιολόγος καθηγητὴς Μιχ. Δέφνερ ὁμιλεῖ περὶ «οἰκογενειακοῦ εἰδωλολατρικοῦ τάφου τῆς Ἑλληνορωμαϊκῆς ἐποχῆς ποὺ ἔγινε προσκύνημα πέντε χριστιανῶν Μαρτύρων». Ἐντυπωσιάζει ὁ χῶρος αὐτὸς (πλάτος 2,70, μῆκος 3,20, ὕψος 1,80 καὶ βάθος 0,90). Εἶναι πέντε διαμερίσματα. Τὸ Β´ καὶ Γ´ εἶναι τάφοι γιὰ μεγάλους. Τὸ Δ´ καὶ Ε´ τάφοι γιὰ παιδιά. Ὁ ἐνδιάμεσος χῶρος εἶναι γιὰ σπονδές. Ἡ εὐλάβεια τῶν Ρεθυμνίων ραίνει ἐόρτια μὲ τὰ ροδοπέταλα τῆς πίστεώς της τὰ θερινὰ αὐτὰ ἄνθη τῆς πεντάκλωνης ἀνθοδέσμης τοῦ Ἰουνίου.

Ὑποσημειώσεις
Ἡ Ἀργυρούπολη ἀπέχει 27 χλμ. ἀπὸ τὸ Ρέθυμνο καὶ βρίσκεται στὴ διαδρομὴ τῆς Παλαιᾶς ἐθνικῆς ὁδοῦ Ρεθύμνου – Χανίων. Τὸ χωριὸ εἶναι χτισμένο στὴ θέση τῆς ἀρχαίας Λάππας καὶ συνδυάζει σπάνια φυσικὴ ὀμορφιὰ καὶ ἱστορία. Ἡ Λάππα ἦταν μιὰ ἀπὸ τὶς σημαντικότερες πόλεις τῆς Δυτικῆς Κρήτης κατὰ τὰ ρωμαϊκὰ χρόνια καὶ ὑπολογίζεται ὅτι κατοικοῦσαν σ᾿ αὐτὴ περὶ τοὺς δέκα χιλιάδες ἄνθρωποι. Ἡ πόλη ὅμως εἶναι πολὺ ἀρχαιότερη καὶ ἡ δράση τῆς ἔνδοξη, ἤδη ἀπὸ τὸ 220 π. Χ., ὅταν παρεῖχε ἄσυλο στοὺς ἐκδιωκόμενους Λυττίους ἀπὸ τὴν ἰσχυρὴ Κνωσό. Ἂν βρεθεῖτε στὴν περιοχή, ἀξίζει νὰ ἐπισκεφθεῖτε τὶς πηγὲς στὴ θέση Ἁγία Δύναμη, ὅπου μέσα στὸ σπήλαιο βρίσκεται τὸ ὁμώνυμο ἐκκλησάκι. Οἱ μικροὶ γραφικοὶ καταρράκτες, οἱ ξύλινοι νερόμυλοι καὶ ἡ πυκνὴ βλάστηση χαρακτηρίζουν τὸ τοπίο. Στὴν πλατεία τοῦ χωριοῦ βρίσκεται ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη, χτισμένη τὸν 17ο αἰώνα, δίπλα στὸ λαογραφικὸ μουσεῖο ὅπου ὁ ἐπισκέπτης ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ δεῖ εἴδη λαϊκῆς τέχνης, ἐνδυμασίες, ἐργαλεῖα καὶ οἰκιακὰ σκεύη ποὺ χρησιμοποιοῦνταν κατὰ τὸ παρελθόν. Ἡ Ἀργυρούπολη κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἐνετοκρατίας θὰ πρέπει νὰ διαδραμάτισε σημαντικὸ ρόλο, καθὼς μνημεῖα τῆς ἐποχῆς σώζονταν στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰώνα μας. Σ᾿ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ μέγαρα τοῦ 1500 ἀναγραφόταν στὴν πόρτα του τὸ “omnia mundi fumus et umbra”, δηλαδὴ «πάντα τὰ ἐγκόσμια εἶναι καπνὸς καὶ σκιά».


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Δευτ Φεβ 17, 2014 8:03 pm

Ἰσίδωρος Ἱερομάρτυς καί τέκνα αὐτοῦ Γεώργιος καί Εἰρήνη Βαλῆ Μεσαρᾶς
Εικόνα

Πρόκειται για τοπικούς Αγίους οι οποίοι μαρτύρησαν την εποχή των Αράβων.Φανερώθηκαν μέ ἐνύπνια σέ πολλούς καί ἔκαμαν γνωστό τόν τρόπο τοῦ μαρτυρίου καί τόν τόπο ταφῆς τῶν ἱ. Λειψάνων τους. Ὑπάρχουν ἀρκετές ἐξιστορήσεις γιά τούς Ἁγ. αὐτούς Μάρτυρες. Ἡ ἀνακομιδή τους ἔγινε στίς 18-10-1953, στό Βαλῆ. Σύμφωνα μέ τίς μαρτυρίες ὁ Ἱερέας Ἰσίδωρος, μέ τά κατά σάρκα τέκνα του μαρτύρησαν ἀπό τούς ὀθωμανούς, ἐντός τοῦ Ἱ. Ναοῦ ὅπου τελοῦσε τήν Θ. Λειτουργία.
Τούς ἔκοψαν τά κεφάλια τά πέταξαν καί ἀφοῦ τά περισυνέλεξαν εὐλαβεῖς χριστιανοί τά ἐνταφίασαν παρά τούς πόδας τῶν σωμάτων τῶν μαρτύρων, ὅπως ἀκριβῶς βρέθηκαν κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐκταφῆς τους.
Σήμερα ὑπάρχει μέρος τῶν ἱ. Λειψάνων, ἀφοῦ μιά ἀσεβής μοναχή ἔκλεψε τό μεγαλύτερο μέρος τους.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τρί Φεβ 18, 2014 8:26 pm

ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΣΙΝΑΙΤΗΣ

Εικόνα
Ο Όσιος και Θεοφόρος Ιγνάτιος κατάγεται από την πόλη του Ρεθύμνου της Κρήτης.
Κήρεται Μοναχός στην Ι. Μονή του Σινά όπου και ασκήτεψε. Εκεί τηρώντας τους όρους της μοναστικής πολιτείας, παρθενία, υπακοή και ακτημοσύνη, έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειότητας
και καθοδήγησε πνευματικά πολλούς ασκητές.
Αξιώθηκε να δει άφθαρτο και μυροβλύζον το σκήνωμα, του μεταστάντος μαθητού του Νικάνδρου ως διαβεβαίωση του πνευματικού αγώνα, του ιδίου, αλλά και δικαίωση, για την εν Χριστώ τελείωση των υποτακτικών του.
Σαράντα ημέρες μετά την εκταφή του Νικάνδρου ο όσιος Ιγνάτιος κοιμήθηκε εν ειρήνη και απήλθε προς Κύριον.
Η μνήμη του τιμάται στις 29 Ιανουαρίου
.Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. Α΄. Τόν συνάναρχον λόγον.
Ἐκ Ρεθύμνης ὡς ἄστρον, τόν ἀνατείλαντα, πνευματοφόρον πατέρα,
τῆς ἀρετῆς ἐραστήν, ἀκτησίας καί εὐχῆς φωστήρα μέλψωμεν, ὅτι ἐφώτισεν
αὐγαις, ἀπαθείας ἀσκητᾶς, Σιναίου βοῶντες ζόφον, τῆς ἁμαρτίας εὐχαίς
σου, ημῶν ἐκδίωξον Ἰγνάτιε.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.

Άβαταρ μέλους
ΜΑΝΩΛΗΣ
Δημοσιεύσεις: 5627
Εγγραφή: Δευτ Ιαν 06, 2014 11:38 am

Re: Τοπικοί άγιοι της Κρήτης.

Δημοσίευσηαπό ΜΑΝΩΛΗΣ » Τετ Φεβ 19, 2014 8:09 pm

ΑΡΤΕΜΑΣ
Εικόνα

῾Ο ἀοίδιμος Θεόδωρος Β. Τζεδάκης στόν κατάλογο τῶν Μητροπολιτῶν (᾿Αρχιεπισκόπων) Κρήτης, τοποθετεῖ μετά τόν Τίτο «᾿Αρτεμᾶν ἤ Τυχικόν». Τελικά στήν Κρήτη ἦλθε ὁ ᾿Αρτεμᾶς. Στό συμπέρασμα αὐτό κατέληξαν οἱ μελέτες τῶν καινοδιαθηκολόγων, διότι ὁ Τυχικός ἔμεινε κοντά στόν Παῦλο μέχρι καί τή β´ φυλάκισή του στή Ρώμη. ᾿Από τή Ρώμη ἐστάλη ὁ Τυχικός στήν ῎Εφεσο (Β´ Τιμ. 4,12), γιά νά ἀντικαταστήσει τόν Τιμόθεο (Β´ Τιμ. 4,9-21), τόν ὁποῖο κάλεσε ὁ Παῦλος στή Ρώμη. Βέβαια στήν Κρήτη ἐργάστηκαν καί οἱ ᾿Απόστολοι ᾿Απολλώς καί Ζηνᾶς, ἀλλά παρόντος τοῦ Τίτου, ὡς βοηθοί στό δύσκολο ἔργο του, λόγῳ τῆς ὑπάρξεως αἱρετικῶν πού ταλαιπωροῦσαν τίς κατά πόλιν χριστιανικές κοινότητες πού ἤδη ὑπῆρχαν, ἀλλά ἦταν ἀνοργάνωτες. ῾Ο ᾿Αρτεμᾶς ὅμως ἀντικατέστησε τόν Τίτο γιά δύο χρόνια μέχρι πού ἐπέστρεψε ἀπό τή Δαλματία. ᾿Επειδή ὁ ᾿Αρτεμᾶς ἐπετέλεσε ἔργο ἀποστολικό-ἐπισκοπικό, διότι ἀπεστάλη ἀπό τόν Παῦλο ὅπως καί ὁ Τίτος, ἔργο δηλαδή διδακτικό, λειτουργικό (Βάπτισμα, Θ. Εὐχαριστία), ᾿Αρχιερατικό [χειροτονίες «Πρεσβυτέρων κατά πόλεις» (Τίτ. 1,5)], συμφωνοῦμε μέ τή γνώμη τοῦ ἀοιδίμου λογίου ῾Ιεράρχου καί τόν συμπεριλαμβάνουμε στόν κατάλογο. Τόσο ὁ Τίτος ὅσο καί ὁ ᾿Αρτεμᾶς, ἐργάστηκαν ὡς ᾿Απόστολοι στήν Κρήτη κατά τίς ὑποδείξεις τοῦ ᾿Απ. Παύλου. ῎Αν καί τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα δέν εἶχε διαμορφωθεῖ καί καθιερωθεῖ ὅπως ἔγινε στίς ἀρχές τοῦ β´ αἰῶνα, τό ἔργο τους ἦταν στήν οὐσία ἐπισκοπικό πού ἔγινε ἡ ἀπαρχή τοῦ ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ, κύριο ἔργο τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ Χειροτονία καί ἡ κατάσταση «κατά πόλιν πρεσβυτέρων» (διοίκηση). ῾Ο ἀοίδιμος καθηγητής Γερ. Κονιδάρης χρησιμοποιεῖ καί τόν ὅρο «ἔξαρχος» τοῦ ᾿Απ. Παύλου γιά τόν Τίτο στήν Κρήτη. Τό ἴδιο ἰσχύει ὅμως καί γιά τόν ᾿Αρτεμᾶ κατά τό διετές διάστημα πού ἐργάστηκε στήν Κρήτη. Μέ τήν ἐπιστροφή τοῦ Τίτου ἀπό τή Δαλματία, ἐπειδή ἡ Κρήτη ἦταν ὁ «κλῆρος» τοῦ Τίτου ὡς πρώτου ἀποστολικοῦ «ἐξάρχου», ἀποχωρεῖ ὁ ᾿Αρτεμᾶς, «ὁ δέ Τίτος (παραμένει) ὁ μόνος ἐν Κρήτῃ ἀπόστολος καί οἱονεί ᾿Επίσκοπος» ἤ «ὁ πρῶτος οἱονεί μητροπολίτης-ἔξαρχος τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου». Στήν Κρήτη ὁ Τίτος παρέμεινε ὥς τό τέλος τῆς ζωῆς του ἐργαζόμενος ὡς ᾿Απόστολος, δηλαδή ἔργῳ ὡς ᾿Επίσκοπος. Σέ λίγες δεκαετίες πού τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα θά καθιερώνετο στή Συνείδηση τῆς ᾿Εκκλησίας ὡς ἔχει μέχρι καί σήμερα, αὐτή ἡ ἴδια ἡ ᾿Εκκλησιαστική Συνείδηση θά ἀναγνώριζε καί ἐξωνόμαζε τόν Τίτο Πρῶτο ᾿Επίσκοπο τῆς ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Κρήτης, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι καί ὁ ᾿Αρτεμᾶς μέ βάση τά ἀνωτέρω δέν ὑπῆρξε ᾿Επίσκοπος Κρήτης, ὁ ὁποῖος πρέπει νά τιμᾶται δεύτερος. Μέ τήν ἐπιστροφή τοῦ Τίτου στήν Κρήτη, ὅπου καί ὁ ἀρχικός του «κλῆρος», ὁ ᾿Αρτεμᾶς ἀποχώρησε. ῾Η ᾿Εκκλησιαστική Παράδοση τόν δέχεται ὡς ᾿Επίσκοπο Λύστρων καί ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 30 ᾿Οκτωβρίου καί 4 ᾿Ιανουαρίου.


Αν θέλεις εύνοια Θεού να ʽχεις και ευλογία
Αφιερώσου ολόκαρδα, κάνʼ το με προθυμία.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες