Ακηδία: Μια επικίνδυνη πνευματική ασθένεια

[Θεολογικός]

Αγαπητέ αδελφέ Σταύρο, η Επιστήμη των Μαθηματικών χαρακτηρίζεται κυρίως από τη μέθοδο της απόδειξης και την αναζήτηση και περιγραφή Μαθηματικών εννοιών και νόμων απαραίτητων στην περιγραφή της σύγχρονης πραγματικότητας. Τα Μαθηματικά μελετώνται από πολλούς χάρη στη δική τους ομορφιά και θεωρούνται βασικό στοιχείο της ανθρώπινης καλλιέργειας.

Οι δύο κύριες κατευθύνσεις των μαθηματικών είναι τα Καθαρά ή Θεωρητικά Μαθηματικά και τα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά.

O Θεωρητικός Μαθηματικός προσβλέπει στην καλύτερη, αποδοτικότερη και αυστηρότερη θεμελίωση των μαθηματικών θεωριών ώστε να παράξει μαθηματικά μοντέλα και να τα παραδώσει έπειτα στον Εφαρμοσμένο Μαθηματικό, στον Φυσικό ή σε οποιονδήποτε άλλο για αξιοποίησή τους στην "πράξη". Θεωρητικά Μαθηματικά είναι η Άλγεβρα, η Γεωμετρία, η Τοπολογία κλπ.

O Εφαρμοσμένος Μαθηματικός ενδιαφέρεται περισσότερο στο να εφαρμόσει την επιστήμη του, για να μελετήσει τον κόσμο που τον περιβάλλει. Όταν ο Εφαρμοσμένος Μαθηματικός βρίσκεται μπροστά σε ένα καινούργιο πρόβλημα, είτε χρησιμοποιεί από τις υπάρχουσες μαθηματικές μεθοδολογίες την κατάλληλη, είτε δημιουργεί ο ίδιος ως μαθηματικός μια κατάλληλη, είτε παρακινεί έναν σχετικά πιο εξειδικευμένο Θεωρητικό Μαθηματικό για τη δημιουργία της κατάλληλης μεθοδολογίας. Εφαρμοσμενα Μαθηματικά είναι η Στατιστική, τα Οικονομικά Μαθηματικά, η Επιχειρησιακή Έρευνα, η Αστρονομία, η Μηχανική κλπ.

Πάντως, νομίζω οτι ξεφύγαμε λιγάκι και ξεχάσαμε τον αδελφό μας τον Θεολόγο. Για το θέμα της σχέσης επιστήμης - θρησκείας υπάρχει σ' αυτό το Φόρουμ ξεχωριστή ενότητα που μπορούμε να ανατρέξουμε.

Ενδιαφέροντα πράγματα επίσης. Σ' ευχαριστώ που με θυμάσαι.

[Stauros]

Αδερφοί, κι εγώ ευχαριστώ, Αχιλλέα γιατί μου πρόσφερες συνοπτικά και εμπεριστατωμένα τις γνώσεις σου και Θεολόγε που μου προσθέτεις προβληματισμό για το αν εγώ ο ίδιος τελικά πορεύομαι με γνώμονα την αγάπη του Χριστού. Να είστε καλά.

[Θεολογικός]

Αδερφοί, κι εγώ ευχαριστώ, Αχιλλέα γιατί μου πρόσφερες συνοπτικά και εμπεριστατωμένα τις γνώσεις σου και Θεολόγε που μου προσθέτεις προβληματισμό για το αν εγώ ο ίδιος τελικά πορεύομαι με γνώμονα την αγάπη του Χριστού. Να είστε καλά.

Κι εσύ να είσαι καλά, φίλε μου.
Τάσος

[Anastasios68]

Αντί άλλου σχολίου, παραθέτω το παρακάτω:

«Μολονότι είμαι πεπεισμένος ότι η επιστημονική αλήθεια είναι ακλόνητη στο πεδίο της, δεν τα κατάφερα ποτέ μου να απορρίψω το περιεχόμενο της θρησκευτικής σκέψης σαν μέρος δήθεν μιας ξεπερασμένης φάσης στη συνείδηση της ανθρωπότητας». Βέρνερ Χάιζεμπεργκ, Βραβείο Νόμπελ Φυσικής.

Επίσης, συστήνω ανεπιφύλακτα την παρακολούθηση του παρακάτω ντοκιμαντέρ. Γίνεται εκτενής λόγος για αγίους της Ορθοδοξίας που ήταν επιστήμονες (π.χ. μέγας Βασίλειος):

[youtube]5nxOQFO_3jQ[/youtube]

[Θεολογικός]

Το βίντεο, φίλε μου, δεν καταφέρνω να το δω. Υποστηρίζω αυτό που υποστηρίζεις κι εσύ, ότι Ορθοδοξία κι επιστήμη δεν είναι αδύνατον να συμβαδίσουν. Εγώ απλά αναφέρθηκα στην ψύχρανση που διαισθάνθηκα ότι μου προκαλούσε η ενασχόλησή μου με την επιστήμη ως βιοτική μέριμνα. Σε καμία περίπτωση δε μου στέρησε την πίστη μου. Σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

[Νίκος]

Ακηδία και Λιποψυχία
Newsroom 23-10-2017



Αχώριστος σύντροφος του πνεύματος της λύπης είναι η ακηδία. Όπως παρατηρούν οι πατέρες, η ακηδία προσβάλλει το μοναχό περίπου το καταμεσήμερο και του προκαλεί τέτοια ακαταστασία, ώστε τόσο ο τόπος όπου ζει όσο και οι αδελφοί πού ζουν μαζί του, του γίνονται ανυπόφοροι.

Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης εγείρεται μέσα του ένα είδος αηδίας και μεγάλης πείνας και χασμουριέται πολύ συχνά. Μόλις ή κοιλιά του ικανοποιηθεί, ο δαίμονας της ακηδίας προτείνει στο μοναχό την ιδέα να βγει από το κελί του και να μιλήσει σε κάποιον αδελφό, υποστηρίζοντας ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να σωθεί από την ακηδία είναι ή συνεχής συζήτηση με τους άλλους.

Ό μοναχός πού έχει κυριευθεί από την ακηδία είναι σαν ένα λεπτό ζιζάνιο πού δε σταματά ούτε λεπτό, άλλα βρίσκεται πάντα στη διάθεση του άνεμου. Είναι σαν ένα μικρό σύννεφο πού καταδιώκεται από τον άνεμο.

Ό δαίμονας αυτός, αν δεν μπορέσει να παραπλανήσει το μοναχό να βγει από το κελί του, αρχίζει να αποσπά το νου του κατά τη διάρκεια της προσευχής και της ανάγνωσης.

Αρχίζει να του υποβάλει τις σκέψεις ότι αυτό δεν έπρεπε να είναι έτσι, εκείνο δεν ανήκει έδώ, θα πρέπει κανείς να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Και ο δαίμονας κάνει όλα αυτά για να καταστήσει το πνεύμα του μοναχού αργό και στείρο.

Ή ακηδία θεραπεύεται με την προσευχή, την αποχή από τον αργό λόγο, χειρωνακτική εργασία ανάλογα με τη δύναμη του άνθρωπου, ανάγνωση του λόγου του θεού και υπομονή. Γιατί γεννιέται από τη λιποψυχία, την αργία και τον αργό λόγο (άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

Γι’ αυτόν πού αρχίζει τη μοναχική ζωή είναι δύσκολο να αποφύγει την ακηδία. Είναι το πρώτο πράγμα πού προσβάλλει το μοναχό. Γι’ αυτό πάνω απ’ όλα θα πρέπει να την καταπολεμήσει κανείς με αυστηρή και απόλυτη εφαρμογή όλων των διακονημάτων πού του έχουν ανατεθεί.

Όταν όλες σου οι δραστηριότητες βρίσκονται σε πραγματική τάξη, τότε ή ακηδία δε θα βρει χώρο στην καρδιά σου. Μόνο εκείνοι πού δεν έχουν ρυθμίσει τις υποθέσεις τους και δεν τις έχουν βάλει σε σωστή τάξη δοκιμάζονται από την ακηδία. Ή υπακοή είναι ή καλύτε­ρη θεραπεία για τον επικίνδυνο αυτό πειρασμό.

Όταν σε κατακυριεύσει ή ακηδία, λέγε στον εαυτό σου, σύμφωνα με τις οδηγίες του αγίου Ισαάκ του Σύ­ρου: «Πάλι επιθυμείς μια ακάθαρτη και επονείδιστη ζωή. Και αν τύχει να σκεφτείς ότι είναι μεγάλη αμαρτία να αυ­τοκτονήσει κανείς (με ασκητικούς αγώνες), τότε απάν­τησε στον εαυτό σου: σκοτώνω τον εαυτό μου επειδή δεν μπορώ να ζω στην αμαρτία, θα πεθάνω εδώ, ώστε να μη δώ τον πραγματικό θάνατο, το θάνατο της ψυχής μου, το χωρισμό της από το θεό.

Είναι καλύτερα για μένα να πεθάνω με αγνότητα παρά να ζήσω μια αμαρτω­λή ζωή στον κόσμο. Προτίμησα έναν τέτοιο θάνατο για τις αμαρτίες μου. Σκοτώνω τον εαυτό μου, γιατί έχω αμαρτήσει ενώπιον του θεού και δε θέλω να Τον παροργίσω άλλο. Τι αξίζει ή ζωή μου μακριά από το θεό; θα υποφέρω κάθε δοκιμασία, ώστε να μη στερηθώ την ελπίδα των ουρανών. Γιατί να φροντίσει ό θεός για μένα, αν ζω πονηρά και τον παροργίζω;»

Άλλο πράγμα είναι ή ακηδία και άλλο είναι ή ανησυχία τού πνεύματος πού καλείται λιποψυχία. Συμβαίνει μερικές φορές ό άνθρωπος να βρίσκεται σε τέτοια πνευματική κατάσταση, ώστε θα προτιμούσε να σκοτωθεί ή να μείνει αναίσθητος παρά να παραμείνει ακόμα σ’ αυτή τη φοβε­ρά οδυνηρή κατάσταση. Πρέπει κανείς να φύγει από αυτή γρήγορα. Φύλαξε τον εαυτό σου από το πνεύμα της λιποψυχίας, γιατί από αυτή προέρχεται κάθε είδος δυστυχίας (άγιος Βαρσανούφιος ο Μέγας).

«Υπάρχει μια φυσική λιποψυχία, διδάσκει ο άγιος Βαρσανούφιος, πού προέρχεται από αδυναμία. Και υπάρχει λιποψυ­χία πού προκαλείται από το δαίμονα. Μπορούν να διακριθούν κατ’ αυτό τον τρόπο: Ή διαβολική λιποψυχία έρχεται πριν την ώρα πού πρέπει να δώσει κανείς στον εαυτό του κάποια ανά­παυση. Ή όταν κάποιος προγραμματίζει να κάνει κάτι, πριν τε­λειώσει το ένα τρίτο ή το ένα τέταρτο από αυτό, ο δαίμονας τον πιέζει να το εγκαταλείψει. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν πρέπει κανείς να τον ακούσει, άλλα να κάνει προσευχή και να συνεχίσει με υπομονή την εργασία του. Και ο εχθρός, βλέποντας ότι ό άνθρωπος προσεύχεται λόγω αυτής της λιποψυχίας, αποσύρεται, αφού δε θέλει να δώσει καμιά ευκαιρία στον άνθρωπο να προσευχηθεί».

Ό άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει ότι, όταν ο θεός θέλει να ρίξει τον άνθρωπο σε μεγαλύτερες δοκιμασίες, του επι­τρέπει να πέσει στα χέρια της ακηδίας. Ή ακηδία του φέρνει μια μεγάλη απελπισία στην όποια δοκιμάζει τέ­τοια ψυχική στενοχώρια, πού είναι σαν να προγεύεται την κόλαση. Σαν συνέπεια αυτού εγείρεται μέσα του το πνεύμα της έξαψης και απ’ αυτό πηγάζουν χιλιάδες πει­ρασμοί: ανησυχία, οργή, βλασφημία, παράπονα για την τύχη του, διεφθαρμένες σκέψεις, μετακίνηση από μια τοποθεσία σε άλλη και τα όμοια.

«Αν ρωτήσεις από τι προέρχεται αυτό, τότε θα σού απαντήσω: από την αμέλεια σου. Γιατί δεν έλαβες την πρόνοια να αναζητήσεις μια θεραπεία γι’ αυτά. Γιατί για όλα αυτά υπάρχει μόνο μια θεραπεία και με τη βοήθεια αυτής ο άνθρωπος βρίσκει εύκολα παρηγοριά στη ψυχή του. Και τι είδους θεραπεία είναι αυτή; Ή ταπείνωση της καρδιάς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, έκτος απ’ αυτόν, για να μπορέσει ο άνθρωπος να καταρρίψει τους τοί­χους αυτών των κακιών.

Διαφορετικά, θα διαπιστώσει ότι οι κακίες αυτές θα τον κατανικήσουν. Ή ακηδία μερικές φορές καλείται από τους άγιους πατέρες αργία, οκνηρία ή νωθρότητα.

(Φιλοκαλία των ρώσων νηπτικών Α. διδαχές Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ)

Αναδημοσίευση από ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[heavenandearth]

Από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πόσο ύπουλα μπορεί να σε καταλάβει η ακηδία και πόσο πολύπλοκο και μπερδεμένο είναι το βάθος αυτής της κατάστασης.

Η περιγραφή της ακηδίας από την εκκλησία μας βάζει κάτω τους ψυχολόγους και στον ορισμό της και στην αντιμετώπισή της. Σαφώς την επιστήμη την αγαπάμε και την τιμούμε, απλώς ορισμένα πράγματα είναι τόσο πνευματικά που θέλουν άλλη αντιμετώπιση.

Προσωπικά δεν βίωσα ποτέ αντίφαση ορθοδοξίας και επιστήμης: σε όλα βλέπω το χέρι του Θεού! Η γνώση και η λογική είναι από τα μεγαλύτερα θεία δώρα. Το πρόβλημα ξεκινά όταν ο άνθρωπος δεν έχει ένα κέντρο (στην περίπτωσή μας τον Χριστό) αλλά άγεται και φέρεται, και αυτό δεν έχει σχέση με την επιστημονική μας κατάρτιση. Τότε τίποτα δεν σε γεμίζει, ούτε η ξερή γνώση ούτε η ευφυία σου ούτε τίποτα.

[heavenandearth]

Η ακηδία ενεργοποιεί όλα τα πάθη μαζί - π.Βαρνάβας Γιάγκου (video)

[Anastasios68]

Πάρα πολύ σωστά!

[Πέτρος]

Διότι η αφθονία και ο κορεσμός που είναι πηγή και ρίζα των ασθενειών, είναι επίσης και πηγή και ρίζα της ακηδίας.
(Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)