Είναι η Ελλάδα ισλαμική χώρα;

[ORTHODOXIA]

Η υπουργός Παιδείας στο τέμενος του Λονδίνου
Ημ. Δημοσίευσης: Feb 3, 2011 - του Αντώνη Τριανταφύλλου



Αναλυτική ενημέρωση για τον τρόπο λειτουργίας και διοίκησης του μουσουλμανικού τεμένους του ανατολικού Λονδίνου είχε η υπουργός Παιδείας. Η Άννα Διαμαντοπούλου συνοδευόμενη από τον Αρχιμανδρίτη Βασίλειο υπεύθυνο για διαθρησκευτικά θέματα της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας επισκέφθηκε τους χώρους λατρείας και παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, συναντήθηκε με τη διοίκηση του τεμένους και ενημερώθηκε για τον τρόπο διοίκησης, λειτουργίας και χρηματοδότησής του.

Οι εργασίες για την ανοικοδόμηση του τεμένους και του πολιτιστικού κέντρου ξεκίνησαν το 1910 και το τέμενος εγκαινιάστηκε το 1985. Στη σημερινή του μορφή, μαζί με το πολιτιστικό κέντρο, λειτουργεί από το 2004, με ενεργό συμμετοχή της μουσουλμανικής κοινότητας, σε συνεργασίας με την κυβέρνηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η Υπουργός Παιδείας, στο πλαίσιο της διήμερης επίσκεψής της στο Λονδίνο, συναντήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου και με τον Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, Γρηγόριο.

Το τέμενος της Αθήνας

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την εφαρμογή του Ν. 3512/2006 για την ανέγερση μουσουλμανικού χώρου λατρείας στην Αθήνα. Το τέμενος, με χωρητικότητα περίπου 500 ατόμων, θα οικοδομηθεί σε τμήμα του οικοπέδου όπου βρίσκεται το Ναυτικό Οχυρό στον Βοτανικό, με τρόπο που θα ενταχθεί οργανικά σε ένα ευρύτερο ανοιχτό χώρο πρασίνου.

Η κατασκευή του τεμένους θα ανταποκρίνεται απόλυτα στις απαιτήσεις της μουσουλμανικής λατρείας με καλυμμένο χώρο, σύμμετρο προς τους συντελεστές.

Ως προς την διοικητική δομή, με απόφαση του Υπουργού Παιδείας διορίζεται επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, δύο μέλη του οποίου προτείνονται από αναγνωρισμένα, έγκριτα μουσουλμανικά σωματεία, ενώ πέντε άτομα είναι Έλληνες κρατικοί λειτουργοί.

Το έργο θα εκτελεστεί με ελληνικά κρατικά κονδύλια μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ενώ προσφορές από ξένους φορείς, κρατικούς ή μη, δεν θα γίνουν δεκτές. Ως προς την υλοποίηση του έργου, ο Πρωθυπουργός διορίζει Επιτροπή υπό τον Αντιπρόεδρο κ. Πάγκαλο με την συμμετοχή των Υπουργών Παιδείας, Εσωτερικών, Εξωτερικών, Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη και ΚΕΔ.

Τον Ιανουάριο η Άννα Διαμαντοπούλου από το βήμα της Βουλής ανακοίνωσε πως το τέμενος που θα δημιουργηθεί στην πρωτεύουσα, θα είναι μικρότερο από ό,τι είχε υπολογιστεί στην αρχή, θα βρίσκεται σε χώρο πρασίνου, θα ανεγερθεί με τρόπο που σέβεται και το εθνικό πλαίσιο και την εθνική κουλτούρα και θα ανήκει στο υπουργείο Παιδείας, το οποίο θα έχει και την ευθύνη και θα θέσει τους όρους της λειτουργίας του.

Πηγή: amen.gr

[Νίκος]

Αυτό είναι το ζόρι τους, πως θα κόψουν κονδύλια από τη μισθοδοσία του κλήρου για να βρουν λεφτά για να φτιάξουν το μουσουλμανικό τέμενος.

Ξαναρωτάω, λοιπόν: "είναι η Ελλάδα ισλαμική χώρα και δεν το ξέρουμε;"

[Achilleas]

Αυτό είναι το ζόρι τους, πως θα κόψουν κονδύλια από τη μισθοδοσία του κλήρου για να βρουν λεφτά για να φτιάξουν το μουσουλμανικό τέμενος.

Ξαναρωτάω, λοιπόν: "είναι η Ελλάδα ισλαμική χώρα και δεν το ξέρουμε;"

Tο τέμενος της Αθήνας: υπόσχεση και επιτήρηση

Του Δημητρη Aντωνιου*



Η πρόσφατη πρόταση νόμου που κατατέθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος για τη δημιουργία τεμένους στον Βοτανικό, αποτελεί μία ακόμη απόπειρα του ελληνικού κράτους να ρυθμίσει μία εκκρεμότητα 120 ετών. Γιατί όμως το χτίσιμο ενός τζαμιού τυγχάνει τέτοιας προσοχής και μάλιστα για ένα τόσο μεγάλο διάστημα;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η προσπάθεια ανέγερσης τεμένους στην Αττική ανάγεται στα τέλη του 19ου αιώνα και είναι στενά συνδεδεμένη με τις επιδιώξεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Λίγο πριν από την επίσημη πτώχευση του Ελληνικού κράτους, ψηφίζεται νόμος, βάσει του οποίου προβλεπόταν η δημιουργία «τουρκικού τεμένους και νεκροταφείου» στον Πειραιά. Πρόθεση της κυβέρνησης Τρικούπη ήταν η καλλιέργεια σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ Ελλάδος και Οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς και η εγκαθίδρυση κλίματος θρησκευτικής ελευθερίας, αντίστοιχο με εκείνο που βίωναν τότε οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης.

Πρόβλεψη για ανέγερση τζαμιού στην πρωτεύουσα περιλαμβάνεται και στη συνθήκη των Αθηνών (1913) που σηματοδοτεί το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων. Η Ελλάδα αποδέχεται τη συμπερίληψη ενός τέτοιου όρου, όπως εξηγεί ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη Βουλή, για να πείσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία να υπογράψει τη συνθήκη και να διασφαλίσει την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή.

Είκοσι ένα χρόνια αργότερα, το ίδιο θέμα επανέρχεται στο προσκήνιο ως απόρροια της θέλησης της τότε κυβέρνησης να διαφυλάξει τα συμφέροντα των Αιγυπτιωτών. Ειδικότερα, ο νόμος 6244 του 1934 κάνει λόγο για τη θεμελίωση τεμένους και «Αιγυπτιακού ινστιτούτου» στο Αλσος Συγγρού, και έτσι η προηγηθείσα δημιουργία τεμένους και «Μουσουλμανικού ινστιτούτου» στο Παρίσι (1926) βρήκε απήχηση και στην Αθήνα. Δεκαετίες αργότερα, το 1979, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γνωστοποιεί την πρόθεση της κυβέρνησης να ανεγείρει τζαμί στην πρωτεύουσα, κατά τη διάρκεια συνομιλιών για τις πετρελαϊκές ανάγκες της Ελλάδος με τον Σαουδάραβα βασιλιά Φαχντ.

Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι εκείνη περίπου την εποχή ένας ιμάμης ενημερώνει τον Δήμο Ζωγράφου για την πρόθεσή του να δημιουργήσει ένα χώρο λατρείας. Οι κρατικοί λειτουργοί αντιμετωπίζουν το αίτημα αυτό με εμφανή αμηχανία, τον διαβεβαιώνουν ότι οι τοπικές αρχές δεν θα του σταθούν εμπόδιο, αλλά παράλληλα του προτείνουν να δημιουργήσει έναν ελληνοαραβικό σύλλογο για να αποφύγει την περίπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία έκδοσης άδειας ευκτηρίου οίκου. Πρακτική που συνεχίζεται έως σήμερα.

Μέχρι τότε, βέβαια, ο μουσουλμανικός πληθυσμός της πρωτεύουσας ήταν αρκετά περιορισμένος και η δημιουργία τζαμιού σίγουρα δεν αποτελούσε θέμα μείζονος σημασίας για το υπουργείο Εξωτερικών που χειριζόταν το θέμα. Η κατάσταση όμως άλλαξε ριζικά από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η επικράτηση του μοντέλου της πολυπολιτισμικότητας στην Ευρώπη, το όραμα των Ολυμπιακών Αγώνων, η συνειδητοποίηση της μετατροπής της Ελλάδας σε χώρα υποδοχής μεταναστών, οι πιέσεις που ασκούνταν από ξένες χώρες και διεθνείς οργανισμούς και ιδίως η 11η Σεπτεμβρίου άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο το κράτος προσέγγιζε το ζήτημα. Η μελέτη των πρακτικών των συζητήσεων της Βουλής το 2001 και το 2006 καταδεικνύει την επιμονή των πολιτικών να εισάγουν αποικιοκρατικά μοντέλα διαχείρισης της μουσουλμανικής παρουσίας, με στόχο την παρουσίαση στο ελληνικό κοινό ενός βολικού Ισλάμ (λατρευτικοί χώροι σύγχρονης αισθητικής που συνυπάρχουν με μουσεία, βιβλιοθήκες, καφενεία και εστιατόρια) και την παράλληλη επιτήρηση μεταναστών μέσω της αρχιτεκτονικής, τον φόβο τους για ενδεχόμενο τρομοκρατικό χτύπημα και την αφελή πίστη πολλών ότι η ανέγερση ενός μονάχα τζαμιού στην Αθήνα θα καλύψει τις θρησκευτικές ανάγκες όλων των μουσουλμάνων και θα οδηγήσει στον περιορισμό των υπαρχόντων χώρων λατρείας. Ο κρατικός φόβος γίνεται έτσι η κινητήριος δύναμη για την ανάληψη πρωτοβουλιών.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή. Ο κύριος Καλαντζής, αποκαλύπτει (Καθημερινή 6/8/2011) ότι το κράτος θα καλύψει τα έξοδα κατασκευής του τεμένους, θα διορίζει τους ιμάμηδες και θα προσδιορίζει τη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου, ώστε να το διατηρεί υπό τον πλήρη έλεγχό του. Οπως λέει, «όποιος πληρώνει είναι και νοικοκύρης». Γιατί όμως οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών μπαίνουν σε τόσο κόπο, εάν δεν πίστευαν ότι το Ισλάμ αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο; Γιατί δεν ένιωσαν την ίδια ανάγκη να τοποθετήσουν τοποτηρητές στους χώρους λατρείας των Καθολικών;

Δυστυχώς, τα θλιβερά γεγονότα στη Νορβηγία δεν έχουν πείσει ακόμα για το αυτονόητο: η παραφροσύνη δεν αποτελεί προνόμιο των φανατικών μιας μονάχα θρησκείας. Αν ποτέ χτιστεί το τζαμί της Αθήνας, ας γίνει με αγαθές προθέσεις, παράλληλη απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης ευκτηρίων οίκων, και πάνω από όλα χωρίς μισόλογα και υπονοούμενα για την ασφάλειά μας.

* Ο δρ Δημήτρης Αντωνίου είναι ερευνητικός εταίρος στον Τομέα Βυζαντινών και Νέων Ελληνικών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

[Toula]

Γιά τό τζαμί τοῦ Βοτανικοῦ

Μοῦ ζητήθηκε πρό καιροῦ νά ἔχω συμμετοχή σέ μιά συζήτηση γιά τό ὑπό ἀνέγερση τζαμί σέ μιά πρωινή ἐκπομπή τῆς Δημόσιας Τηλεοράσεως. (Ἀλήθεια, κανείς ἁρμόδιος δέν σκέφθηκε τί σημαίνει ὁ ὅρος δημόσιος, ὅταν ἐκφέρεται κατά θηλυκό γένος;).Ἀρνήθηκα, προφασιζόμενος βαρηκοΐα. Ἡ κυρία, ὅμως, ἦταν ἐπίμων καί μοῦ πρότεινε νά σταλεῖ συνεργεῖο στό σπίτι μου, ὅπου θά κάνω μιά δήλωση μέ τίς ἀπόψεις μου καί δέν θά ὑπάρξει πρόβλημα ἐμπλοκῆς σέ διάλογο.Δέχθηκα μέ βαρειά καρδιά. Τό συνεργεῖο (δύο εὐγενέστατοι κύριοι) ἦλθαν στό σπίτι μου δύο ὧρες ἐνωρίτερα καί μοῦ εἶπαν ὅτι ἡδήλωσή μου θά γίνει μόλις ἀρχίσει ἡ ἐκπομπή. Μέ ἔζωσαν φίδια ἀνησυχίας καί τούς εἶπα νά τηλεφωνήσουν ὅτι σέ διάλογο δέν μετέχω λόγω βαρηκοΐας.

Φαίνεται, ὅμως, ὅτι οἱ δύο πολυθέλγητρες «συντονίστριες» ἦσαν πιό βαρήκοες ἀπό ἐμένα καί μέ ἐνέπλεξαν σ’ ἕνα διάλογο μέ πρόσωπα πού μοῦ ἦσαν ἄγνωστα καί πού σέ καμμιά περίπτωση δέν εἶχα διάθεση ν’ ἀρχίσω διάλογο μαζί τους. Καί, ὅμως, ὁ διάλογος ἄρχισε, ὁπότε ἀναγκάστηκα νά ἐγκαλέσω στήν τάξη ἕναν ἀπό τούς συζητητές καί νά τοῦ συστήσω εὐπρέπεια· καίἀκολούθως, στρεφόμενος προς τίς χαριτόβρυτες «συντονίστριες», τούς δήλωσα κοφτά ὅτι παραβιάζουν κατάφωρα τή δημοσιογραφική δεοντολογία, διότι –παρά τή ρητή δέσμευσή τους- μέ ὑποχρέωσαν νά δημοσιοποιήσω κάτι πού ἀποτελεῖπροσωπικό μου «δεδομένο». Ἀκολούθως, παρακάλεσα τά δύο μέλη τοῦ συνεργείου νά ἀπέλθουν. Ἔτσι ἄφησα τό πεδίο ἐλεύθερο στους συζητητές καί στις «κυρίες» νά ποῦν ὅ, τι θέλουν. Πρόφθασα, ὅμως, νά πῶ μερικά πράγματα, πού εἶναι χρήσιμο νά διαβασθοῦν, γιατί, ὅπως μέ πληροφόρησαν, κάποιος ἀπό τό «συνεργεῖο» μοῦ καταλόγισε φανατισμό καί κάτι ἄλλο βαρύτερο. Ἡ δήλωσή μου -ὅπως τήν θυμᾶμαι- περιεῖχε τά ἀκόλουθα ἐρωτηματικά σημεῖα:

Πρῶτον, σέβομαι τίς θρησκευτικές εὐαισθησίες καί τίς θρησκευτικές ἀνάγκες παντός ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἀφελῶς διερωτῶμαι: σέ ποιούς θά ἀνήκει θρησκευτικά τό ἐν λόγω τζαμί; Στους Σουνίτες ἤ στους Σιίτες; Ἤ, μήπως, σέ κάποια ἄλλη ἀπό τίς δεκάδες μουσουλμανικές σέχτες; Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν μποροῦν νά μονοιάσουν στις χῶρες τους καί θά μονοιάσουν στήν Ἑλλάδα; Μήπωςὑπάρχει κίνδυνος νά ἔχουμε φαινόμενα Βαγδάτης;

Δεύτερον, ἐν ἡμέραις κρίσεως, ὅταν δέν ἔχουμε χρήματα νά ἐπισκευάσουμε καί νά ἀποκαταστήσουμε τήν Μητρόπολη (15 χρόνια εἶναι γιαπί), μᾶς περισσεύουν λεφτά γιά νά φτιάξουμε πολυτελές τζαμί; Τρίτον, ποιά ἐκκλησία τῶν Ἀθηνῶν διαθέτει τήν οἰκοπεδική ἔκταση πού θά διαθέτει τό ὑπό ἀνέγερση τζαμί; (Ὅπως μέ ἔχουν πληροφορήσει ἀπόστρατοι ἀξιωματικοί τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, στό ὁποῖο ἀνῆκε ὁ χῶρος, πρόκειται γιά μιά ἔκταση 20-23 στρεμμάτων. Ἴσως νά κάνουν λάθος. Ἀλλά τό χῶρο τόν ἔχω ἐπισκεφθεῖ καί εἶναι ἐξαιρετικά εὐρύς).

Τέταρτον, ὁ εἰσερχόμενος στήν Ἀθήνα μέσω τῆς Ἱερᾶς Ὁδοῦ καί τῆς Λεωφόρου Καβάλας, πρῶτα θά βλέπει τό τζαμί καί μετά τήνἈκρόπολη. Ποιά ἐντύπωση θά προκαλεῖ στόν ξένον ἐπισκέπτη, ὅταν θά βλέπει στίς πύλες τῶν Ἀθηνών τό συναθροισμένο πλῆθος τῶν μουσουλμάνων; Ἀφήνω τήν ἀπάντηση στόν ἀναγνώστη. Πέμπτον, πόσο κοστολογήθηκε ἡ ἐκχωρηθεῖσα ἀπό τό Πολεμικό Ναυτικό οἰκοπεδική ἔκταση; Καί ποιοί ἦσαν οἱ ὑπογράψαντες πολιτικοί καί στρατιωτικοί; Μήπως κάποιος ἐξ αὐτῶν φιλοξενεῖται ἤ πρέπει νά φιλοξενηθεῖ στόν Κορυδαλλό; Διότι, ὅπως, μοῦἔχουν ἐκμυστηρευθεῖ παλαιοί ἀξιωματικοί τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, ἡ ἔκταση δόθηκε «μπίρ παρά». Στό ἕνα πέμπτο τῆς ἀξίας της! Ἕκτον, τό καί σοβαρώτερον: Τί θά συμβεῖ ἄν κάποιος χριστιανός θρησκομανής ἤ κάποιος χουλιγκάνος ἤ (αὐτό κυρίως) κάποιος προβοκάτορας γράψει κάποια νύκτα κάτι αἰσχρό γιά τή μουσουλμανική θρησκεία ἤ φτιάξει μιά καρικατούρα τοῦ Μωάμεθ; Δέν θά ξεσηκωθεῖ ἐναντίον μας ὅλο τό Ἰσλάμ; Ἐδῶ οἱ ἐγχώριοι βάρβαροι δέν σέβονται τά πιό ἱερά μας μνημεῖα καί θά σεβασθοῦν τό τζαμί; Μήπως κάτι τέτοιες βλακώδεις ἤ προβοκατορικές ἐνέργειες, θά δίνουν τό πρόσχημα στήν Τουρκία (διότι αὐτή οὐσιαστικά θά εἶναι ὁ διαφεντευτής τοῦ τζαμιοῦ), νά ἐπεμβαίνει στά ἐσωτερικά μας; Ἄς θυμηθοῦμε τί ἔγινε τό 1955 μέ κάποια αἰσχρογραφήματα στή φερόμενη σάν οἰκία τοῦ Κεμάλ στή Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκαν τά ἄγνωμα πλήθη τῆς Πόλης καί ἀφάνισαν καθετί χριστιανικό στήν Βασιλεύουσα. Ἀπό καταστήματα μέχρι τάφους.

Καί κάτι πού δέν πρόφθασα νά πῶ: Ἀκούω νά λέγεται ὅτι θά ἀναβαθμισθεῖ ἡ περιοχή χάρη στό τζαμί. Οἱ λέγοντες αὐτό, χωρίς νάἔχουν πρόθεση νά κάνουν χιοῦμορ, αὐτό τελικά πετυχαίνουν. Ἄν θέλουμε ἀναβάθμιση τῆς περιοχῆς, θά μπορούσαμε στό χῶρο αὐτό νά μεταφέρουμε τόν κρυμμένο κάπου στό Ζάππειο ἀνδριάντα τοῦ Καραϊσκάκη, πού ἔδωσε στό χῶρο αὐτό τήν πρώτη του μάχη στήν Ἀττική (Μάχη Χαϊδαρίου, 6-8 Αὐγούστου 1826) καί ὁ ὁποῖος τήν ἑπόμενη χρονιά ἔδωσε τή ζωή του γιά τήν ἐλευθερία τῶν Ἀθηνῶν.

Καί κάτι σάν ἐπίλογος: Διαλαλοῦμε urbi et orbi ὅτι ἡ Ἀθήνα εἶναι ἡ πόλη πού γέννησε τή δημοκρατία. Αὐτός πού θεμελίωσε τή δημοκρατία ἦταν ὁ Κλεισθένης. Ἀνδριάντας τοῦ Κλεισθένη δέν ὑπάρχει πουθενά στήν Ἀθήνα. Μήπως εἶναι καιρός νά στηθεῖ ἐκεῖπού πρόκειται νά φτιαχτεῖ τό τζαμί; Ἔτσι οἱ ξένοι (καί οἱ ἐντόπιοι), πού φθάνουν στήν Ἀθήνα, θά θυμοῦνται ὅτι στήν πόλη αὐτή γεννήθηκε ἡ δημοκρατία καί ὄχι τό... Ἰσλάμ!

Σαράντος Καργάκος, Ιστορικός - Συγγραφέας

http://www.orthmad.gr

[Φωτεινή]

Έχει δίκιο σε αυτά που γράφει ο κος Καργάκος και συμφωνώ. Από την άλλη δεν μπορώ όμως να αγνοήσω και την επιθυμία που έχουν οι Μουσουλμάνοι να έχουν το χώρο τους, όπου θα μπορούν να λατρεύουν το Θεό τους. Ίσως η άποψή μου να σας βρει αντίθετους...θα σας εξηγήσω όμως γιατί το λέω αυτό. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Γερμανία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, στην πόλη που ζούσαμε, οι Γερμανοί μάς παραχωρούσαν την εκκλησία τους, έτσι ώστε να μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε. Σκέπτομαι πόσο άσχημο θα ήταν, να μην είχαμε οι Έλληνες που ζούσαμε εκεί την δυνατότητα αυτή. Το ίδιο γινόταν και με τα σχολεία αντίστοιχα. Παραχωρούσαν τα σχολεία τους, για να πηγαίνουμε τα απογεύματα και να αποκτήσουμε την ελληνική παιδεία.
Ίσως θα πρέπει να βρεθεί μία λύση "ανώδυνη" που δεν θα δημιουργήσει προβλήματα και παρατράγουδα...