Προδοσία ...της Ορθοδοξίας;

[Captain Yiannis]

Θεωρώ ότι ο λόγος του Θεού είναι διαχρονικός
και άρα , εκείνη την εποχή αφορούσε τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς ,
ενώ σήμερα, ..τους προτεστάντες και όλους ...αυτού ...του φυράματος.

Κάτι παρόμοιο , λέγαμε και με τον μακαριστό Γέροντα, από την Κρήτη, στην μονή Σταυρονικήτα πριν από αρκετά χρόνια, σχετικά με την Καινοδιαθηκική ρήση του Αποστόλου Παύλου προς Τίτον (1:12) γιά τους Κρητικούς "Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί"

Έλεγε ο μακαριστός ότι, ..όταν το έλεγε αυτό ο Απόστολος,
αναφερόταν στο Εβραϊκό στοιχείο στην Κρήτη εκείνη την εποχή.
Όμως ...μέχρι σήμερα διαπιστώνω ...
-και ο πρώτος που είναι έτσι , είναι ο γράφων-
ότι αυτό ισχυει και σήμερα,
...άλλωστε προ καιρού ακούσαμε στην τηλεόραση ...γιά το "χόρτο" στην Κρήτη ,
από χωρικούς και όχι μόνο, ότι καλλιεργούν την κάνναβη γιά να ζήσουν τα παιδιά τους .

Κύριε ελέησον

[Νίκος]

Καπετάνιε, δε διαφωνώ για τη διαχρονικότητα, κάθε φράση όμως του Ευαγγελίου δεν είναι σωστό να απομονώνεται, αλλά πρέπει να εξετάζεται με τα συμφραζόμενά της και μέσα στο συνολικό πνεύμα του Ευαγγελίου.

Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος είπε: "φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γάρ αποθνήσκομεν" (Α Κορινθ. ιε' 32). Αντιπροσωπεύει αυτή η φράση τη διδασκαλία του Αποστόλου; Όχι φυσικά. Άλλωστε ολόκληρη η φράση είναι: "ει νεκροί ουκ εγείρονται, φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γάρ αποθνήσκομεν. 33 μη πλανάσθε· φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί." (Α Κορινθ. ιε' 32).

Το ίδιο ισχύει και για τη φράση: "αιρετικόν άνθρωπον..." δεν είναι σωστό να αποκόπτεται από το υπόλοιπο κείμενο και να ερμηνεύεται μεμονωμένα. Αυτό στη Θεολογία λέγεται ανακρίβεια. Η ακρίβεια, λοιπόν, επιβάλει να πούμε πότε είπε ο Απόστολος τη φράση αυτή και γιατί. Τότε μόνο μπορούμε να εξάγουμε τα σωστά συμπεράσματα και να ωφεληθούμε. Αλλιώς κινδυνεύουμε κι εμείς να γίνουμε αιρετικοί και μάλιστα χειρότεροι από αυτούς που κατηγορούμε. Πάρε παράδειγμα από τους "ζηλωτές", προκειμένου, κατά τη γνώμη τους, να προστατεύσουν την Εκκλησία, βρέθηκαν εκτός Εκκλησίας. Έτσι άλλωστε ξεκίνησαν όλες οι αιρέσεις. Κάποιοι θεώρησαν, μέσα στην υπερηφάνειά τους, ότι ερμηνεύουν αυθεντικότερα το Ευαγγέλιο από την Εκκλησία, με αποτέλεσμα να βρεθούν εκτός αυτής και να ακούν σήμερα το "ανάθεμα".

[Achilleas]

Χριστοΰφαντος: Συμπροσευχές με Αιρετικούς...



ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Οἱ οἰκουμενιστές ἐκμεταλλεύονται κάθε εὐκαιρία γιά νά συμπροσευχηθοῦν μέ ὅλο τό φάσμα τῶν αἱρετικῶν καί κακοδόξων, ἀλλά καί τῶν ἀλλοθρήσκων.

Αὐτό ὅμως γιά κάθε ὀρθόδοξο εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτον, διότι ἡ συμπροσευχή προϋποθέτει τήν κοινή πίστη καί τήν λειτουργική κοινωνία.

Ἕνας Ὀρθόδοξος δέν μπορεῖ παρά νά συμπροσεύχεται μόνον μέ Ὀρθοδόξους.

Ἀνέκαθεν αὐτή ἦταν ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί αὐτό τό ἐκφράζουν ἐξ ἀρχῆς οἱ 45ος καί 65ος Ἀποστολικοί Κανόνες. Ἀναφέρονται μάλιστα καί οἱ κυρώσεις ὅσων ἐνεργοῦν ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού διδάσκει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

Ἐπειδή ὁρισμένοι ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ κανόνες πού ἀπαγορεύουν, ἀλλά καί καταδικάζουν, τήν συμπροσευχή, ἐννοοῦν μόνο τήν τέλεση τῆς λατρείας μέ τούς αἱρετικούς, δηλαδή τό "συλλείτουργο", ἐπιβάλλεται νά τονισθεῖ (καί αὐτό τό βλέπουμε στήν ἴδια τήν πράξη τῆς Ἐκκλησίας), ὅτι οἱ Ἱεροί Κανόνες καταδικάζουν καί αὐτή τήν λεγομένη "ἁπλῆ συμπροσευχή". Ἡ συμπροσευχή δέν ἐπιτρέπεται οὔτε "κατ᾽ οἰκονομίαν" ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους στήν Ἐκκλησία, διότι αὐτό, ἐκτός τῶν ἄλλων, δημιουργεῖ (κακῶς βεβαίως) προηγούμενο καί οἱ οἰκουμενιστές τό προβάλλουν ὡς πράξη πού δύναται κατ᾽ αὐτούς νά ἐπαναλαμβάνεται, ἐνῶ ἐπί τῆς οὐσίας εἶναι παράδειγμα πρός ἀποφυγήν.

Ἡ προσευχή εἶναι πράξη Ἱερά καί Ἁγία πού ἀπευθύνεται στόν Τριαδικό Θεό καί δέν ἐπιτρέπεται ὁ πιστός νά ἔρχεται διά τῆς συμπροσευχῆς σέ κοινωνία μέ τήν αἵρεση, πού βλασφημεῖ τόν Χριστό καί πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία Του.

Ἀλλά, αὐτή ἡ εὐλογημένη ἀπαγόρευση βοηθᾶ καί τόν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας νά ἐννοήσει ὅτι εὑρίσκεται στήν πλάνη καί στήν αἵρεση καί κυρίως ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά ἐπιστρέψει στήν Ἐκκλησία, πού φυσικά εἶναι μία καί ὄχι πολλές.

Ἀλλά καί στό θέμα αὐτό μᾶς καθοδηγοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοι:

α) Οὐδείς Ἅγιος εἶχε καί ἔχει συμπροσευχές μέ αἱρετικούς.

β) Οἱ φωτισμένοι καί θεούμενοι εἶναι αὐτοί πού μᾶς καθοδηγοῦν στό "τί εἶναι καί πῶς πρέπει νά γίνεται ἡ προσευχή"!

Οἱ οἰκουμενιστές, μέ τίς συμπροσευχές τους, τό μόνο πού ἀποδεικνύουν εἶναι ὅτι οὐδεμία σχέση ἔχουν μέ τούς Ἁγίους καί ὅτι, παρά τίς "ἀγαπολογίες" καί "προσευχοβατολογίες", οὐδεμία γνώση ἔχουν περί τῆς αὐθεντικῆς, σώζουσας καί ἁγίας προσευχῆς πού στήν κάθε γενεά παραδίδουν οἱ Ἅγιοι.

Ἑπομένως, ἤ ὁ πιστός (κληρικός, μοναχός, λαϊκός) γνωρίζει τί ἐστί προσευχή καί ἐφαρμόζει τούς Ἱερούς Κανόνες κάνοντας ὑπακοή στούς Ἁγίους, ἤ συμμετέχει στά "συμπροσευχητικά θέατρα" καί στά "φαιδρά συλλείτουργα" καί ἀποδεικνύεται παντελῶς ἄσχετος, τό ὀλιγώτερον, μέ τό πνεῦμα καί τό βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὅσοι διδάσκουν τά ἀντίθετα, ἄς μᾶς φέρουν ἔστω καί ἕναν Ἅγιο πού τά ἐδίδασκε καί ἔκανε συμπροσευχές μέ αἱρετικούς, ἤ ἄς μᾶς δείξουν ἕναν αἱρετικό ὁ ὁποῖος, μέσῳ τῶν "συμπροσευχῶν", νά ἔχει ἐπιστρέψει στήν Ὀρθοδοξία.

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

http://impantokratoros.gr

[Captain Yiannis]

Το ερώτημα που γεννάται είναι:
.. υπάρχει αθέτηση υποχρεώσεων έναντι διαπιστευμένων δηλαδή "προδοσία" των ατόμων αυτών, όταν κάνουν συνπροσευχές με κακοδόξους ή ακόμα και με αλλόδοξους;

Παραπάνω αναφέρετε ότι " ούτε κατ' οικονομίαν δεν επιτρέπετε"

Εάν είναι έτσι, τότε, το άτομο αυτό δεν συνταυτίζεται με την ομάδα της οποίας είναι μέλος και άρα, τίθεται εκτός αυτής ...της ομάδας.

Πέραν λοιπόν της κατακραυγής, την οποίαν θα πρέπει να απολάβει,
...τι άλλο πρέπει να κάνει η αγωνιζόμενη και στρατευόμενη εκκλησία Του;

[Νίκος]

Ἕνας Ὀρθόδοξος δέν μπορεῖ παρά νά συμπροσεύχεται μόνον μέ Ὀρθοδόξους.

Ἀνέκαθεν αὐτή ἦταν ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί αὐτό τό ἐκφράζουν ἐξ ἀρχῆς οἱ 45ος καί 65ος Ἀποστολικοί Κανόνες. Ἀναφέρονται μάλιστα καί οἱ κυρώσεις ὅσων ἐνεργοῦν ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού διδάσκει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

Ἐπειδή ὁρισμένοι ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ κανόνες πού ἀπαγορεύουν, ἀλλά καί καταδικάζουν, τήν συμπροσευχή, ἐννοοῦν μόνο τήν τέλεση τῆς λατρείας μέ τούς αἱρετικούς, δηλαδή τό "συλλείτουργο", ἐπιβάλλεται νά τονισθεῖ (καί αὐτό τό βλέπουμε στήν ἴδια τήν πράξη τῆς Ἐκκλησίας), ὅτι οἱ Ἱεροί Κανόνες καταδικάζουν καί αὐτή τήν λεγομένη "ἁπλῆ συμπροσευχή". Ἡ συμπροσευχή δέν ἐπιτρέπεται οὔτε "κατ᾽ οἰκονομίαν" ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους στήν Ἐκκλησία, διότι αὐτό, ἐκτός τῶν ἄλλων, δημιουργεῖ (κακῶς βεβαίως) προηγούμενο καί οἱ οἰκουμενιστές τό προβάλλουν ὡς πράξη πού δύναται κατ᾽ αὐτούς νά ἐπαναλαμβάνεται, ἐνῶ ἐπί τῆς οὐσίας εἶναι παράδειγμα πρός ἀποφυγήν.

Κι εγώ θεωρώ, ότι οι κανόνες με τον όρο "συμπροσευχή" εννοούν την κοινή συμμετοχή στα Μυστήρια. Άλλωστε δεν μπορώ να βρω το κακό στο να προσεύχονται δυο άνθρωποι παράλληλα, ο καθένας στο θεό που πιστεύει, που να δικαιολογεί τόση αυστηρότητα. Η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο ανθρώπων που προσεύχονται δε σημαίνει, ότι ο καθένας που παρίσταται αποδέχεται τα πιστεύω των άλλων, ούτε καν τον τρόπο που απευθύνονται ο καθένας στο θεό του, αλλά το σεβασμό στην πίστη των άλλων. Άλλωστε η ανεξιθρησκεία είναι Χριστιανική αρετή, που βασίζεται στην εντολή της αγάπης. Τη συνύπαρξη και τη σύγκριση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τη φοβόμαστε εμείς οι Χριστιανοί, αφού η Αλήθεια της πίστης μας (όταν είμαστε αληθινά πιστοί και εφαρμόζουμε το θέλημα του Θεού) λάμπει ενώπιον όλων των λαών της γης, με τη βοήθεια της Χάριτος του Θεού.

Ο Χριστός μας ποτέ δεν έδωσε εντολή σε μας τους Χριστιανούς να απομακρυνθούμε από τον κόσμο, να κρυβόμαστε και να συναναστρεφόμαστε μόνο μεταξύ μας. Αντίθετα είπε: "14 Υμείς εστε το φώς τού κόσμου. ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη· 15 ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ' επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοίς εν τή οικία. 16 ούτως λαμψάτω το φώς υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοίς ουρανοίς." (Ματθ. ε' 14-16).

Για σκεφτείτε τις παρακάτω περιπτώσεις.
α. Μένετε σε μια πολυκατοικία και με τους συγκατοίκους σας διατηρείτε φιλικές σχέσεις. Η οικογένεια του κάτω ορόφου είναι προτεστάντες και σας καλούν στο γάμο της κόρης τους. Πάτε ή δεν πάτε; Αν πάτε σημαίνει, ότι συμμετέχετε στην τελετή κι επομένως πρέπει να τιμωρηθείτε σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας;
β. Στον επάνω όροφο μένει μια οικογένεια μουσουλμάνων. Πεθαίνει ξαφνικά ο πατέρας. Πάτε στην κηδεία του ή όχι; Κι αν πάτε να συμπαρασταθείτε στον πόνο τους, σημαίνει ότι γίνατε μουσουλμάνοι;
Αν νομίζετε ότι αυτό είναι δύσκολο να συμβεί, σκεφτείτε της περιοχές της χώρας μας, που συγκατοικούν σε μεγάλο ποσοστό άνθρωποι με διαφορετικό δόγμα (Ορθόδοξοι και Καθολικοί), όπως η Κέρκυρα και οι Κυκλάδες, ή διαφορετική θρησκεία, όπως η Θράκη. Σκεφτείτε επίσης αυτούς που κατοικούν σε άλλες χώρες (πχ. ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία) όπου κατοικούν όλες οι φυλές της γης και συνυπάρχουν όλες οι θρησκείες.

Η εκδήλωση αγάπης προς όλους τους συνανθρώπους μας, ανεξαρτήτως θρησκείας, μπορεί να κερδίσει ψυχές. Λαμπρό παράδειγμα γι αυτό είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος.

Σε μένα έτυχαν και οι δυο παραπάνω περιπτώσεις με ελαφρώς διαφορετικές συνθήκες.
α. Στο Γάμο φίλων παλαιοημερολογιτών δεν πήγα με τη δικαιολογία, ότι εκείνοι δεν αναγνωρίζουν τα δικά μας Μυστήρια. Όμως θεωρώ ότι μάλλον έκανα λάθος.
β. Στην κηδεία του πατέρα του φίλου μου, που είναι καθολικός, πήγα και θεωρώ ότι έκανα πολύ καλά, επειδή αυτό επέβαλε το καθήκον της αγάπης προς τον πλησίον.