Ορθοδοξία

Ο Θεός τιμωρεί με αγάπη, για να θεραπευθεί η εικόνα του (δηλαδή ο άνθρωπος), ή για να διορθωθεί ο άνθρωπος ή για να φοβηθούν οι άλλοι.

Τα πάθη ξερριζώνονται και φυγαδεύονται με την αδιάλειπτη μελέτη τού Θεού, και αυτό είναι το ξίφος που τα φονεύει.

Τότε βρίσκεις την αιώνια ζωή, όταν καταφρονήσεις τη ζωή αυτή.

Όποιος αναζητεί το Θεό με θερμό ζήλο και με όλη την καρδιά του νύχτα και μέρα και ξερριζώνει από αυτήν τις προσβολές που φυτεύονται από τον εχθρό, είναι φοβερός στους δαίμονες και ποθητός στο Θεό και τους Αγγέλους Του.

Αν δώσεις κάτι στο φτωχό, να προηγηθεί από το δόσιμο η ιλαρότητα του προσώπου σου και να παρηγορήσεις τη θλίψη του με αγαθά λόγια. Όταν κάνεις αυτό, η ιλαρότητα στη διάνοιά σου υπερνικά τη δωρεά για την ανάγκη τού σώματος.

Ο άνθρωπος που έφθασε να γνωρίσει το μέγεθος τής ασθενείας του, αυτός έφθασε στην τελειότητα τής ταπείνωσης.

Η λύπη της διανοίας είναι ανώτερη από κάθε σωματική εργασία.

Η εγρήγορση βοηθάει τον άνθρωπο περισσότερο από την άσκηση και η παύση πάλι της προσοχής τον βλάπτει περισσότερο από την ανάπαυση τού σώματος.

Όποιος έχει τις αισθήσεις παράλυτες, έχει και την καρδιά παράλυτη. Η εργασία της καρδιάς είναι δεσμός των εξωτερικών μελών.

Στην κενόδοξη ψυχή επιστρέφουν πάλι τα πάθη που κάποτε είχαν ηττηθεί και φύγει από αυτήν.