Ορθοδοξία

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ

Όποιος αντιπαθεί,
μισεί,
κατηγορεί,
κατακρίνει,
διαβάλει,
βάζει λόγια,
φέρεται άσπλαχνα,
λέει ψέμματα με το στόμα και τη ζωή του,
να μην κοινωνήσει ποτέ,
ακόμα κι αν νηστεύει όλο το χρόνο αλάδωτο.

Οι άλλοι, μπορούν.
Ακόμα κι αν κάποιες φορές έχουν φάει την παραμονή... κοκορέτσι!..

Αυτό είπε σε ένα αρχονταρίκι,
αγιορείτης γέροντας,
που το εφάρμοσε μάλιστα σ' έναν προσκυνητή.
Τον άφησε να κοινωνήσει,
ενώ την παραμονή είχε φάει στη Θεσσαλονίκη
μπιφτέκια μοσχαρίσια
με τζατζίκι, πατάτες τηγανιτές
και πίττες.
Συν μισό κιλό ρετσίνα.

Κράτα το πνεύμα,
και τα επώδυνα αυτής της υπόθεσης,
και μη κολλάς στο πόσο ¨τραγικά¨ είναι τα.. μπιφτέκια.

Η νηστεία είναι άγια και υπεράγια,
μα η αγάπη, η ενότητα,
η ευσπλαχνία και η συγχώρεση
είναι
τρισυπερπαναγιώτατα!!

π. Ανδρέας Kονάνος
πηγή : facebook

ΚΟΚΚΙΝΟ - ΠΡΑΣΙΝΟ

Σταμάτα,
...να στεναχωριέσαι
για ό, τι δεν αξίζει.
...να χτυπάς μια πόρτα
που βλέπεις ότι δεν ανοίγει.
Θα σπάσει η πόρτα
Θα κάνεις και ζημιά
σ' αυτούς που είναι πίσω της.

Σταμάτα
...να μένεις στάσιμος,
ενώ μπορείς να τρέξεις.
..να σέρνεσαι,
ενώ μπορείς να πετάξεις.
...να μαυρίζεις την ψυχή σου,
ενώ σου πάει το χρώμα
του ουρανού.

Και ξεκίνα να ζεις.
Τη ζωή σου.

Το αξίζεις.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΜΠΕΡΔΕΜΑ - ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΑ

Γιατί δεν μου μιλάς για το Χριστό
πολύ
και ξεκάθαρα;

Γιατί μιλάς με γρίφους
και αινίγματα;
ρώτησα τον ασκητή
με τα λευκά μαλλιά
και τα κοκκινισμένα μάγουλα.

Άκου παιδί μου
να σου πω...

Νιώθω ανάπαυση όταν
δεν μιλώ πολύ για το Χριστό.

Όπως δεν μιλάς και για το αίμα σου,
το σώμα
ή την αναπνοή σου.

Μα και τι να πεις.

Εδώ το αίμα μου
δεν έχω νιώσει ακόμα πώς δουλεύει,
πώς κυλά,
τι κουβαλά.

Τι να πω γι' Αυτόν
που αγνοώ
ενώ μέσα μου κρατώ.

Μα κι όταν κάτι νιώσω,
τότε είναι που το στόμα
κλείνει ερμητικά.

Λέει στα βιβλία τα παλιά
και πάντα νέα,
¨καρδίας ευφραινομένης θάλλει το πρόσωπον¨.

Καρδίας όμως αναστημένης,
τότε τι γίνεται;
Τότε είναι
που όλο το πρόσωπο,
κι αυτό το στόμα
γίνεται ακοή
και μάτι
και φως εκ φωτός
και Χερουβίμ και Σεραφείμ
και Άγγελοι
κι Αρχάγγελοι.

Σιώπησε πάλι ο γέροντας.

Μπερδεύτηκα ξανά.
Μα ξεμπερδεύτηκα αχνά.

Και πάλι πείνασα.
Το μόνο σίγουρο και σταθερό.
Μια πείνα.

υγ. Μην πάει ο νους σου πάντα στο ψυγείο
όταν μιλώ.
Είπαμε.
Έχουμε και τις σοβαρές μας
τις στιγμές.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ¨ΟΥΑΟΥ¨

Μερικές φορές
χαίρομαι πολύ
με κάτι πράματα ασήμαντα
φτωχά
κι αθώα.

Όπως όταν βρήκα
ένα απλό καθαριστικό σπρέι
για τα γυαλιά μου.

Μεγάλη χαρά.

υγ. Μη περιμένεις συνταρακτικά πράγματα
να γίνουν στη ζωή σου
για να χαμογελάσεις
και να νιώσεις το σκίρτημα
της ευτυχίας.
Αν κι έτσι έμαθες.

Ας ξεμάθουμε όμως.
Γίνεται.

Ξεκίνα, σκεφτόμενος ότι έχεις μονάδες
στο ωραίο κινητό σου
και χρόνο δωρεάν!!
Είχε και η γιαγιά σου;

Μάλλον,
η γιαγιά τής γιαγιάς σου.
Διότι η γιαγιά σου
ίσως έχει.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ

Μη λες δεν μπορώ.
Μπορείς!
Τα πάντα.

Συν Χριστώ.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΓΟΥΣΤΟ ΕΧΕΙΣ

Όλο λες βαρέθηκα να ζω και θέλω να πεθάνω.
Κι όταν γίνει ένας σεισμός
αρχίζεις να ουρλιάζεις
και τρέχεις να σωθείς.

Είναι που θες
αξιοπρεπή το θάνατο.

Όχι να πάω κι από σεισμό,
με τόσα πτυχία!

Ρε παιδί μου,
κάτι πιο… εκλεκτόν.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΛΕΞΕΙΣ ΜΙΚΡΕΣ

Είναι κάτι λέξεις μικρές
που – αν θυμάσαι –
έχουν φέρει σεισμό,
ρίγος κι ανάσταση
μέσα σου.

Όχι πάντα.

Μα κάποιες φορές
αρκούν ελάχιστα γράμματα
για να φτιάξουν ουράνιο τόξο
στης καρδιάς το τοπίο.

Μαμά θα μου πάρεις
ποδήλατο;
Καλά.
Κι ο μικρός αναστήθηκε.

Να ‘ρθω να τα βρούμε πάλι;
Έλα.
Κι η καρδιά σου χτυπάει
και πάλι
τρελά.

Θέλεις να ζήσουμε μαζί
για πάντα;
Θέλω.
Και τσιμπιέσαι να δεις
αν ζεις πράγματι ακόμα.

Δεν έφταιγα γι’ αυτό που έγινε,
μη με μαλώσεις.
Εντάξει.
Κι ανασαίνεις και πάλι βαθιά
κι ησυχάζεις.

Πότε θα με συγχωρέσεις;
Τώρα.
Κι αρχίζεις τραγούδι ευτυχίας,
και αυθόρμητα
στήνεις χορό.

Θέλω να βγω, να ταξιδέψω,
να γνωρίσω τα πάντα.
Πάμε.
Κι οι βαλίτσες γεμίζουν
με τα χρώματα
κάθε ελπίδας.

Και η πιο γλυκιά απ’ όλες:
Ναι.
Και οι άμυνες πέφτουν.
Και το νιώθεις πως κάποιος σε θέλει
άνευ όρων.
Σε αποδέχεται.
Σου ανοίγεται.
Και σ’ αγαπά.

Μη ξεχνάς ότι έτσι τελειώνει
κι ολόκληρη η Βίβλος.
Μ’ ένα ναι,
και μ’ ένα αμήν.

Κι όλη η γη συνεχίζει να τρέχει
στου ουράνιου πελάγους
το χάος.

Και ζούμε.

Χάρη στο ¨ναι¨ και το ¨αμήν¨
του καλού
του Θεού μας.

π. Ανδρέας Κονάνος

ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΠΛΗΓΗ

Μερικές φορές
σε κάνουν να αισθάνεσαι
ότι το πιο μεγάλο αμάρτημά σου είναι
και μόνο που υπάρχεις.

Σου κόβουν τα φτερά
αυτοί οι άνθρωποι.

Οι γονείς σου
ας πούμε.

Υγ. Μιλάμε για λογιών - λογιών γονείς:
βιολογικοί,
πολιτικοί,
πνευματικοί.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΧΑΡΤΑΚΙΑ ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΙΧΟΥ

Είπες στο Χριστό
ν’ ανοίξει την καρδιά σου
και βρέθηκες τον άλλο μήνα
στο Ωνάσειο
για bypass.

Γι’ αυτό πρόσεχε
τι ζητάς.

Ή ζήτα λίγα και καλά.
Ανεκτά.
Και υποφερτά.
Που να τ’ αντέχεις.

Ή, αν ζητάς μεγάλα
και τρανά,
πάρε μαζί κι ένα ντεπόζιτο
πετρέλαιο.
Για ολική ανάφλεξη
αν χρειαστεί.

Συνήθως όμως έτσι γίνεται.

Εσύ κι εγώ όμως,
μη φοβόμαστε.
Διότι εμείς συνήθως
ανώριμα μιλάμε.

Η προσευχή μας
όμορφα λόγια
- ξεκολλημένα χαρτάκια
από ημερολόγιο τοίχου.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ

Όποια ώρα της μέρας ή της νύχτας
πεις
¨Κύριε, βοήθησε τους βασανισμένους
και πονεμένους της γης¨
εκατομμύρια ψυχές διψασμένες
ρουφούν το έλεος του Χριστού
στο λεπτό
και θέλουν κι άλλο…

Σαν το νερό που ρίχνεις
στην αυλή σου
εν ημέρα καύσωνα
καλοκαιριού.

Σαν περιστέρια
στην πλατεία Συντάγματος
που δεν χορταίνουνε
σποράκια.

Σαν τα μωρά που λαίμαργα
θηλάζουν
από της μάνας τους
το στήθος.

Μιλάμε για μεγάλη πείνα.
Και δίψα.
Και σπαραγμό.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook