Ορθοδοξία

151. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ
Η ευσεβής ψυχή γνωρίζει το Θεό των όλων. Διότι η ευσέβεια δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το να κάνομε το θέλημα του Θεού, πράγμα που είναι γνώσης του Θεού και συνίσταται στο να είναι ο άνθρωπος άφθονος (χωρίς φθόνο), φρόνιμος, πράος, χαριστικός κατά δύναμιν, κοινωνικός, αφιλόνεικος και ότι αρεστό στο θέλημα του Θεού.

152. Ο ΦΟΒΟΣ ΘΕΟΥ - ΦΑΡΜΑΚΟ ΠΑΘΩΝ
Η γνώσης (του θελήματος) του Θεού και ο φόβος του Θεού είναι θεραπευτικά μέσα των υλικών παθών. Διότι αν κατέχει την ψυχή η αγνωσία του Θεού, θα μείνουν τα πάθη ανίατα και θα σαπίσουν ολότελα την ψυχή. Η ψυχή σαπίζει, σαν από χρόνιο έλκος, από την κακία, για την οποία είναι ανεύθυνος ο Θεός, μιας κι έστειλε στους ανθρώπους επιστήμη και γνώση.

153. ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗΣ
Τον άνθρωπο τον γέμισε ο Θεός με επιστήμη και γνώση, φροντίζοντας να ξεκαθαρίσει τα πάθη και την αυθαίρετη κακία και θέλοντας, από την αγαθότητά Του, να μεταθέσει το θνητό στην αθανασία (να κάμει τον άνθρωπο αθάνατο).

154. ΚΑΘΑΡΟΣ ΝΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΘΕΟ
Μόνον ο νους που είναι μέσα σε καθαρή και φιλόθεο ψυχή βλέπει αληθινά τον αγέννητο και αθεώρητο και ανείπωτων Θεό, που είναι ο μόνος καθαρός για τους καθαρούς στην καρδιά.

155. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΨΥΧΗΣ
Στέφανος αφθαρσίας, αρετή και σωτηρία του ανθρώπου, είναι το να υποφέρει ευχαρίστως και με προθυμία τις συμφορές.
Μεγίστη βοήθεια της ψυχής γίνεται η κυριαρχία θύμου, γλώσσης, κοιλίας, ηδονών.

156. Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η συνεκτική δύναμη του κόσμου είναι η πρόνοια του Θεού. Και δεν υπάρχει πουθενά τόπος έρημος από τη θεία Πρόνοια.
Πρόνοια είναι ο αυτοτελής (ο απολύτως τέλειος) λόγος του Θεού, που δίδει τον τύπο (τη μορφή) της ύλης από την οποία προέρχεται ο κόσμος και είναι δημιουργός και τεχνίτης όλων των γινομένων. Γιατί δεν είναι δυνατόν να στολισθεί η ύλη χωρίς τη διακριτική δύναμη του λόγου, ο οποίος είναι εικόνα και νους και σοφία και πρόνοια του Θεού.

157. ΠΩΣ ΚΥΛΑ Η ΨΥΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ
Η επιθυμία, που προέρχεται από την ενθύμηση (αναμνήσεις), είναι ρίζα των σκοτεινών παθών.
Η ψυχή καθώς βυθίζεται στην ανάμνηση της επιθυμίας, αγνοεί τον εαυτό της, ότι είναι πνοή Θεού κι έτσι κατρακυλάει προς το αμάρτημα, χωρίς να λογαριάζει η ανόητη, τα μετά θάνατον κακά.

158. ΟΙ ΑΝΙΑΤΕΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ
Πιο μεγάλη και ανίατη αρρώστια και απώλεια της ψυχής είναι η αθεΐα και η φιλοδοξία. Διότι (αυτά που είναι) η επιθυμία του κακού, είναι στέρησης του αγαθού. Αγαθόν δε είναι το να κάνη κανείς άφθονα όλα τα καλά, όσα αρέσουν στο Θεό των όλων.

159. Ο ΘΕΟΣ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΙΛΕΙ
Μόνος ο άνθρωπος είναι δεκτικός του Θεού (μπορεί να νοήσει τον Θεό). Διότι μόνον μ' αυτό το ζώον ομιλεί ο Θεός, τη νύχτα με τα όνειρα και την ημέρα με το νου. Και με όλα προλέγει και προσημαίνει τα μέλλοντα αγαθά στους άξιούς Του ανθρώπους.

160. ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τίποτε δεν είναι δύσκολο σ' αυτόν που πιστεύει και θέλει να νοήσει τον Θεό. Εάν μάλιστα θέλεις και να Τον δεις, βλέπε την αρμονία και την πρόνοια όλων όσα έγιναν και γίνονται με το λόγο Του. Πάντα δε (έγιναν) για τον άνθρωπο.