Ορθοδοξία

ΕΠΩΔΟΣ.

Λόγια της αγάπης μου δεν βρίσκω την καρδιά μου
να σε ανοίξω,
πόνεσες πολύ Χριστέ μου,
πέθανες για μένα Κύριέ μου.

Σαν ληστή σε καρφώσαν στο ξύλο
και σε ενέπαιξαν όλοι τριγύρω
νερό ζήτησες Χριστέ μου,
χολή σου δώσαν Θεέ μου.

Όταν είδα το αίμα Σου να τρέχει
και το βλέμμα Σου εμένα να προσέχει
απόφαση πήρα στη ζωή μου
να ζω για σένα Λυτρωτή μου.

Συγνώμη !




" Άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε ... "

Και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει

σε όλη την πορεία της ζωής μας μέχρι το τέλος ...

Εκείνο όμως που θέλει ο Κύριος από τον καθένα μας

είναι η ταπείνωση και η συγνώμη !

Μέσα σ΄ αυτές τις δύο έννοιες κρύβεται

η σωτηρία της ψυχής μας ...

Συγνώμη ! Από Το Θεό και τον συνάνθρωπό μας

για τα δικά μας λάθη , πάθη , αμαρτίες ...

Και ταυτόχρονα , άνοιγμα διάπλατα της καρδιάς μας

να συγχωρέσουμε τον αδελφό μας

σε ότι μας έφταιξε , λύπησε , πόνεσε , στεναχώρησε ...

Συγχωρώ ! Κάνω χώρο στην καρδιά μου ,

να χωρέσουμε μαζί ...

Δεν κρατώ μίσος , κακία , στεναχώρια για κανένα .

Γι΄ αυτό αφήνουμε όλα πίσω ...

Ζητάμε ταπεινά συγνώμη

και συγχωρούμε κι΄ εμείς όλους

και προχωράμε ...

ο αγώνας προ των πυλών ...

Πολύ όμορφο...τα λέει όλα!!!

Χριστέ μου συγνώμη...

Δεν σε κρεμάσαμε μια φορά
Σε κρεμάμε καθημερινά
Κάθε ώρα, κάθε λεπτό
Με τις πράξεις μας, τις σκέψεις μας
Την αδιαφορία και τον εγωισμό μας...
Χριστέ μου συγνώμη..
Συγνώμη για την αναξιότητά μου
Την εγωκεντρική μου σκέψη
Που κλειδώνει κάθε αρετή στα βάθη της καρδιάς μου..
Χριστέ μου συγνώμη...
Συγνώμη που η διδασκαλία Σου κατήντησε γραφική ομιλία...
Ξεχάσαμε το νόημα... δεν το ζούμε... το πατάμε...
Συγνώμη που όντας φτωχός δίπλα μου Σε προσπέρασα...
Συγνώμη που δεν άκουσα την παραίνεσή Σου
Για αγάπη, ταπείνωση, συγχώρεση...
Χριστέ μου συγνώμη...
Με δάκρυα καρδιάς Σου ζητώ να με αναστήσεις...
Αμήν.

Χαίρε Παρθένα!

Χαίρε, Παρθένα, χαίρε, των ουρανών κυρία,
καύχημα των αγγέλων, του κόσμου σωτηρία,
σταθμός των κουρασμένων, των ναυαγών λιμάνι,
τη λατρευτή σου δόξα ανθρώπου νούς δεν φθάνει.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !

Των ορφανών μητέρα, χαρά των λυπημένων
συ φως των νυκτοπλάνων, πατρίδα σύ των ξένων,
απλώνετ' η στοργή σου στον κόσμο απ' άκρη ως άκρη,
παρηγορεί τον πόνο σφογγίζωντας το δάκρυ.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !

Σύ που' φερες στον κόσμο τον κτίστη όλου του κόσμου,
συ δος μου την ελπίδα, σύ καί το θάρρος δός μου,
δυνάμωσε το νου μου, σύ φώτισέ τον μόνη,
στο πέλαγος του βίου σύ κράτα το τιμόνι.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !

Σύ που' φερες στον κόσμο το φώς και τήν αλήθεια,
των δούλων αδελφών μας αλάφρωσε τα στήθια,
δόσε τους τήν ελπίδα, και παρηγόρησέ τους,
στου πόθου των το τέρμα σύ μόνη οδήγησέ τους.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !

Χαίρε, Παρθένα, χαίρε ! Σύ γίνου μόνη ασπίδα
στην ταλαιπωρημένη κι αγαπητή πατρίδα,
εσύ προφύλαξέ την απ' των εχθρών τα τόξα
και δείξε της το δρόμο που φέρνει προς την δόξα.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !

Ιωάννης Πολέμης


Πηγή: http://users.sch.gr/bastam/theotokos.html

ΠΕΣ ΤΟ ΔΥΝΑΤΑ


Ανοίξτε πύλες της καρδιάς μου, για να εισέλθει ο Χριστός, ο Βασιλεύς της δόξης.

Είσελθε φως μου, και φώτισε το σκότος μου.

Είσελθε ζωή μου, και ανάστησέ με.

Είσελθε ιατρέ μου, και ίασε τις πληγές μου.

Είσελθε θεία φωτιά, και κάψε τα αγκάθια των αμαρτιών μου.

Είσελθε Βασιλιά μου, και κατάργησε μέσα μου το βασίλειο της αμαρτίας.

Κάθισε στον θρόνο της καρδιάς μου και βασίλευε, Εσύ που είσαι ο βασιλεύς και ο Κύριος μου.
Αναρτηθηκε απο το ΔΙ΄ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Ήσουν δίπλα μου Χριστέ μου ακόμα και όταν εγώ απουσίαζα


Ήμουν ένοχος,
στο σκοτεινό κελί μιας φυλακής
κι ήρθες και διέλυσες με φως,
κάθε σκοτάδι της ψυχής.

Ήμουν άτιμος,
σε καταγώγια κάθε ενοχής
κι ήρθες κι έδιωξες κάθε μορφή
ουσίας εθιστικής.

Ήμουν άρρωστος,
βαριά, σ’ άσπρο κρεβάτι κλινικής,
κι ήρθες κι εξαφάνισες
τη δυσωδία της πληγής.

Ήμουν, όπου κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όπως κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όποτε φώναξα, ήρθες,
ήμουν, αν και σε πρόδωσα, ήρθες,
ήμουν, ότι κι αν είμαι, ήρθες.

Βασίλειος Ν. Κατζικάς

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Φώς μοναδικό
το κερί σου
και τ` απομεινάρι της ημέρας.
"Ο Κύριος εβασίλευσεν..."

Κράτος ιλαρός
η σιωπή σου
και το πλήρωμα της μέρας.
"Καταξίωσον Κύριε..."

Δίδυμα πρόσωπα
παρθενικά
το δειλινό και η ψυχή σου.
"Νύν απολύεις τον δούλον Σου...".


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΗΣ.
ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ.

Η ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ.

Ευλογητός ο Θεός.
Μυστηρίου απόθεμα στο κόσμο του.
Εμβιος χούς.

Ευλογητός ο Θεός.
Αέναο έλπισμα στον ουρανό του.
Φώς ιλαρόν.

Ευλογητός ο Θεός.
Ρανίδα στενάζουσα στην μοίρα μας.
Η Πόλις η μένουσα.

Ευλογητός ο Θεός.
Η Ρωμηοσύνη, η Ρωμηοσύνη.
Δι` ευχών Του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΗΣ.
ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ.

ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΧΟΝ


Εσένα σκέπτομαι
στο δικό σου δρόμο της ζωής
τον απόντα
απο πάντα τα παρόντα
και χάνομαι.

Εσένα σκέπτομαι
στο δικό σου δρόμο της ζωής
τον όντα
με τον Πανταχού Παρόντα,
και χάνομαι.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΗΣ.
ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ