Ο αληθινά λογικός άνθρωπος ένα μόνο ζήλο έχει: να πείθεται και να αρέσει στο Θεό των όλων... Η γνώση του θελήματος του Θεού και η πίστη στο Θεό, είναι η σωτηρία και η τελειότητα της ψυχής.
Δεν είδα εγώ ψυχήν ευχομένην να προοδεύση, χωρίς καθαράν εξαγόρευσιν των κρυπτών λογισμών. Θέλεις, παιδί μου, να συντρίψης την κεφαλήν του Όφεως; Ειπέ τους λογισμούς σου καθαρά στην εξομολόγησιν. Μέσα εις την πονηρίαν των λογισμών στέκει η δύναμις του Διαβόλου. Τους κρατάς; Κρύπτεται. Τους φέρνεις εις φως; Αφανίζεται. και τότε χαίρει ο Χριστός, προχωρεί η ευχή και το φως της χάριτος θεραπεύει, ημερεύει τον νουν, την καρδίαν σου.
Η αγιότητα ενός ανθρώπου δεν γίνεται αιτία να μεταμορφωθούν προς το καλύτερο και τελειότερο μόνον όσοι από τους ανθρώπους τον πλησιάζουν, αλλά γίνεται αιτία μεταμορφώσεως και αυτής της άλογης κτίσεως, δίνοντάς μας έτσι μία εικόνα της ζωής τού Παραδείσου.
Μόνο η Θρησκεία του Χριστού ενώνει και όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να έρθουνε σ' αυτή. Έτσι θα γίνει ένωσις, όχι με το να πιστεύεις ότι όλοι είμαστε το ίδιο και ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο... προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες.
Αυτός που αναστήθηκε ψυχικά ή απέκτησε τη γνώση και την αγάπη του Θεού, όσο ζούσε στη γη, αυτός αναστήθηκε στην αιωνιότητα. Αυτός που πέθανε ψυχικά εδώ, πέθανε στην αιωνιότητα. Αυτός που απέρριψε τη βασιλεία του Θεού μέσα του, κατοίκησε ήδη απ’ αυτήν τη ζωή στη βασιλεία των αιώνιων βασάνων.
Η σωτηρία είναι αδύνατη χωρίς τη συγκατάθεση και τη συνεργασία του ανθρώπου. Πρώτος αυτός οφείλει να συναισθανθεί ότι αμάρτησε, να μεταμεληθεί, να επιθυμήσει και να επιζητήσει τη σωτηρία του και έτσι η Χάρη να τον επιβραβεύσει με αυτήν.