Κρυφό Σχολειο, Για όσους θέλουν να ξεχνούν

[Athanasios]

Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ ΣΑΜΟΥΗΛ,
Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ& ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΑΡΚΑΔΙΟΥ


Το ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου είχε ως πρότυπο το ολοκαύτωμα του Σουλίου. Το 1803 ο καλόγερος Σαμουήλ κλείνει την αυλαία του Σουλιώτικου έπους με τον δαυλό του στο μπαρούτι. Θάφτηκε με τους συντρόφους του στην εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής στο Κούγκι.

Το αυτό το 1866, κατά την Κρητική επανάσταση. Ο αρχιστράτηγος των Τουρκικών δυνάμεων της Κρήτης Μουσταφά πασάς, αποφάσισε να πάει αυτοπροσώπως στο Ρέθυμνο με πολυάριθμο στρατό και να καταστείλει την επανάσταση. Στην περιοχή του Ρεθύμνου βρίσκονταν και το ιστορικό πλέον μοναστήρι του Αρκαδίου, πάνω σε ένα οροπέδιο 500 μέτρων. Δύο μήνες πριν αρχίσει η επανάσταση, μαζεύτηκαν στο μοναστήρι οι οπλαρχηγοί και οι προεστοί της εποχής και συσκέφθηκαν με τον ηγούμενο Γαβριήλ. Αποφάσισαν να γίνει το κέντρο της αντιστάσεως η επαρχία του Ρεθύμνου και σε αυτό να καταφύγουν τα γυναικόπαιδα.

Όταν έφθασε όμως εις την Κρήτη ο Πάνος Κορωναίος τους συμβούλεψε να αλλάξουν σχέδιο διότι το μοναστήρι δεν θα μπορούσε να αντισταθεί σε τακτικό στρατό. Τα κανόνια του Μουσταφά πασά ήταν ισχυρά και θα μπορούσαν αν ανοίξουν ρήγμα στα τείχη και στις πολεμίστρες του Αρκαδίου. Ο ηγούμενος όμως του μοναστηριού Γαβριήλ, επέμενε να γίνει εκεί η άμυνα, σύμφωνα με την αρχική απόφαση. Ο Κορωναίος ενίσχυσε τότε τους οπλισμένους καλόγερους με 250 άνδρες, υπό τον γενναίο ανθυπολοχαγό του ελληνικού στρατού Ιωάννη Δημακόπουλο, που αναγνωρίστηκε και ως φρούραρχος στην πολιορκία πουυυυ ακολούθησε.

Στα τέλη Οκτωβρίου ο Μουσταφά πασάς με τον στρατό του έφθασε στο Ρέθυμνο και από εκεί έστειλε γράμμα στον Γαβριήλ και του έλεγε να διώξει την επαναστατική επιτροπή και τους αντάρτες από το μοναστήρι. Ο ηγούμενος δεν του απάντησε. Κι όταν ο πασάς έστειλε και δεύτερη προσταγή, πήρε την απάντηση του Γαβριήλ: «Ο όρκος και το σύνθημά μας είναι η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα ή ο θάνατος. Και πλέον τούτου δεν θέλομε να ακούσουμε τίποτα άλλο». Νευριασμένος ο πασάς ξεκίνησε να πάρει το μοναστήρι με 15.000 περίπου στρατό και με κανόνια. Οι υπερασπιστές ήταν λιγότεροι από 300, από τους οποίους οι 25 ήταν καλόγεροι. Είχαν μαζευτεί και στο μοναστήρι και 900 γυναικόπαιδα και γέροι.

Στις 7 Νοεμβρίου ο στρατός του Μουσταφά ξεκίνησε την επίθεση αφού είχε πιάσει τους γύρω λόφους από το μοναστήρι. Παρ’ όλες όμως τις επιθέσεις πεζικού και των ορεινών κανονιών δεν υπήρξε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μερικοί ψυχωμένοι καλόγεροι μάλιστα είχαν πιάσει τον μύλο και προξενούσαν φθορά στον εχθρό. Το βράδυ ο πασάς έστειλε νέες προτάσεις και χαλάρωσε την πολιορκία ώστε να φύγουν οι πολιορκημένοι. Πήρε όμως και πάλι περιφρονητική απάντηση. Την νύχτα έστειλε στο Ρέθυμνο άνδρες του να φέρουν πεδινά κανόνια. Ένα από αυτά το έστησε μπροστά από την πόρτα του μοναστηριού με πρόχωμα τους στάβλους. Ότι φοβόταν ο Κορωναίος έγινε.

Την επομένη τα κανόνια του Μουσταφά γκρεμίζουν κομμάτια από την περίβολο του μοναστηριού, ενώ η μάχη μαίνεται και οι έφοδοι διαδέχονται η μία την άλλη. Οι πολιορκημένοι κρατούν ακόμη. Φράζουν πρόχειρα τα ρήγματα και πολεμούν αντρειωμένα, παρά τις μεγάλες απώλειες που έχουν υποστεί. Το 1/3 των μαχητών έχει απομείνει εις τις πολεμίστρες, οι υπόλοιποι κείτονται λαβωμένοι ή σκοτωμένοι. Την νύχτα γίνεται πολεμικό συμβούλιο και αποφασίζεται η αντίσταση μέχρις εσχάτων. Μαζεύονται όλοι στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου. Ο ηγούμενος τελεί την λειτουργία και μεταλαβαίνει. Το τέλος πλησίαζε…

Έτσι ξεκίνησε η 3η μέρα της επιθέσεως (09/11/1866). Το πεδινό κανόνι από τον στάβλο ρίχνει αμέσως την πόρτα του μοναστηριού. Από εκεί και από άλλα γκρεμισμένα σημεία του περιβόλου θα μπουν στο μοναστήρι οι εχθροί. Ο Γαβριήλ όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε πλέον ελπίδα προχώρησε στην πυριτιδαποθήκη μ’ έναν αναμμένο δαυλό…Οι εχθροί τον περικυκλώνουν. Σκοτώνει 2-3 μα πέφτει και ο ίδιος. (αυτήν την εκδοχή αναφέρουν ορισμένοι όπως και ο Επαμ. Στασινόπουλος. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του Νικ. Αγγελή) ο Γαβριήλ ανεβαίνει στα δώματα και μάχεται σαν λιοντάρι. Και την στιγμή που και ο τελευταίος Τούρκος γκρεμίζεται από το τείχος μια σφαίρα χτυπά τον ηγούμενο στην κοιλιά και τον ξαπλώνει στο δώμα νεκρό.

Η ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης έγινε από τον Κωστή Γιαμπουδάκη (ή κατ’ άλλους από τον Εμμ. Σκουλά). Τότε η ΒΑ πλευρά του μοναστηριού σωριάσθηκε σε πέτρες και χώματα. Κάτω από αυτή ετάφησαν πολλοί από τους υπερασπιστές της και εκατοντάδες στρατιώτες του εχθρού. Ακολούθησε λεηλασία και σφαγή όσων είχαν απομείνει ζωντανοί ή λαβωμένοι. Κάπου 800 Έλληνες σκοτώθηκαν στον 3ήμερο αγώνα και από τον στρατό του Μουσταφά 1500 πτώματα ήταν σκορπισμένα μέσα και έξω από το μοναστήρι.

Η θυσία του Αρκαδίου είχε παγκόσμια απήχηση, συγκίνησε τον πολιτισμένο κόσμο και έδωσε θέμα σε ποιητές και ζωγράφους. Άρχισε να γίνεται συνείδηση στην Ευρώπη ότι η Κρήτη ήταν αποφασισμένη να κερδίσει την ελευθερία της. Η μεγάλη καταστροφή του Αρκαδίου, γράφει ο Γερμανός ιστορικός Μέντελσον Μπαρτόλντυ, επικύρωσε αιματηρά το ψήφισμα την ενώσεως, απέδειξε την αμετάτρεπτη απόφαση των Κρητικών για την ένωση και έκανε στενότερο τον δεσμό της συμπάθεια των χριστιανικών κρατών της Ευρώπης και της Αμερικής προς την Μεγαλόνησο.

[Athanasios]

ΓΕΝΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ & ΑΠΟΨΕΙΣ

Το 1749 με πρωτοβουλία του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου του Ε’ ιδρύεται κοντά στην μονή βατοπεδίου η περίφημη Αθωνιάς Σχολή που προσφέρει ανυπολόγιστη υπηρεσία στην πνευματική αναγέννηση του Έθνους στα χρόνια της σκλαβιάς. Μεγάλοι διδάσκαλοι του γένους διδάσκουν σε αυτήν. Ανάμεσά τους ο «κλεινός» Ευγένιος Βούλγαρης, ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, ο Αθανάσιος Πάριος. Παρά την αρχική επιφυλακτικότητα του Άγιου Όρους η Φιλική Εταιρία βρήκε πρόσφορο έδαφος ώστε να αναπτύξει τους σκοπούς της. Έτσι όταν ξέσπασε η μεγάλη Ελληνική επανάσταση του 1821 ο Άθως ήταν έτοιμος να βοηθήσει τον ιερό αγώνα του έθνους για απελευθέρωση. Τον Απρίλιο του 1821 αποβιβάζεται στο όρος ο Εμμανουήλ Παπάς και υψώνει την σημαία της επαναστάσεως. Οι νεώτεροι μοναχοί παίρνουν τα όπλα και παρατάσσονται στο πλευρό του. Όμως στις 11 Νοέμβριου ο Παπάς υφίσταται μεγάλη καταστροφή στην Κασσάνδρα και μέσω του Όρους διαφεύγει στην Ύδρα αλλά πεθαίνει από ην στενοχώρια του πριν φτάσει στον προορισμό του. Τα αντίποινα των τούρκων δεν αργούν. Στις 15 Δεκεμβρίου ο πασάς της Θεσσαλονίκης Αμπντούλ Αμπούντ φθάνει με 3000 Κούρδους στο Άγιο Όρος και ζητά αποζημίωση 1.500.000 γρόσια, να του παραδώσουν τα όπλα και τους περισσότερους ηγούμενους όμηρους. Στα χρόνια που ακολουθούν ως το 1830 οι μονές του Άθου γνωρίζουν τις μεγαλύτερες καταστροφές στην Ιστορία τους. Μοναχοί βασανίζονται και σφαγιάζονται, μοναστήρια λεηλατούνται, καταστρέφονται χιλιάδες χειρόγραφα και κλείνει το τυπογραφείο Μεγίστης Λαύρας






«τον λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν oι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, οι έμποροι, οι πρόκριτοι, και κυρίως οι μητροπολίται και γενικώς οι ανήκοντες εις τον κλήρο, δηλαδή οι πραγματικοί ηγέται του Εθνους» (43)

Μώραλη Μελίκ Μπέη




Άνοιξη του 1919. Ο 1ος Παγκόσμιος τελείωσε τις 11 Νοεμβρίου του 1918. Στα τέλη του Μαρτίου εκείνης της άνοιξης ένας μικρός ελληνικός στόλος αγκυροβολούσε για λίγο στο λιμάνι της Κων/πόλεως. Μετέφερε στο μέτωπο της Ρωσίας την 2η και 13η μεραρχίες. Μαζί με τους στρατιώτες του μικρού εκείνου στόλου, ήταν και ένας παπάς της θρησκευτικής υπηρεσίας. Τον έλεγαν ελευθέριο Νουφράκη ή Παπανουφράκη. Έδινε την εντύπωση ενός παπά που γυρίζει τα μέτωπα ώστε να μην πηγαίνουν αδιάβαστοι οι νεκροί. Στην πραγματικότητα όμως συχνά - πυκνά πετούσε τα πετραχήλι και άρπαζε το όπλο και ρίχνονταν με τους στρατιώτες στην μάχη. Αυτός και ένα μπουλούκι Έλληνες θα πάνε στην Αγιά Σοφιά και ο Νουφράκης θα αρχίσει να ψέλνει. Θα συλληφθεί από τους Τούρκους και θα δημιουργηθεί διπλωματικό επεισόδιο. Οι Τούρκοι έκαναν διάβημα στον Βενιζέλο. Αυτός κάλεσε τον Παπά και του είπε: «Αν είχα ακόμη δέκα παπάδες σαν και σένα θα μπορούσα να κατορθώσω πολλά, πάρα πολλά…»




Δεν υπάρχει εξέγερση ή απελευθερωτικό κίνημα στα χρόνια της σκλαβιάς χωρίς την επέμβαση του κλήρου και της εκκλησίας. Σε μερικές περιπτώσεις επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι αναλαμβάνουν επαναστατικές πρωτοβουλίες και ηγούνται των εξεγέρσεων:

Το 1571 ξεσηκώθηκε η Πελοπόννησος και ιδιαίτερα η Μάνη. Δύο χρόνια πολέμησαν αβοήθητοι οι Μελισσηνοί, ο Μακάριος, ο αρχιεπίσκοπος Επιδαύρου και ο Θεόδωρος ο χωροδεσπότης. Μετά ξεσηκώθηκαν και οι Μακεδόνες, Στο τέλος όμως αβοήθητοι από εξωτερικές δυνάμεις αναγκάσθηκαν να υποταχθούν. Οι αρχηγοί του ξεσηκωμού κατέφυγαν στην Νεάπολι και πέθαναν εκεί. Το μνημείο τους, στην εκκλησία του Πέτρου και Παύλου, γράφει ότι ήταν 25.000 πεζοί και 3.000 καβαλάρηδες. Οι Τούρκοι πιστοί στα έθιμά τους κατάσφαξαν τους υποταγμένους. Μόνο από Μακεδονία και νησιά σκοτώθηκαν 30.000 και οι υπόλοιποι σφάχτηκαν στην Κων/πολι. Οι αρχιεπίσκοποι Πατρών και Θεσσαλονίκης που βοήθησαν τον ξεσηκωμό, κάηκαν ζωντανοί.

Μακάριος Μελισίδης:αρχιεπίσκοπος Επιδαύρου υψώνει σημαία επανάστασης στη Μάνη το 1572 μετά την ναυμαχία της ναυπάκτου (07-10-1571). Με 5000 πεζούς και 3000 ιππείς διεξάγει αγώνα εξέγερσης αλλά τελικά απογοητεύεται γιατί δεν βρίσκει βοήθεια από τους ξένους.

Διονύσιος Φιλόσοφος, Μητροπολίτης Τρικάλων κάνει την δική του επανάσταση στα Γιάννενα το 1611. Παρά τις τραγικές συνέπειες της η εξέγερση αυτή αποτέλεσε καρποφόρο κίνηση ως προς τα ελληνικά μυνήματα που πέρασε στο λαό

Το 1612 θα ετοιμασθούν αμέσως για επανάσταση μετά από παρακίνηση του Μινώτου και σε συνεργασία με τους Γάλλους, ο επίσκοπος Μάνης Νεόφυτος, ο Μητροπολίτης Λακεδαιμονίας Χρύσανθος Λάσκαρης και κεφαλάδες της Πελοποννήσου. Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1612 θα συσταθεί στην Κούκη της Αλβανίας γενική συνέλευση των κληρικών και των λαϊκών για να πάρουν αποφάσεις για την εξέγερση. Και αποφάσισαν να συμμετάσχουν 160.000 άνδρες. Λόγο όμως των εμποδίων που υπήρξαν από άλλους ευρωπαίους και κυρίως από τους Ισπανούς οι Γάλλοι δεν θα βοηθήσουν και οι Έλληνες θα περιμένουν μάταια. Μόνο ο αρχιεπίσκοπος Τρικάλων Διονύσιος σήκωσε τα όπλα. Ο ίδιος είχε επαναστατήσει και το 1601 και οι Τούρκοι για να τον κακολογήσουν τον είχαν ονομάσει Σκυλόσοφο και Κακοδιονύσιο. Ο Διονύσιος καθαιρέθηκε από το Πατριαρχείο μετά την αποτυχία του. (αυτές οι αποφάσεις του Πατριαρχείου ήταν αναγκαίες για να μην εκτίθεται σε αντίποινα όλος ο ελληνικός υπόδουλος κόσμος εφόσον το Πατριαρχείο ήταν η διοικητική κεφαλή του). Μετά την καθαίρεσή του εργάσθηκε πολύ για τον ξεσηκωμό και το ίδιο έτος τις 10 / 09 / έχοντας μαζί του χωρικού από τα χωριά Σουλίου, Παραμυθιάς και Μαλακασίου μπήκε στα Ιωάννινα και άρχισε την σφαγή των Τούρκων, έβαλε φωτιά στο σπίτι του Τοπάρχη Οσμάν Πασά. Δυστυχώς οι ξεσηκωμένοι στο τέλος σφάχτηκαν από τους Τούρκους και ο Διονύσιος γδάρθηκε ζωντανός, ύστερα γέμισαν με άχυρο το δέρμα του και το περιέφεραν οι Τούρκοι από πόλη σε πόλη μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Οι συνέπειες αυτού του ξεσηκωμού ήταν φοβερές για τους Ηπειρώτες. Καταστράφηκε από τους Τούρκους το μοναστήρι του Διχουνίου, θανατώθηκαν κληρικοί και λαϊκοί και σκότωσαν ακόμη και τον επίσκοπο Νεοχωρίου και Φαναρίου της Θεσσαλίας, Σεραφείμ. Το πόσο στοίχισε σε αίμα αυτή η επανάσταση φαίνεται από το δημοτικό τραγούδι «Δεσπότη μου, τι σήκωσες τον κόσμο στο σεφέρι και ρήμαξαν τα Γιάννενα και ρήμαξε ο τόπος ;»

Ο Μακάριος Νοταράς επιχειρεί και επανάσταση το 1769 στην Κόρινθο

Το 1684 ο μητροπολίτης Άμφισσας Φιλόθεος με δικό του ένοπλο σώμα παίρνει μέρος σε πολεμική επιχείρηση ενάντια στους Τούρκους στην Κόρινθο όπου και τραυματίζεται θανάσιμα. Στην εξέγερση που παρακινήθηκε με την εκστρατεία στην Πελοπόννησο των ενετών, Γερμανών και Πολωνών συμμετείχαν κληρικοί και λαϊκοί καθώς και ο επίσκοπος Κεφαλληνίας με 150 μοναχούς. Η ανδρεία αρματολών και ιερωμένων έγραψε επικά κατορθώματα. Ο επίσκοπος Σαλώνων κατόρθωσε να διώξη τους Τούρκους της Παρνασσίδος με τις δικές του δυνάμεις μόνο.

Το 1864 ο Αγαθάγγελος Τυπάλδος μητροπολίτης Κεφαλλονιάς συγκροτεί επαναστατικό σώμα αποτελούμενο από 150 ενόπλους κληρικούς και παίρνει μέρος σε απελευθερωτικές εξεγέρσεις

Το Μάρτιο του 1770 ύψωσε φλάμπουρο επανάστασης, μαζί με άλλους λαϊκούς στο Αίγιο ο μητροπολίτης Πατρών Παρθένιος

Ο Χρύσανθος Πηγάς, μητροπολίτης Μονεμβασιάς και Καλαμάτας μυημένος στην Φιλική εταιρία από το 1819 εργάζεται για την εθνική εξέγερση. Αποκαλύπτεται συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στην Τρίπολη όπου και πεθαίνει από τις κακουχίες.




ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ (Ένα και μοναδικό): είναι να απορεί κανείς πως ορισμένοι σημερινοί μικροαστοί γραφογιακάδες, που φουσκώνουν τα στήθια τους από εθνική και Εθνική υπερηφάνεια, τολμούν να σπιλώνουν την μνήμη των πεσόντων αυτών ιερέων που έπεσαν για τα ιδανικά της πατρίδας μας. Οποιοιδήποτε κι αν είναι οι στόχοι τους. ΝΤΡΟΠΗ !

[Athanasios]

ΠΕΡΙ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ & ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ


Επειδή υπάρχει μια τάση ιδιωτικοποιήσεως των άνωθι 2 ιστορικών προσώπων από πλευράς φανατισμένων Εθνικών, πρόσθεσα αυτές εδώ τις παραγράφους ώστε να διαλευκάνω ορισμένα πράγματα που ηθελημένα αποκρύπτονται από μερικούς - μερικούς.



Συγκεκριμένα:

1) Από τον Κολοκοτρώνη παρουσιάζεται στον Εθνικό τύπο η φράση του: «για αυτές τις πέτρες πολεμάμε» δηλαδή για τα αρχαία

2) Για τον Ρήγα Φεραίο διατυμπανίζεται η κλασσική του παιδεία, που έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στο απελευθερωτικό του έργο.



Καμιά αντίρρηση και επιβραβεύω μάλιστα, αλλά ενώ έρχονται στο φως αποκλειστικά και μόνο γεγονότα συνδεδεμένα των άνωθι με την αρχαιότητα αποκρύπτονται στο σκότος, άλλες πλευρές της δράσης των που δίνουν μια άκρως Χριστιανική χροιά στα πεπραγμένα τους.



ΠΕΡΙ ΡΗΓΑ: όταν ο Ρήγας Φεραίος εγκατάλειψε το Βελεστίνον, αφού πρώτα σκότωσε τον Αγά και την οικογένειά του βρήκε καταφύγιο από τους Τούρκους στο Άγιο Όρος και μετά πέρασε στην Κωνσταντινούπολη. Την «τέχνη» της πολιτικής την έμαθε στο Φανάρι. «Το Ελληνικόν Λύκειο του Βουκουρεστίου» που αποτελεί το φωτοβόλο κέντρο όπου καλλιεργείται και διαδίδεται η ελληνική παιδεία. Εκεί αποκόμισε σημαντικότατα οφέλη ο Ρήγας. Σε αυτό το λύκειο μεταξύ άλλων δίδασκε και ο Σχολάριος (άλλος στόχος των Εθνικών…και εδώ γεννάτε ένα άλλο ερώτημα…από πού πήρε την ελληνική μόρφωση ο Ρήγας…από Εθνικούς ή Χριστιανούς ; λογικότατα και αποκλειστικότατα το 2ον, συνεπώς ας μην κατηγορούν τους Χριστιανούς Έλληνες για ανθελληνισμό (;;;;;;;;;;Wink )

Η χάρτα της Ελλάδος του 1797 περιέχει εκτός των αρχαίων πόλεων και την Πόλη (Κωνσταντινούπολη) όπου και παρουσιάζει κατόψεις της Πόλης μετά των ερειπωμένων Βυζαντινών παλατιών, των φαραγγιών και των κόλπων, τοπογραφικές πληροφορίες με βυζαντινά και νεώτερα ονόματα, σειρά νομισμάτων με εικόνες αυτοκρατόρων του Βυζαντίου και τέλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Στην Φιλική Εταιρία του υπήρχαν οι εξής βαθμίδες: βλάμηδες, συστημένοι, ιερείς, ποιμένες και αρχιποιμένες. Οι ιερείς ήταν οι κατηχητές των πρώτων 3 βαθμίδων. Η μύηση γίνονταν μέσα σε ναό με αναμμένα κεριά όπου ο νέος που θα μυούνταν ορκίζονταν ότι δεν θα μιλήσει και ορκίζονταν υπέρ πίστεως και πατρίδος (πατρίδα είναι η Ελλάδα αλλά ας μας απαντήσουν οι Εθνικοί περί ποίας πίστεως γίνονταν όρκος ; περί Ολύμπιας ή υπέρ Ορθοδοξίας ; ). Κατά αυτήν την ορκωμοσία συνιστούνταν Ορθόδοξος ιερέας κι αν δεν ήταν δυνατόν να ευρεθεί ένας τότε αναλάμβανε ένας δυτικός χριστιανός ιερεύς.

Κατά την ΚΑΤΗΧΗΣΗ της Φιλικής Εταιρίας δίνονταν μεταξύ άλλων οι εξής οδηγίες: «πρώτα τον κάμνεις αδελφοποίτον με το ευαγγέλιον»… «και τότε τον βάζεις να κάμνει τον όρκο κατά τον εκκλησιαστικό νόμο»



ΠΕΡΙ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ: Και ναι μεν ο Θεόδωρος θα αφυπνίσει και αυτός τους έλληνες χρησιμοποιώντας την αρχαία Ελλάδα ως εθνικό στήριγμα αλλά γράφει και τα εξής παρακάτω ο Γέρος του Μοριά στα απομνημονεύματά του: «Εκηρυχθήκαμεν με την σημαίαν ανοιχτήν εις όλας τας δυνάμεις του Μορέως. Η σημαία είχε ένα Χ, είχε και άστρα και φεγγάρι» Σημ: Το Χ ήταν το αρχικό γράμμα του Χριστού και τα άστρα και το φεγγάρι ήταν η φωτοβόλος προσδοκία της ελευθεριάς. Επίσης γράφει «Μια φορά επήγα εις το πανηγύρι της Αγίας Μονής. Αυτό το μοναστήρι ήτον μεγάλο και εχαλάσθη εις την πρώτην Τουρκιά, όταν πέρασα ήτον μία μάνδρα χαλασμένη και σκεπασμένη εκκλησιά με κλάδους δένδρων, τότε έταξα, ότι -Παναγία μου, βοήθησέ μας να ελευθερώσωμεν την πατρίδα μας από τον τύραννο και να σε φκιάκσω καθώς ήσουν πρώτα (1803). Με εβοήθησε και εις τον δεύτερο χρόνο της επαναστάσεως μας επλήρωσα τττο τάμα μου και την έφτιακσα»

Στις 27/07/1821 στα Βέρβενα λέει μεταξύ άλλων «έλληνες, όλοι είμαστε αδέλφια, γιατί όλοι έχουμε μια πίστη μια μία πατρίδα». Και σίγουρα θα ήταν να σταθούμε περισσότερο στο πρώτο που λέει «ΈΛΛΗΝΕΣ, ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ» και να μην αφήσουμε θρησκευτικές διαφορές να μας καταβάλουν. Το έχω τονίσει πολλές φορές….η πίστη αποτελεί και αυτή εσωτερικότητα…δεν επιβάλλεται και δεν πρέπει να γίνει αντικείμενο χλευασμού και διωγμού. Αυτό αφορά όλες τις θρησκείες.

Σε μια άλλη ελευθέρωση ελλήνων αιχμαλώτων από τον ίδιο και τα παλικάρια του, γράφει: «Μας εβοήθησε η Παναγιά Θεοτόκος και η καθαριότητά μας οπού επήγαμε να ελευθερώσουμε τους αδελφούς μας»

Τελειώνοντας παραθέτω την σφραγίδα του Κολοκοτρώνη, κι αυτό νομίζω τα λέει όλα περί θρησκευτικής πίστεως.




«ΈΛΛΗΝΕΣ, ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ…ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΗΡΕ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ».


Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
27/07/1821

[Athanasios]

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε΄


Μερικοί υποστηρίζουν ότι δεν έλαβε μέρος στον ξεσηκωμό αλλά ορισμένα γεγονότα συνηγορούν στο αντίθετο. Ο Γρηγόριος από Πατριάρχης της Κων/πόλεως αφού παραιτήθηκε από τον Πατριαρχικό θρόνο (10 Σεπτεμβρίου 1808) θα ταξιδέψει και 2η φορά για το άγιο Όρος. Ο χρόνος της 2ης παραμονής του εκεί συμπίπτει με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας. Ο Ιωαν. Φαρμάκης (1752-1821), ο ηρωικός υπερασπιστής της Μονής Σέκου, πήγε να τον ενημερώσει και να τον μυήσει. Ο πρώην Πατριάρχης αρνήθηκε να δώσει τον όρκο των Φιλικών με το περιλάλητο εκείνο «Εμένα μ’ έχετε που μ’ έχετε, αν αποκαλυφθεί το όνομά μου στους καταλόγους της εταιρίας θα κινδυνεύσει ολόκληρο το έθνος». Ευχήθηκε με την καρδιά του και ευλόγησε τα έργα της εταιρίας. Η διστακτικότητά του οφείλεται στην θέση του όπως το ίδιο συνέβηκε και στην περίπτωση του Καποδίστρια αργότερα. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1819 καλείται για τρίτη φορά στον οικουμενικό θρόνο οπότε η Φ.Ε. έχει ανδρωθεί και επεκταθεί σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Είναι ο πραγματικός αλλά ανώνυμος αρχηγός της. Οι διάφορες ενέργειές του, το κιβώτιο του ελέους, η συλλογή χρημάτων, η αποστολή τους για την δήθεν ανίδρυση σχολείων, οι επιστολές του προς επισκόπους και οι συσκέψεις του (όπως με τους Σπετσιώτες Πλοιάρχους που τους καλεί στο Πατριαρχείο για να μιλήσουν το φανερώνουν). Με την έκρηξη της επαναστάσεως στις Παρδουνάβιες Ηγεμονίες αναγκάζεται να απολύσει φρικτό αφορισμό το οποίο μυστικά ανακαλεί. Ακολουθεί η εξέγερση του Μοριά όπου το Πάσχα στις 11 Απριλίου του 1821 κηρύσσεται έκπτωτος του θρόνου κα, ως «άπιστος και επίβουλος» και συλλαμβάνεται. Τις απογευματινές ώρες απαγχονίζεται στην μεσαία πύλη των Πατριαρχείων. Στο στήθος του καρφώθηκε ο «Γιαφτάς», η καταδικαστική εις βάρος του απόφαση, ανέγραφε ότι εκτελείται διότι: «διαπιστώθι ότι ων ο ίδιος Μωραΐτης, ενέχεται τα μέγιστα εις τα ήδη υπό τίνων παραπλανημένων αφρόνων ληστών εκ του πληθυσμού των Ραγιάδων της εν Πελοποννήσου Διοικήσεως Καλαβρύτων, διαπραχθέντα αντίθετα προς την υπακοήν κακουργήματος». Αυτό αναφέρεται εις το έργο «Η επανάστασης του 1821 από τα Τουρκικά αρχεία» του Μοσχόπουλου. Το αυτό γράφει τόσο ο Τρικούπης όσο και ο Φίλεϊ. Το αυτό επίσης αναγράφει η αγγλική εφημερίδα «Μόρνινγκ Κρόνικλ» της 14ης Ιουλίου του 1821 αναδημοσιεύοντας ανταπόκριση εφημερίδων της Φρανκφούρτης στην Κωνσταντινούπολη..

Αφού έμεινε κρεμασμένος για 3 ημέρες ρίπτεται το σώμα του στην θάλασσα του Γαλατά. Στις 16 ανασύρεται μυστικά στο καράβι του Κεφαλλονίτη Πλοιάρχου Παπαδόπουλου Σκλάβου και μεταφέρεται στην Οδησσό όπου στις 16 Ιουνίου θάβεται με τιμές. Όπου εκεί έμεινε για 50 χρόνια.. Τον Απρίλιο του 1871 γίνεται η ανακομιδή των λειψάνων. Το παράξενο είναι ότι ο Σουλτάνος ζήτησε να μείνει στην πόλη επειδή ο Πατριάρχης ήταν τούρκος υπήκοος αλλά ο αυτοκράτορας της Ρωσίας Αλέξανδρος δήλωσε ότι το είχε υποσχεθεί στον βασιλιά Γεώργιο Α’ Το λείψανο τέθηκε σε μαρμάρινη λάρνακα, σήμερα ασημένια στον ναό της Μητροπόλεως της Πρωτεύουσας. Την επόμενη χρονιά, στις 25 Μαρτίου του 1872 έγιναν τα αποκαλυπτήρια προ του Πανεπιστημίου ανδριάντα του και ο Βαλαωρίτης τόνισε… «Χτυπάτε Πολέμαρχοι, μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη». Στις 8 Απριλίου του 1921 έγινε ο καθαγιασμός του ως οσιομάρτυρας από την ιερά Σύνοδο της εκκλησίας και η μνήμη του εορτάζεται στις 10 Απριλίου κάθε χρόνο.

[Athanasios]

ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ (ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ)


(ΓΑΚ. Εσωτ. Φ.29,30) Αριθμ. 2783 Προσωρινή Δίοικησις της Ελλάδος, Το υπουργείον των Εσωτερικών, Προς το Ε Ο Πρώην Εκτελεστικό Σώμα. Ο πρώην Δημητριάδος αρχιερεύς κύριος Αθανάσιος, είναι γνωστός δια την αρετή και τον πατριωτικόν ζήλον. Συνεισέφερεν όχι ολίγον εις τον υπέρ πατρίδος Αγώνα, όχι με την δύναμιν του λόγου αλλά και με χρηματικήν βοήθειαν. Ευθύς αφού το Ελληνικόν έθνος έλαβε τα όπλα κατά των τυράννων, έφυγεν εις την νήσο Σκόπελον, προτιμήσας να συνδυστυχή και να συμπάσχη μετά των υπέρ πατρίδος συναγωνιζομένων ομογενών, παρά να ευτυχή εις την επαρχίαν του, ήτις ήτο και είναι υπό τον ζυγό του Σουλτάνου…..Εν Κρανιδίω την 15 Φεβρουαρίου 1824 ο υπουργός Εσωτερικών Γρηγόριος Δικαίος Ο Γεν. Γραμματεύς Γ. Γλαράκης.

Αρθμ. 2960 Το υπουργείο των Εσωτερικών Προς τους κατοίκους Μυκόνου, Ίου, Αμοργού, Αστυπαλαίας και Ανάφης. Η διοίκησης γνωρίζουσα ότι έχετε χρείαν ιδιαιτέρου πνευματικού ποιμένος, όστις να επαγρυπνη δια την σωτηρίαν σας και την ακρίβειαν όλων των αναφερομένων εις την ιεράν σας θρησκείαν και εγκρίνουσα τον πανιερώτατον άγιον πρώην Δημητριάδος κύριον Αθανάσιο, ικανόν να εκπληροί το μέγα τούτο χρέος, διότι έχει και αρετή και παιδείαν ικανήν,διώρισε, με διαταγήν της υπ’ αριθμόν 798, την πανιερότητα του επιτρεπικώς να αρχιερατεύη εις ταύτας τας νήσους.

[Athanasios]

Αυτα τα λιγα για οσους αμφισβητουν τον ρολο της Εκκλησιας και του κληρου στον αγωνα της διατηρησης της ταυτοτητας μας σαν Εθνος.
Μια μικρη απαντηση σε αυτους που απο το μισος τους για την Εκκλησια προτιμουν να παρουσιασουν ευγενικους, αθωους και επιμορφωτες των λαων, τους χασαπηδες ολων των γειτονων τους.
Μια απαντηση σε αυτους που με πονηρους σκοπους θελουν να ξεχασουν τα παιδια μας την ιστορια μας.
Καταφεραν να μειωσουν την προσφορα του Βυζαντιου, που εβγαλε τους Ευρωπαιους απο το μεσαιωνα τους αντιγραφοντας το.
Ας σταματησουν να παραποιουν την ιστορια ακομα και οταν το Εθνος υπεφερε.
Και ειναι νωρις ακομα παρα τις οποιες προσπαθειες τους να μας πεισουν οτι στην μικρασιατικη καταστροφη τα χιλιαδες θυματα προηλθαν απο συνωστισμο όπως διδασκουν τα παιδια μας στο σχολειο.

Αισχος.

[dionisis]

Και ειναι νωρις ακομα παρα τις οποιες προσπαθειες τους να μας πεισουν οτι στην μικρασιατικη καταστροφη τα χιλιαδες θυματα προηλθαν απο συνωστισμο όπως διδασκουν τα παιδια μας στο σχολειο.

Αισχος.

Και ξανά αισχος και ντροπή και από μένα αδελφέ!

[Νίκος]

Πριν δυο μέρες άκουσα τον π.Παύλο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης να λέει ότι κάποιοι εδώ και τουλάχιστον δυο δεκαετίες επιδιώκουν να πετύχουν την αποιεροποίηση της δημόσιας ζωής, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η εκπαίδευση κι αυτό έχει ήδη τραγικά αποτελέσματα στη συμπεριφορά της νεολαίας. Επίσης είπε ότι ακόμη κι αν σήμερα προσπαθούσαμε να διορθώσουμε την κατάσταση, θα χρειαζόντουσαν άλλα δέκα χρόνια για να βγει μια νέα γενιά με διαφορετική νοοτροπία απ΄τη σημερινή.

Εγώ προσθέτω ότι επιχειρείται τώρα κι αποεθνικοποίηση της δημόσιας ζωής. Επιχειρείται η εξάλειψη όλων των συμβόλων και προτύπων που θα μπορούσαν να μας θυμίζουν ποιοι είμαστε ώστε στο μέλλον να μας μετατρέψουν σ΄αυτό που θέλουν. Γιατί όσο θα είμαστε Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα υπάρχουν πολλοί που θα μας θαυμάζουν και θα θέλουν να μας μοιάσουν.

Αδέλφια πρέπει ν' αντισταθούμε. Να μάθουμε εμείς στα παιδιά σας ποιοι είμαστε κι από ποιους προερχόμαστε, ήρωες και Αγίους, για να μη μπορέσουν να περάσουν τα ψεύτικα πρότυπα κι ομογενοποίηση.

[Athanasios]

Πηγα και ειδα τους 300 του Λεωνιδα.
Ενα εργο ανιστορητο που στην ουσια δεν λεει και πολλα απο αυτα που τουλαχιστον πρεπει.
Και ομως βγαινοντας εξω και εχοντας στο μυαλο μου το βιβλιο της εκτης δημοτικου, σκεφτηκα οτι ακομα και το hollywood με τον δικο του τροπο του χρηματος τα λεει πολυ καλυτερα απο τους δικους μας δασκαλους, που αναφερουν τον Γεώργιο Καραισκακη σαν Γ. Καραισκακη. Τα παιδια μας δεν προκειται να μαθουν ποτε ολοκληρο το ονομα του.

Οι Αμερικανοι για το χρημα κανουν οτι θελουν παιρνουν και δινουν.
Οι δικοι μας που αλλαζουν και διαστρευλωνουν την Ιστορια, ποσο πηραν;

[Athanasios]

Πηρα οσα βιβλια βρηκα της Δ, Ε και ΣΤ Δημοτικου.
Ολα γραφουν ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ.
Μεχρι εδω καλα.
Στα βιβλια Ιστοριας των ιδιων ταξεων δεν υπαρχει η λεξη ΕΘΝΙΚΗΣ.
Γραφουν ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ.
Τυχαιο αραγε, και μονο σε αυτα τα βιβλια;
Παραλειψη και αν οχι ποιος ο λογος;