Ορθοδοξία

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ

Θυμάμαι
έναν καραγκιόζη
που είχε, παλιά, συνήθεια
να σχολιάζει αυστηρά
αυτές τις μέρες
της αποκριάς
τα γλέντια.

Τα καρναβάλια,
τους ντυμένους,
τους γδυμένους,
αυτούς που μοίραζαν
τις κωμικές τις μάσκες,
σπρέι αφρού
και κομφετί,
ρόπαλα πλαστικά
ντουντούκες
και καπέλα.

Κι όλο ξεχνούσε
τη δική του υποκρισία
και ψευτιά
που όλο το χρόνο
μ’ επιμέλεια κουβαλούσε
κι είχε γίνει
με το πετσί
και την καρδιά του
ένα.

Με θυμάμαι καλά.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΣΑ ΜΑΓΙΚΗ ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ

Όταν ο νους μου
σκοτεινιάζει
χάνει κι ο ήλιος
τις ακτίνες του,
κι όλα τ’ αστέρια
τ’ ουρανού
μου φαίνονται
σβησμένα.

Μα όταν ο νους μου
λάμπει
προσευχόμενος,
όλα μου φαίνονται
όμορφα,
αιώνια
κι εκστατικά.

Προχτές
οι ολάνθιστες αμυγδαλιές
της γειτονιάς
μου φαίνονταν
σαν κάκτοι αγκαθωτοί
κι αδιάφοροι.
Τόση η θολούρα
της καρδιάς μου.

Μα σήμερα
που στις καλές μου
είμαι
όλα μου φαίνονται
καλά
¨λίαν παραδεισένια¨.

Δεν βρίσκω λάθη
πουθενά,
αδυνατώ να κρίνω.

Και τα λιωμένα μου
κεριά
και τ’ άβαφα παπούτσια
και οι πεταμένες κάλτσες μου
και το άπλυτο μπαλκόνι,
σα να πλαστήκαν
τώρα δα
απ’ του Θεού τα χέρια.

Όλα καινούργια,
άθικτα,
κι εκπληκτικά
μού μοιάζουν.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

Η ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ

Αν θες να βρεις
τον άνθρωπό σου,
βρες τα πρώτα
με τον πιο δικό σου.

Αυτόν που κρύβεις
μέσα σου.
Τον πιο κοντινό σου.
Εσένα.

Αν δεν ξέρεις
τι σου γίνεται,
αν δεν ξέρεις καν ποιος είσαι
εσύ,
έστω και στο περίπου,
πού πας να πάρεις
κι άλλον
στο λαιμό σου!

Δυο τυφλοί
που περπατούν μαζί
στο μονοπάτι της ζωής,
σίγουρα θα σκοντάφτουν
κάθε λίγο.

Λυπάμαι
τα γόνατά τους,
τα σερβίτσια τους
και τα παιδιά τους.

Υγ. : Αυτή την απάντηση - σε πεζό λόγο, εννοείται –
είχε δώσει ένας μαθητής τρίτης λυκείου στην τάξη,
όταν τον ρώτησε ένας συμμαθητής του
ενώπιον όλων
¨καλά, εσύ γιατί δεν έχεις σχέση;¨.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΠΕΤΑ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ

Σαν τα πουλάκια
του χειμώνα
που δεν μπορούν
χωρίς τροφή
και ζεστασιά
κι ανοίγουν τα φτερά τους
για πολιτείες
πιο ζεστές,
έτσι κι εσύ, ψυχή μου,
μη ζεις σε τόπους
που σ’ αφήνουν νηστική,
έρημη
και θλιμμένη.

Άνοιξε τα φτερά σου,
πέτα,
και φύγε
μακριά.

Είναι μεγάλη
η γη αυτή,
πλατύς
ο ουρανός της.

Υπάρχει
και για σένα
ο ήλιος κάπου.

Κάπου θα βρει
η καρδούλα σου
να ξαποστάσει.

Όλοι χωράμε.
Χίλιοι καλοί.
Κι ακόμα τόσοι.

Υγ. : Φυγή σωτήρια: από τόπους, τρόπους, εργασίες,
πρόσωπα, ιδεολογίες και θεωρίες
που σε καταρρακώνουν
και σε μαραζώνουν.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΒΡΕΦΗ ΑΓΚΑΛΟΦΟΡΟΎΜΕΝΑ

Κι αν δε σ’ αγάπησε
κανείς
όπως θα ήθελες
και σ’ άξιζε,
αγάπα
εσύ
τον εαυτό σου.

Χάιδεψε στοργικά
το εντός σου φοβισμένο
¨βρέφος¨,
πες του ένα παραμύθι
για να κοιμηθεί γλυκά
και το πρωί
καθώς νερό θα ρίχνεις
στο κορμί του,
να του θυμίσεις
πως συνέχεια ο Θεός
το αγαπά.

Υγ. : Βάσει των νέων επιστημονικών δεδομένων,
δεν επιτρέπεται να αφήνουμε ποτέ τα βρέφη απαρηγόρητα
στο κρεβάτι τους
να κλαίνε μέχρι να γίνουν κατακόκκινα
και να μάθουν δήθεν να μη ζητούν συνέχεια αγκαλιά.
Μέγα σφάλμα!
Η αγκαλιά για τα βρέφη - μικρά ή μεγάλα –
είναι θέμα όχι πολυτέλειας, μα επιβίωσης και ζωής.
Βιολογικής τε και ψυχικής.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ

Όταν η μέρα σου
κυλά
γοργά και όμορφα…

…όταν ξεχνάς
αν είναι
Τρίτη ή Τετάρτη…

…όταν σαν το ρυάκι
η ζωή σου
ξετυλίγεται
και υψώνεται
μ’ ορμή αετού
η χαρά σου…

…κι όταν
η προσευχή σου γίνεται
πνοή ζωής
κι η ανάσα σου
της Άνοιξης
ξημέρωμα…

…κι όλα τα βλέπεις
φωτεινά
και εύκολα,
κι όλους
τούς νιώθεις
αδερφούς σου …

…τότε
είναι σίγουρο
πως στην καρδιά
το χτύπο τής καρδιάς Του
αισθάνθηκες
κι ακούς συνέχεια
να σου λέει
¨σ’ αγαπώ¨

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΕΣΤΩ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ

Θλιβερό,
κι απορίας άξιο:
άνθρωποι μεγαλωμένοι
μες στην Εκκλησία
από μωρά,
φτάνουν 70, 80 κι 90 ετών
κι ακόμα ψάχνουν μια ευτυχία,
μια χαρά
κι ένα νόημα.

Κι ενώ
προσμένεις ν’ αντικρίσεις
της ειρήνης το χαμόγελο
στο βλέμμα τους,
βλέπεις συχνά εκνευρισμό
και κίτρινο τοπίο
φθινοπωρινό.

Κι αναρωτιέσαι:
Πότε θε νά’ βρει
ο γέροντας αυτός
και η γερασμένη του κυρά
τον πολυτίμητο
κρυμμένο θησαυρό
και το λαμπρό
μαργαριτάρι;

Και το χωράφι αυτό
που μέσα του
το θησαυρό
κρατάει,
θα τ’ αγοράσει άραγε ποτέ
πριν να τον δω
να ξεψυχάει;..

Υγ. : Θεέ μου,
μη μ’ αφήσεις να γεράσω,
πριν τους πρόποδές Σου φτάσω!

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ

Είναι καλή
του ζευγαριού
του αγαπημένου
η σιωπή.

Σιωπή
ως παρουσία
και ασφάλεια.

Δεν σου μιλώ,
διότι ακούω
την καρδιά σου
και σε νιώθω.
Δεν λέω κουβέντες
ακατάσχετες,
διότι δεν νιώθω
αμηχανία
όταν τα μάτια σου
απλά κοιτώ.

Δεν σε αγγίζω
διαρκώς
διότι είμαστε ήδη
ένα
και σε μια μόνιμη
επαφή.
Και το ξέρεις.

Ευτυχία.

Υγ. : Γι’ αυτό λένε πως στον Παράδεισο κανείς δεν θα μιλάει
μα η σιωπή μας θα τα λέει όλα.
Διότι εκεί θα είναι η τέλεια ευτυχία και αγάπη,
η απόλυτη ενότητα και κοινωνία.
Σαν τους ερωτευμένους,
που μόνο ψιθυρίζουν και κοιτιούνται.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΤΥΜΠΑΝΑ

Αινείτε Αυτόν
εν τυμπάνω
και χορώ!

Μόνο έτσι μ’ αρέσει
τη λέξη ¨τύμπανο¨
ν’ ακούω.
Την έχω συνδυάσει
μέσα μου
μαζί με γλέντια
και χαρές.
Με κόκκινο κρασί
και δακρυσμένες
αγκαλιές.
Και με μεθύσι
ευτυχίας.

Μα αντί
για τέτοια τύμπανα
τρελής χαράς,
στη γη αυτή
πολέμου τύμπανα
ετοιμάζουν.

Στον κόσμο αυτό
του παραλόγου
και της τρέλας
στέκομαι μοναχός
και σιωπηλά
προσεύχομαι.

Και ζητώ
συγγνώμη
για όπου φταίω.
Για όση αναλογεί
κι εμένα
ευθύνη.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΣΥΧΝΑ

Κάθε φορά
που γράφεις
στο ωραίο προφίλ σου
¨σε περίπλοκη σχέση¨
βλέπω να στάζει
απ’ την οθόνη του pc μου
ένα δάκρυ…

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook