Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Είναι να λυπάσαι
όταν διαπιστώνεις ότι μερικά σπίτια
ζούνε πάντα σαν τα πάντα,
χωρίς όμως να είναι πάντα,
αλλά άνθρωποι.

Μη ξεχνάς πως είσαι άνθρωπος
ακόμα και τη Σαρακοστή.
Κι εσύ κι ο άνθρωπός σου!

Πρόσεχε, μη προκαλείς το διαζύγιο
και μην ετοιμάζεις με τα ίδια σου τα χέρια
ένα αγκάθινο στεφάνι
για τον άλλο.

Πονά πολύ,
και στο τέλος
θα σου γυρίσει μπούμεραγκ.

Ενότητα, θα πει εξασφάλιση ευτυχίας στο σπίτι.
Η ενότητα, δεν είναι λόγια, ευχές και θεωρίες,
ακόμα κι αν μυρίζουνε λιβάνι.

Δεν ανεβαίνουν όλα αυτά στο Θεό ευπρόσδεκτα.
Έχε το νου σου.

Φιλικά, μα όχι ασύνετα.


http://www.newsbeast.gr/weird/arthro/65 ... is-imeras/

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ

Αν σήμερα συνάνταγα
την Παναγία,
θα την ικέτευα
μονάχα αυτό:

Άσε με λίγο
σιωπηλά
να Σε ατενίσω,
χωρίς καθόλου
να Σε ενοχλήσω.

Κι εσύ - αν θες –
Μητέρα
του Χριστού μας
κάνε μου δώρο
ακριβό
μόνο ένα βλέμμα,
μια ματιά Σου,
που στάζει
όλης της Άνοιξης
τα μύρα
και γλυκασμό
Πανσέληνου καλοκαιριού.

Θάλασσα ασημένια
η χάρη Σου.

Φως που δεν καίει
η μορφή Σου.

υγ.: σήμερα βράδυ
έχουμε τους Χαιρετισμούς
με θεία Λειτουργία μετά.
Το γράφω δίπλα σε άλλη ανάρτηση.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ

Για να χαρώ
θέλω μια λίστα
από τα Jumbo αυτού του κόσμου.

Αυτοκίνητο, λεφτά,
δουλειά, κινητά,
τηλεόραση, φαγητά,
γυναίκα και παιδιά.
Και υγεία, πάνω απ’ όλα.

Ένα απ’ αυτά να κουνηθεί λιγάκι,
κι ευθύς γκρεμίζεται το παλατάκι της χαράς μου.

Έδειξα αυτή τη λίστα τής χαράς μου
σε μια ψυχή σοφή
και χαμογέλασε.
Δεν είχε τίποτε απ’ αυτά.
Μόνο μια πεθερά.
Μα πέρναγε καλά.
Διότι δεν είχε φάει κόλλημα
με τίποτε απ’ τα δικά μου αγαθά,
ούτε αποστρεφόταν τίποτε απ’ αυτά
που εμένα με τρομάζουν.

Και τι μου είπε, λες;
Άκου λόγια.
-Εμένα ο θησαυρός μου είναι η φτώχεια μου,
η ελευθερία του μυαλού μου,
η ανάσα της καρδιάς μου,
που μπόρεσα να μην κολλήσω πουθενά.
Για να κινούμαι άνετα σαν τα πουλιά
που δεν φοβούνται αν θα σπάσει το κλαδί που τα κρατά,
γιατί έχουν τόσο δυνατά φτερά,
για να πετάξουν πάλι.

Τη ζήλεψα την πάμπτωχη. Κι ας έχω εγώ τόσα.
Θαύμασα τον αέρα της ακινησίας της.
Την ομορφιά των ρυτίδων της.
Την ελευθερία της αδέσμευτης ψυχής της.

Εγώ χωρίς το κινητό μου δεν μπορώ.
Χωρίς διαδίκτυο νιώθω αποκομμένος.
Χωρίς λεφτά νεκρώνομαι.
Με λίγο πυρετό αγχώνομαι.
Στη σκέψη του θανάτου πεθαίνω από τώρα.

Κύριε των δυνάμεων,
μετ’ εμού του αδύναμου γενού!..

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μου είπε ένας φίλος:
ο απολογισμός της πρώτης εβδομάδας νηστείας: πήρα ένα κιλό, ρε παιδί μου! Μα τι κακό έκανα;
Έφαγα μπόλικο χαλβά με αμύγδαλα και κακάο όλη τη βδομάδα, κι ένα φοβερό χταποδάκι που έπιασε ο ξάδερφος ο δύτης, βουτώντας φρέσκο ψωμάκι στη σάλτσα του.
Επίσης, χτες, σχεδόν μισό ταψί γεμιστά, ήταν τόσο νόστιμα! Σήμερα, τσάκισα κάτι καλαμαράκια κοκκινιστά και μια ταπεινή γαβάθα πατάτες τηγανιτές σε λάδι Μυτιλινιό, με ταραμοσαλάτα, σκέτη αφρός.

Και κατέληξε ο αγαπητός φίλος, με τη χοληστερίνη και το ουρικό στο κόκκινο : Ό, τι και να πεις, η νηστεία είναι μεγάλη αρετή! Μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω όμως γιατί να παχαίνω.

Συμφωνώ, αγαπητέ, για την αξία της νηστείας.
Ελπίζω μόνο ως το τέλος της Σαρακοστής η έρμη η ζυγαριά να σε σηκώνει.
Η ζυγαριά η κανονική, εννοώ. Για ανθρώπους.

Άντε, καλή συνέχεια!
Πάω να φάω κι εγώ μια σοκολατόπιτα το Παρλιάρου,
με ταχίνι και κονιάκ, που μου έφεραν χτες!

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Έχω κάνει μερικά ευχέλαια στη ζωή μου. Έγινε αφορμή να δω διάφορα.
Σε ένα σπίτι, μια κοπέλα μετά από κάποιες φράσεις που άκουγε στα αρχαία, έφυγε, πήγε στο δωμάτιό της, έπεσε στο κρεβάτι της κι άρχισε να γελάει δυνατά. Την ακούγαμε όλοι οι υπόλοιποι, ενώ ο άντρας της με το ζόρι κρατιόταν να μην ακολουθήσει.
Μου έχει συμβεί και σε άλλο σπίτι, που δυο αδέρφια, αγόρι και κορίτσι, δεν έφυγαν αυτή τη φορά για το δωμάτιό τους, μα έπεσαν στο πάτωμα και γέλαγαν μπροστά μας.
Αλλού, η κυρία του σπιτιού, έκανε τέσσερις αποτυχημένες προσπάθειες να βάλει όρθιο το κεράκι στην άκρη του μπωλ με το αλεύρι. Όλο τής έγερνε το κερί, κι έπεφτε. Πετάγεται ο γιος της και της λέει: καλά ολόκληρο μπωλ, δεν σε χωράει;!! (το τι έγινε, δεν περιγράφεται! Ευτυχώς τα μουστάκια μου, κρύβουν τα χείλη μου). Πέντε λεπτά έκαναν να συνέλθουν.
Άλλη φορά, την ώρα που διάβαζα το Ευαγγέλιο, η οικοδέσποινα ξεσκόνιζε ένα τραπεζάκι μπροστά της. Ευκαιρία ήταν, τώρα που το πρόσεξε η γυναίκα.
Αλλού μου έφεραν αντί για το δοχείο με το αλεύρι, ένα πακέτο απ’ τους μύλους του αγίου Γεωργίου, το οποίο είχαν τρυπήσει για να βάλουν τα κεριά, πάνω απ’ το χαρτί περιτυλίγματος.
Αλλού δεν υπήρχε καντήλι στο σπίτι, ούτε θυμιατό.
Αλλού, χτύπαγαν κινητά με επιτυχίες της Πέγκυ Ζήνα ή τσάμικα.
Τα δε λιβάνια – όταν υπάρχουν- απ’ το Σκλαβενίτη και το Carrefour, με άρωμα νεκροταφείου, να σε πιάνει βαριά κατάθλιψη.
Όταν βάζω να διαβάσουν κάποιοι απ’ τους παρόντες τον Απόστολο – φροντίζω να βρίσκω πτυχιούχους- εκεί να δεις. Δεν ξέρουν τι λένε οι άνθρωποι. Λέξη δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι. Οι τόνοι αλλού γι’ αλλού, και οι λέξεις σκοτώνονται αδίστακτα, καθιστώντας όλο το κείμενο σχεδόν αιρετική διδασκαλία.

Ίσως νομίζεις ότι τα λέω όλα αυτά για να σχολιάσω τα κακώς κείμενα, και να τα εντοπίσω εκτός εμού, στους ακαλλιέργητους χριστιανούς μας. Όχι.
Όλα αυτά με προβληματίζουν για τη δική μου προσωπική ευθύνη.
Φταίω πολύ σε πολλά.

Και σκέφτομαι με πολλή λύπη…
Την απόσταση και το χάσμα μεταξύ Εκκλησίας και κόσμου.
Τη συχνότητα που εκπέμπω εγώ και εκπέμπει ο νέος άνθρωπος σήμερα. Το κάνω με διάθεση αυτοκριτικής και μετάνοιας κι όχι για να επιρρίψω ευθύνες στο λαό. Είναι τόσο εύκολο αυτό.
Σκέφτομαι…
Τους νέους που φεύγουν σταθερά και μας έχουν κάτι σα γούρι, και για ξεματιάσματα.
Τις δάφνες στις οποίες αρεσκόμαστε να καμαρώνουμε, καθρεφτίζοντας τον εαυτό μας όχι στην πραγματικότητα, μα σε κάτι φαντασιακό, που μας βγάζει πάντα τέλειους, σωστούς, ορθούς, ωραίους, παραδοσιακούς κι αλάνθαστους.
Πάντα οι άλλοι φταίνε. ¨Ας κοιτάξουν να διορθωθούν και να ξεστραβωθούν, να μας ακολουθήσουν. Αυτοί έχουν το πρόβλημα¨.

Την έλλειψη προσευχής, ώστε να μας φωτίσει ο Θεός τι να κάνουμε.
Πώς να φωτίσει ο Θεός αυτόν που νιώθει ότι τα ξέρει όλα, ότι πάντα είναι σωστός, ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι, κι ότι μονίμως μόνο οι άλλοι φταίνε. Αυτοί είναι οι κακοί.
Εγώ ο σωστός κι ορθόδοξος.

Έχω πολύ δρόμο ακόμα για να πλησιάσω αυτή τη λέξη: ορθόδοξος.
Χιλιόμετρα.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΛΗΘΗ ΑΛΗΘΕΊΑΣ

Όταν στεγνώνει
η ψυχή
και γίνεται
απ’ την έρημο
ερημότερη,
απλά προσμένω
την ουράνια βροχή
πάλι να πέσει.

Είναι οι στιγμές
που προσπαθώ
να θυμηθώ
τι ξέχασα
και πάλι.

Σίγουρα κάτι ξέχασα
για να ‘μαι
έτσι
θλιμμένος.

Πάλι το ξέχασα…
Πως μ’ αγαπά.
Πως είναι μέσα μου.
Πως όλα τα μπορώ.
Πως έχω άγιο Πνεύμα.
Πως το Αίμα Του
με ζωογονεί
και σβήνει
όλα τα λάθη.

Κάτι καλό
πάντα έρχεται
τις άνυδρες στιγμές
της ανομβρίας.

Βήματα
αυτογνωσίας.
Μύηση αληθείας.
Ανάπαυση καρδίας.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

Και μια γεύση από τις αγρυπνίες μας.

Aγρυπνία στον Ι. Ναό Μεταμοφώσεως του Σωτήρος στο Πάτημα Βριλλησίων.

[youtube]RZxM8qElPS8[/youtube]

π. Ανδρέας Κονάνος

[Toula]

ΕΤΙ ΚΑΙ ΕΤΙ, ΓΙΑ ΕΤΗ ΚΑΙ ΕΤΗ.

Και πάλι
παραδίνομαι
σ’ Αυτόν
που κυβερνά
τα σύμπαντα.
Και ενώνομαι
μαζί Του πάλι.

Ένα μικρό
αστέρι Του
κι εγώ
που στροβιλίζεται
στον αχανή ουρανό
της ανερμήνευτα
απέραντης
αγάπης Του.

Μαζί με τόσα
αστέρια
γύρω μου.
Μαζί με σένα.
Μαζί με όλους.

Όλα μυστήριο.
Αυτός.
Εγώ.
Εσύ.
Τα πάντα.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΔΙΨΑ ΑΕΝΑΗ

Μη περιφρονείς τον άνθρωπο
που ζει μπερδεμένος
όχι από πείσμα εγωισμού
μα επειδή δεν συμβιβάζεται.

Με γελάσεις μ’ αυτόν
που ‘χει διλήμματα κι αντιφάσεις
επειδή αγωνίζεται.

Μη καταδικάσεις αυτόν
που ‘χει σκαμπανεβάσματα
ή περιπέτειες,
επειδή κινείται.

Μη βιαστείς να στείλεις στην κόλαση
αυτόν που μετακινείται,
ψάχνει κι αμφιβάλει,
επειδή ακολουθεί τον Ζώντα Θεό
που συνήθως παλεύει
με το πλάσμα Του
με την ευχή να νικηθεί.
Θα θυμάσαι έναν Ιακώβ
τα παλιά τα χρόνια…

Δες μέσα του σεβαστικά
ένα κομμάτι ζωντανό
που σπαρταρά
κι αναζητά να βρει
μιαν άκρη
στο σφαιρικό τούτο
πλανήτη.

Είναι ευτυχής αυτός
που βρήκε το Θεό
με επίγνωση,
και μένει
αφυπνισμένα ριζωμένος
κι ήρεμος
σαν δέντρο στου ποταμού
τις όχθες.

Μπορεί όμως η ¨ηρεμία¨ του
να φανερώνει βόλεμα
ή άκριτη αποδοχή,
χωρίς επίγνωση καμιά.

Άξιος θαυμασμού
αυτός που ψάχνεται
χωρίς συμβιβασμούς.
Φαίνεται άστατος
στα μάτια των πολλών.
Άλλοι τον λένε
πλανεμένο
περιπλανώμενο,
πλανήτη,
δαιμονισμένο
ή και χαμένο.

Αυτός όμως ¨ξέρει¨.

Ότι
οι περισσότεροι άγιοι,
της γης μας οι σοφότεροι,
τα πιο λαμπρά μυαλά
του κόσμου αυτού,
της επιστήμης οι μεγάλοι,
όλοι τους
¨μωροί¨ και ¨άστατοι¨
στα μάτια των δικών τους.

Σύντομο σκιαγράφημα
όλων τους:
διαρκείς μετακινήσεις,
αέναη πορεία πνευματικής εξέλιξης,
αδιάλειπτη κόντρα
στη βαλτώδη στασιμότητα
που μυρίζει συντήρηση
και δεν σ’ αφήνει
να προ- οδεύσεις.

Κρατούσαν μόνο
ζωντανά κομμάτια,
που ‘χαν λειτουργικότητα,
κι εφαρμογή
στο εδώ και τώρα
της ζωής τους.

Όλα τ’ άλλα,
τα κρατούσαν ίσως,
μα τα έλεγαν,
ειλικρινά και τίμια,
¨μουσείο¨.
Αξιοσέβαστο και ιερό.
Αλλά μουσείο.

Σε κούρασα.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;

Όχι γιατί είμαι καλός
ή κακός.
Μα διότι απλά μετέχω
στο πανηγύρι αυτό
που λέγεται
ζωή.
Γι’ αυτό αξίζω.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook