Ορθοδοξία

ΦΤΗΝΑ ΟΜΑΔΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Του λες, κράτα το μυστικό.
Κι αύριο το 'χει μάθει
ο κόσμος όλος!
Συμφέρει να 'χεις τέτοιο φίλο.
Ειδικά τώρα, με την κρίση.
Για δωρεάν νέα,
προσκλητήρια,
αγγελτήρια,
ειδοποιητήρια κλπ.
Διαλύονται όμως έτσι
σχέσεις εμπιστοσύνης
κι αγάπης.
Υγ: κυρίως πες το μυστικό σου
σε ¨ευλαβή¨χριστιανή,
κι αυτή ευθύς
¨εις πάσαν την γην θα περιφέρει
τα ρήματα του στόματός σου¨.
Σε καιρούς κρίσης δεν συμφέρει
να χρεώνεσαι αποστολή
ομαδικών μηνυμάτων
προς όλους.
Πες το σ' αυτή!
Κι αρκεί.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Η ΜΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΓΚΡΑΤΩΝ

Είναι θλιβερό να ακούς πιστούς να μιλούν για πράγματα δευτερεύοντα, λες κι είναι το παν.
Μοναστήρια, γέροντες, μορφές και σχήματα πνευματικής ζωής, τόποι και τρόποι ζωής.
Όλα αυτά χρήσιμα, καλά και άγια.
Ως βοηθητικά μέσα να πλησιάσουμε τον άμορφο, άναρχο, υπερούσιο, ασχημάτιστο Θεό.
Αν όμως κάνουμε Θεό μας όλα αυτά - που δεν είναι ο Θεός -
χάνουμε το Θεό.
Κι όλο απομακρυνόμαστε απ’ την πρώτη και μεγάλη εντολή, της θεϊκής αγάπης!
¨Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου, εξ όλης της ψυχής σου κλπ¨
Π.χ. λυπάμαι όταν ακούω κάποιον να λέει, ¨παντού καλά είναι, μα σαν το τάδε μέρος δεν υπάρχει. Ωραία η θεία Λειτουργία στη γειτονιά μου, μα στην τάδε μονή δεν συγκρίνεται. Δεν λέω, παντού είναι ο Θεός, μα σαν το άγιο Όρος πουθενά. Καλή η οικογένειά μου με τα παιδιά μου, μα αν ήμουν μοναχή θα ήταν το τέλειο. ¨
Κάπου διάβασα ότι όλα αυτά, κινδυνεύουν να λειτουργούν μέσα μας ως μια μορφή πνευματικής μοιχείας.
Προδίδεις το Θεό, όταν τον περιορίζεις μόνο κάπου.
Προσβάλεις την αγάπη Του, όταν αυτό που σου ‘δωσε ως προσωπική κλίση ο Ίδιος,
εσύ το θεωρείς ξεπεσμό και δευτερεύον. (Βέβαια, κάποιοι σε δίδαξαν να πιστεύεις έτσι!!)
Στενεύεις τη θεότητά Του, όταν δεν μπορείς να Τον δεις παντού.
Αγνοείς τη Χάρη Του, όταν κάνεις τη ζωή σου μοιρασμένη,
και διχασμένη σε ¨καλή¨ και ¨κακή¨.
Παντρεμένος ο άλλος με το Μυστήριο του Γάμου, κι όταν μιλά για μοναχούς και μοναχές, λιγώνεται.
Τον ακούει όμως κι η γυναίκα του, και πληγώνεται.
Απορώ.
Τελικά, ποια είναι η ορθόδοξη θεολογία για όλα αυτά.
Πού είναι το μέτρο και η ισορροπία και η πνευματική υγεία.
Δηλ, ο Θεός βρίσκεται μόνο σε σκοτεινούς τόπους, με λιβάνι,
ατμόσφαιρα, σχήματα, συναισθήματα;
Ή είναι κάτι πέρα απ’ όλα αυτά, τελικά;
Και το ζητούμενο, ποιο είναι;
Όλα αυτά να λειτουργούν απλά ως βοηθήματα,
που κάποτε – πριν πεθάνουμε!- πρέπει να ξεπεράσουμε;
Ή το όνειρό μας είναι
να κάνουμε μόνιμη στάση
και κατασκήνωση
στο νηπιακό κλίμα μια τέτοιας πίστης;
Διότι, εγκώμια υπέρβασης όλων αυτών,
ως μετάνοια,
δεν ακούς και συχνά.
Τονίζεται το μεγαλείο και η ομορφιά του ¨σταθμού¨,
και κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε πού πάει το τρένο,
που μπροστά γράφει ¨Βασιλεία Θεού¨.
Ο Χριστός, μέσα σ’ όλο αυτό το πανηγύρι,
κάπου απουσιάζει.
Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με. Εσύ.
Υγ. : κάνουμε κι εμείς συνέχεια βραδινές Λειτουργίες και αγρυπνίες.
Μας αρέσουν πολύ.
Κι όσοι έρχονται, ευχαριστιούνται.
Όμως άλλο αυτό, κι άλλο να απολυτοποιώ την αγρυπνία αυτή καθεαυτή.
Κι άλλο να ξεχνώ πού πάω, Ποιον τελικά ζητάω,
τι είναι το πρώτο, τι το δεύτερο,
τι το άχρηστο,
ίσως παγανιστικό και μάλλον ειδωλολατρικό.
Έλεγε μια κυρία της … εκκλησίας, σ’ ένα τραπέζι, στη φίλη της,
λες κι έδινε συνταγή αλάνθαστη ο Βαγγέλης Δρίτσας:
πήγαινε τη φανέλα του αντρός σου κάτω απ’ την αγία Τράπεζα για 40 μέρες,
και θα δεις πώς θα γυρίσει πίσω και θα σταματήσει να τσιλημπουρδίζει
με την ξανθιά στο γραφείο!
Άγιε Μάξιμε, ακούς;;;!!
Άκου και θαύμασε, θεολογία!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΤΖΑΚ ΠΟΤ

Το ‘ χεις καταλάβει πόσο πιστεύεις,
φίλε μου;!..
Πολύ.
Αν δεν πίστευες
δεν θα ‘σουν εδώ τούτη την ώρα.
Ποιος διαβάζει
ενός παπά τις ασυναρτησίες,
αν κατά βάθος
δεν θέλει κάτι να πιστέψει,
κάπου να πιαστεί,
ώστε να αντέξει!

Μεγάλη σου η πίστη,
φίλε μου!
Γενηθήτω σοι ως θέλεις.
Αυτό εύχομαι.
Μακάρι να υπογράψει
κι ο Χριστός.
Αυτό θα είναι
όντως
το Τζακ Ποτ!

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΗ, ΓΛΥΚΙΑ

Ως πότε, Κύριε,
θα ‘χουμε δύναμη να περπατάμε,
κουράγιο να κοιτάμε μπροστά,
έμπνευση να κάνουμε τη ζωή μας ποίημα,
δάκρυα να ποτίζουμε την αγάπη μας,
όνειρα να τυλίγουμε τον ύπνο μας,
μάτια να κοιτάμε το βρεγμένο χορτάρι
στο διπλανό μας πάρκο,
φωνή να τραγουδάμε τους καημούς μας,
κορμί αντοχής να μας χορταίνει
γλυκασμούς παράδοξους.
Απλή η απάντηση.
Μέχρι να μας φάει
το μαύρο χώμα.
Όπως τρώει
και τους σπόρους,
πριν γίνουν λουλούδια
καινούργια
κι όμορφα.
Πόνος μεγάλος
και σπαραγμός απίστευτος
για όσους δεν θα βλέπουν
την άνθισή μας
στον λειμώνα του μέλλοντος.
Εμείς καλά θα είμαστε.
Αυτό πιστεύουμε.
Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.
Έλα να το πούμε μαζί το :

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ

Ήταν Τετάρτη.
Έφαγες βιαστικά
τη νόστιμη μπριζόλα
που ετοίμασες.
Με λίγη μαγιονέζα λάιτ.
Κι έφυγες να προλάβεις
τη συνέντευξη
για τη νηστεία.
Μίλησες καλά,
έπεισες πολλούς.
Μα όλη την ώρα
μια ίνα που ‘χε σφηνώσει
μες στα δόντια σου,
σε ενοχλούσε
θυμίζοντάς σου
πως το οδοντικό σου νήμα
έχει τελειώσει.
ΥΓ: στη θέση της μπριζόλας μπορείς να βάλεις κι άλλες λέξεις, όπως κατακρίσεις, κλοπές, πλεονεξίες, ιερά έργα, φιλαργυρίες, ασωτίες, αμαρτίες, ροζ ταινίες.
Το συμπέρασμα, πάντα ίδιο: Τα είπες καλά στους άλλους, έπεισες πολλούς.
Μα μέσα σου κάτι άλλο έχεις.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΩΝ

Μη φοβηθείς να κάνεις παρέα
μ’ αυτόν που αγαπά
τα ζώα.
Σίγουρα θ’ αγαπήσει
αρχοντικά
και σένα.

Κοντά στο ζώο του έμαθε:
να μη βαριέται,
να αγγίζει με γυμνά χέρια,
να χαϊδεύει,
να μη σιχαίνεται,
να ταΐζει, να ποτίζει,
να σκουπίζει,
να υπομένει,
να χαμηλώνει,
να νιώθει,
να βγαίνει βόλτα κάθε μέρα,
να βγάζει ανθρωπιά από μέσα του,
να ψιθυρίζει λόγια τρυφερά κι ευαίσθητα
– σκέτα ποιήματα,
που δεν τολμά να πει
ούτε στον άνθρωπό του.
Να βγάζει όμορφες ποιότητες
απ’ τον βαθύ πυρήνα του.
Να συγχωρεί ζημιές,
κηλίδες, γρατζουνιές,
αταξίες και δαγκώματα.

Μα και να κλαίει έμαθε
με οδύνη αβάσταχτη
όταν το αυτοκίνητο του ασυνείδητου
έκανε το σκύλο του να σωπάσει
για πάντα,
αιμόφυρτο
στην άσφαλτο της γειτονιάς.

Έζησα λίγες μέρες σ’ ένα σπίτι
που ‘χαν σκυλιά
και χόρτασα κι εγώ αγάπη
παραδείσια.

Ζώα μικρά μετά μεγάλων.

Υγ. : ρώτησα τη νοικοκυρά του σπιτιού να μάθω ποιος εκπαίδευσε το σκύλο.
-Κανείς. Έχει φάει δυο τρεις σφαλιάρες απ’ τον άντρα μου, κι αυτό ήταν. Έμαθε.

π. Ανδρέας Κονάνος

ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

Μια προσευχή
για όσους και όσες δίνουν Πανελλήνιες,
ή άλλες εξετάσεις αυτό τον καιρό.
Τους αγχωμένους και πανικόβλητους,
τους διαβασμένους που ξεχνούν εύκολα,
τους αδιάβαστους να θυμηθούν τα ελάχιστα,
αυτούς που με τέχνη ετοίμασαν σκονάκια πάσης φύσεως,
αυτούς που τέτοιες μέρες βγάζουν σπυράκια,
παθαίνουν διάρροιες,
αϋπνίες, υστερίες κλπ ευχάριστα,
όσους έχουν πίεση απ' το σπίτι
(¨αν δεν περάσεις, να τσακιστείς να φύγεις από δω¨),
όσους τέτοιες μέρες έφαγαν πόρτα από φίλους,
φίλες και γνωστούς,
κι έχουν και τα ψυχολογικά τους, τα χάπια τους,
και τις... εξετάσεις τους.
Θεέ μου, χαμός!
Κοίτα τι γίνεται!
Κάνε κάτι εσύ, της Ειρήνης ο Θεός!
Λίγο φως, λίγη βοήθεια, ένα κάτι!..
Αμήν.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

Άκου τα λόγια του π. Χαράλαμπου,
και καθρεφτίσου,
και πλύνε το πρόσωπό σου,
και βάλε τα καλά σου
και κάνε τη χαρά συντροφιά σου.

http://enoria-agias-triados.blogspot.gr ... st_27.html

π. Ανδρέας Κονάνος

ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Είδα έναν παπά
με λίγα μαλλιά
και κοντά γένια.
Μα είχε τόσο καθαρά μάτια,
βαθύ βλέμμα,
ήρεμο πρόσωπο
όμορφη ψυχή,
κι εσωτερική ζωή,
που ζήλεψα.

Είδα και μια γυναίκα,
χωμένη στην κουζίνα
του εστιατορίου
που δουλεύει αδιάκοπα.
12 ώρες τη μέρα.

Μόνο ρεπό της,
η Τετάρτη.

Αφανής,
χωρίς παράπονα,
μ’ ένα χαμόγελο να στολίζει σταθερά
το κουρασμένο προσωπάκι της,
άγνωστη σ’ όλους τους μεγάλους
αυτής της γης.
Δεν πάει πολύ εκκλησία,
δεν έχει χρόνο.
Στέλνει κάθε μήνα
500 δολάρια στην Ελλάδα,
στη μάνα της.
Ήρθε κι έκατσε μαζί μας
για λίγα λεπτά
τρώγοντας μια ντοματοσαλάτα.
Δεν έβγαλε
κακιά κουβέντα για κανέναν
απ’ το στόμα της.
Έβγαλε όμως κάτι πολύ άγιο
στην ψυχή μου
η μορφή της.

Μου φάνηκε αγία.
Κι αυτή.
Κι ο παπάς με τα κομμένα γένια,
τα λίγα μαλλιά,
τα φωτισμένα μυαλά.

Ή είμαι αιρετικός, τελικά,
μ’ όλα αυτά που σκέφτομαι,
ή, πράγματι, ο Θεός μας κατοικεί
κει που δεν το περιμένεις.
Κει που δεν σου γεμίζει
το μάτι,
μα η καρδιά σου ξέχειλη χορταίνει
απ’ αυτό που οι άγιοι όλοι
ονομάζουνε ¨πληροφορία¨
¨καύση καρδίας¨
¨γλυκασμό¨
¨θεία ενέργεια¨
¨παρουσία Χριστού¨.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

ΣΙΓΑ ΝΑ ΜΗ!!..

Σιγά, ρε φίλε, μη αυτοκτονήσω
για τις εξετάσεις!
Δε θα πεθάνω εγώ
για την τρέλα αυτού
του άρρωστου συστήματος
και τους τρελούς
που το οργάνωσαν.
Θα ζήσω,
να βλέπω το ηλιοβασίλεμα
μέχρι να με πάρει ο Θεός
στα 105 μου,
σαν τον άγιο Αντώνιο.
Που δεν πήγε και σχολείο.
Και μια χαρά πέρασε,
με μάγουλα κόκκινα
και πρόσωπο χαρούμενο.
Αγαπούσε το Χριστό
και τους ανθρώπους.
Αυτά, αρκούν.
Α, κι ένα καφεδάκι.
Ε, κι η μηχανή μου.
Κι ένα καλό κινητό.
Και δόξα τω Θεώ.
Υγ. Ο Θεός να αναπαύει το παιδί που αυτοκτόνησε στα Γιαννιτσά, λόγω άγχους Πανελληνίων εξετάσεων.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook