ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ. Αποφθέγματα

[ΦΩΤΗΣ]

Την ταπεινή κακοπάθεια ακολουθεί η χαρά

115. Οι πόνοι και οι κόποι που καταβάλλουμε στον παρόντα κόσμο για την αγάπη του Θεού, δε συγκρίνονται με την πνευματική τρυφή που ετοίμασε ο Θεός για όσους κακοπαθούν και στερούνται τα αγαθά. Όπως ακολουθούν τα δεμάτια της χαράς γι’ αυτούς που σπέρνουν με κόπο και ιδρώτα, έτσι ακολουθεί η χαρά την κακοπάθεια, που περνάμε για την αγάπη του Θεού. Το ψωμί που κερδίζεται με τον ιδρώτα, φαίνεται γλυκό για το γεωργό, και οι κόποι που καταβάλλονται για την αρετή φαίνονται κι αυτοί γλυκιοί στην καρδιά που γνώρισε το Χριστό. Να υπομείνεις τον εξευτελισμό και την ταπείνωση με ευχαρίστηση, για να έχεις παρρησία στο Θεό. Ο άνθρωπος που υπομένει σκληρά και λυπηρά λόγια ενσυνείδητα, χωρίς προηγουμένως να έχει βλάψει αυτόν που τον προσβάλλει, βάζει ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι του, και είναι μακάριος, διότι κατά τη μέλλουσα κρίση θα αμειφθεί με το στεφάνι της αφθαρσίας.
Να μην παινέψεις αυτόν που κακοπαθεί σωματικά, είναι όμως παράλυτος στις αισθήσεις. Και εννοώ την ακοή, και το άφραχτο και ακράτητο στόμα και τους νωθρούς και αμαρτητικούς οφθαλμούς. (90 – 1).

[ΦΩΤΗΣ]

Μην αφήνεις μέσα σου το σπόρο του πονηρού λογισμού, για να μην πέσεις σε πειρασμούς
116. Εάν ο Κύριος σε επισκεφθεί και φροντίσει για τα αναγκαία του σώματός σου χωρίς το δικό σου κόπο, ενώ εσύ αγωνίζεσαι για την πρόοδο της ψυχής σου, τότε μπορεί ο φονιάς – διάβολος να μηχανευθεί και να κινήσει μέσα σου τον εξής λογισμό: ότι οπωσδήποτε συ ο ίδιος είσαι η αιτία αυτής της φροντίδας του Θεού. Άμα δεχθείς αυτό το λογισμό, αμέσως αίρεται από σένα αυτή η πρόνοια του Θεού, οπότε αρχίζουν να αναδύονται εναντίον σου πάρα πολλοί πειρασμοί, είτε από την προνοητική παραχώρηση του Θεού, είτε από την επαναφορά των κόπων και των σωματικών ασθενειών σου. Πάντως ο Θεός δεν αίρει την φροντίδα του για σένα μόνο από αυτή την κίνηση του λογισμού σου, που είπαμε, αλλά από την αποδοχή του και από τη διαμονή του νου σου σ’ αυτό το λογισμό. Διότι ο Θεός δεν παιδεύει ούτε κρίνει τον άνθρωπο από έναν ακούσιο λογισμό του, ούτε από το αν για λίγο συμφωνήσουμε με αυτόν. Εάν λοιπόν, την ώρα που μας προσβάλλει ο λογισμός, ερεθίσουμε το πάθος μας, αλλά μας προφθάσει η μετάνοια και η κατάνυξη, ο Κύριος δε ζητάει να λογοδοτήσουμε γι’ αυτή μας την αμέλεια. Όμως μας καθιστά υπόλογους στην περίπτωση που ο νους μας δέχθηκε τον πονηρό αυτό λογισμό ως αληθινό και, χωρίς να καταλαβαίνει τη ζημία, περιμένει κάτι να κερδίσει απ’ αυτόν, και τον αποδέχεται, ως πρέποντα και ωφέλιμο, και δε σκέφτεται ότι τον βάζει σε μεγάλο και φοβερό μπελά. (148).

[ΦΩΤΗΣ]

«Προσεύχεσθε να μην εισέλθετε σε πειρασμούς»
117. Μην αποφεύγεις τις θλίψεις, διότι βοηθούμενος απ’ αυτές μαθαίνεις καλά την αλήθεια και την αγάπη του Θεού. Και μη φοβηθείς τους πειρασμούς, διότι μέσα από αυτούς βρίσκεις θησαυρό. Να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις στους ψυχικούς πειρασμούς. Όσο για τους σωματικούς, να ετοιμάζεσαι να τους αντιμετωπίσεις με όλη τη δύναμή σου, γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πλησιάσεις το Θεό. Μέσα σ’ αυτούς εμπεριέχεται η θεία ανάπαυση. Όποιος αποφεύγει τους σωματικούς πειρασμούς, αποφεύγει την αρετή.
Ο Κύριος με όλη τη διδασκαλία του μας προτρέπει να εισέλθουμε στους πειρασμούς. Διότι είπε: «Μέσα από πολλές θλίψεις πρέπει να περάσετε, για να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών» (Ιω. 16, 33), και «στον κόσμο που ζείτε θα έχετε θλίψη, και με την υπομονή σας θα κερδίσετε τις ψυχές σας» (Λκ. 21, 19), και άλλα πολλά όμοια. Πως λοιπόν μας λέγει: «Προσεύχεσθε να μην εισέλθετε σε πειρασμούς»; (Λκ. 22, 40).
Ο Κύριος εδώ μας λέει να προσευχόμαστε να μην εισέλθουμε σε πειρασμούς απιστίας. Προσευχήσου, λέει, να μην εισέλθης στους πειρασμούς της υψηλοφροσύνης, που οδηγεί στη δαιμονική βλασφημία κατά του Πνεύματος, και της υπερηφάνειας. Προσευχήσου να μην παραχωρήσει ο Θεός και πέσεις σε πειρασμό φανερού πολέμου με το διάβολο εξαιτίας των κακών ενθυμήσεων που τριγυρίζουν στο μυαλό σου. Προσευχήσου να μη φύγει από κοντά σου ο άγγελος της σωφροσύνης σου, για να μην ανοίξει εναντίον σου ο φλογερός πόλεμος της σαρκικής αμαρτίας και δεν αντέξεις και χάσεις τη χάρη του Θεού. Προσευχήσου να μην εισέλθεις σε πειρασμό και ανάψεις από οργή εναντίον κάποιου, ή σε πειρασμό διψυχίας και δισταγμού στο να κάνεις το θέλημα του Θεού. Γιατί η ψυχή απ’ αυτούς τους πειρασμούς εισέρχεται δια της βίας σε μεγάλο αγώνα. Αυτό σημαίνει ο λόγος «Προσεύχεσθε να μην εισέλθετε σε πειρασμούς». Όσο για τους πειρασμούς του σώματος, αυτούς να ετοιμάζεσαι να τους υποδεχθείς ολόψυχα, και να πλεύσεις μέσα στη θάλασσα αυτών των πειρασμών με όλες τις δυνάμεις σου, και γέμισε με δάκρυα πόνου και αγάπης τα μάτια σου, για να μη φύγει από κοντά σου η χάρη του Θεού, που σε φυλάει. Χωρίς πειρασμούς η πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο δε φανερώνεται, και είναι αδύνατο, χωρίς αυτούς, να αποκτήσεις παρρησία στο Θεό, και να μάθεις τη σοφία του αγίου Πνεύματος και, ακόμη, δε θα μπορέσει να στεριωθεί μέσα στην ψυχή σου ο θεϊκός πόθος. Προτού να έρθουν οι πειρασμοί, ο άνθρωπος προσεύχεται στο Θεό σαν ξένος. Από τότε όμως που θα εισέλθει σε πειρασμούς για την αγάπη του Θεού, και δεν αλλάξει γνώμη, έχει το Θεό, να πούμε, υποχρεωμένο απέναντί του, και ο Θεός τον λογαριάζει για γνήσιο φίλο του. Διότι πολέμησε και νίκησε τον εχθρό του, για να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού. Και πάλι, προσευχήσου να μην εισέλθεις στον πειρασμό το φοβερό του διαβόλου, γιατί φοβάσαι μήπως πέσεις στην έπαρση και στην αλαζονεία. Αλλά να δέχεσαι τις σωματικές θλίψεις, γιατί αγαπάς το Θεό και θέλεις να σε στηρίξει η δύναμή του και να νικήσει μέσα στην ψυχή σου τους εχθρούς σου. Προσευχήσου να μην εισέλθεις σ’ αυτούς τους, πνευματικούς, πειρασμούς, για να μην υπερισχύσουν οι κακοί λογισμοί και οι κακές πράξεις σου. Αλλά να περιμένεις τις σωματικές θλίψεις, για να δοκιμασθεί η αγάπη σου για το Θεό και να δοξασθεί η δύναμή του μέσα στην υπομονή σου. Του Θεού είναι η δόξα και η δύναμη εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. (186 – 7).

[ΦΩΤΗΣ]

Θα νικήσουμε τους σωματικούς πειρασμούς με τη χάρη του Κυρίου
118. Και πάλι ο Κύριός μας, από την πολλή του ευσπλαχνία και κατά το θεϊκά μέτρα της χάρης του, πολύ νοιάζεται και προνοεί για μας και γι’ αυτό, αν προσέξεις με σύνεση τα παραδείγματα που θα αναφέρω, μας προέτρεψε να προσευχόμαστε και για τους σωματικούς πειρασμούς, όχι για να τους αποφύγουμε, αλλά για να μην πέσουμε ξαφνικά σε υπέρμετρες σωματικές θλίψεις και χάσουμε την υπομονή μας. Κι αυτό το οικονόμησε, γιατί είδε ότι η ανθρώπινη φύση μας είναι αδύνατη, εξαιτίας του γήινου και σαθρού σώματός μας, και δεν μπορεί να αντισταθεί στους πειρασμούς που την κυκλώνουν και, γι’ αυτό, εκπίπτει από την αληθινή αρετή, και τρέπεται σε φυγή, και νικιέται από τις θλίψεις και τους πόνους.
Απ’ εδώ κι εμπρός λοιπόν ας βάλουμε όλες τις δυνάμεις μας και, με τη χάρη του Κυρίου, ας περιφρονήσουμε τους σωματικούς πειρασμούς, και ας αφιερώσουμε την ψυχή μας στο Θεό, και έτσι ας περάσουμε, με τη βοήθειά του, στο στίβο αυτών των πειρασμών, και αυτός ας ευχηθούμε να μας ενισχύσει και να μας διασώσει μέσα από τα κύματα που μας περικυκλώνουν. Γιατί έτσι έσωσε τον Ιωσήφ από τον πόθο της Αιγύπτιας και τον ανέδειξε πρότυπο και εικόνα της εγκράτειας. Έτσι φύλαξε και τον Δανιήλ αβλαβή στο λάκκο με τα λιοντάρια, και τους τρεις νεανίες στο καμίνι της φωτιάς, και τον Ιερεμία από το λάκκο με το βούρκο, και τον λύτρωσε και του χάρισε το έλεός του μέσα στο στρατόπεδο των Χαλδαίων. Ο ίδιος ο Θεός και Κύριος έβγαλε τον Πέτρο από το δεσμωτήριο, ενώ ήταν αμπαρωμένες οι πόρτες, και τον Παύλο τον διέσωσε από τα χέρια της ιουδαϊκής συναγωγής και, με ένα λόγο, πάντοτε και παντού είναι κοντά στους δούλους του, και τους δίνει τη δύναμη και τη νίκη, και τους φυλάγει με πολλές θαυμαστές επεμβάσεις, και τους δείχνει τις σωτηριώδεις ενέργειές του μέσα σε όλες τις θλίψεις τους.
Ας έχουμε λοιπόν στις ψυχές μας ζήλο κατά του διαβόλου και των υπηρετών του, όπως είχαν οι Μακαβαίοι, και οι άγιοι Προφήτες, και οι Απόστολοι, και οι Μάρτυρες και οι Όσιοι και Δίκαιοι. Γιατί αυτοί στήριξαν τους θείους νόμους και τις εντολές του αγίου Πνεύματος μέσα σε φοβερούς τόπους και μέσα σε πειρασμούς πολύ σκληρούς, και περιφρόνησαν τις κοσμικές απολαύσεις και τους σωματικούς πόνους, και έκαναν υπομονή, όντας δίκαιοι και πιστοί απέναντι του Θεού, χωρίς να νικηθούν από τους κινδύνους που περικύκλωναν και τις ψυχές και τα σώματά τους. Νίκησαν με την ανδρειοσύνη τους και με τη χάρη του Θεού. (188 – 189).

[ΦΩΤΗΣ]

Τους μεγάλους πειρασμούς ακολουθούν μεγάλα χαρίσματα. Οι πειρασμοί που παιδεύουν
119. Όταν στο δρόμο της άσκησης σου βρεις ειρήνη αμετάβλητη, τότε να φοβηθεί, διότι είσαι μακριά από τον ίσιο δρόμο που περπάτησαν τα πολύπαθα πόδια των Αγίων. Διότι όσο βαδίζεις στο δρόμο της βασιλείας του Θεού και όσο κοντεύεις να φτάσεις στην πολιτεία του Θεού, αυτό που θα σου πως να έχεις για σημάδι. Ότι οι πειρασμοί σου γίνονται δυνατοί. Και όσο πλησιάζει και προκόβεις, τόσο θα συναντάς περισσότερους πειρασμούς. Όταν λοιπόν καταλαβαίνεις μέσα σου διάφορους και ισχυρότερους πειρασμούς στον ασκητικό σου δρόμο, να ξέρεις ότι τότε, πράγματι, η ψυχή σου, μυστικά, προόδευσε πιο πολύ και προστέθηκε κι άλλη χάρη στην κατάσταση που βρισκόταν.
Διότι ανάλογη με το μέγεθος της χάρης, είναι και η θλίψη των πειρασμών, που φέρνει ο Θεός στην ψυχή. Και δεν εννοώ εδώ τη θλίψη των κοσμικών πειρασμών, που έρχονται καταπάνω σε κάποιους ανθρώπους, για να βάλουν χαλινάρια στην κακία τους, ούτε τις σωματικές διαταραχές, αλλά εννοώ τις θλίψεις που αρμόζουν σε μοναχούς ησυχαστές. Εάν τώρα, η ψυχή είναι αδύνατη και δεν επαρκεί για να αντιμετωπίσει τους μεγάλους πειρασμούς, είναι εξίσου ανεπαρκής για να δεχθεί και τα μεγάλα χαρίσματα. Γιατί ο Θεός δε δίνει μεγάλο χάρισμα χωρίς να προηγηθεί μεγάλος πειρασμός. Γιατί ανάλογα με τη σφοδρότητα των πειρασμών ορίσθηκαν τα χαρίσματα από τη σοφία του Θεού, την οποία όμως δεν καταλαβαίνουν συνήθως οι άνθρωποι. Λοιπόν, από το μέγεθος των μεγάλων θλίψεων που σου στέλνει η πρόνοια του Θεού, καταλαβαίνεις πόση τιμή σου κάνει η μεγαλοσύνη του. Διότι ανάλογη με τη λύπη που δοκιμάζεις είναι και η παρηγοριά που δέχεσαι.
Το χάρισμα του Θεού ποτέ δεν εκδηλώνεται με τρόπο σαφή στον άνθρωπο, προτού να γευθεί αυτός την πικρία των πειρασμών και των θλίψεων. Προηγείται βέβαια το χάρισμα στο νου μας, όμως αργεί να αισθητοποιηθεί ως ενέργεια. Λοιπόν, εμείς πρέπει, κατά τη διάρκεια των πειρασμών, να έχουμε μέσα μας χαρά και φόβο. Χαρά, γιατί αξιωθήκαμε να βαδίζουμε το δρόμο που περπάτησαν οι Άγιοι και κυρίως ο Ιησούς Χριστός, που δίνει ζωή σ’ όλο τον κόσμο. Όμως, οφείλουμε να έχουμε και φόβο, μήπως η υπερηφάνειά μας φταίει και μας βρίσκουν οι πειρασμοί. Ωστόσο, όσοι είναι ταπεινόφρονες φωτίζονται από τη χάρη του Θεού και μπορούν να ξεχωρίσουν και να καταλάβουν ποιοί πειρασμοί γίνονται για την πνευματική πρόοδο και για την αύξηση της εν Χριστώ ζωής, και ποιούς πειρασμούς παραχωρεί ο Θεός για να μας παιδέψει εξαιτίας της υπερήφανης καρδιάς μας. (191 – 3).

[ΦΩΤΗΣ]

Οι πειρασμοί των φίλων του Θεού, που είναι οι ταπεινόφρονες
120. Εδώ θα αναφέρω τους πειρασμούς που προέρχονται από το πνευματικό ραβδί του Θεού, για να προκόψει στην αρετή η ψυχή, καθώς γυμνάζεται με αυτούς και δοκιμάζεται και αγωνίζεται. Είναι λοιπόν: η οκνηρία, το βάρος του σώματος, η παράλυση των μελών του σώματος, η αμέλεια (ακηδία), η σύγχυση του νου, η έμμονη ιδέα ότι έχουμε κάποια αρρώστια σωματική, η προσωρινή απελπισία, το σκοτάδι στους λογισμούς μας, η έλλειψη της ανθρώπινης βοήθειας, η στέρηση των αναγκαίων για το σώμα μας, και τα παρόμοια. Με αυτούς τους πειρασμούς αποκτά ο άνθρωπος μοναξιά και ανασφάλεια στην ψυχή του, και καρδιά νεκρή και ταπεινή. Με αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος δοκιμάζεται, ώστε να θελήσει και να ζητήσει τη χάρη του Δημιουργού του. Και αυτούς τους πειρασμούς η θεία πρόνοια τους οικονομεί ανάλογα με τη δύναμη αντοχής και την ανάγκη που έχει ο καθένας. Σ’ αυτούς τους πειρασμούς θα βρεις συγκερασμένα την παρηγορία του Θεού και τη δυστυχία, το φως και το σκοτάδι, τους πολέμους και τη βοήθεια και, για να είμαι σύντομος, τη στενοχώρια και την άνεση. Αυτό λοιπόν είναι το σημάδι ότι ο άνθρωπος βοηθιέται από το Θεό και προκόβει. (193).

[ΦΩΤΗΣ]

Οι πειρασμοί των εχθρών του Θεού, που είναι οι υπερήφανοι
121. Εδώ θα βρείτε τους πειρασμούς, που παραχωρεί ο Θεός στους αδιάντροπους και σε κείνους που υψηλοφρονούν και κρατούν άδικη στάση μπροστά στον αγαθό Θεό. Αυτοί λοιπόν είναι οι φανεροί πειρασμοί των δαιμόνων, που ξεπερνούν την ψυχική τους αντοχή: η στέρηση της σοφίας που είχαν, η πολύ έντονη αίσθηση των λογισμών της πορνείας, που παραχωρείται εναντίον τους, για να ταπεινωθεί η έπαρσή τους, ο οξύς θυμός, το να θέλουν να επιβάλουν το δικό τους θέλημα, το να φιλονικούν ανταλλάσσοντας λόγια, το να ελέγχουν και να επιτιμούν τους άλλους, το να αγνοούν και να καταφρονούν τις κατά Θεόν επιθυμίες της καρδιάς τους, ο τελείως πλανεμένος νους, οι βλασφημίες κατά του ονόματος του Θεού, συλλογισμοί ανόητοι, άξιοι για γέλια – θα έλεγα καλύτερα, για κλάματα - , η καταφρόνηση από τους ανθρώπους και ο αφανισμός της κοινωνικής τους υπόληψης, το να ντροπιάζονται και να ονειδίζονται από τους δαίμονες με πολλούς τρόπους, κρυφά και φανερά, η επιθυμία να αναμειγνύονται και να συναναστρέφονται με τους κοσμικούς, το να μιλούν και να φλυαρούν σαν ανόητοι πάντοτε, το να εφευρίσκουν ανώφελες καινοτομίες και να επικαλούνται ψευδοπροφητείες, το να υπόσχονται πράγματα που ξεπερνούν τις δυνάμεις τους. Αυτά που ανέφερα είναι οι ψυχικοί πειρασμοί.
Οι σωματικοί πειρασμοί των υπερήφανων ανθρώπων είναι οι εξής: Συμβαίνουν σ’ αυτούς οδυνηρά περιστατικά, που παραμένουν πάντοτε μπλεγμένα, και είναι δύσκολο να απαλλαγούν απ’ αυτά, τους συναντούν πάντοτε κακοί και ασεβείς άνθρωποι, που τους προκαλούν θλίψεις, ταράζεται ξαφνικά και χωρίς λόγο η καρδιά τους από το φόβο του Θεού, πολλές φορές πέφτουν από ψηλούς βράχους και από ψηλά μέρη, και άλλες όμοιες κακώσεις του σώματος συμβαίνουν σ’ αυτούς. Στέρηση της ελπίδας και της πίστης στο Θεό, και η στέρηση ανθρώπων που θα παρηγορήσουν την απελπισμένη τους καρδιά, πράγμα που οικονομείται έτσι από τη δύναμη του Θεού. Και με δυο λόγια, συμβαίνουν σ’ αυτούς όσα ξεπερνούν τη δύναμη και την αντοχή τους, εκτός από τα προσωπικά τους πάθη. Όλα όσα αναφέραμε και απαριθμήσαμε προέρχονται από τους διάφορους πειρασμούς της υπερηφάνειας.
Οι πειρασμοί αυτοί αρχίζουν φανερά στον άνθρωπο, όταν αρχίσει να θεωρεί τον εαυτό του σοφό. Έτσι πέφτει στον ένα πειρασμό μετά τον άλλο, ανάλογο με το πόσο αποδέχεται αυτούς τους υπερήφανους λογισμούς. Λοιπόν, από τα είδη του πειρασμού που σε προσβάλουν να καταλαβαίνεις τα λεπτά μονοπάτια, στα οποία ξεστρατίζουν οι λογισμοί σου. Και αν δεις κάποιους απ’ αυτούς τους τελευταίους πειρασμούς συμπλεγμένους με τους φανερούς πειρασμούς των δαιμόνων, που προαναφέραμε, να ξέρεις ότι, ανάλογα με τους πειρασμούς που δέχεσαι, έχει εγκατασταθεί μέσα σου η υπερηφάνεια και σε κατατρώγει. (193 – 4)

[ΦΩΤΗΣ]

Ο πειρασμός της μικροψυχίας


122. Όταν ο Θεός θελήσει να φέρει τον άνθρωπο σε μεγάλη στενοχώρια, ώστε να μετανοήσει και να εκζητήσει το έλεός του, παραχωρεί να εμπέσει στη μικροψυχία. Και αυτή γεννά την ισχυρή δύναμη της αμέλειας, η οποία τον κάνει να γεύεται τον ψυχικό πνιγμό, που είναι μια γεύση της κόλασης. Απ’ αυτά χτυπά τον άνθρωπο, μετά, το πνεύμα της φρενοβλαβείας, από το οποίο πηγάζουν ατέλειωτοι πειρασμοί, όπως η σύγχυση, ο θυμός, η βλασφημία, η γκρίνια και η μεμψιμοιρία, οι χαλασμένοι λογισμοί, η μετάβαση από τόπο σε τόπο, γιατί πουθενά δε βρίσκει ανάπαυση, και τα όμοια. Αν με ρωτήσεις ποια είναι η αιτία για όλα αυτά, σου απαντώ: Η αμέλειά σου. Γιατί δε φρόντισες να βρεις τη γιατρειά τους. Η γιατρειά όλων αυτών είναι μία, και μ’ αυτή ο άνθρωπος βρίσκει αμέσως στην ψυχή του την παρηγοριά που ποθεί. Και ποια λοιπόν είναι αυτή η γιατρειά; Είναι η ταπεινοφροσύνη της καρδιάς. Χωρίς αυτήν είναι αδύνατο να χαλάσεις το φράχτη των πειρασμών. Απεναντίας μάλιστα βρίσκεις ότι οι πειρασμοί είναι ισχυρότεροι και σε εξουθενώνουν.
Μη θυμώσεις μαζί μου, που σου λέω την αλήθεια. Ποτέ δε ζήτησες με όλη σου την ψυχή την ταπείνωση. Αν θέλεις, έλα στον τόπο της και θα δεις πως θα σε λυτρώσει από την κακία των πειρασμών σου. Διότι κατά το μέτρο της ταπεινοφροσύνης, σου δίνει ο Θεός και τη δύναμη να υπομένεις τις συμφορές σου. Και κατά το μέτρο της υπομονής σου, το βάρος των θλίψεών σου γίνεται ελαφρό και, έτσι, παρηγοριέσαι. Και όσο παρηγοριέσαι, τόσο η αγάπη σου προς το Θεό αυξάνει. Και όσο αγαπάς το Θεό, τόσο μεγαλώνει η χαρά που σου χαρίζει το άγιο Πνεύμα. Ο εύσπλαχνος Πατέρας μας, θέλοντας να βγάλει σε καλό τους πειρασμούς των πραγματικών του παιδιών, δεν τους παίρνει, παρά τους δίνει τη δύναμη να τους υπομείνουν. Όλα αυτά τα αγαθά (την παρηγοριά, την αγάπη, τη χαρά) τη δέχονται οι αγωνιστές ως καρπό της υπομονής, για να φτάσουν οι ψυχές τους στην τελειότητα. Εύχομαι ο Χριστός και Θεός μας να μας αξιώσει με τη χάρη Του να υπομένουμε την πίκρα των πειρασμών για τη αγάπη του και με ευχαριστίες της καρδιάς μας. Αμήν. (195).

[ΦΩΤΗΣ]

Από την πείρα των θλίψεων αποκτούμε σοφία και σύνεση

123. Οι άγιοι δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους στο Θεό με όσα υποφέρουν για το όνομά Του, όταν δηλαδή τους στέλνει στενοχώριες, χωρίς όμως να απομακρύνεται απ’ αυτούς, γιατί τους αγαπά. Απ’ αυτή την πάσχουσα αγάπη τους αποκτά η καρδιά τους παρρησία, ώστε να ατενίζουν προς αυτόν ελεύθερα και με την πεποίθηση ότι θα εισακουσθούν τα αιτήματά τους και θα εκπληρωθούν. Μεγάλη είναι η δύναμη της προσευχής που έχει παρρησία. Γι’ αυτό αφήνει ο Θεός τους αγίους του να δοκιμάσουν κάθε λύπη, για να αποκτήσουν πείρα και να βεβαιωθούν για τη βοήθειά του και για το πόσο προνοεί και νοιάζεται γι’ αυτούς. Έτσι, αποκτούν σοφία και σύνεση από τους πειρασμούς, για να μη γίνουν αμαθείς, καθώς θα τους λείπει η πνευματική άσκηση και στο καλό και στο κακό, και για να αποκτήσουν, από τη δοκιμασία τους, τη γνώση όλων των πραγμάτων που χρειάζονται. Γιατί, αλλιώς, θα παρασυρθούν από άγνοια και θα γίνουν καταγέλαστοι από τους δαίμονες. Διότι, αν γυμνάζονταν μόνο στα καλά και δεν είχαν την εμπειρία της πάλης με το κακό, θα πήγαιναν στον πόλεμο εντελώς άπειροι.
Και αν ισχυρισθούμε ότι γυμνάζονται και χωρίς την εμπειρία του αγώνα με τους κακούς πειρασμούς, είναι σαν να τους εξισώνουμε με τα βόδια και τα γαϊδούρια, που δεν έχουν σε τίποτε ελευθερία. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γευθεί και να εκτιμήσει το καλό, αν προηγουμένως δε δοκιμάσει την πίκρα από τους πειρασμούς. Έτσι, όταν συναντήσει στη ζωή του τα αγαθά του Θεού, θα τα χρησιμοποιήσει ελεύθερα και γνωρίζοντας την αξία τους, σαν να είναι αποκτήματα του ιδρώτα του.
Οι άνθρωποι τότε έρχονται σε αληθινή επίγνωση, όταν ο Θεός τους στερήσει τη δύναμη του και τους κάνει να συναισθανθούν την ανθρώπινη αδυναμία, και τη δυσκολία που προκαλούν οι πειρασμοί, και την πονηριά του εχθρού, και με ποιον αντίπαλο έχουν να παλέψουν, και πόσο ασθενής είναι η ανθρώπινη φύση τους, και πως τους φυλάει η θεϊκή δύναμη, και πόσο προχώρησαν και προόδευσαν στην αρετή, και ότι χωρίς τη δύναμη του Θεού είναι ανίσχυροι μπροστά σε οποιοδήποτε πάθος. Κι αυτό το κάνει ο Θεός, για να αποκτήσουν, από όλες αυτές τις αρνητικές εμπειρίες, αληθινή ταπείνωση, και να πλησιάσουν κοντά του, και να περιμένουν τη βέβαιη βοήθειά του, και να προσεύχονται με υπομονή. Και όλα αυτά από πού θα τα μάθουν, παρά από την πείρα των πολλών θλίψεων, τις οποίες επιτρέπει ο Θεός και δοκιμάζουν; Όπως λέει και ο απόστολος Παύλος: «Για να μην το πάρω απάνω μου από τις υπερβολικές αποκαλύψεις του Θεού και αρχίσω να υψηλοφρονώ, μου δόθηκε ένα αγκάθι στο σώμα μου, ένας υπηρέτης του σατανά» (2 Κορ. 12, 7). Αλλά και πίστη σταθερή αποκτά κανείς από τους πειρασμούς καθώς βεβαιώνεται για τη θεϊκή βοήθεια, που πολλές φορές βρίσκει στον αγώνα του. Έτσι γίνεται άφοβος και αποκτά θάρρος στους πειρασμούς.
Ο πειρασμός ωφελεί όλους τους ανθρώπους. Εάν ο πειρασμός ωφέλησε τον Παύλο, κανένας πια δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι ανώφελος, αλλά και όλος ο κόσμος, που δε θέλει να επωφεληθεί από τους πειρασμούς και τις θλίψεις για την σωτηρία του, θα δώσει λόγο στο Θεό. (197 – 8).

[ΦΩΤΗΣ]

Οι πειρασμοί είναι πικρό φάρμακο. Να το παίρνουμε με ταπείνωση και υπομονή

124. Οι αγωνιστές λοιπόν, πειράζονται για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο. Οι αμελείς, για να φυλαχθούν απ’ ό,τι τους βλάπτει. Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν. Οι απομακρυσμένοι, για να πλησιάσουν στο Θεό. Και οι φίλοι του Θεού, για να εισέλθουν στον άγιο οίκο του με παρρησία. Ένας γιος, άβγαλτος στη ζωή, δεν μπορεί να διαχειρισθεί τον πλούτο του πατέρα του και να βοηθηθεί απ’ αυτόν. Γι’ αυτό λοιπόν, στην αρχή στέλνει δυσκολίες και βάσανα ο Θεός στα παιδιά του και, μετά, τους φανερώνει τι τους χαρίζει. Δόξα τω Θεώ που, με πικρά φάρμακα, μας χαρίζει την απόλαυση της πνευματικής υγείας.
Είναι κανείς που δε στενοχωριέται και δεν κουράζεται, ενόσω γυμνάζεται; Και είναι κανείς, στον οποίο να μη φαίνεται πικρός ο καιρός, που πίνει το φαρμάκι των πειρασμών και των θλίψεων; Χωρίς, λοιπόν, να περάσει απ’ αυτό το στάδιο δεν μπορεί να αποκτήσει ισχυρή κράση. Αλλά και η υπομονή στους πειρασμούς δεν είναι δική μας. Πώς μπορεί, αλήθεια ο άνθρωπος, ένα πήλινο αγγείο, να βαστάζει μέσα του το νερό, αν δε το κάνει στέρεο η θεϊκή φωτιά; Αν σκύψουμε το κεφάλι, τότε ό,τι καλό και ωφέλιμο ζητήσουμε από το Θεό στην προσευχή μας με ταπείνωση, με διαρκή πόθο και με υπομονή, όλα θα μας τα δώσει. (198 – 9).
Όπως τα φάρμακα που παίρνουμε, καθαρίζουν το σώμα μας από τα νοσογόνα μικρόβια, έτσι οι σφοδρές θλίψεις καθαρίζουν την καρδιά μας από τις πονηρές ενθυμήσεις και πράξεις. (278).