Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΦΕ ΚΟΡΔΟΝΙ

Στο πρώτο μου ταξίδι στην Αμερική
με συγκίνησε πολύ μια γιαγιά,
που μ’ αγάπησε πολύ
κι ήθελε να με κρατήσει εκεί
για πάντα.
Της είπα αστειευόμενος
ότι δεν θα είχα πού να μείνω,
κι είπε θα κάνει προσευχή
να βρεθεί μια λύση.
Την άλλη μέρα,
με βρήκε πάλι αυτή η γιαγιά
με τα έξυπνα μάτια,
και μου ‘δωσε ένα κλειδί,
δεμένο σ’ ένα καφετί κορδόνι.
-Πάρε το κλειδί του σπιτιού μου, πάτερ. Σού δίνω το σπίτι μου, αρκεί να μείνεις κοντά μας, να μας λες για την αγάπη του Θεού. Για μένα μην ανησυχείς. Θα πάω να μείνω με την κόρη μου. Αρκεί να μείνεις.
Θα άξιζε τελικά να κάτσω.
Μα όχι για να μιλάω εγώ σ’ αυτούς.
Όσο για να ¨ακούω¨ τη σοφία των ταπεινών
που σ’ όλη τη γη
κρατά καλά κρυμμένους ο Χριστός μας.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΝΕΑΝΙΚΗ ΜΥΤΗ

Ευτυχώς υπάρχει
η όσφρηση των νέων,
σκέτο λαγωνικό.
Που ξεχωρίζει
το άυλον
από το νάιλον.
Την πνευματικότητα
απ’ την υποκρισία
και ψευτιά.
Και δεν τους απατούν
τα νεκρολούλουδα
που κάποιοι θέλουν
να παρουσιάζουν
ως νυφική
ανθοδέσμη.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ

Γνώρισα κάποιον
που έχει να κοινωνήσει κάτι χρόνια,
επειδή του έβαλαν επιτίμιο
αυστηρό.
Χωρίς να του ζητήσω λεπτομέρειες
– ή ίσως ακριβώς γι’ αυτό –
ήθελε μόνος να μου πει,
να πάρει μια γνώμη.
Δεν είπα κάτι,
για να μην τον μπερδέψω χειρότερα.
Θυμήθηκα όμως
ότι ο π. Πορφύριος δεν έβαζε
επιτίμια.
Δεν είχε ανάγκη
τέτοιου είδους εξουσίες,
ελέγχους και χειραγωγίες
για να κρατήσει μια ψυχή κοντά στον Κύριο
και να τη θεραπεύσει.
Αυτό είναι το μυστικό.
Όταν έχεις του Χριστού τη γεύση,
δεν θες αστυνομίες,
μαστίγια και τιμωρίες.
Και τα περί ¨παιδαγωγικής τιμωρίας¨
και ¨θεραπείας¨
και ¨νοσοκομείου¨ κλπ,
ας τ’ αφήσουμε στην άκρη,
διότι τις πιο πολλές φορές
έρχονται να κρύψουν
πολλές δικές μας ιστορίες
άψαχτες κι ένοχες.
Το ερώτημά μου, θλιβερό:
Ποιος κέρδισε κάποιον εν Χριστώ
με τέτοια μέσα;
Δείξε μου έναν!!
Προσωπικά, δεν ξέρω κανέναν.
Ξέρω όμως δεκάδες
που λείπουν απ’ την παρέα του Χριστού,
χάρη σε τέτοιες τακτικές ¨Διοκλητιανού¨
Ένιωσα δέος όταν τον ρώτησα
από περιέργεια:
Δηλαδή, πόσα χρόνια έχεις να κοινωνήσεις εσύ τώρα;
Και μου απάντησε: Δεκαπέντε, πάτερ.
Έλιωσε η ψυχή μου που τ’ άκουσα.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

Ξύπνα!
Και δες τη θεϊκή αγάπη
να ανατέλλει
μέσα σου.
Να στο πω
αλλιώς:
¨κάνε προσευχή¨!..

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Ώσπου να πας,
ταξιδεύεις,
ονειρεύεσαι,
πληγώνεσαι,
γίνεσαι καράβι φορτωμένο
με κοχύλια,
μέδουσες,
μαργαριτάρια,
γοργόνες.
Και σταυρούς Θεοφανείων
ξεχασμένους,
που κάνουν τα κύματα
να λάμπουν
από μακριά.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΟΞΥΓΟΝΟΥΧΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

Εν Χριστώ Ιησού,
δεν είμαστε διωγμένοι του Θεού,
μα αγαπημένοι,
εκλεκτοί,
αθώοι,
ανένοχοι,
ξεχωριστά
και εκλεκτά παιδιά Του.

π. Ανδρέας Κονάνος

[Toula]

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ

Όταν η έπαρση έρχεται
να πνίξει την ψυχή μου
και να με πείσει για το ψέμα της,
φουσκώνοντας λαιμό και φλέβες
με αίμα βρώμικο,
σκέφτομαι πόσο ενωμένος είμαι
μ’ όλους κι όλα.
Το κοινό μοίρασμα
της αγάπης μας.
Την αγαθή Πηγή του Παράκλητου,
που αρδεύει σωστικά τα πάντα.
Το Πέλαγος που σα Λιμάνι
περιμένει την καρδιά μας.
Ότι είμαι μέσα σου
και μέσα μου εσύ.
Ότι αυτό που έχω ευωδιάζει μόνο
όταν μοιράζεται φιλικά,
και πολλαπλασιάζεται
όταν έχω τα χέρια μου ανοιχτά.
Και τότε γίνεται η χαρά μου
ωκεανός μεγάλος.
Με άλλα λόγια:
Ο Χριστός εν τω μέσω ημών,
εν Πνεύματι αγίω.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

[Toula]

ΩΡΑΙΟΣ

Έγραφε ωραίους ορισμούς
για το τι είναι η Εκκλησία,
και το βραδάκι
χαστούκισε το γιο του
που άργησε να γυρίσει.
Τη γυναίκα του
δεν τη χαστούκισε.
Αυτή τη χώρισε πέρυσι.
Τον εμπόδιζε στις υψηλές του πτήσεις.
Και τώρα,
απολαμβάνει ελεύθερος
τα πετάγματα
στο χαοτικό ουρανό
του Εγώ του.
Άρχοντας.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

[Toula]

ΕΙΜΑΙ Ο Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΠ' ΤΗ ΜΟΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ...

Δεν ήξερα τον μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη προσωπικά, ούτε ήμουν στην ομάδα των πνευματικών παιδιών του. Διάβασα όμως κατά καιρούς βιβλία του, κι επισκέφτηκα μερικές φορές την όμορφη μονή του οσίου Γρηγορίου, την ¨παιδική χαρά¨ του αγίου Όρους, όπως την έλεγε ο π. Παΐσιος, λόγω της ιδιαίτερης απλότητας των πατέρων.

Δεν θα ξεχάσω όμως το προσωπικό του δώρο σε μένα.
Έναν Νοέμβριο, πριν λίγα χρόνια, αμέσως μόλις είχε τελειώσει μια ακόμα εκπομπή μου στο ραδιόφωνο, κι άκουσα τη φωνή του στον τηλεφωνητή του σπιτιού μου,
¨Χαίρετε. Είμαι ο π. Γεώργιος Καψάνης, από τη μονή Γρηγορίου στο άγιο Όρος, και ψάχνω τον π. Ανδρέα¨.
Μόλις άκουσα ότι είναι ο ηγούμενος μιας αγιορείτικης μονής, το σήκωσα αμέσως.
Και μου είπε: ¨Ήθελα να δω ποιος είναι αυτός ο ιερέας, που μίλησε σήμερα για την Παναγία μ’ αυτό τον τρόπο¨, μου είπε.
¨Μα Εσείς, Γέροντα, είστε τόσο κοντά Της, στο περιβόλι Της, και πήρατε εμένα να με τονώσετε με την αγάπη σας;¨
Και μετά μου μίλησε για λίγα λεπτά, με πολύ αγάπη και τιμή προς το πρόσωπό μου, λέγοντάς μου ότι συνήθιζε να ακούει την εκπομπή, όταν ήταν εύκαιρος στο κελί του, κι ότι αναπαυόταν κι ένιωθε καλά μ' αυτά που έλεγα. Εν τέλει, με κάλεσε να επισκεφτώ το μοναστήρι τους και να μιλήσουμε κι από κοντά με την πρώτη ευκαιρία.

Τελικά, οι άνθρωποι έχουν αξία, ανάλογα με τη σφραγίδα που κατάφεραν να αφήσουν στην ψυχή μας, με το πώς μας άγγιξε προσωπικά το είναι τους, το ήθος τους, η αρχοντιά και λεπτότητα της ψυχής τους.Με κάτι πράματα τόσο μικρά, ασήμαντα φαινομενικά, μα δηλωτικά του δικού τους πλούτου.

Εμένα, μου άφησε αυτή τη σφραγίδα κι ανάμνηση:
ένας άνθρωπος που ήξερε να τιμά, να σέβεται και να αγαπά τον μικρότερό του, τον ασήμαντο και φτωχό, και να τον κάνει να νιώθει πως είναι κάτι.

Έμαθα σήμερα ότι στην κηδεία του πήγαν πολλοί μοναχοί ερημίτες από καλύβες και σκήτες.
Διότι ο π. Γεώργιος, συνήθιζε να τους στέλνει ευλογίες, δώρα, αγαθά και τροφές, αλλά και ψάλτες για τις πανηγύρεις τους, ενισχύοντας έτσι τον αγώνα τους, τιμώντας το πρόσωπό τους.

Βρήκε το μυστικό: Την αγάπη του Θεού, και των ανθρώπων.
Ευχήσου, φίλε μου, έστω για ένα λεπτό για την ανάπαυση της ψυχής του.
Και ζήτα Του, να σου κάνει κι εσένα ένα δώρο αγάπης, από εκεί που βρίσκεται τώρα.

(Εννοείται ότι ο μακαριστός Γέροντας ήταν χίλια ακόμα πράγματα: άγιος λειτουργός, σπουδαίος ομιλητής, ακραιφνής ορθόδοξος θεολόγος, φίλος πολυτέκνων, στήριγμα φοιτητών, ελεήμων, παρηγορητής φτωχών, φιλάνθρωπος εξομολόγος κλπ. Μα ο καθένας θυμάται αυτό που τον άγγιξε προσωπικά.
Όπως συμβαίνει και με τον Χριστό, άλλωστε: σίγουρα η Παναγία θυμάται ιδιαιτέρως τη Σταύρωση του Χριστού, ο Πέτρος θυμάται ιδιαιτέρως το βλέμμα Του, ο Ιούδας ότι τον έβαλε να βαστάει το ταμείο των μαθητών, η αμαρτωλή γυναίκα ότι Του άλειψε τα πόδια ο τυφλός ότι του χάρισε το φως.
Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ο καθείς ερμηνεύει τον άλλο, βάσει του εαυτού του. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον εαυτό μας απέξω. Ο ¨άλλος¨ δεν είναι απλώς αυτός που είναι καθεαυτόν, μα περνά πάντα μέσα απ' τα δικά μας μάτια - φίλτρο.
Αυτό το ¨φιλτράρισμα¨ είναι απόλυτο. Και καθόλου κακό, νομίζω.
Διότι δεν γίνεται κι αλλιώς!.. )

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ

Όσο κι αν ξέρεις κάποιον καλά,
μην αλλάζεις τη θερμοκρασία
στο κλιματιστικό
του αυτοκινήτου του,
χωρίς να τον υπολογίσεις.
Ούτε ν’ ανοίγεις το ψυγείο του
χωρίς να τον ρωτήσεις.
Φίλοι – φίλοι,
μα μερικές λεπτομέρειες,
θυμίζουν στον άλλο
ότι πάντα τον υπολογίζεις
και μετράς τη γνώμη του,
την κρίση του,
το γούστο του,
τα ¨κλιματολογικά¨ όριά του.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook