Προσκύνημα στο Άγιο Όρος 3-5 Οκτωβρίου 2014

[Νίκος]

Ο καιρός για ταξίδι ήταν αρκετά καλός, σε σχέση με αυτό που αφήσαμε στη Δυτική Μακεδονία, δηλαδή έντονη συννεφιά με μερικές ψιχάλες και αρκετό αέρα, Βοριά όμως. Έτσι το ταξίδι μας μέχρι τον Αρσανά της Αγίας Άννας ήταν απροβλημάτιστο και εξαιρετικά γρήγορο (φύγαμε 8.20 και φτάσαμε 9.30).



Ο καιρός στην Αγία Άννα ήταν αρκετά καλύτερος, δηλαδή συννεφιά, αλλά χωρίς βροχή και μέτρια θερμοκρασία, ότι έπρεπε για την ανάβαση. Έτσι πήραμε κουράγιο και ξεκινήσαμε τα 1800 σκαλοπάτια.



Τα σκαλοπάτια είναι ομαλά, χαμηλά και τσιμενταρισμένα, έτσι η κούραση από την ανάβαση προέρχεται αποκλειστικά από το μεγάλο αριθμό τους. Οι πιο γυμνασμένοι μπορούν να τα κάνουν χωρίς στάση σε μισή ώρα περίπου, ενώ οι υπόλοιποι, ανάλογα με τη φυσική τους κατάσταση μπορεί να χρειαστούν 1 ή περισσότερα σταματήματα για να πάρουν μια ανάσα.



Ευτυχώς στη μέση περίπου της διαδρομής υπάρχει ένα αναπαυτικό κιόσκι, όπου μπορεί κάποιος να ξεκουραστεί και να πάρει κουράγιο να συνεχίσει τα υπόλοιπα σκαλοπάτια.



Κι ενώ οι πρώτοι και πιο γυμνασμένοι, όπως ο Χαρίλαος και ο Στέλιος, είχαν ήδη φτάσει, εμείς οι τελευταίοι ο Αχιλλέας κι εγώ αντικρίσαμε επιτέλους το Κυριακό της Αγίας Άννας.



Στο μεταξύ ο Στέλιος άφησε τα πράγματά του και ξανακατέβηκε να μας βοηθήσει. Εγώ αρνήθηκα τη βοήθειά του κι έτσι πήρε τα πράγματα του Αχιλλέα. Σε λίγο φτάσαμε όλοι στο Κυριακό.



Καθίσαμε στο κιόσκι και περιμέναμε τον κυρ Αντώνη από τη Λευκάδα, που αν και λαϊκός ασκεί καθήκοντα Αρχοντάρη, να μας κεράσει λουκούμι, νερό και τσίπουρο και τον πατέρα Ιωάννη, που ασκεί καθήκοντα Δικαίου αυτή τη χρονιά να μας τακτοποιήσει στον ξενώνα.

[Νίκος]

Λίγο αργότερα ήρθε ο πατήρ Ιωάννης (πολύ νεώτερος από τον παπα Γιάννη το γνωστό) και μας τακτοποίησε σε δύο πολύ καλά δωμάτια 5+3. Το δικό μας δωμάτιο είχε 6 κρεβάτια κι έτσι το βράδυ είχαμε παρέα ένα Ρώσο, επειδή ο ξενώνας ήταν υπερπλήρης (πάνω από 60 προσκυνητές). Ο ξενώνας έχει όλες τις ανέσεις, ρεύμα, μπάνιο με ζεστό νερό, καλοριφέρ, κάτι που δεν περίμενα να βρω στα κατσάβραχα της Αγίας Άννας. Να φανταστείτε ότι υπάρχουν μοναστήρια με πολύ λιγότερες ανέσεις, όπως η Κωνσταμονίτου και η Σταυρονικήτα.



Ύστερα πήγαμε στο ναό, όπου ο πατήρ Ιωάννης μας μίλησε για την ιστορία της Σκήτης της Αγίας Άννας και προσκυνήσαμε τα άγια λείψανα που φυλάσσονται στο Κυριακό.



Μεταξύ αυτών το πιο σημαντικό είναι άφθαρτο τμήμα από το αριστερό πόδι της Αγίας Άννας, με τη βοήθεια του οποίου έχουν επιτελεστεί πολλά θαύματα.

Στη συνέχεια είχαμε χρόνο μπροστά μας και πήγαμε στην Καλύβη των Αγίων Αποστόλων για να επισκεφτούμε τον Γέροντα Ανδρέα, που είχαμε γνωρίσει στην προηγούμενη επίσκεψή μας πριν 2 χρόνια.



Δυστυχώς δεν τον βρήκαμε στην καλύβη του. Ελπίζω να είναι καλά ο Γέροντας και απλά να έλειπε. Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου για να προσκυνήσουμε, αλλά ήταν κλειστά λόγω μεσημβρινής ανάπαυσης.



Ευτυχώς μας αποζημίωσε η υπέροχη θέα. Από το μπαλκόνι γύρω από το ναό μπορείς να δεις όλες τις καλύβες της Σκήτης της Αγίας Άννας.



Στο γυρισμό προς το Κυριακό συναντήσαμε κάποιους λαϊκούς, που ασχολούνται με τις ανακατασκευές των κελιών, που μας είπαν να μην παραλείψουμε να προσκυνήσουμε το σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου Κεφαληνίας και το σπήλαιο των Οσίων Λουκά και Ιερόθεου, που βρίσκονται λίγο κάτω από το Κυριακό.



Έτσι με τον Παναγιώτη και τον Αχιλλέα πήραμε το μονοπάτι που κατεβαίνει προς τα σπήλαια και μετά από 200μ φτάσαμε στο σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου.



Μια στροφή πιο κάτω (άλλα 100μ περίπου) βρίσκεται η σπηλιά των Οσίων Λουκά και Ιεροθέου.

[Νίκος]

Ύστερα γυρίσαμε στο Κυριακό, όπου συναντήσαμε και τους άλλους, που ξεκουραζόντουσαν μέχρι την απογευματινή τράπεζα.

Εδώ πρέπει, νομίζω, να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα για τη Σκήτη της Αγίας Άννας και τις άλλες ιδιόρρυθμες Σκήτες, που ίσως κάποιοι δεν γνωρίζουν. Στις ιδιόρρυθμες Σκήτες, όπως η Αγία Άννα, οι μοναχοί ακολουθούν ιδιόρρυθμο βίο, δηλαδή κανονίζουν από μόνοι τους με την καθοδήγηση του Γέροντα τους το βίο τους και τα πνευματικά τους καθήκοντα και συναντιόνται όλοι οι πατέρες της Σκήτης κάθε Κυριακή και στις μεγάλες Εορτές στο Κυριακό, όπου κάνουν κοινή Θεία Λειτουργία και συμμετέχουν σε κοινή τράπεζα. Βεβαίως επειδή τώρα πια στις περισσότερες Καλύβες της Σκήτης δεν εγκαταβιώνει μόνο ένας μοναχός, αλλά μικρές ακολουθίες γύρω από κάποιο Γέροντα, οι μοναχοί στις Καλύβες τους ζουν κοινοβιακό βίο. Κατ' εξαίρεση στη Σκήτη της Αγίας Άννας, για να τιμήσουν το λείψανο της Αγίας, γίνεται κάθε μέρα Θεία Λειτουργία, αλλά όλες οι άλλες Ακολουθίες (Εσπερινός, Απόδειπνο, Όρθρος, Ώρες) γίνονται στις Καλύβες και δεν γίνονται στο Κυριακό. Έτσι ο προσκυνητής που μένει στον ξενώνα του Κυριακού δεν έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στις Ακολουθίες της ημέρας, αλλά μόνο στη Θεία Λειτουργία που γίνεται κάθε πρωί (χωρίς Όρθρο). Επίσης τράπεζα για τους προσκυνητές υπάρχει μόνο μία φορά την ημέρα, κάθε απόγευμα στις 5.

Επομένως στις 5 το απόγευμα (χωρίς Εσπερινό) μας ειδοποίησε ο Δικαίος να πάμε στην Τράπεζα, που υπάρχει στο ισόγειο του ξενώνα για το μοναδικό γεύμα της ημέρας. Ευτυχώς το φαγητό (φακή, ελιές και αγριοαχλάδια) ήταν υπέροχο και παραπάνω από αρκετό. Νά 'ναι καλά οι άνθρωποι του Θεού, που για ένα ολόκληρο χρόνο (κάθε Καλύβη με τη σειρά) αφήνουν την πνευματική τους απομόνωση και ασχολούνται να διακονούν εμάς τους προσκυνητές.



Στην τράπεζα μας είπαν ότι στις 6.30 μπορούμε αν θέλουμε να κάνουμε Απόδειπνο στο παρεκκλήσι του εξωνάρθηκα, θα σας μιλήσω όμως αναλυτικά γι αυτό παρακάτω. Μετά το τέλος της Τράπεζας και πριν το Απόδειπνο πήγα να δείξω στο Σταύρο, το Χαρίλαο και το Γιάννη τις σπηλιές των Αγίων Γερασίμου, Λουκά και Ιεροθέου για προσκυνήσουν, αλλά δεν κατέβηκα μαζί τους.



Το μονοπάτι προς τις σπηλιές περνάει από την Καλύβη, που φαίνεται αριστερά στη φωτογραφία, στην οποία μένει ένας Γέροντας με το όνομα Ιάκωβος. Το μεσημέρι που περάσαμε εμείς προφανώς αναπαυόταν, αλλά το απόγευμα που πέρασαν οι Πτολεμαϊδιώτες ήταν έξω και τους κάλεσε να τους προσφέρει καφέ κι έτσι είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί του.


Περιμένοντας το Απόδειπνο έξω από τον εξωνάρθηκα του Κυριακού

Την ίδια ώρα ο Παναγιώτης πήγε στην Καλύβη του Παπα-Γιάννη.



Χτύπησε την πόρτα, αλλά δεν του άνοιξε. Λίγο αργότερα ήρθαν και άλλοι 2 προσκυνητές από την Πάτρα, αλλά ούτε σε κείνους άνοιξε. Μετά από λίγο ήρθε κι ένας μοναχός και τότε ο Γέροντας άνοιξε, αλλά δεν άφησε τους προσκυνητές να μπουν στην Καλύβη. Τους έδωσε την ευλογία του εκεί στην είσοδο. Τότε μέσα από την Καλύβη βγήκε ένας λαϊκός που από την όψη του φαινόταν τσιγγάνος. Ο Γέροντας σχολίασε "δυστυχώς οι τσιγγάνοι είναι πολύ μπερδεμένοι μέσα τους". Ο Παναγιώτης ρώτησε: "Δηλαδή, Γέροντα, δεν θα σωθούν". Ο Παπα-Γιάννης τον έκοψε: "Εσύ νομίζεις, ότι θα σωθείς;" Ύστερα ο ένας από τους Πατρινούς προσκυνητές παρακάλεσε τον Γέροντα να του πει το πρόβλημά του, επειδή ήρθε από τόσο μακριά μόνο γι αυτόν, κι εκείνος του είπε: "Μη μου πεις τίποτε, εγώ θα σου πω...". Τότε ο Παναγιώτης και ο άλλος προσκυνητής από την Πάτρα τραβήχτηκαν πιο πέρα και δεν άκουσαν την υπόλοιπη συζήτηση.

Την ώρα που έδυε ο ήλιος ο κυρ Αντώνης μας κάλεσε να κάνουμε Απόδειπνο όλοι οι προσκυνητές, λαϊκοί και κληρικοί, Ρώσοι, Πολωνοί και Έλληνες. Η σύνθεση μας περισσότεροι Έλληνες και λιγότεροι Πολωνοί και Ρώσοι, οδήγησε τον κυρ Αντώνη, που διεύθυνε την όλη διαδικασία, να κατανείμει τα κείμενα 1/4 στα Ρώσικα (από ρώσικο προσευχητάρι που είχε ο ίδιος, όπως και σε πολλές άλλες γλώσσες) και 3/4 στα Ελληνικά. Το ευλογητός και όλα τα σημεία του ιερέα έλεγε ένας Πολωνός ιερέας στα Ρώσικα. Υπέροχη και πολύ κατανυκτική εμπειρία.



Μεταξύ των άλλων που διάβασαν από το προσευχητάρι, ήταν και πολλά απ' τα μέλη της ομάδας μας, όπως ο Παναγιώτης που φαίνεται στη φωτογραφία να διαβάζει (γιατί ο κυρ Αντώνης μας ενθάρρυνε να αποτυπώσουμε φωτογραφικά τη στιγμή). Στη συνέχεια μας σέρβιρε τσάι στο υπαίθριο αρχονταρίκι και καθίσαμε όλοι έξω από τον ξενώνα κουβεντιάζοντας μεταξύ μας διάφορα θέματα, κυρίως πνευματικά. Όταν βράδιασε για καλά πήγαμε για ύπνο, σχεδιάζοντας την επόμενη μέρα.

[Νίκος]

Επειδή δεν γίνονται Ακολουθίες στο Κυριακό, αλλά μόνο Θεία Λειτουργία το ξύπνημα έγινε πολύ αργά για Άγιο Όρος, δηλαδή στις 6 το πρωί, για να είμαστε στο ναό στις 7 παρά. η Θεία Λειτουργία έγινε σε ένα παρεκκλήσιο δίπλα στο Κυριακό. Δεν συμμετείχαν όλοι οι προσκυνητές, κάποιοι είχαν αναχωρήσει για την κορυφή του Άθωνα νωρίτερα, αλλιώς δε θα χωρούσαμε.

Η Θεία Λειτουργία τελείωσε κατά τις 8 και στη συνέχεια ο κυρ Αντώνης μας πρόσφερε τσάι και καφέ στο κιόσκι. Δυστυχώς αυτό ήταν όλο κι έτσι καταλάβαμε ότι θα ξεκινήσουμε τη μέρα μας νηστικοί. Ευτυχώς στις 10 παρά θα παίρναμε το καράβι για τη Γρηγορίου κι έτσι θα είχαμε την ευκαιρία να φάμε μέσα σ΄αυτό ένα σάντουιτς για ν' αντέξουμε μέχρι το απόγευμα. Μια και είχαμε αρκετό χρόνο μπροστά μας μέχρι να έρθει το καράβι πρότεινα αντί να κατέβουμε στον Αρσανά της Αγίας Άννας να κατέβουμε στον Αρσανά της Νέας Σκήτης (της Παύλου), επειδή η διαδρομή είναι πιο ενδιαφέρουσα και θα είχαν την ευκαιρία να την δουν και όσοι από τα μέλη της ομάδας δεν ήταν μαζί μας τον Οκτώβριο του 2012.



Η διαφορά της απόστασης δεν είναι πολύ μεγάλη και η κατάβαση είναι πιο ομαλή. Ο Γιάννης και ο Σταύρος που ήταν μαζί μας και το 2012 προτίμησαν να μην έρθουν, αλλά να κατέβουν κατευθείαν στον Αρσανά της Αγίας Άννας. Μαζί τους πήγε και ο Χαρίλαος. Οι υπόλοιποι 5 ξεκινήσαμε τη διαδρομή για τη Νέα Σκήτη.



Λίγο αργότερα περάσαμε την πύλη που χωρίζει την περιοχή της Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας από αυτή της Ι. Μ. Παύλου.



Και αρκετά αργότερα (περίπου 45 λεπτά από την ώρα που ξεκινήσαμε) βρισκόμασταν στον πύργο της Νέας Σκήτης.



Επειδή είχαμε ακόμη αρκετό χρόνο μέχρι να έρθει το ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ, είπαμε να πάμε να προσκυνήσουμε στο Κυριακό, αλλά το βρήκαμε κλειστό.



Ευτυχώς ήταν ανοιχτός ο εξωνάρθηκας και μπήκαμε να προφυλαχτούμε από τον αέρα και να ξεκουραστούμε.



Λίγο πριν τις 10 κατεβήκαμε στον Αρσανά, ευτυχώς εγκαίρως γιατί σε λίγο είδαμε το καράβι να έρχεται από την Αγία Άννα.

[Νίκος]

Ίσα που προλάβαμε να πιούμε ένα καφέ στο σαλόνι του ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ και να φάμε ένα σάντουιτς, γιατί σε 20 λεπτά περίπου άρχισε να φαίνεται η Ι.Μ. Γρηγορίου.



Η Γρηγορίου είναι από τις λίγες Μονές του Αγίου Όρους, που είναι χτισμένες τόσο κοντά στη θάλασσα (Εσφιγμένου, Ιβήρων, Ξενοφώντος, Παντελεήμονος), επειδή οι περισσότερες χτίστηκαν από την πρώτη στιγμή ή μεταφέρθηκαν ψηλότερα για ν' αποφύγουν τις επιθέσεις των πειρατών.



Μάλιστα ο ξενώνας, που μείναμε, είναι κάτω στον Αρσανά της Μονής.



Όταν φτάσαμε στη Γρηγορίου ανεβήκαμε με τα πράγματά μας στο Αρχονταρίκι, που βρίσκεται στον 1ο όροφο του κτιρίου απέναντι από το Καθολικό και έχει υπέροχη θέα προς τη θάλασσα.



Δίπλα στο καλντερίμι βρίσκεται η εικόνα του Αγίου Νικολάου, στον οποίο είναι αφιερωμένο το Καθολικό της Μονής.



Μετά τα τυπικά μας ανακοίνωσε ο Αρχοντάρης ότι θα φιλοξενηθούμε στον ξενώνα κάτω στον Αρσανά κι έτσι λάβαμε ξανά τα σακίδια ανά χείρας και επιστρέψαμε στην παραλία.



Ξεκουραστήκαμε περίπου μισή ώρα κι ύστερα τέθηκε θέμα, αν θα τηρήσουμε το πρόγραμμα για προσκύνημα στη Σιμωνόπετρα. Αφορμή γι αυτό έδωσε ο Αρχοντάρης, που μας είπε ότι η διαδρομή είναι μόνο μια ώρα και δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη και να μην παραλείψουμε να πάμε, γιατί αξίζει τον κόπο. Αμέσως δήλωσαν πρόθυμοι ο Χαρίλαος, ο Στέλιος και ο Παναγιώτης (εκ Κοζάνης). Εγώ προβληματίστηκα, επειδή τα γόνατά μου είχαν ήδη ταλαιπωρηθεί από την πρωινή διαδρομή και δεν ήξερα, αν θ' αντέξω. Λίγο όμως τα λόγια του Αρχοντάρη και λίγο επειδή το ήθελα πολύ, τ' αποφάσισα να πάω. Οι υπόλοιποι δήλωσαν αδυναμία.

[Νίκος]

Έτσι ξεκινήσαμε οι 4 (Χαρίλαος, Στέλιος, Παναγιώτης κι εγώ) για τη Σιμωνόπετρα. Ο καιρός ήταν ότι πρέπει γι αυτή τη διαδρομή, λιακάδα με αρκετά σύννεφα και βοριαδάκι για να μας δροσίζει. Περάσαμε το ποταμάκι, που κατεβάζει την υπερχείλιση από υδροηλεκτρικό της Μονής, πήραμε το χωματόδρομο που πάει για τις Καρυές (δεν ξέρω αν είναι τελειωμένος) κι αρχίσαμε ν΄ανηφορίζουμε.



Μετά από 800 κι αφού είχαμε ανεβεί αρκετά είδαμε την ταμπέλα: "Προς Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας" και πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι προς το ρέμα, που βρίσκεται ανάμεσα στα 2 μοναστήρια.



Το μονοπάτι κατεβαίνει σχετικά ομαλά, με κάποια δύσκολα σημεία κυρίως στην αρχή του, μέχρι το χείμμαρο.

[Νίκος]

Μετά το χείμαρρο, που ευτυχώς δεν έχει νερό, το μονοπάτι ανηφορίζει απότομα για άλλα εξακόσια μέτρα μέχρι το σημείο που συναντά το καλντερίμι που ανεβαίνει από τον Αρσανά στη Σιμωνόπετρα.



Το μονοπάτι αυτό είναι απότομο, στενό και σε πολλά σημεία οι πέτρες είναι χαλαρές και θέλει προσοχή στο πάτημα.



Ευτυχώς, 200 μέτρα περίπου μετά το ρέμα υπάρχει ένα ξύλινο παγκάκι.



Και στη διασταύρωση του μονοπατιού με το καλντερίμι που ανεβαίνει από τον Αρσανά υπάρχει ένα πέτρινο κιόσκι με ένα εικονοστάσι και βρύση.





Το καλντερίμι είναι αρκετά ομαλό και με μέτρια κλίση, εκτός από το τελευταίο κομμάτι (200μ περίπου) πριν την πύλη του Μοναστηριού, που έχει μεγάλη κλίση και σκαλοπάτια.



Ο Χαρίλαος έκανε τη διαδρομή Γρηγορίου - Σιμωνόπετρα σε 50 λεπτά, ο Στέλιος σε 1 ώρα και 10 λεπτά και εγώ με τον Παναγιώτη σε 2 ώρες (ο Παναγιώτης μπορούσε και καλύτερα, αλλά έμεινε μαζί μου για συμπαράσταση).

[Achilleas]

Νίκο, παρά την κούρασή σου από τις προηγούμενες πεζοπορίες, έκανες πραγματικό άθλο και ξεπέρασες τον εαυτό σου. Μάλλον ο αρχοντάρης όταν έλεγε ότι η διαδρομή είναι περίπου μία ώρα, εννοούσε για άτομα που είναι σαν τον Χαρίλαο γυμνασμένα!

[Νίκος]

Μόλις φτάσαμε στη Σιμωνόπετρα ανεβήκαμε τη σκάλα μέχρι το Αρχονταρίκι και εκεί ο Αρχοντάρης (ένας εξαιρετικός μοναχός που μιλούσε Αγγλικά, όπως τη μητρική του γλώσσα) μας προσέφερε λουκούμι, τσίπουρο και νερό. Για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια το ήπια το τσίπουρο σαν φάρμακο για να συνέλθω και κατάλαβα γιατί αποτελεί παραδοσιακό κέρασμα στο Άγιο Όρος.



Πράγματι το τσίπουρο μαζί με το νερό με βοήθησαν να συνέλθω γρήγορα (το λουκούμι δε βοήθησε γιατί ήταν πολύ σκληρό) κι έτσι σε λίγο ακολουθήσαμε τον Αρχοντάρη στο Καθολικό της Μονής για να προσκυνήσουμε.



Ο Εκκλησάρης της Μονής, ένας σεβάσμιος Γέροντας, μας έφερε μια λειψανοθήκη που περιείχε τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής και τη δεξιά χείρα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας.



Μετά το προσκύνημα επιστρέψαμε στο Αρχονταρίκι, αφού κάναμε το γύρο του μπαλκονιού που κρέμεται πάνω από το χάος.



Μισή ώρα αργότερα ξεκινήσαμε το δρόμο της επιστροφής αφήνοντας το πανέμορφο μοναστήρι πίσω μας.



Η επιστροφή μου στη Γρηγορίου χρειάστηκε μόνο 1,5 ώρα, με τη συμπαράσταση του Στέλιου αυτή τη φορά, επειδή η ανηφόρα είναι λιγότερη και στην κατηφόρα η Παναγία βοήθησε να μου βρει ο Στέλιος ένα γερό μπαστούνι, που στάθηκε πολύτιμο στήριγμα στα δύσβατα σημεία. Φτάσαμε περίπου στις 4 το απόγευμα στον ξενώνα, που διαθέτει ευτυχώς άφθονο ζεστό νερό. Έτσι είχαμε το χρόνο να κάνουμε ένα μπάνιο και να ξεκουραστούμε μέχρι τον Εσπερινό.



Στον Επίσημο Εσπερινό του Σαββάτου χοροστάτησε ο προερχόμενος από τη Μονή Γρηγορίου Επίσκοπος Κατάγκας Μελέτιος.



Ακολούθησε ανεπίσημη τράπεζα με ένα νοστιμότατο λαχανόριζο, το οποίο όμως δε στάθηκε ικανό να μας χορτάσει, αφού είχαμε να φάμε κανονικά από το προηγούμενο απόγευμα.



Στη συνέχεια ακολούθησε Απόδειπνο με προσκύνηση των τιμίων λειψάνων.


Άγια λείψανα του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου (τμήμα της κάρας - αριστερά) και
του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του εν Αιγίνη (δεξιά).

Δυστυχώς δεν μπόρεσα λόγω κούρασης να παρακολουθήσω όλο το Απόδειπνο ούτε την ομιλία που ακολούθησε.



Γύρισα πίσω στον ξενώνα και ξάπλωσα. Το ίδιο είχε κάνει κι ο Στέλιος νωρίτερα. Οι υπόλοιποι γύρισαν μετά από δυο ώρες περίπου, ενώ δύο έμειναν μέχρι αργότερα για εξομολόγηση.

[Νίκος]

Την επόμενη μέρα το πρωί κατά τις 4 ανεβήκαμε στο Καθολικό της Μονής για τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία. Φυσικά χοροστατούσε και πάλι ο Επίσκοπος Κατάγκας Μελέτιος, έτσι οι Ακολουθίες κράτησαν πάρα πολύ, τόσο που για να προλάβουμε το ταχύπλοο στις 9.45 δεν ακούσαμε ούτε το "δι' ευχών". Είχαμε όμως την ευκαιρία να απολαύσουμε δυο υπέροχες χορωδίες, που έψαλαν από το Μεσονυκτικό μέχρι το τέλος της Θείας Λειτουργίας.

Ο Παναγιώτης έμεινε να κοινωνήσει κι έτσι αναχωρήσαμε με το ταχύπλοο οι 7 από τους 8 της παρέας. Φτάσαμε στην Ουρανούπολη πολύ νωρίς (στις 11) μετά από μια σύντομη στάση στη Δάφνη για τελωνειακό έλεγχο.

Έτσι ολοκληρώθηκε ένα ακόμη ευλογημένο προσκύνημα στο Άγιο Όρος, γεμάτο από εικόνες, περιπέτειες και πνευματικές εμπειρίες. Ευχαριστούμε την Παναγιά μας, γιατί γι ακόμη μια φορά μας χάρισε ένα υπέροχο προσκύνημα στο περιβόλι της με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις και την παρακαλούμε να μας επιτρέψει να επιστρέψουμε σύντομα για ένα ακόμη προσκύνημα (τον ερχόμενο Φεβρουάριο).