Η παγίδα του πολιτικού γάμου.

[aposal]

Ο στολισμός της Εκκλησίας, των νεονύμφων, τα προσκλητήρια, η ύπαρξη βίντεο κλπ, σχετίζονται με το ανάλογα με το τι είδους υπηρεσίες θέλουμε κατά το μυστήριο και είναι ένα θέμα που ικανοποιεί το κοσμικό φρόνημα των πιστών και μόνο. η συνέπεια όλων αυτών, φυσικά, είναι η αύξηση του κόστους. Ακόμη περισσότερο ακριβό όμως είναι το τραπέζι που κάνουμε σε κάποιους εκ των προσκεκλημένων, που κι αυτό είναι κοσμικό έθιμο.
Εγώ θυμάμαι στην βάπτιση της κόρης μου προσκάλεσα σε τραπέζι περίπου 84 άτομα και έκοψα (λόγω κόστους) και πολλά άτομα που τα ήθελα δίπλα μου, αλλά δεν μπορούσα να διαθέσω τόσο χρήμα. Οι συγγενείς όμως ήταν τόσοι πολλοί που δεν μπορούσα να μην τους προσκαλέσω όλους, διαφορετικά θα τα "άκουγα".
Το τραπέζι κόστισε 1.500,00 €.

[Νίκος]

Οι πραγματικοί Χριστιανοί, που δεν έχουν χρήματα για τα κοσμικά κάνουν μόνο ένα απλό Γάμο. Ούτε στολισμούς ούτε τραπέζια ούτε τίποτε. Την ευλογία του Θεού μόνο χρειάζονται, τα υπόλοιπα είναι εκ περισσού ή περιττά. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός απαγόρευε τα γλέντια στους Γάμους. Μάλιστα, αν δεν υπάρχουν ούτε τα 50 ευρώ για το ναό, ο ιερέας δε θα έχει αντίρρηση να τελέσει το Μυστήριο χωρίς αυτά.

[Ιωνάθαν]

δεν υπάρχει όμως κάποιο πατερικό κείμενο η στοιχείο που να αποδεικνύει ότι πριν τις μεταρυθμίσεις του αυτοκράτορα λέοντα(893μχ) υπήρχε κάποια ξεχωριστή τελετή του γάμου που γίνονταν στην εκκλησία. δεν ήταν μια θρησκευτική διαδικασία αλλά μάλλον οικογενειακή. Για τους πιστούς η εκκλησία επικύρωνε απλά τον γάμο μέσω της έγκρισης του επισκόπου και της ευλογίας που δινόταν στην θεία ευχαριστία, ή στο σπίτι του γαμπρού όπου γινόταν ο γάμος.
τουλάχιστον από την εκκλησιαστική ιστορία και τα πατερικά κείμενα των πρώτων 8 αιώνων δεν υπάρχει καμιά αναφορά και ύπαρξη ειδικής τελετής όπως πχ με το βάπτισμα ή την θεία ευχαριστία μυστήρια για τα οποία οι πατέρες καθόρισαν από πολύ νωρίς

Σύμφωνα με την ιουστινιάνεια νομοθεσία, η σύναψη γαμήλιου συμβολαίου απαιτείτο μόνο για τους ανώτερους αξιωματούχους, ενώ για τους υπόλοιπους υπηκόους της αυτοκρατορίας δεν ήταν υποχρεωτική καμία πολιτική ή θρησκευτική τελετή. Τον όγδοο αιώνα, στην εκλογή των Ισαύρων αυτοκρατόρων, ο γάμος παρέμενε πάντα μια ιδιωτική σύμβαση, που συνομολογείτο, εγγράφως ή αγράφως, με τη συγκατάθεση των μελλονύμφων και των γονέων τους.

[Νίκος]

Ιωνάθαν αποφεύγεις τις κακοτοπιές;

Το ιστορικό του Μυστηρίου του Γάμου δεν είναι σημαντικό.
(βλ. https://el.orthodoxwiki.org/Γάμος )

Το σημαντικό είναι:

Τι σημαίνει για σένα Γάμος, Μυστήριο ή ληξιαρχική πράξη;

Το Μυστήριο του Γάμου δεν αντικαθίσταται με τίποτε άλλο. Χωρίς τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος οι δύο άνθρωποι δεν γίνονται σύζυγοι στα μάτια του Θεού.

Συμφωνείς ή διαφωνείς;

[Ιωνάθαν]

Φυσικά και συμφωνώ αφού όλες οι πράξεις και οι πτυχές της ζωής του χριστιανού θα πρέπει να διέπονται από την χάρη του αγίου πνεύματος.

[Νίκος]

Επομένως, που βρίσκεται η απορία σου, για το αν Γάμος είναι αποκλειστικά το Μυστήριο και τίποτε άλλο;

[aposal]

Έχω την εντύπωση ότι μας κοροιδεύει ο κύριος Ιωνάθαν.

[Αναστάσιος]

Έχω την εντύπωση ότι μας κοροιδεύει ο κύριος Ιωνάθαν.

Αυτά καλύτερα σε πμ.

[aposal]

Δεν έχω να κρύψω κάτι.

[Νίκος]

Ο αδελφός μας Ιωνάθαν έχει απορίες, που προέρχονται κατά τη γνώμη μου από την απόσταση που πιθανόν να έχει από τη ζωή της Εκκλησίας σε συνδυασμό με θεωρητική ενασχόληση με τα θεολογικά.

Το δικό μας Χριστιανικό καθήκον είναι να μην τον αποθαρρύνουμε να συνεχίσει να αναζητά την αλήθεια, αλλά να τη συνδυάσει με εμπειρία. Την ορθόδοξη πίστη τη ζεις δεν τη σπουδάζεις. Το τέλειο βέβαια είναι ο συνδυασμός και των δύο.

Η θεωρία μόνη της συνήθως οδηγεί στην υπερηφάνεια και την αίρεση.