Σήμερα στον Άγιο Αντώνιο στέκει μόνο η μονόχωρη βασιλική του μοναστηριού,250 μέτρα μακριά από τη θάλασσα, ενώ τριγύρω τα διάσπαρτα ερείπια θυμίζουν το μέγεθος και τον πλούτο της μονής.
Στην είσοδο της εκκλησίας αναφέρεται ως έτος ολοκλήρωσης των ...
οικοδομικών εργασιών το έτος 1677 αν και πολλοί θεώρησαν ότι το 1677 διαλύθηκε το μοναστήρι στη διάρκεια δηλαδή της Τουρκικής επίθεσης από το 1645 έως το 1669. Πάντως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να επιβεβαιώνει τους λόγους ερήμωσης της μονής.
Ο θρύλος θέλει να διαλύεται από επιθέσεις πειρατών ή Τούρκων, μια και η μονή βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα άρα σημείο εύκολα προσπελάσιμο από πειρατές και εισβολείς.
Σύμφωνα με το θρύλο επίσης τρεις μοναχοί γλίτωσαν από τις επιθέσεις, ο Μακάριος ο Κοσμάς και ο Ιερεμίας. Αυτοί αποφάσισαν ότι έπρεπε να αποχωρήσουν και να μεταφερθούν σε ασφαλέστερη περιοχή.
Έτσι «μετακόμισαν» στο ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στο Φόδελε, όπου και έχτισαν καινούριο μοναστήρι, η περιουσία του Αγίου Αντωνίουπέρασε στα χέρια των μοναχών του Αγίου Παντελεήμονα, ενώ αργότερα το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της μονής στους Γαλήνους εκποιήθηκε από το Εφεδρικό Ταμείο Ρεθύμνης .
Η ονομασία "Γαλήνους" προέρχεται είτε από προσωνυμία της Παναγίας: "Γαληνούσα" ή "Γαληνή", είτε είναι επίθετο οικογένειας που κατοικούσε παλιότερα στην περιοχή.
Πιο πιθανό όμως θεωρείται να προέρχεται από τη λέξη γαλήνη ένα είδος δηλαδή αργυρόχρου μολυβδούχου (θειούχος μόλυβδος) κοινώς ασημόχωμα.
Oι Γαλήνοι βρίσκονται σε μια από τις πιο μεταλλοφόρες περιοχές της Κρήτης (ανατολικά των Ταλαίων ορέων).
Ειδικότερα το έδαφος στους Γαλήνους είναι πλούσιο σε αργυρούχο μόλυβδο και σε αρσενικό, που είναι απαραίτητο για τη σκλήρυνση του χαλκού.
