Ορθοδοξία

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΑΦΙ ΜΟΥ

Τεράστια
η γη μας,
Κύριε,
πλήθος απέραντος
ο κόσμος,
ασήμαντη
η δύναμή μου.

Όταν ταξιδεύω
και βλέπω
από ψηλά
τη γη,
τις μυρμηγκιές των ανθρώπων
να περπατούν στις αγορές,
ταπεινώνομαι τόσο,
συνέρχομαι,
μαζεύομαι
και μου φεύγει
όλο
το άγχος
και η ψευδαίσθηση
εξουσίας.

Διότι νιώθω,
Χριστέ μου,
ότι μόνο
ένα μικρό χωραφάκι
ορίζω (;)
και καλλιεργώ:
το δικό μου!

Μόνο αυτό!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΦΙΛΟΙ

Σ’ ευχαριστούμε,
Κύριε,
που δεν μας ονόμασες
οπαδούς
και δούλους,
μα φίλους
και αδέρφια Σου.
¨Υμείς, φίλοι μου εστέ…¨

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΣΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΑΝ;

Το λουλούδι
για ν’ ανθίσει,
θέλει
και τη λάσπη του.
Άρα,
είναι μεγάλη σοφία
να αντέχεις
στη ζωή
την όποια
λάσπη - συκοφαντία.
Ευκαιρία για ανθοφορία.
(Καλά, όχι ότι είναι κι ανώδυνα ή εύκολα όλα αυτά…)

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ ΑΓΑΠΗΣ: ΚΑΛΟ ΠΡΑΜΑ

Μου ‘πε αυτές τις μέρες μια κυρία γύρω στα 60,
πολύ της Εκκλησίας,
ότι είχε μάθει απ’ τη μάνα της να αγαπά,
μα να μη το δείχνει.
Αγαπά το παιδί της, μα χωρίς να το δείχνει.
Το εγγόνι της, μα χωρίς να το δείχνει.
Βγάζει κάτι σκληρό,
ενώ μέσα της – λέει – αγαπά μυστικά.
Διαφωνούσα πολύ μέσα μου,
μα δεν μπορούσα να πω κάτι.
Διότι το επισφράγισε με το κύρος της μάνας της,
που ζούσε το ’40 και ’50.
Της το πήγα ευγενικά, λίγο πιο πλάγια.
Τη ρώτησα τι σχέσεις έχουν ως οικογένεια.
Μου είπε, ¨πολλή αντίδραση¨ κι ότι συνήθως σφάζονται.
Ευχήθηκα να καταλάβει κάποια στιγμή
ότι η αγάπη δεν υπάρχει για να κρύβεται απλά κάπου στο βάθος,
μα για να χρωματίζει, χέρια, χείλη, μάτια,
λόγια, αγκαλιές, και τα πάντα.
Στο εδώ και τώρα.
Πλούσια, πληθωρικά και χορταστικά.
Και θυμήθηκα ότι κάπου μιλά ο απόστολος Παύλος
για ¨παροξυσμό αγάπης¨,
δηλαδή μια ¨αγάπη τρελή, γεμάτη ένταση¨.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΤΟ ΒΑΓΟΝΙ ΤΗΣ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑΣ!

Μπήκα στο βαγόνι του μετρό βιαστικός.
Με πήρε αμέσως μια περίεργη μπόχα.
Απλυσιά,
μαλλιά άλουστα για μέρες,
ιδρώτας και ξινίλα.
Όλο το βαγόνι έζεχνε.
Δεν μπορούσα να σταθώ.
Ένα ζευγάρι γερασμένοι ρακοσυλλέκτες κοιμόταν αγκαλιά,
έχοντας τη μούρη τους αντικριστά,
και σκεπασμένοι με την κουκούλα του μπουφάν τους.
Αυτοί ήταν η ¨πηγή¨ του ανυπόφορου κύματος
που έπνιγε τα πάντα.
Δεν είχα πού να σταθώ απ’ τη δυσφορία.
Περπάτησα κατά μήκος στο βαγόνι, μπας κι ανασάνω.
Παντού μύριζε.
Οι επιβάτες με το ζόρι άντεχαν.
Δεν κρατήθηκα άλλο.
Κατέβηκα στην επόμενη στάση,
και μπήκα γρήγορα στο διπλανό βαγόνι.
Επιτέλους.
Εδώ μύριζε καθαριότητα.
Σε κάθε επόμενη στάση,
επιβάτες απ’ το πρώτο βαγόνι
της δυσφορίας και βρωμιάς,
ακολουθούσαν
αλλάζοντας περιβάλλον
με απίστευτη ανακούφιση.
Ώσπου έμεινε άδειο το βαγόνι
με τους δυο ρακοσυλλέκτες,
που, αγκαλιασμένοι απέφευγαν
σχόλια και κριτικές.
Τώρα ταξίδευαν μόνοι τους
σ’ ένα ολόκληρο βαγόνι.
Έπλεαν
πλέον
ανενόχλητοι
στον ωκεανό της μπόχας τους.
Κι όσοι επιβάτες – ανυποψίαστοι- έμπαιναν,
πάλι έβγαιναν!
Σα ποντίκια σε φλεγόμενο πιθάρι.
Όταν ¨μετακόμισα¨ κι άλλαξα βαγόνι,
ένιωσα να ταπεινώνομαι.
Γι’ αυτό που είμαι.
Σκέφτηκα ότι αν μείνω λίγες μέρες άπλυτος,
χωρίς αποσμητικό ή άρωμα,
την ίδια βρώμα θα ξεβράζει
και το δικό μου κορμί.
Άνθρωπος.
Πλάσμα υπέροχο,
έκφραση κάλλους και ωραιότητας.
Μα και τόσο ζυμωμένο με τη φθορά,
την αποσύνθεση και τη θανατίλα.
Η μυρωδιά μου η πυρηνική,
η αληθινή κι ¨αυθεντική¨,
δυστυχώς,
είναι αυτή η μπόχα.
Κύριε, Ιησού Χριστέ,
πάρε με στο βαγόνι Σου.
Για να ανασάνω Εσένα.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΒΙΩΜΑΤΑ

Δεν τη λες ίσως
χριστιανική,
μα εμένα
η υπομονή
σε τράπεζες,
ταχυδρομεία
και άλλες υπηρεσίες,
μου εμπνέει
μεγάλο σεβασμό,
συγκίνηση
και δέος.
Θαυμάζω όλους αυτούς
που περιμένουν
με τόση υπομονή.
Σιωπηλοί,
καρτερικοί,
γράφοντας πότε πότε
ένα μήνυμα
στο κινητό τους.
Εγώ δεν αντέχω
πάνω
από 10-15 λεπτά.
Πήγα πριν μέρες
στο ταχυδρομείο.
Είχα το 499,
κι ήταν στο ταμείο το 365.
Μόνο που σκέφτηκα
τους αριθμούς,
άρχισα να βράζω.
Κι ένας μόνο
υπάλληλος.
Φοβερή εμπειρία.
Σχεδόν.. μεταφυσική!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΘΕΙΟ ΘΕΛΗΜΑ

Όπως έρθουν
τα πράγματα.

Συμπόρευση.

Αν σηκώσεις
μεγάλο αντάρτικο
στης ζωής το ρεύμα,
την έκατσες
τη βάρκα.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

Σε είδα
στο δρόμο
μα έκανα
πως κοιτάω
αλλού.
Ποιος αντέχει
να λέει νέα
μηνών,
να λιώνει πάγους ετών,
και να γελάει ψεύτικα,
κάνοντας ρυτίδες,
χαλώντας χρόνο
και θερμίδες,
ενώ οι ελπίδες
προ πολλού
πεθάνανε;..

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΠΕΊΝΑ

Το φαγητό
δίνει χαρά
λίγα λεπτά,
κι όταν χωνέψεις
θυμάσαι πάλι
της ψυχής σου
το άδειασμα,
που γουργουρίζει
εδώ και χρόνια
πιεστικά.
Αυτό
με τι γεμίζει,
ακόμα δεν μας είπαν
οι γαστρονόμοι
αυτού του κόσμου.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΡΟΗ ΑΕΝΑΟΣ

Θεέ μου,
πώς περνούν
έτσι
οι ώρες,
οι μέρες,
τα χρόνια!..
--------------------------------------------------
Ομιλία: αύριο, Τετάρτη, στις 6.30 το απόγευμα, στη Χ.Ε.Ε.Ν, Γ΄ Σεπτεμβρίου 11, στον 7ο όροφο, στην Αθήνα. Θέμα: Αλήθειες που συχνά ξεχνάμε...

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook