Ορθοδοξία

(Όπως ακριβώς ήρθε το μήνυμα)
....ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν
σου.....
=================================
Πάτερ μου Χρόνια Πολλά για σήμερα!
Διαβάστε τι μου συνέβη:
Πήγα εκκλησία και έκατσα αποκαμωμένη από χαζά προβλήματα και παρακάλεσα να μου δώσει τη χαρά του ο Άγιος Συμεών και δεν είχα δύναμη για να παρακαλέσω τίποτα άλλο.
Έφυγα, γύρισα σπίτι, είχα εξωτερικές δουλειές αλλά δεν μπορούσα να βγω έξω.
Αποκαμωμένη σας λέωωωωω……
Και σκέφτομαι τις εκπομπές σας, που σας είχα πει ότι τις έχω περάσει στο κινητό μου.
Λοιπόν ξέρετε πως ρολάρουν τα ονόματα για να διαλέξεις ποιόν θέλεις να καλέσεις, έτσι διαλέγω τυχαία ποια εκπομπή θα ακούσω, να πάρω δύναμη για την συνέχεια της ζωής μου.
Λοιπόν διαλέγω και ακούω…..: ¨Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν παππού!¨, και μιλήσατε για τον Άγιο Συμεών.
Έχω πάθει σοκ! Κλαίω από χαρά πάλι…..Τι δώρο ήταν αυτό για μένα.
Είμαι γιαγιά και καταλαβαίνετε τι αισθάνθηκα.
Εύχομαι ο Κύριος να σας και μας καθοδηγεί σωστά! [όπως λέτε στην εκπομπή]
Σας παρακαλώ, βάλτε την εκπομπή στο FB να την ακούσουν και άλλοι διότι είναι για την ημέρα ό, τι καλύτερο!
Σας ευχαριστώ για όλα!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Η ΚΟΡΝΙΖΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΗΣ

Στο ταχυδρομείο σήμερα, εκεί που περίμενα τη σειρά μου, ήρθε μια γιαγιά μαυροντυμένη, μου φίλαγε το χέρι επίμονα, ζητώντας ευχές και προσευχές. Είχε κάνει εγχείρηση στα πόδια. Της είπα ψιθυριστά, ¨θα εύχομαι¨.
Και τότε έβγαλε απ' τη τσέπη της μια φωτογραφία με κορνίζα, κι έκλαιγε πιο δυνατά.
Ζήτησε να προσεύχομαι για το γιο της που έφυγε 37 χρονών, το Δημήτρη της. Στη φωτογραφία ήταν τόσο καλός.
¨Για το λεβέντη μου να προσεύχεσαι, πάτερ μου¨.
Όλοι κοίταγαν τη γιαγιά κι εμένα. Τη γιαγιά, με συμπόνοια. Εμένα, με απορία έκπληξης - ¨τι είναι αυτός, που έτσι, στην ψύχρα, η γιαγιά τού τα λέει όλα χύμα τα δικά της!.. Ονόματα, καημούς, κατάδικές της τραγωδίες ¨ Ένας παπάς.
Κι εγώ, να μην ξέρω τίποτα. Μόνο της είπα ότι σίγουρα ο πόνος της είναι μεγάλος.
Και κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να 'σαι παπάς και να φορτώνεσαι - έστω ακουστικά! - τόσο πόνο και δάκρυα και βάρη.
Ακόμα και στο ταχυδρομείο, περιμένοντας στην ουρά να πληρώσεις το ρεύμα.
Χριστέ μου, Σε ζητάει όλη η γη που πονά!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Ο ΦΙΛΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Μου λες να σου τονώσω το ηθικό.
Δεν μπορώ.
Θα το κάνεις μόνος σου.
Αλλιώς, θα κολλάς σε ανθρώπους και θα περιμένεις απ’ αυτούς τη δύναμη.
Θα αγαπήσεις τον εαυτό σου μόνος σου.
Η ευθύνη είναι δική σου.
Ας είναι όλα αυτά καρπός της απόφασής σου.
Να ‘ναι δική σου επιλογή.

Με τη βοήθεια του Θεού, που πρώτος σε υπεραγαπά.

Ζήτα Του να σου πει πόσο πολύ σε αγαπά.
Το κορμί σου, την ψυχή σου, τις ανάγκες σου, τις βαθιές σου επιθυμίες, που ο Ίδιος έσπειρε μέσα σου.
Βλέπει την αξία σου, ακόμα και τη μέρα που σε απολύουν τελεσίδικα.
Θαυμάζει την ομορφιά σου, ακόμα κι αν έχεις σπυράκια.
Σε θεωρεί μεγάλο, ενώ είσαι κοντός.
Σε αγκαλιάζει θερμά, ακόμα κι αν πάσχεις ψυχολογικά.
Σε κοιτά με ελπίδα, τις πιο τραγικές στιγμές της απελπισίας σου.
Σε πλησιάζει, κι ας είσαι άπλυτος.
Σε χαϊδεύει, κι ας είσαι αξύριστος.
Θέλει να σε χαλαρώσει, όταν εσύ είσαι τόσο σφιγμένος.
Αξίζεις πολλά.
Όλα θα αλλάξουν αν το νιώσεις.
Αρκεί να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ερμηνεύσει αλλιώς το βίο σου.
Με τα μάτια του Χριστού.
Αυτού του Χριστού που παραπάνω περιγράφω.
Διότι, υπάρχουν και πολλοί άλλοι ¨Χριστοί¨.

(Θυμάμαι το οπισθόφυλλο ενός βιβλίου που γράφτηκε πριν χρόνια για τον άγιο Πορφύριο. Έλεγε ο συγγραφέας: ¨Γνωρίζοντας τον π. Πορφύριο, γνώρισα έναν άλλο Χριστό, διαφορετικό απ’ αυτόν που μου είχαν μάθει τόσα χρόνια!!¨ Αυτό εννοώ. )

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Κύριε, χάρισέ τους ένα παιδί!
Τόσα χρόνια μαζί, χωρίς τον καρπό των ονείρων τους.
Τι άλλο να πουν.
Έκλαψαν, παρακάλεσαν, σε γιατρούς έτρεξαν,
σε εικόνες και τάματα,
σε μονές και αγίους.Μακάρι στης κούρασής τους την άκρη
να βρουν τη μικρή κούνια
του βρέφους τους.
Και ν’ αρχίσουν τα ψώνια:
φορμούλες, πιπίλες και πάνες,
για να τυλίξουν των ματιών τους το φως,
το μικρό αγγελούδι τους.
Κύριε, ένα παιδί!
Παράκληση είναι, όχι θράσος.
Είπες, θ’ ακούς τους καημούς,
τις ευχές μας.
Γι’ αυτό.
--------------------------------------------------------
Σάββατο βράδυ αγρυπνία, στις 9.30 μ.μ., στο ναό Μεταμόρφωσης, στο Πάτημα Βριλησσίων.
Κυριακή απόγευμα, στις 6μ.μ., ομιλία στο Διδυμότειχο, στον ιερό ναό Παναγίας Ελευθερώτριας, με θέμα : " Όταν νιώθεις να πνίγεσαι¨

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook
..

ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ ΚΙ ΕΦΥΓΕ!

Το κακό δεν είναι που ο γιος έφυγε
απ’ το σπίτι του πατέρα του.
Και τι να έκανε δηλαδή;
Να γινόταν το παιδί του μπαμπά για μια ζωή;
Ισόβια συμβίωση με τον πατέρα;
Να’ ναι 40 χρονών με το μπαμπά του;!!
Είναι αυτό ωριμότητα και πρόοδος;
Πού έγκειται το πρόβλημα τότε;
Ότι έφυγε με σπασμένες σχέσεις.
Με κόντρα και σύγκρουση.
Πρόβλημα επίσης είναι η ασωτία του.
Όχι το να πατά στα πόδια του.
Αυτό άλλωστε,
είναι απ’ τους βασικούς καημούς του ίδιου του Θεού:
να κάνει ό, τι μπορεί για να μας ξεκολλά
από καθηλώσεις,
εξαρτήσεις,
άρρωστες ψυχολογίες κλπ.
-------------------------------------------
ΟΜΙΛΙΑ
Κυριακή απόγευμα, στις 6μ.μ., ομιλία στο Διδυμότειχο, στον ιερό ναό Παναγίας Ελευθερώτριας, με θέμα : " Όταν νιώθεις να πνίγεσαι".

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΟΛΑ ΚΑΛΑ

Κι έρχεται μια στιγμή
που νιώθεις
ότι, τελικά,
όλα στη ζωή σου
είναι καλώς
καμωμένα.

Καλώς,
όχι με την έννοια
του ευχάριστου
πάντα.
Μα σίγουρα
του ωφέλιμου,
και χρήσιμου.

Κι αναστενάζεις
πια
όχι γκρινιάζοντας,
μα δοξάζοντας
τον Αίτιο
όλων αυτών.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Πήγα στην αγρυπνία του περασμένου Σαββάτου, όπως πάντα ήταν πολύ κατανυκτικά.
Συστήνω ανεπιφύλακτα στους πάντες να έρθουν στην επόμενη.
Πραγματικά αξίζει η μετακίνηση για όσους μένουν μακριά από τα Βριλήσσια, πιστέψτε με!

ΠΑΜΕ ¨ΑΛΛΟΥ¨!

Μερικές φορές
με την προσευχή
ζεις τόσο ¨αλλού¨,
που απορείς
αν το ¨αλλού¨
της Βασιλείας του Θεού,
θα είναι
πολύ
διαφορετικό.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Όταν ήσουν παιδί, κι ήσουν ζωηρό και δραστήριο,
προκαλούσες άγχος στους γονείς σου.
Άγχος κι ανησυχία.
Το έβλεπες, το ένιωθες ότι στεναχωρούσες τους γονείς,
και γέμιζες άθελά σου ενοχές.

Μετά μεγάλωσες.
Κι ένιωθες παράξενα, εσύ να χαίρεσαι,
κι η μάνα σου να ανησυχεί.
Εσύ να έχεις ζωντάνια και να θες να ζεις έντονα,
κι ο πατέρας σου να φοβάται.
Και τώρα πια, αρχίζει ένα νέα άγχος: το δικό σου.
Για να μη λυπήσεις τους γονείς,
μη τους γεμίσεις φόβους για τα τρελά σου κέφια,
για την όρεξή σου να ζήσεις δυναμικά,
με ρίσκο και τόλμη.

Και ποια η λύση που βρήκες;
Η δική σου στασιμότητα.
Το να φυτοζωείς εσύ.
Να μένεις το ¨καλό και ήσυχο¨ παιδί.

Τώρα οι γονείς σου είναι πλέον ήσυχοι.
Δεν τους στεναχωρείς με τις ¨τρέλες¨ σου.
Μα εσύ,
είσαι ανύπαντρη ακόμα…
Κι έφτασες τα 45.
Και πονάς πολύ.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΙΕΙ

Τις πιο πολλές φορές
δεν είναι
ότι με στεναχωρεί
κάποιο πρόβλημα
– αυτό καθεαυτό-
μα οι ιδέες
που κυκλοφορούν
στο μυαλό μου,
η φαντασία μου
που καλπάζει,
οι ανασφάλειες,
οι φοβίες
και οι ερμηνείες
που δίνω
στη ζωή.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook