Αγαπητά μέλη και επισκέπτες, καλώς ήρθατε στο ανανεωμένο μας φόρουμ!
Με πολλή χαρά περιμένουμε τις νέες σας δημοσιεύσεις!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Γεγονότα, εικόνες και ντοκουμέντα από το βίο των αγιασμένων μορφών της εποχής μας

Συντονιστές: Νίκος, Anastasios68, johnge

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑΣ

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ.

Εικόνα

Εικόνα

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ.

Ό άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει, ότι συνεχώς καλείται σε επαγρύπνηση για να αντιμετωπίζει τις παγίδες του διαβόλου. Ακόμη θα πρέπει να μην του διαφεύγει, ότι αν δεν προσπαθήσει να γνωρίσει τον εαυτόν του και τις αδυναμίες του και αν δεν επιδίωξη με την χάρη του Θεού να διορθωθεί, τότε να μη παραπονείται για την συμπεριφορά των άλλων απέναντι του και να μη κατηγορεί τους άλλους, γιατι συμπεριφέρονται με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ.

Ή καλύτερη και ή πιο ευάρεστη δοξολογία και ευχαριστία στο Θεό είναι, να είναι ό Χριστιανός σε όλη του τη ζωή συνεπής ως Χριστιανός και να μην επιτρέπει στον εαυτόν του την παράβαση των αγίων εντολών.
Το κακό πνεύμα, που πολεμεί τον άνθρωπο, είναι μισάνθρωπο και μισόκαλο. Μισεί τον άνθρωπο και το καλό, επειδή εκείνο εξέπεσε από τη χάρη του Θεού. Γι' αυτό προσπαθεί να πάρη τον άνθρωπο με το μέρος του, να τον κάνη όμοιο με αυτόν, οπότε, έτσι τον κάνει καί σύντροφό Του ( καί να τόν έχει καί μαζί του στήν αιώνια Κόλαση...)

Είναι γνωστόν όμως, ότι ό άνθρωπος είναι παιδί του Θεού και όταν ακόμη αμαρτάνει, αρκεί μόνο να συνέρχεται από την αμαρτία και να ζητά το έλεος του Θεού, όπως συμβουλεύει ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, αυτός ό μεγάλος κήρυκας της μετανοίας, λέγοντας επιγραμματικά: "Οσάκις πίπτεις ανάστα και βόησον, ελέησαν με ό Θεός, ελέησόν με".

Όταν, λοιπόν, ό άνθρωπος κάνει, όπως τον συμβουλεύει ό άγιος, τότε, ειρηνεύει και έχει και χαρά, διότι ό Θεός του έδωσε περιθώριο μετανοίας.

Προσέχει στο υπόλοιπο της ζωής του να μη ξαναπέσει πάλι στις παγίδες του διαβόλου. Αλλά και αν πάλι επιτρέψει ό Θεός να αμαρτήσει, πάλι πρέπει να κάνη το ίδιο, δηλ. να μετανοήσει, έφ' όσον βέβαια, βρίσκεται ακόμη στη ζωή...  
Και πάλι ή ειρήνη και ή χαρά με τη μετάνοια του επιστρέφει σ' αυτόν.
Πάλι συμφιλιώνεται με το Χριστό, πάλι ό Χριστός δίνει τη χάρη Του και πάλι ό άνθρωπος λούζεται στο φως Του το ιλαρό και αληθινό.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

... Όταν δίνης κάτι στον φτωχό, τότε το χέρι σου να το κινεί ή καρδιά σου και όχι το μυαλό σου ( τυπικά ).
.. Όταν ελεείς τους συνανθρώπους σου, κι΄ έχεις κι΄ εσύ ανάγκη από το έλεος του Θεού σε κάποια δύσκολη στιγμή σου, τότε μπορείς να σταθείς μπροστά στον Θεό και να του πεις, «Ελέησε με Κύριε» διότι το Ευαγγέλιο το ομολογεί «Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί έλεηθήσονται».
.
.. Ελεημοσύνη δεν είναι να δίνης μόνο χρήματα, ή τρόφιμα, ή ρούχα. Ένα χαμόγελο σε ένα πονεμένο, ένα χάδι, μία γλυκεία κουβέντα παρηγοριάς, μία προσευχή με δάκρυα είναι κι΄ αυτά ελεημοσύνη...
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ

... .Μην κρίνεις τά κρίματα των αδελφών σου, ακόμα και αν εσύ είσαι καθαρός, γιά νά έχεις πάντα καθαρό το ταμείο σου στον ουρανό.
... Αν γίνεις κριτής των άλλων δεν θα μπορείς να κρίνεις τον εαυτό σου, διότι πάντα θα βλέπεις των άλλων τα κρίματα σαν μεγαλύτερα από τα δικά σου και θα ζημιώνεις έτσι την ψυχή σου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ

... Παιδάκι μου, εμάς μάς «φοβάται» ό Χριστός πιο πολύ από σας τους κοσμικούς, διότι αν ένας κοσμικός κάνη ένα σκάνδαλο είναι μικρή ή φωτιά του, αν όμως κάνη ένα σκάνδαλο ένας ρασοφόρος τότε ή πυρκαϊά θα κάψει πολλές ψυχές...
... Πρέπει να είμαστε ( εμείς οί μοναχοί ) λύχνοι φωτεινοί να φωτίζουμε τα σκοτάδια μας και να οδηγούμε τις ψυχές των ανθρώπων στο πραγματικό φως, τον Χριστό.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

... Τα μωρά έχουν καθαρή καρδιά και άδολη. Έτσι να γίνουμε μωρά στην ψυχή και στην καρδιά και τότε θα 'ρθή ή σοφία του Θεού μέσα μας.
... Να μην μαλώνετε τα παιδιά, ακόμη και αν είναι όπως λένε "σκληρά". Δώστε αγάπη πολύ και γίνετε παράδειγμα αρετής γι' αυτά. Αυτά το καταλαβαίνουν και θα μαλακώσουν με τον καιρό. Βάλτε λίγο στην προσευχή τα παιδιά σας και ό Θεός μεριμνά περισσώς γι' αυτά...

ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ

... Είναι ευλογημένα όταν είναι αποτέλεσμα τίμιας εργασίας και πνευματικών ταλάντων. Από αυτόν τον πλούτο περιμένει κι ό πτωχός και ό πονεμένος.
Διότι ό πλούσιος πού εργάσθηκε σκληρά να αποκτήσει  αγαθά, γνωρίζει και καταλαβαίνει τον πόνο και την ανάγκη του αδελφού του.
... 'Αχ να 'ξεραν οι πλούσιοι, ότι ό Παράδεισος τους περιμένει μόνο αν ξεφύγουν την κόλαση της φιλαργυρίας τους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

... Στην Κρίση ό Χριστός μας, στην ένδοξη και Δεύτερη Παρουσία Του, δεν θα σε κρίνει γιατι αμάρτησες, άλλα γιατι δεν μετάνιωσες.
... Ή μετάνοια θεραπεύει τον εγωισμό.
... Χωρίς μετάνοια ό άνθρωπος έχασε τον Παράδεισο.
Με την μετάνοια θα τον κερδίσει.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

... Όπως αδειάζεις ένα κουτί με πράγματα για να το καθαρίσεις, έτσι πρέπει να καθαρίζεις και την ψυχή σου στην εξομολόγηση.
... Μην εξομολογείσαι γιατι πρέπει, άλλα γιατί πραγματικά τό θέλεις. Στο "πρέπει" υπάρχει ό τύπος, στο "θέλω" υπάρχει ή ουσία.

ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

... Δεν υπάρχει παιδάκι μου αμαρτία τόσο μεγάλη που να εξαντλήσει το έλεος του Θεού.
... Ή βροχή μπορεί να σταματήσει, οί θάλασσες να στερέψουν, το νερό να χαθεί. Το έλεος και ή αγάπη του Χριστού δεν στερεύουν, είναι ατελείωτα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ

... Τα ζευγάρια παιδί μου σήμερα χωρίζουν από τον εγωισμό τους. Δεν σηκώνει κουβέντα ούτε ό άνδρας, ούτε ή γυναίκα. Αν λίγο ταπεινωθούν τότε έρχεται ή χάρη του Θεού και καταλαβαίνουν τα λάθη τους, ζητούν συγνώμη και αγκαλιά προχωράνε στον δρόμο της ζωής τους...

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΗΜΠΟΡΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ

Δύσκολα τα γεράματα, γιατι ή φυσική αδυναμία δεν βοηθά τον άνθρωπο. Μα είναι τραγικό, να βλέπεις μέσα στο σπίτι 2 σκυλιά, ή γάτες, και τους ανήμπορους γονείς να τους έχουμε στο ίδρυμα.
Δεν λέω και στα γέρικα σκυλάκια να δίνης στοργή, αλλά σκοτίστηκε ό άνθρωπος και δεν βλέπει, ότι, η ευχή των γονιών και το ευχαριστώ τους είναι το μεγαλύτερο εφόδιο για την προκοπή τους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

... Τέκνο μου, δεν αγαπάμε με την καρδιά μας. Στην πραγματικότητα μόνο τον εαυτό μας αγαπάμε. Ποιός έκλαψε γονατιστός για το διπλανό παιδάκι πού αρρώστησε και προσευχήθηκε για την υγεία του; Ποιός δόξασε τον Θεόν, για την επιτυχία του διπλανού του;
Αφού δεν αγαπάμε τον συνάνθρωπο μας, δεν αγαπάμε τον Θεόν.

-- Πώς γέροντα θα αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας; Ή καρδιά μας είναι κλειστή με τον εγωισμό μας.
--Ανοίξτε την με την ταπείνωση και την ελεημοσύνη. Παρακαλέστε τον Θεό να σας κάνη να αγαπάτε, και τότε ή χάρη Του θα σας πλημμυρίσει...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ

... Μεγάλη αρετή στον άνθρωπο η διάκριση ! Ευλογία μεγάλη σε αυτόν πού την ζητά από τον Θεό και την καλλιεργεί. Μοιάζει με τον άνθρωπο πού ψάχνει μέσα σ΄ένα κουτί με πράγματα και μέσα σ' αυτό έχει κι΄ ένα καρφί. Ό άνθρωπος ψάχνει με προσοχή να μην τρυπηθεί. Έτσι και ό άνθρωπος πού έχει διάκριση δεν θέλει να ματώσει, να τρυπήσει κανένα...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

... Σπουδαίο πράγμα ή Επιστήμη. Ό ευγενέστερος καρπός της λογικής, πού χάρισε ό Θεός στον άνθρωπο. Μα οί ανακαλύψεις πρέπει να γίνονται προς ωφέλεια του άνθρώπου, όχι για το κακό του, Αν σου δώσω ένα μαχαίρι μπορείς να κόψης ψωμί αλλά μπορείς και να σκοτώσεις. Προσοχή λοιπόν.

ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ ΓΕΝΙΚΑ

Καλύτερα να δέσουν μια πέτρα στο λαιμό τους και να πάνε στο μέσο του ωκεανού. Δεν αγαπάνε τον Χριστό, δεν πάνε να τον υπηρετήσουν, άλλα να πάρουν εξουσία και χρήμα. Ζουν για την εξουσία και έχουν γλυκαθεί με τα χρήματα.
Αλοίμονο τους, και τρις Αλοίμονο για τις ψυχές πού θα σκανδαλίσουν.

Στα παλιά τα χρόνια, παιδιά πλουσίων οικογενειών έγίνοντο Ιερείς και μοναχοί και χάριζαν τα χρήματα και την περιουσία τους στους φτωχούς. Ήταν πλούσιοι και έγίνοντο ακτήμονες και πτωχοί.
Σήμερα οί ιερωμένοι, όχι βέβαια όλοι, μπαίνουν φτωχοί και βγαίνουν πλούσιοι. Ό Θεός να τους φωτίσει...

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

... Θάναι πρόσωπο παιδάκι μου, κακό και δύστροπο, αλλά με εμφάνιση όμορφη για να ξεγελάσει τον κόσμο.
Θα κάνη ψεύτικα θαύματα με την βοήθεια της επιστημονικής μαγείας και οί άνθρωποι πού έχουν χλιαρή πίστη, ή δεν πιστεύουν καθόλου, θα μπερδέψουν το μυαλό τους πού θα το έχη σκοτίσει αυτός, καί δέν θά τόν καταλάβουν...

Προσοχή μεγάλη χρειάζεται. Το έλεος τού Χριστού, τις ημέρες του Αντίχριστου τέρατος, θα ρέει στο δρόμο, δηλαδή τόσο άμεση θα ειναι ή αγάπη Του και ή βοήθεια Του...

Θαρθεί με πόλεμο, με κακό πολύ ό άνομος, και τότε θα υπάρχη μεγάλη οικονομική δυσκολία...  
Με το χρήμα θα προσπαθήσει να κάνη δούλους του όλους τους ανθρώπους. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτό τον ψεύτη, διότι δεν μπορεί να ισιώσει ό κόσμος από μόνος του. Θα πάθουμε για να μάθουμε τι κακό κάναμε πού είμαστε μακριά από τον Χριστό...

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

... Είναι σαν τις επιδημίες, άλλοτε μικρές, άλλοτε μεγάλες. Χρειάζεται "εμβόλιο" στην ψυχή μας! Δηλαδή  να μείνουμε αμετακίνητοι στο Ευαγγέλιο, καί στις Άγιες Οικουμενικές Συνόδους. Δηλαδή απλά, ότι μάς λέει το σύμβολο της πίστεώς μας.
— Μην κάνετε διάλογο μαζί τους, διότι σήμερα δεν μελετούν τα Ευαγγέλια οι άνθρωποι και δεν γνωρίζουν πώς να μιλήσουν με αυτούς. Κρατηθείτε μακριά τους. Προσεύχεσθε να φωτισθούν από τον Χριστό.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

... Το μόνο που μπορείς να κάνης χωρίς βοήθεια από άλλον άνθρωπο. Επικοινωνείς άπ' ευθείας με τον Θεό, μεγάλο πράγμα. Το πλάσμα να μιλάει με τον Δημιουργό Του, είναι προσωπική στιγμή, απόλυτα δική σου.
... Όπως, όταν μιλούν οι άλλοι την ώρα που τηλεφωνείς και τους λες να σιωπήσουν, για να ακούς, έτσι είναι κι όταν προσεύχεσαι να διώχνεις κάθε εμπόδιο πού σε δυσκολεύει να μιλήσεις με τον Θεό.
--Πρέπει γέροντα να λέμε κάποια συγκεκριμένη προσευχή;
--Παιδάκι μου, μετά το Πάτερ ημών, ό Θεός θέλει την προσωπική σου κουβέντα. Να του μιλήσεις, όπως μιλάς με τον πατέρα σου, καθαρά, χωρίς περιττές κουβέντες, και αυτός καταλαβαίνει τα πάντα.

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ...

Ό γέροντας Νικόδημος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του για να σώσει ανθρώπους από τα χέρια του Διαβόλου. Οι πολυάριθμες εμπειρίες του αποτελούν σπουδαίο πνευματικό κεφάλαιο ειδικά για όσους θα ήθελαν να, γνωρίζουν τις μεθοδείες του Σατανά...

Παρά την μεγάλη του σωματική κόπωση, λόγω του μεγάλου πλήθους ανθρώπων που έπρεπε να βοηθά κάθε ήμερα στο ευλογημένο κελί του, έλεγε πολύτιμες συμβουλές και εμπειρίες του...

Με την χάρη του Χριστού και την ευχή του γέροντα, έχει γίνει μία συνθετική εργασία με σκοπό να καταγραφούν όσα διασώθηκαν σχετικά με τα προβλήματα πού αντιμετώπιζε ό γέροντας με τους ανθρώπους πού έφθαναν στο κελί του και γενικώς τις εμπειρίες του.

— Γέροντα τι είναι μαγεία;

--Είναι η τέχνη του Διαβόλου να ξεγελά τους ανθρώπους τάζοντας τους παραδείσους, ενώ τέλος τους κάνει υποχείριο του και τους οδηγεί στην καταστροφή και την απώλεια. Όπως κάθε τεχνίτης την τέχνη του την διδάσκει στους μαθητές του, έτσι και αυτός με τους υπηκόους του δαίμονες, την διδάσκει δυστυχώς σε ανθρώπους με τελικό σκοπό να κάνουν κακό, μεγάλο κακό.
— Εχει πολλούς δαίμονες ό Σατανάς στην δούλεψη του;
— Αναρίθμητους, και όπως λέει ή Αγία Γραφή το «1/3 των αστέρων», καταλαβαίνεις τώρα τον αριθμό...
— Από πότε υπάρχει η μαγεία στον κόσμο;
— Από τότε πού δημιουργήθηκε ό άνθρωπος από τον Θεό, άρχισε ό φθόνος του Διαβόλου για το ωραιότερο πλάσμα του Θεού στη γη. Με την απομάκρυνση τού πρώτου ζεύγους τών ανθρώπων από το αγαθό και την ροπή τους προς το κακό, από τότε άρχισε να εφευρίσκει τρόπους και μέσα να τα δώσει σε ανθρώπους πού είχαν καλλιεργήσει την κακία...Κι΄ έτσι, με όπλο του την απόκτηση εξουσίας καί δύναμης ξεγελούσε ανθρώπους, τους έκανε όργανά του, και άρχισε το κακό να γίνεται μεγαλύτερο...
--Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν μάγια, μάγοι, και Σατανάς.

--Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Σατανά είναι, ότι κατόρθωσε να κάνη τους ανθρώπους υλιστές, να αρνηθούν την ύπαρξη του Θεού και σκοτισμένοι να μην βλέπουν, ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος αόρατος, άλλα υπαρκτός. Αυτοί που λένε ότι δεν υπάρχει Σατανάς, να ξέρης αρνούνται ότι υπάρχει και Θεός. Με όπλο τον υλισμό κατευθύνει την σκέψη των ανθρώπων στην ευδαιμονία την υλική.

Ό άνθρωπος αγωνίζεται πώς να φτιάξη ωραίο σώμα, πώς να απόκτηση πλούτο, δύναμη με κάθε μέσο αδιαφορώντας για την ψυχή του. Τον ενδιαφέρουν μόνο οί αισθήσεις, όχι ή ψυχή. Γι' αυτό έχουν δουλειά οί μάγοι, διότι υπόσχονται εξουσία, δύναμη, χρήματα και γυναίκες που θα γίνονται "αρνάκια στα πόδια τους".

ΜΟΙΧΕΙΑ κ΄ ΠΟΡΝΕΙΑ -- ΟΙ  ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ...
 
— Πως φτάνει μια γυναίκα επί παραδείγματι σε ένα μάγο και τι μπορεί να του ζήτηση;

— Να, μια γυναίκα έχει π. χ παράνομο δεσμό με κάποιο παντρεμένο. Ό παντρεμένος δεν έχει χωρίσει από την γυναίκα του. Ή ερωμένη πού τον θέλει δικό της μόνο γι' αυτήν, πάει στον μάγο έναντι αμοιβής και του λέει, ότι τον θέλει δικό της. Αυτός με επικλήσεις προς τα ακάθαρτα πνεύματα μέσω κάποιας συγκεκριμένης τελετουργίας συνεργάζεται με τα δαιμόνια, τα οποία τα στέλνει για να ικανοποιηθεί το αίτημα της ερωμένης...
— Της δίνει φυλακτά, ή υλικά διάφορα τα οποία ρίχνει σε εδέσματα, φαγητά , η γλυκά, τα τρώει ό αφελής σύντροφος και αρχίζει το πρόβλημα. Στην αρχή όλα καλά ήρεμα και ευτυχισμένα. Μετά ό Σατανάς δεν κάνει ποτέ καλό.

— Τον διαπομπεύει δηλαδή, τον παίρνουνε χαμπάρι και σκοτώνεται με την γυναίκα και τα παιδιά του. Είναι σκοτισμένος, δεν βλέπει τίποτε, είναι ευτυχισμένος μόνο με την ερωμένη, την γυναίκα του δεν την θέλει, την σιχαίνεται. Ρώτησα κάποιον που είχε ως σύζυγο μια, εξαιρετική κοπέλα "γιατί παιδί μου δεν την θέλεις;". 
Ακουστέ τι μου είπε: "γέροντα, όταν την βλέπω, το κεφάλι της το βλέπω ( όχι ανθρώπινο ) αλλά βοδινό, χοιρινό, ή ταύρου κι΄ έτσι την σιχαίνομαι..."

--- Τι ζητάνε από τους μάγους οί κακοί άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κακό καί σε άλλους ανθρώπους;

ΠΟΙΟΙ  ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ...
 
--- Ζητάνε να πάθουν οικονομική καταστροφή, ασθένειες, ή και τον θάνατο. Σε γυναίκες να πονάνε διαρκώς, παντού, και κυρίως στην κοιλιά, να μην τεκνοποιούν, και να τους συμβούν αυτοκινητιστικά ατυχήματα...

--- Πως ό Θεός επιτρέπει να γίνονται αυτά στα πλάσματα Του, αφού τα αγαπά;

-- Μην μπερδεύεις τον Θεό με αυτά. Ό άνθρωπος που είναι κοντά στο Θεό, βαδίζει στο θέλημα Του, εξομολογείται, μετανοεί για τα λάθη του, και βάζει το Χριστό μέσα του με την Θεία Κοινωνία. Έτσι ( τόν φυλάει ο Χριστός ) καί δεν μπορεί να πάθει τίποτα από την μαγεία...

Μπορεί να έχει μικροπροβλήματα, άλλα δεν κινδυνεύει. Κινδυνεύουν οί ακάλυπτοι από την Θεία χάρη. Αυτοί οί άνθρωποι πού τον Θεό τον έχουν ξεχάσει, δεν τον πιστεύουν, τον σταυρώνουν κάθε μέρα με την αμετανοησία τους... Γι' αυτό το αντίδοτο της μαγείας, είναι ή κατά Χριστό ζωή κυριολεκτικά.

— Γέροντα σε άκουσα επανειλημμένα να λες σε ανθρώπους ασθενείς που σε πλησίασαν, ότι θα κάνης την προσευχή σου γι' αυτούς καί για το πρόβλημα τους, αλλά θα πρέπει να επισκεφθούν καί γιατρό.

--Παιδί μου, ένα παιδί είχε επιληψία και πάθαινε όπως ξέρεις καλά, κρίσεις διάφορες. Οι γονείς του θεώρησαν, ότι είναι δαιμονισμένο το παιδί τους και το φέρανε σε μένα. Με την χάρη του Χριστού διαπίστωσα ότι δεν έχει πνευματική όχληση και σαφέστατα ο μόνος αρμόδιος για το πρόβλημα του είναι ο γιατρός.
Γι' αυτό Έχουμε τους γιατρούς και πρέπει να σεβόμαστε το σπουδαίο ρόλο τους στην κοινωνία διότι είναι όργανα του Θεού προς δόξα Του, αφού απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο.

Δεν είναι λοιπόν τα πάντα δαιμόνια. Θα πάνε στο γιατρό και αν οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τη λύση θα πρέπει να επισκεφτούν τον ιερέα ο οποίος με διακριση και σεβασμό προς τον Θεό και τον πάσχοντα άνθρωπο θα τον βοηθήσει με την προσευχή του, τις ευχές της Εκκλησίας και τις πνευματικές νουθεσίες.
Όλα θα ωφελήσουν, δεν θα βλάψουν, αρκεί να ξέρουμε τα όρια τους.

--Γέροντα, όσοι έχουν πάει σε μέντιουμ και σε μάγους βλέπουν ότι έχουν εκεί μέσα στους χώρους αυτούς, πολλές εικόνες και ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στο Θεό, τι έχεις να πεις για αυτό;

--Πως θα ξεγελάσουν παιδάκι μου τον κόσμο, γι΄ αυτό έχουν τις εικόνες, κοροϊδεύουν. Μα δεν βλέπετε την πραγματικότητα; Ένας άνθρωπος πού πάει σ΄ ένα μάγο για να κάνει κακό σ΄ ένα συνάνθρωπο του, βλέπει εκεί τους τοίχους γεμάτο εικόνες. Και δεν σκέφτεται επιτέλους, πώς ο μάγος πού λέει ότι πιστεύει στο Θεό και πληρώνεται μάλιστα για να κάνει και κακό, ότι τού λέει ψέματα; Ποιον κοροϊδεύουν; Νομίζεις ότι κοροϊδεύεται ο Θεός;

Για κοίταξε όμως και την ζωή των μέντιουμ και των μάγων. Ναυάγια είναι, χωρισμένοι, ασθενείς, με πολλά ατυχήματα, δράματα ζωντανά. Εάν δεν μετανοήσουν τους περιμένει μεγάλο κακό...
Όταν δεν καταφέρουν να κερδίσουν μια ψυχή, τότε έρχονται τα δαιμόνια και τους κτυπούν, διότι και αυτά με την σειρά τους τρώνε ξύλο από τους αρχιδαίμονές τους για την αποτυχία τους...

ΟΙ  ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ... 
 
— Γέροντα, είναι εύκολο να γίνεις μάγος σήμερα ;

— Στο καλό πάς δύσκολα, στο κακό πολύ εύκολα.
Πουλιώνται ελεύθερα δυστυχώς, και θα πρέπει το κράτος να εχη το νου του, να απαγορεύει τα βιβλία μαγείας και ιδιαίτερα στα παιδιά που έχουν περιέργεια, είναι τα πιο επικίνδυνα να οδηγηθούν σε τέτοιους κόσμους. 
Δυο, τρία ποιηματάκια λες στην αρχή και τσουπ ό νεαρούλης δαίμονας μπροστά σου, έτοιμος να σε υπηρέτηση σε ότι ζητήσεις. Έχασες κλειδιά, τα βρίσκεις, έχασες πράγματα στα βρίσκει. Εσύ τρελαίνεσαι, ανεβαίνει ό εγωισμός σου και λες ότι κάποιος είσαι...

— Κάποια στιγμή που τον καλείς, και μάλιστα μόνο εσύ τον βλέπεις, όχι οί άλλοι, τού ζητάς πιο δύσκολα πράγματα και αυτός σε κατευθύνει σε μεγαλύτερους σε Ιεραρχία δαίμονες με ανάλογα "ανταλλάγματα" ( όχι τσάμπα ).
Προσοχή λοιπόν μεγάλη καί κίνδυνος, δεν είναι να παίζεις με τέτοια πράγματα. Εδώ εμείς έχουμε πετραχήλι και βλέπεις τι τραβάμε...

— Γέροντα, Αφού τα άτομα πού έχουν δαιμονο-καταληφθεί κάνουν όμως εν Χριστώ ζωή, γιατί δεν γίνονται καλά, τι συμβαίνει;

--Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην υπάρξει άλλο ανθρώπινο πλάσμα με δαιμόνια μέσα του, αλλά να ξέρης, ότι δεν αρκεί μόνο το πάσχον άτομο να κάνη εν Χριστώ ζωή, με Εξομολόγηση, προσευχή, Θεία Κοινωνία και με πνευματική καθοδήγηση και διάβασμα, αλλά απαιτείται και όλη ή οικογένεια του να ζή εν Χριστώ ! Διότι εσύ, με την χάρη του Χριστού διαβάζεις ένα άτομο, βγαίνει το δαιμόνιο, ό πατέρας όμως βλασφημά, καί τότε από την άλλη πόρτα ξαναμπαίνει. Όλη ή οικογένεια λοιπόν στον Χριστό, και τότε θα έχεις το έλεος του Θεού επάνω σου.

--Γέροντα, αφού οί ευχές τής Εκκλησίας έχουν τόση δύναμη έναντι των δαιμόνων, γιατί οί ιερείς αποφεύγουν να κάνουν Εξορκισμούς σήμερα;

--Οί ευχές τής μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, πράγματι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη, άλλα οί ιερείς που θα τις διαβάζουν συστηματικά, πρέπει να έχουν μεγάλο ψυχικό σθένος, πίστη δυνατή και αδαμάντινη, άλλα και καθαρή ( προσωπική ) ζωή...
Αν είχαμε ιερείς που διαβάζουν στις Ενορίες τους Εξορκισμούς συστηματικά, δεν θα ήταν εύκολα τα πράγματα στα μέντιουμ, αστρολόγους και γενικά μάγους. 
Αλλά ή Εκκλησία έχει γίνει ( σχεδόν ) κοσμική, δεν πρέπει να φωνάζουν οί ασθενείς και να ενοχλούν τους γείτονες πού κάνουν παράπονα στους πιο ψηλά, σέ Αρχιερείς κτλ.

Οί ανώτεροι κληρικοί πάλι έχουν διασυνδέσεις με την Εξουσία και επηρεάζονται για να έχουν διάφορες εξυπηρετήσεις, και όπως ξέρετε οί μεγάλοι έχουν τον αστρολόγο τους, τον παραψυχολόγο τους για να κάνουν ένα βήμα, δεν έχουν την ευχή της μανούλας τους και του Χριστού, και έτσι επιτυγχάνουν συστηματικά σιγή και χορεύει ό Διάβολος...

--Γέροντα, γιατί την εποχή των Αγίων Αποστόλων, ό ίσκιος τους και μόνο ήταν σε θέση να θεραπεύσει ένα δαιμονισμένο ασθενή, ενώ σήμερα ενάρετοι γέροντες διαβάζουν άπειρες ώρες τις κατάλληλες προσευχές και δεν γίνεται εύκολα θεραπεία, ή όταν γίνει, απαιτείται χρόνος;

--Άκουσε παιδί μου, αν διαβάσεις με προσοχή το Ευαγγέλιο θα δής, ότι ό Χριστός φανέρωσε την αδυναμία μας λέγοντας εις τους μαθητές Του, ( οί οποίοι παραπονέθηκαν ότι δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν ένα δαιμονισμένο), λέγοντάς τους εκείνο τον καταπληκτικό λόγο: 
"Ώ γενεά άπιστος και μοιχαλίς". Τούτο το γένος, (των δαιμόνων εννοούσε), μόνο με προσευχή και νηστεία μπορεί νά νικηθεί.

Συνεπώς, την εποχή των Αγίων Αποστόλων τα θαύματα ήταν άμεσα, διότι οί άνθρωποι έπρεπε να δουν, να πιστέψουν και να σωθούν. Σήμερα ή σωτηρία μας θέλει την χάρη του Χριστού, άλλα πρέπει να αγωνισθούμε.

Για να μας δώσει την ευκαιρία να αγωνισθούμε, ό Χριστός μας δίνει ως όπλα την προσευχή και την νηστεία, διότι δεν παλεύουμε με σαρκικά όντα, αλλά με τις αρχές και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, δηλαδή δαίμονες, πνευματικές οντότητες μοχθηρές και ψυχοκτόνες.

Αν ό οποιοσδήποτε ενάρετος γέροντας με την χάρη του Χριστού και τις ευχές της Εκκλησίας θεράπευε με την πρώτη φορά τον ασθενή, τότε, όπως είναι ό κόσμος ειδικά σήμερα, θα είχε χάσει την ευκαιρία να άγωνισθή και από μόνος του ( ώστε να κερδίσει μέ τόν κόπο του τον Παράδεισο ! )

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ.

Οι πειρασμοί που έρχονται στον άνθρωπο, είναι ανάλογοι με τις δυνάμεις του, και ό Θεός δεν επιτρέπει στον άνθρωπο πειρασμούς, που να υπερβαίνουν τις ψυχικές και σωματικές του δυνάμεις. Και παρ' όλο που αυτό είναι γνωστό και μάλιστα κατοχυρωμένο από την Αγία Γραφή, εν τούτοις, ό άνθρωπος, κάθε φορά, που του έρχεται και ένας πειρασμός, λησμονεί αυτό και αρχίζει να χάνει τον έλεγχο των κινήσεων του, ανυπομονώντας και κατηγορώντας τους άλλους που τον πειράζουν και πολλές φορές γογγύζει απέναντι του Θεού, γιατι επιτρέπει αυτούς τους πειρασμούς, σαν και να μη γνωρίζει ό Θεός τι κάνει.
Το αποτέλεσμα είναι να αμαρτάνει, να χάνει την ειρήνη και την χαρά, οπότε πάλι και από την αρχή, και άλλοι πάλι πειρασμοί, ίσως τώρα πιο μεγάλοι, ώστε να μάθη να ειπωμένη και να ελπίζει, ότι ό Θεός θα τον απαλλάξει από το βάρος των πειρασμών.
Και όταν τον πειρασμό τον περάσει, όπως θέλει ό Θεός, και όχι όπως αυτός επιθυμεί, τότε, πραγματικά αισθάνεται τη χάρη του Θεού, γίνεται πιο ισχυρός, πιο ανδρείος και πιο θαρραλέος και αποκτάει την πείρα για να αντιμετωπίζει και τους άλλους πειρασμούς που θα επιτρέψει ό Θεός προς όφελος του.
Τέλος, όταν τους πειρασμούς, που επιτρέπει ό Θεός, ό άνθρωπος τους δέχεται χωρίς γογγυσμό, στεναχώρια και αγανάκτηση και τους αντιμετωπίζει συμφωνά με το Άγιο Του θέλημα, τότε ή χάρη του Θεού επαυξάνει σ' αυτόν τις άγιες δωρεές και τις πολλαπλασιάζει.
Με αυτό τον τρόπο, ό άνθρωπος γίνεται ευάρεστος στον Θεό και το σπουδαιότερο είναι έτοιμος για την αιώνια ζωή, για την οποία έχει δημιουργηθεί και στην οποία καλείται να μεταβεί, αφού όμως περάσει από αυτή την πρόσκαιρη ζωή, που δόθηκε στον άνθρωπο σαν προστάδιο και προετοιμασία της αιωνίου ζωής.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ.
Ό άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει, ότι συνεχώς καλείται σε επαγρύπνηση για να αντιμετωπίζει τις παγίδες του διαβόλου. Ακόμη θα πρέπει να μην του διαφεύγει, ότι αν δεν προσπαθήσει να γνωρίσει τον εαυτόν του και τις αδυναμίες του και αν δεν επιδίωξη με την χάρη του Θεού να διορθωθεί, τότε να μη παραπονείται για την συμπεριφορά των άλλων απέναντι του και να μη κατηγορεί τους άλλους, γιατι συμπεριφέρονται με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ.

Ή καλύτερη και ή πιο ευάρεστη δοξολογία και ευχαριστία στο Θεό είναι, να είναι ό χριστιανός σε όλη του τη ζωή συνεπής ως χριστιανός και να μην επιτρέπει στον εαυτόν του την παράβαση των αγίων εντολών.
Το κακό πνεύμα, που πολεμεί τον άνθρωπο, είναι μισάνθρωπο και μισόκαλο. Μισεί τον άνθρωπο και το καλόν, επειδή εκείνο εξέπεσε από τη χάρη του Θεού. Γι' αυτό προσπαθεί να πάρη τον άνθρωπο με το μέρος του, να τον κάνη όμοιο με αυτόν, οπότε, έτσι τον κάνει καί σύντροφο Του.
Είναι γνωστόν όμως, ότι ό άνθρωπος είναι παιδί του Θεού και όταν ακόμη αμαρτάνει, αρκεί μόνο να συνέρχεται από την αμαρτία και να ζητά το έλεος του Θεού, όπως συμβουλεύει ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, αυτός ό μεγάλος κήρυκας της μετανοίας, λέγοντας επιγραμματικά: "Οσάκις πίπτεις ανάστα και βόησον, ελέησαν με ό Θεός, ελέησόν με".
Όταν, λοιπόν, ό άνθρωπος κάνει, όπως τον συμβουλεύει ό άγιος, τότε, ειρηνεύει και έχει και χαρά, διότι ό Θεός του έδωσε περιθώριο μετανοίας.
Προσέχει στο υπόλοιπο της ζωής του να μη ξαναπέσει πάλι στις παγίδες του διαβόλου. Αλλά και αν πάλι επιτρέψει ό Θεός να αμαρτήσει, πάλι πρέπει να κάνη το ίδιο, δηλ. να μετανοήσει, έφ' όσον βέβαια, βρίσκεται ακόμη στη ζωή. Και πάλι ή ειρήνη και ή χαρά με τη μετάνοια του επιστρέφει σ' αυτόν.
Πάλι συμφιλιώνεται με το Χριστό, πάλι ό Χριστός δίνει τη χάρη Του και πάλι ό άνθρωπος λούζεται στο φως Του το ιλαρό και αληθινό.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ.

... Όταν δίνης στον φτωχό το χέρι σου, να το κινεί ή καρδιά και όχι το μυαλό.
... Όταν ελεείς τους συνανθρώπους σου και έχεις ανάγκη από το έλεος του Θεού σε κάποια δύσκολη στιγμή σου, μπορείς να σταθείς μπροστά στον Θεό και να του πεις· «Ελέησε με Κύριε» διότι το Ευαγγέλιο το ομολογεί «Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί έλεηθήσονται».
... Ελεημοσύνη δεν είναι να δίνης μόνο χρήματα ή τρόφιμα ή ρούχα. Ένα χαμόγελο σε ένα πονεμένο, ένα χάδι, μία γλυκεία κουβέντα παρηγοριάς, μία προσευχή με δάκρυ είναι ελεημοσύνη.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ.

... .Μην κρίνεις τά κρίματα των αδελφών σου, ακόμα και αν εσύ είσαι καθαρός και θάχης πάντα καθαρό το ταμείο σου στον ουρανό.
... Αν γίνεις κριτής των άλλων δεν θα μπορείς να κρίνεις τον εαυτό σου, διότι πάντα θα βλέπεις των άλλων τα κρίματα σαν μεγαλύτερα από τα δικά σου και θα ζημιώνεις την ψυχή σου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ.

... Παιδάκι μου, μας «φοβάται» ό Χριστός πιο πολύ από σας τους κοσμικούς, διότι αν ένας κοσμικός κάνη ένα σκάνδαλο είναι μικρή ή φωτιά του, αν όμως κάνη ένα σκάνδαλο ένας ρασοφόρος τότε ή πυρκαϊά θα κάψει πολλές ψυχές.
... Πρέπει να είμαστε (οί μοναχοί) λύχνοι φωτεινοί να φωτίζουμε τα σκοτάδια μας και να οδηγούμε τις ψυχές των ανθρώπων στο πραγματικό φως, τον Χριστό.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

... Τα μωρά έχουν καθαρή καρδιά και άδολη. Έτσι να γίνουμε μωρά στην ψυχή και στην καρδιά και τότε θα 'ρθή ή σοφία του Θεού μέσα μας.
... Να μην μαλώνετε τα παιδιά, ακόμη και αν είναι όπως λένε "σκληρά". Δώστε αγάπη πολύ και γίνετε παράδειγμα αρετής γι' αυτά. Αυτά το καταλαβαίνουν και θα μαλακώσουν με τον καιρό. Βάλτε λίγο στην προσευχή τα παιδιά σας και ό Θεός μεριμνά περισσώς γι' αυτά.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ.

... Είναι ευλογημένα όταν είναι αποτέλεσμα τίμιας εργασίας και πνευματικών ταλάντων. από αυτό τον πλούτο περιμένει κι ό πτωχός και ό πονεμένος.
Διότι ό πλούσιος πού εργάσθηκε σκληρά να απόκτηση αγαθά, γνωρίζει και καταλαβαίνει τον πόνο και την ανάγκη του αδελφού του.
... 'Αχ να 'ξεραν οι πλούσιοι, ότι ό Παράδεισος τους περιμένει αν ξεφύγουν την κόλαση της φιλαργυρίας τους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

... Στην Κρίση ό Χριστός μας, στην ένδοξη και Δεύτερη Παρουσία Του, δεν θα σε κρίνει γιατι αμάρτησες, άλλα γιατι δεν μετάνιωσες.
... Ή μετάνοια θεραπεύει τον εγωισμό.
... Χωρίς μετάνοια ό άνθρωπος έχασε τον παράδεισο.
Με την μετάνοια θα τον κερδίσει.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.

... Όπως αδειάζεις ένα κουτί με πράγματα για να το καθαρίσεις, έτσι πρέπει να καθαρίζεις και την ψυχή σου στην εξομολόγηση.

... Μην εξομολογείσαι γιατι πρέπει, άλλα γιατι θέλεις. Στο πρέπει υπάρχει ό τύπος, στο θέλω ή ουσία.

ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

... Δεν υπάρχει παιδάκι μου αμαρτία τόσο μεγάλη που να εξάντληση το έλεος του Θεού.
... Ή βροχή μπορεί να σταματήσει, οί θάλασσες να στερέψουν, το νερό να χαθεί. Το έλεος και ή αγάπη του Χριστού δεν στερεύουν, είναι ατελείωτα.

ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.

... Παιδί μου στην θεία λειτουργία που θα γίνη στην Αγια Σοφιά θα πάω μου είπε ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, άλλα δεν μου πε το πώς θα πάω.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

... Να μην το ξεχάσετε ποτέ, ή Ορθοδοξία θα λάμψη ξανά, και ή Ελλάδα μας θα πάρη την θέση πού της αξίζει στην ανθρωπότητα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ.

*... Τα ζευγάρια παιδί μου σήμερα χωρίζουν από τον εγωισμό τους. Δεν σηκώνει κουβέντα ούτε ό άνδρας, ούτε ή γυναίκα. Αν λίγο ταπεινωθούν άρχεται ή χάρη του Θεού και καταλαβαίνουν τα λάθη τους, ζητούν συγνώμη και αγκαλιά προχωράνε στον δρόμο της ζωής τους.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΗΜΠΟΡΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ.

Δύσκολα τα γεράματα, γιατι ή φυσική αδυναμία δεν βοηθά τον άνθρωπο. Μα είναι τραγικό, να βλέπεις μέσα στο σπίτι 2 σκυλιά ή γάτες και τους ανήμπορους γονείς να τους έχουμε στο ίδρυμα.
Δεν λέω και στα γέρικα σκυλάκια να δίνης στοργή, αλλά σκοτίστηκε ό άνθρωπος και δεν βλέπει, ότι , η ευχή των γονιών και το ευχαριστώ τους είναι το μεγαλύτερο εφόδιο για την προκοπή τους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

... Δεν αγαπάμε με την καρδιά μας τέκνο μου. Στην πραγματικότητα μόνο τον εαυτό μας. Ποιος Έκλαψε γονατιστός για το διπλανό παιδάκι πού αρρώστησε και προσευχήθηκε για την υγεία του; Ποιος δόξασε τον Θεόν, για την επιτυχία του διπλανού του;
Αφού δεν αγαπάμε τον συνάνθρωπο μας, δεν αγαπάμε τον Θεόν.
... Πώς γέροντα θα αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας; Ή καρδιά μας είναι κλειστή με τον εγωισμό μας. Ανοίξτε την με την ταπείνωση και την ελεημοσύνη. Παρακαλέστε τον Θεό να σας κάνη να αγαπάτε και ή χάρη Του θα σας πλημμυρίσει.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ.

... Μεγάλη αρετή στον άνθρωπο. Ευλογία μεγάλη σε αυτόν πού την ζητά από τον Θεό και την καλλιεργεί. Μοιάζει με τον άνθρωπο πού ψάχνει σε ένα κουτί με πράγματα και μέσα σ' αυτό έχει ένα καρφί. Ό άνθρωπος ψάχνει με προσοχή να μην τρυπηθεί, έτσι και ό άνθρωπος με διάκριση δεν θέλει να ματώσει, να τρυπήσει κανένα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.

... Σπουδαίο πράγμα ή επιστήμη. Ό ευγενέστερος καρπός της λογικής, πού χάρισε ό Θεός στον άνθρωπο. Μα οί ανακαλύψεις πρέπει να γίνονται προς ωφέλεια του άνθρώπου, όχι για το κακό του, Αν σου δώσω ένα μαχαίρι μπορείς να κόψης ψωμί αλλά μπορείς και να σκοτώσεις. Προσοχή λοιπόν.

ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ ΓΕΝΙΚΑ.

Καλύτερα να δέσουν μια πέτρα στο λαιμό τους και να πάνε στο μέσο του ωκεανού. Δεν αγαπάνε τον Χριστό, δεν πάνε να τον υπηρετήσουν άλλα να πάρουν εξουσία και χρήμα. Ζουν για την εξουσία και έχουν γλυκαθεί με τα χρήματα. Αλίμονο τους και τρις Αλίμονο για τις ψυχές πού θα σκανδαλίσουν.
Στα παλιά τα χρόνια, παιδιά πλουσίων οικογενειών έγίνοντο Ιερείς και μοναχοί και χάριζαν τα χρήματα και την περιουσία τους στους φτωχούς. Ήταν πλούσιοι και έγίνοντο ακτήμονες και πτωχοί.
Σήμερα οί ιερωμένοι, όχι βέβαια όλοι μπαίνουν φτωχοί και βγαίνουν πλούσιοι. Ό Θεός να τους φώτιση.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ.

,.. Θάναι πρόσωπο παιδάκι μου κακό και δύστροπο, άλλα με εμφάνιση όμορφη για να ξεγελάσει τον κόσμο.
Θα κάνη ψεύτικα θαύματα με την βοήθεια της επιστημονικής μαγείας και οί άνθρωποι πού έχουν χλιαρή πίστη ή δεν πιστεύουν θα βάλουν το μυαλό τους πού θα το έχη σκότιση αυτός για να μην καταλάβουν.
Προσοχή μεγάλη χρειάζεται. Το έλεος του Χριστού τις ήμερες του Αντίχριστου τέρατος θα ρέη στο δρόμο, δηλαδή τόσο άμεση θα ειναι ή αγάπη Του και ή βοήθεια Του.
Θαρθή με πόλεμο, με κακό πολύ ό άνομος και θα υπάρχη μεγάλη οικονομική δυσκολία. Με το χρήμα θα προσπαθήσει να κάνη δούλους του όλους τους ανθρώπους. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτό τον ψεύτη, διότι δεν μπορεί να ισιώσει ό κόσμος από μόνος του. Θα πάθουμε για να μάθουμε τι κακό κάναμε πού είμαστε μακριά από τον Χριστό

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ.

... Είναι σαν τις επιδημίες άλλοτε μικρές, άλλοτε μεγάλες. Χρειάζεται εμβόλιο στην -ψυχή μας κα\ αυτό είναι, να μείνουμε αμετακίνητοι στο Ευαγγέλιο, στις Άγιες Οικουμενικές Συνόδους δηλαδή άπλα, ότι λέει το σύμβολο της πίστεως μας.
— Μην κάνετε διάλογο μαζί τους, διότι σήμερα δεν μελετούν τα Ευαγγέλια οι άνθρωποι και δεν γνωρίζουν πώς να μιλήσουν με αυτούς. Κρατηθείτε μακριά τους. Προσεύχεσθε να φωτισθούν από τον Χριστό.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

... Το μόνο που μπορείς να κάνης χωρίς βοήθεια από άλλον άνθρωπο. Επικοινωνείς άπ' ευθείας με τον Θεό, μεγάλο πράγμα. Το πλάσμα να μιλάει με τον Δημιουργό Του, είναι προσωπική στιγμή, απόλυτα δική σου.
... Όπως, όταν μιλούν οι άλλοι την ώρα που τηλεφωνείς και τους λες να σιωπήσουν, για να ακούς, έτσι κι όταν προσεύχεσαι να διώχνεις κάθε εμπόδιο πού σε δυσκολεύει να μιλήσεις με τον Θεό.
Πρέπει γέροντα να λέμε κάποια συγκεκριμένη προσευχή;
Παιδάκι μου, μετά το Πάτερ ημών, ό Θεός θέλει την προσωπική σου κουβέντα. Να του μιλήσεις, όπως μιλάς με τον πατέρα σου, καθαρά, χωρίς περιττές κουβέντες και αυτός καταλαβαίνει τα πάντα.

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ.

Ό γέροντας Νικόδημος· αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του για να σώσει ανθρώπους από τα χέρια του Διαβόλου. Οι πολυάριθμες εμπειρίες του αποτελούν σπουδαίο πνευματικό κεφάλαιο ειδικά για όσους θα ήθελαν να, γνωρίζουν τις μεθοδείες του Σατανά.
Παρά την μεγάλη του σωματική κόπωση, λόγω του μεγάλου πλήθους ανθρώπων, που έπρεπε να βοηθά κάθε ήμερα στο ευλογημένο κελί του, έλεγε πολύτιμες , συμβουλές και εμπειρίες του.
Με την χάρη του Χριστού και την ευχή του γέροντα έχει γίνει μία συνθετική εργασία με σκοπό να καταγράφουν όσα διασώθηκαν σχετικά με τα προβλήματα πού αντιμετώπιζε ό γέροντας με τους ανθρώπους πού έφθαναν στο κελί του και γενικώς τις εμπειρίες του.
— Γέροντα τι είναι μαγεία;
Είναι η τέχνη του Διαβόλου να ξεγελά τους ανθρώπους τάζοντας τους παραδείσους, ενώ τέλος τους κάνει υποχείριο του και τους οδηγεί στην καταστροφή και την απώλεια. Όπως κάθε τεχνίτης την τέχνη του την διδάσκει στους μαθητές του, έτσι και αυτός με τους υπηκόους του δαίμονες, την διδάσκει δυστυχώς σε ανθρώπους με τελικό σκοπό να κάνουν κακό, μεγάλο κακό.
— Εχει πολλούς δαίμονες ό Σατανάς στην δούλεψη του;
-— Αναρίθμητους και όπως λέει ή Αγία Γραφή το «1/3 των αστέρων», καταλαβαίνεις τον αριθμό.
Από πότε υπάρχει μαγεία στον κόσμο;
Από τότε πού έγινε ό άνθρωπος από τον Θεό, άρχισε ό φθόνος του Διαβόλου για το ωραιότερο πλάσμα του Θεού στη γη. Με την απομάκρυνση του πρώτου ζεύγους των ανθρώπων από το αγαθό και
την ροπή τους προς το κακό άρχισε να εφευρίσκει τρόπους και μέσα να τα δώσει σε ανθρώπους πού είχαν καλλιεργήσει την κακία και με όπλο του την απόκτηση εξουσίας, δύναμης ξεγελούσε ανθρώπους, τους έκανε όργανά του και άρχισε το κακό να
γίνεται μεγαλύτερο. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν μάγια, μάγοι και Σατανάς.
Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Σατανά είναι, ότι κατόρθωσε να κάνη τους ανθρώπους υλιστές, να αρνηθούν την ύπαρξη του Θεού και σκοτισμένοι να μην βλέπουν, ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος αόρατος, άλλα υπαρκτός. Αυτοί που λένε ότι δεν υπάρχει Σατανάς, να ξέρης αρνούνται ότι υπάρχει και Θεός. Με όπλο τον υλισμό κατευθύνει την σκέψη των ανθρώπων στην ευδαιμονία την υλική.
Ό άνθρωπος αγωνίζεται πώς να φτιάξη ωραίο σώμα, πώς να απόκτηση πλούτο, δύναμη με κάθε μέσο αδιαφορώντας για την ψυχή του. · Τον ενδιαφέρουν μόνο οί αισθήσεις, όχι ή ψυχή. Γι' αυτό έχουν δουλειά οί μάγοι, διότι υπόσχονται εξουσία, δύναμη, χρήματα και γυναίκες που θα γίνονται "αρνάκια στα πόδια τους".
Πως φτάνει μια γυναίκα επί παραδείγματι σε ένα μάγο και τι μπορεί να του ζήτηση;
Να, μια γυναίκα έχει π. χ παράνομο δεσμό με κάποιο παντρεμένο. Ό παντρεμένος δεν έχει χωρίσει από την γυναίκα του. Ή ερωμένη πού τον θέλει δικό της μόνο γι' αυτήν πάει στον μάγο έναντι αμοιβής και του λέει, ότι τον θέλει δικό της. Αυτός με επικλήσεις προς τα ακάθαρτα πνεύματα μέσω κάποιας συγκεκριμένης τελετουργίας συνεργάζεται με τα δαιμόνια, τα οποία τα στέλνει για να ικανοποιηθεί το αίτημα της ερωμένης.
Της δίνει φυλακτά ή υλικά διάφορα τα οποία ρίχνει σε εδέσματα, φαγητά , η γλυκά, τα τρώει ό αφελής σύντροφος και αρχίζει το πρόβλημα. Στην αρχή όλα καλά ήρεμα και ευτυχισμένα. Μετά ό Σατανάς δεν κάνει ποτέ καλό.
Τον διαπομπεύει δηλαδή τον παίρνουνε χαμπάρι και σκοτώνεται με την γυναίκα και τα παιδιά του. Είναι σκοτισμένος, δεν βλέπει τίποτε, είναι ευτυχισμένος μόνο με την ερωμένη, την γυναίκα του δεν την θέλει, την σιχαίνεται. Ρώτησα κάποιον που είχε ως σύζυγο μια, εξαιρετική κοπέλα "γιατί παιδί μου δεν την θέλεις;". Ακουστέ τι μου είπε· γέροντα, όταν την βλέπω, το κεφάλι της το βλέπω βοδινό, χοιρινό ή ταύρου και την σιχαίνομαι.
Τι ζητάνε από τους μάγους οί κακοί Άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κακό σε άλλους ανθρώπους;
Ζητάνε να πάθουν οικονομική καταστροφή, ασθένειες ή και τον θάνατο, σε γυναίκες να πονάνε διαρκώς, παντού και κυρίως στην κοιλιά, να μην τεκνοποιούν και να τους συμβούν αυτοκινητιστικά ατυχήματα.
Πως ό Θεός επιτρέπει να γίνονται αυτά στα πλάσματα Του Αφού τα αγαπά;
Μην μπερδεύεις τον Θεό με αυτά. Ό άνθρωπος που είναι κοντά στο Θεό, βαδίζει στο θέλημα του, εξομολογείται, Αφού μετανοεί για τα λάθη του και βάζει το Χριστό μέσα του με την θεία κοινωνία δεν
μπορεί να πάθη από την μαγεία.
Μπορεί να Έχει μικροπροβλήματα, άλλα δεν κινδυνεύει. Κινδυνεύουν οί ακάλυπτοι από την θεία χάρη. Αυτοί οί άνθρωποι πού τον Θεό τον έχουν ξεχάσει, δεν τον πιστεύουν, τον σταυρώνουν κάθε μέρα με την αμετανοησία τους γι' αυτό το αντίδοτο της μαγείας, είναι ή κατά Χριστό ζωή κυριολεκτικά.
— Γέροντα σε άκουσα επανειλημμένα να λες σε ανθρώπους ασθενείς γενικώς που σε πλησίασαν ότι θα κάνης την προσευχή σου γι' αυτούς για το πρόβλημα τους, αλλά θα πρέπει να επισκεφθούν γιατρό.

Παιδί μου, ένα παιδί είχε επιληψία και πάθαινε όπως ξέρεις καλά κρίσεις διάφορες. Οι γονείς του θεώρησαν, ότι είναι δαιμονισμένο το παιδί τους και το φέρανε σε μένα. Με την χάρη του Χριστού διαπίστωσα ότι δεν έχει πνευματική όχληση και σαφέστατα ο μόνος αρμόδιος για το πρόβλημα του είναι ο γιατρός.
Γι' αυτό Έχουμε τους γιατρούς και πρέπει να σεβόμαστε το σπουδαίο ρόλο τους στην κοινωνία διότι είναι όργανα του Θεού προς δόξα Του, αφού απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο.
Δεν είναι λοιπόν τα πάντα δαιμόνια. Θα πάνε στο γιατρό και αν οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τη λύση θα πρέπει να επισκεφτούν τον ιερέα ο οποίος με διακριση και σεβασμό προς τον Θεό και τον πάσχοντα άνθρωπο θα τον βοηθήσει με την προσευχή του, τις ευχές της Εκκλησίας και τις πνευματικές νουθεσίες.
Όλα θα ωφελήσουν, δεν θα βλάψουν, αρκεί να ξέρουμε τα όρια τους.

Γέροντα όσοι έχουν πάει σε μέντιουμ και σε μάγους βλέπουν στο σπίτι τους, στους χώρους τους πολλές εικόνες και ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στο Θεό, τι έχεις να πεις για αυτό;

Πως θα ξεγελάσουν παιδάκι μου τον κόσμο, για αυτό έχουν τις εικόνες κοροϊδεύουν. Μα δεν βλέπετε την πραγματικότητα; Ένας άνθρωπος πάει σε ένα μάγο για να κάνει κακό σε ένα συνάνθρωπο του, βλέπει τους τοίχους γεμάτο εικόνες και δεν σκέφτεται πως ο μάγος λέει ότι πιστεύει στο θεό και πληρώνεται για να κάνει και; Ποιον κοροϊδεύουν; Νομίζεις ότι κοροϊδεύεται ο Θεός;
Για κοίταξε όμως και την ζωή των μέντιουμ και των μάγων. Ναυάγια είναι, χωρισμένοι, ασθενείς, με πολλά ατυχήματα, δράματα ζωντανά. Εάν δεν μετανοήσουν τους περιμένει μεγάλο κακό.
Όταν δεν καταφέρουν να κερδίσουν μια ψυχή τα δαιμόνια τους κτυπούν, διότι και αυτά με την σειρά τους τρώνε ξύλο από τους αρχιδαίμονές τους για την αποτυχία τους.
Γέροντα, είναι εύκολο να γίνεις μάγος σήμερα.
Στο καλό πάς δύσκολα, στο κακό πολύ εύκολα.
Πουλιόνται ελεύθερα δυστυχώς, και θα πρέπει το κράτος να εχη το νου του, να απαγορεύει τα βιβλία μαγείας και ιδιαίτερα στα παιδιά που έχουν περιέργεια, είναι τα πιο επικίνδυνα να οδηγηθούν σε τέτοιους κόσμους. Δυο, τρία ποιηματάκια λες στην αρχή και τσουπ ό νεαρούλης δαίμονας μπροστά σου, έτοιμος να σε υπηρέτηση σε ότι ζητήσεις. Έχασες κλειδιά, τα βρίσκεις, έχασες πράγματα στα βρίσκει. Εσύ τρελαίνεσαι, ανεβαίνει ό εγωισμός σου και λες ότι κάποιος είσαι.
Κάποια στιγμή που τον καλείς και μάλιστα μόνο εσύ τον βλέπεις, όχι οί άλλοι, του ζητάς πιο δύσκολα πράγματα και αυτός σε κατευθύνει σε μεγαλύτερους σε Ιεραρχία δαίμονες με ανάλογα ανταλλάγματα.
Προσοχή μεγάλη, κίνδυνος, δεν είναι να παίζεις με τέτοια πράγματα. Εδώ εμείς έχουμε πετραχήλι και βλέπεις τι τραβάμε.
— Γέροντα, Αφού τα άτομα πού έχουν δαιμονοκαταληφθεί κάνουν εν Χριστώ ζωή, γιατί δεν γίνονται καλά, τι συμβαίνει;
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην ύπαρξη άλλο ανθρώπινο πλάσμα με δαιμόνια μέσα του, αλλά να ξέρης, ότι δεν αρκεί μόνο το πάσχον άτομο να κάνη εν Χριστώ ζωή, με εξομολόγηση, προσευχή, Θεία Κοινωνία και με πνευματική καθοδήγηση και διάβασμα, αλλά απαιτείται και όλη ή οικογένεια του να ζή εν Χριστώ, διότι με την χάρη του Χριστού διαβάζεις ένα άτομο, βγαίνει το δαιμόνιο και ό πατέρας βλασφημά, τότε από την άλλη πόρτα μπαίνει. Όλη ή οικογένεια στον Χριστό και τότε θα έχεις το έλεος του Θεού επάνω σου.
Γέροντα, αφού οί ευχές τής Εκκλησίας έχουν τόση δύναμη έναντι των δαιμόνων, γιατί οί ιερείς αποφεύγουν να κάνουν εξορκισμούς σήμερα;
Οί ευχές της μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, πράγματι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη, άλλα οί ιερείς που θα τις διαβάζουν συστηματικά, πρέπει να έχουν μεγάλο ψυχικό σθένος, πίστη δυνατή και αδαμάντινη άλλα και καθαρή ζωή. Αν είχαμε ιερείς που διαβάζουν στις ενορίες τους εξορκισμούς συστηματικά, δεν θα ήταν εύκολα τα πράγματα στα μέντιουμ, αστρολόγους και γενικά μάγους, αλλά ή Εκκλησία έχει γίνει κοσμική, δεν πρέπει να φωνάζουν οί ασθενείς και να ενοχλούν τους γείτονες, κάνουν παράπονα στους πιο ψηλά Αρχιερείς κτλ.
Οί ανώτεροι κληρικοί έχουν διασυνδέσεις με την εξουσία και επηρεάζονται για να έχουν διάφορες εξυπηρετήσεις και όπως ξέρετε οί μεγάλοι έχουν τον αστρολόγο τους, τον παραψυχολόγο τους για να κάνουν ένα βήμα, δεν έχουν την ευχή της μανούλας τους και του Χριστού και έτσι επιτυγχάνουν συστηματικά σιγή και χορεύει ό Διάβολος.
Γέροντα, γιατί την εποχή των Αγίων Αποστόλων, ό ίσκιος τους και μόνο ήταν σε θέση να θεραπεύσει ένα δαιμονισμένο ασθενή, ενώ σήμερα ενάρετοι γέροντες διαβάζουν άπειρες ώρες τις κατάλληλες προσευχές και δεν γίνεται εύκολα θεραπεία ή όταν γίνει, απαιτείται χρόνος;
Άκουσε παιδί μου, αν διάβασης με προσοχή το Ευαγγέλιο θα δής, ότι ό Χριστός φανέρωσε την αδυναμία μας λέγοντας εις τους μαθητές Του, οί όποιοι παραπονέθηκαν, ότι δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν ένα δαιμονισμένο με τον καταπληκτικό λόγο "Ώ γενεά άπιστος και μοιχαλίς". Τούτο το γένος (των δαιμόνων εννοούσε) με προσευχή και νηστεία θα νικηθεί.
Συνεπώς, την εποχή των Αγίων Αποστόλων τα θαύματα ήταν άμεσα, διότι οί άνθρωποι έπρεπε να δουν, να πιστέψουν και να σωθούν. Σήμερα ή σωτηρία μας θέλει την χάρη του Χριστού, άλλα πρέπει να αγωνισθούμε.
Για να μας δώσει την ευκαιρία να αγωνισθούμε, ό Χριστός μας δίνει ως όπλα την προσευχή και την νηστεία, διότι δεν παλεύουμε με σαρκικά όντα, αλλά με τις αρχές και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, δηλαδή δαίμονες, πνευματικές οντότητες μοχθηρές και ψυχοκτόνες.
Αν ό οποιοσδήποτε ενάρετος γέροντας με την χάρη του Χριστού και τις ευχές της Εκκλησίας θεράπευε με την πρώτη φορά τον ασθενή, τότε όπως είναι ό κόσμος ειδικά σήμερα θα είχε χάσει την ευκαιρία να άγωνισθή και να κερδίσει τον Παράδεισο.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΙΚΩΝ Ο ΚΑΡΟΥΛΙΩΤΗΣ

Ένας από τους εικονογραφικούς τύπους που εισήχθησαν επί τουρκοκρατίας στην ορθόδοξη αγιογραφία ήταν η σκηνή που παριστάνει τον αββά Σισώη  μπροστά στον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου. Η σκηνή αυτή που αποτελεί την πιο εποπτική αποστομωτική έκφραση της ματαιότητος της εγκόσμιου δόξης, εκφρασμένης στο πιο απόλυτο ίσως σημείο της, έχει την εξής επιγραφή: «Ο μέγας εν ασκηταίς Σισώης έμπροσθεν του τάφου του βασιλέως των Ελλήνων Αλεξάνδρου, του πάλαι διαλάμψαντος εν δόξη, φρίττει, και το άστατον του καιρού και της δόξης της πρόσκαιρου λυπηθείς, ιδού, κλαίει: Ορών σε τάφε, καρδιοστάλακτον δάκρυον χέω, χρέος το κοινόφλητον εις νουν λαμβάνων. Πως ουν μέλλω διελθείν πέρας τοιούτον; Ε! Θάνατε! Τις δύναται φυγείν σε;». Δεν ξέρομε αν ο Νίκων ο Καρουλιώτης με τον οποίο ασχολείται το μικρό αυτό βιβλίο είχε εμπνευστεί από αυτή την σκηνή και είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια-πράγμα απίθανο-αυτό όμως που ξέρομε είναι ότι διαπνεόταν από την ίδια ακριβώς λογική του μέλλοντος αιώνος που δεν καταισχύνεται, όσο και αν στον παρόντα η ζωή που συνεπάγεται φαντάζει παραλογισμός.


 Δυστυχώς, βλέπουμε τα πράγματα εγκοσμιοκρατικά, ορθολογιστικά και υλιστικά και δουλεύουμε στην ειρκτή αυτών των καταστάσεων. Ωστόσο, κάποιες πλευρές και συνθήκες, όπως τα λυπηρά της ζωής, η τέχνη, ο έρωτας δίνουν πάντα δυνατότητες στον άνθρωπο να βρεθεί στην ανεστραμμένη λογική του αληθινού κόσμου. Ακόμα και η ίδια η φύση μας ανοίγει παράθυρα για να εισέλθει μια αναλαμπή της αιώνιας πραγματικότητας, ένα νόημα μυστικό που δεν μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε, παραδομένοι στην υλιστική παχυλότητα και την αισθησιακή μακαριότητα μας, όπως, ας πούμε τα όνειρα, όταν αυτά δεν είναι τόσο ψυχοφυσιολογικά όσο μυστικά, όπου βλέπουμε τα πράγματα ανάποδα, γιατί σε αυτά ενώνονται οι όχθες του παρόντος και του υπερκείμενου κόσμου. Μια τέτοια πραγματικότητα μας δείχνει ο Φλωρένσκυ  μέσα από μια πραγματική ονειρική εικόνα, όπου θα μας πει ότι «ένας συγγενής μου, που θλιβόταν στη σκέψη των πεθαμένων γονιών και φίλων του, είδε κάποτε στον ύπνο του πως περπατούσε σε ένα νεκροταφείο.


 Ο άλλος κόσμος του παρουσιάστηκε σκοτεινός και ανατριχιαστικός, αλλά οι νεκροί του εξήγησαν ... πόσο λαθεμένη ήταν αυτή η ιδέα. Ακριβώς, κάτω από την επιφάνεια της γης φυτρώνει, αλλά αντεστραμμένο, με τις ρίζες στον αέρα και τα φύλλα προς τα κάτω, το ίδιο πράσινο και θαλερό χορτάρι, αυτό του νεκροταφείου, κι ακόμα πιο πράσινο και πιο όμορφο, τα ίδια δένδρα, με την κορφή κάτω και τις ρίζες στον αέρα κι αυτά, τα ίδια πουλιά τραγουδούν, ο γαλανός αιθέρας είναι το ίδιο καθαρός και ο ίδιος ήλιος λάμπει, κι όλα αυτά ακτινοβολούν και είναι πιο όμορφα απ' ότι στον επάνω κόσμο».


Ο τρόπος λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος έχει πολλά να μας μάθει για την ανατροπή στον αληθινό κόσμο των κατεστημένων λογικών του παρόντος αιώνος. Αν στον αμφιβληστροειδή του ματιού σχηματίζονται τα είδωλα αντεστραμμένα, αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο επιχείρημα ενάντια στον ανθρώπινο εγωισμό προέρχεται από τις ίδιες τις ανθρώπινες βιολογικές λειτουργίες. Όποιος ατενίζει τη γιγάντια λιθοδομή της πυραμίδας του Χέοπα έχει την ακλόνητη αίσθηση ότι θα μείνει αμετακίνητη για πάντα. 


Όμως η αυτόματη ανατροπή του ειδώλου της αποτελεί την πιο ειρωνική υπόμνηση για τη ματαιότητα της ανθρώπινης κενοδοξίας. Αν ο Φαραώ διέπραξε το σφάλμα αυτό ακριβώς μόλις την είδε, αυτό σημαίνει ότι έγινε σε ένα ελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου, όσο ακριβώς χρειάστηκε μέχρι ο εγκέφαλος του να μεταφράσει τα μηνύματα που με τη μορφή ασθενικών ηλεκτρικών σημάτων αποτελούν τα εκατομμύρια φωτοευαίσθητων κυττάρων  που αναλύουν την εικόνα στα επιμέρους συστατικά της και να δημιουργήσει την αντίληψη του κτίσματος, όρθιου.

 Ωστόσο, την ίδια στιγμή που η φυσική λειτουργία εμπαίζει τον εγωιστή, επιβεβαιώνει τον ταπεινό, καταφάσκοντας την ανάγκη μιας ψυχοσωματικής ενότητας και αρμονίας. Όταν ο νεαρός βλαστός της τσαρικής αριστοκρατίας έβλεπε τις τιμές και τις δόξες της Αυλής σαν σκύβαλα και σκουπίδια, εκείνη τη στιγμή επιβεβαιωνόταν χωρίς να το γνωρίζει μέσα στην ίδια τη λειτουργία της οράσεως και της διαδικασίας παραγωγής των οπτικών του αισθημάτων. 


Το ίδιο το μάτι που δημιουργεί την οπτική εντύπωση και παρέχει την οπτική πληροφορία, αυτό το ίδιο το μάτι ενέπαιξε από την πρώτη στιγμή με τρόπο αθέατο και μυστικό την ανθρώπινη ματαιοδοξία, ενώ συγχρόνως αποτελεί την πιο απτή απόδειξη ότι οι πάσης φύσεως πυραμίδες πρέπει εν ταπεινώσει να ανατρέπονται. Ας μη ξεχνάμε ότι στη γλώσσα μας ο ήλιος βασιλεύει όταν δύσει , όχι όταν είναι στο απόγειο της εκτυφλωτικής του λάμψης. Και η διαπίστωση αυτή δεν αποτελεί μόνο υπόμνηση για την «ανατολή νέου φωτός και άκτιστου φέγγους» γι 'αυτόν που διήνυσε με συνέπεια στις εντολές του Χριστού την πορεία της επίγειας ζωής, δεν αποτελεί δηλαδή ανατροπή μόνο των νόμων της φθοράς, αλλά και μια παραδοχή της ίδιας της φύσης ότι η όντως μεγαλοπρέπεια δεν ευρίσκεται στο ανώτερο, αλλά στο έσχατο σημείο της τροχιάς, όχι στη λάμψη του χρυσού στέμματος, αλλά στη μεγαλοπρέπεια της πορφύρας που ταπεινώνεται.


Οι παραπάνω αλήθειες επαληθεύονται και στο φυσικό φαινόμενο του αντικατοπτρισμού. Ας δούμε μια εντελώς φανταστική ιστορία, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είναι αληθινή. Δυο νέοι βιολόγοι μελετούν το ζωικό κόσμο μιας μικρής λίμνης. Είναι από κείνους που έπεσαν στην παγίδα να εξισώσουν την επιστήμη με το Θεό και για τους οποίους οι Γραφές προειδοποιούν ότι η γνώση φυσιοί. Μόλις τελειώνουν τις μετρήσεις τους ο ένας ζητά από τον άλλο να τον αποθανατίσει πάνω σε ένα μικρό λόφο που υψώνεται πίσω ακριβώς από τη λίμνη. Δεν είναι τόσο γιατί η θέα από κει είναι πολύ υποσχετική, όσο γιατί θέλει να βλέπει τη φωτογραφία αυτή σαν προτύπωση των σίγουρων μελλοντικών επιστημονικών του ανακαλύψεων και την κυριαρχία του πνεύματος και των επιτευγμάτων του στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. 


Πραγματικά, το αποτέλεσμα της φωτογραφικής αποτύπωσης είναι καταπληκτικό. Ένα μοναδικής ομορφιάς τοπίο και ένας ολόκληρος λόφος που χώρεσε ανάποδα μέσα στο αρυτίδωτο γυαλένιο νερό κι αυτός να καθρεφτίζεται στην κορυφή με  πολύ   σαφήνεια   και   καθαρότητα.   Έτσι   που   την   κοιτούσε απορροφημένος ρεμβάζοντας, αναρωτήθηκε: τι είναι άραγε καλύτερο; να είσαι στην κορυφή ή στον πυθμένα; Τότε σκέφτηκε: αν είμαι εγωιστικά στην κορυφή, είμαι στην πραγματικότητα στον πάτο, όπως μου δείχνει η φωτογραφία, ενώ αν είμαι τελευταίος, είμαι αυτόματα πρώτος. Ο ίδιος ο σκοτεινός θάλαμος της φωτογραφικής μηχανής το επαληθεύει, καθώς σχηματίστηκαν το φυσικό πρόσωπο και ο αντικατοπτρισμός του αντεστραμμένα.


Οι παραπάνω αναφορές που, ίσως, θα φάνταζαν παράταιρες σε ένα τυπικό πρόλογο, δικαιολογούνται εδώ από την πρόθεση μας να εξηγήσομε το λόγο που μας ώθησε να ασχοληθούμε με το Νίκωνα-αν μπορούμε να ερμηνεύσομε κάτι το τόσο απροσδιόριστο-η οποία μας έκανε να αναζητάμε με ένα συνεχές ανανεούμενο ενδιαφέρον και μια ακόρεστη δίψα πληροφορίες σε ότι αφορούσε το πρόσωπο και τη ζωή του. Αυτή η κατά κάποιο τρόπο μυστική σχέση έχει ένα πολύ ορατό στοιχείο που αποτέλεσε ίσως και την αφετηρία της: ο θαυμασμός μας γι' αυτό το πνευματικό καλλιτέχνημα που δημιουργήθηκε από τον εγκεντρισμό της ανακτορικής κομψότητας στη Χάρη του Θεού για να δημιουργηθεί μια προσωπικότητα γεμάτη πνευματική αριστοκρατικότητα και ταπεινό μεγαλείο.



Δεν είχαμε σκοπό να γράψουμε μια βιογραφία του Νίκωνα. Άλλωστε ένα τέτοιο εγχείρημα θα προϋπέθετε μια εργώδη προσπάθεια, καθώς θα έπρεπε να αναζητηθούν οι πηγές όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε άλλες χώρες, αφού ο μακαριστός γέροντας υπήρξε πολίτης του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον χρειάζεται επίπονη και εμπεριστατωμένη έρευνα, ώστε να έρθει στο φως και να παρουσιαστεί πρισματικά αυτή η σπουδαία πνευματική φυσιογνωμία, πράγμα το οποίο οι ποικίλες υποχρεώσεις μας δεν θα το επέτρεπαν. Ο σκοπός ο δικός μας ήταν εξ αρχής άλλος: να αποτελέσει το βιβλίο αυτό, το πρώτο μιας σειράς, η οποία θα έχει σαν θέμα τις επισκέψεις περιηγητών και διανοουμένων στο Αγιον Όρος και η οποία θα τιτλοφορείται "Περιηγητές και Διανοούμενοι στο Αγιον Όρος". Μια τέτοια θεματική θα μπορούσε να αποτελέσει άλλη μια γέφυρα στο διάλογο ανάμεσα στη διανόηση και την ορθόδοξη πνευματικότητα όπως βιώνεται μέσα στη μακραίωνη ασκητική παράδοση του Αγίου Όρους. Εξυπακούεται ότι ένα τέτοιο θέμα δεν μπορεί να έχει περιεχόμενο ακραιφνώς πνευματικό, καθώς  η     γόνιμη  συνάντηση     διαφορετικών-πολλές     φορές κοσμοθεωρητικών αντιλήψεων και η εύρεση κοινής συνισταμένης προϋποθέτει τη συγκαταβατική αντιμετώπιση των πατέρων και πιο επιφανειακές συζητήσεις.


Έχει πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς την εξέλιξη των κοσμοθεωρητικών ενδιαφερόντων των επισκεπτών που αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη των ποικίλλων κοσμοθεωρητικών ρευμάτων, τη μοναδικότητα της προσωπικότητας τους, η οποία αποτυπώνεται στις απορίες ή τις τοποθετήσεις τους, πράγμα το οποίο, τουλάχιστον στην περίπτωση του Νίκωνα δεν είναι εφικτό λόγω ελλείψεως στοιχείων.



Θα θέλαμε εδώ να ευχαριστήσομε από την καρδιά μας τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Νήφωνα Βασιλάκη, Δρ. Θεολογίας και τον δόκιμο φιλαθωνίτη συγγραφέα κ. Αντώνη Στιβακτάκη για το έμπρακτο ενδιαφέρον τους στην εκπόνηση αυτής της εργασίας, καθώς και τη δεσποινίδα Μαρία Χουστουλάκη, πτυχιούχο Αγγλικής Φιλολογίας για την αξιόπιστη μετάφραση του προλόγου του Νίκωνα στην αγγλική μετάφραση της Φιλοκαλίας από τα ρωσικά των E. KADLOUBOVSKY και G.E.H. PALMER. Τέλος, ευχαριστούμε τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ειρηναίο, το πρόσωπο του οποίου αποτελεί πάντα για μας πηγή δημιουργικής έμπνευσης και αφορμή ευχαριστίας στο Θεό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΗ ΣΤΟ ΆΓΙΟ  ΌΡΟΣ  Α
 ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Α ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
ΣΤΟ ΕΡΗΜΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ Π. ΝΙΚΩΝΑ ΤΟΥ ΚΑΡΟΥΛΙΩΤΗ(1874- 1964)
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΟΛΑΡΟΥ

Εικόνα

Ένα από τα πρώτα βράδια μετά την κοίμηση του Γέροντος Παϊσίου Ολάρου, του φημισμένου πνευματικού της Μονής Συχαστρία στη Ρουμανία, ό μαθητής του από την κούραση αποκοιμήθηκε στα γόνατα καί είδε το γέροντα, ντυμένο στα ράσα, με το Σχήμα, το πετραχείλι, καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού του, με το σταυρό στο χέρι, καί να κλαίει. Ό μαθητής του, μοναχός Γεράσιμος, φίλησε το Σταυρό, ύστερα το χέρι καί λυπημένος ρώτησε:

- Γιατί κλαις, πάτερ Παίσιε; Σέ πονάει κάτι;

- Όχι, αγαπητέ μου. Επειδή εσείς δεν κλαίτε, κλαίω εγώ για εσάς, διότι είναι πολύ δύκολο να φθάση κανείς στον παράδεισο. Ω, πόση αγωνία, πόση δυσκολία καί φόβο έχει τότε ή ψυχή! Καί, εάν δεν κλάψης εσύ για τον εαυτό σου εδώ, ποιος θα κλάψη τότε έκεί μετά θάνατον;
Διότι μόνο αυτός πού έχει πόνο στην καρδιά καί έχει καθαρή συνείδησι, μπορεί να κλάψη. Βλέπεις πώς περνάει ό καιρός! Αλλοίμονο, άλλοίμονο, μην αφήνετε να περνάη ό καιρός ανώφελα, διότι δεν θα τόν βρήτε πάλι. Ό,τι μπορείτε κάνετε σήμερα καί μην το αφήνετε για αύριο, διότι δεν γνωρίζετε, αν αύριο θα ξημερώσετε. Εάν μπορείς καί δεν το κάνεις, έχεις μεγάλη αμαρτία καί από τα μάτια του Θεού τίποτε δεν μπορεί να κρυφθή... Ο,τιδήποτε κάνεις, εξέτασε τον σκοπό για τον όποιον το κάνεις. Επιθυμείς να άρέσης στον Θεό ή στους ανθρώπους; Έχε στο νου σου ότι είναι πολύ ακριβός ό παράδεισος καί πολύ δύσκολα φθάνει κάποιος εκεί! Φρόντισε πολύ για την ψυχή σου, διότι θ' άπολογηθής για κάθε έργο καί κάθε λογισμό σου. Δεν μας βοηθούν τα χρόνια αλλά τα έργα, αγαπητέ μου.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

Εικόνα

Ο γέροντας Παΐσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες αγίες μορφές της Εκκλησίας μας, των τελευταίων δεκαετιών. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Οι γονείς του, Πρόδρομος και Ευλαμπία Ενζεπίδη, ήταν πολύ ευσεβείς, ενώ ο Αρσένιος είχε άλλα 9 αδέλφια. Ο Αρσένιος από τη βρεφική κιόλας ηλικία, δέχτηκε την ευλογία από το Θεό να βαπτισθεί από έναν Αγιο που ζούσε στην περιοχή του, τον Αγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Ο Αγιος Αρσένιος προβλέποντας τον μελλοντικό αγιασμένο βίο του παιδιού, ζήτησε από την νονά του να το βαφτίσει Αρσένιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ήθελε να αφήσει και αυτός καλόγερο στο πόδι του, δηλαδή που να έχει το όνομά του. Έναν μήνα σχεδόν μετά τη βάπτιση του Αρσενίου η οικογένεια του ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στη Κόνιτσα. Ο μικρός Αρσένιος ζούσε έχοντας μεγάλη αγάπη στο Χριστό και την Παναγία μας και είχε πολύ μεγάλο πόθο να γίνει μοναχός. Πολύ του άρεσε να πηγαίνει στο δάσος όπου, κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό, που είχε φτιάξει μόνος του, προσευχόταν. Σε ηλικία 21 ετών κατατάσσεται στο στρατό, όπου διακρίνεται για το ήθος και τη γενναιότητα του. Πάντα ζητούσε να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή και στις πιο επικίνδυνες θέσεις, προτιμώντας έτσι να βρίσκεται εκείνος σε κίνδυνο και όχι κάποιος άλλος. Πάρα πολλές φορές κινδύνευσε να σκοτωθεί ο ίδιος, να γλυτώσει κάποιος άλλος συστρατιώτης του. Αφού τελείωσε το στρατό πήγε στο Αγιο Όρος γιατί είχε αποφασίσει να μονάσει εκεί.
Το 1954 γίνεται μοναχός με το όνομα Αβέρκιος και έπειτα Παΐσιος, όπου και μόνασε στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και κατόπιν στην Ιερά Μονή Φιλοθέου. Ως μοναχός είχε υποδειγματική υπακοή ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τους αδελφούς του μοναχούς όποτε και όπως μπορούσε. Από το έτος 1958 έως το 1964 ο Παΐσιος βρίσκεται εκτός του Αγίου Όρους, στην περιοχή της Κόνιτσας αρχικά για να στηρίξει χιλιάδες ψυχές, και να τις βοηθήσει να ξεφύγουν από την πλάνη των αιρετικών, ενώ αργότερα πηγαίνει στο ερημικό και δύσβατο Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο Αγιο Όρος. Εκεί μόνασε δίπλα σε χαρισματούχους γέροντες όπως ο παπά-Τύχωνας ο οποίος πολλές φορές έβλεπε την ώρα της Θείας Λειτουργίας, όπως ο ίδιος ομολογούσε, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να δοξολογούν το Θεό. Ο γέροντας πια Παΐσιος το 1979 μόνασε σε ένα κελάκι μόνος του στην περιοχή «Παναγούδα». Σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται γνωστή η αγία μορφή του σε όλο και περισσότερους προσκυνητές. Όλη την ημέρα, από την ανατολή μέχρι την δύση, συμβουλεύει, παρηγορεί, διώχνει κάθε στενοχώρια, γεμίζει τις ψυχές με πίστη, ελπίδα και αγάπη για τον Θεό, ενώ τις νύχτες διαβάζει επιστολές που κατά δεκάδες του έστελναν καθημερινά και προσεύχεται στον Θεό επί ώρες για τους ανθρώπους που του ζητούν βοήθεια.
Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν από το 1966. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί λίγα χρόνια πριν, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτα όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους.Οι τελευταίες του ημέρες ήταν οδυνηρές, γεμάτες αφόρητους πόνους, που ξεπερνούσε χάρη στην βαθιά πίστη και αγάπη του στο Θεό. Στις 12 Ιουλίου 1994 ο γέροντας Παΐσιος παρέδωσε την όσια ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο, τον Οποίο τόσο αγάπησε και υπηρέτησε από τη νεαρή του ηλικία.
 
Ο Γέροντας Παϊσιος για τους νέους και την Οικογένεια
Γέροντα, τι πρέπει να απάντηση κανείς σε νέα παιδιά που ρωτούν αν ή μοναχική ζωή είναι ανώτερη από την έγγαμη;
Κατ' αρχάς πρέπει να τους δώσει να καταλάβουν ποιος είναι ό προορισμός του ανθρώπου και ποιο είναι το νόημα της ζωής. Ύστερα να τους εξήγηση ότι και οι δύο δρόμοι που έχει χαράξει ή Εκκλησία μας είναι ευλογημένοι, γιατί και οι δύο μπορούν να τους οδηγήσουν στον Παράδεισο, αν ζήσουν κατά Θεόν.
Ας υποθέσουμε ότι δύο άνθρωποι ξεκινούν να πάνε σε ένα Προσκύνημα. Ό ένας πηγαίνει με το λεωφορείο από τον δημόσιο δρόμο και ό άλλος πηγαίνει με τα πόδια από κάποιο μονοπάτι. Και οι δύο όμως έχουν τον ίδιο σκοπό. Ό Θεός και το ένα το χαίρεται και το άλλο το θαυμάζει. Κακό είναι, όταν αυτός που πάει από το μονοπάτι κατακρίνει μέσα του τον άλλον, που πάει από τον δημόσιο δρόμο, ή και το αντίστροφο...
 
Ο Γέροντας Παϊσιος για την διαφορα των χαρακηρων αναμεσα στους συζηγους
... Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα• θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!...»...

Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι' αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ό ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ό άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τόνωση λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.

Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ό άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία.
Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ό καθένας να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό... (σ. 39-40).
 
Ο Γέροντας Παϊσιος για τη σωτηρια της ψυχης μας
 - Γέροντα, άλλοι νιώθουν σιγουριά ότι θα σωθούν και άλλοι αμφιβάλουν. Ποια είναι η πιο σωστή τοποθέτηση;
Ο σκοπός είναι ο άνθρωπος να τηρή τις εντολές του Θεού. Ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να φτάση σε τέτοια κατάσταση, που, κι αν ο Θεός δεν του δώση τον Παράδεισο, να μην τον πειράξη. Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι σήμερα ζούμε, αύριο μπορεί να φύγουμε , και πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα πάμε κοντά στον Χριστό. Όσοι κατόρθωσαν με την Χάρη του Θεού να γνωρίσουν την ματαιότητα αυτής της ζωής έλαβαν το μεγαλύτερο χάρισμα και δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψη, να μεριμνήση για την σωτηρία της ψυχής του και να λάβη τα καλύτερα πνευματικά μέτρα, για να σωθή. Να, βλέπεις, ο Χριστός είπε: « Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος » . Πόση αξία δηλαδή έχει μια ψυχή! Για αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα!
- Δηλαδή, Γέροντα, δεν πρέπει να έχη κανείς την ελπίδα της σωτηρίας και τον φόβο της κολάσεως;
Αν έχη την ελπίδα της σωτηρίας , δεν θα έχη τον φόβο της κολάσεως. Και για να έχη ο άνθρωπος την ελπίδα της σωτηρίας, θα πρέπει να είναι κάπως τακτοποιημένος. Τον άνθρωπο που αγωνίζεται με φιλότιμο, όσο μπορεί, και δεν έχει διάθεση να κάνη αταξίες , αλλά πάνω στον αγώνα του νικιέται- νικάει, νικιέται- νικάει, ο Θεός δεν θα τον αφήση. Αν έχη λίγη διάθεση να μη λυπήση τον Θεό, θα πάη στον Παράδεισο « με τα παπούτσια » . Ο φύσει αγαθός Θεός θα τον σπρώξη στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θα οικονομήση να τον πάρη την ώρα που βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σε όλη του την ζωή να παλεύη, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήση. Θα τον πάρη στην καλύτερη ώρα.
Ο Θεός είναι καλός. Θέλει όλοι να σωθούμε. Αν ήταν να σωθούνε μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη. Έπειτα έχουμε και το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι. Δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι , όταν δεν μετανοούμε και δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά. Ο ληστής στον σταυρό ένα « ευλόγησον » είπε και σώθηκε. Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από το δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό. Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό σώζεται , ενώ αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα .
Από φιλότιμο και μόνον πρέπει να σωθούμε. Δεν υπάρχη μεγαλύτερος πόνος για τον Θεό από το να το να δη τον άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι και μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό για τις πολλές Του ευλογίες και η ταπεινή συμπεριφορά με αγάπη προς τις εικόνες Του , τους συνανθρώπους μας , με λίγο φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά, για να έχουμε αναπαυμένη την ψυχή μας και σε αυτήν την ζωή και στην άλλη.
 
Ο Γέροντας Παϊσιος περί αγαθης διαθεσης
 - Γέροντα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι που έχουν καλωσύνη αλλά δεν πιστεύουν;
Νομίζεις ότι δεν πιστεύουν; Αλλά ας πούμε ότι δεν πιστεύουν. Όταν ήταν μικροί, η μάνα τους δεν τους  κοινωνούσε; Αλλά και να μην τους κοινωνούσε , δεν βαφτίσθηκαν, δεν μυρώθηκαν; Δεν είναι γεννημένοι από ορθόδοξες και  βαφτισμένες μάνες; Ε, αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλωσύνη,  θα δης, ο Καλός Θεός  θα τους βολέψη με κάποιο τρόπο, είτε με δοκιμασίες είτε με μια αρρώστια είτε με ταλαιπωρίες είτε με έναν σεισμό είτε με έναν κεραυνό είτε με έναν κατακλυσμό  είτε με έναν λόγο κ.λ.π. , και τελικά θα τους πάη στον Παράδεισο. Πολλές φορές ίσως παρουσιασθή και ένας Άγιος ή ένας Άγγελος  σε έναν τέτοιο άνθρωπο .παρόλο που δεν δικαιούται αυτήν την μεγάλη ευλογία. Μπορεί όμως να το κάνη και αυτό ο Χριστός ,αφού πρώτα χρησιμοποιήση όλα τα άλλα.  Αλλά συχνά τι παθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί; Πηγαίνει ο διάβολος και τους ξεγελάει και πολλοί , οι καημένοι , πλανιούνται , γιατί αρχίζει ο διάβολος να τους λέη: « Α, εσένα σου έδειξε τέτοιο μεγάλο θαύμα ,γιατί μπορείς να σώσης τον κόσμο » . Και ο ταλαίπωρος δεν λέει: « Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω; Εγώ δεν ήμουν άξιος για τέτοια χάρη » . Αντί δηλαδή να νιώση συντριβή , δέχεται τους λογισμούς που του φέρνει ο διάβολος και υπερηφανεύεται . Μετά ξαναπηγαίνει ο διάβολος και του στήνει « τηλεόραση », του δείχνει Αγγέλους, Αγίους και του λέει: « Εσύ θα σώσης την οικουμένη » . Αν αυτός ο άνθρωπος συνέλθη, πάλι ο Καλός ο Θεός θα τον βοηθήση.
Πάντως να μην ξεχνούμε ότι όλοι έχουμε κληρονομιά από τον θεό  ,για αυτό σε όλους τους ανθρώπους στο βάθος υπάρχει καλωσύνη . Ο διάβολος όμως όλα τα μολύνει. Μερικοί έχουν διατηρήσει αυτήν την καλωσύνη ,έστω κι αν δεν ζουν κοντά στην Εκκλησία. Ε, αυτούς θα τους βολέψη ο Θεός. Για αυτό, όταν βλέπετε άνθρωπο να έχη παρασυρθή και να έχη αμαρτωλή ζωή, αλλά να είναι πονόψυχος – βλέπει λ.χ. έναν άρρωστο και ραγίζει η καρδιά του, έναν φτωχό και τον βοηθάει  –  από εκεί να καταλάβετε ότι αυτόν δεν θα τον αφήση ο Θεός , θα τον βοηθήση. Και όταν βλέπετε έναν άνθρωπο απομακρυσμένο από τον Θεό να είναι σκληρός , άσπλαχνος κ.λ.π. ,τότε πρέπει να κάνετε μέρα- νύχτα προσευχή, να κάνη « αποβίβαση » ο Θεός στην καρδιά του , για να πάρει στροφή.
Τα κρίματα του θεού είναι άβυσσος. Ένα πράγμα ξέρω: όσοι ζουν κοσμική ζωή , γιατί δεν βοηθήθηκαν , αλλά παρασύρθηκαν ή και σπρώχθηκαν στο κακό , ενώ είχαν καλή διάθεση , αυτοί συγκινούν τον Θεό και ο Θεός θα τους βοηθήση. Θα χρησιμοποιήση διάφορους τρόπους ,να βρουν τον δρόμο τους . Δεν θα τους αφήση. Ακόμη και την ώρα του θανάτου θα τους οικονομήση να βρίσκωνται σε καλή κατάσταση.
 
Ο Γέροντας Παϊσιος περί του “Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει”
“Στην κατάσταση πού είναι σήμερα οι άνθρωποι, ό,τι τους λέει ο λογισμός κάνουν. Άλλοι είναι με χάπια, άλλοι παίρνουν ναρκωτικά… Κάθε τόσο τρεις - τέσσερις ξεκινούν να κάνουν μια καινούρια θρησκεία. Ανάλογα, λίγα γίνονται, εγκλήματα, δυστυχήματα κ.λ.π. Βοηθάει ο Θεός. Ήρθε ένας στο Καλύβι και μου λέει: “Έχεις καμμιά κιθάρα;” Πίνει χασίς, έχει όρεξη να μιλάη - δεν σε ρωτάει αν έχης εσύ όρεξη - θέλει και μια κιθάρα!! Άλλοι βαρέθηκαν την ζωή τους και θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να κάνουν κανένα κακό, για να γίνει σαματάς. Δεν είναι ότι τους περνάει αυτό σαν βλάσφημος λογισμός και τον διώχνουν. Βαρέθηκαν την ζωή τους και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μου είπε ένας: “Θέλω να με γράψουν οι εφημερίδες ότι είμαι ήρωας”. Οι άλλοι χρησιμοποιούν μερικούς τέτοιους και κάνουν την δουλειά τους. Πάλι καλά, ανάλογα, λίγα γίνονται.
Το καλό είναι πού δεν μας εγκαταλείπει ο Θεός. Ο Καλός Θεός τον σημερινό κόσμο τον φυλάει με τα δυό Του χέρια, παλιότερα μόνο με το ένα. Σήμερα, μέσα στους τόσους κινδύνουν πού ζη ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν αρχίζη να περπατάη. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Πού θα ήταν ο κόσμος, αν δεν βοηθούσαν!… Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων παίρνει χάπια και είναι σε μια κατάσταση… Άλλος μεθυσμένος, άλλος απογοητευμένος, άλλος ζαλισμένος, άλλος από τους πόνους ξενυχτισμένος. Όλοι αυτοί βλέπεις να οδηγούν αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, να κάνουν επικίνδυνες δουλειές, να χειρίζωνται επικίνδυνα μηχανήματα. Είναι όλοι αυτοί σε κατάσταση να οδηγούν; Μπορούσε να είχε σακατευθή ο κόσμος. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!
Παλιά, θυμάμαι, πήγαιναν οι γονείς στα χωράφια και πολλές φορές μας άφηναν στην γειτόνισσα να μας προσέχη μαζί με τα παιδιά τα δικά της. Αλλά τότε ήταν ισορροπημένα τα παιδιά. Μια ματιά έριχνε η γειτόνισσα και έκανε τις δουλειές της και εμείς παίζαμε ήσυχα. Έτσι και ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι παλιά με μια ματιά παρακολουθούσαν τον κόσμο. Σήμερα και ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι τον έναν πιάνουν από ΄δω, τον άλλον από ΄κει, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ισορροπημένοι. Τώρα είναι μια κατάσταση… Θεός φυλάξοι! Σαν μια μητέρα να έχη δυό-τρία προβληματικά παιδιά, το ένα λίγο χαζούλικο, το άλλο λίγο αλλοίθωρο, το άλλο λίγο ανάποδο, να έχη και κανά-δυό της γειτόνισσας να τα προσέχη, και το ένα να ανεβαίνη ψηλά και να κινδυνεύη να πέση κάτω, το άλλο να παίρνη το μαχαίρι να κόψη τον λαιμό του, το άλλο να παή να κάνη κακό στο άλλο, και αυτή συνέχεια να βρίσκεται σε εγρήγορση, να τα παρακολουθή, και εκείνα να μην καταλαβαίνουν την αγωνία της. Έτσι και ο κόσμος δεν καταλαβαίνη την βοήθεια του Θεού. Με τόσα επικίνδυνα μέσα πού υπάρχουν σήμερα θα είχε σακατευθή, αν δεν βοηθούσε ο Θεός. Αλλά έχουμε και Πατέρα τον Θεό και Μάνα την Παναγία και αδέλφια τους Αγίους και τους Αγγέλους, πού μας προστατεύουν.
Πόσο μισεί ο διάβολος το ανθρώπινο γένος και θέλει να το εξαφανίση! Και εμείς ξεχνούμε με ποιόν παλεύουμε. Να ξέρατε πόσες φορές ο διάβολος τύλιξε την γη με την ουρά του, για να την καταστρέψη! Δεν τον αφήνει όμως ο Θεός, του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνη το ταγκαλάκι, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά”.
 
Ο Γέροντας Παϊσιος περί του “Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις από αυτό θα πληρωθείς”
“Οι απομακρυσμένοι άνθρωποι από τον Θεό πάντα απαρηγόρητοι βρίσκονται και διπλά βασανίζονται. Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός που μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια. Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από αυτό θα πληρωθής. Αν δουλεύης στο μαύρο αφεντικό, σου κάνει τη ζωή μαύρη από εδώ. Αν δουλεύης στην αμαρτία, θα πληρωθής από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα πληρωθής από τον Χριστό. Και όσο εργάζεσαι στον Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα αγάλλεσαι. Αλλά εμείς λέμε: “Χαμένο τόχουμε να εργασθούμε στον Χριστό;” Μά είναι φοβερό! Να μην αναγνωρίζουμε την θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο! Σταυρώθηκε ο Χριστός, για να μας λυτρώση από την αμαρτία, για να εξαγνισθή όλο το ανθρώπινο γένος. Τι έκανε ο Χριστός για μας; Τι κάνουμε εμείς για τον Χριστό;
Ο κόσμος θέλη να αμαρτάνη και θέλει τον Θεό καλό. Αυτός να μας συγχωράη και εμείς να αμαρτάνουμε. Εμείς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε και Εκείνος να μας συγχωράη. Να μας συγχωράη συνέχεια και εμείς το βιολί μας. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, γι΄αυτό ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό από΄κει ξεκινάει, από την απιστία. Δεν πιστεύουν στην άλλη ζωή, οπότε δεν υπολογίζουν τίποτε. Αδικούν, εγκαταλείπουν τα παιδιά τους… Γίνονται πράγματα…, σοβαρές αμαρτίες. Ούτε οι Άγιοι Πατέρες έχουν προβλέψει τέτοιες αμαρτίες στους Ιερούς Κανόνες - όπως για τα Σόδομα και Γόμορρα είχε πει ο Θεός:
“Δεν πιστεύω να γίνονται τέτοιες αμαρτίες, να πάω να δω!”. Αν δεν μετανοήσουν οι άνθρωποι, αν δεν επιστρέψουν στον Θεό, χάνουν την αιώνια ζωή. Πρέπει να βοηθηθή ο άνθρωπος, να νιώση το βαθύτερο νόημα της ζωής, να συνέλθη, για να νιώση την θεία παρηγοριά. Σκοπός είναι να ανεβή πνευματικά ο άνθρωπος, όχι απλώς να μην αμαρτάνη”.
 
Ο Γέροντας Παϊσιος περί ερμηνειας των προφητειων
 - Γέροντα, μερικοί λένε: « Ότι είναι γραμμένο από τον Θεό, αυτό θα γίνη. Τι να μας απασχολή; » .
Ναι, το λένε, αλλά δεν είναι έτσι βρε παιδάκι μου! Και εγώ ακούω μερικούς να λένε: « Οι Εβραίοι δεν είναι τόσο κουτοί να προδοθούν με το 666, αφού το λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αν ήταν, θα το έκαναν με πιο έξυπνο τρόπο , πιο κρυφά » . Ε, καλά  οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν ήξεραν την Παλιά Διαθήκη; Ο Άννας και ο Καϊάφας δεν ήξεραν καλύτερα από όλους ότι έγραφε πώς για « τριάκοντα αργύρια » θα προδώσουν τον Χριστό; Γιατί δεν ζητούσαν τριάντα ένα ή είκοσι εννέα αργύρια και ζήτησαν « τριάκοντα » ; Αλλά ήταν τυφλωμένοι . Ήξερε ο Θεός ότι έτσι θα γίνουν. Ο Θεός προγνωρίζει, δεν προορίζει- μόνον οι Τούρκοι πιστεύουν στο γραμμένο, στο κισμέτ. Ο Θεός γνωρίζει ότι αυτό θα γίνη  έτσι, και ο άνθρωπος το κάνει από χαζομάρα. Δεν είναι ότι ο Θεός έβγαλε μια διαταγή , αλλά βλέπει την κακία των ανθρώπων πού θα φθάση και ότι η γνώμη τους δεν θα αλλάξη. Όχι ότι τα κανόνισε έτσι ο Θεός.
Άλλοι ασχολούνται με προφητείες και κάνουν δικές τους ερμηνείες! Δεν λένε τουλάχιστον « έτσι μου λέει ο λογισμός », αλλά « έτσι είναι » , και λένε ένα σωρό δικές τους θεωρίες. Μερικοί πάλι τα ερμηνεύουν όπως θέλουν , για να δικαιολογήσουν τα πάθη τους. Όπως αυτό που αναφέρει ο Άγιος Κύριλλος , « καλύτερα να μη συμβούν τα σημεία του Αντιχρίστου στην εποχή μας », ο άλλος που θέλει να δικαιολογήση τον εαυτό του , την δειλία του, λέει:  «  Α, βλέπεις ; Ο Άγιος Κύριλλος φοβήθηκε μήπως αρνηθή. Εγώ είμαι ανώτερος από τον Άγιο Κύριλλο; Επομένως και αν αρνηθώ τον Χριστό, δεν είναι τίποτε… » ! Ενώ ο Άγιος λέει να μη συμβούν, για να μη δουν τα μάτια του τον Αντίχριστο, όχι ότι φοβόταν. Βλέπεις ο διάβολος τι κάνει;
Δυστυχώς , και πάλι ορισμένοι « Γνωστικοί » φασκιώνουν τα πνευματικά τους τέκνα σαν τα μωρά, δήθεν για να μη στενοχωριούνται. « Δεν πειράζει αυτό. Δεν είναι τίποτε. Αρκεί εσωτερικά να πιστεύετε »!Ή λένε:  « Μη μιλάτε γι’ αυτό το θέμα- για τις ταυτότητες, το σφράγισμα- για να μη στενοχωριούνται οι άνθρωποι » .Ενώ αν τους πουν « να προσπαθήσουμε να ζούμε πιο πνευματικά, να είμαστε κοντά στο Χριστό,και μη φοβάστε τίποτε, στο κάτω-κάτω θα πάμε και μάρτυρες », θα τους προετοιμάσουν κάπως. Αν κανείς γνωρίση την αλήθεια, προβληματίζεται και ταρακουνιέται. Πονάει για την σημερινή κατάσταση , προσεύχεται και προσέχη να μην πέση σε καμιά παγίδα.
Τώρα όμως τι γίνεται; Εκτός που δίνουν μερικοί δικές τους ερμηνείες, φοβούνται και αυτοί σαν κοσμικοί, ενώ έπρεπε να ανησυχούν πνευματικά και να βοηθούν τους Χριστιανούς, βάζοντάς τους την καλή ανησυχία, και να τους τονώνουν  την πίστη, για να νιώθουν θεϊκή παρηγοριά. Απορώ, δεν τους προβληματίζουν όλα αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν; Γιατί δεν βάζουν έστω ένα ερωτηματικό για τις ερμηνείες του μυαλού τους; Και αν επιβοηθούν τον Αντίχριστο για το σφράγισμα, πώς παρασύρουν και άλλες ψυχές στην απώλεια; Η Γραφή , όταν λέη « …αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς » , εννοεί ότι θα πλανηθούν αυτοί που τα ερμηνεύουν με το μυαλό.
 Πίσω λοιπόν από το τέλειο σύστημα « κάρτας εξυπηρετήσεως » , ασφαλείας κομπιούτερ, κρύβεται η παγκόσμια δικτατορία , η σκλαβιά του Αντιχρίστου.  « … Ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι , ει μη ο έχων το χάραγμα , το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Ώδε η σοφία εστίν. Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου. Αριθμός γαρ ανθρώπου εστί .Και ο αριθμός αυτού χξς’ » .
 
Ο Γέροντας Παϊσιος περί σφραγίσματος
 Ενώ ξεκάθαρα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει στην Αποκάλυψη για το χάραγμα, μερικοί δεν καταλαβαίνουν. Τι να τους πης; Ακούει δυστυχώς κανείς ένα σωρό ανοησίες του μυαλού από ορισμένους σημερινούς «  Γνωστικούς » . Ένας λέει: « Εγώ θα δεχθώ την ταυτότητα με το 666 και θα βάλω και έναν σταυρό » . Άλλος: « Εγώ θα δεχθώ το σφράγισμα στο μέτωπο και θα κάνω και έναν σταυρό στο μέτωπο… » και ένα σωρό παρόμοιες  ανοησίες . Νομίζουν ότι θα αγιασθούν με αυτόν τον τρόπο , ενώ αυτά είναι πλάνες. Ένας δεσπότης μου είπε: « Εγώ εκεί που θα υπογράψω θα βάλω δίπλα έναν σταυρό. Δεν τον αρνούμαι τον Χριστό, απλώς εξυπηρετούμαι  ». «  Εντάξει , του λέω, εσύ είσαι δεσπότης και βάζεις στο όνομά σου λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο άλλος είναι αρχιμανδρίτης και βάζει και αυτός λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο κόσμος τι θα κάνη; » . Το βρώμικο δεν αγιάζεται. Το καθαρό νερό δέχεται την Χάρη και γίνεται αγιασμός. Τα ούρα δεν γίνονται αγιασμός. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό. Επομένως, ο διάβολος, ο Αντίχριστος, όταν είναι στην ταυτότητά μας ή στο χέρι ή στο μέτωπό μας, με το σύμβολο του , δεν αγιάζεται , αν βάλουμε και έναν σταυρό. Έχουμε την δύναμη του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού, μόνον όταν διατηρούμε την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, με το οποίο απαρνούμαστε τον σατανά, συντασσόμαστε με τον Χριστό και δεχόμαστε το άγιο Σφράγισμα. « Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου » . Βλέπεις, προχωράνε  με μια λογική … Θα βάλουν δίπλα κι έναν Σταυρό, και εντάξει ! Και ενώ βλέπουμε ότι ο Απόστολος Πέτρος εξωτερικά αρνήθηκε τον Χριστό, αλλά και αυτό ήταν άρνηση, αυτοί αρνούνται το άγιο Σφράγισμα του Χριστού που τους δόθηκε με το Άγιο Βάπτισμα, με το να δέχωνται την σφραγίδα του Αντιχρίστου, και λένε ότι έχουν μέσα τους τον Χριστό!!
- Γέροντα, αν κάποιος δεχθή το σφράγισμα από άγνοια;
Από αδιαφορία θα είναι . Τι άγνοια, όταν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα; Και να μην ξέρη κανείς, πρέπει να ενδιαφερθή, να μάθη. Αν πούμε ότι δεν ξέραμε, για αυτό δεχθήκαμε το σφράγισμα, θα μας πη ο Χριστός: « Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι ; » .
Έστω και εν αγνοία του να σφραγισθή κάποιος , χάνει την Θεία Χάρη και δέχεται την δαιμονική ενέργεια. Βλέπεις, το παιδάκι στο Άγιο Βάπτισμα, όταν ο ιερεύς το βουτάη στο νερό, λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, χωρίς εκείνο να το ξέρη και μετά κατοικεί μέσα του  η θεία Χάρις. 
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Εικόνα

Εικόνα

Κάποιες φορές, μέσω διαφόρων περιστάσεων, στέλνει ο καλός Θεός κάποιους ξεχωριστούς ανθρώπους στην κοινωνία μας και στην ζωή μας… Τις πιο πολλές φορές όμως περνούν απαρατήρητοι, αφού βέβαια έχουν αφήσει την όποια σφραγίδα βοηθείας τους σ' εμάς, είτε με τα λόγια τους είτε και με τα έργα τους...

Μια σφραγίδα και μια σπορά, πού μετά από χρόνια φυτρώνει, και τότε την καταλαβαίνουμε και αναλόγως των δυσκολιών τής ζωής μας είτε την αποδεχόμεθα είτε την απορρίπτουμε....

Ένας απ' τους ξεχωριστούς αυτούς ανθρώπους εδώ στην πολιτεία μας, υπήρξε και ο δάσκαλος της μουσικής και βυζαντινής τέχνης ο μετέπειτα μοναχός της Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, Πανάρετος Μακρυγιάννης…

Γι΄ αυτό ακριβώς, και προς τιμή και αναγνώριση τής προσφοράς αυτού τού ταπεινού εργάτη του Ευαγγελίου, η Ιερά Μητρόπολις Πατρών και ο τοπικός Σύλλογος Ιεροψαλτών με την συμπλήρωση 20 περίπου χρόνων από την κοίμησή του, διοργάνωσαν μία εκδήλωση μνήμης για τον μοναχό Πανάρετο στις 17 Νοεμβρίου το απόγευμα στην Διακίδειο Σχολή Λαού, παρουσία του Μητροπολίτου κ. Χρυσοστόμου και με κεντρικό ομιλητή τον πατέρα Εφραίμ, Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέου στο Άγιο Όρος.

Η παρουσία εκατοντάδων συμπολιτών πού δεν χωρούσαν στην αίθουσα της Διακιδείου κι' έφθαναν μέχρι τις πόρτες και έξω στα πεζοδρόμια, ήταν άκρως συγκινητική.

Θα λέγαμε πώς μόνο ο αείμνηστος λαϊκός θεολόγος Δημήτριος Παναγόπουλος μπορούσε και γέμιζε τόσο ασφυκτικά την αίθουσα της Διακιδείου και τον έξω δρόμο…

Ποιό ήταν όμως, το τιμώμενο πρόσωπο;

Αυτά πού σήμερα θα καταθέσω είναι βέβαια ελάχιστα για ένα τόσο σπουδαίο πνευματικό πρόσωπο πού πέρασε από την Πολιτεία μας.

Σε ένδειξη αγαθής μνήμης όμως για το πρόσωπό του θα το επιχειρήσω, ζητώντας συγγνώμη και για όσα δεν πω πού ασφαλώς είναι και τα περισσότερα…

Ο μοναχός Πανάρετος κατήγετο από ένα ορεινό χωριό, τα Σουδενέϊκα Καλαβρύτων, και μαζί με τα αδέλφια του είχε έλθει στην Πάτρα σε μεγάλη κάπως ηλικία ανοίγοντας κατ' αρχάς ένα μικρό μαγέρικο μαζί με τον αδελφό του κάπου κοντά στην Αγία Βαρβάρα, αν μας τα είπαν σωστά, όπου μετά από λίγο έκλεισε.

Αργότερα, άνοιξε ένα περίπτερο κάπου στην πλατεία Γεωργίου, αλλά σαν συνειδητοποιημένος και χωρίς υποχωρήσεις Χριστιανός απέφευγε να φέρνει εμπόρευμα πού μέσα του έφερνε κάποιο είδος αμαρτίας, όπως πχ. τσιγάρα, περιοδικά, κλπ.

Ευνόητο είναι, ότι κάτω από τέτοιες στενές εμπορικές εξαιρέσεις δεν θα μπορούσε ένα τέτοιο μαγαζί να σταθεί, μέσα στην σημερινή κοινωνία…

Είχε μεγάλο χάρισμα στην Βυζαντινή μουσική, πού το εξάσκησε γενόμενος και δάσκαλος δεκάδων Πατρινών ιεροψαλτών, πού όλοι τους με αγάπη τον θυμούνται και σήμερα. Δεν πληρωνόταν γι' αυτό, ήταν εντελώς ανιδιοτελής! Δεν ήταν ένας απλός τυπικός επαγγελματίας ψάλτης, ή διδάσκαλος ψαλτικής. Είχε σε βάθος ερευνήσει τις νότες της Βυζαντινής μουσικής τέχνης και καθημερινά όλο και κάτι νέο επάνω στην μουσική ανακάλυπτε, δοκίμαζε, εφάρμοζε, παρουσίαζε…

Όταν έγινε μοναχός εγκαταβίωσε για κάποιο διάστημα στην Μονή Ομπλού, από την οποία απεχώρησε λίγα χρόνια αργότερα, γύρω στα 1979 για πνευματικούς λόγους.

Έφυγε λοιπόν από την Μονή Ομπλού καί πήγε στην Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους μαζί του έφυγε, και ο μοναχός Νεόφυτος ο οποίος βρίσκεται σήμερα στην Μονή Φιλοθέου.

Στην Φιλοθέου ανέδειξε όχι μόνο το ψαλτικό του τάλαντο διδάσκοντας ταπεινά άλλους ψάλτες στο πώς να υμνούν σωστά τον Θεό, γενόμενος και χοράρχης, αλλά υπήρξε και υπόδειγμα σοβαρού μοναχού με πραγματικό φόβο Θεού στην ζωή του και στα λόγια του…

-Πώς σε λένε γέροντα; τον ρωτούσαν κάποιοι προσκυνητές.

- Στην μοναχική κουρά μου ονομάστηκα Πανάρετος, αλλά στην ζωή μου είμαι Πανάθλιος, Πανάχρηστος, άνευ ουδεμιάς αρετής μέσα μου... απαντούσε δακρύζοντας μερικές φορές από βαθιά συναίσθηση των λεγόμενών του πού τα έλεγε γιατί και σε βάθος τα πίστευε.

Αργότερα, προμηθεύτηκε μηχανήματα εγγραφής κασετών και άρχισε να κάνει μία ιδιότυπη ιεραποστολή πρός τόν έξω κόσμο, στέλνοντας παντού όπου του ζητούσαν, καί πάντα δωρεάν, εκατοντάδες κασέτες Βυζαντινής μουσικής («κουστούμια» όπως έλεγε χαρακτηριστικά το κάθε σχήμα).

Δεν αρκέσθηκε όμως μόνο στην μουσική, αλλά έγραψε και δεκάδες ομιλίες καθώς και επιστολές με συμβουλευτικούς λόγους σε διάφορες οικογένειες πού είχαν, ή δεν είχαν προβλήματα, μόνο και μόνο για να τις στηρίξει στον ίσο δρόμο του Θεού…

Η μοναχή Μελάνη (Ξένη Μακρυγιάννη ως κοσμική) ηγουμένη τώρα της Μονής Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο Σικάγο των ΗΠΑ, (από την συνοδεία του γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου της Αριζόνας, δημιουργού των 20 Ορθόδοξων Μοναστηριών της Αμερικής), υπήρξε ανηψιά του την οποία και ποικιλοτρόπως εστήριξε.

Άγιον Όρος, Μονή Φιλοθέου.

Ο πατήρ Πανάρετος σε ιδιαίτερες με τους ψάλτες ομιλίες του έλεγε ότι κανονικά «μόνον οί Άγγελοι ως άξιοι και αγνοί πρέπει να υμνούν τον φοβερό Θεό, κι' ότι εμείς σάν ψάλτες θα έπρεπε να έχουμε όχι ψαλμωδίες αλλά θρηνωδίες για την κατάστασή μας, τά πάθη μας, και τις πτώσεις μας…»

«Αγγέλων υμνωδίες, και ανθρώπων θρηνωδίες», όπως χαρακτηριστικά έλεγε.

Τα έλεγε, έχοντας προφανώς υπ' όψη του κάτι κομπαστικές και επιδεικτικές ψαλμωδίες πού παρατηρούμε και σήμερα σε κάτι αναλόγια να συμβαίνουν...

Κάτι παραγκωνισμούς πού κάνει μερικές φορές ο ένας ψάλτης στον άλλο για να προβληθεί αυτός, κάτι λαρυγγισμούς, ή αγριοφωνάρες πού κάποιοι κάνουν για να δώσουν…τόνο!

Ακόμη και κάτι ταρακουνήματα πού κάνουν κάποιοι άλλοι, σειόμενοι ολόκληροι από την κεφαλή, τά χέρια και τά πόδια για να δώσουν τάχατες ρυθμό, μη καταλαβαίνοντας πόσο άσχημο και αντιαισθητικό θέαμα παρουσιάζουν στον κόσμο πού τους βλέπει και δυσμενώς τους σχολιάζει…

Όμως οι σωστοί ψάλτες, οι έχοντες πραγματικό χάρισμα ψαλμωδίας δεν κάνουν έτσι. Ψέλνουν και υμνούν τον Θεό και τους Αγίους με ταπεινή φωνή και ίσα πού ανοιγοκλείνουν το στόμα τους, σαν να μιλάνε.

Αυτοί είναι και οι πραγματικά χαρισματικοί!

Ο μοναχός Πανάρετος ήταν ψηλός, ευθυτενής, με μακριά γενειάδα, με πολλή βιβλική αρχοντιά επάνω του, ευγενέστατος με όλους ακόμη και με τον πλέον άσημο, ποτέ του δεν κατέκρινε κανένα, χωρίς ίχνος ψεύδους ή υποκρισίας στα λόγια του, με το ναι – ναι και το όχι – όχι, πάντα καθαρό και χωρίς ψευδοταπεινώσεις σαν κι' αυτές πού εμείς οι χριστιανοί του κόσμου τούτου ξέρουμε καλά και επιτήδεια να κάνουμε…

Για να φέρει όμως σε πέρας όλη αυτή την πνευματική ιεραποστολή, κοιμόταν ελάχιστες ώρες παρ' ότι είχε μεγάλο σάκχαρο κάνοντας 4 ενέσεις ινσουλίνης την ημέρα για πολλά χρόνια, κι΄ όπως χαρακτηριστικά έλεγε «ο Θεός με κρατάει με τόσο σάκχαρο και δεν έχω καταπέσει ακόμη…»

Προείδε μάλιστα τον θάνατό του λέγοντας χαρακτηριστικά σε μοναχούς, ότι «στις 6 Δεκεμβρίου του Αγίου Νικολάου πεθαίνω, φεύγω…

Ήλθε ο πεθαμένος αδελφός μου ο Νικόλαος και μου είπε «ετοιμάσου γιατί θα έλθω να σε πάρω του Αγίου Νικολάου ώστε να γιορτάσουμε μαζί στον ουρανό…».

Η κοίμησή του ήταν πράγματι Οσιακή. Πέθανε καθιστός και προσευχόμενος με το κομποσχοίνι στο χέρι.

Στην ανακομιδή των λειψάνων του πού 4 χρόνια αργότερα έγινε, η κάρα του είχε εκείνο το γνωστό μελί, ανοιχτό κίτρινο χρώμα πού οι κάρες των Οσίων έχουν…

Έτσι λοιπόν, όσοι τον γνώρισαν, ή έμαθαν από εδώ, ή από κάπου αλλού κάτι γι΄ αυτόν, ας ζητήσουν την ευλογημένη μοναχική ευχή του…

ΑΜΗΝ... την ευχή του Αγίου Γέροντος να έχουμε!
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Εικόνα



Ο ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΙΔΗΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ "ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ" ΣΤΟ ΝΕΟΧΩΡΙ ΣΕΡΡΩΝ, ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΣΤΙΣ 4-8-2009.

ΑΝ ΚΑΙ ΕΝ ΖΩΗ Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΥΧΝΕΣ "ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ" ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ,ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΙΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΙ.
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ


Ένας Ιερέας "μειωμένων" προσόντων
πλήν δεν ομιλεί εις ώτα μη ακουόντων
όπως μίλησε ένα πρωί και σ' εμάς
σαν ένας άλλος Πατροκοσμάς

Στο Νεοχώρι που βρίσκεται στο Μπέλλες
όπου και τ' άγρια άλογα δίχως σέλλες
εκεί ο παπα-Γιάννης έχτισε το σπιτικό του
δίπλα στο ναό του Αγίου Ραφαήλ, τον Άγιο του.

Κόσμος συρρέει από κάθε γωνιά της Ελλάδος
όχι μόνο για να μάθει τη λήξη της "Αποφράδος"
κυρίως για να επικοινωνήσει μ' ένα Άγιο του Θεού
το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ρωμέϊκου λαού.

Γεμάτος από του Αγίου Πνέυματος τη χάρη
με την ταπείνωση εμποδίζει το Θεό να του την πάρει
ένας άλλος γέρων Παϊσιος στην εποχή μας
με τέτοιους ενισχύει ο Χριστός την απαντοχή μας.

Είθε η Παναγιά να τον προστατεύει για πολλά χρόνια
διότι έχουμε ανάγκη από τέτοια του Θεού "αηδόνια"
επειδή αυτά διαλαλούν τη "μέλλουσα πόλη"
σ' εμάς δίνουν την καρδιά τους όλη.

Όπως την έδωσε και στην παρέα μου εκείνο το πρωινό
ας είν' καλά ο Κώστας που με πήγε να τον ιδώ
τώρα πια έχει ταραχτεί η ρότα
από το Μπέλλες κατέρχονται τα φώτα.

Από έναν αγράμματο και απλούν ιερέα
μαθαίνει κανείς τα της πίστεως σπουδαία
τούτο το θαύμα γίνεται μόνο στο δικό μας τόπο
και προέρχεται από το δικό μας της ρωμιοσύνης τρόπο.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
nickzark
Δημοσιεύσεις: 991
Εγγραφή: Πέμ Αύγ 02, 2012 1:19 pm
12
Τοποθεσία: Νικόλαος, θεσσαλονίκη
Έχει ευχαριστήσει: 5 φορές
Έλαβε ευχαριστία: 16 φορές

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από nickzark »

ΦΩΤΗΣ έγραψε:ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Εικόνα

Εικόνα




ΑΜΗΝ... την ευχή του Αγίου Γέροντος να έχουμε!
[youtube]yqMw8-tNlGA[/youtube]
«Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα,καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν.... »
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ

Εικόνα


O Μοναχός Παρθένιος, μονοχίτων, πάντα ξυπόλητος και κοιμώμενος κρεμασμένος απο αλυσίδες που βρισκόταν στο ταβάνι του ασφυκτικά μικρού κελλιού του και κατέληγαν σε δυο λαστιχένιους βραχίονες που έβαζε στις μασχάλες του. Ποτέ δεν κοιμήθηκε σε κρεβάτι.....Δεν έλαβε ποτέ κανένα αξίωμα και οι αστοικοχριστιανοί (κομφορμιστές) ποτέ δεν έννοιωσαν την αγιότητα του.
του π. Χαραλάμπου Παπαδόπουλου (Επίσημος τίτλος του άρθρου όπως δημοσιεύθηκε, ειναι ''Μια ειρωνική Ματιά...." )


Το ν΄ αναπνέεις δεν σημαίνει απόλυτα ότι ζεις. Το να πεθαίνεις δεν είναι πάντα θάνατος. Έτσι και το να βρίσκεσαι στον χώρο της Εκκλησίας ως κληρικός ή λαϊκός, δεν προεξοφλεί το γεγονός της σωτηρίας σου ή της εσωτερικής πληρότητας για την ύπαρξη. Θα πρέπει να υπάρξει ΄΄κλίση΄΄ που θα σε οδηγήσει στην δυνατότητα να ανακαλύψεις την ουσία ζωής που προτάσσει το συγκεκριμένο σχήμα και επιλογή. Μια ανακάλυψη που στο βάθος των πραγμάτων, ουσιαστικά είναι χάρισμα. Καλλιεργείται και αυξάνεται. Δεν πωλείται και δεν εξαγοράζετε. Πολλώ δε μάλλον δεν κατασκευάζετε στην ''θρησκευτική'' βιομηχανία κλονοποιημένων προσωπικοτήτων.

Ο μοναχός Παρθένιος Κοκολινάκης ήταν κάτοχος αυτού του ιδιαίτερου χαρίσματος, που μυστηριωδώς και ανεξιχνιάστως σπέρνει στις υπάρξεις ο Θεός. ''Ένα από τα πλέον δυσπρόσιτα στην καθημερινή λογική μυστήρια είναι το γεγονός ότι Αυτός που θέλουμε να εκφράσουμε η να περιγράψουμε η εν πάσει περιπτώσει να εννοήσουμε με την λέξη Θεός, έχει το ιδίωμα να προκαλεί ερωτικά σκιρτήματα στις καρδιές των ανθρώπων. Όχι όλων των ανθρώπων, αλλά σε μερικών. Είναι κάτι που μας το βεβαιώνουν τα βιώματα πολλών ανθρώπων...''

Η κλίση αυτή, η εσωτερική πληροφόρηση, οδήγησε τα βήματα του, το έτος 1976 στά νότια παράλια της Κρήτης και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Παναγίας Κουδουμά.

Στο κείμενο αυτό, που είναι αφιέρωμα στην ''οσιακή'' μνήμη του, δεν θα μας απασχολήσουν τα βιογραφικά του στοιχεία. Διότι απλά δεν μας ενδιαφέρουν. Όπως άλλωστε και τον ίδιο, από την ημέρα εκείνη όπου η Παναγία Μητέρα τον εισόδευσε σε μέρος μετανοίας και αναγεννήσεως εσωτερικής.

Έζησε σαν να μην ήρθε ποτέ σ΄αυτό τον κόσμο. Φίλος της ησυχίας, της ανωνυμίας, της εκούσιας ''ανυποληψίας''. Βίωσε την αλήθεια των λόγων του Αγίου Ισαάκ του Σύρου '' ο αληθινά ταπεινός είναι αυτός που έζησε σαν να μην γεννήθηκε ποτέ...''. Ασύλληπτες εκφράσεις γεμάτες υπαρξιακή αλήθεια, λόγος μετρημένος και αρτημένος στην σήψη των εφήμερων και ματαίων λογισμών.

Βίωσε την ελευθερία του να μην έχεις τίποτε να πεις και να μην θέλεις κανένα να πείσεις. Να ησυχάζεις μες στην ανωνυμία σου. Να αναπτύσσεσαι στην βαθιά προσευχή σου. Να σιωπάς μες στην παρουσία σου, μα κυρίως στην παρουσία του Θεού ως μυστήριο και ανερμήνευτη γνώση. Ο Θεός, είπε κάποτε ένας Γέρων, είναι ο ''εκπρόσωπος'' του ανεξήγητου και ανερμήνευτου μέσα στον πολυσήμαντο κόσμο μας.

Ο μοναχός Παρθένιος δεν πήρε ποτέ την ζωή στα σοβαρά. Γι αυτό και δεν επιδίωξε ποτέ την κατά κόσμο σοβαρότητα και ΄΄κοσμιότητα΄΄. Οι περισσότεροι από εμάς παίρνουμε τόσο πολύ στα σοβαρά την υπόθεση ζωή που στο τέλος χάνουμε την ουσία της.

Χειμωνιάζουμε γοργά γοργά την άνοιξη μέσα μας και πνιγόμαστε στα πελάγη των δικών μας κυμάτων, που δεν είναι άλλα από τις παλίρροιες του ''Εγώ΄΄.

Ο Ιησούς μας ζήτησε να μείνουμε παιδιά, με ότι αυτό συνεπάγεται και εμείς βίαια και πρόστυχα ενηλικιωνόμαστε, για να καταστούμε υπολήψιμες μονάδες σε ένα παιγνίδι κοσμικών εντυπώσεων και επιδιώξεων. Αναζητούμε την επιτυχία, την προβολή, το χρήμα και την εξουσία, με βαρύ τίμημα την ειρήνη και την ησυχία της καρδιάς μας. Χάνουμε τα καλύτερα μας χρόνια στις μάχες και τα ναρκοπέδια του νάρκισου ανταγωνισμού που τρώει τις σάρκες των αγνών ονείρων μας.

Ο Γέροντας Παρθένιος διέγνωσε πρόωρα την τραγικότητα της ζωής. Την ειρωνεία και την μάταιη ματιά της. Γι΄ αυτό και της το έσκασε γρήγορα και ουσιαστικά.

Όταν τον πρωτοσυναντούσες δεν τον έπαιρνες και τόσο πολύ στα σοβαρά. Η τραγική ''ειρωνική'' ματιά του, ο αυτοσαρκασμός, η ΄΄σαλότητα΄΄ που προσποιούνταν για να κρύβει την όντως σοφία και αρετή του, απαιτούσε ή να είχες γνώση της μοναχικής αυτής παραδόσεως και ασκήσεως, που ακούει στο όνομα ΄΄δια Χριστόν σαλότητα ΄΄* ή να διέθετες εσωτερικούς οφθαλμούς με υπερευαίσθητα πνευματικά κριτήρια.

Το ντύσιμο του, ο τρόπος ομιλίας του, η συμπεριφορά του, σου υπαγόρευε την ΄΄απαξίωση ΄΄του προσώπου του. Ήταν αυτό που ο ίδιος ζητούσε, να μην τον παίρνει κανείς στα σοβαρά, έτσι ώστε να κερδίζει σε εσωτερική απλότητα και ελευθερία.

Όταν έχεις κερδίσει την μάχη με το Εγώ και το Υπερεγώ, την εικόνα και τα είδωλα των εσώτερων ψυχικών κινήσεων και παθών, ελευθερώνεσαι.

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν, αγωνιούν και πάσχουν για την εικόνα τους. Για το ποια γνώμη θα σχηματίσει για μας η συλλογική κρίση της κοινωνίας. Διαμορφωνόμαστε από την συλλογική συνείδηση και όχι από την ατομική και προσωπική. Ετεροπροσδιοριζόμαστε και δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε. Κουράζουμε και κουραζόμαστε, στην κρίση και την κριτική, που καταργεί τις μοναδικότητες και ιδιαιτερότητες. Ο νέος κόσμος που ανοίγεται μπροστά μας, θα αποτελείται απο κοινωνίες, που θα προασπίζουν και θα σέβονται την ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα των προσώπων. Γεγονός που όσο και αν δεν θέλουμε να παραδεχτούμε είναι πραγματικότητα εδώ και αρκετές δεκαετίες στις δυτικές κοινωνίες.

Θυμάμαι αξέχαστα ο τι ο μοναχός Παρθένιος πέρα από την ΄΄σαλή΄΄ γενικότερα ζωή του, δεν αρεσκόταν σε κρίσεις και κατακρίσεις. Χαρακτηριστικά όταν άκουγε να κατακρίνουν κάποιον συνάνθρωπό του και επίμονα του ζητούσαν να πάρει θέση και να εκφέρει γνώμη, έλεγε, με αυτό το απαράμιλλο παιδικό του γέλιο, ΄΄ λοιπόν, πάμε παρακάτω..΄΄ εννοώντας βέβαια να αλλάξει προσανατολισμό και θέμα η κουβέντα, να σταματήσει η κατάκριση.

Έζησε σε κελί απλό και ταπεινό. Έσκυβες για να μπεις και δεν χωρούσες να βγεις. Ράσα τρυμένα και σκισμένα. Ανεμίζοντα κουρέλια διαμαρτυρίας στην πτώση και την οδύνη της ύπαρξης. Άρνηση κάθε μορφής καλλωπισμού και καθημερινά κοιτάγματα σε σπασμένους καθρέπτες κοσμικών και θρησκευτικών καθωσπρεπισμών. Πόδια ανυπόδητα χειμώνα καλοκαίρι. Βάρια σε κάθε βηματισμό τους, όπως και η αμάσητη λαλιά του που δεν ήξερε περιστροφές και ιερές διπλωματίες. Μάτια καθάρια, παιδικά και αθώα έλεγχαν κάθε ασύδοτη εξουσία κοσμικής και ''πνευματικής'' υπεροψίας.

Άτομο άκρα αντισυμβατικό. ''Απροσάρμοστο'' και ''περιθωριακό''. Άφηνε με χαρά τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε όλους εμάς που κοιτάμε στην ταμπέλα της παράστασης σε ποια σειρά είναι το όνομα μας.

Ο μοναχός Παρθένιος ήταν αληθινός μοναχός με ότι αυτό σημαίνει για την δισχιλιετή παράδοσή της Εκκλησίας μας. Δεν έφαγε ποτέ κρέας, δεν κοιμήθηκε ποτέ σε κρεβάτι, δεν επιζήτησε καμία δόξα και τιμή. Ήθελε να είναι τελευταίος του ενθάδε ώστε να καταστεί πρώτος του επέκεινα, σε χώρους ανερμήνευτους και ανέκφραστους.

Ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ αντικείμενο έρευνας για τον Παρθένιο. Ούτε θέμα προς συζήτηση ιδεολογικής κατάθεσης και προτάσεως. Υπήρξε πραγματικότητα εσωτερικής πληροφορίας, άλλης ποιότητας και κατάστασης ζωής. Μίας πληροφορίας που βιώνεται εμπειρικά ως χάρισμα. Ως γεύσης του Άλλου ή του Αλλιώς στην συμπαντική πολυσήμαντη πραγματικότητα. Μια Άλλης παρουσίας που στέκει δίπλα σου, απλά, άμορφα, ήσυχα, ειρηνικά και εκστατικά ηδονικά στον χώρο της εσώτερης εμπειρίας της ύπαρξης. Αυτός ή αυτή η πληροφορία ήταν η ανάπαυση και συγχρόνως η έμπνευση του, γι αυτή την ζωή της κατά κόσμο νεκρότητας.

Χωρίς αυτή την εμπειρία, ο Μοναχισμός παίρνει άλλες μορφές και αφορμές κλήσεων. Παύει να είναι χάρισμα και καταντά ιδιορρυθμία ή απροθυμία της ζωής. Παραμορφώνεται σε θεσμικό νέκρωμα χωρίς ζωή. Σε ηθικισμό, πουριτανισμό, στείρο νομικισμό που αναζητά ψυχολογικά και νοσηρά ''θρησκευτικά'' δεκανίκια για να στηρίξει ή καλύτερα να καλύψει την απουσία κλήσης, καλέσματος, σε ένα τρόπο ζωής που προϋποθέτει εσωτερική πληροφορία.

Ο μοναχός Παρθένιος δεν στερούταν αυτής της μυστικής κλήσεως. Η εσωτερική φωνή τον καλούσε σε βίο ασκήσεως και ένθεης συγκινήσεως. Ζωής χαριτωμένης αφού ήταν πεπληρωμένη, γεμάτη νόημα και ουσία. Δηλαδή μια ζωή που τον ολοκλήρωσε ως προσωπικότητα στις χαρισματικές δυνατότητες και διαστάσεις της. Γιατί τότε μόνο μπορούμε να πούμε ότι η ζωή ολοκληρώνεται, όταν αφυπνίζεται η ατομικότητα και η μοναδικότητα της υπάρξεως σε πληρότητα ζωής και παρουσίας.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΒΑΜΠΕ ΤΑΚΟΥΜΑ

Εικόνα

Εικόνα

Ο π. Παύλος Σαβάμπε Τακούμα ήταν ο πρώτος ορθόδοξος ιερέας της Ιαπωνίας και ένας από τους τρεις πρώτους ορθοδόξους χριστιανούς. Ήταν γιος ενός σαμουράι και γαμπρός ενός σιντοιστη ιερέα.Ήταν φανατικός εθνικιστής και μισούσε κάθε ξένη επιρροή στην χώρα του.
Για καλύτερη κατανόηση της καταστάσεως στην Ιαπωνία κατα τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα του φωτιστού των Ιαπώνων, απ' όπου και ο θαυμαστός τρόπος με τον οποίο ο π. Παύλος ασπάστηκε την Ορθοδοξία.

«Κάποια βραδιά, λοιπόν, καθώς μελετούσε στο κελί του, βλέπει ένα σαμουράι να ορμά στο δωμάτιό του με το σπαθί στο χέρι. Θα τον έσφαζε, του είπε, εάν δεν σταματούσε να «διαφθείρει» με τα κηρύγματά του τους ντόπιους. 
Ταπεινά ο Άγιος Νικόλαος δέχθηκε να πεθάνει, αν όμως πρώτα ο επίδοξος δολοφόνος του θα μάθαινε τι μελετούσε την ώρα εκείνη. 
Ο σαμουράι άφησε το σπαθί του, για να ακούσει τι είχε να του πει ο Άγιος. Και έτσι αυτός άρχισε να του εξηγεί την δημιουργία του σύμπαντος από τον Θεό, το σχέδιο της Θείας Οικονομίας και πως ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο. 
Το αποτέλεσμα ήταν, ο παραλίγο δήμιός του να κατηχηθεί και να βαπτισθεί. Λίγα χρόνια αργότερα ο σαμουράι Τακούμα Σαβάμπε έγινε ο πατήρ Παύλος, ο πρώτος Ορθόδοξος Ιάπωνας ιερέας».
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10075
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
12
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Δημοσίευση από ΦΩΤΗΣ »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΙΤΗΣ

Εικόνα

Εικόνα

Ο π. Πετρώνιος γεννήθηκε το 1914 στην κοινότητα Φαρκάσα του νομού Νεάμτς. Ο πόθος του από νέος ακόμα να γίνει μοναχός οδήγησε τα βήματά του στη Μονή Νεαμτς όπου και έγινε μοναχός. Έπειτα πήγε στην Μονή Αντίμ του Βουκουρεστίου ενώ σπούδασε και στη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου.
Το 1978 πήγε στο Άγιον Όρος. Ο π. Πετρώνιος πήγε εκεί με τη δεύτερη γενιά μοναχών, σταλμένοι από το Πατριαρχείο Ρουμανίας με σκοπό την πνευματική αναγέννηση της σκήτης του Τιμίου Προδρόμου.
Από το 1984 ήταν και πνευματικός αλλά και βιβλιοθηκάριος της Σκήτης.

Όταν ο Placide Desseille ζήτησε από τον π. Μακάριο τον Σιμωνοπετρίτη να τον πάει σε κάποιον γέροντα για να ακούσει κάποιον πνευματικό λόγο, εκείνος μαζί με τον ηγούμενο Ελισσαίο και άλλους μοναχούς της συνοδείας τους τον πήγαν στον πατέρα Πετρώνιο.
Όταν ζήτησαν από τον γέροντα Αντριάν Φαγκατσεάνου να πεί κάτι για τον γέροντα Πετρώνιο εκείνος είπε: «Τον Πετρώνιο τον Προδρομίτη; Ο πιο ταπεινός, ο πιο ταπεινός, ο πιο ταπεινός»!
Πατώντας το πόδι του στην αθωνική γη της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου ο Νικολάε Μπαλτσιούτ θα γράψει: «Ο πατέρας Πετρώνιος είναι τόσο αγαπητός που τον συμβουλεύονται και οι Έλληνες και οι Ρουμάνοι μοναχοί».
Ο π. Ιωαννίκιος από τη Μονή Σίμωνος Πέτρα θα πει: «Ο π. Πετρώνιος ο Προδρομίτης συνταιριάζει τέλεια την αγάπη με την άσκηση και την πραότητα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο γέροντας στεκόνταν όρθιος στις αγρυπνίες όλη νύχτα. Το να καθίσει για λίγο γονατιστός ήταν μια ευλογία».
Ψάχνοντας να βρω και κάτι άλλο να γράψω θυμήθηκα τι είχε γράψει πριν από 2 χρόνια στο ορθόδοξο περιοδικό Lumea Monahilor ο George Crasnean: «Έδειξα στην γυναίκα μου 3217 φωτογραφίες με αθωνίτες μοναχούς και την ρώτησα ποιός σου φαίνεται ”καλός άνθρωπος”. Απ’ όλους διάλεξε τον π. Πετρώνιο ίσως επειδή τα μάτια του να ”πρόδωσαν” την ξεχωριστή του ψυχή».
Κανένας από όσους πέρασαν το κατώφλι της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου δεν μπορούν να ξεχάσουν το φως που εξέμπεμπε η μορφή του και τα πνευματικά λόγια που πρόσφερε καθισμένος σ’ ένα παγκάκι κάτω από το φως της ανατολής ή του δειλινού.
«Μ’ αρέσει να περπατάω, αυτή είναι η χαρά μου, επειδή πολλοί Άγιοι Πατέρες αγίασαν τις πέτρες τούτες με τον ιδρώτα τους» έλεγε ο γέροντας. Πατώντας στα χνάρια αυτών των πατέρων, αισθανόταν την χαρά της κοινωνίας και της αδιάλειπτης προσευχής.
Ο Θεός να τον αναπαύει.
Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βιογραφικά στοιχεία των Αγιασμένων Μορφών της Εποχής μας - Biografical Comments for the Sanctified Figures of Our Time”