Ορθοδοξία

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΨΑΣΜΕΝΗΣ ΣΟΥ ΚΑΡΔΙΑΣ

Ο Χριστός του πνιγμού,
του ηθικισμού,
της καταπίεσης.
Ο Χριστός των ενοχών,
των τιμωριών
και της κόλασης.
Ο τιμωρός,
ο αυστηρός,
ο απόμακρος.
Με τα άπειρα ψυχολογικά Του:
που θυμώνει,
ενοχλείται,
κακιώνει, μουτρώνει,
παρεξηγείται,
ζηλεύει.

Που ψάχνει παντού
να βρει αμαρτίες,
αστοχίες,
παραλείψεις
και λάθη.

Κι υπάρχει κι ο Χριστός
της καρδιάς!
Της καλοσύνης
και της ζεστασιάς.

Ο φίλος των αμαρτωλών
και των πορνών.
Που ήξερε τα κατατόπια
και τις γειτονιές αναρχικών,
κακών
και αλητών.
Εκεί σύχναζε,
αυτούς ονόμαζε φίλους
και παιδιά
κι αγαπημένους του.

Αυτόν αγαπώ.
Αυτόν προσκυνώ.
Αυτού παιδί είμαι - ο αλήτης - κι εγώ.
Του Αληθινού Χριστού.
Αυτού που περπάταγε
κάπου το ’30,
στην Ιερουσαλήμ.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ SKYPE ΜΕ ΤΟΝ ¨ΠΆΝΩ¨!

Μου λέει ένας φίλος
κει που μιλάγαμε:
¨Σε αφήνω τώρα,
να κάνω λίγο Skype
με τον Πάνω!¨
Εννοούσε να κάνει προσευχή.
Μου άρεσε που το ένιωθε έτσι.
Η θεία επαφή,
σε επίπεδο Skype!
Είναι ένα βήμα
πάντως.
Διότι
για τους περισσότερους
η επαφή με το Θεό
μοιάζει ακόμα
με σήματα καπνού ή μορς,
ή – στην καλύτερη-
με μηνύματα κινητού.
Μια σχέση,
χωρίς καθόλου φως,
ήχο και χρώμα!!
Ένας Θεός
τυπικός.
Μια γλώσσα
ξύλινη.
Μια καρδιά
πετρωμένη.
Μεγάλη Εβδομάδα: για να λιώσουν οι όποιοι πάγοι.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΕΙΣΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ Η ΜΕΓΑΛΗ...
Σε ρώτησα
πώς είναι το κουράγιο σου,
κι είπες:
¨Η αυτοπεποίθησή μου, πάτερ, είναι στα τάρταρα!..."

Ψάξε τότε
λίγο καλύτερα
εκεί στα βάθη,
φίλε μου,
να βρεις
το Χριστό.

Διότι κι Αυτός,
στα τάρταρα
του κάθε Άδη
βρέθηκε,
για να μας βρει
κι εμάς.

Να βρει
κι εσένα,
την αγάπη Του.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΜΥΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΟΥ

Όταν σκέφτομαι,
Χριστέ μου,
πως σε σταύρωσαν
οι πιο ¨ορθόδοξοι¨
του καιρού Σου,
ταράζομαι,
διχάζομαι,
κλείνω το στόμα
μπερδεμένος.

Κι αναρωτιέμαι
ποιοι θα είναι
οι σύγχρονοι ¨αιρετικοί¨,
που θα ‘ρθουν πάλι
να μυρώσουν
το Κορμί Σου,
το ¨κατάστικτον
τοις μώλωψιν
και πανσθενουργόν¨

(Το έργο είναι του αγιογράφου Δημήτρη Μανιάτη)

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Κύριε,
ανάστησέ με μαζί Σου!
Πάρε μου κάθε άγχος,
αγωνία και φόβο.

Χάρισέ μου τη γαλήνη
και χαρά Σου.

Τη δύναμή Σου.
Την εξουσία Σου.
Τη νίκη Σου
σε κάθε πόνο,
φθορά και θάνατο.

Απόδειξη ότι με ανέστησες,
ας είναι η αποδοτικότητα
και ζωντάνια
στη ζωή μου.

Η όρεξή μου για δράση,
δημιουργία,
αγάπη
κι έρωτα.

Αν αυτά δεν τα μπορώ,
δεν τα νιώθω,
ή δεν μου βγαίνουν,
τότε, η Ανάσταση,
ακόμα δεν ήρθε μέσα μου,
όσο κι αν τα χείλη
το δηλώνουν.

Πάντως,
δεν σημαίνει ότι
επειδή ήρθε το Πάσχα
στο ημερολόγιο,
αναστήθηκαν
κι όλοι!!

Το λέμε
ξεκάθαρα:
Χριστός ανέστη!

Εσύ,
Χριστέ μου,
ναι!!

Όμως, εγώ;


Οι φίλοι και γνωστοί μου;

Δεν ανησυχώ όμως.
Και τώρα,
ευκαιρία είναι!
Κι αύριο μέρα είναι.

Μα και κάθε στιγμή
της ζωής μου
είναι μια πρόσκληση
να ζήσω
προσωπικά
την ομορφιά και δύναμη
της Ανάστασης!!

Χριστός ανέστη!
Μακάρι κι όλοι μας!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Κάποια μηνύματα που έρχονται, μυρίζουν Ανάσταση! Όπως αυτό, που ήρθε πριν λίγα λεπτά! Το αφήνω " απείραχτο¨.

Πριν λιγα χρονια η Ανασταση ηταν για μενα μια σπουδαια χριστιανικη γιορτη. Που ειχα μαθει με το ζορι να νυστευω γιατι επρεπε,να κοινωνω την Μεγαλη Πεμπτη, γιατι το Μεγα Σαββατο θα ειχε κοσμο, ολα αυτα τα μαθημενα απο την πολυευλαβικη μανα μου!! Ολα τα πρεπει,χωρις βαθος. Και μετα ηρθε ο σταυρος! Ο δικος μου σταυρος! Και ειχα δυο μονοπατια να ακολουθησω. Του ψυχολογου και του Θεου. Ξεκινησα εμπιστευομενη τον πρωτο . Και σαν απο θειο χερι καποιος μου μιλησε για σας χωρις να ξερει τιποτα για τα προβληματα μου και την ιδια εβδομαδα επεσε στα χερια μου το βιβλιο για τον αγιο Σιλουανο. Και ο σταυρος μου αρχισε να μην βαραινει πολυ, και η καρδια μου εβλεπε πιο καθαρα και η Ανασταση εχει ελπιδα και χαρα και η νηστεια με χορταινει!! Σας χρωσταω πολλα και σας ευχαριστω απο καρδιας!! Καλη Ανασταση!!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΝΑΙ!!

Σε φιλώ,
και σου λέω ψιθυριστά
και φωναχτά,
και τραγουδώντας
και σιωπώντας,
και γελώντας
και κλαίγοντας,
αυτό που κι εσύ
θες να μου πεις
δίνοντάς μου
μια μεγάλη αγκαλιά
κι ένα ζεστό φιλί
αγάπης.
Το ίδιο λέμε,
το ξέρω.
Χριστός ανέστη!
Και σ’ αγαπώ.
Και μ’ αγαπάς.
Κι αγάπη παντού!
Και Ζωή χαρισάμενη!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΑ

Κι εκεί που ήμουν
πτώμα
μετά τη θεία Λειτουργία χτες βράδυ,
όταν τελείωσαν όλα στο ναό,
με πλησίασε ένα παιδάκι δημοτικού
και με ρώτησε κάτι
που μου πήρε όλη την κούραση:
¨πάτερ, είναι πολύ ωραία η θεία Κοινωνία!
βάζετε και χυμό μέσα και γίνεται έτσι;¨

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΡΙΚΙ!

Το Μ. Σάββατο πρωί, στην πρώτη Ανάσταση, την ώρα που λέγαμε στο ναό το ¨ανάστα, ο Θεός¨ και ρίχναμε τις δάφνες στον κόσμο,
οι πιστοί χτύπαγαν με τα χέρια τους πάγκους και τις καρέκλες της εκκλησίας, κάνοντας θόρυβο .
Είμαστε δύο οι ιερείς που ρίχναμε τις δάφνες.
Οπότε, εκεί που διασχίζαμε το ναό μες στην κατάνυξη και την ευλάβεια, κάποια στιγμή, μου λέει ο άλλος ιερέας ψιθυριστά, ¨κοίτα την άλλη με το μπρίκι!!¨.
Ήταν μια κυρία που είχε φέρει ένα μπρίκι του καφέ απ' το σπίτι, και το χτυπούσε μ' ένα κουτάλι για να κάνει θόρυβο.
Όπως καταλαβαίνεις, σταμάτησα να ψέλνω για λίγο, μέχρι να μπορέσω να σοβαρευτώ και να πω τη συνέχεια.
Γίνονται διάφορα ωραία αυτές τις μέρες.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Τη Διακαινήσιμο δεν κλαίμε,
μα κάτι μηνύματα είναι πολύ δυνατά, ρε παιδί μου!
Τι ψυχές κατοικούν αυτό τον πλανήτη,
τελικά, Θεέ μου!!
Pater Konanos,
Sas efharisto yia ola.
Horis Sas kai voitia Teos,den ehi zoi .
Me tin agapi
Ρ.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook