Ορθοδοξία

ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ

Πάντα υπάρχει
κι ένα
αντάλλαγμα.
Έτσι είναι
τα ανθρώπινα.

Δεν το κακίζω.
Ούτε πετάω
στα σύννεφα
πως κάποια μέρα
τελείως
θα το ξεπεράσω.

Ακόμα κι ο Θεός
που ξέρει της ψυχής μου
τα κουμπιά,
όλο μου τάζει
πράματα,
να με γλυκάνει λίγο:
Αγάπα Με,
να σου χαρίσω
τον Παράδεισο.
Τίμα τους γονείς,
να ζήσεις χίλια χρόνια.

Συνήθως η αγάπη μου
δεν είναι αγάπη,
μα άλλα πράματα.

Ώσπου
να τα καταλάβω
όλα,
πάει,
φύγαμε.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΑΓΙΟΙ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ

Τι ζητάει ένας άνθρωπος για να ζήσει;
Λίγη αγάπη, μια δουλειά, λίγο φαΐ, και μια παρέα 3-4 ανθρώπων, που να μπορεί να είναι ο εαυτός του και να είναι δεκτός λέγοντας την όποια αλήθεια του: είμαι ηλίθιος, είμαι αλήτης, είμαι μέθυσος, δεν ξέρω τι θέλω, αγαπώ, μισώ, ζηλεύω, παλεύω, χτυπιέμαι, βαριέμαι, θέλω να πεθάνω, θέλω να ζήσω…
Και σ’ όλα αυτά, να βρίσκει απέναντί του μια αγκαλιά φιλάνθρωπη, και απροϋπόθετη.
Όπως γινόταν με το Χριστό, που όλοι οι αμαρτωλοί κόλλαγαν πάνω Του. Σα μαγνήτης.
Έτσι θα μπορούσε να λειτουργεί η παρουσία μας στον κόσμο αυτό πάντοτε, μα και τις μέρες τούτες που περνάμε, τις τόσο δύσκολες, φτωχές και κρίσιμες.

Κι αντί γι’ αυτό, εμείς οι άνθρωποι του Χριστού πετύχαμε να ταυτιστούμε με όλα τα περίεργα της γης: τη συντηρητικότητα, την κλειστότητα, την αφιλάνθρωπη αυστηρότητα, την έλλειψη αγκαλιάς και αποδοχής, τις άπειρες προϋποθέσεις, τα μεγάλα λόγια, τα λίγα έργα, το φανατισμό και την ψευτιά.
Και κυρίως, τη μεγάλη απογοήτευση όσων μας πλησιάζουν.
Όχι επειδή δεν είμαστε άγιοι.
Όχι.
Μα ακριβώς επειδή είμαστε πολύ ¨άγιοι¨!

Πιο πολύ απ’ τον άγιο Χριστό,
που έτρωγε με τον πιο μεγάλο αμαρτωλό
και τον έλεγε φίλο καλό
κι αδερφό!

Κρίμα ρε παιδί μου.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΟΥ

Αν έχεις παιδί στην εφηβεία, μίλα λίγο μαζί του, κι αφουγκράσου το ζωντανό παλμό του, το αίτημα της ψυχής του για γνησιότητα και ειλικρίνεια, για κατάργηση της πολλής υποκρισίας και ψευτιάς.
Θα σου κάνει πολύ καλό.
Άσε λίγο τα βιβλία, τις ομιλίες και τα κηρύγματα ημών των παπάδων, και μίλα με ζωντανούς ανθρώπους που έχουν μια καρδιά που χτυπά και πονάει.
Βγες απ’ την ασφάλεια της μελέτης κειμένων, άσε την ξύλινη γλώσσα, και άγγιξε την πήλινη κι εύθραυστη ύπαρξη του παιδιού σου, που δεν λέει εύκολα ψέματα, εκτός αν τα διδάχτηκε από μας.
Και καθρεφτίσου.
Και μη μιλάς αμέσως, μπλα μπλα και το ίδιο πάλι ¨κήρυγμα¨ , την ίδια κασέτα, που λες αιώνες τώρα.
Κι άσε την εύκολη και βιαστική αντίδραση κι επίθεση.
Και κλείσου στο δωμάτιο της ψυχής σου,
να κλάψεις.
Για τα λάθη σου,
το ψέμα σου,
το ¨δήθεν¨ φέρσιμό σου,
τον ψεύτικο ¨θεό¨ σου,
τον πολύ εγωισμό σου!
Και κάνε νέα αρχή.
(Ω, ρε, τι τραβάνε τα παιδιά…)

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Η ΚΑΛΤΣΑ Η ΑΣΗΚΩΤΗ

Μου ‘πε
ένας φίλος
- απ’ τους ειλικρινείς- :
Πάτερ μου καλέ,
είναι τόση η κούραση
της κατάθλιψης,
που βλέπω μια κάλτσα
στο πάτωμα,
και μου φαίνεται βουνό
να τη σηκώσω.

Και μόνο η σκέψη
με γερνάει…

Και την κοιτάω.
Και με κοιτάει…

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Του π. Ανδρέα Κονάνου για την Romfea.gr

Ζωή χωρίς νόημα και σκοπό. Έτσι νιώθεις κάποιες στιγμές.

Ώρες ώρες πνίγεσαι, κουράζεσαι, βαριέσαι, γερνάς πριν την ώρα σου.

Όμως μη συμβιβάζεσαι. Υπάρχει λύση, υπάρχουν κινήσεις διορθωτικές.

Ομόρφυνε τη ζωή σου, τη σχέση σου, το σπίτι σου, τη δουλειά σου. Κάνε αλλαγές.

Βρες τι σου φταίει, και κάνε κάτι καλύτερο για σένα.

Χωρίς συμβιβασμούς, συνθηκολόγηση και μιζέρια.

Συνήθως δεν ζεις τη ζωή σου, μα τη ζωή που σου επιβάλλεται από άλλους.

Γονείς, κοινωνία, πολιτικοί, δάσκαλοι, ιερείς. Χωρίς να εσωτερικεύεις και να αποδέχεσαι συνειδητά την αγωγή που λαμβάνεις.

Και δείχνεις μεν άνθρωπος κόπου, μόχθου, θυσίας. Μα η καρδιά σου υποφέρει στο βάθος.

Διότι ξέχασες ότι, άλλο αυτοθυσία, και άλλο αυτοκτονία.

Η λύση: Ζήσε τη ζωή που κατά βάθος ποθεί η ψυχή σου, ζήσε τη βαθιά επιθυμία της καρδιάς σου.

Το προσωπικό σου κάλεσμα και χάρισμα.

Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός στη γη: για να ζωντανέψει την καρδιά και τους πόθους μας, όχι να μας νεκρώσει.

Ήρθε να νεκρώσει το ψέμα μας, μα όχι τη χαρά της ζωής.

Ο Χριστός καταφάσκει στη ζωή, την ομορφιά, την ικανοποίηση, την ανάπαυση.

Αν νιώθεις να πνίγεσαι, βρες τι πραγματικά ζητάς, και ζήσε το!

Όλα αυτά δεν γίνονται ανώδυνα: Θέλουν αυτογνωσία, ειλικρίνεια, τόλμη, αλλαγές, μετάνοια. Όχι ως επιστροφή στο ίδιο μίζερο παρελθόν, μα ως άνοιγμα σε ένα χαρισματικό μέλλον.

Δεν ζούμε πάντα τη ζωή μας. Γι’ αυτό μαραζώνουμε.

Μια κοπέλα έγινε κομμώτρια κι έγινε ευτυχισμένη. Ήταν αυτό που ποθούσε.

Μια άλλη μπορεί να γίνει γιατρός, και να μαραζώσει, επειδή δεν το κάνει με μεράκι. Δεν είναι η κλίση της.

Μη φοβάσαι να χαρείς. Αρκεί να το κάνεις με δοξολογία κι ευγνωμοσύνη.

Μη φοβάσαι να ευτυχήσεις. Γι’ αυτό ζεις.

Γι’ αυτό πλάστηκες: για να χαρείς!! Να μοιραστείς τη δόξα κι ομορφιά του Θεού.

Σπίτι, σχέσεις, δουλειά: κάνε τα με ζωντάνια, ζήσε τα αυθεντικά. Βρες τρόπους να κάνεις διορθώσεις κι αλλαγές.

Πάντως, όχι απλά να φυτοζωείς. Μα να ζεις εκστατικά και χαρούμενα, με ευγνωμοσύνη και δοξολογία στο Θεό!

Παίρνοντας μέσα μας το ¨ζωηρό¨ αίμα του Χριστού, μακάρι να ζωντανέψει και το δικό μας αίμα κι η καρδιά κι η ζωή ολόκληρη!

Το εύχομαι και για σένα, και για μένα, και για τον κόσμο ολόκληρο.

Αφού, Χριστός ανέστη, μας αξίζει μια καλύτερη ζωή, με χαρά και έκσταση.

π. Ανδρέας Κονάνος

ΦΙΛΟΣ - ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ

Μου ‘πε
ένας φίλος
μια στιγμή
που κόλλαγα
και δεν ξεκόλλαγα:

Λυπάμαι
που θα στο πω,
μα ο Θεός είναι ζωντανός,
και δεν συμβαδίζει
πάντα
με το μυαλό σου
που τείνει να γίνει
στόκος!
Ξύπνα!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ

Αν είσαι
στο σαλόνι σου
κι εκεί που λες
δυο λόγια προσευχής
νιώσεις να καίγεται η καρδιά
να χάνεται ο νους
και να βυθίζεσαι
σε θάλασσα απέραντη,
σημαίνει
ότι ο Θεός
έκανε το κορμί
και την ψυχή σου,
σπίτι
και βάρκα
και ξαπλώστρα Του.

Δεν χρειάζονται
πια
ταξίδια ατέλειωτα,
και πέρα δώθε
όλη μέρα.

Αράζεις κι ηρεμείς.

Κι η ταξιδιάρα σου
ψυχή
στη θεία Ακινησία
πλέον
κολυμπάει.

Αγαπιέται γαρ…

π, Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Μη ζηλεύεις
χαρίσματα
ξένα,
για' δεν ξέρεις
τι αίμα,
ιδρώτα και δάκρυ
σταλάζουν
στην ψυχή
του καθένα!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Λέει η Σαμαρείτιδα
στο Χριστό:
Όταν
έρθει ο Μεσσίας,
θα μας τα εξηγήσει
όλα.

Όταν.

Ήταν μπροστά Του,
κι έλεγε:
¨Όταν έρθει,
αν έρθει,
θα…¨

Ο νους της ξεγλιστρά,
και πάει μακριά
και φεύγει
απ’ το τώρα.

Η αίσθησή της
αγνοεί το παρόν,
την ευτυχία
που είναι
ήδη
μπροστά της.

Την προσγειώνει
αιφνίδια
ο Χριστός:
Εγώ είμαι.

Αυτό που ψάχνεις,
το κρατάς.
Αυτόν που περιμένεις,
Τον κοιτάς.
Τη χαρά που ζητάς,
την έχεις
μέσα σου.

Τι μένει;
Να κάτσεις,
να ησυχάσεις,
να σιωπήσεις, να ακούσεις.
Να το ζήσεις.

Η ευτυχία του Χριστού,
είναι στο τώρα.
Τώρα.
Εδώ.

Υγ: Τούτη τη στιγμή,
στο Facebook!
Γιατί όχι!
Κλείσε τα μάτια σου για λίγα δευτερόλεπτα,
και νιώσε το.
Και νιώσε Τον.
Είναι Παρών.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΜΑΝΕΣ ΠΟΛΛΕΣ

Γνώρισα μάνες με χαρές, ομορφιά κι αγιοσύνη.
Μα οι πιο πολλές που γνώρισα, γεμάτες πίκρες.
Δεν μιλούν με τα παιδιά τους, έχουν σφαχτεί με λόγια σκληρά, που είπαν, και άκουσαν.
Μάνες που δεν μιλιούνται με δικούς τους.
Παιδιά που παντρεύονται και κάνουν μήνες να επισκεφτούν το πατρικό τους.
Διότι δεν έγινε αποδεκτή η γυναίκα ή ο άντρας τους από τη μάνα τους.
Παρόλο που αγαπά το παιδί της, δεν ήξερε να αποδέχεται τον άλλο όπως είναι, να αποσύρεται όταν πρέπει, να σέβεται.

Θέλω για τις μάνες αυτές να πω μια ευχή σήμερα.
Που τα 'καναν σαλάτα στη ζωή τους, που βασάνισαν άλλους, και βασανίζονται κι οι ίδιες τώρα. Όχι από κακία.
Κι αυτές πονεμένες είναι, δεν βρήκαν αυτό που ήθελαν, δεν βρήκαν αγάπη.
Κι έγιναν μάνες ξαφνικά, ενώ διψούσαν πολύ οι ίδιες να γευτούν αποδοχή πρώτα. Μα δεν βρήκαν ποτέ.
Και σήμερα γιορτάζουν, μα δε λάμπουν και πολύ, και το χαμόγελό τους κάπως σφιγμένο είναι όταν τους λες ¨χρόνια πολλά¨.

Άντε να βρεις άκρη με τα ανθρώπινα...

Χρόνια πολλά!!
για να μάθεις,
να αλλάξεις κάτι,
ό, τι αλλάζει.
Έστω να μετανιώσεις.
Ένα δάκρυ έστω...

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook