Ορθοδοξία

««Ράβδος δικαίου κρείσσων η τιμή κακού» (Το ραβδί του δίκαιου είναι καλύτερο παρά η τιμή του κακού)», Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός.

«Αν ζούμε μαζί με ενάρετους, βλέποντας αυτούς, ας ζήσουμε και εμείς ενάρετα, έχοντας κοντά μας τα υποδείγματα της αρετής», Άγιος Εφραίμ ο Σύρος.

«Η συνεχής μελέτη των θείων Γραφών είναι το φως της ψυχής και μας προφυλάσσει από τα πάθη», Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

«Όταν η γυναίκα δαπανά όλη την περιουσία ή το μεγαλύτερο μέρος από τα υπάρχοντα στα στολίδια, κατ' ανάγκην περιορίζεται το χέρι από τη γενναιοδωρία της ελεημοσύνης», Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

«Εκείνο πρέπει να γνωρίζουμε ότι, όταν ο νους μας περιπλανιέται σε μάταια πράγματα, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε καμία εντολή», Μέγας Βασίλειος.

«Κάθε επιεικής και πράος εύκολα οδηγείται στη φιλανθρωπία, γιατί τη φτώχεια των άλλων τη θεωρεί σαν δική του δυστυχία», Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

«Αν κανείς μπορούσε να βρεθεί κοντά σε εκείνη την πηγή που λέγει η Γραφή ότι ανέβαινε εκ της γης και που ήταν τόσο πλούσια, ώστε να ποτίζει όλοι την επιφάνεια της γης, θα θαύμαζε με το ατέλειωτο νερό, δεν θα έλεγε όμως πως είδε ολόκληρη την ποσότητα του νερού, γιατί φυσικά πώς θα ήταν δυνατόν να δει το νερό που βρισκόταν στους κόλπους της γης ; Και αν ακόμα καθόταν ώρα πολλή κοντά στο νερό που ανέβλυζε πάντοτε θα βρισκόταν στην αρχή, γιατί ακριβώς το νερό δεν σταματά ποτέ να τρέχει και να αναβλύζει πάντοτε.
Το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο που ατενίζει το Θείο εκείνο και αόριστο κάλλος. Γιατί το κάλλος, που πάντοτε ανακαλύπτει είναι πιο καινούργιο και πιο αξιοθαύμαστο από αυτό που μέχρι τώρα απόλαυσε. Έτσι θαυμάζει αυτό που πάντοτε φανερώνεται, ποτέ όμως δεν παύει η επιθυμία του να βλέπει. Γιατί απ” όλο αυτό που βλέπει μεγαλοπρεπέστερο και θεϊκότερο είναι αυτό που προσδοκά να δει».
(Άγ.Γρηγόριος Νύσσης)

Ένας νέος αξιωματικός που πριν από λίγο είχε οδηγηθεί στο δρόμο του Θεού κι ακόμα πάλευε με την συνείδησή του,ρώτησε τον εξομολόγο του αν πραγματικά όπως του έλεγαν δεχόνταν ο Θεός την μετάνοια του ανθρώπου.
Αν κατά τύχη σκιστεί κάπου ο μανδύας σου, παιδί μου του είπε εκείνος, τον βγάζεις αμέσως και τον πετάς σαν άχρηστο;
Όχι δα, έκανε εκείνος. Τον ράβω και τον επιδιορθώνω όσο βέβαια δέχεται επιδιόρθωση.
Αν λοιπόν εσύ λυπάσαι το φόρεμά σου κι εύκολα δεν το πετάς, πως δε θα λυπηθεί ο Θεός το πλάσμα Του και δε θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να το διορθώσει; είπε ο γέροντας και ανάπαυσε το νέο.

Ένας αδελφός εξομολογήθηκε στον Αββά Σισώη:
Έπεσα Πάτερ.Τι να κάνω τώρα;
Σήκω του είπε με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο Άγιος Γέροντας.
Σηκώθηκα, Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία, ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.
Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;
Ως πότε; ρώτησε ο αδελφός.
Έως ότου σε βρεί ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο «όπου ευρώ σε εκεί και κρίνω σε»; εξήγησε ο Γέροντας.
Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.

Υπάρχουν καιροί πικροί, δυσβάστακτοι και βασανιστικοί. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Στον πόλεμο της φιληδονίας πολλοί τραυματίζονται και υφίστανται οδύνες, πολύ δε περισσότερο σ’ αυτή την πνευματική μάχη δεχόμαστε πολλά τραύματα από τα πνεύματα του κακού, ηττώμεθα κυρίως όταν βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και τη λογική μας, έως ότου επιδείξουμε ταπεινοφροσύνη, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες μας. ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ