Ορθοδοξία

Κατάλαβα, συμφωνώ, αν μη τι άλλο η συνείδηση τους πάντα τους ελέγχει, γιατί είναι ο νόμος του Θεού εμφυτευμένος στην ψυχή μας. Υπάρχουν οι άθεοι, οι αδιάφοροι, οι αγνωστικιστές, οι Προτεσταντικού φρονήματος Ορθόδοξοι, αυτοί που προσπαθούμε να είμαστε Ορθόδοξοι γιατί πάνω από όλα μιλάει ο βίος μας για να είμαστε, οι αιρετικοί και οι αλλόδοξοι. Από όλα δηλαδή Πάντως το ότι μόνο 2-3% εκκλησιάζεται δείχνει πολλά.

Παιδιά, θα σας πω κάτι το οποίο ελπίζω πως δείχνει προς μία θετική κατεύθυνση: όταν ήμουν στην ηλικία του Αναστάση (πριν μερικούς αιώνες δηλαδή ) είχα ένα φίλο. Εγώ πήγαινα στην Εκκλησία, πήγαινα στο κατηχητικό. Του έλεγα να έρθει κι αυτός και η απάντηση του ήταν «σιγά μην έρθω εγώ να ακούω τι λένε αυτοί οι τράγοι».
Η ζωή προχώρησε, χαθήκαμε, άλλα έκανε εκείνος και άλλα εγώ. Ώσπου, σχετικά πρόσφατα, ξαναβρεθήκαμε μέσω του Facebook. Και τότε παρατήρησα πως έβαζε την ένδειξη «Μου αρέσει» ή ακόμα και «Τέλειο» σε αρκετές από τις αναρτήσεις μου που σχετίζονταν με την Εκκλησία. Να πω κι άλλα; Μάλλον καταλαβαίνετε τι θέλω να πω

Ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι παροδικές; Μακάρι όλοι οι εκτός της Ορθοδοξίας μας να μεταστραφούν. Είναι κάτι για το οποίο προσεύχομαι!

Εμένα πάντως οι φίλοι μου (δεν είναι και πολλοί) μπορώ να πω πως τουλάχιστον δεν είναι μακριά από τον Θεό! Φοράνε Σταυρό, διαβάζουν Θρησκευτικά (όχι τα αισχρά) και γενικά δεν είναι αυτό που λέμε άθεοι! Βέβαια, κι εγώ τους έχω πει πολλές φορές να πάμε στην αγαπημένη μου εκκλησία αλλά δεν έρχονται. Είναι "του ύπνου". Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα μόνον πηγαίνουν (και ούτε καν στη δικιά μου αλλά στον Άγιο Κωνσταντίνο).

Εδω πέρα εχει αρκετούς που πανε εκκλησία
Αλλά πνευματικά μπορω να μιλήσω με μία και πως το κάνει δε ξέρω, για παράδειγμα, μου είπε έγινε αυτό γιατί είχες κανει εκεινο; Οι άλλες πηγαίνουν τυπικά αλλα κανουν αγώνα μεσω αυτού. Απλά δεν μπορείς να μιλήσεις για πνευματικά. Κανουν πολυ αγωνα απο παντα
Πιστεύουν απλώς ισως ειναι πιο αναμαρτητες. Γιατι μεσω της αμαρτίας οι υπόλοιπες που ηρθανε πιο κοντα εχουν ανεβει πνευματικά. Φαγαμε χαστουκακι δλ Εννοω ανεβασμα για να μη παρεξηγηθω. Οτι μεσω του πόνου βρήκαμε γαλήνη στο Χριστό. Καταλαβαμε τη ματαιοτητα οπως λεει κι 89ς ψαλμος. " Τα ετη μας είναι γεμάτα μελετη και ατελεσφορητους προσπάθειας παρόμοιος τον ιστο της αραχνης η οποια πλέκει κενους κι ευδιαλυτους ιστους. " Και συνεχιζει με τα ετη το γήρας και τη ματαιοτητα

Δε το συζητω για κανα δυο που αν πεις για Θεο θα σου πουν ποιος;;;;
Καλες ψυχες αλλα δε πιστεύουν. Εγω παρακαλαω να μην μου πάρει την πιστη και ολους να μας αγαπάει κι ευλογεί

Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι
ΑΙΣΧΟΣ...!!! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε στον Κύριο για έλεος!!!!Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγα να μας κάψει ο Θεός αλλά φιλοσοφώντας το θέμα κατάλαβα ότι τον εαυτό μου βλάπτω, φορτώνοντάς τον με το αμάρτημα της αχαριστίας...!!!

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!

Μόνο αυτό μπορούμε να πούμε!

Ακριβώς...!!!

Χριστέ και Παναγιά μου!!!