Ορθοδοξία

ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΧΑΡΑΣ

Δόξα τω Θεώ.
Ιησού μου,
σ’ ευχαριστώ.
Κύριέ μου,
σε ευγνωμονώ.
Θεέ μου,
ευχαριστώ.
Παράκλητε αγαθέ,
ευχαριστώ.
Πάτερ άγιε,
σ’ ευχαριστώ.
Παναγία Τριάς,
σ’ ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
(Άπειρες φορές
μέχρι το μελάνι του pc μου
να τελειώσει.)

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΚΑΧΥΠΟΠΤΗ

Της καρδιάς σου
ο κήπος
ξεράθηκε.
Γέμισε αγκάθια.
Κι αντί
να παρακαλάς
για βροχή κι ανθοφορία,
εσύ,
το μόνο που κάνεις
είναι
να ψάχνεις
το κινητό του.
Φιλική συμβουλή:
Προσπέρνα
την καχυποψία σου,
και βάλε
κανα τριαντάφυλλο
στο βαζάκι
του γραφείου σου
κι άλλαξε το νερό
που θόλωσε.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΞΕΦΥΛΛΙΖΕ ΤΟ

Αφού κάθε φορά
που ξεφυλλίζεις
το άλμπουμ
με τις φωτογραφίες
της βάπτισής σου
ηρεμείς
και μαλακώνει
η ψυχή σου,
κάνε το
πιο συχνά.
Λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά.
Γιατί σου θυμίζει
την αλήθεια σου.
Την ομορφιά
της γύμνιας σου.
Τη χάρη
του προσώπου σου.
Την αγάπη
που πήρες.
Το Χριστό
που ντύθηκες.
Το πρώτο Φως.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Θεέ μου,
βοήθα με
να μη μπερδεύονται
οι σκέψεις μου
τώρα το καλοκαίρι
που όλα γίνονται
ζεστά,
ρευστά
και λιώνουν...
Αμήν.
-----------------------

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ, ΨΩΜΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ…

Σ’ ευχαριστώ,
Χριστέ μου,
που με αγάπησες,
μου μίλησες,
με φρόντισες,
άγγιξες την ψυχή μου,
τάισες το κορμί μου.
Μου ‘δωσες την άφεση,
μα και ψωμί
τόσο πολύ,
που έμεινε
και περίσσευμα.
Αν ήσουν μόνο
της θεωρίας,
στις σωματικές μου επιθυμίες
θα χωρίζαμε.
Μα τώρα,
όλα με φέρνουν κοντά Σου,
όλα γίνονται αφορμή
να ενώνομαι
μαζί Σου.
Ιησού μου, Άνθρωπέ μου!
Ιησού μου, Θεέ μου!

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΒΑΖΑΚΙ ΜΥΡΟΥ

Θέλω να βρω
ένα βαζάκι μικρό,
με πώμα ασφαλείας,
να βάλω μέσα
δάκρυα
μετανοίας.
Ανήθικων,
πορνών,
αμαρτωλών.
Δάκρυα
που
ευωδιάζουν.
Να το μυρίζω
όταν πέφτει
η ενέργεια
της ψυχής μου.
Να ανασταίνομαι.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Μακάριοι
οι γυμνοί
από άπιαστες ιδέες,
κουραστικές φιλοσοφίες,
στριφνές θεολογίες
κι ενοχές.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Ο Χριστός
αφήνει μια απροσδιοριστία
στο τελικό συμπέρασμα
της ζωής,
ένα ¨περίπου¨
σε όλα αυτά,
ένα ¨ναι και όχι¨ μαζί.
Ο ληστής, στον Παράδεισο.
Ο Φαρισαίος στην Κόλαση.
Πόρνες, άγιες.
Τελώνες, φίλοι Του.
Ηθικοί της εποχής Του,
ονομάστηκαν ανήθικοι.
Οι σίγουροι, κλονίστηκαν.
Οι ταπεινοί, φωτίστηκαν.
Οι μαθητές, ξαφνιάστηκαν.
Εμείς, ελπίζουμε.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

Η αφορμή για το σημερινό 20λεπτο:

Τέλειωσε η ομιλία στη βόρεια Ελλάδα. Αφού έφυγαν όλοι απ’ το ναό, ήρθε ένας νέος στο τέλος βουρκωμένος, και ψιθύρισε στ’ αυτί μου: «πάτερ, κάνε προσευχή για μένα, αν θες. Η γυναίκα μου έχει 2,5 χρόνια να με αγκαλιάσει…¨ .

Το είπε, κι έφυγε, για να μη τον δω να κλαίει.

Η ενότητα: Το ζητούμενο. Η βάση της ευτυχίας στο σπίτι.

Πολλά ζευγάρια υποφέρουν και διαλύονται από αυτό: τη συζυγική ψυχρότητα, τη συναισθηματική απόσταση, τη γενική δυσλειτουργία.

Παντρεύεσαι, μα πολλές φορές είσαι ανέραστος. Πας δήθεν να μιμηθείς τους ασκητές, ξεχνώντας ότι αυτοί ήταν ¨φουλ ερωτευμένοι!¨.

Αγαπώ το Θεό, λες. Μα δεν αγαπάς τον διπλανό σου, τον άντρα σου, τη γυναίκα σου. Στην πράξη.

Λέμε θεωρίες ωραίες. Μα χωρίς αντίκρισμα καθημερινότητας.

Απόδειξη της πνευματικότητας και θεϊκότητάς μου, να είναι η …ανθρωπιά μου! Η καλοσύνη, ο γλυκασμός κι η ζεστασιά που θα βγάζω. Στη γυναίκα μου, στον άνδρα μου, στα παιδιά μου, σε όλους.

Η θεολογία που ο καθένας μας υιοθετεί με το δικό του τρόπο, συνήθως πάσχει.

Υποτιμούμε συνήθως το ανθρώπινο σώμα και τις λειτουργίες έκφρασής του.

Ενοχές ατέλειωτες.

Και μια υπερτίμηση ¨πνευματικών¨ καταστάσεων, που κρύβουν την αδυναμία μας να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, όπως τον έπλασε ο Θεός.

Τελικά, ο καθένας κάνει αυτό που μπορεί.

Δύσκολα αλλάζεις μυαλό και ζωή.

Τότε τι τα λέμε, θα πεις.

Ο λόγος είναι, επειδή δεν αντέχουμε να βλέπουμε κάθε τόσο θλιμμένα πρόσωπα νέων ζευγαριών, και να διαβάζουμε μηνύματα διάλυσης γάμων και ψυχολογικών ταλαιπωριών, που πληγώνουν όλους στο σπίτι, και κυρίως τα μικρά παιδιά.

Δράματα ατέλειωτα. Κρυφά και μυστικά, που κρατούν άυπνα τα μάτια πολλών, εδώ και χρόνια. Ψυχές ερείπια. Ψυχολογία στα πατώματα. Κοινωνικό προφίλ, ¨δήθεν¨ ωραίοι και καλοί. Κι από κάτω, δάκρυα, ψυχοφάρμακα, τρέλα.

Γι’ αυτό μιλάμε.

Το ζητούμενο για κάποιους, η εγκράτεια. Όντως.

Μα για τους περισσότερους (είμαι σίγουρος πλέον!) η άγνωστή τους υγιής και θεοφιλής ενότητα. Η κατάφαση στην αγάπη και τον έρωτα, που θα πλουτίσει τη φτώχεια και όποια κρίση της ζωής τους.

Οι ομιλίες είναι ομιλίες. Και κρίνονται με ευκολία, παίρνοντας θετικά ή αρνητικά πρόσημα.

Το παιχνίδ ιόμως παίζεται στη ζωή, στο σπίτι, στα ιδιαίτερα δωμάτια. Εκεί να δούμε τι θα κάνουμε.

Ο Θεός να σου χαρίσει την ευτυχία που ζητάς, και που αξίζεις.

Το τίμημα γι’ αυτό το δώρο, το ξέρεις: θερμή προσευχή στο Χριστό της αγάπης, προσωπική αυτογνωσία, αγώνας αυθυπέρβασης και κατανόησης του άλλου. Συμφιλίωση με τον εαυτό σου, και μετάνοια.

Μετάνοια, διότι τόσα χρόνια δεν αγαπάς, και δεν ζεις αυτό που καλείσαι να ζήσεις.

Μετάνοια που δεν ακούς την ψυχή του ανθρώπου σου, που διαρκώς σου φωνάζει: πεινάω για την αγάπη σου, τη ζεστασιά σου, την αγκαλιά σου.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook

ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΟ

Στην επιφάνεια
της ζωής σου,
ταραχή
και φασαρία.
Μα όταν βλέπω
των ματιών σου
το βυθό,
βγαίνει ησυχία,
κι ομορφιά.
Και θείος
αντικατοπτρισμός.

π. Ανδρέας Κονάνος
facebook