Ορθοδοξία

Όταν προσεύχεσαι με ταπεινοσύνη, έχοντας βαθειά συναίσθηση της αναξιότητος σου, γράφει ο Αββάς Ησαίας ο Αναχωρητής, η προσευχή σου γίνεται αμέσως δεκτή από τον Θεό. Αν όμως ενώ προσεύχεσαι σου έλθει στο νου πως ο τάδε Αδελφός την ώρα αυτή κοιμάται ή ο δείνα είναι αμελής κι αρχίζεις έτσι την κατάκριση, τότε ο κόπος σου πηγαίνει εντελώς χαμένος.

Αν κατορθώσεις να θεωρείς την περιφρόνηση σαν έπαινο, τη φτώχεια καθώς και τον πλούτο, τη στέρηση σαν καλοπέραση, τότε μη φοβάσαι πια την αμαρτία. Όποιος φθάσει σε αυτά τα μέτρα, δεν έχει φόβο να πέσει σε πάθη ακάθαρτα και να πλανηθει από το διάβολο.

Αυτά τα τρία απαιτεί ο Θεός από κάθε άνθρωπο, που έχει λάβει το Άγιο Βάπτισμα. Πίστη ορθή στην ψυχή, αλήθεια στη γλώσσα και σωφροσύνη στο σώμα.

Μεγαλύτερη από όλες τις αρετές ονομάζουν οι Πατέρες τη διάκριση.

Όπως η φωτιά κατατρώει τα ξύλα, έτσι τα καλά έργα του ανθρώπου πρέπει να αφανίζουν τα πάθη.

Ο χριστιανός που θυμάται να συνομολήσει με τον Θεό μόνο όταν φθάσει η ορισμένη ώρα της προσευχής, δεν έχει ακόμη μάθει να προσεύχεται.

Προτιμώ άνθρωπο αμαρτωλό που αναγνωρίζει το σφάλμα του και ταπεινώνεται, παρά ενάρετο.

Ρώτησαν κάποτε κάποιον γέροντα, αν είναι καλό να επαινεί κανείς τον άλλον:
- Καλλίτερο απ' όλα είναι η σιωπή, αποκρίθηκε εκείνος.

Η αρετή είναι όπλο και εφόδιο για τα γηρατειά.

Η προσευχή είναι ο καθρέπτης του χριστιανισμού.